گروه گزارش/

شنبه 6 بهمن تعدادی از معلمان بدون هماهنگی رسمی با مسئول مشخصی و با هدف دیدار با رئیس هیات امنای صندوق ذخیره فرهنگیان ( وزیر آموزش و پرورش ) در محل کار علیرضا کاظمی حضور یافتند.

به جهت تجمع معترضان به آزمون کیفیت بخشی وزارت آموزش و پرورش فضا کمی امنیتی شده و ورود و خروج ها سخت تر شده بود .

این معلمان کنش گر شامل سعید شهسوارزاده ، رامین کریمی نیا ، محمود باقری ، محمد داوری ، فرامرز خداشناس ، فاطمه منصورزاده  ،  مهوش حسینی  و علی پورسلیمان که پی گیر مسائل صندوق ذخیره فرهنگیان از مدت ها پیش هستند در ابتدا به دفتر کار حسین صادقی رئیس مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش رفته تا ابتدا مساله را با ایشان طرح کنند .

پس از مدتی گفته شد که آقای صادقی جلسه دارد و به ناچار این معلمان روانه دفتر وزارتی شدند .

با وجود برخورد نامناسب افراد مسئول شاغل در این دفتر اما رفتار اسماعیل بحری زاده مدیر کل دفتر وزارتی با معلمان دوستانه و مسئولانه بود .

با درخواست مدیر صدای معلم از آقای بحری زاده و نیز قاسم احمدی لاشکی معاون حقوقی و پارلمانی وزارت آموزش و پرورش که در همان زمان در حال رفتن برای حضور در جلسه وزیر آموزش و پرورش با برخی نمایندگان مجلس بود ؛ نشست این مطالبه گران در محل دفتر وزارتی برگزار گردید .

رئیس مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش هم پس از مدتی در این نشست شرکت کرد .

مسعود شکوهی که به عنوان مشاور وزیر آموزش و پرورش در امور اقتصادی و رفاهی فرهنگیان از سوی کاظمی منصوب شده هم در این نشست حضور داشت .

 موضوع مورد چالش این نشست تاکید بر روی ماهیت خصوصی صندوق ذخیره فرهنگیان از سوی معلمان کنش گر بود که از منابعی شنیده بودند قرار است با کارکرد « عمومی غیردولتی » در هیات دولت مطرح و سپس روانه مجلس شود .

بحری زاده به نقل از وزیر آموزش و پرورش تصریح کرد که هر گونه تصمیمی که عاقلانه و به نفع معلمان عضو باشد باید اتخاذ شود .

مدیر کل دفتر وزارتی عنوان کرد که وزیر آموزش و پرورش تابع نظرات کارشناسی است .

بحری زاده از جمع حاضر درخواست کرد که نظرات خود را برای طرح و بحث به هیات امنای صندوق ذخیره فرهنگیان ارسال کنند .

لاشکی معاون حقوقی و مجلس وزیر آموزش و پرورش گفت که با خصوصی بودن صندوق ذخیره فرهنگیان موافق است به شرط آن که با توجه به حساسیت صندوق موضوع نظارت از سوی سازمان بازرسی کل کشور و دیوان محاسبات در اساسنامه به وضوح گنجانده و تاکید شود .

لاشکی از تشکیل کارگروهی در شورای عالی آموزش و پرورش برای بررسی این موضوع با مسئولیت امانی دبیر کل این شورا خبر داد که در حال بررسی کارشناسی و جامع موضوع صندوق ذخیره فرهنگیان هستند .

علی پورسلیمان مدیر صدای معلم از لاشکی پرسید که آیا از معلمان عضو مطالبه گر هم کسی به این تیم دعوت شده است ؟

پاسخ معاون حقوقی و مجلس وزیر آموزش و پرورش به این پرسش منفی بود اما با طرح و اصرار این موضوع قرار شد تا فردی به انتخاب گروه در آن تیم حضور داشته باشد .

این موضوع در نشست بارها از سوی مدیر صدای معلم مورد تاکید قرار گرفت و لاشکی هم مخالفتی با آن نداشت .

فاطمه منصورزاده به وجود بحران و شکاف بزرگ بی اعتمادی در میان اعضای صندوق ذخیره فرهنگیان اشاره کرد و این که ممکن است به تجمعات بزرگ از سوی آنان بینجامد .

مهوش حسنیی نیز ضمن تایید سخنان ایشان به حضور پر رنگ فرهنگیان عضو در گروه ها و کانال های پر تعداد اشاره کرد و تصریح کرد که مسائل این موسسه اقتصادی با دقت و حساسیت از سوی آنان پی گیری می شود .

شهسوارزاده عضو شورای نویسندگان صدای معلم که از سال ها پیش پی گیر مجدانه مسائل و چالش های صندوق ذخیره فرهنگیان است و البته برای نخستین بار پیشنهاد « بورسی شدن هلدینگ ها و شرکت های زیر مجموعه ی صندوق ذخیره فرهنگیان » از سوی ایشان در « صدای معلم » طرح و بعدها مقدمات اجرایی شدن آن فراهم گردید بر نقطه نظرات خود در این زمینه تاکید کرد و تصریح نمود که شفاف ترین و کم خطاترین نوع نظارت در صندوق ذخیره فرهنگیان ورود کامل این صندوق به بورس و دسترسی همه اعضاء به « اطلاعات کدال داخلی » صندوق ذخیره فرهنگیان است .

محمد داوری با استناد به کارهای علمی و پژوهشی صورت گرفته در زمینه ماهیت خصوصی صندوق ذخیره فرهنگیان آن را مستند به تایید مراکز دانشگاهی معتبر نمود . همچنین به استفتایی از مقام رهبری در این مورد اشاره کرد که بر خصوصی بودن صندوق ذخیره فرهنگیان صحه گذارده است .

این مساله مورد توجه معاون حقوقی و مجلس وزارت آموزش و پرورش قرار گرفت .

باقری از اعضای کانون صنفی معلمان در این نشست پیشنهاد داد تا سهام صندوق ذخیره فرهنگیان به معلمان عضو واگذار گردد تا اختیار فروش و یا تبدیل آن را داشته باشند .

بحری زاده پس از استماع نظرات تفصیلی این اعضای کنش گر عنوان کرد که پیش نویس اساسنامه حتما قبل از ارسال به هیات دولت در اختیار هیات امنای صندوق ذخیره فرهنگیان قرار خواهد گرفت .

صادقی رئیس مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش که نظرات حاضران را در نشست ثبت می کرد تاکید کرد که این موضوع مهم در مورد ماهیت حقوقی صندوق ذخیره فرهنگیان مورد پی گیری دائم وزیر آموزش و پرورش بوده و در نشست های مالی مطرح شده است .

پورسلیمان مدیر صدای معلم در این نشست به موضوع نظارت اشاره کرده و گفت :

دوستان کنش گر  به نظارت از پایین به بالا و با مشارکت خود معلمان عضو باور دارند .

مقامات وزارت آموزش و پرورش در مقابل به نظارت از بالا اعتقاد داشته و آن را موثر می دانند .

اما کسی به نظارت از سوی حوزه عمومی و به ویژه « رسانه های مستقل و منتقد » کم تر توجهی می کند .

نظارت دولتی امتحان خود را پس داده است .

نظارت از سوی ناظران همانند شرکت های خصوصی و تابع قانون تجارت از نظارت دولتی کاراتر است اما وقتی بحث منافع و پول در میان باشد ؛ ناظران را هم می توان خرید .

وقتی پول باشد خواه و ناخواه « مافیا » شکل می گیرد و وقتی نظارت موثر از سوی اعضا در میان نباشد ؛ رانت و فساد شکل می گیرد .

پورسلیمان ضمن اشاره به عمر 30 ساله صندوق ذخیره فرهنگیان این پرسش را مطرح کرد که چرا باید در این مدت طولانی و با این همه عضو و گردش مالی بالا فقط یک نشست خبری برگزار شود و با آن که « صدای معلم » پیشنهاد دهنده بود اما خودش به این نشست دعوت نشود ؟!

آیا این خنده دار و مضحک نیست ؟

مدیر صدای معلم از رئیس مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش درخواست کرد که موضوع پاسخ گویی و برگزاری نشست های خبری با حضور همه رسانه ها در تقویم کاری و برنامه های صندوق ذخیره فرهنگیان قرار گیرد .

قرار بود در بعد ظهر همین روز نشستی با حضور وزیر آموزش و پرورش ، معاون پشتیبانی ، معاون حقوقی و مجلس و برخی دیگر برگزار شود .

پورسلیمان به جد از آقای لاشکی خواست که حتما در نشست امروز یک نفر به نمایندگی از این جمع در آن نشست حضور پیدا کند .

این پیشنهاد هم مورد موافقت ایشان قرار گرفت و آقای خداشناس ساعت 19در آن نشست حضور پیدا کرد .

مشروح این نشست در « صدای معلم » منتشر خواهد گردید .

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه گزارش/

امروز شنبه ۶ بهمن ۱۴۰۳ ؛ معترضان به آزمون کیفیت بخشی بار دیگر در برابر وزارت آموزش و پرورش تجمع کردند .

« صدای معلم » با حضور در میان این تجمع کنندگان به گفت و شنود با آنان پرداخت .

تعداد نیروهای انتظامی حاضر در این تجمع در مقایسه با تعداد تجمع کنندگان غیرمنطقی و غیر قابل قبول بود .

پیش تر ؛ جمعی از  داوطلبان آزمون مشاغل کیفیت بخشی آموزش و پرورش با ارسال پیام های متعدد به « صدای معلم »  خواهان توجه جدی مسئولان به مطالبات خود و پاسخ آنان شده بودند . ( این جا )

انعکاس و انتشار این پیام ها هیچ گونه پاسخ و یا واکنشی از سوی مسئولان را در پی نداشت .

گزارش این تجمع را می خوانید .

آذربایجان شرقی

گروه گزارش/

حمیدرضا حاجی بابایی، رئیس ستاد دهه فجر کشور دوشنبه یکم بهمن ماه در جلسه کمیته فرهنگیان و دانش‌آموزی ستاد دهه فجر که با حضور وزیر آموزش و پرورش در سالن جلسات این وزارتخانه برگزار شد چنین گفته است : ( این جا )

« هیچ راهی جز جلب رضایت و حفظ اعتماد ملت شریف ایران نداریم. 

آیا کسی نبود همین پرسش ساده را مطرح کند . حاجی بابایی به تأثیرگذاری معلمان بر دانش‌آموزان اشاره کرد و افزود: هر سخنی که با دانش‌آموزان دارید، از زبان معلمان بگویید و برای اینکه پیام‌ها تاثیرگذارتر باشد، ضرورت دارد معلمان را راضی و همراه نگه داریم » .

از این گونه حرف ها و شعارها در این چند دهه بارها شنیده شده است اما اگر واقعا یک درصد به واقعیت و عمل نزدیک باشد ؛ پرسش آن است که برنامه و نقشه راه آقای حاجی بابایی برای تحقق آن چیست ؟

پرسش « صدای معلم » آن است که ابتدا مشخص کند جایگاه واقعی « معلم » در نظام دریافت حقوق در ساختار اداری و مدیریتی کشور چیست ؟

آیا معلم جزئی از کارکنان دولت است ؟

اگر معلمان به عنوان بزرگ ترین بخش جمعیتی کارکنان دولت تابع « قانون مدیریت خدمات کشوری » هستند چرا کمک های رفاهی مستقیم و غیر مستقیم شامل حال آنان نمی شود ؟ ( این جا )

چرا برخی از مواد قانون مدیریت خدمات کشوری مانند ماده 125 برای معلمان اجرا نمی شود ؟ به عنوان مثال ؛ چرا فوق‌ العاده ویژه ۵۰ درصد برای معلمان پرداخت نمی شود ؟ چیزی که تحت عنوان « رتبه بندی معلمان » تصویب و اجرا شد نه شباهتی به قانون مدیریت خدمات کشوری داشت و نه شبیه اشل حقوقی اساتید دانشگاه بود .

چرا پاداش پایان خدمت معلمان مانند سایر کارکنان دولت پرداخت نمی شود و تا تجمعی نشود و تعدادی از معلمان مورد اهانت و ضرب و شتم قرار نگیرند ؛ مسئولان و نمایندگان مجلس حقوق آنان را نادیده می گیرند ؟

و کسی صدای آنان را نمی شنود .

علی فرهادی، سخنگوی وزارت آموزش و پرورش اول فروردین 1403گفته بود : در بودجه ۱۴۰۳ این مبالغ تحت عنوان «مزایای جانبی» پیش‌بینی شده‌است و علاوه بر کارمندان آموزش و پرورش به حساب معلمان نیز پرداخت می‌شود . ( این جا )

زمانی مسئولان وزارت آموزش و پرورش سخن از تدوین « قانون خاص » برای معلمان و آموزش و پرورش می کردند .

این « قانون خاص » به صورت « من درآوردی » تحت عنوان « قانون نظام رتبه بندی معلمان » برای معلمان و بدون نظر و مشارکت سازمانی آنان و نیز تشکیل « سازمان نظام معلمی » طراحی، تدوین و عملیاتی شد .

رتبه بندی معلمان طبق گفته های حاجی بابایی قرار بود مانند آموزش عالی تصویب و اجرایی شود اما در عمل چنین چیزی رخ نداد .

چیزی که تحت عنوان « رتبه بندی معلمان » تصویب و اجرا شد نه شباهتی به قانون مدیریت خدمات کشوری داشت و نه شبیه اشل حقوقی اساتید دانشگاه بود .

در این رابطه ؛ معتبرترین و قابل استنادترین روایت گفت و شنودی است که « صدای معلم » 9 سال قبل و در زمستان  1394 با « حاجی بابایی » انجام داد . ( این جا )

« صدای معلم » از ایشان پرسید :

« شما از منتقدان طرح رتبه بندی جديد  هستید و می گویید که در نظام رتبه بندی که شما تهیه کرده بودید معلمان به عنوان عضو هیات علمی دیده می شدند و 80 درصد حقوق هیات علمی را دریافت می کردند اما منتقدان شما می گویند این طرح را در مرداد 92 به کمیسیون مجلس بردید تا برای دولت بعدی تعهد مالی ایجاد کنید. شما که ادعا می فرماييد با برنامه به آموزش و پرورش آمدید چرا این طرح را سال 88 یا 89 اجرا نکردید ؟

منابع و بودجه رتبه بندي را بررسي کنيم .

طرحی که به رتبه بندی موسوم است قرار بود که از سال 1392 یعنی سال ابتدای شروع طرح به مدت سه سال متوالی تا سال 1395 بتواند حقوق فرهنگیان را به سطح حدود 80 درصد هیئت علمی دانشگاه برساند .

به نظر می رسد که در سال 95 میانگین دستمزد اعضای هیئت علمی دانشگاه ها از مربی تا استادی تمام در پایه های متفاوت به میانگین عدد ماهیانه ی هفتاد میلیون ریال یعنی هفت میلیون تومان تمام برسد که محاسبه ی 80 درصدی این مبلغ برای فرهنگیان با درجات گوناگون عدد پنج میلیون ششصد هزار تومان ماهانه است که اگر در تعداد ماه های سال ضرب شود تقریبا دریافتی سالانه ی معلمان در سال 95 میانگین تقریبا شصت و هفت میلیون تومان می شود ،حال اگر این عدد را در تعداد معلمان یعنی حدود یک میلیون معلم ضرب کنیم بودجه ی وزارت آموزش و پرورش در سال 1395 با سایر هزینه ها به عدد 70 هزار میلیارد تومان یعنی سه برابر بودجه وزارت آموزش و پرورش در سال 1394 می رسید، آیا این افزایش 300درصدی برای بودجه ایران با این مبلغ امکان دارد  ؟

آیا وزیر سابق آموزش و پرورش منابعی را می شناسد که این مقدار بودجه را پوشش دهد ؟

آیا در زیر زمین وزارت آموزش و پرورش چاپخانه ی اسکناس وجود داشت ؟!

( پاسخ های حاجی بابایی را می توانید در لینک مذکور مطالعه بفرمایید )

و اما پرسش پایانی « صدای معلم » آن است که چگونه می توان از همراه کردن و راضی نگاه داشتن معلمان سخن راند در حالی که اعتماد و سرمایه اجتماعی به کف خود رسیده است . دوران حرف و شعار گذشته و آن چه بیش از پیش اهمیت دارد عملکرد و رویکرد مسئولان و مقامات در برابر تعهدات و حرف های زده شده می باشد .

در کنار پرسش های « صدای معلم » از آقای حاجی بابایی می توان از آن همه جمعیت حاضر در سالن که البته رسانه ها و خبرنگاران هم از صبح زود حضور داشتند ؛ این تلنگر را به آنان وارد کرد و پرسید که :

آیا کسی نبود همین پرسش ساده را مطرح کند .

پایان گزارش/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

   شهرام یزدانی مشاور آموزشی رئیس‌ جمهور شد. نقل شده است که پزشکیان در حاشیه انتخاب وی گفته است: « ایشان در حوزه آموزش (education) می تواند حرف بزند. اما در حوزه اقتصاد بهداشت و برنامه ریزی تجربه ای ندارد » .

سوای اینکه جایگاه مشاور آموزشی تا چه حد در تعیین سیاست‌های نظام آموزشی کشور نقش دارد، نقدهایی بر این انتخاب وارد است. نخست اینکه شهرام یزدانی صرفاً در حوزه آموزش عالی و به طور ویژه در بخش آموزش پزشکی و پرستاری تخصص نسبی دارد. بررسی یادداشت‌ها و مقالات یزدانی طی دو دهه اخیر نشان از عدم اشراف وی بر مباحث اصلی آموزش عمومی دارد.

حال سوال اینجاست که آیا مطابق با این انتخاب از دیدگاه رئیس جمهور و تیمش، آموزش عالی بر آموزش عمومی اولویت دارد؟ این انتخاب یادآور تمرکز ویژه بر آموزش عالی در دهه ۶۰ و ۷۰ و نادیده گرفته‌شدن آموزش عمومی است. تجربه‌ای که در چندین دهه گذشته در تمرکز بر آموزش عالی با رویکرد مشابهی رخ داد که آموزش عالی را بانی توسعه کشور می‌پنداشت اما در نهایت به رشد کمی در بخش آموزش عالی (با آسیب‌های متعدد) و تضعیف آموزش عمومی منجر شد.

( شهرام یزدانی )

نکته دوم اینکه اشراف بر موضوع  « آموزش » در معنای خاص آن نه در تحصیلات تخصصی شهرام یزدانی و نه در سوابق علمی و مدیریتی وی به چشم نمی‌خورد. اگر بخواهیم مثالی حول این موضوع بزنیم افرادی همچون دکتر معدن‌دار آرانی یا دکتر سرکارآرانی و افرادی از این دست را می‌توان متخصصان حوزه آموزش معرفی نمود. هرچند برخورداری از این تخصص بدون برخورداری از توان و علم برنامه‌ریزی (آموزشی) نیز برای جایگاه مشاور آموزشی رئیس‌جمهور ناکافی خواهد بود.

مشاور آموزشی رئیس‌جمهور باید با شناخت کافی از برنامه‌های نظام آموزشی کشور و جهان، به بررسی نقاط ضعف و قوت آن‌ها بپردازد . با استخراج، جمع‌آوری، تجزیه و تحلیل اطلاعات موجود از بخش‌های مختلف نظام آموزشی ؛ نیازها، موانع، محدودیت‌ها و نیازهای واقعی نظام آموزشی کشور در سطوح کلان را شناسایی و به رئیس‌جمهور مشورت‌های لازم را در این خصوص ارائه نماید.

ناگفته پیداست که چنین عملکردی در حد و حدود توان و دانش شهرام یزدانی نیست.

نکته سوم این انتخاب، فقدان نفوذ و ارتباطات یزدانی در نظام آموزش عمومی کشور است! کسب شناخت نسبی از ساختار اداری  - آموزشی فعلی نظام آموزشی کشور برای یک پژوهشگر شاید سال‌ها به طول بیانجامد و قطعاً چنین در حال حاضر شهرام یزدانی چنین زمانی را در اختیار ندارد.

به نظر می‌رسد که مراد پزشکیان از این انتخاب، همان گونه که در ابتدای این نوشتار ذکر شد تمرکز بر آموزش عالی باشد؛ چرا که مفاهیمی همچون عدالت آموزشی، بودجه، برنامه‌ درسی، ساختار، عدم تمرکز، کارایی و حتی اهداف و روش‌ها در نظام آموزش عالی و آموزش عمومی تفاوت‌های اساسی دارند .

رویکرد یزدانی در آموزش عالی هر چه باشد نمی‌تواند عیناً به بخش آموزش عمومی منتقل و به کار گرفته شود.

اگرچه این جایگاه در دولت‌های پیشین یا حضور نداشته است و در صورت حضور چنان کم‌رمق بوده است که گره ای از کار آموزش عمومی باز نکرده‌است. از این رو انتظار چندانی از جایگاهی نامشخص با شرح‌ وظایفی مبهم و قدرت نفوذ اندک نمی‌توان داشت.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

یزد

   کلیپ زیر را ( 1 ) چندین بار تماشا نمودم. نمی دانم متعلق به کدام کشور است؛ ولی آنچه مشاهده می شود، یک کودک در مواجهه با کودک معلول ویلچری، به شکل کاملا پخته عمل می کند. کنجکاوی نمی کند؛ کناره گیری هم که نمی کند؛ ترحم و دلسوزی بی جا هم نمی کند؛ بلکه به شکل همدلانه عمل می کند.

نل نودینگز صاحب نظر برنامه درسی می گوید: زمانی توجه و علاقه ما نسبت به فرزندمان گسترش می یابد که احساس همدلی و یگانگی با بچه های دیگر داشته باشیم.

نودینگز محیط کلاس و فعالیت مهم آن را غم خواری کردن می داند.

حال باید پرسید:

1- چه میزان از این رفتار کودک را باید به حساب آموزش های مدرسه ای گذاشت؟

2- جایگاه فعلی آموزش همدلی و غم خواری در برنامه درسی ملی مدارس ما چگونه است؟

ناگفته پیداست که جای برنامه درسی آموزش همدلی و غم خواری، در برنامه های درسی مدارس ما، واقعا خالی است. در ادبیات رشته برنامه درسی، موضوع عدم توجه کافی به آموزش نحوه رفتار مناسب و زیبنده با معلولان، جزو مصداق های برنامه درسی پوچ ( null curriculum ) محسوب می شود؛ در واقع آنچه باید در محتوای برنامه درسی باشد، ولی بنا به دلایلی نیست و از آن غفلت شده است.

دوباره این سوال مطرح م شود؛

چرا ذهن دانش آموزان را با پیمانه های حاوی محفوظات و محتواهای سنگین و کمتر کاربردی در زندگی پر کنیم؟

  علی رغم هشدارهای اصحاب تعلیم و تربیت، دیده می شود که باز هم منابع مدارس، صرف برنامه درسی زائد (scarp curriculum) می شود. یعنی مفاهیمی را نباید تدریس کرد ولی عملا تدریس می شود. برنامه درسی زائد یا دورریختنی روی دیگر برنامه درسی پوچ محسوب می شود.

به راستی، برنامه درسی فعلی مدارس ما تا چه میزان توانسته است به ایجاد شناخت، تغییر نگرش و کسب مهارت های همدلی شهروندان در مواجه با افراد معلول منجر شود؟

از طرف دیگر، معلولان به عنوان بزرگترین اقلیت در جهان، همواره برای زندگی در جامعه، با مسائل و موانع عدیده ای مواجه هستند. چالش های آنان نه به خاطر شرایط جسمی آنان بلکه بیشتر به موجب محدودیت هایی است که ساختار اجتماعی جامعه برای آنان به وجود می آورد.

امروزه کشورهایی هستند که علاوه بر دسترس پذیر نمودن فضاهای فیزیکی برای افراد معلول سعی کرده اند که شیوه تعامل و رفتار با افراد معلول را در قالب برنامه های درسی به دانش آموزان آموزش دهند. برای نمونه، در مدارس کشور ژاپن، هر دانش آموز باید حداقل یک بار تجربه نشستن در ویلچر را داشته باشد تا بتواند شرایط یک فرد معلول را تا حدودی درک و لمس کند؛ این هم ذات پنداری، موجب شکل گیری رفتار مناسب افراد با معلولان می شود.

به نظر می رسد چشم پوشی از گنجاندن آموزش همدلی در برنامه درسی موجب می شود افراد جامعه با رفتار نامناسب و ترحم بی جا موجب آزردگی خاطر افراد معلول را فراهم سازند و حتی مانع مشارکت آنان در فعالیت های جامعه می شوند.

در پژوهشی که شخصا به عنوان مصاحبه گر بودم ؛ مشارکت کنندگان معلول اظهار نمودند که رفتارهای خام و توام با کمک بی مورد و احساسی برخی شهروندان سوهان روح آنان است. واضح است که تکرار این اعمال موجب انزوای هر چه بیشتر معلولان می شود.

وقت آن است که به مندرجات بیانیه ها و اعلامیه های جهانی و اسناد بالادستی داخلی مرتبط با حقوق معلولان در بستر تعلیم و تربیت جامه عمل پوشانده شود.

باید به دور از شعار، در برنامه درسی تجدید نظر شود.

می باید که حقوق قانونی، شرعی و عرفی معلولان تحقق پیدا کند. برای رسیدن به این مهم لازم است شیوه رفتار صحیح با افراد معلول از کف کلاس شروع شود. فرهنگ سازی در این باره به عهده برنامه درسی است.

باید صدای معلولان در برنامه درسی شنیده شود.

پیشنهاد می شود در گام اول ؛ محتوا، مفاهیم و مضامین مرتبط با رفتار و حقوق معلولان به ویژه برای دانش آموزان دوره ابتدایی، به برنامه درسی افزوده شود.

( 1 )

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه گزارش/

اخبار و گزارش ها حاکی از برخورد خشونت بار و غیر قابل توجیه با تجمع مسالمت آمیز و صنفی تعدادی از معلمان بازنشسته دارد که روز دوشنبه اول بهمن در برابر وزارت آموزش و پرورش گرد آمدند .

حاضران در این تجمع می گویند نیروهای امنیتی با اسپری فلفل قصد متفرق کردن تجمع‌کنندگان را داشتند و متاسفانه تعدادی از همکاران از ناحیه چشم و گلو آسیب دیدند .

مطابق اصول قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تجمعاتی این چنین حق تک تک شهروندان است و هیچ فرد و یا مقامی در هر سطحی اجازه برخورد خشونت آمیز با آنان را ندارد .

مسئولان و مقامات باید سریعا بابت اعمال چنین رفتارهایی « عذرخواهی » کرده و از معلمان دل جویی کنند .

چه توجیهی برای پرداخت دیر هنگام پاداش معلمان بازنشسته متصور است در حالی که سایر کارمندان دولت به راحتی و سریع آن را دریافت می کنند ؟

مسعود پزشکیان در موعد رقابت های ریاست جمهوری به صراحت چنین بیان کرد :

« شما مطالبه گرید. مطالبه گری یعنی آدمی بیاید و شما پشت او بایستید و بتواند مطالبات شما را پیگیری کند.

مطالبه گر باشید ولی کسی را نداشته باشید که بتواند حرف شما را در بالا بزند آن وقت با شما با باتوم و زندان برخورد می شود!

 من می توانم این وعده را به شما بدهم که اجازه ندهم نیروهای امنیتی و یا حراستی در مدارس بتوانند از آن رفتارهایی کنند که الان انجام می دهند. اگر شما بیایید می توانید این صحنه را تغییر بدهید. البته می توانید ادعا کنید ولی در کف خیابان هم می شود این ادعا را کرد بعد ممکن است آن رفتارهای ناشایست پیش بیاید. نتیجه و آینده کشور با مشکل مواجه خواهد شد.

 با هم اگر دست به دست هم بدهیم ؛ اگر با هم باشیم ؛ اگر این وعده هایی که می دهیم وعده های دروغین نباشد ... یک عمر وعده می دهیم و این وضعیت را به وجود آوردیم !

 اگر بخواهیم اینها را درست کنیم حتما باید به صحنه بیایید و دیگران را هم به صحنه بکشانید .

به ما کمک کنید.

من می توانم اینها را برای شما فراهم کنم و این را قول می دهم » .

انتظار جامعه و به ویژه معلمانی که به شما رای دادند ؛ اجرای بی کم و کاست تعهدات و نیز پاسداری تام در برابر اجرای اصول قانون اساسی و حقوق شهروندی است .

پایان گزارش/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

تهران

تهران