صدای معلم:
با این تفاسیر چرا این مسئولان من جمله خانم یاوری و حتی سایر مسئولان در رده ها و سطوح مختلف این قدر تمایل دارند که مدارس سمپاد را بزرگ کنند و به قولی گنده اش کنند در حالی که به قول شما این مدارس آن چرخه طبیعی آموزش و پرورش را دچار اختلال و آسیب کرده اند؟
نویدی:
اولا همه مسئولان آموزش و پرورش چنین نظری ندارند.
چند سال قبل شورای عالی آموزش و پرورش در زمان وزارت آقای بطحایی تصمیم گرفت که مدارس سمپاد را محدود کنند و خیلی تلاش کردند که مدارس سمپاد را محدود و در صورت امکان کل آن را حذف کنند. این ها نشان می دهند که آموزش و پرورش در درون خودش هم قادر به سیاست گذاری نیست .
اما افراد و نهادهای ذی نفوذ لآبی کردند. لآبی مربوط به مدارس سمپاد خیلی قوی است و به همین سبب از شورای عالی انقلاب فرهنگی مصوبه گرفتند .حتا با بعضی از مراجع قدرت رایزنی کردند .
امثال آقای حاجی بابایی هم حمایت کردند و در مجموع نگذاشتند که مدارس سمپاد محدود شود.
خانم یاوری به عنوان رئیس سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان هم منافعی دارد و ایشان به صورت منطقی نمی تواند در این مورد اظهار نظر علمی کند و بحث « تعارض منافع » به میان می آید .
ایشان می تواند از موقعیت خودش دفاع کند و حق هم دارد . وقتی مسئول آنجاست و صندلی او وابسته به مدارس سمپاد است چطور می خواهد در مورد این مدارس و عملکرد آن اظهار نظر علمی کند.
در بدنه آموزش و پرورش خیلی ها مخالف سمپاد هستند و می دانند که آثار زیان باری دارد اما زورشان نمی رسد.
در کشور ما رانت هایی که ایجاد شده است . جمع کردن این ها ، کار ساده ای نیست.
در حال حاضر ، سمپاد به قدرتی تبدیل شده و خیلی ها از آن دفاع می کنند. البته بعضی ها به خاطر منافعشان دفاع می کنند . اما اگر بخواهیم اظهار نظر کارشناسی مبتنی بر مصالح نظام تعلیم و تربیت داشته باشیم سمپاد می تواند برای مدارس دولتی مخرب باشد.
صدای معلم:
این روزها خیلی صحبت از سند تحول بنیادین می کنند و روی تعلیم و تربیت تمام ساحتی تاکید می کنند ( آن شش ساحتی که ذکر می کنند) . در مجموع نمی توان سمپاد را به عنوان مدارسی که به نظام تعلیم و تربیت کمک می کند در نظر گرفت.
شما فکر می کنید که این مدارس سمپاد چقدر در این آیتم موفق بوده و چقدر توانسته دانش آموزان تمام ساحتی تحویل جامعه دهد؟
نویدی:
مدارس سمپاد هیچ دغدغه ای در مورد تعلیم و تربیت تمام ساحتی ندارند و مثل خیلی از مدارس غیر دولتی دنبال این هستند تا افرادی که به آنجا وارد می شوند رتبه های برتری کسب کنند و دست آخر وارد دانشگاه های برتر و یا برند بشوند.
این ادعا که آنها بخواهند تعلیم و تربیت تمام ساحتی داشته باشند بر اساس عملکرد گذشته شان است. این ادعای درستی نیست. اما اگر بخواهند تغییری در وضعیت بدهند من بعید می دانم. این شعارهای مربوط به سند تحول هنوز در حد شعار است.
آموزش و پرورش ما بضاعت کافی برای تعلیم و تربیت تمام ساحتی ندارد. مهم این است که بدنه آموزش و پرورش یعنی معلمان انگیزه کافی در این موضوع ندارند و به دلایل مختلف این تعلیم و تربیت تمام ساحتی فعلا یک آرزویی است که همه ما داریم. اما متاسفانه ابزار آن را نداریم چه از نظر مدیریت و چه از این جهت که معلم در کلاس درس باید همکاری کند.
این یک واقعیت است که از بالا به پایین و با دستور تحول ایجاد نخواهد شد. شورای عالی آموزش و پرورش هم خودش می داند که اختیار کافی ندارد و به راحتی این شورا را دور می زنند. از شورای عالی می برند به شواری عالی فرهنگی که هم توهینی به شورای عالی بود و هم توهین به آموزش و پرورش بود.
صدای معلم:
در مجلس شورای اسلامی پیشین و نیز نزد مسئولین آموزش و پرورش قبلی گرایشی بود برای محدود کردن یا نظام مند کردن تنوع مدارس.
آیا شما فکر می کنید اراده ای در این دولت یا اراده ای در مجلس شورای اسلامی وجود دارد با این که شعارهای خیلی زیبایی در مورد عدالت می دهند .
آیا واقعا اراده ای برای ادامه آن اقدامات قبلی مشاهده می شود ؟
نویدی:
عوامل بازدارنده آن قدر زیاد هستند که مانع می شوند .اتفاقاتی که در گذشته افتاده و مدارس غیر دولتی شکل گرفته است یک طرف ؛ اما سمپاد که در داخل وزارت آموزش و پرورش رفته و وقتی آموزش و پرورش زورش به خودش نمی رسد چطور می تواند زورش به انحلال جریان های دیگر برسد.
به نظرم ؛ اتفاق خاصی نخواهد افتاد. تنوع مدارس همچنان برقرار خواهد بود. ممکن است آرزوهایی داشته باشند ولی بعید است که اتفاقی بیفتد چون اختلاف هایی وجود دارند .
کسانی هستند که ممکن است از تنوع مدارس حمایت کنند و از موقعیت خودشان دفاع کنند ؛ آنها در صحنه بازی قوی تر هستند و اجازه نمی دهند و مانع ایجاد می کنند ؛ بنابراین تنوع مدارس کم نخواهد شد. اما هم چنان تنوع مدارس را خواهیم داشت .
در مجموع نمی توان سمپاد را به عنوان مدارسی که به نظام تعلیم و تربیت کمک می کند در نظر گرفت.
در مدارس سمپاد افرادی هستند که آن ها را تقویت می کنند . بافت دانش آموزی همگن و بالا در کنار انتخاب معلمان رده بالا موجب می شود که آن ها فقط به اهداف فردی خودشان برسند اما در کل برای جامعه و تربیت اتفاق خاصی نمی افتد.
از حضور مدارس سمپاد چیزی به بدنه آموزش و پرورش نمی رسد. گروه خاصی را تقویت می کنیم مثل این که تیمی را انتخاب می کنیم که اینها استعداد دویدن بهتری دارند ، ما هم آنها را تمرین می دهیم که بهتر بدوند. اما آن کسانی که فدا می شوند ، کسانی که عقب می مانند و ضعیف می شوند را رها می کنیم.
کسانی را که ضعیفند در این سیستم ضعیف تر می شوند. در نتیجه بیشتر به بی عدالتی دامن زده می شود.
در سال های اول دهه 60 حتا نیمه اول دهه هفتاد وجود مدارس سمپاد برای تقویت نیروی انسانی در حوزه مهندسی شاید توجیهی داشت اما بعد از این هیچ گونه توجیهی برای حضور و استمرار مدارس سمپاد نداریم. قبلا افرادی مانند آقای زرافشان و شورای عالی آموزش و پرورش تلاش کردند که این نوع مدارس ر ا محدود کنند ولی نتوانستند.
شورای عالی آموزش و پرورش هم خودش می داند که اختیار کافی ندارد و به راحتی این شورا را دور می زنند. از شورای عالی می برند به شورای عالی انقلاب فرهنگی که هم توهینی به شورای عالی بود و هم توهین به آموزش و پرورش بود.
این ها نشان می دهند که آموزش و پرورش در درون خودش هم قادر به سیاست گذاری نیست .
پایان گزارش/
پیاده سازی و ویرایش : زهرا قاسم پور دیزجی
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
آقای داوود
سپاس .
پایدار باشید .