گروه گزارش/

سرانجام پس از گذشت بیش از دو سال از تعطیلی مدارس و لوث شدن آموزش ، وزارت آموزش و پرورش تصمیم گرفته است که به این وضعیت خاتمه داده و آموزش را در مدار اصلی خودش قرار دهد .

الزام و اجبار به حضور دانش آموزان در مدرسه و حذف قید « اختیاری بودن » حضور دانش آموزان در مدرسه مساله ای است که « صدای معلم » بارها در گزارش های خود و نشست های رسانه ای نسبت به آن تاکید کرده بود و اینک شواهد نشان می دهند که وزارت آموزش و پرورش بر حذف قید «اختیاری بودن آموزش حضوری» مصمم است.

اگر چه تعلل وزارت آموزش و پرورش در شش ماهه ی نخست سال تحصیلی بسیاری از فرصت های آموزشی و تربیتی را در مدارس با ابهام رو به رو ساخت که مهم تر از آن قید اختیاری بودن حضور دانش آموزان در مدرسه به سیاق دو سال گذشته در نهایت موجب لوث شدن آموزش و نیز جایگاه وزارت آموزش و پرورش در امر تصمیم گیری شد اما این مدت تقریبا یک و نیم ماه تا پایان سال تحصیلی به گونه ای مرحله ای برای آماده شدن دانش آموزان برای سال تحصیلی آینده دارد و از این رو وزارت آموزش و پرورش باید کاملن نسبت به اجرای دستور العمل بازگشایی مدارس تا آخرین روز پای بند و جدی بوده و  آن را به صورت کامل اجرا نماید .

اقتدار وزارت آموزش و پرورش در این امر که در دو سال گذشته به محاق رفته بود بدون تردید جدیت همه ارکان آموزش و تربیت را پس از یک انقطاع دو ساله به دنبال خواهد داشت . این رسانه انتظار دارد تا وزارت آموزش و پرورش بر تصمیم خویش استوار بوده و تسلیم چنین شانتاژهای رسانه ای و تبلبغاتی نگردد .

« صدای معلم » ضمن تشکر از زحمات و برنامه ریزی های همه عوامل اجرایی و ستادی وزارت آموزش و پرورش و مهم تر از آن « مدیران مدارس » انتظار دارد  که در امر بازگشایی مدارس حمایت های لازم و پشتیبانی های حداقلی از مدارس به عمل آید .

متاسفانه در دو سال گذشته برخی جریانات به محض آن که موضوع بازگشایی مدارس به میان آمده با جو سازی های مختلف ، تصویر « مدرسه » را در افکار عمومی مخدوش نموده و طوری وانمود کردند که انگار مدرسه عامل شیوع کروناست و این به واقع نوعی حذف نقش مدرسه در معادلات جاری جامعه و به حاشیه راندن اولویت آموزش بود که « صداقت » و « دلسوزی » آنان را در این مدت با پرسش های جدی مواجه ساخت .

این رسانه انتظار دارد تا وزارت آموزش و پرورش بر تصمیم خویش استوار بوده و تسلیم چنین شانتاژهای رسانه ای و تبلبغاتی نگردد .

همچنین در جهت تقویت « حوزه عمومی » و پر رنگ کردن نقش « رسانه » در  اقناع افکار عمومی و افزایش ضریب اعتماد عمومی ؛ این رسانه از وزارت آموزش و پرورش می خواهد تا همه نشست های رسانه ای با خبرنگاران به صورت حضوری برگزار گردیده و فقط محدود به صدا و سیما نشود .

پایان گزارش/

پس از سال ها حرف و حدیث ، سرانجام در شانزدهم اسفند سال ۱۴۰۰ ، رتبه بندی معلمان توانست با اخذ موافقت از شورای محترم نگهبان ، رنگ قانون به خود گرفته ، لازم الاجرا شود.  کاری نکنیم که به خاطر افزایش چندرغاز به حقوق معلم که فردا روزی آثار انگیزشی آن در طوفان تورمی، کم رنگ یا ناپدید خواهد شد آیین نامه ای تنظیم و تدوین شود که آخر کار تنها اداری ها از آن منتفع باشند و بس !

نفوس بد نمی زنیم، اما آن طور که از وجنات این قانون ۹ ماده ای پیداست، قرار نیست در حوزه ارتقاء پایگاه و منزلت اجتماعی _ اقتصادی معلمان اتفاق خاص یا نادری افتاده ، فرصت و بستر برای افزایش کیفیت و کارایی در نظام آموزش و پرورش عمومی کشور مهیا شود.

 پیش نویس های اولیه از شاخص های پیشنهادی در تدوین آیین‌نامه، از آن حکایت دارد که آموزش و پرورش خواسته یا ناخواسته، پا در اقلیمی نهاده است که سابق بر این، در مسیر ارتقای شغلی آن را تجربه یا مزمزه کرده است.

سنگین شدن کفه سنگین ترازو به سود اداری های همیشه گریزان از کلاس و مدرسه ، فاصله معنا دار بین دارندگان لیسانس به عنوان اکثریت جامعه هدف با صاحبان مدرک دکتری در برخوردار شدن از امتیاز متغیر مدرک تحصیلی، اکتفا کردن به خود اظهاری در برخی از آیتم ها ،گنجاندن برخی از گویه ها و متغیرهای کیفی مبهم ، انتزاعی و سنجش ناپذیر ، رونق دادن به بازار جعل یا فروش گواهی نامه های آموزش های ضمن خدمت ، ترویج مدرک گرایی ، بسندگی به برخی از کارهای انفرادی و البته نمایشی مانند جشنواره الگوهای برتر تدریس بدون برخورداری از توان انگیزشی لازم برای جلب مشارکت معلمان شاغل در مدرسه ، جایگزین کردن اغلب بخش های تکراری مندرج در فرمت ارزشیابی کارکنان دولت در آیین نامه ، نادیده گرفتن نظارت های میدانی و بالینی ، غافل شدن از نقش گروه ها و انجمن های تخصصی و درسی ، وابسته کردن نان و آینده شغلی جماعت معلم به کسانی که خود بعضاً از مصادیق بارز تعارض منافع محسوب شده و ارزشی برای حریت و آزادگی معلم متصور نیستند تا داغ شدن دوباره جلسات بی حاصل گفتار درمانی روسا و معاونان ادارات برای اخذ امتیاز گواهی حضور در جلسات و قس علی هذا .

 در تدوین آیین‌نامه اجرایی قانون رتبه‌بندی معلمان ، باید به جای وحی منزل گرفتن محفوظات برخی از مشاوران خام و بی تجربه ، تا اعتماد بی چون و چرا به برخی از یاران حراف همه فن حریف، دایم نشسته بر ارگ شاهی یعنی همان ستاد ، یا به کنترات رفتن و پیمان سپاری صفر تا صد کار به کارشناسان مرکز نیروی انسانی یا همان برو بچه های دیروز کارگزینی از جمله جناب آقای مسعودی مشاور مادام العمر وزیر آموزش و پرورش، باید به معلمان با تجربه زیسته موفق در آموزگاری و معلمی میدان داد تا با سهیم کردن اندیشه و عقبه فکری آحاد ذی نفعان ،زمینه برای جلب توامان رضایت و مشارکت معنادار آنان فراهم شود.

معلمان در چهل سال گذشته, خاطره خوشی از ارزشیابی کارکنان دولت ، طرح برجستگی ، فرآیند انتخاب معلمان نمونه ، اعطای گروه های تشویقی ، افزایش فوق العاده ویژه ، ارتقای مسیر شغلی با رتبه های کذایی خبره ، ارشد و ... جز تبعیض ، رفیق بازی ، پارتی بازی ، ترویج روحیه تملق ، مجیز گویی از رییس و مدیر یا ویژه خواری و خو کردن به محافظه کاری به سبب تلون سیاسی و گرایش حزبی، یا حضور در ستاد انتخاباتی این و آن ندارند.

 کاری نکنیم که به خاطر افزایش چندرغاز به حقوق معلم که فردا روزی آثار انگیزشی آن در طوفان تورمی، کم رنگ یا ناپدید خواهد شد آیین نامه ای تنظیم و تدوین شود که آخر کار تنها اداری ها از آن منتفع باشند و بس ! باز مثل همیشه معلمان بگویند به نام ما اما به کام ...

شنیدم روز و روزگاری فکاهی نویس مجله توفیق، نوشته بود :« برای رفاه حال معلمان ، به حقوق پاسبان ها افزوده شد ».

البته نگارنده نه سر پیاز است نه ته پیاز ، شوربختانه یا خوشبختانه رتبه بندی نیز شامل حالش نمی شود که حضرات بگویند چشم دیدن ندارد یا جانبدارانه سخن می گوید اما امیدوارم پس از ده سال انتظار، این نوزاد تازه تولد یافته، غوره نشده مویزی نشود که از همان ابتدا قابل تحمل نباشد.

 در ضمن چرا باید رسیدن به رتبه های دانشیار معلمی یا استاد معلمی ، برای یک آموزگار سخت کوش ، فکور و خلاق آنقدر ممتنع یا دشوار باشد که به سان قله قافی باشد که فقط سیمرغ به گرد آن می رسد.

درست به خاطر دارم قبل از انتخابات ریاست جمهوری یکی از همین مشاوران تازه به دوران رسیده وزیر به صراحت به بنده می گفت : من اعتقادی به رتبه بندی معلم ندارم و این اتفاق شدنی نیست و حتی اضافه کرد ، با بورسیه کردن دانشجو معلم در دانشگاه فرهنگیان مخالف است و چرا باید به دانشجو معلمان قبل از رفتن به کلاس حقوقی پرداخت کرد .

هرچند این بنده خدا ، خود را به ظاهر کشته مرده یا دلباخته تحول در آموزش و پرورش جلوه می داد اما ادبیاتش با استاد مهر محمدی مو نمی زد .

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

قم

در این سال ها، شیفتگی سرشاری را می بینم در نگاه ایرانیان به میهن .

هر کس به شیوه ی خودش .

دیروز ، سیزده به در ، میلیون ها تهرانی و شهرستانی و روستایی سر به بیابان گذاشتند برای پاسداری از آیینی میهنی .

و دیروز میلیون ها دستمال کاغذی ، میلیون ها پاکت و کیسه پلاستیکِ ده ها نوع قاقالیلی ، میلیون ها قوطی و ظرف یک بار مصرف نوشابه و پوست میلیون ها پرتقال از پنجره ماشین ها و در چادرها و از روی فرش پیک نیک بر روی میلیون ها جوانه ای که آهنگ روییدن داشتند و دارند ، باریدن گرفت ...

و کودکان ، ناظر و شاهد احترام پدر و مادرشان به زمین میهن شان بودند ...

از خودم پرسیدم :

آیا یک لُرد لعنتیِ انگلیسی، چنین رفتاری را از خود به نمایش می گذارد ؟

از خودم پرسیدم :

پس کجایند آنان که سینه خود را می دَرند برای فیلم الکساندِر و فیلم 300 ؟ ...

چرا خاک میهن به دست خودی ها چنین تحقیر می شود ؟ ...

پس کجایند آنان که نظافت را با ایمان مترادف می دانند ؟

مگر این خاک همانی نیست که بوی نیاکانمان را می دهد ؟

کودکان ما از که بیاموزند احترام به میهن را ؟

آیا خیانت به میهن ، تنها همکاری با دشمن است ؟ ...

و همین جماعت فردا مُترصّد خواهند بود که کسی بگوید بالای چشم میهن تان ابروست !

و از هزاران ابروی ناهنجاری که خود نشانده ایم ، نه در محراب ، صدای فریادی خواهیم شنید و نه در مدرسه ...

از کتاب ناتنی ها ( ایران شناسی اجتماعی ) ص 8 و 9 نوشته زنده یاد دکتر پرویز رجبی ایران شناس بزرگ
https://t.me/p_r_iran

گفته‌اند : «هركسي را بهر كاري ساخته‌اند». از اين قول براي تشخيص و هدايت استعدادهاي افراد استفاده مي‌شود. در اين مورد چه نظري داريد؟ آيا شناسايي و هدايت استعدادها در نظام تعليم و تربيت ضرورت دارد؟

حدود 15 سال پيش جمعي از جوانان تحت عنوان جوانان نخبه با مقام رهبري ملاقات كردند. ايشان در آن ملاقات، خطاب به مسئولان بنياد نخبگان، بيان كردند كه شناسايي و هدايت نخبگان بايد از سنين پايين شروع شود.

به دنبال توصیه مقام رهبري، بنياد نخبگان طرحي تحت عنوان شناسايي و هدايت استعدادهاي برتر (شهاب) را تعريف كرد و قرار شد كودكان از پايه چهام ابتدايي توسط آموزگاران از لحاظ استعدادهاي مختلف ارزيابي شوند. اجراي آزمايشي طرح شهاب در هفت استان از سال 1392 آغاز شد و در سال 1394 به اينجانب مأموريت دادند تا طرح شهاب را ارزشيابي كنم.

تلاش كردم ادبيات پژوهش را مطالعه و سپس، داده‌ها و اطلاعات مورد نياز را براي ارزشيابي طرح از سراسر كشور جمع‌آوري كرده و تحليل كنم .

خلاصه كلام اينكه در اين مورد علاوه بر دانشي كه در دوره‌هاي تحصيلي در خصوص هوش و استعداد و سنجش آن كسب كرده بودم، آگاهي‌هاي بيشتري كسب كردم.

اخيراً در يكي از اتاق هاي كلاب هاوس، موضوع شناسايي و هدايت استعدادها به عنوان محور بحث و گفت و گو تعيين شده بود و در آنجا ديدگاه‌هاي متعارض مطرح شد.

علاقه‌مندم همچنان ذهنم را در اين مورد فعال نگه دارم و از دوستان هم مي‌خواهم در اين مورد اظهار نظر كنند.

مطالبي را به صورت اجمال مطرح مي‌كنم.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

قم

گروه رسانه/

آن چه در زیر مشاهده می کنید ، کلیپی است که توسط فرورتیش رضوانیه در قالب طنز در مورد فرهنگ رانندگی ایرانیان تهیه شده است .

* افکار عمومی هیچ وقت دوست ندارد مسئولیت کارهایی را که انجام می دهد بر عهده بگیرد .

* جامعه تا امروز دو بحث مختلف را قاطی کرده است و از آن یک چیز افتضاح درآورده است : آمار تصادفات یک چیز است ، آمار قربانیان یک چیز دیگر است . چیزی که باعث رخ دادن تصادف می شود بی احتیاطی یا حماقت یکی از راننده های درگیر حادثه است .

* ... خودرویی که ایمن نیست باعث افزایش آمار قربانیان می شود .

* در آلمان اگر کسی لایی بکشد یا تند برود می گیریم می فرستیمش دادگاه .. باباش را هم در می آوریم ! کسی جیگر دارد در آلمان با موتور سیکلتش به پیاده رو بیاید و یا از چراغ قرمز رد بشود ! گواهی نامه ، خانه و زندگی و خاندانش را یک جا می سوزونیم ! ( کانال فرورتیش رضوانیه)

* اتومبیل مال کسانی است که قوانین را رعایت می کنند و مسئولیت اشتباهاتشان را می پذیرند .

(کلیپ را مشاهده فرمایید )

در دو سال گذشته که مدارس و دانشگاه‌ها تعطیل شدند، آموزش‌های غیرحضوری جایگزین آموزش‌های حضوری شدند که تجربه‌های زیادی در این حوزه به دست آمد. استفاده از شبکه اجتماعی دانش‌آموزی «شاد» و استفاده از سایر پلتفرم‌ها، روش‌های تدریس نوین را به دنبال داشت و به‌کارگیری نرم‌افزارها و فن آوری‌های جدید در امر آموزش بسیار خوشحال‌کننده و نویدبخش حرکت به‌سوی مدارس هوشمند بود. اگرچه در کشور ایران تا قبل از کرونا، آموزش‌های مجازی خیلی گسترش پیدا نکرده بود ولی ناگزیر به این سمت حرکت کردیم که دست ­آوردهای خوبی را در پی داشت. آشنایی و آموزش معلمان با روش‌های تدریس غیرحضوری، خرید تجهیزات و ابزار و فن آوری‌های دیجیتال در مدارس و دانشگاه‌ها، راه‌اندازی پلتفرم‌ها، سایت‌ها و شبکه‌های آموزشی، حرکت به‌سوی آموزش‌های نوین و هوشمند، تکمیل و گسترش زیرساخت‌های لازم در این‌ خصوص از جمله اینترنت، برقراری عدالت آموزشی، برگزاری جلسات، سمینارها و همایش‌ها به‌صورت آنلاین و برخط، استفاده از تجارب سایر معلمان در آموزش، برگزاری آزمون‌های غیرحضوری، کاهش هزینه‌هایی مثل کاغذ، حمل‌ونقل و سوخت و ...، امکان دسترسی آسان به آموزش در هر زمان و مکان و بالاخره تعطیل نبودن آموزش در دوران کرونا، از جمله مزایای آموزش‌های مجازی و غیرحضوری بود.  

آموزش‌های مجازی اصلاح و تغییر برنامه‌های درسی را گوشزد کرد و خوشحال شدیم که این تغییرات در آینده اعمال خواهد شد و اصلاح و تغییر برنامه ­های درسی در هدف، محتوا، روش تدریس و ارزشیابی و سایر عناصر لحاظ خواهد شد.

تجربه آموزش‌های مجازی در دروس تئوری نشان داد که برخی از دروس را می‌توان به‌صورت غیرحضوری بهتر آموزش داد و یا اگر بخشی از ساعات دروس به تدریس با فن آوری‌های نوین اختصاص یابد، مفیدتر و مؤثر­تر خواهد بود. بستر شاد و سایر پلتفرم ­ها فرصت و ظرفیتی کامل برای توسعه محتوای پشتیبان، ارتباط اولیا و مربیان، فراخوان­ها، نظرسنجی، اجرای پویش­ ها، گفت و گو و اندیشه ­ورزی، فعالیت­ های تکمیلی کلاسی، ارسال و پیگیری تکالیف مهارت‌محور و اجرای فوق‌برنامه‌های تکمیلی و جبرانی بود.

اما متأسفانه در دستورالعمل بازگشایی مدارس که از 14 فروردین اجرایی می‌شود به این موضوع اهمیتی داده نشده و تجربه‌های آموزش‌های مجازی نادیده گرفته شده و همه زحمات و کارهایی که در این دو سال برای گسترش و تکمیل آموزش‌های مجازی انجام شده به بوته فراموشی سپرده شده است. در بخشی از این دستورالعمل، آموزش مجازی ممنوع شده و در بخش دیگری برای دانش‌آموزان مبتلا به کرونا و بیماری زمینه‌ای، تجویز می گردد و ساعات برگزاری کلاس‌ها نیز به 90 دقیقه افزایش پیدا کرده است.

آموزش‌ و پرورش و مدارس، هزینه‌های زیادی برای آموزش معلمان و خرید و تجهیز ابزار و وسایل آموزش‌های مجازی انجام داده‌اند و تجارب ارزنده‌ای در این‌ خصوص کسب نموده‌اند که جایز نیست به یکباره فراموش شوند.

با توجه‌ به توضیحات ارائه شده پیشنهاد می‌گردد که کلاس‌های درس حضوری 60 دقیقه برگزار شوند و 30 دقیقه باقیمانده نیز در فضای شاد، مطالب درسی و کمک‌درسی ارائه گردد تا از آموزش مجازی نیز استفاده شود؛ زیرا آموزش‌های غیرحضوری برای تکمیل آموزش حضوری، آموزش در تعطیلات غیررسمی مانند آلودگی هوا، سرما و یخ‌بندان و ... برگزاری آزمون‌های مجازی، فوق‌ برنامه و جبرانی و برگزاری جلسات و همایش‌ها بسیار کاربردی، مقرون‌ به‌ صرفه و ضروری هستند.

شایسته است که مسئولین آموزش‌ و پرورش کشور باتوجه‌به تجربه‌های به‌دست‌آمده در آموزش‌های مجازی و غیرحضوری به این موضوع توجه بیشتری نمایند و از آموخته ­های ارزنده‌ای که در این مدت کسب شده، استفاده کرده و به اصلاح و تغییر برنامه‌های درسی و شیوه‌های سنتی و منسوخ گذشته پرداخته و به‌سوی روش‌های نوین آموزشی و هوشمندسازی مدارس قدم بردارند.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

فردا سیزدهمین روز از تعطیلات طویل المدت نوروز ایرانی است .

روزهایی که بر حسب سنت های کهن و باستانی می باید تجلی شادی و جشن و تحکیم دوستی ها و روابط اجتماعی باشند کارکردی دقیقا معکوس پیدا کرده اند .

تاریخ ایران کهن را که تورق می کنیم به مناسبت هایی برخورد می کنیم که بسیاری از ما و نسل جوان حتا نام آن را هم نشنیده اند . ( 1 )

در واقع کلید واژه این مناسبت های تقویمی و روح مستتر در آن ها ، جشن و به تبع آن شادی بوده است اما چگونه است که در آمارهای جهانی ، ایران در میان افسرده ترین و حتا عصبانی ترین کشورها جای گرفته است ؟

برآیند تعطیلات نوروز که می باید رسیدن به یک « وضعیت بهتر » و « حال خوب » برای کل جامعه ختم شود به کشته شدن و مجروح گردیدن صدها نفر ایرانی در سفرهای نوروزی « استحاله » گردیده است و این تعطیلات به جای آن که فرصتی برای هم افزایی نیروها و پوست اندازی جامعه باشند به ترمزی برای همین اقتصاد ورشکسته و نیم بند ایران مبدل شده اند .

سال های دور و به فرض زمانی که به مناسبت « سیزده بدر » می رسیدیم گشت و گذار در طبیعت نشاط و انرژی مثبت به من می داد اما اکنون خیلی وقت است که ترجیح می دهم در روز سیزده بدر در خانه بمانم و بیرون نروم .

به پارک ها و تفرج گاه که سفر می زنی ، انبوهی از مردمان را می بینی که برای فرار از نحسی این روز - خرافه پرستی و خلق خرافات جدید بخش مهمی از بینش و روش ما در زندگی شده است – به میان طبیعت رفته اند .

هر جا رسیده اند آتشی بر پا کرده اند و بسیاری اوقات شاخه های نحیف درختان بی زبان ذغال حرارت و عیش و نوش این مردمان گردیده است . وقتی آینده این کشور در گرو محیط زیست است چرا نباید پلیس محیط زیست نداشته باشیم و برای تخریب گران آن قوانین و مقررات سخت گیرانه را به اجرا نگذاریم به جای آن که پلیس به عنوان حافظ امنیت روانی وارد حوزه های دسته چندمی مانند حضور زنان در ورزشگاه ها معطوف شود که حلال هیچ مشکلی نیستند و فقط بر تنور بی اعتمادی و خشونت افزوده می شود و بر بحران ها می افزاید ...

بر حسب همان خرافاتی که وارد فرهنگ ما شده است ؛ بسیاری از این مردمان سبزه های خود را در نهرها و جوی ها رها می کنند و موجب بر هم زدن اکوسیستم طبیعت و چرخه ی طبیعی آن می شوند .

در همه جای جهان افرادی که به میان طبیعت می روند به دنبال گمشده ی « آرامش » هستند و می خواهند که در فرصتی هر چند کوتاه با طبیعت و قوانین آن هم صدا شوند شاید هم راستایی طبیعت درونی آنان با طبیعت جهان موجب شکوفایی «خود » درون آنان شود و جوهره ی انسانیت بر غریزه حیوانیت و مادون آن پیشی گیرد .

اما در این سرزمین که حریم خصوصی و احترام به حقوق یکدیگر کوچک ترین جایگاهی نه میان حاکمان و نه میان مردمان آن دارد موجب می شود که در طبیعت به جای استماع آوای دل نشین پرندگان ، طنین گوش نواز  آب و رودخانه و لذت بردن از زیبایی های درختان سبز شاهد شنیدن صدای گوش خراش موزیک های تند ، خشن و روح خراشی باشی که عاملان آن جز خودنمایی و ارضای عقده های سرکوب شده و تغییر ماهیت داده شده ( استحاله شده ) ، انگار قصد و نیت دیگری ندارند .

(اعتراض هم بکنی ، شعله لجاجت کور و خشم ناشی از جهالت آنان بیشتر زبانه می کشد .)

هر چند الگوهای حکمرانی غلط ، ایدئولوژیک و من درآوردی در زمینه مدیریت رفتارهای اجتماعی موجب شکل گیری چنین عقده ها و کمبودهایی شده است اما این مجوزی برای استمرار خط « توحش » افسار گریخته و تعدی به حقوق دیگران نمی شود و نباید بشود .

با چند نفر باید صحبت کنی .

به چند نفر باید تذکر بدهی .

با کدام صدا باید به این مردمان بگویی که طبیعت زیبای ایران در آستانه انهدام کامل و ویرانی است و اگر وضعیت به همین منوال پیش رود به اذعان کارشناسان محیط زیست تا چند دهه آینده باید قید سکونت و زیست در کشور پهناوری چون ایران را زد ؟

نهاد خانواده در این میان چه کاره است ؟

کارکرد نهاد مدرسه در چرخه ی فرهنگ سازی و احیای کارکرد اصلی اش چیست ؟

رسانه های عمومی و نهادهای بودجه تلف کن و غیرپاسخ گو به کدامین چشم انداز می نگرند ؟ اعتراض هم بکنی ، شعله لجاجت کور و خشم ناشی از جهالت آنان بیشتر زبانه می کشد .

( وقتی آینده این کشور در گرو محیط زیست است چرا نباید پلیس محیط زیست نداشته باشیم و برای تخریب گران آن قوانین و مقررات سخت گیرانه را به اجرا نگذاریم به جای آن که پلیس به عنوان حافظ امنیت روانی وارد حوزه های دسته چندمی مانند حضور زنان در ورزشگاه ها معطوف شود که حلال هیچ مشکلی نیستند و فقط بر تنور بی اعتمادی و خشونت افزوده می شود و بر بحران ها می افزاید ... )

کی باید بدانیم و بفهمیم که هر فردی در برابر خودش و محیط مسئولیت دارد و اگر قرار باشد سایه ی بی تفاوتی و به تعبیر فرشاد مومنی در مراسم تشییع جامعه شناس فقید « علی رضا قلی » ( این جا ) بی غیرتی حاکم بر رفتارهای فردی و میان فردی باشد سر از کدامین ترکستان و ناکجا آباد در خواهیم آورد .

( 1 )

برخی جشن های ایرانی بر پایه سال نامه جلالی :

1 فروردین / جشن نوروز

نخستین شنبه فروردین / جشن اولین شنبه سال

نخستین 4شنبه فروردین / جشن اولین چهارشنبه سال

6 فروردین / جشن امید ، روز شادباش نویسی، زادروز زرتشت

10 فروردین / جشن آبانگاه

13 فروردین / جشن سیزده بدر

17 فروردین / جشن سروشگان

19 فروردین / جشن فروردینگان

2 اردیبهشت / جشن گیاه آوری

3 اردیبهشت / جشن اردیبهشتگان

10 اردیبهشت / جشن چهلم نوروز

15 اردیبهشت / جشن میانه بهار ، روز پیام آوری زردشت

1 خرداد / جشن گرما (ارغاسوان)

6 خرداد / جشن خردادگان1 تیر / جشن آب پاشونک ، جشن آغاز تابستان

6 تیر / جشن نیلوفر

9 تیر / روز جانباز

10 تیر / جشن تیرگان

15 تیر / جشن گیاه خواری

7 مرداد / جشن مردادگان

10 مرداد / جشن چله تابستان

15 مرداد / جشن میانه تابستان

18 مرداد / جشن می خواره

1 شهریور / جشن خنکی هوا

( فغدیه)

3 شهریور / جشن کشمین

4 شهریور / جشن شهریورگان ، عروج مانی

15 شهریور / بازار جشن

31 شهریور / جشن پایان تابستان

1 مهر / جشن میترا

(سال نو هخامنشی)

13 مهر / جشن تیر روزی

10 مهر / جشن مهرگان

21 مهر / جشن رام روزی

7 آبان / روز مرد و روز پدر

10 آبان / جشن آبانگان

15 آبان / جشن میانه پائیز

1 آذر / آذر جشن

9 آذر / جشن آذرگان

25 آذر /روز مادر

30 آذر / جشن شب یلدا ، جشن پایان پائیز

1 دی / جشن خرم روز ، اولین جشن دیگان

2 دی / روز برادر و خواهر

5 دی / بازار جشن

8 دی / دومین جشن دیگان

14 دی / جشن گیاه خواری ( سیر سور )

15 دی / سومین جشن دیگان ، جشن پیکرتراشی

16 دی / جشن درامیزنان ، جشن درفشها

23 دی / چهارمین جشن دیگان

2 بهمن / جشن بهمنگان

5 بهمن / جشن نوسره

10 بهمن / آبان روز ، جشن سده ، آتش افروزی بر بامها

15 بهمن / جشن میانه زمستان

22 بهمن / جشن بادروزی

29 بهمن / جشن سپندارمذگان و روز عشق و روز زن

1 اسفند / جشن اسفندی ، جشن آبسالان

5 اسفند / جشن اسفندگان ، جشن برزگران

6 اسفند / جشن وخشنکام

19 اسفند / جشن نوروز رودها

20 اسفند / جشن گلدان

واپسین 3شنبه اسفند / جشن چارشنبه سوری

29 یا 30 اسفند / جشن پایان زمستان

گروه رسانه/

چندی پیش « صدای معلم » گفت و گویی را با دکتر احد نویدی عضو هیات علمی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش انجام داد . ( این جا )

این رسانه بر اساس دکترین خود بر این باور است که تفکر انتقادی و گفت و گو می تواند کلیدی برای خروج از بن بست ناکارآمدی و روزمرگی کنونی در نظام آموزشی و سیستم های بالاتر باشد .

گفت و گوی بهنام بهراد و احد نویدی را می خوانید .