از " جایزه قلم مقدس " تا " جایزه خبر تعلیم و تربیت " !

« هرگز بدون تفکر از بزرگان علمی، سیاسی و مذهبی پیروی نکنید.

همچنین بدون تفکر از سنت و قراردادهای اجتماعی پیروی نکنید.

برای خودتان به ‌طور مستقل فکر کنید.

به شواهد موجود نگاه کنید و سعی کنید دیدگاه‌ها و رفتارتان را بر پایهٔ اینکه مسائل واقعاً چگونه هستند، بگذارید.

"جان لاک" »

***

چندی پیش خبری منتشر شد که در آن جایزه قلم مقدس به 5 فرد اعطا شده است .

« جوان آنلاین » نوشت : ( این جا )

« کاظم انبارلویی، عبدالله گنجی، پیام تیرانداز، حسین شریعتمداری و سیدمسعود شجاعی طباطبایی، پنج چهره‌ای بودند که روز گذشته جایزه قلم مقدس در قالب مراسمی به آن‌ها اعطا شد. 

 دومین دوره اعطای «جایزه قلم مقدس»، نماد روزنامه‌ نگار تراز انقلاب اسلامی روز گذشته با حضور محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، فرشاد مهدی‌پور معاون امور رسانه‌ای و تبلیغات وزارت فرهنگ و جمعی از مدیران مسئول رسانه‌ها در تالار رودکی برگزار شد. 

 جایزه قلم مقدس همه ساله به پنج نفر از روزنامه‌نگاران تراز انقلاب اسلامی اهدا می‌شود که به گفته علیرضا ملکیان، عضو شورای سیاست‌گذاری این رویداد، روزنامه ‌نگار تراز انقلابی آگاه و عامل اصول اهداف و آرمان‌های انقلاب اسلامی است و چنین روزنامه نگاری آزادی ‌اندیش، مدافع استقلال کشور، رسواگر توطئه داخلی و خارجی، تابنده نور بر تاریکی‌ها، روایتگری امین و صادق است و قلمش را جز در رضایت خداوند به کار نمی‌گیرد.

 رویداد «جایزه قلم مقدس» بهمن‌ ماه سال گذشته به همت معاونت امور رسانه‌ای و تبلیغات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، توسط وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با حضور اهالی رسانه رونمایی شد و نخستین نشان به خانواده مرحوم رضا مقدسی اهدا شد » .

وقوع این رویداد با توجه به آن که یک « نهاد دولتی » آن هم دولت سیزدهم طراح و مجری آن بوده خیلی تعجب برانگیز نیست و قابل حدس و یا پیش بینی است .

تنها نکته ی قابل تامل در این خبر استفاده از صفت « آزاد اندیش » می باشد که در این خبر آزادی اندیش ذکر شده است .

جالب این است که همه این ها متعلق به یک طیف فکری و جناح سیاسی می باشند .

وزارت ارشاد ابراهیم رئیسی حتی برای حفظ ظاهر و یا عدالت سعی نکرده که حتی شده یک نفر منتقد وضعیت موجود را در این فهرست بیاورد .

از این رویداد که بگذریم اما خبری دیگر آن هم در حوزه « آموزش و پرورش » منتشر شد که بر اساس آن فراخوانی از خبرنگاران و روزنامه نگاران به عمل آمد تا آثار و یا کارهای خود را تحت عنوان « جایزه خبر تعلیم و تربیت » به نهاد متولی این کار یعنی « بنیاد برهان » ارسال کنند .

در معرفی این موسسه چنین آمده است : ( این جا )

« Muallem Prize

جایزه معلم

عنوان جایزه‌ای است که به‌ طور سالانه از طرف بنیاد عام‌المنفعه و مردمی برهان و حامیان این جایزه به برگزیدگان اهدا می‌شود. هدف از اهدای جایزه معلم، تکریم مقام والای معلم است » .

دبیر جایزه خبر تعلیم و تربیت کسی نبود جز « میثم حاجی پور » رئیس پیشین روابط عمومی سازمان نوسازی ، توسعه و تجهیز مدارس کشور و البته رئیس دفتر مهراله رخشانی مهر که با آمدن « حمیدرضا خان محمدی » رئیس جدید نوسازی از سمت خود برکنار و به جایگاه سازمانی نازل تری منتقل شد.

به تصور آن که مجری این برنامه شاید یک « موسسه ی غیردولتی » است تعدادی از کارها و مکتوبات خود را به نشانی داده شده ارسال کردم .

وقتی از آقای حاجی پور نتایج را پی گیری کردم لینک زیر را برای من ارسال کرد . ( این جا )

در خبر چنین آمده بود :

 « به گزارش خبرگزاری برنا، در مراسم اهدای اولین جایزه بین‌المللی معلم، دومین جایزه خبر تعلیم و تربیت اهدا شد.

میثم حاجی‌ پور دبیر جایزه خبر تعلیم و تربیت در این مراسم گفت: جای جایزه خبر تعلیم و تربیت در کشورمان خالی بود که این رویداد باعث شد تا خبرنگاران حوزه آموزش و پرورش از تلاشگران اصلی این عرصه هستند نیز دیده شوند و از زحمات آن‌ها تقدیر شود.

  به نظرم خبرنگاران به واقع مهندسان افکار عمومی هستند و خبرنگاران حوزه آموزش و پرورش که ممنون زحمات آن‌ها هستیم، در صدر این جایگاه قرار دارند.

از میان قریب به ۲۰۰ اثر دریافتی از استان‌های سراسر کشور، در نهایت و لاجرم به انتخاب یک اثر برگزیده و ۳ اثر شایسته تقدیر شدیم. انتخاب بین اثر‌های دریافتی بسیار سخت بود، زیرا بسیاری از این گزارشات واقعا فوق العاده و عالی بود که انتخاب را سخت می‌کرد.

از تمامی خبرنگاران حوزه آموزش و پرورش که آثار خود را ارسال کرده بودند و منتخب نشدند، عذرخواهی می‌کنم. رقابت نزدیک و گزارشات دریافتی از کیفیت بالایی برخوردار بود.

جوایز آثار برگزیده جایزه خبر توسط میثم حاجی‌پور به عنوان دبیر این بخش و محمود امانی طهرانی دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش اهدا شد ».

در این خبر هیچ گونه اشاره ای به اسامی افراد برنده نشده است .

عکسی هم منتشر نشده است .

اما خبرگزاری فارس این اسامی را منتشر کرد . ( این جا )

 « در این مراسم گزارش «آقا معلمِ همه چی تمام» نوشته قمر طالبی فتح‌آباد از استان آذربایجان شرقی به عنوان اثر برگزیده معرفی شد.

همچنین، معصومه درخشان با گزارش «دانشمندان کوچک در دل روستا»، مجید حسین ‌زاده با گزارش «تدریس عاشقانه در دل کوه‌ها» و غزل رضایی ثانی با گزارش «شانه‌های نحیف؛ کوله‌های سنگین» در این رویداد شایسته تقدیر شدند » .

جست و جویی کردم تا ببینم از این چهار نفر قبلا چه مکتوباتی منتشر شده است .

چیزی نیافتم .

اما با مشاهده عناوین می توان فهمید :

این آثار احتمالا به کسی بر نمی خورند و یا به صورت خلاصه کسی و یا مقامی از نقد آنان بر آشفته و یا مکدر نمی شود و یا تلنگری بر خود احساس نمی کند .

 و همان حکایت تکراری :

« معلمان فداکار » برای پوشاندن کم کاری و ناکارآمدی و یا بهتر بگویم بی عرضگی مدیرانی که اصلی ترین وظیفه شان فراهم کردن یک آموزش مناسب و آبرومند برای تحصیل دانش آموزان در سایه ی یک معلم حرفه ای ، متخصص بدون دغدغه ی معیشت است.

پرسش من از آقای حاجی پور که وظیفه ی خبرنگار را « مهندسی افکار عمومی » و نه « ارتقای آگاهی و کنش گری آگاهانه و موثر در حوزه ی عمومی » تصور می کند آن است که این سه فرد چه تاثیر و یا عملکردی بر تحولات آموزش ایران داشته اند ؟

در لوگوی موسسه ی یاد شده با کمی دقت می توان به همان محوری رسید که در جایزه قلم مقدس مستتر است .

« بررسی مسائل نظام تعلیم و تربیت با رویکرد راه حل

اطلاع رسانی رویدادها و اخبار امید آفرین نظام تعلیم و تربیت

و... »

آیا وظیفه یک خبرنگار و یا روزنامه نگار بر اساس « علم رسانه » ، ارائه راه حل است و یا تحلیل دقیق و درست مساله ؟

مگر یک روزنامه نگار کارشناس ستادی و یا اداری است ؟

بر فرض که راه حل هم بدهد ؛ تجربیات و مشاهدات نشان می دهند معمولا کسی و مقامی در این سیستم فشل و روزمره ، صدای او را نمی شنوند و یا به آن اهمیتی نمی دهند .

اخبار امید آفرین یعنی چه ؟

آیا قرار است خبرنگار به جای انعکاس و یا روزنامه نگار حرفه ای به جای تحلیل و تعلیل مساله ، به ماله کشی برای توجیه خطاهای بی شمار نامدیران و فرصت طلبان منفعت طلب تبدیل شود ؟

این همان جریانی است که در روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش دولت سیزدهم به جد دنبال می شود .

در حالی که اساسی ترین ، بنیادی ترین و دوراندیشانه ترین وظیفه و کارکرد آموزش باید تربیت شهروندانی باشد که « تفکر انتقادی » را آموخته اند ، در مدرسه تمرین کرده اند و در جامعه به کار می گیرند .