هوش مصنوعی (AI) به سرعت در حال نفوذ به جنبه‌های مختلف زندگی انسان است و دنیای والدین نیز از این تحول بی‌نصیب نمانده است. کاربردهای هوش مصنوعی برای والدین، از ساده‌ترین وظایف روزمره تا تصمیم‌گیری‌های پیچیده در حوزه تربیت، گسترده و رو به رشد است. این فن آوری می‌تواند به عنوان یک دستیار هوشمند، به والدین در ارتقای کیفیت زندگی خانوادگی و پرورش فرزندان سالم‌تر و موفق‌تر کمک شایانی کند.

یکی از کاربردهای قابل توجه هوش مصنوعی، در زمینه نظارت و مراقبت از کودک است. اپلیکیشن‌ها و دستگاه‌های هوشمند مجهز به هوش مصنوعی قادرند حرکات کودک را رصد کرده و در صورت بروز هر گونه خطر، مانند افتادن از تخت یا وقوع حادثه، والدین را مطلع سازند. این سیستم‌ها با استفاده از الگوریتم‌های یادگیری ماشین، به مرور زمان الگوهای خواب و رفتار کودک را یاد گرفته و به ارائه اطلاعات دقیق‌تر و مفیدتری می‌پردازند. علاوه بر این، هوش مصنوعی می‌تواند در نظارت بر تغذیه کودک، کنترل دمای اتاق و تنظیم برنامه خواب او نیز به والدین کمک کند.

در حوزه آموزش، هوش مصنوعی می‌تواند به عنوان یک ابزار قدرتمند عمل کند. اپلیکیشن‌های آموزشی شخصی‌سازی‌شده، با استفاده از هوش مصنوعی، سطح یادگیری کودک را تشخیص داده و محتواهای آموزشی متناسب با نیازهای او را ارائه می‌دهند. این سیستم‌ها می‌توانند به کودک در حل مسائل درسی کمک کرده، نقاط ضعف او را شناسایی و بر رفع آن‌ها تمرکز کنند. همچنین، بازی‌های آموزشی مبتنی بر هوش مصنوعی می‌توانند به شیوه‌ای جذاب و سرگرم‌کننده، مهارت‌های مختلف کودک را تقویت کنند.

از سوی دیگر، هوش مصنوعی می‌تواند در بهبود ارتباط بین والدین و فرزندان نیز نقش ایفا کند. با استفاده از ربات‌های چت هوشمند، والدین می‌توانند با فرزندان خود به گفت و گو پرداخته و در مورد مسائل مختلف با آن‌ها به تعامل بپردازند. این ابزار می‌تواند به عنوان یک واسطه برای برقراری ارتباط با فرزندان نوجوان و جوان که گاهی تمایلی به صحبت مستقیم با والدین خود ندارند، عمل کند. البته، لازم به ذکر است که استفاده از این ابزارها باید با احتیاط و هوشیاری همراه باشد تا از سوء استفاده از آن‌ها جلوگیری شود.

با وجود مزایای بی‌شماری که هوش مصنوعی برای والدین به همراه دارد، باید به چالش‌های آن نیز توجه داشت. مهمترین این چالش‌ها، حفظ حریم خصوصی داده‌های کودکان و اطمینان از امنیت اطلاعات است. همچنین، باید از وابستگی بیش از حد به هوش مصنوعی جلوگیری کرد و به نقش حیاتی تعاملات انسانی در تربیت کودکان توجه داشت.

هوش مصنوعی صرفاً باید به عنوان یک ابزار کمکی در کنار ارتباطات انسانی و عشق و محبت والدین به کار رود.

می‌توان گفت که هوش مصنوعی پتانسیل بالایی برای بهبود کیفیت زندگی والدین و پرورش فرزندان موفق‌تر دارد. با انتخاب هوشمندانه ابزارهای موجود و استفاده صحیح از آن‌ها، می‌توان از مزایای این فن آوری نوین بهره‌مند شده و چالش‌های آن را به حداقل رساند.

در ادامه چند نمونه از هوش مصنوعی‌ها و اپلیکیشن‌هایی که در این زمینه‌ها کاربرد دارند را معرفی می‌کنیم:

1- اپلیکیشن‌های مرتبط با بارداری و نوزاد

-  Soula این اپلیکیشن از هوش مصنوعی برای ارائه راهنمایی‌های شخصی به مادران در دوران بارداری و پس از زایمان استفاده می‌کند. این راهنمایی‌ها شامل اطلاعات مربوط به تغذیه، سلامت روان، ورزش و مراقبت از نوزاد است.

-  Glow این اپلیکیشن با استفاده از هوش مصنوعی، چرخه قاعدگی زنان را ردیابی می‌کند و به آن‌ها در برنامه‌ریزی برای بارداری یا جلوگیری از آن کمک می‌کند.

2-  اپلیکیشن‌های مرتبط با رشد و تربیت کودک

-  Kineduاین اپلیکیشن با ارائه فعالیت‌های بازی‌محور، به والدین در رشد و تکامل مهارت‌های حرکتی، شناختی، زبانی و اجتماعی کودکان کمک می‌کند. این اپلیکیشن از هوش مصنوعی برای شخصی‌سازی فعالیت‌ها بر اساس سن و نیازهای کودک استفاده می‌کند.

-  BabySparks این اپلیکیشن نیز مشابه Kinedu، فعالیت‌های آموزشی و سرگرم‌کننده برای کودکان ارائه می‌دهد و از هوش مصنوعی برای تطبیق فعالیت‌ها با سن و مرحله رشد کودک استفاده می‌کند.

3-  دستیارهای مجازی

-  Google Assistant، Amazon Alexa، Siri این دستیارهای مجازی می‌توانند به والدین در مدیریت زمان، برنامه‌ریزی فعالیت‌ها، یادآوری وظایف و پاسخ به سوالات مربوط به تربیت کودک کمک کنند. برای مثال، می‌توانید از آن‌ها بخواهید که یادآوری برای زمان خواب کودک تنظیم کنند یا اطلاعاتی در مورد تغذیه کودک در سن خاصی ارائه دهند.

4-  ابزارهای نظارت والدین

-  Bark این ابزار با استفاده از هوش مصنوعی، فعالیت‌های آنلاین کودکان را در شبکه‌های اجتماعی، پیام‌رسان‌ها و ایمیل‌ها نظارت می‌کند و در صورت مشاهده محتوای نامناسب یا رفتارهای پرخطر، به والدین هشدار می‌دهد.

-   Qustodio این ابزار نیز امکان نظارت بر فعالیت‌های آنلاین کودکان را فراهم می‌کند و به والدین امکان می‌دهد محدودیت‌هایی برای استفاده از اینترنت و اپلیکیشن‌ها تعیین کنند.

5- پلتفرم‌های یادگیری شخصی

-  Khan Academy Kids این پلتفرم با ارائه بازی‌ها و فعالیت‌های آموزشی، به کودکان در یادگیری مفاهیم مختلف کمک می‌کند. این پلتفرم از هوش مصنوعی برای تطبیق سطح دشواری مطالب با سطح دانش کودک استفاده می‌کند.
این چند ابزار و سایت تنها شامل چند نمونه از هوش مصنوعی‌ها و اپلیکیشن‌های موجود در این زمینه است و تعداد زیادی ابزار دیگر نیز وجود دارند. والدین باید با توجه به نیازها و شرایط خود، ابزار مناسب را انتخاب کنند.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

   اکنون که هوش مصنوعی به عنوان یک فن آوری به سرعت در حال تکامل است و در آینده بسیاری از مشاغل را حذف خواهد کرد، سئوال اینجاست که آیا این فن آوری می‌تواند به عنوان یک مرجع دینی عمل کند و پاسخ گوی همه نیاز‌های بشری در حوزه دین و شریعت باشد؟ چگونه هوش مصنوعی می‌تواند به گسترش دین و دعوت مردم به ادیان الهی کمک نماید؟ اینها سوالاتی است که در ادامه به آنها پرداخته می شود.

در سال‌های اخیر با پیشرفت هوش مصنوعی، بحث‌های زیادی در این زمینه شکل گرفته است.

پاسخ کوتاه به این سوال این است که در حالت فعلی، هوش مصنوعی نمی‌تواند به طور کامل جایگزین یک مرجع دینی شود؛ اما چرا این فن آوری نمی تواند به عنوان یک مرجع کامل دینی قرار گیرد:

-  فقدان درک عمیق از معنویت: هوش مصنوعی در پردازش اطلاعات و تشخیص الگوها بسیار قدرتمند است، اما درک عمیق از مفاهیم معنوی، اخلاقی و تجربه انسانی که در قلب دین قرار دارد، برایش دشوار است.

-  عدم توانایی در قضاوت ارزش‌ها: هوش مصنوعی نمی‌تواند بین خوب و بد، درست و نادرست قضاوت کند و پاسخ‌های آن ممکن است از نظر اخلاقی مبهم باشند.

-  پویایی دین: دین یک پدیده پویا است و مفاهیم دینی در طول زمان تغییر می‌کنند. هوش مصنوعی ممکن است در به روزرسانی اطلاعات خود با این تغییرات مشکل داشته باشد.

-  اهمیت ارتباط انسانی: دین به شدت به ارتباطات انسانی، اعتماد و تجربه مشترک وابسته است. هوش مصنوعی هرچند می‌تواند اطلاعات را ارائه دهد، اما نمی‌تواند جایگزین ارتباطات عمیق انسانی شود.

هوش مصنوعی می‌تواند در مواردی به دین و گسترش آن کمک کند. هوش مصنوعی می‌تواند به سرعت در منابع عظیمی از متون دینی جست و جو کند و اطلاعات مرتبط با سوالات دینی را بیابد. این فن آوری می‌تواند متون دینی را تحلیل کرده و مفاهیم پیچیده را به زبان ساده‌تر توضیح دهد.

هوش مصنوعی می‌تواند محتواهای دینی را به صورت شخصی‌سازی شده برای هر فرد ارائه دهد و فرایند یادگیری را موثرتر کند. هوش مصنوعی می‌تواند به ایجاد جوامع آنلاین برای گفت و گو و تبادل نظر درباره مسائل دینی کمک کند.

در نهایت ؛ هوش مصنوعی می‌تواند به عنوان یک ابزار مفید در مطالعه و بررسی دین مورد استفاده قرار گیرد، اما نمی‌تواند جایگزین تفکر انتقادی، تجربه شخصی و ارتباط با انسان‌های دیگر در زمینه دین شود. با وجود این محدودیت‌ها، هوش مصنوعی می‌تواند در تقویت و تسهیل تجربه معنوی انسان نقش داشته باشد. به عنوان مثال:

-  دسترسی به اطلاعات: هوش مصنوعی می‌تواند به افراد کمک کند تا به منابع دینی، فلسفی و معنوی دسترسی آسان‌تری داشته باشند.

-  مدیتیشن و مراقبه: برخی از برنامه‌های هوش مصنوعی می‌توانند به افراد در تمرین مدیتیشن و مراقبه کمک کنند.

- ارتباط با جوامع معنوی: هوش مصنوعی می‌تواند به افراد کمک کند تا با جوامع معنوی آنلاین ارتباط برقرار کنند و از تجربیات دیگران بهره‌مند شوند.

تجربه معنوی یک پدیده انسانی است که در قلب و روح انسان ریشه دارد و به رشد و تکامل شخصی کمک می‌کند.

پایگاه‌های داده عظیمی که توسط هوش مصنوعی مدیریت می‌شوند، دسترسی به متون دینی، تفاسیر، و آثار دانشمندان دینی را بسیار آسان‌تر کرده‌اند. الگوریتم‌های پیشرفته می‌توانند متون دینی را تحلیل کرده و الگوها، مفاهیم و ارتباطات پیچیده‌ای را که ممکن است برای انسان قابل تشخیص نباشد، آشکار کنند.

هوش مصنوعی می‌تواند به ترجمه دقیق متون دینی از زبان‌های مختلف کمک کرده و درک بهتر مفاهیم دینی را تسهیل کند. می‌توان از هوش مصنوعی برای شبیه‌سازی سیستم‌های پیچیده‌ای مانند جهان هستی یا ذهن انسان استفاده کرد و به درک بهتر از نظم و نظم‌آفرین کمک کرد.

با مدل‌سازی فرآیندهای شناختی انسان، می‌توان به درک عمیق‌تری از ماهیت آگاهی، هوشیاری و رابطه آن با یک نیروی برتر دست یافت. این پلتفرم‌ها می‌توانند فضاهایی را برای گفت و گو، تبادل نظر و یادگیری مشترک درباره مسائل دینی فراهم کنند. هوش مصنوعی می‌تواند محتوای آموزشی دینی را متناسب با نیازها و سطح دانش هر فرد شخصی‌سازی کند.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه گزارش/

هفته ی چهارم آذر ماه به نام « هفته پژوهش » نام گذاری شده و مانند سایر مناسبت ها که پرداختن به آنان تاکنون مشکلی از بحران ها و ابر بحران های این کشور را نگشوده برای هفت روز آن نامی برگزیده شده است .

به این مناسبت و برای آن که وزارت آموزش و پرورش از مسابقه ی « مناسک گرایی » و « شوآف های رسانه ای » عقب نیفتد ؛ « سامانه نان » را راه اندازی کرده است .

پرتال وزارت آموزش و پرورش نوشت : ( این جا )

« به گزارش مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش، علیرضا کاظمی، وزیر آموزش و پرورش صبح امروز یکشنبه ۲۵ آذر ماه در مراسم رونمایی از درگاه تعلیم و تربیت با نظام ایده ها و نیازها (نان) که با همت و مشارکت دانشگاه فرهنگیان برگزار شد، ضمن اشاره به اهمیت موضوع تعلیم و تربیت بیان کرد: باید از ظرفیت تمام دستگاه های پژوهشی و دانشگاه ها استفاده کنیم و نظام مسائل را به آنها در جهت رفع و ارائه راهکار منعکس کنیم. همچنین باید از ظرفیت دانشجویانی که توانمندی اجرایی و حل مسائل دارند استفاده شود .

وی با تأکید بر اینکه خلأ عدم استفاده از این ظرفیت ها در آموزش و پرورش مشهود است، گفت:  در آموزش و پرورش اتصالی از این منظر وجود ندارد. ایجاد سامانه نظام ایده ها و نیازهای آموزش و پرورش جهت اتصال میان حلقه  ایده ها و نیازها به جامعه نخبگانی و پژوهشگران است که در جای خود بسیار ارزشمند است. این کمبودی بود که در عرصه تعلیم و تربیت احساس می شد و خرسندیم که امروز به مناسبت هفته پژوهش این سامانه رونمایی شد.  آیا به فرض وزارت آموزش و پرورش ارتباط سامان مند و تعریف شده ای با دانشکده های روان شناسی و علوم تربیتی دارد ؟ و مسائل آموزش و تربیت را از دیدگاه آنان رصد می کند ؟

کاظمی با اشاره به اینکه باید برای این ابزار ساز وکار مشخصی تعریف و تمهید کرد، افزود: ضرورت دارد در دانشگاه فرهنگیان و پردیس‌ها؛ ساز و کاری تدوین شود تا به صورت مستمر وضعیت سامانه رصد شود.

وزیر آموزش و پرورش پیشنهاد داد تا برای ساماندهی بیشتر و منسجم، دبیرخانه ای مرکزی در دانشگاه فرهنگیان و دبیرخانه های دیگری در پردیس های استانی تشکیل شود . 

وی با تاکید بر اطلاع رسانی در خصوص این سامانه برای معلمان و مدیران آموزش و پرورش گفت: باید از ظرفیت پژوهشگاه با تدوین دستور العملی جهت اطلاع به مدیران ادارات و معلمان استفاده کرد. همچنین ضرورت دارد کلیپ و یا پوستری تدوین و طراحی و در صفحات پر بازدید شاد بارگذاری شود .

کاظمی با اشاره به اعضای دبیرخانه مرکزی تصریح کرد: باید اعضایی از سازمان پژوهش و پژوهشگاه نیز در این دبیرخانه حضور داشته باشند. دانشگاه شهید رجایی و فرهنگیان، سازمان پژوهش و پژوهشگاه تعلیم تربیت، باید از ارکان این دبیرخانه باشند. بدون اتصال به این مجموعه ها نمی توان مسیر موفقیت را پیمود » .

نخستین پرسش « صدای معلم » آن است که آیا وزارت آموزش و پرورش در مدیریت « سامانه ها » ی دیگر خود عملکرد و کارنامه ی موفقی داشته که اقدام به راه اندازی سامانه ی دیگری کرده است ؟

وزیر می گوید از ظرفیت پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش استفاده کرد .

اکنون پرسش این است که آیا تاکنون وزارت آموزش و پرورش و سایر نهادهای مرتبط چه استفاده ای از یافته های این پژوهشگاه کرده اند ؟ و اساسا کدام یافته های این پژوهشگاه به عنوان مرجع تخصصی امر پژوهش در حل مسائل و چالش های آموزش و پرورش کارا و موثر بوده اند ؟

منظور از « نخبگان » و « جامعه نخبگانی » به صورت دقیق و علمی چه کسانی هستند ؟

وزیری که شهامت و توان برگزاری حتی یک نشست خبری با رسانه های مستقر در حوزه ی آموزش را ندارد قرار است کدام تحول پژوهش محور را که بنیان آن بر « تفکر انتقادی » بنا نهاده شده را طراحی و عملیاتی کند ؟

آیا به فرض وزارت آموزش و پرورش ارتباط سامان مند و تعریف شده ای با دانشکده های روان شناسی و علوم تربیتی دارد ؟ و مسائل آموزش و تربیت را از دیدگاه آنان رصد می کند ؟

دوران مناسک گرایی و امور نمایشی و شعاری گذشته است .

اقداماتی این چنین فقط بر میزان « بوروکراسی زاید » در وزارتخانه پهن پیکر آموزش و پرورش می افزاید بی آن که در حل مسائل آن نقشی ایفا کند البته اگر مدتی بعد خودش به یک « مساله » تبدیل نشود .

پایان گزارش/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

   مقدمه:

در جستاری پیش‌تر به تأثیر مفهوم «post-truth» یا «پسا حقیقت گرایی» واژه سال 2016 آکسفورد بر نظام آموزش و پرورش پرداختم، واژه ای که نادیده گرفتن مفهوم بنیادین آن ما را به لحاظ زبانی و ادراکی از پرداختن و فهم صحیح نسل معاصر محروم می کند.

در دنیای پرشتاب امروز، جایی که صفحه‌نمایش‌ها بر زندگی ما حاکم شده‌اند، نگرانی فزاینده‌ای در مورد تأثیرات منفی مصرف بیش از حد محتوای دیجیتال بر مغز، به‌ویژه در نسل جوان وجود دارد همین موضوع واژه سال 2024 آکسفورد «Brain rot» یا «زوال ذهنی» را تعیین کرده است.

مفهوم زوال ذهنی تا پیش‌ از این برای توصیف اثرات منفی مصرف طولانی‌ مدت مواد مخدر، سبک زندگی و تغذیه ناسالم و... مورد استفاده بوده است؛ اما آنچه در سال جاری رشد جست و جو و استفاده از آن را 230 درصد افزایش داده هیچ کدام از موارد یاد شده نیست؛ بلکه زوال مغزی ناشی از مصرف بیش از حد محتوای بی ارزش و غیر چالش بر انگیز در فضای آنلاین است.

اخیراً کشور استرالیا استفاده از شبکه‌های اجتماعی برای افراد زیر 16 سال را ممنوع اعلام کرد و از مهم ترین دلایل تدوین کننده های این قانون حفاظت از سلامت روان کودکان و کاهش مواجه با محتوای نامناسب ذکر شده است؛ هر چند انتقادات جدی به وضع چنین قوانینی به ویژه از زاویه آزادی های مدنی، دسترسی آزاد به اطلاعات و ... مطرح می‌شود؛ اما محاسن زیادی نیز برای آن شمرده شده است.

پوسیدگی مغز چیست و چگونه اتفاق می‌افتد؟

پوسیدگی مغز یک بیماری ترسناک نیست، بلکه اتفاقی است که زمانی رخ می‌دهد که شما زمان زیادی را صرف فعالیت‌های بی‌هدف مانند پیمایش در رسانه‌های اجتماعی، تماشای بی‌وقفه ویدئوها یا کلیک بی‌نهایت روی مطالب جذاب می‌کنید.

تصور کنید یک بعدازظهر معمولی جمعه است و شما می‌خواهید برای امتحان فردا مطالعه کنید . کتابتان را باز می‌کنید، یک فنجان قهوه خوب دارید و آماده هستید. شما مصمم شده‌اید که یک مطالعه عالی و هدف مند داشته باشید . درست زمانی که می‌خواهید شروع کنید، تلفن تان زنگ می‌خورد . این یک پیام از دوست تان است . یک ریل اینستاگرام که به نظر خنده‌دار می‌رسد. شما فکر می‌کنید فقط یک نگاه کوتاه  به آن می‌اندازم .  اینستاگرام را باز می‌کنید و ریلز را تماشا می‌کنید؛ اما سپس برای دیدن ریلز بعدی و بعدی بالا اسکرول می‌کنید و قبل از اینکه بدانید، در یک سیاه‌ چاله ریلز‌های اینستاگرام گیر می‌افتید. شما یک سگ در حال رقصیدن، یک ترفند آشپزی که احتمالاً هرگز آن را امتحان نمی‌کنید و یک ویدئوی شوخی که شما را به خنده انداخته است را تماشا کرده‌اید. وقتی خوش می‌گذرد زمان خیلی سریع سپری می‌شود. به ساعت نگاه می‌کنید و می‌بینید دو ساعت گذشته است، یک ساعت کامل کتاب‌هایتان هنوز دست‌نخورده آنجا هستند. قهوه سرد شده و شما نمی‌توانید به یاد بیاورید که قرار بود در وهله اول چه چیزی مطالعه کنید. این همان پوسیدگی مغز در عمل است.

شما سعی می‌کنید دوباره به مطالعه خود برگردید؛ اما تمرکز کردن سخت است . آیا می‌دانستید حدود ۲۰ دقیقه طول می‌کشد تا پس از یک حواس‌پرتی تمرکز کامل خود را دوباره به دست آورید؟ هر بار که تلفن خود را برمی‌دارید، خود را بیشتر عقب می‌اندازید. این سناریو نه‌ تنها جلسه مطالعه شما را تحت‌ تأثیر قرار می‌دهد، بلکه شروع به گسترش به بقیه روز شما می‌کند.

پژوهش‌های علمی به ما چه می‌گویند؟

مطالعات نشان داده‌اند که استفاده بیش از حد از اینترنت و رسانه‌های اجتماعی می‌تواند منجر به بارگذاری شناختی (ورود اطلاعات) بیش از حد شود. مغز ما برای مقابله با حجم ثابت اطلاعاتی که به‌صورت آنلاین دریافت می‌کنیم طراحی نشده است ؛ مثالی که در یکی از مقالات آموزشی در توصیف این وضعیت خواندن این بود: این وضعیت شبیه تلاش برای نوشیدن از شلنگ آتش‌نشانی است که خیلی پر حجم و پر فشار است.

 تحقیقات نشان می‌دهد که کاربرانی که زیاد از اینترنت استفاده می‌کنند فعالیت کمتری در مناطقی از مغز نشان می‌دهند که با تصمیم‌گیری و کنترل تکانه‌ها مرتبط است. این بدان معنی است که صرف زمان زیاد آنلاین در واقع می‌تواند نحوه کار مغز شما را تغییر دهد و باعث شود تفکر واضح و تصمیم‌گیری خوب برای شما دشوارتر شود.

علاوه بر این، افرادی که به طور بیش از حد از رسانه‌های اجتماعی استفاده می‌کنند، تمایل به داشتن سطح بالاتری از اضطراب و افسردگی دارند. هر لایک، نظر و اعلانی باعث آزادشدن دوپامین می‌شود؛ همان ماده شیمیایی که هنگام خوردن غذای موردعلاقه‌تان یا برنده‌شدن در یک بازی آزاد می‌شود. احساس خوبی دارد؛ بنابراین شما به دنبال بیشتر آن می‌روید؛ اما نکته اینجاست که هرچه بیشتر از رسانه‌های اجتماعی استفاده کنید، به همان میزان به احساس رضایت نیاز دارید. این مانند یک دارو عمل می‌کند، باگذشت زمان مغز شما به دوز فعلی دوپامین عادت می‌کند و شما برای احساس همان اثر به دوز بیشتر و بیشتری احساس نیاز می‌کنید.

آیا نسل زد شروع‌کننده سقوط تحصیلی است؟

یکی از مراجعین من که اتفاقاً سابقه تحصیلی خوبی هم دارد، اخیراً در جلسه درمان با این واژه‌ها وضعیت خودش را توصیف می‌کرد:  « من فقط احساس می‌کنم مغزم کار نمی‌کند، احساس می‌کنم مغز کندی دارم. من خیلی گیج می‌شوم - از این متنفرم » . او مدتی است دست از مدرسه رفتن کشیده است.

ریلزهای اینستاگرام، فیلم‌های کوتاه یوتیوب، هر روز میلیون‌ها ساعت محتوا را به دانش‌آموزان نسل Z ارائه می‌دهد. این پلتفرم‌ها با ویدئوهای ۱۵ تا ۶۰ ثانیه‌ای خود، مدت‌زمان توجه را بسیار کوتاه کرده‌اند؛ در فرایند یادگیری اختلال ایجاد کرده، منجر به کاهش انگیزه تحصیلی و افزایش اضطراب و استرس شده است؛ و مجموع این تأثیرات می‌تواند منجر به سقوط جدی تحصیلی گردد.

راه‌حل‌هایی برای جلوگیری از «پوسیدگی مغز»:

 - محدودکردن زمان استفاده از گوشی: هر روز محدودیتی برای خود تعیین کنید که چقدر می‌خواهید وقت خود را صرف بازی‌ها و رسانه‌های اجتماعی کنید.

- دنبال‌کردن علایق و فعالیت‌های غیردیجیتال: در یک سرگرمی جدید یا باشگاه در مدرسه یا جاهای دیگر شرکت کنید که شما را تشویق می‌کند تا تجربه عملی بیشتری داشته باشید.

- فعال‌بودن از نظر جسمی: به‌جای دراز کشیدن در رختخواب، حرکت کنید و پیاده‌روی کنید. لذت‌بردن از مناظر طبیعی زندگی بهتر از دیدن آنها در فضای دیجیتال است.

- ایجاد ارتباط با افراد در دنیای واقعی: با افراد یا دانش‌آموزان دیگر دوست شوید! از آن‌ها بخواهید که با هم بیرون بروند و فعالیت‌های سرگرم‌کننده‌ای انجام دهند.

قطعاً گفتن اینها آسان‌تر از انجام‌دادنشان است، اما با اجرای این نکات مفید، روزبه‌روز و با برداشتن گام‌های کوچک  دست یابی به زندگی بهتر امکان‌پذیر است. دانش‌آموزان نسل زد واقعاً به یک بیدارباش بلند نیاز دارند.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

هوش مصنوعی (AI) در سال‌های اخیر تحولی بزرگ در بسیاری از عرصه‌ها به وجود آورده است و آموزش یکی از حوزه‌هایی است که به شدت از این فن آوری بهره‌برداری می‌کند. این روزها معلمان دیگر تنها از طریق روش‌های سنتی تدریس به دانش‌آموزان نمی‌پردازند، بلکه با استفاده از ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی می‌توانند روند یادگیری را شخصی‌سازی کرده و تجربه‌های آموزشی مؤثرتری برای دانش‌آموزان خود فراهم کنند. از تحلیل داده‌ها تا ارزیابی خودکار، هوش مصنوعی قادر است راهکارهایی ارائه دهد که به معلمان کمک می‌کند تا نه تنها به آموزش بهتر بپردازند، بلکه شناخت عمیق‌تری از نیازهای آموزشی و رفتاری دانش‌آموزان به دست آورند.

در این گزارش به بررسی کارکردهای مختلف هوش مصنوعی برای معلمان خواهیم پرداخت و نحوه استفاده از این فن آوری برای بهبود فرایند تدریس و ارزیابی را شرح خواهیم داد. همچنین، ابزارهای مفیدی که می‌توانند به معلمان در این راستا کمک کنند، معرفی خواهند شد.

کاربردهای هوش مصنوعی برای معلمان

1- شخصی‌سازی تجربه آموزشی

یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های معلمان، ارائه تجربه آموزشی متناسب با نیازهای هر دانش‌آموز است. هر دانش‌آموز دارای سرعت یادگیری، شیوه‌های یادگیری و نیازهای خاص خود است. هوش مصنوعی می‌تواند با تحلیل داده‌های عملکرد هر دانش‌آموز، محتوای آموزشی را به صورت شخصی‌سازی شده ارائه دهد. برای مثال، اگر دانش‌آموزی در درک یک مفهوم خاص مشکل داشته باشد، هوش مصنوعی می‌تواند تمرینات تکمیلی یا منابع آموزشی دیگر را به او پیشنهاد دهد. این امر باعث می‌شود تا دانش‌آموزان در مسیر یادگیری خود سریع‌تر پیشرفت کنند و معلم نیز بهتر بتواند به نیازهای تک تک دانش‌آموزان پاسخ دهد.

2- شناسایی و تحلیل نقاط ضعف و قوت

هوش مصنوعی می‌تواند با تجزیه و تحلیل دقیق داده‌های عملکرد دانش‌آموزان، نقاط قوت و ضعف آنان را شناسایی کرده و اطلاعات دقیقی را به معلم ارائه دهد. این ابزارها می‌توانند مشکلاتی مانند کمبود مهارت در حل مسائل خاص یا نقص در درک مفاهیم پایه‌ای را شناسایی کرده و به معلم کمک کنند تا برنامه‌ریزی دقیقی برای بهبود وضعیت آموزشی هر دانش‌آموز داشته باشد. این فرایند به معلمان این امکان را می‌دهد که به جای تمرکز بر تدریس عمومی، به صورت خاص روی مسائل ویژه هر دانش‌آموز کار کنند.

3- ارزیابی خودکار و بازخورد فوری

هوش مصنوعی این امکان را به معلمان می‌دهد که به طور خودکار آزمون‌ها و تکالیف را ارزیابی کنند. این ارزیابی‌ها می‌تواند شامل تحلیل دقیق پاسخ‌های دانش‌آموزان و ارائه بازخورد فوری به آن‌ها باشد. این موضوع نه تنها زمان معلمان را صرفه‌جویی می‌کند، بلکه به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا سریعاً متوجه شوند در کجا دچار مشکل شده‌اند و به سرعت از این مشکلات عبور کنند. استفاده از هوش مصنوعی در این زمینه همچنین می‌تواند دقت ارزیابی‌ها را افزایش دهد و خطای انسانی را کاهش دهد.

4- کاهش بار کاری اداری

یکی از مشکلات بزرگ معلمان در دنیای امروز، حجم بالای کارهای اداری و دفتری است. از تهیه گزارش‌ها و ارزیابی‌ها گرفته تا برنامه‌ریزی‌های آموزشی، این فعالیت‌ها زمان زیادی از معلمان را می‌گیرد. هوش مصنوعی با خودکار کردن بسیاری از این فرایندها، می‌تواند به معلمان کمک کند تا زمان بیشتری را به تدریس و تعامل با دانش‌آموزان اختصاص دهند. این کار نه تنها به بهبود کیفیت تدریس کمک می‌کند، بلکه باعث کاهش استرس و فشار کاری معلمان نیز می‌شود.

معرفی برخی از ابزارهای هوش مصنوعی مفید برای معلمان

برای بهره‌برداری هرچه بهتر از فناوری هوش مصنوعی، معلمان می‌توانند از ابزارها و نرم‌افزارهای مختلفی استفاده کنند که در زمینه‌های مختلف آموزشی به آن‌ها کمک می‌کنند. در اینجا به معرفی چند ابزار مفید می‌پردازیم:

1. **Socrative**: این ابزار به معلمان کمک می‌کند تا به‌طور خودکار آزمون‌ها و تکالیف را طراحی و ارزیابی کنند. همچنین، این ابزار می‌تواند بازخورد فوری به دانش‌آموزان بدهد و در تحلیل نقاط قوت و ضعف آن‌ها کمک کند.
2. **Kahoot!**: یکی از ابزارهای محبوب برای تدریس سرگرم‌کننده و تعاملی است. معلمان می‌توانند با استفاده از این پلتفرم، پرسش‌ها و بازی‌های آموزشی طراحی کرده و به صورت آنی نتایج را بررسی کنند.
3. **Google Classroom**: این ابزار به معلمان کمک می‌کند تا کلاس‌های خود را مدیریت کرده، محتوای درسی را به راحتی به اشتراک بگذارند و به ارزیابی خودکار و تعامل با دانش‌آموزان بپردازند.
4. **EdTech Tools like IBM Watson Education**: این ابزارها با استفاده از هوش مصنوعی قادر به شخصی‌سازی تجربه یادگیری برای هر دانش‌آموز هستند و می‌توانند در شناسایی نیازهای خاص آموزشی هر فرد کمک کنند.
5. **Grammarly for Teachers**: معلمان می‌توانند از این ابزار برای بررسی و اصلاح متون نوشتاری دانش‌آموزان استفاده کنند. این ابزار نه تنها اشکالات گرامری را شناسایی می‌کند، بلکه به بهبود مهارت نوشتاری دانش‌آموزان کمک می‌کند.

هوش مصنوعی به معلمان این امکان را می‌دهد که با بهره‌گیری از قدرت داده‌ها و الگوریتم‌ها، تجربه آموزشی مؤثرتری برای دانش‌آموزان خلق کنند. از شخصی‌سازی یادگیری تا ارزیابی خودکار، هوش مصنوعی به معلمان کمک می‌کند تا تدریس خود را بهینه‌سازی کنند و شناخت دقیق‌تری از نیازهای هر دانش‌آموز به دست آورند. استفاده از این فن آوری نه تنها باعث بهبود کیفیت آموزش می‌شود، بلکه می‌تواند به معلمان در کاهش فشار کاری و مدیریت بهتر کلاس‌ها کمک کند. بنابراین، هوش مصنوعی به عنوان یک ابزار قدرتمند، آینده‌ای روشن برای آموزش و پرورش ایجاد می‌کند که در آن معلمان می‌توانند با کارایی بیشتر و دقت بالاتر به وظایف خود عمل کنند.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گیلان

  امروزه بسیاری از خانواده‌ها و والدین دانش‌آموزان و حتی دانشجویان از استفاده بی‌حد و مرز و اتلاف وقت فرزندان خود در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی و اعتیاد دیجیتال می‌گویند. استفاده مداوم از شبکه‌های اجتماعی و انجام بازی‌های آنلاین و وب‌گردی‌های بی‌مورد و غیر‌مفید، می‌تواند باعث کاهش تمرکز و یادگیری در نوجوانان و جوانان شود که این امر باعث افت تحصیلی و بی‌انگیزگی دانش‌آموزان و دانشجویان شده است. صرف زمان زیاد در شبکه‌های اجتماعی می‌تواند باعث هدر رفتن وقت و عدم انجام فعالیت‌های مفید شود و بدتر از همه باعث اعتیاد دیجیتال گردد.

عضویت در شبکه‌های اجتماعی و استفاده بیش از حد از آن‌ها، اگرچه مزایایی همچون ارتباط با دوستان و دسترسی به اطلاعات را به همراه دارد، اما می‌تواند مشکلات جدی برای نوجوانان و جوانان ایجاد کند.

برخی از مهم‌ترین این مشکلات عبارتند از:

- مقایسه مداوم خود با دیگران، فشار برای داشتن زندگی کامل و ایده‌آل در شبکه‌های اجتماعی و دریافت نظرات منفی می‌تواند باعث افزایش اضطراب و افسردگی در نوجوانان شود.

- دیدن تصاویر و پست‌های دیگران که به نظر می‌رسد زندگی بی‌نقصی دارند، می‌تواند باعث کاهش عزت نفس و احساس حقارت در نوجوانان شود.

- صرف زمان زیاد در شبکه‌های اجتماعی می‌تواند باعث کاهش تعاملات اجتماعی واقعی و ایجاد احساس انزوا شود.

-  استفاده بیش از حد از شبکه‌های اجتماعی می‌تواند به اعتیاد منجر شود و بر روی عملکرد تحصیلی و روابط خانوادگی تأثیر منفی بگذارد.

- نوجوانان ممکن است در معرض آزار و اذیت آنلاین از سوی همسالان خود قرار بگیرند که می‌تواند عواقب روانی جدی به دنبال داشته باشد.

- ایجاد روابط ناسالم در فضای مجازی و عدم توانایی در تشخیص افراد واقعی از افراد مجازی می‌تواند مشکلات جدی برای نوجوانان ایجاد کند.

- انتشار شایعات و اطلاعات نادرست در شبکه‌های اجتماعی می‌تواند به اعتبار افراد آسیب برساند و روابط اجتماعی را تخریب کند.

- استفاده از تلفن همراه و تبلت قبل از خواب می‌تواند باعث اختلال در خواب و در نتیجه کاهش تمرکز و یادگیری شود.

-  استفاده طولانی مدت از دستگاه‌های دیجیتال می‌تواند باعث مشکلات بینایی مانند خشکی چشم و تاری دید شود.

- صرف زمان زیاد در فضای مجازی می‌تواند باعث کاهش فعالیت فیزیکی و افزایش وزن شود.

بسیاری از کشورها به دلایل مختلفی از جمله مسائل امنیتی، سیاسی و فرهنگی، استفاده از فضای مجازی را محدود کرده‌اند. این محدودیت‌ها می‌تواند شامل فیلترینگ سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی خاص، محدود کردن سرعت اینترنت، نظارت بر فعالیت‌های آنلاین و حتی قطع کامل دسترسی به اینترنت در برخی مواقع باشد. کشورهایی مانند چین، آمریکا، اسپانیا، تایوان، استرالیا، ژاپن و ... قوانینی را برای استفاده محدود از اینترنت و شبکه‌های اجتماعی برای جوانان و نوجوانان دارند و در برخی از موارد جریمه هم در نظر گرفته شده است. محدودیت‌های اینترنتی که به صورت کامل و برای همه افراد جامعه و با هر سن و سالی که باشد، می‌تواند عواقب منفی بسیاری برای افراد، جوامع و اقتصادها داشته باشند.

محدودیت‌های اینترنتی آزادی بیان را محدود کرده و مانع از دسترسی مردم به اطلاعات می‌شود و مانع از توسعه و رشد کسب‌وکارهای اینترنتی و نوآوری می‌شود. محدودیت‌های اینترنتی مانع از مشارکت مردم در امور سیاسی و اجتماعی می‌شود و به نوعی آزادی بیان را محدود می کند.

از آنجا که امروزه بسیاری از کسب و کارها در فضای مجازی انجام می شود، محدودیت‌های اینترنتی مانع از رشد اقتصادی و ایجاد شغل هایی در این زمینه می‌شود.

بهتر است به دنبال راهکارهایی باشیم که به جای محدود کردن، جوانان را به سمت رشد و توسعه هدایت کند. برخی از این راهکارها عبارتند از:

* تعیین زمان مشخصی برای استفاده از شبکه‌های اجتماعی و پای بندی به آن می‌تواند مفید باشد.

* آموزش مهارت‌های اجتماعی به نوجوانان می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا در تعاملات اجتماعی واقعی موفق‌تر باشند.

* والدین باید بر فعالیت‌های فرزندان خود در شبکه‌های اجتماعی نظارت داشته باشند و با آن‌ها درباره خطرات احتمالی صحبت کنند.

* تشویق نوجوانان به انجام فعالیت‌های دیگر مانند ورزش، مطالعه و گذراندن وقت با خانواده و دوستان می‌تواند به کاهش استفاده از شبکه‌های اجتماعی کمک کند.

*  فراهم کردن امکانات آموزشی مناسب و ایجاد فرصت‌های شغلی می‌تواند به جوانان کمک کند تا آینده خود را بسازند و از انرژی خود در مسیرهای مثبت استفاده کنند.

* ایجاد فضاهای مناسب برای فعالیت‌های فرهنگی و هنری می‌تواند به جوانان کمک کند تا استعدادهای خود را شکوفا کنند و از آسیب‌های اجتماعی دور بمانند.

*  تقویت ارتباطات خانوادگی و ایجاد فضای گفت و گو و اعتماد متقابل می‌تواند به جوانان کمک کند تا مشکلات خود را با خانواده در میان بگذارند و راهنمایی بگیرند.

* فراهم کردن امکانات ورزشی و تفریحی مناسب می‌تواند به جوانان کمک کند تا وقت خود را به صورت مفید و سالم پر کنند.

* آموزش مهارت‌های لازم برای استفاده ایمن از فضای مجازی و آگاهی‌رسانی در مورد خطرات آن می‌تواند به جوانان کمک کند تا از آسیب‌های احتمالی این فضا در امان بمانند.

*  تشویق جوانان به مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی و مدنی می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا احساس مسئولیت‌پذیری بیشتری نسبت به جامعه داشته باشند.

به جای تمرکز بر محدودیت کامل و عدم دسترسی همه افراد جامعه به اینترنت و شبکه‌های اجتماعی، بهتر است به دنبال راهکارهایی باشیم که به کودکان، نوجوانان و جوانان کمک کنیم تا پتانسیل‌های خود را شکوفا کنند و به اعضای مفید جامعه تبدیل شوند و اگر محدودیت‌هایی لازم است، فقط برای این دسته از افراد در نظر گرفته شود.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

  با ظهور هوش مصنوعی و ورود آن به عرصه آموزش، نقش معلمین دست خوش تحولات اساسی شده است. دیگر انتقال صرف اطلاعات کافی نیست و معلمان باید خود را با این تغییرات تطبیق دهند و مهارت‌های جدیدی را کسب کنند. عصر هوش مصنوعی به نام‌های عصر تغییر، عصر لحظه‌ها، عصر مرگ مانایی، عصر آموزش‌های میرا، عصر کوچ مجازی، عصر دنیای حبابی، عصر متاورس، عصر قاره ششم، عصر زومِر‌ها، عصر پس‌اندار نیروی انسانی و بالاخره عصر غیر قابل پیش بینی نیز می‌نامند.

عصری که با سرعتِ زیاد تغییراتش، همه چیز را تغییر می دهد و بسیاری از مشاغل از جمله نقش معلمی را تحت تأثیر خواهد داد.

در ادامه به برخی از تغییرات مورد نیاز معلمان در عصر هوش مصنوعی اشاره می‌کنم:

تغییر نقش معلم از مدرس به راهنما و تسهیل‌گر

-  از انتقال اطلاعات به پرورش مهارت‌های تفکر انتقادی: با وجود منابع اطلاعاتی فراوان در دسترس دانش‌آموزان، نقش معلم از انتقال دهنده اطلاعات به تسهیل‌گر فرایند یادگیری تغییر می‌کند. معلم باید دانش‌آموزان را به سمت تفکر انتقادی، حل مسئله و یادگیری مستقل هدایت کند.

-  از ارزیابی سنتی به ارزیابی جامع: هوش مصنوعی می‌تواند در ارزیابی‌های اولیه و روتین کمک کند، اما معلم باید بر ارزیابی‌های جامع‌تر و عمیق‌تر از جمله ارزیابی مهارت‌های نرم، خلاقیت و توانایی حل مسئله تمرکز کند.

-  از کلاس سنتی به محیط یادگیری فعال: معلم باید محیط کلاس را به فضایی تبدیل کند که دانش‌آموزان بتوانند به صورت فعال درگیر یادگیری شوند. استفاده از ابزارهای هوش مصنوعی، بازی‌های آموزشی و پروژه‌های گروهی می‌تواند به این امر کمک کند.

ارتقای مهارت‌های دیجیتال و فن آوری

-  آشنایی با ابزارهای هوش مصنوعی: معلمان باید با ابزارهای هوش مصنوعی مانند سامانه‌های آموزش هوشمند، دستیارهای مجازی و نرم‌افزارهای تحلیل داده آشنا شوند و بتوانند از آن‌ها در کلاس درس استفاده کنند.

-  مهارت‌های برنامه‌نویسی مقدماتی: داشتن مهارت‌های برنامه‌نویسی مقدماتی به معلمان کمک می‌کند تا بتوانند ابزارهای آموزشی سفارشی ایجاد کنند و درک بهتری از فن آوری‌های نوین داشته باشند.

-  توسعه مهارت‌های جست و جوی اطلاعات: با توجه به حجم بالای اطلاعات در دسترس، معلمان باید به دانش‌آموزان آموزش دهند که چگونه اطلاعات معتبر را پیدا کنند و از آن به طور موثر استفاده کنند.

پرورش مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی

-  ارتباط مؤثر با دانش‌آموزان: در محیطی که فن آوری‌ نقش پررنگی دارد، مهارت‌های ارتباطی موثر همچنان از اهمیت بالایی برخوردار است. معلم باید بتواند با دانش‌آموزان ارتباط عمیق برقرار کند و نیازهای فردی آن‌ها را درک کند.

- کار گروهی و همکاری: معلم باید دانش‌آموزان را به کار گروهی و همکاری تشویق کند تا بتوانند در دنیای واقعی که بر همکاری و تعامل تأکید دارد، موفق باشند.

-  مدیریت کلاس‌های متنوع: با توجه به تنوع دانش‌آموزان از نظر سبک یادگیری و توانایی‌ها، معلم باید بتواند کلاس‌های متنوعی را مدیریت کند و برای هر دانش‌آموز برنامه آموزشی مناسب را طراحی کند.

توسعه مهارت‌های شخصی و حرفه‌ای

- یادگیری مستمر: معلم باید به عنوان یک یادگیرنده مادام‌العمر عمل کند و همواره به دنبال یادگیری مهارت‌ها و دانش‌های جدید باشد.

-  خلاقیت و نوآوری: معلم باید خلاق باشد و بتواند روش‌های جدیدی برای آموزش و یادگیری طراحی کند.

-  انعطاف‌پذیری: با توجه به تغییرات سریع فن آوری‌، معلم باید انعطاف‌پذیر باشد و بتواند خود را با شرایط جدید وفق دهد.

ورود هوش مصنوعی و متاورس به عرصه آموزش، نقش معلمان به طور چشمگیری تغییر کرده است. در این عصر جدید، معلم تنها یک انتقال‌دهنده اطلاعات نیست، بلکه یک راهنما، تسهیل‌گر و الهام‌بخش است.

با وجود گسترش فن آوری‌ ها و هوش مصنوعی در صنعت آموزش، اما هیچ چیز جای آموزش حضوری را برای تدریس بین معلم و شاگرد نمی‌گیرد و این تکنولوژی‌ها فقط نقش‌ها را تغییر داده و به معلم در آموزش و یادگیری کمک می‌کنند و فقط یک ابزار برای آموزش هستند؛ لذا شایسته است که آموزش و پرورش آموزش‌های لازم و ضروری را برای معلمان در زمینه هوش مصنوعی و متاورس فراهم نماید و در برنامه‌های درسی نیز این موضوعات و مفاهیم و کاربر ابزارهای هوش مصنوعی و چگونگی تولید این ابزار با برنامه نویسی‌های لازم را به دانش‌آموزان آموزش دهند.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

   ظهور هوش مصنوعی (AI) تحولی عظیم در جهان ایجاد کرده است که به طور فزاینده‌ای بر جنبه‌های مختلف زندگی ما تأثیر می‌گذارد. این فن آوری در حال تغییر صنایع، مشاغل، روابط اجتماعی و حتی نحوه تفکر ما است. یکی از مهم‌ترین پیامدهای این تحول، ایجاد یک عصر غیرقابل پیش‌بینی است که در آن آینده به شدت نامشخص و پر از تغییرات سریع و غیرمنتظره است.

استفاده از ابزارهای هوش مصنوعی برای طراحی، نقاشی، فیلم سازی، تولید آهنگ، تولید محتوا و هزاران فعالیت دیگر وجود دارد؛ ولی عجیب‌تر از این‌ها گفت و گو با مردگان، گفتگو با حیوانات، پیش بینی مرگ انسانها و ساخت ربات‌های هوشمند همه کاره است که غیر قابل پیش بینی بودند.

در واقع هر داستان تخیلی را که در فیلم ها و کارتون‌ها و سریال‌های تلویزیونی دیده‌ایم به واقعیت تبدیل شده است.

عصر هوش مصنوعی به نام‌های عصر تغییر، عصر لحظه‌ها، عصر مرگ مانایی، عصر آموزش‌های میرا، عصر کوچ مجازی، عصر دنیای حبابی، عصر متاورس، عصر قاره ششم، عصر زومِر‌ها، عصر پس‌اندار نیروی انسانی و بالاخره عصر غیر قابل پیش بینی نیز می‌نامند. عصری که با سرعتِ زیاد تغییراتش، غیر قابل پیش بینی است و هیچ چیز عجیب و غریبی در این دوره، غیر‌ممکن نیست.

چرا هوش مصنوعی عصر غیرقابل پیش‌بینی را ایجاد کرده است؟

-  سرعت بالای پیشرفت: هوش مصنوعی با سرعتی باور نکردنی در حال پیشرفت است. هر روز شاهد ظهور الگوریتم‌ها و مدل‌های جدیدی هستیم که توانایی‌های آن‌ها به سرعت در حال افزایش است. این سرعت بالا باعث شده است که پیش‌بینی آینده بسیار دشوار شود.

-  تأثیر بر صنایع مختلف: هوش مصنوعی در حال تغییر همه صنایع از جمله پزشکی، حمل‌ونقل، مالی و تولید است. این تغییرات به طور مستقیم بر مشاغل، اقتصاد و جامعه تأثیر می‌گذارد و باعث ایجاد تغییرات بنیادی در ساختارهای موجود می‌شود.

- توسعه اتوماسیون: هوش مصنوعی به طور فزاینده‌ای در حال اتوماتیک کردن بسیاری از کارها است. این امر می‌تواند منجر به کاهش نیاز به نیروی کار انسانی در برخی صنایع شود و در نتیجه، بازار کار را به شدت تحت تأثیر قرار دهد.

- ایجاد فن آوری‌های جدید: هوش مصنوعی به عنوان محرک اصلی بسیاری از فن آوری‌های نوظهور مانند اینترنت اشیا، بلاکچین و واقعیت مجازی عمل می‌کند. این فن آوری‌ها نیز به نوبه خود، تغییرات گسترده‌ای را در جامعه ایجاد خواهند کرد.

- مسائل اخلاقی و اجتماعی: ظهور هوش مصنوعی مسائل اخلاقی و اجتماعی پیچیده‌ای را به همراه داشته است. مواردی مانند حریم خصوصی، تعصب الگوریتمی و مسئولیت‌پذیری در استفاده از هوش مصنوعی، چالش‌های جدیدی را برای جامعه ایجاد کرده است.

چالش‌ها و فرصت‌های عصر غیرقابل پیش‌بینی

عصر غیرقابل پیش‌بینی هم چالش‌هایی را به همراه دارد و هم فرصت‌های جدیدی را ایجاد می‌کند. از جمله چالش‌های این عصر می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

- بیکاری : اتوماسیون ناشی از هوش مصنوعی می‌تواند منجر به بیکاری گسترده شود.

-  نابرابری: دسترسی نابرابر به فن آوری‌ها ی هوش مصنوعی می‌تواند شکاف‌های اجتماعی را افزایش دهد.

-  امنیت سایبری: حملات سایبری و سوء استفاده از هوش مصنوعی تهدیدات جدی برای امنیت ملی و شخصی محسوب می‌شوند.

از جمله فرصت‌هایی که هوش مصنوعی ایجاد می‌کند می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

-  حل مشکلات پیچیده: هوش مصنوعی می‌تواند به حل برخی از پیچیده‌ترین مشکلات جهان مانند بیماری‌ها، تغییرات آب و هوایی و فقر کمک کند.

-  افزایش بهره‌وری: اتوماسیون ناشی از هوش مصنوعی می‌تواند منجر به افزایش بهره‌وری و کاهش هزینه‌ها شود.

-  ایجاد مشاغل جدید: در کنار از بین رفتن برخی مشاغل، هوش مصنوعی می‌تواند منجر به ایجاد مشاغل جدید و هیجان‌انگیز شود.

ظهور هوش مصنوعی ما را وارد عصر جدیدی کرده است که در آن تغییرات سریع و غیرمنتظره به طور مداوم رخ می‌دهند. برای اینکه بتوانیم در این عصر پیچیده به خوبی عمل کنیم، باید به طور مداوم یادگیری و انطباق خود را با تغییرات ادامه دهیم.

همچنین، باید به دنبال راه حل‌هایی برای مدیریت چالش‌های ناشی از هوش مصنوعی و بهره‌برداری از فرصت‌های جدید باشیم. هوش مصنوعی به عنوان یک نیروی قدرتمند و دگرگون‌کننده، آینده ما را به شکلی اساسی تحت تأثیر قرار خواهد داد. این که این آینده به چه شکلی خواهد بود، به انتخاب‌ها و تصمیمات ما بستگی دارد لذا ما هم باید همسو با این تغییرات و تحولات رو به جلو حرکت کنیم و متوقف نشویم چرا که با توقف به حاشیه تاریخ رانده خواهیم شد.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

   انتخاب یا انتصاب یک وزیر آموزش و پرورش تصمیمی حیاتی است که می‌تواند تأثیرات گسترده‌ای بر چشم‌انداز آموزشی یک کشور داشته باشد. نقش وزیر نه فقط نظارت بر مدیریت سیستم آموزشی بلکه ارائه و رهبری چشم‌اندازی است که اصلاحات و نوآوری‌های آموزشی را هدایت می‌کند. وزیر آموزش و پرورش نقشی محوری در شکل‌دهی به سیاست‌ها، اجرای استراتژی‌ها و تضمین نیازهای تمامی دانش‌آموزان ایفا می‌کند، و محیطی را فراهم می‌آورد که یادگیری، عدالت و تعالی را ترویج می‌کند.

آموزش یکی از پایه‌های توسعه اجتماعی و پیشرفت اقتصادی است. از این رو، رهبری بخش آموزش نیازمند ترکیبی منحصر به فرد از مهارت‌ها و شایستگی‌ها است. فرد منصوب به عنوان وزیر آموزش و پرورش باید بتواند پیچیدگی‌های مدیریت آموزشی را از مدیریت منابع و کارکنان گرفته تا تولید برنامه‌های درسی و یکپارچه‌سازی فن آوری‌ها مدیریت کند. این نقش نیازمند درک عمیق نظریه‌ها و شیوه‌های آموزشی است و توانایی به کارگیری این دانش در یک زمینه سیاست‌محور و عملی را دارد.

علاوه بر این، وزیر آموزش و پرورش باید در چارچوب گسترده‌تری از جامعه سیاسی عمل کند و با ذینفعان مختلف از جمله مقامات دولتی، معلمان، والدین و سازمان‌های بین‌المللی همکاری کند. این امر نیازمند میزان بالایی از فهم سیاسی، دیپلماسی و مهارت‌های پشتیبانی است. وزیر باید توانایی توازن بین تقاضاهای گروه‌های مختلف هم سود، میانجی‌گری در منازعات و ایجاد اجماع برای پیشبرد دستور کار آموزشی را داشته باشد.

علاوه بر این چالش‌ها، وزیر آموزش و پرورش باید آمادگی برخورد با مسائل نوظهور همچون تحول دیجیتال، رقابت جهانی و نیاز به فرصت‌های یادگیری مادام‌العمر را داشته باشد. سرعت پیشرفت تکنولوژیک و نیازهای متغیر اقتصاد جهانی نیازمند تطبیق مداوم و نوآوری در شیوه‌ها و سیاست‌های آموزشی است. وزیر باید محیطی ایجاد کند که آزمایش‌گری، پذیرش ایده‌های جدید و حمایت از توسعه حرفه‌ای معلمان را تشویق کند تا سیستم آموزشی به روز و اثربخش باقی بماند.

نوشتار حاضر شایستگی‌های اصلی و کارکردی لازم برای فردی را که می‌خواهد به طور اثربخش نقش وزیر آموزش و پرورش را ایفا کند، توضیح می‌دهد. این شایستگی‌ها به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

• شایستگی‌های اصلی که شامل رهبری آموزشی، برنامه‌ریزی استراتژیک، مدیریت اخلاقی و مهارت‌های ارتباطی هستند؛ و
• شایستگی‌های کارکردی که شامل مدیریت آموزشی، توسعه برنامه‌های درسی، تصمیم‌گیری مبتنی بر داده‌ها و مدیریت نوآوری هستند.

دولت‌ها می‌توانند با شناسایی و اولویت‌بندی این شایستگی‌ها تصمیمات آگاهانه‌تری در انتخاب یا انتصاب وزیر آموزش و پرورش بگیرند که قادر به رهبری بخش آموزش به سوی آینده‌ای پر رونق و عادلانه باشد.

اهمیت شایستگی‌ها در رهبری آموزشی

شایستگی‌ها، ترکیبی از دانش، مهارت‌ها، توانایی‌ها و رفتارهایی هستند که به اثربخشی فرد در یک نقش خاص کمک می‌کنند. برای وزیر آموزش و پرورش، این شایستگی‌ها به طور ویژه‌ای مهم هستند زیرا مستقیماً بر کیفیت و جهت‌گیری سیستم آموزشی کشور تأثیر می‌گذارند. رهبری اثربخش در آموزش اطمینان می‌دهد که سیاست‌ها نه تنها به خوبی تدوین می‌شوند بلکه به طور اثربخش نیز اجرا و پایدار می‌مانند.

رهبران آموزشی اثربخش بر توسعه و دست یابی دانش‌آموزان، پرورش حرفه‌ای معلمان و کارآیی کلی و اثربخشی مؤسسات آموزشی تأثیر می‌گذارند. آن‌ها در ایجاد چشم‌اندازی برای آموزش که با اهداف ملی و استانداردهای بین‌المللی همسو است، ایجاد محیط آموزشی فراگیر و عادلانه و هدایت پیچیدگی‌های اصلاحات آموزشی نقش کلیدی دارند.

با توجه به ماهیت پویا و همیشه در حال تغییر آموزش، شایستگی‌های مورد نیاز برای وزیر آموزش و پرورش باید به طور مداوم ارزیابی و به‌روز شوند تا نیازهای حال و آینده را منعکس کنند. این نوشتار به عنوان یک راهنمای جامع برای شایستگی‌های اصلی و کارکردی لازم برای رهبری موفقیت‌آمیز بخش آموزش عمل می‌کند و چارچوبی را برای انتخاب و انتصاب وزیر آموزش و پرورش ارائه می‌دهد که می‌تواند با چالش‌های چشم‌انداز آموزشی امروز مواجه شود.

ساختار نوشتار

این نوشته به دو بخش اصلی تقسیم می‌شود:

شایستگی‌های اصلی [1]: این شامل رهبری و چشم‌انداز آموزشی، برنامه‌ریزی استراتژیک و توسعه سیاست‌ها، رهبری اخلاقی و فراگیر، و مهارت‌های ارتباطی و بین فردی است. هر یک از این شایستگی‌ها برای رهبری کلی و جهت‌دهی به سیستم آموزش ضروری است.

شایستگی‌های کارکردی [2]: این شامل مدیریت آموزشی و اداری، تولید برنامه‌های درسی و آموزشی، تصمیم‌گیری مبتنی بر داده‌ها، و مدیریت نوآوری و تغییر است. این شایستگی‌ها بر جنبه‌های عملی مدیریت و بهبود سیستم آموزش تمرکز دارند.

در ادامه هر شایستگی  به طور کامل بحث شده است و دانش، مهارت‌ها و توانایی‌های مورد نیاز ارائه شده است که منابع آکادمیک آن ها پشتیبانی می کنند.

با پای بندی به این شایستگی‌ها، فرآیند انتخاب یا انتصاب وزیر آموزش و پرورش می‌تواند ساختار یافته‌تر و اثربخش تر باشد و اطمینان حاصل کند که فرد منتخب دارای صلاحیت‌ها و ویژگی‌های لازم برای رهبری موفقیت‌آمیز بخش آموزش است.

شایستگی‌های اصلی

رهبری و چشم‌ انداز آموزشی

تبیین چشم‌انداز: توانایی تبیین یک چشم‌انداز واضح و جذاب برای سیستم آموزشی بسیار مهم است. این چشم‌انداز باید به چالش‌های کنونی و آرزوهای آینده پرداخته و رویکردی آینده‌نگر داشته باشد که بتواند با تغییرات در چشم‌انداز آموزشی سازگار شود. فولان (2014) تأکید می‌کند که رهبران آموزشی اثربخش الهام‌بخش و محرک ذینفعان به سمت اهداف آموزشی مشترک هستند که برای حفظ بهبودهای بلندمدت آموزشی ضروری است.

مشارکت ذینفعان: مشارکت با ذینفعان مختلف از جمله معلمان، دانش‌آموزان، والدین و سیاست‌گذاران برای اطمینان از اینکه چشم‌انداز با نیازها و انتظارات جامعه همخوانی دارد ضروری است. استراتژی‌های مشارکت اثربخش حس مالکیت و مسئولیت جمعی برای موفقیت سیستم آموزشی ایجاد می‌کنند.

نوآوری و سازگاری: پذیرش شیوه‌های نوآورانه و سازگاری با فناوری‌ها و روش‌های جدید آموزشی حیاتی است. رهبران باید از آزمایش و بهبود مستمر استقبال کنند تا با روندها و بهترین شیوه‌های جهانی آموزشی همگام شوند.

منبع:

Fullan, M. (2014). "The Principal: Three Keys to Maximizing Impact." John Wiley & Sons.

برنامه‌ریزی استراتژیک و تهیه سیاست‌ها

 چارچوب‌های سیاستی جامع: توانایی در برنامه‌ریزی استراتژیک و تهیه سیاست‌ها شامل ایجاد چارچوب‌های سیاستی جامع است که به تمامی جنبه‌های سیستم آموزشی از جمله برنامه درسی، ارزیابی، توسعه حرفه‌ای معلمان و زیرساخت‌ها می‌پردازد. این سیاست‌ها باید مبتنی بر شواهد و همسو با استانداردهای بین‌المللی باشند.

اجرا و نظارت: توسعه سازوکارهای قوی برای اجرا و نظارت بر سیاست‌ها بسیار مهم است. این شامل تعیین اهداف واضح، زمان‌بندی‌ها و شاخص‌های عملکردی برای ردیابی پیشرفت و انجام تنظیمات لازم است. دارلینگ-هاموند (2010) بر اهمیت رویکردهای سیستماتیک به اصلاحات آموزشی که تمامی ذینفعان را در مراحل برنامه‌ریزی و اجرا درگیر می‌کنند تأکید دارد.

برنامه‌ریزی مالی و بودجه‌بندی: برنامه‌ریزی استراتژیک اثربخش همچنین شامل برنامه‌ریزی مالی و بودجه‌بندی صحیح برای تضمین پایداری ابتکارات آموزشی است. این نیازمند درک عمیق از تخصیص منابع و مدیریت مالی در بخش آموزشی است.

 منبع:

Darling-Hammond, L. (2010). "The Flat World and Education: How America's Commitment to Equity Will Determine Our Future." Teachers College Press.

رهبری اخلاقی و فراگیر

حکمرانی اخلاقی: وزیر آموزش و پرورش باید رهبری اخلاقی را نشان دهد که با صداقت، شفافیت و پاسخ گویی مشخص می‌شود. این شامل اتخاذ تصمیماتی است که به نفع دانش‌آموزان و جامعه باشد و در عین حال استانداردها و شیوه‌های اخلاقی بالا را رعایت کند. شیلدز (2010) تأکید دارد که رهبری اخلاقی در آموزش شامل اولویت‌بندی رفاه و توسعه تمامی دانش‌آموزان است.

ترویج فراگیری: ترویج آموزش فراگیر که به دانش‌آموزان مختلف از جمله کسانی که دارای معلولیت و از جوامع محروم هستند پاسخگو باشد، ضروری است. این نیازمند تعهد به عدالت و عدالت اجتماعی است و اطمینان حاصل می‌کند که همه دانش‌آموزان به آموزش با کیفیت و فرصت‌های موفقیت دسترسی دارند.

حل و فصل منازعات و میانجی‌گری: رهبران اخلاقی باید مهارت‌هایی در حل و فصل منازعات و میانجی‌گری داشته باشند و قادر باشند منازعات را به طور عادلانه و منصفانه حل و فصل کنند. این به حفظ یک محیط آموزشی مثبت و هماهنگ کمک می‌کند.

 منبع:

Shields, C. M. (2010). "Transformative Leadership: Working for Equity in Diverse Contexts." Educational Administration Quarterly, 46(4), 558-589.

مهارت‌های ارتباطی و بین‌ فردی

ارتباط اثربخش: مهارت‌های ارتباطی و بین‌فردی اثربخش برای وزیر آموزش و پرورش حیاتی است. این شامل توانایی انتقال واضح اطلاعات، گوش دادن فعال و مشارکت در گفت و گوهای معنی‌دار با طیف وسیعی از ذینفعان است. کاوی (2006) می‌نویسد که رهبران اثربخش با ایجاد اعتماد و ترویج روابط همکاری از طریق ارتباط شفاف و باز، موفقیت خود را تضمین می‌کنند.

سخنرانی عمومی و پشتیبانی: تسلط بر سخنرانی عمومی و پشتیبانی نیز ضروری است. وزیر باید قادر باشد بخش آموزش را در مجامع مختلف نمایندگی کند، از منابع و اصلاحات لازم دفاع کند و ارزش آموزش را برای عموم و سیاست‌گذاران بیان کند.

مهارت‌های مذاکره: مهارت‌های قوی در مذاکره برای تأمین حمایت و منابع از نهادهای دولتی، سازمان‌های بین‌المللی و شرکای خصوصی اهمیت دارد. این شامل ایجاد اتحادها و بهره‌گیری از مشارکت‌ها برای بهبود سیستم آموزش است.

 منبع:

Covey, S. R. (2006). "The Speed of Trust: The One Thing That Changes Everything." Free Press.

مدیریت و اداره آموزش

نظارت عملیاتی: تخصص در مدیریت و اداره آموزش برای نظارت بر عملیات مؤسسات آموزشی لازم است. این شامل بودجه‌بندی، تخصیص منابع و مدیریت منابع انسانی است. بوش (2008) تأکید دارد که مدیریت آموزشی اثربخش نیازمند درک جامع از پویایی‌های سازمانی و فرآیندهای اداری است.

تضمین کیفیت: اجرای سازوکارهای تضمین کیفیت قوی برای نظارت و ارزیابی عملکرد مؤسسات آموزشی بسیار مهم است. این اطمینان می‌دهد که مدارس به استانداردهای تعیین شده پای بند باشند و به طور مستمر شیوه‌های خود را بهبود دهند.

مدیریت بحران: توانایی مدیریت بحران‌ها، مانند بلایای طبیعی، همه‌گیری‌ها یا دیگر موارد اضطراری نیز ضروری است. این شامل توسعه و اجرای طرح‌های اضطراری برای تضمین تداوم آموزش در زمان‌های اختلال است.

 منبع:

Bush, T. (2008). "Leadership and Management Development in Education." Sage Publications.

مدیریت تولید برنامه درسی و آموزشی

نوآوری در برنامه درسی: دانش در تولید برنامه درسی و آموزشی برای اطمینان از اینکه برنامه‌های آموزشی نیازهای دانش‌آموزان را برآورده می‌کنند و با استانداردهای ملی همسو هستند ضروری است. اورنشتاین و هونکینز (2013) تأکید دارند که توسعه برنامه درسی شامل رویکردی سیستماتیک به طراحی، اجرا و ارزیابی برنامه‌های آموزشی است.

رویکردهای پداگوژیک: درک رویکردهای مختلف پداگوژیک و استراتژی‌های آموزشی برای بهبود تدریس و یادگیری مهم است. این شامل ترویج یادگیری مبتنی بر دانش‌آموز، یکپارچه‌سازی فن آوری در کلاس درس و حمایت از آموزش تفاوتی برای پاسخگویی به نیازهای متنوع یادگیری است.

 توسعه حرفه مندی: فراهم کردن فرصت‌های حرفه مندی برای معلمان جهت ارتقاء مهارت‌ها و دانش شان بسیار حیاتی است. این اطمینان می‌دهد که معلمان مجهز به ارائه آموزش با کیفیت بالا هستند و با روندها و فناوری‌های جدید آموزشی سازگار می‌شوند.

 منبع:

Ornstein, A. C., & Hunkins, F. P. (2013). "Curriculum: Foundations, Principles, and Issues." Pearson.

تصمیم‌گیری مبتنی بر داده‌ها

تحلیل داده‌ها: شایستگی در تصمیم‌گیری مبتنی بر داده‌ها برای ارزیابی اثربخشی سیاست‌ها و شیوه‌های آموزشی ضروری است. این شامل استفاده از تحلیل داده‌ها برای اطلاع‌رسانی به تصمیم‌گیری‌های سیاستی و بهبود نتایج آموزشی است. ماندی‌نچ و جکسون (2012) تأکید دارند که تصمیم‌گیری مبتنی بر داده‌ها توانایی تصمیم‌گیری‌های آگاهانه و مبتنی بر شواهد را افزایش می‌دهد.

ارزیابی و سنجش: توسعه سیستم‌های قوی برای ارزیابی و سنجش به منظور نظارت بر پیشرفت دانش‌آموزان و عملکرد مؤسسات ضروری است. این شامل استفاده از ابزارها و روش‌های مختلف ارزیابی برای جمع‌آوری داده‌ها و تحلیل روندها است.

تحقیق و نوآوری: تشویق تحقیق و نوآوری در بخش آموزش برای شناسایی بهترین شیوه‌ها و توسعه رویکردهای جدید به تدریس و یادگیری مهم است. این شامل همکاری با مؤسسات آکادمیک، سازمان‌های تحقیقاتی و سایر ذینفعان است.

 منبع:

Mandinach, E. B., & Jackson, S. S. (2012). "Transforming Teaching and Learning through Data-Driven Decision Making." Corwin Press.

 مدیریت نوآوری و تغییر

رهبری تغییر: توانایی هدایت نوآوری و مدیریت تغییر برای سازگاری با چشم‌انداز آموزشی در حال تغییر ضروری است. فولان (2011) تأکید دارد که مدیریت موفق تغییر در آموزش نیازمند تعادلی بین نوآوری و پایداری است، که اطمینان می‌دهد ابتکارات جدید به طور اثربخش یکپارچه و حفظ می‌شوند.

یکپارچه‌سازی فن آوری: ترویج یکپارچه‌سازی فن آوری در آموزش برای بهبود تدریس و یادگیری ضروری است. این شامل استفاده از ابزارهای دیجیتال، پلتفرم‌های یادگیری آنلاین و سایر منابع فناوری برای حمایت از نتایج آموزشی است.

بهبود مستمر: ترویج فرهنگ بهبود مستمر با تشویق به بازخورد، تأمل و رشد حرفه‌ای بین معلمان و مدیران مهم است. این به ایجاد یک سیستم آموزشی پویا و پاسخ گو کمک می‌کند که بتواند به نیازها و چالش‌های در حال تغییر پاسخ دهد.

 منبع:

Fullan, M. (2011). "Change Leader: Learning to Do What Matters Most." John Wiley & Sons.

نتیجه‌گیری :

 نقش وزیر آموزش و پرورش نیازمند مجموعه متنوعی از شایستگی‌ها است که شامل رهبری آموزشی، برنامه‌ریزی استراتژیک، حکمرانی اخلاقی و ارتباط اثربخش است. علاوه بر این، شایستگی‌های کارکردی در مدیریت آموزشی، توسعه برنامه درسی، تصمیم‌گیری مبتنی بر داده‌ها و مدیریت تغییر برای پرورش یک سیستم آموزشی با کیفیت بالا ضروری هستند. با اولویت‌بندی این شایستگی‌های اصلی و کارکردی، دولت‌ها می‌توانند انتخاب افراد واجد شرایط و توانمند برای رهبری بخش آموزش را تضمین کنند.

البته باید در نظر داشت که شایستگی هایی که در این نوشته ارایه شد از یک نگاه تکنوکراتیک و دموکراتیک تهیه شده است. در دنیای سیاست شایستگی های دیگری مورد توجه قرار می گیرد که در این جا موضوع بحث نبوده است.

طبیعی است که سوگیری های سیاسی در هر کجای جهان ملاک هایی را برای انتخاب یا انتصاب وزرا به دست دهد، ولی در ایران همیشه تفاوت هایی در کار است که با عقل متعارف، علم، شایسته سالاری و حتی سیاسی سازگار نیست.

منابع :

Bush, T. (2008). "Leadership and Management Development in Education." Sage Publications.

Covey, S. R. (2006). "The Speed of Trust: The One Thing That Changes Everything." Free Press.

Darling-Hammond, L. (2010). "The Flat World and Education: How America's Commitment to Equity Will Determine Our Future." Teachers College Press.

Fullan, M. (2011). "Change Leader: Learning to Do What Matters Most." John Wiley & Sons.

Fullan, M. (2014). "The Principal: Three Keys to Maximizing Impact." John Wiley & Sons.

Mandinach, E. B., & Jackson, S. S. (2012). "Transforming Teaching and Learning through Data-Driven Decision Making." Corwin Press.

Ornstein, A. C., & Hunkins, F. P. (2013). "Curriculum: Foundations, Principles, and Issues." Pearson.

Shields, C. M. (2010). "Transformative Leadership: Working for Equity in Diverse Contexts." Educational Administration Quarterly, 46(4), 558-589.

[1] Core Competences

[2] Functional Competences

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید