سیاست گذاری در حوزه های مختلف حکمرانی بدون توجه به نتایج و عواقب آن می‌تواند عواقب جبران ناپذیری را متوجه نظام سیاسی و عموم مردم آن جامعه گرداند ؛ به همین مناسبت در کشورهای توسعه یافته دنیا قبل از اجرای برنامه یا برنامه ها ، تمامی عواقب آن مورد پایش قرار می گیرند تا جامعه بهره مند از بیشترین سود مادی یا معنوی آن برنامه یا سیاست باشد .

همین بهره مندی عموم از سیاست های یک نظام سیاسی از مولفه های اصلی یک حکمرانی مطلوب است .

اخذ مالیات در اکثر کشورهای توسعه یافته دنیا امری رایج است و کشورهای مختلف دنیا با تصمیم گیری های درست ‌منطقی سعی در اخذ مالیات در جهت کمک به توسعه کشور های تحت حاکمیت خود هستند و مطالعه کشورهای موفق و توسعه یافته دنیا نشان می دهد خلاقیت درست تصمیم گیران آنها در این مساله است .

خلاقیت دولت سیزدهم در اخذ مالیات متاسفانه بدون توجه به حقایق اقتصادی موجود کشور است که منجر به ایجاد شرایط متورم تر اقتصادی خواهد بود .

مالیات و نقش آن در توسعه ‌مدیریت کشور موضوعی کاملا روشن است اما سیاست گذاری در این زمینه بدون در نظر گرفتن شرایط زمانی به طور یقین آسیب زا و‌ موجب تنش های اقتصادی و اجتماعی خواهد بود .

در لایحه بودجه ۱۴۰۳ که از سوی دولت به مجلس شورای اسلامی ارائه شده است دولت سیزدهم برای بودجه عمومی کشور درآمدهای مالیاتی را ۱۱۲۰ همت برآورد کرده است در حالی که کل درآمد مالیاتی دولت در سال جدید ۲۲ میلیارد دلار خواهد بود.

مطالعه در خصوص کشورهای موفق در این زمینه نشان دهنده این مطلب است که حجم بسیار زیادی از مالیات ها از شرکت های خصوصی اخذ می‌شود ( شرکت هایی مانند اپل و آمازون ) . به عنوان مثال کل مالیات در کشور ایران در حدود معادل ۷۰درصد مالیاتی است که این دو شرکت به دولت فدرال می پردازند .

مالیات ستون فقرات هر دولتی است و ستون فقرات وقتی معنی دارد که استخوان وجود داشته باشد . شرکت های بزرگ استخوان های ستون فقرات هستند ؛ تا استخوانی وجود نداشته باشد ثروتی تولید نخواهد شد که مالیاتی اخذ شود .در این موقع دولت سراغ کارمند و قشر حقوق بگیر دولتی خواهد رفت ...

این همان سیاست گذاری غلطی است که منجر به آسیب زیاد و فشار اقتصادی به قشر ضعیف جامعه خواهد شد و مالیات ۱۱۲۰ همت مالیات پیش بینی شده را باید اقشاری بپردازند که با خط فقر فاصله زیادی ندارند یا اصلا گاها زیر خط فقر هستند .

این یعنی سیاست غلط تعمیق فقر به جهت حکمرانی نامطلوب در امر سیایت گذار ی اخذ مالیات .

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه گزارش/

از زمان روی کار آمدن دولت سیزدهم و غلبه ی « فرهنگ امنیتی » بر « امنیت فرهنگی » و تشکیل پرونده های مختلف برای فعالان صنفی معلمان ؛ « صدای معلم » در گزارش های متعددی نسبت به عملکرد هیات های رسیدگی به تخلفات اداری وزارت آموزش و پرورش انتقاد کرده و خواهان پاسخ گویی مسئولان مرتبط با این حوزه در برابر عملکرد آنان شده است .

این در حالی است که مدیرکل دفتر هماهنگی هیات های رسیدگی به تخلفات اداری وزارت آموزش و پرورش در گردهمایی اعضای هیات های رسیدگی به تخلفات اداری قطب ۵ کشور در چابهار سخن از « جایگاه قضاوت اقناعی » به میان آورده است .

پرتال وزارت آموزش و پرورش نوشت : ( این جا )

  « به گزارش مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش، سید امیر موسوی در گردهمایی اعضای هیات های رسیدگی به تخلفات اداری قطب ۵ کشور در چابهار اظهار داشت: حساسیت و جایگاه ویژه نظام تعلیم و تربیت در جامعه اسلامی بر هیچ کس پوشیده نیست؛ به همین دلیل باید در مسیر نظام و انقلاب در راستای سالم‌سازی و پاک سازی محیط اداری برای برخورداری از یک نظام مترقی و توسعه محور گام برداریم.

مدیرکل دفتر هماهنگی هیات های رسیدگی به تخلفات اداری وزارت آموزش و پرورش افزود: کاری کنیم که مدیون خون شهدا نباشیم چرا که تکلیف سنگینی در حوزه رسیدگی به تخلفات اداری برای تعالی بخشیدن به جایگاه انسان‌ها بر عهده ماست.

وی بر لزوم نگاه مبتنی بر ترسیم بهترین شیوه نظارت بر عملکردها تاکید کرد و بیان داشت: فرایند رسیدگی باید با رویکرد حفظ اصول عادلانه، تحقق عدالت و دادرسی قانون مند باشد.

مدیر کل دفتر هماهنگی هیئت‌های رسیدگی به تخلفات اداری وزارت آموزش و پرورش ادامه داد: هدف اصلی رسیدگی به تخلفات، اصلاح امور و رویه‌هاست و باید پیشگیری از وقوع تخلف مبتنی بر معیار و شاخص باشد.

وی با تاکید بر ضرورت حفظ جایگاه معلم و تکریم این قشر فرهیخته خاطرنشان کرد: کار در نظام تعلیم و تربیت اقناع سازیست و ما بازوی توانمند این دستگاه و مدیران آن هستیم.

موسوی گفت: دفاع و صیانت از معلم و دانش آموز یک وظیفه است و باید بتوانیم بستری امن و راحت برای همکاران فرهنگی و فرزندان ایران اسلامی ایجاد نماییم؛ چرا که معلم الگوی تمام نمای دانش آموز است و شخصیت و رفتار وی تحت تاثیر شخصیت بی‌بدیل معلم خواهد بود.

وی گفت: کردار معلم باید مطابق با موازین اسلامی و قانون بوده، نگاه معلم باید به پرورش فضایل انسانی و متعهد به مکتب فکری اسلامی باشد.

موسوی اظهار داشت: شما دیدبان موثر دولت در شناسایی گلوگاه‌های فساد و پیشگیری از تداوم آن در دستگاه و جامعه هستید؛ سعی کنیم ماموریت‌ها متناسب با تهدیدها و با هدف کشف حقیقت باشد.

وی گفت: باید مردمی باشیم و در جمع همکاران برای شنیدن صحبت آنان حضور یافته، در جایگاه قضاوت اقناعی عمل کرده و بدون اعمال غرض و تبعیض رای صادر کنید » .

نخستین پرسش « صدای معلم » از مدیرکل دفتر هماهنگی هیات های رسیدگی به تخلفات اداری وزارت آموزش و پرورش آن است که ایشان از حضور در جمع کدام «  همکاران »  سخن می راند ؟

 آیا تاکنون در یک نشست رسانه ای و با حضور « رسانه های مستقل و منتقد » پاسخ گوی پرسش های خبرنگاران در برابر عملکرد خویش بوده اید ؟ و این در حالی است که در دولت پیشین ؛ « صدای معلم » در گفت و گوهای رو در رو با معاون حقوقی و امور مجلس و نیز سایر مسئولان مرتبط ، پرسش های صریحی را مطرح کرده و آنان نیز پاسخ گوی عملکرد خود  بودند .

*  پرسش های صریح مدیر صدای معلم از معاون حقوقی و امور مجلس وزارت آموزش و پرورش در نشست خبری معاونان وزیر آموزش و پرورش و رؤسای سازمان‌ها ( بخش پایانی ) : پرسش صریح این « رسانه ی معلمی » از مقامات مسئول آن است که چگونه می شود در آغاز انقلاب اسلامی وعده داده می شود که « مارکسیست ها در ابراز عقیده آزادند » اما اکنون معلمانی مانند آقای صولتی به صرف « اظهار نظر » مورد تعقیب و بازخواست قرار می گیرند ؟

علی عسکری : در چارچوب منشور حقوق شهروندی می خواهیم مطالبات صنفی را در قانون بیاوریم و چارچوبی تعریف کنیم که سیاسی برداشت نشود ، امنیتی برداشت نشود و حق هم به حق دار برسد ( این جا )

*  پرسش های صریح مدیر صدای معلم از معاون حقوقی و امور مجلس وزارت آموزش و پرورش در نشست خبری معاونان وزیر آموزش و پرورش و رؤسای سازمان‌ها ( 1 ) :

علی عسکری : مطالبات صنفی یک مطالبه معقول انسانی است. ما هم در جایگاه آنها باشیم مطالبه را خواهیم داشت. ما همیشه باید آن طرف میز را ببینیم ( این جا )

* " نخستین پرسش « صدای معلم » آن است که اظهارنظرهای مطرح شده دقیقا به کدام مورد و بند ارتباط پیدا می کند ؟ پرسش از معاونت حقوقی و امور مجلس آن است که تا چه میزان در سالم نگه داشتن محیط اداری در وزارت آموزش و پرورش موفق بوده است ؟ آیا عملکرد این معاونت در مورد مجلس موجب کاهش دخالت نمایندگان در امور آموزش و پرورش و به رسمیت شناختن استقلال ذاتی و حرفه ای آن گردیده است ؟ آیا آقای عسکری از زمان تصدی مسئولیت خویش ، نشست رسانه ای با خبرنگاران و اصحاب رسانه داشته است تا پاسخ گوی عملکرد و وظایف مصرح و قانونی خویش باشد ؟ "

اظهار نظرهای غیرمرتبط یا شرح وظایف قانونی و اداری معاون حقوقی و امور مجلس وزارت آموزش و پرورش ؟! ( این جا )

 آیا آقای موسوی و سایر مسئولان نیز شهامت نشستن در برابر رسانه صدای معلم و پاسخ گویی در برابر پرسش های آنان را دارند و یا آن که عادت کرده اند شعارهای بدون پشتوانه داده و از عملکرد خودشان تعریف و تمجید کنند ؟

 « صدای معلم » در یک گزارش خود به تاریخ 23 اردیبهشت 1402 چنین نوشت : ( این جا )

« تاکنون این رسانه ی مستقل و منتقد در حوزه ی عمومی آموزش ایران گزارش های متعددی را در نقد عملکرد هیات های رسیدگی به تخلفات اداری وزارت آموزش و پرورش منتشر کرده است .

این « رسانه » در آخرین گزارش خود با عنوان «  پرونده سازی برای " مهران صولتی " معلم جامعه شناس و کنش گر حوزه رسانه در هیات های رسیدگی به تخلفات اداری وزارت آموزش و پرورش و آن یک پرسش ؟!»  نوشت : ( این جا )

« همان گونه که انتظار می رفت با آمدن دولت سیزدهم و روی کار آمدن تیم جدید در وزارت آموزش و پرورش ، فضای امنیتی در این وزارتخانه پر رنگ شده است .

اخبار و گزارش های رسیده حکایت از احضار کنش گران صنفی و رسانه ای به هیات های رسیدگی به تخلفات اداری و تشکیل پرونده برای آنان دارد .

پیش تر ؛ « صدای معلم » در گزارشی به پرونده سازی  برای « محمود صفدری » معلم بجنوردی واکنش نشان داد . ( این جا )

این رسانه ی مستقل و منتقد در حوزه عمومی آموزش ایران نوشت :

پرسش این رسانه ی مستقل و منتقد در حوزه ی عمومی آموزش ایران است که جایگاه نقد و نقادی ، تضارب آراء و گفت و شنود کجاست ؟ « اتهام این معلم ؛ « بارگذاری مطالبی در فضای مجازی » عنوان گردیده و استناد قانونی آن هم « بند یک ذیل ماده 8 قانون رسیدگی به تخلفات اداری یعنی « اعمال و رفتار خلاف شئون شغلی و اداری » عنوان شده است .

البته این گونه پرونده سازی ها علیه معلمان به ویژه معلمان کنش گر و فعالان صنفی جدید نبوده و مسبوق به سابقه است .

در گزارشی که « صدای معلم » به تاریخ چهارشنبه 18 اسفند 1400 منتشر کرد چنین آمده بود : ( این جا )

« متاسفانه قانون رسیدگی به تخلفات اداری که حدود سه دهه از تصویب آن می گذرد بسیار موسع بوده و هیات های رسیدگی تفسیرهای متفاوت و متعددی از آن دارند .

بند دو از ماده 8 می گوید : « 2 - نقض قوانین و مقررات مربوط. »

بند 4 تصریح می کند : « 4 - ایراد تهمت و افترا، هتک حیثیت. »

پرسش « صدای معلم » از معاون حقوقی و امور مجلس وزارت آموزش و پرورش و مدیر کل هیات های رسیدگی به تخلفات اداری آن است که آیا این تخلفات قابل تعمیم به خارج از محیط اداری و آموزشی یعنی « مدرسه » هستند ؟ آیا این هیات ها مجاز به رصد کردن فعالیت های کارمندان در خارج از محیط اداری هستند در حالی که اساسا قانون گذار نام این قانون را رسیدگی به تخلفات اداری گذاشته است ؟

در این گفت و گو صدای معلم از آقای عسکری پرسید : « بر اساس اخبار رسیده ؛ تاکنون این ابلاغیه ها در تعدادی از استان ها مانند خراسان رضوی و خراسان شمالی برای این معلمان صادر گردیده است .

موارد اتهامی عمدتا شامل : « شرکت در تحصن » ، « تجمع » ، « ترک محل خدمت » و برخی موارد سیاسی بوده است . 

استناد هیات های تخلفات اداری به موادی مانند بند 33  ، بند 29 و بند 1 از ماده 8 قانون رسیدگی به تخلفات اداری بوده است .

نکته قابل تامل این است که این هیات ها مصادیق سیاسی را از  فعالیت معلم متهم از طریق نوشتن متن در فضای مجازی اخذ کرده اند .

بند 1 از ماده 8 قانون مربوطه اشعار می دارد :

" اعمال و رفتار خلاف شئون شغلی یا اداری . "

این گونه موارد ناظر بر فعالیت و رفتار فرد شاغل در محیط کار است و به نظر می رسد هیات های تخلفات اداری از این قانون " تفسیر موسع "  و یا حداکثری داشته و گویا قرار است معلمان را در  همه جا مورد نظارت و کنترل قرار دهند .

آیا این هیات ها خود را « پلیس فضای مجازی » فرض کرده اند ؟

علاوه بر نکات و ابهاماتی که قبلا توسط « صدای معلم » مورد اشاره قرار گرفت ؛ پرسش صریح این « رسانه ی معلمی » از مقامات مسئول آن است که چگونه می شود در آغاز انقلاب اسلامی وعده داده می شود که « مارکسیست ها در ابراز عقیده آزادند » اما اکنون معلمانی مانند آقای صولتی به صرف « اظهار نظر » مورد تعقیب و بازخواست قرار می گیرند ؟

پرسش این رسانه ی مستقل و منتقد در حوزه ی عمومی آموزش ایران است که جایگاه نقد و نقادی ، تضارب آراء و گفت و شنود کجاست ؟

دانش آموزان به عنوان ارکان سازنده ی آینده این کشور در کجا و چگونه باید « تفکر انتقادی » را آموزش دیده و تمرین کنند ؟ »

آیا عملکرد هیات های رسیدگی به تخلفات اداری وزارت آموزش و پرورش در دولت سیزدهم  واقعا در راستای سالم‌سازی و پاک سازی محیط اداری برای برخورداری از یک نظام مترقی و توسعه محور بوده است ؟

آقای موسوی تا چه میزان می داند و مطمئن است که عملکرد این هیات ها در جهت اصلاح امور و رویه ها بوده است ؟

پایان گزارش/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه استان ها و شهرستان ها/

نامه ی زیر توسط یکی از فرهنگیان زنجان برای « صدای معلم » ارسال شده است .

« احسان قربان خانی » در این یادداشت به چالش های موجود در آموزش و پرورش زنجان اشاره کرده و ضمن مسئول دانستن مدیر کل آموزش و پرورش این استان خواهان پاسخ گویی وی و سایر مسئولان در مورد عملکردشان شده است .

این رسانه ، آمادگی خود را برای توضیح و شفاف سازی مسئولان اعلام می نماید .

گروه استان ها و شهرستان ها/

نامه ی زیر توسط یکی از مخاطبان در انتقاد از عملکرد سازمان نوسازی ، توسعه و تجهیز مدارس کشور برای « صدای معلم » ارسال گردیده است .

این رسانه آمادگی خود را برای پاسخ مسئولان اعلام می نماید .

گروه گزارش/

سایت دیده بان ایران نوشت : ( این جا )

 رضامراد صحرایی» وزیر آموزش و پرورش خبر هفته گذشته سایت دیده بان ایران درباره اخراج ۲۰ هزار مدیر مدرسه را تایید کرد و این تغییرات را طبیعی دانست! آیا اگر کسی حرفی زد که مخالف طبع و گرایش و خوشایند ما نبود اما در جهت منافع آموزش و مصالح عمومی بود ؛ باید او را کنار زد و حذف کرد ؟

هفته گذشته سایت دیده بان ایران با جلال محمودزاده نماینده مجلس یازدهم گفت و گو کرده بود. در این گفت و گو جلال محمود زاده از « تغییر ۱۵ تا ۲۰ هزار مدیر مدرسه به دلایل سیاسی و اعتقادی » خبر داده بود .

وزیر آموزش و پرورش با تایید این خبر در مورد مطرح کردن موضوع خالص‌ سازی در آموزش و پرورش در پی تغییر ۲۰ هزار مدیر مدرسه توضیح داد: این کار طبیعی است و هر سال چنین اتفاقی می‌افتد؛ برخی مدیران بازنشسته می‌شوند و مدیران جدید به جای آن‌ها روی کار می‌آید.

صحرایی در پاسخ به این سوال که آیا این تعداد جابه‌جایی مدیران زیاد نیست؟ و آیا چنین تصمیمی در راستای خالص‌سازی بوده است؟ به ایلنا گفت: اصلا این طور نیست و این حرف‌ها هم یک جور توطئه است. جابه‌جایی‌ها همیشه فرایندی طبیعی در دستگاه اداری و آموزشی بوده است .

وزیر آموزش و پرورش در ادامه بیان کرد: مدیران مذکور یا بازنشست شده‌اند یا در کلاس و مدارس دیگری مشغول به کار هستند مانند سال‌های گذشته که از این دست جابه‌جایی‌ها وجود داشته است » .

نخستین پرسش « صدای معلم » از وزیر آموزش و پرورش دولت سیزدهم آن است که به صورت دقیق توضیح دهد که این میزان از تغییرات مدیریتی آن هم در سطح « مدرسه » در زمان کدام وزیر و دولت روی داده است ؟

در هفته های گذشته ؛ برخی از مدیران برکنار شده مدارس با « صدای معلم » تماس گرفته و وضعیت خود را تشریح کردند و این که مقام بالاتر هیچ گونه دلیل مشخص و یا قانع کننده ای آنان را برکنار کرده اند .

پرسش مشخص این است که منطق آموزشی این گونه تغییرات بر چه اساسی بوده است ؟ سرانجام این گونه یکدست سازی ها جز رواج کوتوله پروری و فرهنگ چاپلوسی و تظاهر و نمایش چیز دیگری خواهد بود ؟

آیا این تغییرات را در زمره ی دستاوردهای وزارت آموزش و پرورش در دولت سیزدهم می توان حساب کرد در حالی که هنوز و پس از گذشت یک ماه و نیم از آغاز سال تحصیلی گزارش ها  و اخبار حاکی از فقدان معلم در برخی واحدهای آموزشی دارد ؟ و روابط عمومی این وزارتخانه هم در یک عمل غیر حرفه ای و پوپولیستی برای رفع آن « فراخوان عمومی » داده است ؟

این حجم از بحران کمبود معلم در کدام دولت و وزیر سابقه داشته است ؟

چرا آقای صحرایی مانند هم کیشان و همفکران خود در این دولت و حتی حاکمیت سعی در « عادی سازی » و « حساسیت زدایی » برخی و شاید بسیاری از مسائل و گره ها دارد و آیا این گونه عادی سازی چه کمکی به ارتقای نظام آموزشی و وضعیت کلی جامعه خواهد کرد ؟

آیا اگر فردی و یا رسانه ای به بیان « واقعیت » بپردازد و خواهان توضیح و پاسخ گویی شفاف مسئولان شود ؛ در مسیر « توطئه سازی » افتاده و باید سکوت کند ؟

وزیر آموزش و پرورش دولت سیزدهم و سایر افراد مسئول توضیح دهند که منظور از « خالص سازی » چیست و نسبت این گونه اقدامات با فرآیند « تفکر انتقادی » چیست ؟

آیا اگر کسی حرفی زد که مخالف طبع و گرایش و خوشایند ما نبود اما در جهت منافع آموزش و مصالح عمومی بود ؛ باید او را کنار زد و حذف کرد ؟

سرانجام این گونه یکدست سازی ها جز رواج کوتوله پروری و فرهنگ چاپلوسی و تظاهر و نمایش چیز دیگری خواهد بود ؟

پایان گزارش/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

لرستان

گروه گزارش/

آن چه در زیر می آید ؛ گفت و شنود « صدای معلم » با « مرتضی تمجیدی ؛ مدیر کل پیشین استان آموزش و پرورش زنجان » است که حول اهم مسائل و چالش های آموزش و پرورش در دوات سیزدهم صورت گرفته است .

بخش دوم این گفت و گو را می خوانید .

  شکست ایرانیان در جنگ با روس، حادثه سرنوشت سازی بود که معدودی ایرانیان را از عقب ماندگی خود و اوضاع جهانی آگاه کرد ؛ بنگرید به سخنان دردمندانه عباس میرزا با ژوبر، فرستاده ناپلئون و به دنبال آن، لزوم اصلاحات، اعزام دانشجو و تلاش برای اخذ تمدن غرب.

از این زمان، بزرگ ترین و ابر تضاد 200 ساله ایران آغاز می گردد که تا زمان ما کشیده شده، یعنی:

ستیز کهنه و نو یا سنت و مدرنیته.

شیفتگی روشنفکران مشروطه به دنیای مدرن را بهار چنین سروده:

یا مرگ یا تجدد و اصلاح راهی جز این دو پیش وطن نیست
ایران کهن شده است سراپای درمانش جز به تازه شدن نیست...

اما روشنفکران چپ زده انقلاب 57 بزرگترین رسالت شان نه اخذ فرهنگ جدید و آگاهانیدن توده جاهل، بلکه مبارزه با امپریالیسم سرمایه داری بود!

اما مواجهه طبقه حاکمه ایران (شاهان و روحانیون) با دنیای جدید:

آنان پی بردند که آمدن دنیای مدرن، قدرت و سیطره آنها را تضعیف می کند ؛ لذا طبقه روحانیت، در کل در مقابلِ هر آنچه از دنیای غرب می آمد با سلاح تحریم ایستادند با فهرست بلند بالایی از حرام ها از تلگراف تا تلگرامِ زمان ما...!

اما شاهان، برخوردشان با دنیای مدرن دو گانه بود:

اینان، از بخشی از دنیای جدید که مربوط به فن آوری و تکنیک بود استقبال و حتی مروج آن شدند، اما با بخشِ توسعه یعنی اندیشه و فرهنگ سیاسی مدرن که قدرت شان را تحدید و تهدید می کرد به شدت به مبارزه پرداختند ؛ مثالها:

⚡️ناصرالدین شاه از آمدن راه آهن، قطار، بیمارستان، برق، تلفن، تلگراف، فتوگراف، عکاسی.. استقبال کرد. اما از قانون چنان نفرت داشت که به نوشته رشدیه، به ذکاءالملک دستور داد هر کجا به کلمه قانون برخورد، آنرا به «قاعده» ترجمه کند!
(زندگی نامه پیر معارف رُشدیه، ...ص21).

به ناصرالدین شاه خبر دادند شبها 6 یا 7 نفر در محله سنگلج اجتماع کرده در امور سیاسی مذاکره می کنند . جمعی فرستاد، شبانه آوردند . «آنها را به چاهی انداخت و خود تفنگ به دست گرفته و متجاوز از سی فشنگ از پی آنان در چاه شلیک کرد...»
( تاریخ بیداری ایرانیان...ج۱،ص۲۵۲)

رضاشاه نیز برخوردش با دنیای جدید دو گانه بود . در حوزه فن آوری طالب پیشرفت بود اما از فرهنگ سیاسی غرب نفرت داشت، در ۱۳۰۷ش در اعزام محصلان به خارج گفت: «شما را به مملکتی اعزام می‌کنیم که جمهوری است، نظام آنها با نظام ما متفاوت است. شما نباید نظام سیاسی آنها را برای ما بیاورید، بلکه صنعت آنها را بیاورید...!»

برخورد محمدرضاشاه نیز به شدت دو گانه بود . او به صنعتِ دنیای غرب علاقه داشت، اما از دموکراسی و سیستم سیاسی آن، چنان نفرت داشت که در مصاحبه با هیکل می گفت: ایرانیان برای رسیدن به دنیای جدید، راهی نه هموار بلکه بسیار خونبار، پر سنگلاخ و پر اشتباهی را برگزیدند.

«غرب غرق در انحطاط و تباهی است. چیزی ندارد که ما از آنجا بیاموزیم. آنها می‌خواهند اندیشه‌های منحط خودشان را که دموکراسی می‌نامند احیا کنند…»
( ایران: روایتی که ناگفته ماند... ص ۱۷۸)

110سال پیش، عضدالملک نامه ای از تهران به ثقةالاسلام تبریزی نوشته و به دردهایی اشاره کرده که همچنان تازه هستند!

تاریخ نامه 20 شهريور 1288ش است زمانی که مشروطه خواهان تهران را فتح و محمدعلی شاه را کنار گذاشتند و برایش 75هزار تومان سالانه حقوق تعیین کردند تا در خارج کم نیاورد! اما امپراطور روسیه، فشار می آورد که 100هزار تومان بکنند و کردند !

( آموزگار مکتب همراه با چای و منقل...در حال تدریس شاگردان ، سال ۱۳۲۵ )

بخشی از نامه:

«...هیچ‌ قومی در زمانِ تغییر وضع، دچار این همه اشکالات‌ نبود. انگلیس یا فرانسه روزی که‌ با سلطان وقت، امرشان یک سره شد، دیگر به آن‌ سلطان سالی یکصد هزار تومان ندادند که‌ در ممالک خارجه خوشگذرانی‌ نماید.

ابداً روی سعادت و خوشی در این مملکت دیده نمی‌شود. مستبد می شویم بد، مشروطه می‌شویم بدتر. با این مردم بی‌علم ما مشروطه‌ نخواهیم شد سهل است به استبداد اولی نیز به قهقرا عودت نخواهیم کرد. خسر الدنیا و الآخره ذلک هو الخسران المبین.

امپراطوری روس تلگراف کرد سالی‌ 75 کم است 100هزار تومان بدهند. گفتیم سمعنا و اطعنا. دو سه روز قبل‌ ام‌المؤمنین(همسر محمدعلی شاه) گفتند به شوهرم‌ 100هزار می دهند ؛ به من که‌ 18 ماه نورین و نیرین (احمد و محمدحسن، پسران محمدعلی شاه)را در شکم خود پرورانده ‌ام چه می دهند؟ ... ایران باید از عهده تمام‌ اینها برآیند با مالیات‌ از دهات ویران...

چه ها نکردیم که فرانسویها کردند؟ انقلاب نکردیم؟ مشروطه نشدیم؟ پارلمان برپا نشد؟ کودتا نکردند؟ پارلمان ما را به توپخانه نبستند؟ بعد دوباره مجلس نگرفتیم؟ پادشاه خلع نکردیم؟ پادشاه جدید انتخاب نکردیم؟...»
(مجله خاطرات وحید، ش ۵، اسفند ۱۳۵۰، صص ۸۳-۸۶.)

این نامه، تنها نشانگرِ برگی از کشمکش دردناکِ ایرانیان برای آوردن دنیای جدید و عوض کردن آن پوستین کهنه است ؛ به قول اخوان ثالث!

ایرانیان برای رسیدن به دنیای جدید، راهی نه هموار بلکه بسیار خونبار، پر سنگلاخ و پر اشتباهی را برگزیدند...

( کانال تاریخ تحلیلی ایران )

  در روزهای اخیر سخنان علیرضا پناهیان در مورد  آموزش و  پرورش با واکنش های فراوانی روبه رو شد . حجت الاسلام  پناهیان  در تجمع روز جمعه 28 مهر  میدان فلسطین در حمایت از مردم غزه  اعلام کرد که اگر آموزش و پرورش  نمی تواند به دانش آموز ایرانی ، حمایت از مظلومین  را آموزش دهد باید تعطیل شود . 

سخنرانی وی شاید تا حدی یک سخنرانی عادی تلقی شود  ولی اگر به اخبار  مربوط به ارتباط حجت الاسلام پناهیان و آموزش و پرورش توجه کنیم به اهمیت سخنان وی پی می بریم . از جمله  خبری که در 29 آذر 1401 در مورد  نشستی با عنوان بازنگری در کتب درسی منتشر شد . نشستی که با حضور حجت الاسلام والمسلمین نیک زاد، مشاور وزیر و دبیر ستاد همکاری‌های حوزه علمیه و آموزش و پرورش ؛ علی لطیفی، رئیس سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی و حجت الاسلام والمسلمین پناهیان برگزار شده است و در مورد موضوع بازنگری در محتوای کتاب‌های درسی  به بحث و بررسی پرداخته اند.

این خبر نشانه ی وجود جریان هایی قدرتمند است که می خواهند روش آموزش و پرورش  را تحول دهند و آنچه امروز بر آموزش و پرورش می گذرد را انقلابی و مطلوب نمی دانند .

 سخنان حجت الاسلام  پناهیان یک واژه مهم دارد که عصاره تفکر وی در مورد آموزش و  پرورش است . پناهیان  تاکید دارد که دانش آموز ایرانی باید حمایت از مظلومان  را فریاد بزند. در مورد اینکه حمایت از مظلومان امر درستی است شکی نیست ولی این « باید » چهره ای از  رویکرد به آموزش و پرورش را نشان می دهد .

کلمه باید اصل سخنان وی است که اگر از دهان دانش آموزان خارج نشود ؛ آموزش و پرورش بیهوده است . از منظر وی  آموزش و پرورش همچون کارخانه ای است که از یک سوی آن محصولاتی وارد می شوند و از سوی دیگر باید محصولاتی مطلوب تولید شوند . در اندیشه وی جایی برای پرسش و پاسخ  وجود ندارد و باید این اتفاق رخ دهد .

سخنان فوق بیان صاف و سرراست برنامه های آموزش و پرورش است و انتظاری است که جریان هایی تاثیرگذار از آموزش و  پرورش دارند و همین انتظارات سنگین  موجب شده است آموزش و و پرورش از وظایف اصلی خود  در مورد تامین نیروی انسانی ، افزایش کیفیت آموزشی ، عدالت آموزشی و ... باز بماند .

نگرش فوق جایگاه مدرسه را به عنوان مرکز تعلیم و تربیت مخدوش  کرده است و آموزش بیشتر به منزله یک  کالا محسوب می گردد . بحران گفتمانی در آموزش و پرورش مانع هر نوع تحول مثبت در آموزش و پرورش  می شود . وجود بحران های دیگر محصول همین بحران گفتمانی است .

در شرایط موجود آموزش و پرورش با یک بحران گفتمانی روبه رو است که تمام ساختار  از مرکز تا مدرسه را تحت شعاع قرار داده است .

 گفتمان رسمی آموزش و پرورش تکثر موجود در جامعه  را به رسمیت نمی شناسد و سعی در القای یک نوع خاص سبک زندگی و  تفکر را دارد که در برنامه های  رسمی و محتوایی آموزش و پرورش  ابلاغ شده اند . این رویکرد زمینه  دور شدن فضای رسمی از فضای واقعی را فراهم کرده است .از یک سو آموزش و پرورش رسمی  درصدد است تا محصولاتی یکسان تربیت نماید و از سوی دیگر جامعه  خواستار به رسمیت شناخته شدن  تنوع و تکثر  است .

گفتمان رسمی آموزش و پرورش ؛ مدرسه را محلی برای  تربیت نیروی همفکر می خواهد و فضای مدرسه در برابر آن مقاومت  می کند .

این دوگانگی موجب می شود تا طر ح هایی مانند اعزام روحانیان به مدرسه در نظر گرفته شوند زیرا مسئله اصلی را در  فقدان نیروهایی می دانند که ایدئولوژی رسمی را به گوش دانش آموزان برسانند . در حالی که  گوش دانش آموزان از حرف های رسمی  پر است و همین پر بودن گوش دانش آموزان مقاومت آن ها را در پی دارد.

 گفتمان رسمی تاکنون تن به آسیب شناسی خود نداده است و حاضر نیست خطای راهبردی خود را بپذیرد.

بحران گفتمانی در آموزش و پرورش مانع هر نوع تحول مثبت در آموزش و پرورش  می شود . وجود بحران های دیگر محصول همین بحران گفتمانی است .

سخنان افرادی همچون حجت الاسلام پناهیان مهم است زیر ا می توانند بر آموزش و پرورش فشار بیاورند و بر شدت این بحران بیفزایند . حتی در دولت قبل نیز فضای گفتمانی  آموزش و پرورش در  اختیار همفکران حجت الاسلام پناهیان بود و از همین رو  کمتر سخن متفاو تی از زبان  مسئولان آموزش و پرورش شنیده می شد .

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه گزارش/

بر اساس شنیده ها و گزارش های مردمی ؛ مدیر مدرسه شاهد شهید عباس راصد توسط رضا مراد صحرایی برکنار شده و فرد دیگری جایگزین ایشان شده است . مگر قرار نیست قانون مداری و احترام به قانون مقدم بر هر چیز باشد؟

گفته می شود فرزند آقای صحرایی در این مدرسه مشغول تحصیل است .

اگر چنین چیزی صحت داشته باشد ؛ پرسش «صدای معلم » از وزیر آموزش و پرورش دولت سیزدهم آن است که آیا شان وزیر همین است ؟

پس از گذشت نزدیک به یک ماه از آغاز سال تحصیلی و در حالی که برخی مدارس در سراسر کشور هنوز معلم ندارند و وزیر و سایر مسئولان مشغول ارائه پاسخ های غیرکارشناسی و آدرس های غلط به افکار عمومی هستند ؛ پرسش صریح « صدای معلم » از وزیر آموزش و پرورش دولت سیزدهم آن است که آیا دغدغه و یا دل مشغولی دیگری جز عزل مدیر یک مدرسه ندارد ؟

آیا شان یک وزیر در جمهوری اسلامی همین است ؟

5 اردیبهشت سال 1395 نیز « صدای معلم » در گزارشی با عنوان « آقای فانی ! شأن یک وزیر والاتر از دخالت در عزل و نصب مدیریت یک مدرسه است! EFQM همین بود؟ » چنین نوشت : ( این جا )

« شنیده ها حاکی است ؛ در اقدامی عجیب و شبهه برانگیز ، مدیر عزل شده ی دبیرستان دکتر موحد در ناحیه ۴ تبریز پس از معرفی مدیر جدید در روز ۲۱ فروردین از سوی اداره ناحیه برای مدیریت در روز ۲۳ فرودین به سمت سابق خود بازگشت .

بنا بر شنیده های موثق دستور بازگرداندن مدیر عزل شده توسط شخص وزیر و به دلیل فشار و درخواست یکی از نمایندگان مجلس از او بوده است. این در حالی است که گفته می شود این فرد قبلا هم از مدیریت عزل و بازگردانده شده بود.

با این که چندین روز از انتشار این خبر گذشته است اما هنوز پاسخی از سوی مسئولان آموزش و پرورش ارائه نشده است.

سال قبل وزیر آموزش و پرورش، مدیر کل آموزش و پرورش استان بوشهر را بدون آن که دلیل خاصی بر آن مترتب باشد عزل کرد!

این رسانه ی مستقل و منتقد در حوزه ی عمومی آموزش ایران در ادامه گزارش چنین آورده بود :

« اگر عزل یک مدیر کل بدون اقناع و پاسخ گویی به این راحتی صورت می گیرد پس آن دفاع جانانه و سرسختانه ای که فانی در مقام پاسخ به توضیحات نمایندگان پرسش کننده در قضیه ی استیضاح و در ارتباط با عملکرد « کمیته ی انتصابات » ارائه نمود چه بود؟

در نشستی که تشکل های معلمان در هفتم تیرماه 1394  با علی اصغر فانی داشتند ؛ وزیر آموزش و پرورش خطاب به نمایندگان تشکل های معلمان چنین گفت :

" سعی ما تعالی آموزش و پرورش بر اساس EFQM اروپاست و در این زمینه سعی داریم تا استانداردها را در راستای " مدرسه محوری " ارتقا بدهیم ." ( این جا )

در واقع ، یکی از مهمترین برنامه های فانی که از ابتدا اعلام شد « ارتقای مدیریت آموزشگاهی » و « تاکید بر تمرکز زدایی و مدرسه محوری » بوده است. آیا به اعتمادسوزی و فرصت سوزی که نتیجه ی طبیعی و منطقی این گونه اقدامات است فکری کرده اند؟

چندی پیش در صدای معلم  مطلبی با عنوان « برنامه های فانی و دو پرسش ؟! »  مطرح شد. ( این جا )

که باز هم  پاسخی نیافت !

حال ، در ماجرای عزل مدیریت یک مدرسه، فانی باید به این پرسش پاسخ دهد که بر اساس چه منطق و یا دلیلی اقدام به این کار کرده است؟

آیا وزیر آموزش و پرورش نقطه و یا نقاط ضعفی دارد که سعی می کند با دادن امتیاز به این گونه نمایندگان زیاده خواه و قانون شکن آن ها را بپوشاند ؟

مگر قرار نیست قانون مداری و احترام به قانون مقدم بر هر چیز باشد؟

آیا وزیر آموزش و پرورش تاکنون به بازخورد عملکرد خویش در این گونه موارد و در میان افکار عمومی فرهنگیان اندیشیده است؟

آیا به اعتمادسوزی و فرصت سوزی که نتیجه ی طبیعی و منطقی این گونه اقدامات است فکری کرده اند؟

این سیاست سکوت و رد شدن تا کی ادامه خواهد یافت؟

پایان گزارش/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید