گروه استان ها و شهرستان ها/

امروز شنبه 27 فروردین ، معاونت ابتدایی اداره آموزش و پرورش منطقه 9 تهران ، مدیران مدارس این مقطع را به ضیافت افطاری در منطقه ای واقع در چیتگر دعوت کرد .

یکی از فرهنگیان  به « صدای معلم » گفت که هزینه این مراسم از برخی مدارس منطقه اخذ شده است .

حال پرسش این است که آیا خرج کردن از جیب مدارس برای چنین مراسمی وجه قانونی و شرعی دارد و آیا اولیای دانش آموزان مدارس رضایت دارند که به حساب آنان چنین هزینه هایی صورت گیرد ؟

پایان پیام/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

سازمان های جهانی هشدار دادند که امنیت غذایی جهان در خطر است. این خطر برای کشور خشک و نیمه‌خشکی مانند ایران بیشتر است. با این حال ایران می‌تواند به راحتی از عهده تامین غذای خود برآید به شرطی که بتواند سرزمین های مستعد خود را دریابد و به خوبی آنها را مدیریت کند.

با یک بررسی میدانی در می‌یابیم که شمال کشور که مستعدترین منطقه ایران است، در دست تخریب جدی‌ست.
(گلستان، مازندران و گیلان)

سه استان شمالی به اضافه استان خوزستان، مناطقی هستند که تامین امنیت غذایی کشور در گرو حفاظت از ساختار آبی و خاکی آنهاست. استان خوزستان که روزی به تنهایی می‌توانست بار امنیت غذایی کشور را به دوش بکشد، با آن کاری کردند که اینک یکی از بدترین وضعیت آب و هوایی در آن حاکم شده است. استان گلستان نیز به مراتب نسبت به سه دهه قبل پتانسیل‌های محیطی خود را از داده است. استان گلستان به خاطر هم مرز بودن با مناطق کویری آسیب‌های زیادی دیده است به طوری که می‌توان گفت این استان را کویر بلعیده است.

استان مازندران که پرتوان ترین و مستعد‌ترین منطقه آبی و خاکی کشور بود نیز در حال از دست دادن توان های محیطی خود است. بر اساس نقشه‌های منتشره ، آب های زیر زمینی این استان از چند سال پیش در حالت هشدار قرار گرفته است. با این حال هر ساله فشار سرمایه‌داران بر این استان بیشتر می‌شود و هر روز کشاورزان بیشتری زمین های خود را به دلیل فقر آبی و مالی و نبود حمایت‌های مناسب دولتی از دست می‌دهند. ایران بیش از ۸۵ میلیون‌ نفر جمعیت دارد. این تعداد جمعیت با توجه به منابع موجود در کشور جمعیت زیادی‌ست

استان گیلان که مرکز کشت برنج ایران است نیز با مشکلات آبی دست و پنجه نرم می‌کند، اما می‌توان با مدیریت درست این منطقه کشاورزی را پررونق نگهداشت‌.

ایران بیش از ۸۵ میلیون‌ نفر جمعیت دارد. این تعداد جمعیت با توجه به منابع موجود در کشور جمعیت زیادی‌ست. بنابراین اگر در بخش امنیت غذایی مدیریت درستی انجام نشود ممکن است کشور با خطر جدی گرسنگی روبه رو شود و این موضوع را نمی‌توان سرسری گرفت و از آن رد شد. در این این بین مسئولیت وزارت کشاورزی که مسئول تامین غذا و امنیت غذایی کشور است از همه بیشتر است. این وزارتخانه باید به دور از هر گونه مسایل سیاسی و ایدئولوژیکی اداره شود تا بتواند از توان های موجود آبی و خاکی و انسانی به درستی بهره‌برداری کند.

با توجه به اینکه سازمانهای جهانی اعلام کردند که امنیت غذایی جهان در خطر است، (یعنی با توجه به جنگ پوتین علیه اوکراین و ادامه آن، ممکن است جهان با قحطی بزرگی روبه رو شود) . بنابراین لازم است دولت و مجلس ایران به جای پرداختن به حواشی و سرگرم کردن مردم به مسایل دم دستی مانند صیانت از فضای مجازی و دیگر موارد حاشیه‌ای فکری به حال امنیت غذایی کشور بکنند. چرا که از قدیم گفته‌اند، شکم گرسنه ایمان ندارد. در آموزه‌های دینی نیز آمده است: اول معاش؛ بعدا معاد.

کانال دکتر خدیجه گلین مقدم

پیش از آن که ویروس کوچک کرونا زندگی همه در ابعاد و شئون مختلف را تحت تاثیر و حتا تهدید قرار دهد و در حوزه آموزش ، مدارس را مدیریت کند کم تر کسی فکر می کرد روزی برسد که قبح و ممنوعیت ورود موبایل و یا تبلت به مدارس شکسته شود .

هنوز یادمان نرفته است که در بسیاری از مدارس پیش از کرونا ، اگر در کیف دانش آموزی موبایل یافت می شد با آن دانش آموز مانند " مجرمان و خطاکاران حرفه ای " برخورد می کردند و چه بسا ممکن بود عواقب زیان باری برای دانش آموز حامل موبایل به همراه داشته باشد .

اما در کنار مشکلات ، چالش ها و بحران های ریز و درشتی که این ویروس برای نظام آموزشی ما به ارمغان آورد و مهم ترین عارضه آن ، تعطیلی مدارس و لوث شدن آموزش خاصه در نظام آموزشی ایران بود اما همان گونه که ذکر شد ، موبایل از خط قرمز خودخوانده بسیاری از عوامل اجرایی مدارس رها شد .

( طبق گزاره های آماری و پژوهشی و آن چیزی که توسط یونسکو منتشر شده، بیانگر آن است که در بازه زمانی پاندمی جهانی کرونا ویروس؛ فقط ۷.۳٪ از جمعیت آماری؛ گزینه تعطیلی بلند مدت آموزش حضوری مدارس را ، اولین گزینه ی انتخابی خود در برابر والدین و دانش آموزان قرار داده اند و در این میان یکی از بیشترین آمار روز های تعطیلی آموزش حضوری متعلق به کشور ما می باشد .  این جا )

در روزهای گذشته ، قیچی کردن موی دانش آموزان در حیاط یک مدرسه توسط ناظم ( معاون ) آن مورد توجه بسیاری قرار گرفت .

هر چند این گونه رفتارها ممکن است به کرات در سایر مدارس و محیط های آموزشی تکرار شوند اما این بار به مدد تکنولوژی عصر ارتباطات از تاریک خانه مدرسه و کلاس به بیرون درز کرد و بخشی از واقعیت های نظام آموزشی ما را نمایان ساخت .

شاید برای نخستین بار یک تشکل صنفی ( کانون صنفی معلمان تهران ) که اکثرا به داشتن مواضع پوپولیستی متصف است اما این بار در برابر عملکرد فرد خاطی موضع گرفت . کاش به جای تولید مدرسه پادگانی که ساخته ی دست خود ما معلمان است و البته ساختار آن را تشدید می کند کمی « تفکر انتقادی » را اول خود می آموختیم و تمرین می کردیم و با رفتار خود الگوی دیگران می شدیم .

این تشکل صنفی در پایان بیانیه ی خود چنین می نویسد :

« کانون صنفی معلمان ایران ( تهران) ضمن محکومیت مجدد رفتارهای غیر فرهنگی با دانش آموزان و به ویژه رفتار غیر انسانی اخیر ، خواستار برخورد جدی با فرد خاطی شده و یادآوری می کند که مشکل اصلی بروز چنین حوادثی در ساختار معیوب آموزشی ایران است و بدون تحول در چنین ساختاری، متاسفانه در آینده همچنان شاهد تکرار موارد مشابه خواهیم بود . »

هر چه فکر کردم متوجه ارتباط منطقی میان ساختار نظام آموزشی با عملکرد سلیقه ای یک ناظم مدرسه نشدم . هر چند قاطبه ایرانی ها عادت کرده اند در این موارد بدون قبول مسئولیت های فردی و تکالیف شهروندی سریعا بار همه خطاها و اشتباهات را به « ساختار » پاسکاری کنند بدون آن به این نکته اساسی تامل و تفکر کنند که ساختار محصول و نتیجه نوع و جنس ارتباطات ، کنش ها و تعاملات میان افراد یک جامعه است که در مناسبت های گوناگون یکدیگر را هم پوشانی کرده و خود را بازتولید می کنند .

نرم ها ، هنجارها و باید و نبایدها توسط افراد جامعه تحت پوشش « فرهنگ » ساخته و پرداخته می شوند و اگر قرار باشد تغییری در ساختار حاصل آید ، پیش از همه باید این فرهنگ و مواد تشکیل دهنده و قوام بخش آن مورد بازخوانی دقیق و جدی قرار گیرد .

سال هاست که موضوع « تنبیه » در مدارس در اشکال مختلف آن مورد توجه و بحث بوده است .

این که یک فرد فرهنگی در انظار عمومی ، موی دانش آموزان را با قیچی می برد و آن را حواله سطل زباله می کند قرار است چه پیامی برای آن دانش آموز و تغییر رفتار و نگرش او و سایرین  داشته باشد جز این که این کنش که مرادف با تحقیر شخصیت آن دانش آموز است به صورت یک « عقده » در روان آن فرد و تا پایان عمر ذخیره شده و به انحا مختلف و در جاهای دیگر ، « عقده گشایی » خواهد شد .

بسیاری اوقات که در محیط مدارس دقت کرده ام  و در رفتارهای دانش آموزان که فکر کرده ام به یقین رسیده ام که بسیاری از این دانش آموزان با مهارت های زندگی آشنا نیستند و قواعد و حقوق شهروندی را نمی دانند چه بسا خانواده های این دانش آموزان هم وضعیت بهتری نسبت به « تولیدات » و « آورده های » خود نداشته باشند .

- بسیاری اوقات حیاط مدرسه مملو از زباله است و با آن که سطل زباله در نقاط مختلف آن تعبیه شده است اما دانش آموز نمی داند و یاد نگرفته است که جای زباله در درون سطل زباله است نه داخل باغچه ، آبخوری ، دستشویی و...

- بسیاری از دانش آموزان سلام کردن ، عذرخواهی و تشکر کردن را بلد نیستند .

- بسیاری از آن ها هنوز روش و طریقه راه رفتن را نمی دانند . این که در پیاده رو باید از سمت راست حرکت کنند نه هر جهت که می خواهند . در خیابان و در امتداد آن نباید راه بروند . به عنوان عابر پیاده مانند سایرین باید به قوانین ترافیکی و مقررات راهنمایی و رانندگی احترام بگذارند . حتمن پشت چراغ قرمز توقف کنند . حتمن از محل های خط کشی شده حرکت کنند .

- هنوز نمی دانند که در معابر عمومی نباید ترشحات بینی و دهان خود را رها کنند .

- هنوز نمی دانند که با طبیعت چگونه باید برخورد کنند . نباید هر جا که برسند آتش بر پا کنند . آلودگی صوتی ایجاد کنند و مزاحم روان و آرامش دیگران شوند . بسیاری از این دانش آموزان با مهارت های زندگی آشنا نیستند و قواعد و حقوق شهروندی را نمی دانند چه بسا خانواده های این دانش آموزان هم وضعیت بهتری نسبت به « تولیدات » و « آورده های » خود نداشته باشند .

- هنوز یاد نگرفته اند که در صف چگونه بایستند و نوبت را رعایت کنند و زرنگ بازی درنیاورند .

- هنوز نمی دانند و یاد نگرفته اند که سبقت گرفتن برای گرفتن نمره به هر قیمتی صحیح و اخلاقی نیست و هدف وسیله را توجیه نمی کند .

این را می شود به وضوح در نوع رانندگی ایرانیان هم مشاهده کرد .

- هنوز « مفهوم گروه » و کارکردهای آن را نمی دانند و این که موفقیت های گروهی بهتر و پایدارتر از درخشش های شخصی است . چون همیشه منافع فردی بر مصالح جمعی غالب است ، به تبع آن مفهوم « منافع ملی » را درک نمی کنند و هر فردی سعی می کند به هر قیمتی به اصطلاح گلیم خود را از آب بیرون بکشد و نتیجه اش همین جنگلی می شود که شاهدش هستیم .

- هنوز مفهوم « حریم شخصی » را نمی دانند و یاد نگرفته اند که نباید در موضوعات شخصی دیگران سرک بکشند و فضولی کنند . در عوض در مورد مشکلات دیگران و وضعیت خود و مدرسه حساس باشند و خود را به بی تفاوتی و ندیدن و نشنیدن نزنند .

و هنوز نمی دانند و یاد نگرفته اند و نمی فهمند که باید به عقاید و نظرات دیگران احترام گذاشت و با شیوه « نقد » و « گفت و گو » با مخالفان و منتقدان برخورد کرد نه با حذف و ترور و تحقیر و تهدید .

و در یک کلام ؛

کاش به جای تولید مدرسه پادگانی که ساخته ی دست خود ما معلمان است و البته ساختار آن را تشدید می کند کمی « تفکر انتقادی » را اول خود می آموختیم و تمرین می کردیم و با رفتار خود الگوی دیگران می شدیم .

***

( احترام به قانون، حتی در زمان جنگ!

صبر، خونسردی و قانون‌ مداری این شهروند اوکراینی در کی‌یف خلوت و جنگ‌زده برای سبز شدن چراغ عابر پیاده... )

  ترویج و آموزش تشریفات، همواره آسیب های زیادی را به جامعه ی ما زده است.

اگر متولیان روزه داری در اصفهان، هدفشان رسیدن به جایگاه ارزش روزه در میان نسل فرداست، باید این نکته را در نظر داشته باشد که چشم و هم چشمی هایی که با این قبیل مراسم ها به مرور زمان در جامعه رواج پیدا کرده است، باورهای دینی نسل قبل را هم دچار تردید کرده است و این در تربیت نسل جدید بی تاثیر نخواهد بود.

شواهد موجود نسبت به برگزاری بیش از اندازه نمازهای جماعت، مراسم های مذهبی و محافل قرآنی خارج از مساجد و حسینیه ها طی سال های اخیر در فضای باز، کف رودخانه، وسط خیابان چهارباغ عباسی، میدان نقش جهان و متوسل شدن به پایه های پل های خواجو و سی و سه پل گویای آن است که با آموزش های مبلغان و حتی حوزه ی پرورشی جو زده ی آموزش و پرورش، به جای جاذبه در میان مردم و به خصوص جوانان، دافعه از محیط های به اصطلاح معنوی و کم رنگ شدن حضور آنان را در مکان های مذهبی شاهد هستیم.

همگان مطلعیم که زیر پوسته شهر، تعریف دین و دیانت برای مردم تغییر کرده است.

لیکن به جهت آن که این قبیل توجهات خانواده ها را معذب تر و فهرستی از هزینه های مازاد را چون انواع جشن های حاضر در برخواهد داشت، این فریضه را هم به مرور زمان میان نسل آینده کم رنگ خواهد کرد. آدمی چیزی که برایش دست و پا گیر باشد را طرد می کند و چنان چه به واسطه آن تحت فشار قرار گیرد، یا به انزوا کشیده می شود و یا دچار ناهنجاری می شود.

با ترویج اجبار آن هم در خلاقیت های نپخته و افراطی از این دست، نمی توانیم فرزندانمان را وادار به اطاعت از فرمان و احکام الهی کنیم.  جشن تکلیف های پر هزینه، با جزییات بی فایده و خسته کننده، عایدش جوانانی در ظاهر اهل نماز و در باطن دل زده از آن و ناامید از همه چیز خواهد بود .

شرایط نامساعد اقتصادی مشکلات بسیاری را در جامعه و در خانواده ها ایجاد کرده است.  ملاحظه حال مردم را داشته باشیم و با ایده های بیهوده، تیشه به ریشه ها نزنید.

لطافت مهربانی خدا و رسیدن به او را منوط به رفتن به بهشت زوری نکنید.

دوران بلوغ به حد کافی برای کودکان ما بالاخص با بیش از دو سال دوری از مدارس و تمامیت آموزش مجازی، بحرانی شده است.

اگر انگ بی دینی نمی چسبانید و هزاران پیرهن بر تنمان نمی کنید، لطفا برای ورود دانش آموزان به دنیای نوجوانی و نقاط عطفی که در زندگی آنان پدید خواهد آمد، این مرحله را با بلوغ فکری بیشتری مدیریت کنید. شناخت خدا و خودشناسی ارتباط تنگاتنگی با هم دارند. کمک کنید کودکانمان اول خودشان و توانمندی هایشان را بشناسند و بعد کوله باری از مسئولیت ها را بر دوششان بدون لحاظ ظرفیت تحملشان قرار دهیم. نداشتن استقلال در آموزش و پرورش همواره مشهود بوده است.

بودجه این قبیل جشن ها را می توانید برای بچه های فقیر و بی سرپرست و بیرون کشیدن آن ها از سطل زباله ها صرف کنید. با هزینه ی این جشن ها، به بچه ها مهارت یاد بدهیم تا زندگی محترمانه تری داشته باشند.

نگاه متولیان باید به ریخت و پاش های بیهوده حساس باشد. نه اینکه آن را مستقیم و غیرمستقیم به اسم تکلیف و پایداری یک عقیده رواج دهند.

از ظرفیت بازگشایی مدارس به صورت حضوری در زمان باقی مانده تا پایان سال تحصیلی به نحو مطلوب استفاده کنیم.

هر چند مدیرکل آموزش‌ و پرورش استان اصفهان در یکصد و پنجاه و هفتمین جلسه شورای آموزش‌ و پرورش استان به نقل از روابط عمومی این اداره کل گفت:  « همه باید در خدمت آموزش پرورش باشند تا زمانی که این اتفاق افتد جامعه‌ای سالم و با نشاط خواهیم داشت » .

نداشتن استقلال در آموزش و پرورش همواره مشهود بوده است. اینکه آموزش و پرورش هنوز آسیب های اجتماعی ناشی از آموزش مجازی را درک نکرده است و مدیریت بحران ندارد و علی رغم آگاهی از مشکلات جدی دوری دانش آموزان از مدرسه، تابع ستاد کرونا آموزش حضوری را تعطیل کرده بود، آنقدر عجیب نیست که از هر کجا تصمیماتی نسبت به دانش آموزان و جامعه دانش آموزی گرفته شود، بی پروا بپذیرد. صدای آژیر خطر را می شنود و اتفاقات را به چشم می بیند ولی اراده ای در بهبود شرایط ندارد. مهارت نه گفتن به خواسته های افراطی را نداشته و ندارد و با وجود بی توجهی های بسیار به محتوای کتب درسی، این گونه قلمداد می شود که گرایشش به تلف کردن وقت و زمان جامعه هدف بیشتر باشد.

این روزها در اصفهان سفره های رنگین به عناوین مختلف و به کام عهده ای خاص به اسم افطار و روزه داری پهن می شود، ولی مرفهان بر سر آن می نشینند و خنده کنان از سودآوری معاملاتشان در این دورهمی، محفل را با شادمانی ترک می کنند.

از کودکانمان در برابر آسیب های تحریف محافظت کنیم.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه گزارش/

سرانجام و پس از کش و قوس فراوان ، «آیین نامه مرتبط با قانون رتبه بندی معلمان » توسط وزارت آموزش و پرورش در تاریخ ۲۴ فروردین برای تصویب به هیئت دولت تحویل گردید. به نظر می رسد « عذرخواهی » بابت دروغ گفته شده به معلمان ، جایگاهی در قاموس و شخصیت سرپرست مرکز برنامه‌ریزی، منابع انسانی و امور اداری وزارت آموزش‌ و پرورش همچون بسیاری از مقامات و مدیران ندارد .

انتشار این آیین نامه واکنش های متفاوت و وسیعی و البته از جنس « مخالفت و اعتراض » را در میان بخش قابل توجهی از معلمان و کنش گران آموزشی برانگیخته است .

رامین کریمی نیا نماینده سازمان معلمان ایران در طرح رتبه بندی معلمان چنین می نویسد : « آیین نامه ای که از ماه ها قبل گروه های مختلفی از جمله امور اداری وزارت؛ شورای‌عالی آموزش و پرورش و... روی آن کار کرده بودند منتشر شد ؛  با وجود اینکه نظرات نمایندگان معلمان را نیز دریافت کرده بودند و این آیین نامه در کمیته مربوطه ۲۴ بار ویرایش شد؛ اما با توجه به مفاد آن و نقایص بسیاری که حاکی از بی توجهی به خواسته های معلمان بود؛ نارضایتی و اعتراضات آنها را فراهم آورد.

این عضو سازمان معلمان ایران می افزاید : « وزیر آموزش و پرورش پس از تحویل آیین نامه به دولت اعلام کرد که تعداد کمی از فرهنگیان با این آیین نامه مخالفند حال آن که نتایج نظرسنجی های گروه های مختلف معلمان حاکی از نارضایتی بالای ۹۶ درصدی فرهنگیان است !

البته ایشان اضافه کرد که این قانون جای تغییر مجدد در هیئت دولت دارد.

کریمی نیا می پرسد : قابل درک نیست که چرا آقایان از ما نظر خواهی می کنند ولی در عمل به آن توجهی نمی‌کنند !

طاهره نقی ئی دبیر کل سازمان معلمان ایران هم در توئیتی می نویسد : « بیش از ده سال ، معلم ها را با موضوع رتبه بندی آزار دادند و نهایتا سرهم بندی شد . اینک آموزش و پرورش آیین نامه ای پر نقص برای اجرایی کردن آن تدارک دیده ، از دبیر هیات دولت و اعضای کمیسیون آموزش می خواهیم مانع تصویب این آیین نامه شوند و بیش از این با روح و روان یک میلیون معلم شریف بازی نکنند !! »

فرج کمیجانی دبیر کل مجمع فرهنگیان ایران اسلامی در توئیتی می نویسد : « نکته خنده دار ؛ در آیین نامه رتبه بندی معلمان برای ۳۰ سال سابقه تدریس در مدارس ۱۵ امتیاز ولی برای تدریس در دانشگاه ۲۰ امتیاز در نظر گرفته اند . ای تدوین کنندگان باهوش ، منظور از این رتبه بندی معلمان آموزش و پرورش است نه اساتید دانشگاه ۰ چرا این همه خرابکاری ؟ چرا ناراضی تراشی ؟؟ »

این وضعیت بیش از پیش جای خالی تشکیلات حرفه ای ، مستقل و فراگیر « سازمان نظام معلمی » را در پرداختن به چنین موضوعاتی عیان ساخت و به وضوح نشان داد تا معلمان صاحب چنین تشکیلات تخصصی نشوند « صدای معلمان » را هیچ فرد و نهادی نخواهد شنید و همچنان منزلت اجتماعی و امنیت روانی آنان تابع سلایق آنی مدیران و مقاماتی خواهد بود که نه درک صحیحی از حرفه معلمی دارند و نه تاکنون معلمی را به صورت عملیاتی در کلاس درس تجربه کرده اند .

البته اگر معلمان و خرد جمعی آنان به این سطح از ادراک و تشخیص شرایط برسد و تاسیس سازمان نظام معلمی به یک گفتمان غالب و یک مطالبه عمومی تبدیل شود .

و اما روی دیگر سخن ما متوجه نهادی در وزارت آموزش و پرورش به نام « مرکز برنامه ریزی منابع انسانی و امور اداری وزارت آموزش و پرورش » است که مسئولیت آن بر عهده فردی به نام « عباس نجار » است .

هنوز ایشان و نهاد مربوطه به آخرین گزارش صدای معلم خطاب به عملکرد  با عنوان « سرپرست مرکز برنامه‌ریزی، منابع انسانی و امور اداری وزارت آموزش‌ و پرورش به جای اظهار نظرهای غیرمرتبط پاسخ گوی وظایف سازمانی خویش باشد ! » ایشان پاسخی ارائه نکرده است . ( این جا )

نجار آن زمان گفته بود : « به معلمان قول می‌دهم نظام رتبه‌بندی در حقوق اسفند ماه اعمال می‌شود . »

نه تنها احکامی صادر نشد بلکه تازه در صورت تصویب در هیات وزیران تا سه ماه دیگر ، این احکام به دست معلمان خواهد رسید . پرسش و درخواست « صدای معلم » از آقای نجار آن است که در جهت شفاف سازی و اقناع افکار عمومی ؛ اسامی آن اقشار موثر و نخبگان حوزه تعلیم و تربیت که در بررسی و تدوین طرح رتبه بندی فرهنگیان نقش داشته اند را منتشر کنند .

به نظر می رسد « عذرخواهی » بابت دروغ گفته شده به معلمان ، جایگاهی در قاموس و شخصیت سرپرست مرکز برنامه‌ریزی، منابع انسانی و امور اداری وزارت آموزش‌ و پرورش همچون بسیاری از مقامات و مدیران ندارد .

در همان گزارش نوشتیم :

« نخستین پرسش « صدای معلم » آن است که چرا آقای نجار در تریبون رسمی یک چیزی می گوید اما در مصاحبه با خبرنگار چیزی دیگر ؟

آیا سرپرست مرکز برنامه‌ریزی، منابع انسانی و امور اداری وزارت آموزش‌ و پرورش از گردش کار اداری این وزارتخانه و البته فشل بودن و ناکارآمدی آن اطلاعی ندارد ؟

آیا ایشان از ظرفیت کار هیات های من درآوردی ممیزی که هیچ گونه مشابهی در مطابقت با نظام های آموزشی توسعه یافته نداشته و ماهیتی کاملا اداری دارند و « معلمان متخصص و کارآمد »  هم هیچ نقشی در ارزیابی صلاحیت ها و شایستگی های حرفه ای همکارانشان ندارند اطلاعی ندارد ؟

آیا آقای نجار آخرین گزارش صدای معلم را در مورد « رتبه بندی معلمان » مطالعه کرده است ؟ ( این جا )

اگر واقعا ایشان و سایر افرادی که در هیات کارشناس در آن وزارتخانه فعالیت می کنند به ابعاد و جنبه های قانونی و کارشناسی مساله رتبه بندی معلمان اشراف داشتند دیگر چه نیازی بود که شورای نگهبان که مرجع کارشناسی و تخصصی برای  بررسی مسائل و چالش های آموزش و پرورش به شمار نمی آید ؛ آن همه ایراد را متوجه این لایحه معیوب نماید ؟ و اجرای این قانون به دقایق و لحظات پایانی موکول شود ؟

پیشنهاد و توصیه « صدای معلم » به ایشان و سایر همکاران شان آن است که به جای این همه دلسوزی برای مقام و کرامت معلم و اظهار نگرانی برای خدشه دار شدن شان و منزلت معلمان ، فکر و تدبیری برای سایر وظایف سازمانی و تخصصی خود نمایند که اگر کرونا نبود آموزش و پرورش در این دو سال از پای درآمده بود !

این مسئولان بهتر است به جای ایراد سخنرانی در  تریبون های یک طرفه ، پاسخ گوی پرسش های رسانه های مستقل و منتقد در نشست های رسانه ای باشند . »

به تازگی و در تاریخ 25 فروردین سرپرست مرکز برنامه ریزی منابع انسانی و امور اداری وزارت آموزش و پرورش اظهاراتی را در گردهمایی مدیران مناطق 21 گانه شهرستانهای استان تهران داشته است . ( این جا )

پرتال اداره کل آموزش و پرورش شهرستان های استان تهران می نویسد :

« سرپرست مرکز برنامه ریزی منابع انسانی و امور اداری وزارت آموزش و پرورش در بخش دیگری از صحبت های خود با اشاره به تاثیر طرح رتبه بندی در میزان حقوق افرادی که مشمول بازنشستگی می شوند، افزود: افرادی که مشمول بازنشستگی می شوند و به لحاظ قانونی امکان ادامه خدمت شان بعد از خدمت سی ساله وجود دارد دعوت می کنم فعالیت کاری خود را ادامه داده و علاوه بر کمک در بخش ساماندهی نیرو بتوانند از مزایای رتبه بندی در دوران خدمت و ایام بازنشستگی استفاده نمایند. این مسئولان بهتر است به جای ایراد سخنرانی در  تریبون های یک طرفه ، پاسخ گوی پرسش های رسانه های مستقل و منتقد در نشست های رسانه ای باشند .

وی در خصوص بحث رتبه بندی ادامه داد: آخرین نسخه تدوین شده یعنی نگارش بیست و پنجم طرح رتبه بندی فرهنگیان، جهت عملیاتی شدن به هیئت دولت تقدیم شد.

این مقام مسئول، از برگزاری جلسات متعدد جهت بررسی و تدوین طرح رتبه بندی فرهنگیان با حضور همه اقشار موثر و نخبگان حوزه تعلیم و تربیت خبر داده و در خصوص جزئیات این طرح گفت: با توجه به ذینفع بودن 970 هزار نفر در طرح رتبه بندی فرهنگیان چیزی که در این طرح دیده شد، این بود که یک شمولیت عام داشته باشد و همه فرهنگیان بتوانند از مزایای این طرح استفاده کنند.

نجار، هدف از اجرای طرح رتبه بندی را کیفیت بخشی به نظام تعلیم و تربیت اعلام کرد و افزود: نگاه باید در آموزش و پرورش به سمتی پیش برود که یک همکار برای ارتقاء از رتبه ای به رتبه بعدی، برخی از صلاحیت های لازم را به دست آورد و تمام تلاش خود را برای رسیدن به آن جایگاه به کار بگیرد و در کنار این رتبه بندی به مراتب بحث معیشتی همکاران نیز دنبال خواهد شد.

وی در این خصوص گفت: کمترین میزان افزایش حقوق در این طرح یک میلیون و ۳۰۰ هزار تومان و بیشترین میزان افزایش مبلغ ۹ میلیون تومان، در آخرین رتبه خواهد بود.

این مقام مسئول ادامه داد: این طرح از ۳۱ شهریور سال ۱۴۰۰ اعمال می شود و معوقه چند ماه گذشته در فواصل زمانی پیش رو پرداخت خواهد شد و در ضمن اثر آن مشمول پاداش و حقوق بازنشستگی نیز خواهد شد.

وی با اشاره به شامل شدن طرح رتبه بندی به نیروهای اداری شاغل در ادارات آموزش و پرورش، عنوان کرد: کارکنان اداری که رسته آنان آموزشی و فرهنگی شاغل در پست اداری است مشمول این طرح می شوند.

سرپرست مرکز برنامه ریزی منابع انسانی و اموراداری وزارت آموزش و پرورش، در پایان گفت: دانشجویان متعهد خدمت، نیروهای خدماتی و نیروهای استخدام در رسته اداری، سه گروهی هستند که مشمول طرح رتبه بندی معلمان نخواهند شد.»

پرسش و درخواست « صدای معلم » از آقای نجار آن است که در جهت شفاف سازی و اقناع افکار عمومی ؛ اسامی آن اقشار موثر و نخبگان حوزه تعلیم و تربیت که در بررسی و تدوین طرح رتبه بندی فرهنگیان نقش داشته اند را منتشر کنند .

و اما درخواست دیگر این رسانه از سرپرست مرکز برنامه ریزی منابع انسانی و اموراداری وزارت آموزش و پرورش آن است که با توجه به ارائه اخبار خلاف واقع و این که معلمان دیگر به سخنان ایشان اعتمادی ندارند و سخنان ایشان ، آتش خشم معلمان را بیش از پیش شعله ور خواهد کرد ؛ از اظهار نظر در این موارد اجتناب کرده و اگر ترس و واهمه ای از رسانه ها و خبرنگاران ندارند پاسخ گوی پرسش ها و دغدغه های اهل رسانه در مورد عملکرد خود و مرکز خویش باشند .

پایان گزارش/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

سلسله مراتب قوانین در کشور ما به صورت زیر است:

- قانون اساسی

- قوانین عادی

نظام نامه های قوه مجریه در عرف اداری ما آیین نامه نامیده می شود. بنابراین آیین نامه رتبه بندی معلمان طبق این طبقه بندی قانون محسوب می شود.

یکی از عوامل قانون گریزی ،گریز از قانون با توسل به حیل قانونی است. به عبارتی یکی از عوامل قانون شکنی در جامعه استفاده از موضوعی به نام حیل قانونی است.

وقتی افراد نمی توانند از اجرای قانون شانه خالی کنند دست به حیله می زنند و برای بی اثر کردن قانون ، راه گریزی ایجاد میک نند.این شیوه را در اصطلاح حقوق ، پدیده تقلب نسبت به قانون یا حیل قانونی می گویند، و اگر متوسل به چنین شگردی در مقابل محدودیت های ناشی از مقررات مذهبی بشوند، در عرف ما به کلاه شرعی معروف می باشد.

آیا می توان گفت آیین نامه پیشنهادی برای  رتبه بندی معلمان  یکی از موارد حیل قانونی است؟

امام خمینی که تئورئیسن بزرگی در حکومت دینی است با شفافیت بر این باور است که : دولت اسلامی باید مردم را مطمئن کند تا در همه چیزشان در آرامش باشند، دولت ابداً نمی‌تواند تاذی کند.(صحیفه ۱۶۱/۱۷)

متاسفانه اقدامات وزیر آموزش و پرورش موجی از ناامیدی و تنش و اضطراب است.

و سؤال این است :

آیا امنیت روانی جامعه فرهنگیان مورد احترام است؟

به گفته برخی کانال های خبری، رئیس مرکز برنامه ریزی نیروی انسانی وزارت‌خانه، مسئول تدوین آیین‌نامه رتبه‌بندی بوده است.

آیا دولت انقلابی قرار نیست مسئله تعارض منافع را مد نظر قرار دهد؟ تا کی باید فعالان فرهنگی داد بزنند که افراد دارای مدرسه غیر دولتی و به فرموده امام مرفهان بی درد را در پست‌های کلیدی قرار ندهید؟

شخصی که هشت سال گذشته در بنیاد سعدی شناسی بوده است، مشخص است که امتیازات سنوات معلمی را در آیین نامه بی اثر می کند.

سرهم بندی و آیین نامه مفتضح آن جز تنفر از مسئولین و بی انگیزگی بیشتر در بین فرهنگیان حاصلی نخواهد داشت.

تمامی ارگانهای دیگر از فوق العاده های خاص برخوردار شدند، بدون اینکه این همه ایراد های بنی اسرائیلی گرفته شود. متاسفانه به نظر می‌رسد آموزش و پرورش قصد جنگ با فرهنگیان را دارد و شخص وزیر خواسته یا ناخواسته قصد تحریک فرهنگیان و به خیابان کشاندن و اعتراض آنها را دارد.

یکی از پیش شرط های قانون مطلوب ، منطبق با نیازها و خواست اکثریت جامعه بودن است و دایره شمول قانون باید وسیع باشد و همه را به نحوه یکسان موردخطاب قرار دهد.

* چند درصد از فرهنگیان در کارگروه ها و شوراها عضویت داشته یا چند درصد از آنها در کارگاه ها تدریس داشته‌اند؟

* کسب رتبه در مسابقات و جشنواره ها چند نفر را شامل می شود؟

* و اصولاً این آیتم های بی ارزش بی محتوا چه تاثیری بر روند آموزش دارند ؟

جدول شایستگی های عمومی را نگاه می کنی ... انگاری قرار است معلمان یک بار دیگر چون ابتدای خدمت گزینش شوند نا خودآگاه چنین به ذهن خطور می کند:

می خور که شیخ و حافظ و مفتی و محتسب

چون نیک بنگری همه تزویر می کنند

کلام آخر اینکه :

مردکی را چشم درد خاست پیش بیطار رفت که دوا کن .....

ندهد هوشمند روشن رای

به فرومایه کارهای خطیر

بوریاباف اگرچه بافنده است

نبرندش به کارگاه حریر

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

دست هزار کس بود در کار رتبه بندی
تا کی نصیب گردد دیدار رتبه بندی؟

فکر و خیال ما بود در رتبه بندی خویش
در سر نبود غیر از افکار رتبه بندی

هر صاحب نظر بود در کار نقد و تحلیل
تابیده بود هر جا انوار رتبه بندی

هر کس ز پشت دیوار شرح مطولی داشت
گر چه نداشت روزن دیوار رتبه بندی

توصیف رتبه بندی جاری به هر زبان بود
بی وزن بود و موزون اشعار رتبه بندی

هر روز رتبه بندی یک اعتبار نو داشت
انواع نغمه می زد این‌ تار رتبه بندی

مجلس که وعده ای داد دولت فزود بر آن
رفت از عدد فراتر دینار رتبه بندی

هر کس یکی دو میلیون افزود مبلغش را
شیرین تر از عسل بود گفتار رتبه بندی

کالای کهنه و نو اخبار نغز و بی مغز
بودند جملگی در انبار رتبه بندی

از هر طرف منادی می زد ندایی از نو
تا مردمش شناسند سردار رتبه بندی

یک روز صحن‌ مجلس بودش مجال جولان
یک‌ روز بحث دولت انظار رتبه بندی

از این‌ جهان خاکی تا اوج آسمان رفت
تا بال و پر گرفت این‌ پندار رتبه بندی

این ها مقدماتی بود از نظام رتبه
تا خود چه گل کند این گلزار رتبه بندی

وقتی که رتبه بندی هر لحظه بر زبان است
باشد که رو نماید آثار رتبه بندی

اخبار ساعت هشت اخبار ساعت ده
اخبار هر زمان بود اخبار رتبه بندی

صدها هزار تن بود پیگیر رمز و رازش
اما نگشت افشا اسرار رتبه بندی

شاغل و غیر شاغل گرم بگو مگویی
خوش گرم بود هر دم بازار رتبه بندی

ما را چه رتبه ای بود در جمع خیل همکار
مترش چه بود و چون بود معیار رتبه بندی؟

آن‌گفت مدرک من از دکتری فزون است
پس پیشتر منم در اقدار رتبه بندی

آن دیگری سوابق دارد ز سی فراتر
گفتا گلی بچینم بی خار رتبه بندی

هر کس فسانه ای داشت بر لب ز داستانش
در پرده بود اما دلدار رتبه بندی

رو گه به آسمان داشت گاهی سوی زمین بود
پیکان مبهمی بود بردار رتبه بندی

هر کس به قامت خویش می دید در خیالش
خیاط تا که می دوخت شلوار رتبه بندی

ناگاه موش زایید این‌ کوه با صلابت
دیدند مردمان تا رخسار رتبه بندی

کانال هفت جوش

گروه گزارش/

یوسف نوری وزیر آموزش و پرورش شامگاه بیست و چهارم فروردین ماه 1401 وارد استان اصفهان شد .

آن گونه که پرتال وزارت آموزش و پرورش خبر داده است ( این جا ) ؛ هدف از این سفر ؛ بررسی مسائل آموزش و پرورش، شرکت در جلسه شورای آموزش و پرورش استان اصفهان، بازدید و افتتاح چند پروژه آموزشی، دیدار با نماینده ولی فقیه در استان و امام جمعه اصفهان و دیدار با اعضای هیات مدیره مجمع خیرین مدرسه ساز و.... بیان گردیده است .

وزیر آموزش و پرورش در این سفر استانی نشستی با خبرنگاران نداشته است .

ده روز پیش از این هم نوری در شامگاه ۱۴ فروردین ماه  به اصفهان آمد ولی در جلسات مشترک خود با مسئولان این استان، نشست با رسانه ها را نادیده گرفت.

پرسش « صدای معلم » از وزیر آموزش و پرورش آن است که آیا از مواجهه با رسانه ها و پاسخ گویی به خبرنگاران آن هم در شرایطی که جامعه معلمان کشور از وضعیت رتبه بندی معلمان رضایت ندارد ؛ می ترسد ؟ «من هر جا می روم می گویم با دانش آموزان جلسه داشته باشیم . جلسات فرمایشی نباشند »

پیش از این مطرح کردیم که چرا وزارت آموزش و پرورش نشست های رسانه ای خود با خبرنگاران را تعطیل کرده آن هم در شرایطی که مدارس پس از دو سال به صورت حضوری بازگشایی شده اند ؟

چرا مسئولان وزارت آموزش و پرورش مسیر ارتباط یک سویه آن هم از طریق صدا و سیمای دولتی را برگزیده اند ؟

آیا وزیر آموزش و پرورش نبودند که در نشست صمیمانه با خبرنگاران قول تدوین و ابلاغ دستورالعمل ارتباط با رسانه را دادند ؟ ( این جا ) و کلی تعریف و تمجید حواله خبرنگاران کردند ؟

آیا حرف هایتان با خبرنگاران را فراموش کرده اید :

« ... من هر جا که می روم می گویم با دانش آموزان جلسه داشته باشیم . جلسات فرمایشی نباشند . اما بچه ها حرف خودشان را می زنند . آرمان خواهی شان گل می کند مثل بچه های رسانه .

شما هنوز آن کودک درون تان خاموش نشده است . حتا آن هایی هم که خیلی مسن باشند .

رسانه این خوبی را دارد که کودک درون آدم رات روشن نگه می دارد . فعال نگاه می دارد ... »

شایان ذکر است ۶ فروردین ماه ۱۴۰۱ ، « صدای معلم » طی درخواستی رسمی از مدیر کل جدید آموزش و پرورش استان اصفهان برای گفت و گو دعوت به عمل آورده اما تا به امروز پاسخی دریافت نشده است.

پایان گزارش/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

بانو « فاطمه سادات اشرفی زاده » معلم و  « عضو شورای نویسندگان صدای معلم » آسمانی شد .

بانو اشرفی زاده در زمره همان نویسندگان دغدغه مند ، شجاع و حرفه ای بود که متاسفانه دیگر در میان ما نیست و جای خالی ایشان را کسی نمی تواند جبران نماید .

ایشان جزء معلمانی بودند که از همان ابتدای شروع به کار سایت صدای معلم با این رسانه همکاری داشتند و در حوزه نویسندگی دغدغه ای جز ارتقای وضعیت آموزش و آبادانی و سرفرازی ایران نداشتند .

دغدغه ی بانو اشرفی زاده فقط در حوزه معیشت خلاصه نمی شد .

ایشان در مکتوبی چنین می نویسد :

« این حوادث پی در پی مربوط به امسال نیست بلکه ریشه در  مدیریت های ناکارآمد سالهای متوالی دارد . به هر حوزه ای که سرک بکشیم آسمان  همین رنگ است. اگر انتخاب مدیران در پست های حساس ، بر اساس سواد و تخصص باشد با چنین شرایطی روبه رو نبودیم.

 ناتوانی در مدیریت کشور ، به بحران های بی آبی ، بی برقی ، محیط زیستی ، گرانی و بیکاری منجر شده است.

هنوز  از شوک خشکی هورالعظیم  و کارون سر بلند نکرده ایم که خبر صیانت از فضای مجازی هم رسید ! در حالی که بخشی از روستاهای کشور در حسرت یک تانکر آب هستند ، در حالی که کرونا همچنان قربانی می گیرد و در واکسیناسیون از بسیاری کشورها عقب هستیم ،  در حالی که گرانی گلوی مردم را می فشارد ، در چنین  آشفته بازاری ، نمایندگان مجلس به سراغ صیانت از کاربران فضای مجازی آمده اند !

در یک جامعه ، اولویت گذاری ها هم  به مدیریت های شایسته نیاز دارد. ظاهرا نمایندگان در تشخیص اولویت ها هم  بی تجربه اند. این  نمایندگان  از  حقوق کدام کاربران سخن می گویند ؟

  کاربران فضای مجازی همان مردمی هستند که مشکل معیشت  ، بیکاری ، مسکن و دارو دارند.

این کاربران  ناگزیرند در صف واکسن و تخت بیمارستانی ساعتها انتظار بکشند ، این مردم همان روستائیان خوزستان هستند که تشنه اند و کشاورزی و دامداری خود را  ورشکسته می بینند . مردم همان جوانان کولبری هستند که در کوره راه های پرپیچ و خم  و برفی جان سپردند . مردم همان جوانان نخبه ای هستند که فرصت های شغلی را از آنها گرفته اید و گاه ناچار به مهاجرت می شوند. این  مردم همان هایی هستند که برای سیر کردن شکم فرزندانشان ، به  زباله گردی روی آورده اند. مردم همان کسانی هستند که از کسب و کار در فضای مجازی ، اجاره خانه و اقساط خود را پرداخت می کنند.

آب ، برق و معیشت نیازهای برحق  همین مردم هستند ؛ چرا به فکر صیانت از این حقوق بر حق مردم نیستید ؟!

کاش شتابی را  که در اجرای این طرح دارید ، در  ورود واکسن نشان می دادید و به عنوان وکیل مردم مطالبه می کردید !

کاش یک بار به ممنوعیت ورود واکسن  اعتراض می کردید و  صادقانه می گفتید اگر  ورود واکسن ممنوع  نبود ، روزانه شاهد  فوت  سیصد  هموطن  نبودیم . 

کاش در این روزهای تلخ ، صیانت از سلامت مردم برایتان اولویت داشت نه صیانت از فضای مجازی !

سالها پیش با ویدیو و  ماهواره و موسیقی هم  مخالفت ها کردید و خشونت ها به کار گرفتید . هر چه  حلقه انحصار طلبی ها را تنگ تر کردید ، تمرد و سرکشی های نسل جوان بیشتر شد .

متاسفانه سالهاست  زمان و بودجه های کلان برای  طرح های غیرکارشناسانه و ناکارآمد صرف می شود .

جامعه ما بیش از این ظرفیت سانسور و فیلتر و انحصارطلبی ندارد . این طرح که بیشتر با اهداف امنیتی و اقتصادی برایش برنامه ریزی کرده اید ، به جایی نمی رسد . جوانان خلاق امروز با جوانان دهه 60 تفاوت های زیادی دارند آگاهی این نسل از  مفاهیمی چون حقوق بشر ،  آزادی و اعتراضات مدنی  بیشتر  از نسل های گذشته است .

این نسل انسدادها  و فیلتر کردن ها را برنمی تابند و برای حقوق شهروندی خود راه های برون رفت را  پیدا می کنند .

 این سرزمین  متعلق به همه ایرانیان است و نمی توان آن را  مطابق سلیقه عده ای خاص اداره کرد.

مسؤلینی که مدیریت ها را رها نمی کنید ! اگر نمی توانید باری از روی دوش این مردم رنجدیده بردارید لااقل مشکلات آنها را افزون نکنید و بیش از این به التهاب جامعه دامن نزنید.

تاریخ معلم خوبی است اگر از آن درس بگیریم.  »

بانو اشرفی زاده هنگامی که بر اثر بیماری ریه در بخش مراقبت های ویژه بستری بود باز از نوشتن بازنایستاد .

متن زیر را خطاب به کسانی نوشت که از او مراقبت کردند :

« سحر دیدم درخت ارغوانی                کشیده سر به بام خسته جانی

به گوش ارغوان آهسته گفتم              بهارت خوش که فکر دیگرانی

فرشته ها این جا هستند

در بخش مراقبت های ویژه شماره ی یک بیمارستان گنجویان

سپاس قلبی خود را بابت این همه مهربانی و مراقبت جان و دلی ، تقدیم می کنم به شما پزشکان ، پرستاران و کارکنان به ویژه سر کار خانم مریم صالحی مسئول باتدبیر آی سی یو شماره یک .

سپاس از شما ، قهرمانان بی ادعا ، بلند نظر ، فداکار ، بندگان خوب خدا ، همیشه دعاگویم ، هر چند صدایم آن قدر رسا نیست که به شما برسد .

عشق و برکت  شما را باد

سلامت و شادی برای شما

فاطمه اشرفی زاده

« صدای معلم » با نهایت تاثر و تاسف ، درگذشت بانو اشرفی زاده را به خانواده ی محترم ایشان و جامعه ی فرهنگی کشور تسلیت می گوید .

( مراسم تشییع پیکر پاک آن مرحومه روز سه شنبه 23 / 1 / 1401 راس ساعت 30 / 16 از درب مسجد شهید آباد ( دزفول ) به طرف مزارش برگزار می گردد )

گروه گزارش/

اگر تعریف از خود تلقی نشود حداقل نیمی از  مطالب تحلیلی  -محتوایی (نه خبری) آموزش و پرورش استان البرز به قلم راقم نوشته و منتشر می شوند.

جالب‌تر آن که به لطف دوستان تصمیم گیر بالادستی، حتی در حاشیه جلسات مربوط به دستگاه تعلیم و تربیت در سفر ریاست جمهوری دعوت نبودم. بعضا کسانی تحت عنوان نخبه و اهل رسانه صندلی های جلسات را پر کرده بودند که در نوشتن انشا در خصوص فصل بهار در کوچه پس کوچه های پاییز گم می شوند.

امروز برای تبریک سال نو سری به رئیس ناحیه ۴ کرج زدم پس از خوش و بش های رایج در خصوص چند و چون و دستاوردهای سفر رئیس جمهور به البرز صحبت کردیم. چون می دانستم. مالمیر به نمایندگی از روسای هشت گانه نواحی و مناطق در حضور لاشکی معاون وزیر صحبت کرده است . در خصوص محتوای مباحث مطروحه در جلسه جویا شدم. حاصل این گپ و گفت دوستانه مطالبی است که باهم تورق می کنیم.

مراد مالمیر مدیر اخلاق مداری است که مثل راقم این سطور در انتهای خط خدمت بوده و تجربیات گران سنگی در مسیر و ایستگاه های متکثر خدمت کسب کرده است.

نوسازی باید جمع شود

مالمیر (معاونت پشتیبانی سابق سازمان) با توجه به تجربیات سی ساله خدمت معتقد است که چیزی به نام سازمان نوسازی مدارس غده زائدی متصل به آموزش و پرورش بوده و با توجه به عملکرد ضعیف و غیرقابل دفاعش باید در قالب معاونت عمرانی وزیر و مدیران کل ادغام گردد.

نوسازی امروز خود نقش ترمز دستی در آموزش و پرورش را داشته و موجب کندی و ایستایی حرکت آموزش و پرورش شده است.

بیمه آتیه سازان زگیلی بر پیشانی ما

مالمیر معتقد است که رفاهیات در آموزش و پرورش نسبت به سایر دستگاه‌ها بسیار نازل و علیل بوده و نیازمند بازنگری جدی و تجدید نظر اساسی در نوع و نحوه قراردادهاست.

برای مثال بیمه آتیه سازان بیمه ای فشل و عقب افتاده ایست که با پول معلمان پا گرفته و سرویس خدماتش به جامعه معلمان باعث شرمندگی ماست. بهتر است آموزش و پرورش با بیمه ای در شان جمعیت فرهیخته خود طرف قرارداد باشد.

 نیروهای خدماتی و تضرر تریلیاردی

امروز یکی از کاستی های فوری و فوتی آموزش و پرورش کمبود و نبود نیروهای خدماتی و سرایداری به حد کفایت می باشد. وضعیت چنان وخیم است که مدرسه ای مانند ۲۲ بهمن در ناحیه ۴ با ۱۲۰۰ دانش آموز و همچنین دبیرستان و هنرستانی دخترانه ی شهید نوروزی در ناحیه ۳ با بیش از ۷۰۰ دانش آموز در دوشیفت فاقد نیروی خدماتی و حتی سرایدار است.یعنی مدیر فلک زده باید بار تمام نداشته ها را به دوش کشیده و در دوره کرونا ویروس علاوه بر ضدعفونی و تمیز کردن مدرسه، کار نگهبانی، سرایداری و خدماتی را نیز همزمان به دوش کشد.

متاسفانه ما در کل کشور روزانه میلیاردها تومان به دلیل نداشتن و کمبود نیروهای خدماتی از جانب سرقت های روزافزون سارقین مدارس متضرر می شویم.مدرسه ای سراغ دارم که بیش از ۱۷ بار در یک سال مورد دستبرد و التفات سارقین قرار گرفته است.

چالش های ماده ۲۸ ی ها

نیروهای ماده ۲۸ اکثرا غیربومی بوده و از استان‌های دیگر در حال رفت و آمد به محل کار خود در البرزند. این نیروهای جوان، بومی گزینی نشده و عموما فاقد مسکن و دیگر امکانات رفاهی هستند.

متاسفانه اکثر ماده ۲۸ ها در مکان‌هایی مانند ترمینال، مساجد و مکان‌های عمومی با وضعیت نامساعد شب را به صبح رسانده و طبیعتا با انواع مشکلات و آسیب های اجتماعی روبه رو هستند ؛ بدیهی است که معلم مشکل‌دار، خواه ناخواه مسائلش را به کلاس و دانش آموز پمپاژ خواهد کرد.

گفتمان نسنجیده مسئولین

اگر مسئله بازگشایی مدارس و همچنین تقلیل ساعات فعالیت مدارس در ماه مبارک رمضان را مرور کنیم به بلبشو در تصمیم گیری و تناقض و تشکیک در اطلاع رسانی بیشتر پی خواهیم برد.

اظهار نظرهای احساسی و نپخته برخی از مسئولین بالادستی باعث تضعیف اقتدار و هژمونی آموزش و پرورش می شود.

کافیست بحث آزادسازی فضاهای ورزشی در پایان هفته را از زبان آقای ستاری فر مرور کنیم.قطعا نفس عمل پسندیده بوده و باعث افزایش شادابی و نشاط در مدارس خواهد شد ولی در مرحله اجرا باید پرسید که با کدام نیرو و با کدام زیرساخت و کدام هزینه؟ قرار است مکان‌های ورزشی در پایان هفته آزادسازی شوند؟

 مدارس سه شیفته در راهند

با توجه به متناسب نبودن سیل مهاجرین به البرز با توسعه امکانات آموزش و پرورش، تراکم کلاسی در استان بسیار بالاست و بدتر اینکه اگر نجنبیم حداقل ۱۵ مدرسه ناحیه ۴ سال بعد به ناچار سه شیفت خواهند بود. ما در ناحیه ۴ هشت کلاس بالای ۵۰ نفر،۵۰۰ کلاس بالای ۴۰ نفر داریم.

پایان گزارش/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید