سمپاد در بوته ی نقد و نظر

بهنام بهراد :

سمپاد از نقاط قوت آموزش و‌ پرورش است. گرچه بحث های عدالت و نابرابری در زمینه سمپاد مطرح هستند، اما جمعیت دانش آموزی سمپاد تنها ۲ تا ۳ درصد از کل جمعیت دانش آموزی را تشکیل می دهد که آموزش نسبتا با کیفیتی را دریافت می کنند. حذف سمپاد یعنی نابود کردن همین ۳ درصد موجود که با هیچ منطقی سازگار نیست. سمپاد زمانی قابل حذف است که یک نظام آموزشی بتواند آموزش با کیفیتی را در سراسر نظام خود و به همه دانش آموزان ارائه کند. همان طور که دانش آموزان دارای ناتوانی نیازمند آموزش ویژه هستند، دانش آموزان سرآمد و‌ مستعد نیز نیازمند آموزش ویژه خود می باشند.

در حال حاضر نظام آموزش عمومی قابلیت ارائه آموزشی با کیفیت متوسط را به دانش آموزان در سراسر کشور ندارد تا چه رسد به آموزش با کیفیت بالا. در چنین وضعی چطور می تواند به دانش آموزان با طیفی از نیازهای ویژه در دو سوی منحنی نرمال خدماتی مناسب و درخور ارائه کند ؟

بنابراین به نظرم صحبت از حذف سمپاد در شرایط کنونی نادرست است و آموزش و ‌پرورش نباید به چنین سمتی حرکت کند و اساسا نباید به آموزش و پرورش امکان چنین تصمیم نادرستی را داد. آموزش و پرورش ابتدا باید کیفیت نظام آموزش عمومی خود را افزایش دهد، نظام آموزش تلفیقی دانش آموزان سرآمد و‌ مستعد را طراحی، آزمون و بهینه نماید و اگر پاسخ کارآمد و‌ قابل اتکایی از آن گرفت، پس از آن می تواند به موضوع توقف گسترش، کاهش تدریجی یا حذف سمپاد بیندیشد.

در حال حاضر کشوری مانند ایالات متحده در کنار آموزش تلفیقی هنوز هم بیش از ۱۵۰ مدرسه ویژه دانش آموزان سرآمد دارد، کره جنوبی هم چنین وضعیتی دارد. بر اساس تجارب بین المللی و پارادایم های مسلط کنونی در آموزش دانش آموزان سرآمد و‌ مستعد ( پارادایم پرورش استعداد) ؛ آموزش در این حوزه بیشتر معطوف به دوره ابتدایی است و سپس دوره متوسطه اول. در حالی که ما در دوره ابتدایی کاملا به پرورش استعدادها بی تفاوت هستیم و چنین نظامی را طراحی نکردیم. با چنین خلاء هایی حذف سمپاد، اقدامی به غایت نادرست است. ضمن آنکه از تجارب سمپاد می توان برای ارتقاء کیفیت نظام آموزش و پرورش عمومی در سنجش های بین المللی نیز استفاده کرد. در مورد سیاست ها باید بررسی های عمیق و سنجیده ای صورت گیرد و جریانات رسانه ای می توانند در مواردی بسیار مخرب و زیان بار باشند.

 احد نویدی :

جناب دکتر

من با ادعای جنابعالی که سمپاد از نقاط قوت آموزش و پرورش است، مخالفم. این ادعا قابل بررسی است. در این مورد هرکسی می تواند استدلال خود را داشته باشد. سمپاد دیروز ایجاد نشده است. در طول چند دهه فعالیت سمپاد هیچ ارتباطی با کیفیت مدارس دولتی نداشته است. می توان در فضای انتزاعی خیال پردازی کرد و یا به ارزشیابی آنچه اتفاق افتاده است، اقدام کرد.

آیا واقعا دانش آموزان سرآمد وارد سمپاد می شوند؟ آیا نظام آموزشی می تواند به عدالت آموزشی بی تفاوت باشد؟ آیا هدفی تعریف شده از تربیت این گروه خاص وجود دارد؟ آیا می دانید دانش آموزان سمپاد بعد از دوره متوسطه رها می شوند و دولت هیچ برنامه ای برای آنها ندارد؟

با بررسی های عمیق و سنجیده موافقم ولی این توصیه فقط برای دیگران نیست. جریانات رسانه ای نظرات من و شما را منعکس می کنند ولی معلوم نیست نظرات کدام یک از ما مخرب هستند.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید