قبل از مطالعه مطالب زیر ، تقاضا دارم هرگونه "عصبیت های فرهنگی یا مذهبی" خویش را به کناری نهید و فقط خالصانه بخوانید.

زندگی اجتماعی از ترکیب دو جنس زن و مرد در طول تاریخ بشر، تحولات و دگرگونی های عمیق و گسترده ای داشته است. دوره ی "زن سالاری یا زن تباری" که دلیل قدرت زنان را در دو چیز می یافتند:

1 - گرد آوری دانه ها و میوه ها و سبزی جات بر عهده زنان بود و اولین کشاورزی از دانه هایی که از دامن زنان بر زمین ریخته می شد آغاز گردید و همین موجب باور برتری زنان توسط مردان گردید. البته زنان با همراهی مردان شکار نیز می کردند.

2 - مورد دیگر زائیدن توسط زنان بود که مردان قدرت ماورائی به زنان قائل شدند و از نقش خویش برای امر زایش بی خبر بودند.

این دو نکته موجب گردید که قدرت سیاسی و اجتماعی زنان برای مدیریت و سازماندهی قبیله افزونتر گردد.در پی تکامل بشر و آگاهی مردان از توانائیهای خویش، دوره "پدرسالاری یا پدرتباری" آغاز گردید.
دوره پدرسالاری در جوامع عقب مانده یا عقب نگه داشته شده یا توسعه نیافته ، حتی تا به امروز نیز در جوامع بسته، دوام و بقا دارد که شکل خانواده گسترده با همراهی سه چهار خانواده در یک خانه را تداوم می بخشید. ( سریال به یاد ماندنی پدر سالار) این دوره در کشورهای پیشرفته هم زمان با دادن حق رأی و آزادی بیان به زنان متوقف و تبدیل به خانواده هسته ای گردید. در این دوره آزادی و برابری به طور یکسان برای هر دو جنس مطالبه می گردید. هر چند که در برخی از کشورها ابتدا مقاومت هایی صورت گرفت که زد و خورد و برخورد آراء موجب تفرقه یا دو دستگی گردید ، اما همانند همه رویدادهای جدید، نهایتا به قبول "حقوق برابر" تسلیم شدند.

غرض از این گریز ، متوجه ساختن اذهان عامه به طبیعی بودن همراهی و همدلی دو جنس است و اما سخن اصلی آن که :

با تفکیک دو جنس در جامعه بعد از انقلاب اسلامی به طور اتوماتیک وار در هر نوع اجتماع رسمی یا غیر رسمی ، گروه زنان و مردان به دو دسته متفاوت تبدیل گردیدند و همه جا از هم جدا شدند. مفهوم حجاب زنان نیز که اگر برای پا به سن گذاشتگان آشکار بود برای نسل تازه متولد شده پدیده ای غیر ملموس بود و طرح یک جانبه وقار برای جنس زن و عدم ضرورت آن برای مردان ، تبعیض تفکر نسبت به حجاب را پدید آورد. مقاومت از سوی عده ای برای پذیرش حجاب و برخوردهای تند ما در دستگیری آنانی که پوشش شان عطر و بوی عفاف و وقار نمی داد، باعث تندی مزاج و خشم آنانی گردید که حیثیت یا آبروی اجتماعی یا نجابت خانوادگی شان به خطر افتاده بود.

ما با فشارهای "اجبار و کنترل اجتماعی" دختران و پسرانی را که در معابر عمومی دست در دستان یکدیگر داشتند به کوچه و پس کوچه ها و نهایتا به خانه ها هدایت کردیم، سند گفتار رشد بیماری ایدز در جامعه ما از طریق روابط جنسی غیرشرعی و غیر عرفی است.

ما برای ارزش یا هنجاری به نام حجاب ، به جای شفقت و امر به معروف حکیمانه ،دست به فشار و تنبیه و پافشاری زدیم و همین لجاجت نوجوانان و جوانان را شدت بخشید تا جائی که عناد و نافرمانی را رویه خویش ساختند. داشتن حجاب و کم و کیف و حتی نیت برای داشتن حجاب ، ارزش و رعایت آن را هنجار می نمائیم.

ما باید همانند امام حسن و حسین "ع" به طور غیر مستقیم وضوی صحیح می گرفتیم تا پیرمرد بینوا را متوجه اشتباه خود برای وضو می کردیم.

ما باید با عمل به نیکی ، چنان جذابیت و معنویتی برای حجاب بوجود می آوردیم که نوجوانان در عمیق ترین سن معصومیت خویش ، طریق درستی را با اختیار خویش برمی گزید نه همانند آن مسلمان که یهودی را هر روز به نماز در مسجد می برد تا جائی که یهودی به خشم آمد و گفت: این چه دینی است که آدمی را از کار و زندگی باز می دارد. من این دین را نخواستم و از مسلمان شدن انصراف داد.

ما کوتاه ترین راه را برای درونی کردن ارزش حجاب انتخاب کردیم یعنی فشار و اجبار اجتماعی. آخر طرق دیگر نیاز به خردورزی و برنامه ریزی و سرمایه گذاری و نوشته های متعدد در کتب درسی و غیر درسی در بلند مدت داشت.

ما کم هزینه ترین و ضربتی ترین روش را برای همه گیری حجاب برگزیدیم.

ما حتی آمدیم و حضور دبیران مرد را از دبیرستانها حذف نمودیم . ظاهرا امنیت جنسی تضمین شد اما مسئولین محترم این روند برای عادی سازی همراهی دو جنس جهت حضور در جامعه و برعهده گیری نقش ها بود.

درست است که دانش آموزان احساساتی علیرغم اطلاع از متأهل بودن دبیران ، حس کردند که عاشق شده اند اما در هر کلاس یا مدرسه چند نفر چنین حسی یافتند؟ عشق افسارگسیخته دانش آموز 14 ساله فقط یک خیال بود و بس. آن هم برای رشد اجتماعی و جنسی اش لازم بود. شما که به دلیل کمبود نیرو در دانشگاهها این روند را نتوانستید پی ریزی کنید از بحرانهای عشق و عاشقی دانشجویان اطلاع دارید؟ یادتان هست عقدهای اجباری دختران و پسران دستگیرشده ؟
یکی از اشتباهات بزرگ ، همین حذف مردان از آموزش دختران بود. چیزی که باعث عادی سازی روند رشد می شد تبدیل به شعله ور ساختن سئوالات بی جواب دوران بلوغ در بعد بلوغ یعنی دوران دانشجوئی گردید.

از طرف دیگر کمبود دبیر شما را واداشت تا هر رهگذر را برای تدریس جهت جبران ساعات آموزشی مدارس بپذیرید که بحرانهای آموزشی را تداوم بخشید. بهترین شرایط تدریس و آموزش اگر به خاطر بیاورید با حضور مردان در دبیرستانها و اضافه تدریس دروس باقیمانده توسط دبیران زن و مرد همان مدارس بود . ما این دژ استوار را نیز همانند دیوار برلین در جدائی آلمان غربی و شرقی در هم کوبیدیم.

ما چرا به اصل طبیعی خلقت پروردگار اعتماد نمی کنیم. همراهی ارزشمند و خردمندانه و عادی زن و مرد برای زندگی اجتماعی. عدول ما از این امر ، پیامدهای جبران ناپذیری چون افزایش بیماران پدوفیلیا را به جامعه تحمیل می نماید.

مسئولین محترم بعد 38 سال از آغاز انقلاب زمان آن نرسیده است که به عادی سازی روابط اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی و سیاسی زنان و مردان ،و همراهی عقلانی آنان ایمان آوریم و در سیاست های خود تجدید نظر کنیم؟

حجاب زنان به حدی در یک جامعه اسلامی مهم است که جزء فروع دین تلقی می شود اما ما لابد فراموش کرده ایم که هیچ قانونی صددرصد با فشار اجتماعی قابل ترویج نیست. مگر همه کمربند ایمنی می بندند؟ مگر همه از پل عابر پیاده عبور می کنند؟ مگر همه نماز می خوانند و همه روزه می گیرند؟ مگر همه تقوی دارند؟ مگر همه به حقوق شهروندی حرمت می نهند؟ پس این همه آشوب و بلوای اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی و سیاسی برای چیست؟ این همه فساد اقتصادی یا رشوه و اختلاس چیست؟ ما قبلا مفهوم اختلاس را نمی دانستیم و امروز یاد گرفتیم. یا ما تجاوز به کودک را نداشتیم و امروز یاد گرفتیم و......
به قول امیل دورکیم ، حدی از جرم و جنایت در هر جامعه ای طبیعی است اما در نظر شما این پدیده در کشور ما در حد نرمال باقی مانده است؟ تجاوز به کودک یعنی چه؟ ترسیم ذهنی آن نیز به اندازه ء کافی قبیح و شنیع است تا چه رسد به خود عمل. کودکان سرزمین ما با کدامین گناه ، قبل از آشنایی با الفبای زندگی، محکوم به تحمیل زشتی و پلیدی زندگی بزرگسالانی شدند که انتظار دستگیری از آنان را داشتند.

ما جنس زن را با اجبار پوشش، برای مردان تبدیل به عنصری ساختیم که هر زمان نیاز به طلب و کشف آن احساس می شد خصوصا توسط نوجوانان و جوانان. و چون ما عادت پاسخگوئی به سئوالات دوران بلوغ و رشد جسمانی فرزندانمان را نداریم آنها را در این بحران تنهای تنها گذاشتیم و این زنگ خطر بزرگی برای آنان بود.

شاید راهنمایی والدین ، کودکان را از انحرافات جنسی به دور نگه می داشت. از یک طرف بی نصیبی همراهی دو جنس و از طرف دیگر فشار برای رسیدن به اهداف نظام سیاسی و اجتماعی ، این زمانها تعداد بیماران پدوفیلیا یا متجاوزین جنسی کودکان، را افزایش می دهد. بحرانی که خرد جمعی را می طلبد.

باید از روانشناسان و جامعه شناسان برای کنترل و درمان این بیماری یاری خواست. باید همانند مخفی بودن بیماران ایدز که نیاز به شناسائی یا خود اعلامی دارد آنان را در محیط کار و محلات شناسایی و روان درمانی کرد. یا با رواج فرهنگ خود اعلامی آنان را تشویق به معالجه نمود. باید برای جلوگیری از اپیدمی شدن معضل ، رسانه های جمعی به رسالت خود عمل نمایند. با پنهان کاری یا مستتر ساختن این معضل شوم و قبیح ، فقط به رواج آن مساعدت می شود. در یک جامعه همه افراد دارای روح و روان سالم و عقل با درایت نیستند و متأسفانه با عدم همراهی طبیعی دو جنس آفریده کردکار ما حساسیت های جنسی یا بیماریهای جنسی را افزودیم.
کسی منکر ضرورت حجاب نیست اما طرح مسأله یا ترویج آن باید برای نوجوانان و جوانان و حتی کودکان "شیدائی اجتماعی یا معنوی" داشته باشد.

بیایید تا در تنظیم روابط زنان و مردان این جامعه بازنگری قانون مدار و سرشت مداری داشته باشیم. کنترل شدید اجتماعی با ابزار اجبار و تحمیل ، همیشه نتایج مطلوبی از خود باقی نمی گذارد. هیچ کدام از کودکان و نوجوانان کشورمان در تحت آسیب قرار گرفتن جنسی ، مقصر نبوده اند. آدم بالغ نیست که سنگسارش کنیم.

مسئولیت این تجاوزات و قتل های بعد آن بر دوش کدام قوه یا وزارتخانه یا مراجع قانونگذاری است؟

فریاد کمک کمک کودک سه سالهء مورد آزار جنسی را با کدام زبان بفهمیم؟ زبان دل یا زبان قانون یا زبان مذهب یا زبان خانواده یا زبان آموزش و....

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه اخبار/ وزيرآموزش و پرورش در ديدار با تشكل هاي فرهنگيان گفت : تشكل هاي فرهنگيان، حسگرهاي مطمئن آموزش و پرورش و حلقه ارتباط بين معلمان با حوزه ستادي هستند.

آذربایجان غربی

قم

خوزستان

به ورزش روی آور صبحگاهان
چو بیدی نرمخو چون سرو شادان

کنی رویت چسان راکع گیاهی
به پیرامون نگاهی گاهگاهی

طبیعت زنده سرشار از انرژی
تنفس تازه گردان شادمان زی

سحر هنگام مرطوبی هوایی
چو استشمام دردی را دوایی

طلب جسمی کند طالب روانی
روان با جسم خود همسو بدانی

به دانایی کنی ورزش سبکبال
نشاط آور طبیعت می دهد حال

به حوّل حال خرم آن زمانی
به دور از درد جسمانی روانی

بدن را هست نیرویی جوانی
به نیرویی جوانی زندگانی

کنی ورزش تمامی عمر جانا
روان سالم درون جسمت هویدا

چو سروی باش خرم زندگانی
بهاری در بهاری جاودانی

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

یزد

واقعا برای من این پرسش مطرح است که چرا تشکل های معلمان و نیز بسیاری از معلمان که همواره ناله و گلایه آنان از وضعیت معیشتی بلند است در برابر چنین موضوعات مهمی سکوت اختیار کرده اند/ تقدم و پیشی گرفتن عرضه نیروی انسانی تحصیل کرده و متخصص توسط دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی بر تقاضای جامعه و بازار کار  و نیز وضعیت استخدامی موجب شده است تا " آموزش و پرورش " جامعه هدف بسیاری از نیروهای شایسته و کارآمد قرار بگیرد/ تا زمانی که این وضعیت اصلاح نشود و هر گونه جذب و گزینش نیرو در آموزش و پرورش بر اساس " نیازهای واقعی " این وزارتخانه پردازش نشود هیچ امیدی به سامان دهی معیشت معلمان و اقتصاد آموزش و پرورش نخواهد بود/ اگر مدیریت آموزش و پرورش نتواند حداقل ظرف 8 سال آینده ( سال 1404 ) برنامه مشخص و مدونی برای جذب درست و منطقی نیروهایش به ویژه " معلمان " داشته باشد آینده این دستگاه محور توسعه رو به وخامت بیشتر خواهد نهاد/ " در 15 سال اخیر از مجموع 330 هزار نفر جذب شده، 270 هزار نفر بدون هرگونه آزمون و گذراندن دوره تربیت معلم به ویژه در مقطع ابتدایی به استخدام آموزش و پرورش در آمده اند" / حال این پرسش اساسی مطرح است که این " ورودهای غیرقانونی و فله ای " با دستور و اراده چه فرد و یا افرادی  صورت گرفته است/ شاید یکی از دلایلی که وزرای آموزش و پرورش و برخی نهادهای غیرمسئول با شکل گیری و کلیت " سازمان نظام معلمی " مخالف بوده و افرادی چون فرشیدی و حاجی بابایی آن را از سند تحول بنیادین حذف کردند همین دخالت های غیرعلمی و فله ای در ورود و جذب نیروها به آموزش و پرورش بوده است/ فانی : آموزش و پرورش برخلاف آنچه عده‌ای می‌پندارند بنگاه کاریابی نیست و فقط براساس “نیاز” استخدام می‌کند/ این جمله فانی را باید با آب طلا بر سر در وزارت آموزش و پرورش و نهاد مجلس و همچنین تمام ادارات آموزش و پرورش کشور حک کرد/ حال پرسش این است که چرا سایر وزرای آموزش و پرورش حداقل مانند فانی که خیلی از همین معلمان او را " ناتوان و بی عرضه " مورد خطاب قرار می دادند از صراحت لازم و شفافیت کافی برخوردار نبوده اند/ در حالی که  " رئیس مرکز برنامه‌ریزی و منابع انسانی وزارت آموزش‌ و پرورش " و " رئیس و اعضای شورای عالی آموزش و پرورش " مخالف صریح  استخدام این گونه معلمان هستند ؛ سید محمد بطحایی وزیر آموزش و پرورش نسبت به "  استخدام همکاران حق التدریس " ابراز امیدواری می کند/ بطحایی در این مصاحبه بارها از " اصلاح ساختار نیروی انسانی " سخن به میان می آورد ؛ اکنون پرسش من از بطحایی وزیر این است که آیا فرمول ها و شرایط تغییر کرده اند/ آیا قرار است با 120 هزار نیروی مازاد که بودجه آموزش و پرورش را می بلعند و با 121 هزار نیرویی که قرار است با مصوبه مجلس وارد آموزش و پرورش شوند و به گفته رئیس مرکز برنامه‌ریزی و منابع انسانی وزارت آموزش‌ و پرورش ،  80 درصد معلمان حق التدریس به لحاظ منطقه جغرافیایی، دوره تحصیلی و جنسیت با نیاز آموزش و پرورش تناسبی ندارند و ۹۲-۹۳ درصد معلمانِ حق التدریس را خانم ها تشکیل می دهند در حالی که  ۵۵ تا ۶۰ درصد نیروهای مورد نیاز آموزش و پرورش مرد هستند  ؛ ساختار نیروی انسانی اصلاح شده و در ریل و مسیر صحیح خود قرار بگیرد/ آیا پس از ورود فله ای این نیروها در حالی که اکثرا سنخیتی با نیازهای واقعی آموزش و پرورش ندارند ، کاسه چه کنم ؛ چه کنم به دست گرفته و معلمان هم هر از گاهی و به خاطر وضعیت معیشت شان در خیابان ها " سفره " پهن کنند و یا " تابوت " بگردانند / کم نیستند مدیرانی در سطوح مختلف وزارت آموزش و پرورش که به منظور آرام نشان دادن اوضاع تحت مدیریت خود و پر کردن کلاس های خالی وعده های آن چنانی و سرخرمن به جوانان می دهند و این که در آینده استخدام خواهید شد/ تجربه من در این مدت گواهی می دهد که بسیاری از نمایندگان محلس به آموزش و پرورش به دیده " ابزار " می نگرند/ بنده به عنوان یک " معلم " عاجزانه و ملتسمانه از این نمایندگان می خواهم که : " اگر « یار شاطر » آموزش و پرورش و معلمان نیستند حداقل « بار خاطر » آنان نباشند...

رشد و توسعه یک کشور به پرورش انسان های آگاه و برخوردار از مسئولیت بستگی دارد چیزی که در ادبیات توسعه به عنوان توسعه انسانی مطرح است بنابراین نقش آموزش و پرورش در ساختن انسان های آگاه و پویا بر هیچ صاحب نظری پوشیده نیست و همگی بر تاثیر بی بدیل آموزش و پرورش متفق القولند/ این موضوع را می توان از دل مطالبات و انتظارات و توقعات مردم هم بیرون کشاند و در یک نظر سنجی ساده هم می توان فهمید که مردم هم مخالف مدیریت های طولانی در عرصه های مختلف مدیریت نظام آموزشی کشور هستند/ اصل حضور یک نیروی جوان در یک میدان حساس مدیریتی خود به خود موجب تزریق نشاط و تحرک و انگیزه در آن محیط است و به طور موثری در افزایش نوآوری و بهره وری و نیز افزایش راندمان کار و کیفیت کاری آن مجموعه دخیل خواهد بود/ تغییر در ریاست یک مرکز یا نهاد به تنهایی برای ارتقای آن مجموعه کافی نیست و تحول زمانی رخ می دهد که برخی خط مشی ها و سیاستگذاری ها نیز سمت و سوی مطلوب تری بیابند/ متأسفانه طی سال های اخیر در کنار بسیاری از برنامه های خوب اجرا شده در وزارتخانه همچون نظام رتبه بندی معلمان و افزایش پوشش تحصیلی و جذب مناسب تر بودجه نسبت به سالهای قبل  اما عملا تغییر چشمگیر و تحول آفرینی در آموزش و پرورش رخ نداده است/ اکنون زمان آن است که روحی تازه در کالبد این نهاد انسان ساز دمیده شود