خبر می رسد انتگرال از کتاب ریاضی حذف می شود .کتاب تاریخ جهت تطهیر روس ها تحریف می گردد . آثار بزرگان ادبیات از کتاب فارسی خط می خورد.
"کلاس خوابی" پدیده رایج مدارس می گردد و مشاوران مدارس چاره ای نمی اندیشند .

نشاط و موسیقی در مدارس با سند ۲۰۳۰ مرتبط می گردد و دهها و بلکه صدها افتراق هست و هیچ مسئولی پاسخگو نیست اگر فعالان رسانه دست به قلم شوند ، نفوذی خوانده می شوند که از بیرون کشور خط می گیرند.

اگرچه سرمای بی تفاوتی این روزها حاصل بدبینی های اخیر است ، اما از تشکل های معلمان نیز بخاری برنمی خیزد تا شاید از برودت این روزها بکاهد . در فضای تیره روشن آموزش و پرورش و ابهام در مسیر کنونی، تنها سند مکتوب و قابل استناد "سند تحول بنیادین " است که هر بند آن مبهم تر از بند های دیگر است و تاکنون تفسیر روشن و دقیقی از این سند از هیچ مسئولی شنیده نشده است. هیچ راهکاری که قابلیت اجرایی شدن داشته باشد از این سند آموزشی تعریف نگردیده است .
نگرش امنیتی صرف به مقوله آموزش هرگز راه گشا نبوده و نیست باید راهی جدید جست ؛ به واقع اگر مجلس آتی ، مجلس انقلابیون خواهد بود که گام دوم انقلاب برداشته شود؛ لازم است تمهیداتی صورت گیرد تا آموزش و پرورش اولویت نظام گردد . آموزش در چهار سوی مبهم" کنکور" پریشان تر از هر زمان دیگر است ." پرورش " تنها رکن ناشناخته مدارس است که در حلقه مرداب کلیشه ها گرفتار شده است برنامه های کلیشه ای اغلب تکراری و بدون جذابیت برای دانش آموزان مدارس است ؛ چنان که دانش آموزان از برنامه های پرورشی طرفی نمی بندند و مهارتی کسب نمی کنند و در عین حال نشاط و سرزندگی در آن برنامه ها به چشم نمی خورد
در امر آموزش شرایط به مراتب دشوارتر است ؛ مدارس ما جزایر پراکنده و دور از یکدیگر هستند و هر کدام زمام آموزش را به سویی می برند .
مدارس خاص همت شان آموزش تا رسیدن به قله های موفقیت در کنکور و المپیاد است.

مدارس دولتی تا جایی پیش می روند که همت دانش آموز و معلم می طلبد و بخش دیگری از فعالیت مدارس به بخشنامه های ارسالی از ادارات اختصاص می یابد .گویی برای خالی نبودن عریضه و تلطیف فضا آن را لازم می دانند.
در فضای تیره روشن آموزش و پرورش و ابهام در مسیر کنونی، تنها سند مکتوب و قابل استناد "سند تحول بنیادین " است که هر بند آن مبهم تر از بند های دیگر است و تاکنون تفسیر روشن و دقیقی از این سند از هیچ مسئولی شنیده نشده است. هیچ راهکاری که قابلیت اجرایی شدن داشته باشد از این سند آموزشی تعریف نگردیده است .

ما فقط از ورای ساحت های هفتگانه ی آن می دانیم هدف نهایی وصول دانش آموزان به "حیات طیبه" است اما همین هدف مبهم است و برنامه ریزان آموزشی به درستی نمی دانند حیات طیبه چیست راه رسبدن به آن کدام است؟
آیا مقوله آموزش و پرورش در کشور بی شباهت به ماهواره ظفر نیست؟ که با تمام تمهیدات لازم در مدار قرار نگرفت ؟

اغلب اسناد بالادستی در آموزش و پرورش منفعل و ناکارآمد است.
به راستی بهتر نیست برنامه ریزان آموزشی یکبار برای همیشه اسناد بالادستی را مرور کنند شاید عامل این ناکارآمدی ها را جستند.

این نسل و نسل های آتی آسان در مدار موسوم به" حیات پاک" قرار نخواهند گرفت ؛ قرائن نشان می دهد تعریف آنان از حیات پاک متفاوت از آن چیزی است که می آموزند.

دانش آموز نسل جدید فارغ از باید ها و نبایدهای آموخته یا نیاموخته خودش راهش را انتخاب می کند .
پس تا دیر نشده راهکاری باید جست.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

سال های آغازین ورود به مدرسه عمدتا به دلایلی چون دوری کودک از خانه و جدایی چند ساعته از والدین یا انطباق با قواعدی تازه و نسبتا دشوار، گاهی برای دانش آموز همراه با نوعی احساس اجبار، بیگانگی و اضطراب است؛ مساله ای که اگر به درستی با آن برخورد نشود می تواند موجبات نمایان شدن یا تشدید دامنه ای از مشکلات رفتاری مبتنی بر درونی سازی (اختلالات خلقی، جسمانی سازی، مدرسه هراسی و.) یا برون سازی هایی چون (اختلالات بیش فعالی- نارسایی توجه، سلوک، نافرمانی مقابله ای و.) گردد.

بنابراین با امر بسیار حساس و سرنوشت سازی روبه رو هستیم که می تواند به جای شکوفایی به تباهی استعدادها و مصائب دیرپای دیگری منتج شود.

در ایران ما نهاد آموزش و پرورش همواره با انتقاداتی جدی از سوی صاحب نظران مواجه بوده؛ معیارهای خاص در گزینش معلمان، فاصله معنادار میان محتوا و ایده آل های آموزشی با ارزش ها و واقعیات فردی و اجتماعی، کلیت نگری و یکپارچه نمایی به قیمت نادیده گرفتن تفاوت های دینی، فرهنگی و زبانی، عدم التزام به همگام سازی با برنامه های به روز شده جهانی، به تعطیلی کشاندن مدارس طبیعت و یا مغایر خواندن حذف مشق شب با اصول قرآنی نمونه هایی از کل این ماجراست. مشکلاتی که یکی از برجسته ترین علل آن ها جزم گرایی و فشار سنگین ایدئولوژی است.

از سوی دیگر می توان نوعی احساس بی رغبتی و حتی تنفر نسبت به سال های تحصیلی را نزد دانش آموزان به سبب سخت گیری ها و ایجاد نوعی روح پادگانی در مدارس دریافت که آن را مثلا با (شعف پاره کردن کتب درسی در پایان سال تحصیلی) به یاد می آوریم احساسی که می تواند در طی دوره های بعدی و به سبب زندگی بدون آینده و به محاق رفته تازه بماند.

نظام های قدرت بر آنند تا با برساختن آن چه فوکو رژیمی از حقیقت می خواند به کنترل یا مراقبت و تنبیه افراد تحت فرمان خود دست یابند و یا همان طور که آلتوسر می گوید از طریق تشکیلات ایدئولوژیک رسمی نظیر نظام آموزشی به حفظ نظم اجتماعی و مشروعیت بخشی نائل آیند. آن ها دانشی را عرضه می دارند که به قول فریره نه تنها به کار زندگی واقعی نمی آید بلکه بیشتر حافظ وضع موجود است.

حکومت های تئوکرات یا توتالیتاریسم های کمونیستی یا فاشیستی و امثالهم به نحوی رادیکال و نظام های لیبرال و سوسیال دموکرات به شکل معتدل تری در پی القای آرمان ها و ارزش های خود به وسیله کتب درسی و برنامه های آموزشی هستند. امری که حاصلش چیزی جز محدود ساختن امکان تفکر و انتخاب آزاد از کودک و نوجوان در مقام دانش آموز نیست.

در واقع آموزش و پرورش به سان کارخانه ایست که در طی فرایند سوژه زدایی از دانش آموز ، ابژه هایی به صف شده و مصلوب الاختیار می سازد. بنابراین صرف نظر از تفاوت های محتوایی و شدت یا ضعف این اعمال قدرت، ما با بحرانی کلان و جهان شمول مواجهیم و نمی توان آن را به کشور خودمان محدود بدانیم، تا جایی که در شلوغی های ماه های اخیر فرانسه، یکی از مطالبات جلیقه زردها پاکسازی دستگاه آموزش رسمی از مفاهیم ایدئولوژیک بوده است.

در تحلیل نهایی وقتی به آموزش و پرورش خودمان باز می گردیم، آن چه می بینیم شکاف عمیقی است که میان ساختار رسمی و دیسکورس اربابی با ساختارها و خرده گفتمان های موجود ایجاد شده، فراگیر شدن چالش رقص و آهنگ ساسی تنها نمونه ای از این مدعاست.

اگر چه پیام این حرکت ظاهرا شنیده نشد و با دستپاچگی توام با ریاکاری وزیر سابق مسکوت ماند اما کسی که اندکی از روان کاوی بداند در می یابد، امیال آدمی تاب مستوری ندارند و سرکوب شده باز خواهد گشت.

آن چه که حکومت های مطلق گرا اصرار بر انکار آن دارند این است که در دیالکتیک "میل و منع" هر چه ممنوعیت های بیشتری اعمال کنی، شور بیشتری را برای تخطی از آن بر می انگیزی، هر چه شادی را بکشی، دیونوسوس همچنان زنده خواهد ماند. البته در جامعه ای که آموزش درستی نمی بیند و زندگی نسل جوانش بیش از هر جا در فضایی مدیازده جریان دارد، بیم آن می رود که زبان اعتراض، به زبانی هیستریونیک و کنش نما محدود بماند. به همین خاطر نقش والدین، مربیان و معلمان واجد اهمیت زیادی است تا با مجاهدتی جان کیتینگی (معلم داستان انجمن شاعران مرده) این پای بست ویران آموزشی را با مشارکت فراگیران از نو بنا کنند؛ کاری که نیرو و مصالح بسیار می طلبد و راهیست طولانی و دشوار.

به هر حال در سال تحصیلی جدید نیز پیش بینی می شود تلاش دانش آموزان و دانشجویان در مقام سوژه های مدرسه و دانشگاه برای قطع کردن صدای آن دیگری هزاران ساله هم چنان ادامه خواهد داشت کما اینکه برای پیشینیانمان نیز چنین بوده..

مرا در نظامیه ادرار بود
شب و روز تلقین و تکرار بود
سعدی

از قیل و قال مدرسه حالی دلم گرفت
یک چند نیز خدمت معشوق و می کنم
حافظ

علم رسمی سر به سر قیل است و قال
نه در آن کیفیتی حاصل، نه حال
شیخ بهایی

کانال اندیشه انتقادی

گروه گزارش/

دوشنبه 23 دی دومین نشست علمی – تخصصی با عنوان " ایدئولوژی و برنامه درسی " با برنامه ریزی و همت پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش و با همکاری انجمن مطالعات برنامه درسی ایران و انجمن فلسفه تعلیم و تربیت ایران برگزار گردید .

اعضای میزگرد دکتر مقصود فراستخواه عضو هیات علمی موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی ؛ دکتر اسدالله مرادی عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان ؛ دکتر نادر سلسبیلی عضو هیات علمی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش ؛ دکتر رضا ملایی رئیس حوزه یادگیری معارف و قرآن سازمان پژوهش و برنامه ریزی درسی و دکتر محمد حسنی عضو هیات علمی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش بودند .

مدیریت این نشست را دکتر سیدمحمد حسین حسینی پژوهشگر مطالعات آموزش و پرورش بر عهده داشت .

این نشست در مجموع بیش از 3  ساعت به طول انجامید و در پایان پرسش و پاسخ بین حاضران و سخنرانان برگزار گردید .

« صدای معلم » در این بخش ، سخنان دکتر اسدالله مرادی عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان را به صورت کامل منتشر می کند .

گروه گزارش/

امروز دوشنبه 23 دی دومین نشست علمی – تخصصی با عنوان " ایدئولوژی و برنامه درسی " با برنامه ریزی و همت پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش و با همکاری انجمن مطالعات برنامه درسی ایران و انجمن فلسفه تعلیم و تربیت ایران برگزار گردید .

اعضای میزگرد دکتر مقصود فراستخواه عضو هیات علمی موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی ؛ دکتر اسدالله مرادی عضو هیات علمی دانشگاه فرهنگیان ؛ دکتر نادر سلسبیلی عضو هیات علمی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش ؛ دکتر رضا ملایی رئیس حوزه یادگیری معارف و قرآن سازمان پژوهش و برنامه ریزی درسی و دکتر محمد حسنی عضو هیات علمی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش بودند .

مدیریت این نشست را دکتر سیدمحمد حسین حسینی پژوهشگر مطالعات آموزش و پرورش بر عهده داشت .

این نشست در مجموع بیش از 3  ساعت به طول انجامید و در پایان پرسش و پاسخ بین حاضران و سخنرانان برگزار گردید .

سلسبیلی سخن خود را با عرض تسلیت به مناسبت سقوط هواپیما آغاز کرده و گفت : ابتدا صحبتم را شروع می کنم با  اظهار تاسف از نابخردی ها ، ندانم کاری ها و پنهان کاری ها و این ها ممکن است متاثر از جنبه های ایدئولوژیک باشند .

یکی از حاضران جلسه گفت که چندین بار تذکر داده شده که پنهان کاری نبوده است .

این اعتراض با واکنش دیگران رو به رو شد .

سلسبیلی پاسخ داد که هر کسی می تواند احساسش را بیان کند و احساس من هم این است .

فراستخواه گفت :

من تصورم از برنامه درسی این است که آن را پلت فرم اجتماعی و یک پروتکل اجتماعی می دانم که قرار است در آن فرصت های یادگیری ایجاد و تولید شود و برای عموم توزیع گردد .

عضو هیات علمی موسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی در توصیف ایدئولوژی حاکم بر برنامه درسی به بیان ویژگی های آن پرداخت .

برخی از این ویژگی ها عبارتند از : ضد صلح جهانی ، مرد سالار و ضد زن ، دولت سالار ، نخبه گرا بوده و برای تفکر انتقادی اهمیتی قائل نیست ، بازتولید اجتماعی و فرهنگی داشته و بسیار آشفته است .

این ایدئولوژی ضد میراث معنوی انسان هم هست .

فراستخواه در بخش پاسخ به پرسش ها گفت :

من تصور ذات باور از ایدئولوژیک ندارم . ایدئولوژی در همه ماها می تواند رفتار ایدئولوژیک تولید کند . ما باید کردارهای ایدئولوژیک خود را تحلیل کنیم ، ما باید زبان ایدئولوژیک خود را تحلیل کنیم منتهی خشن ترین شکل کردار ایدئولوژیک در قالب یک ساختار خشن  به شکل یک خشونت نمادین در آموزش و پرورش ما از سوی یک حاکمیت سیطره پیدا کرده است و این به آن معنا نیست که ایدئولوژی فقط در آن جاست .

فقط به معنای هابزی کلمه در آن لویاتان هست .

ایدئولوژی در همه ما هست .

هر صدای بلندی که در ما می خواهد معرفت کاذب ایجاد کند ایدئولوژی گریبانش را گرفته است .

این فراستخواه هم باشد باید نقد کند . من باید خودم را نقد کنم و مرتبا کردارهای ایدولوژیک خودم را .

« صدای معلم » لازم می داند از تغییر رویکرد علی ذوعلم رئیس سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی در جهت دعوت از اندیشه ها و سلایق مختلف فکری در نشست های " بزم اندیشه " که همواره مورد انتقاد این رسانه بوده است ؛ تشکر و قدردانی نماید .

امید است که" پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش "  با استمرار این رویه و کیفی تر کردن آن ، جایگاه واقعی خویش به عنوان " اتاق فکر " آموزش و پرورش را بازیابی نماید .

مشروح این نشست در صدای معلم منتشر خواهد گردید .

پایان گزارش/

تذکر نمایندگان مجلس ۱۳۹۸/۱۰/۳

حسن نوروزی نماینده مردم رباط کریم به وزیر آموزش و پرورش لزوم جلوگیری از اجرای رقص در صبحگاه برخی از مدارس کشور را متذکر شد./ فارس

***

جناب آقای نوروزی
نماینده محترم شهرستان رباط کریم
باور کنید که :
این ره که می روید به ترکستان است !
نگاه خشکه مقدس حضرتعالی به مسائل برکسانی که حضرتعالی را می شناسند پوشیده نیست و در اینجا قصد پرداختن به این نگاه نیست اما آنچه حقیر را وادار به عکس العمل در برابر نظر جنابعالی در خصوص ممنوعیت شادی در برنامه صبحگاهی واداشت این است که این اندک شادی و نشاط در فضای جامعه ی سرشار از غم و اندوهی امروز ، برای دانش آموزی که از صبح تا شب در خانه و جامعه و مدرسه و...مدام در حال شنیدن اخبار ناخوشایند است ، چه مشکلی دارد؟!
نشاط و شادابی در مدرسه باعث رشد و شکوفایی در همه ی ابعاد وجودی یک دانش آموز می شود. در محیط شاد، ذهن انسان پویا، زبانش گویا و استعدادش شکوفا می گردد.

در قرن جدید سرلوحه ی تعلیم و تربیت در یک جمله خلاصه شده است :

« شوق زندگی کردن را به دانش آموزان بیاموزیم» پس باید معتقد باشیم که در حقیقت رشد پایدار ما در گرو شادی پایدار است و این شادی باید در مدارس لحاظ گردد .
یکی از نیازهای مهم و ضروری دانش آموزان  نیاز به شادی و نشاط هست؛ زیرا دانش آموزان روزانه چندین ساعت را در مدرسه می گذرانند. اگر در فضای مدرسه و کلاس درس حس شادی و هیجان آنها ارضا نشود و از حضور در مدرسه لذت نبرند، هیچ گونه انگیزه و رغبتی برای یادگیری ندارند و تلاش و کوشش معلم برای یادگیری به جایی نخواهد رسید و هرچه معلم پافشاری و تلاش بیشتری کند نه تنها هیچ پیشرفت و موفقیتی در یادگیری دانش آموزان حاصل نمیشود بلکه باعث افت تحصیلی آنها می شود.
ایجاد نشاط و شادابی یکی از مؤثرترین راه ها برای افزایش بهداشت روانی در جامعه است .

مدرسه به عنوان یک نهاد می تواند با به وجود آوردن زمینه ها و برنامه هایی باعث هر چه شاداب کردن جامعه شود. اگر در مدرسه شوق زندگی کردن به وجود آید خود به خود اثرگذار بر جامعه خواهد بود. انسان های شاد زندگی خود را تحت کنترل دارند، مسئولیت پذیرند، هدفمند هستند، دید مثبت به زندگی دارند. آینده نگر و امیدوارند و در مقابل مشکلات و سختی ها از پای نمی نشینند، قرآن دین اسلام را دین شادی معرفی نموده و مهمترین عوامل شادی را محبوبیت، مقبولیت و موفقیت، ایمان، هویت ملی و فرهنگی، خلاقیت عارفانه و حل مسئله ذکر کرده است .

روانشناسان شادی و شور و نشاط را محرک انسان ها برای عمل می دانند و جامعه شناسان جامعه شاد را جامعه موفق می دانند .

جناب نوروزی !

یک روز در هنگام زنگ آخر یک روز درسی در کنار یک مدرسه باشید تا ببینید دانش آموزان چگونه از خانه دوم خود فرار می کنند ، زیرا نمی توانند در این فضا خواسته های واقعی شان را لمس کنند !
 لذا خوشحال می شوم راهکار حضرتعالی را برای  شاداب سازی مدارس بدانم؟

خلاصه کلام
آموزش شوق زندگی به دانش آموزان در مدارسی که تشنه شادی و نشاط است ،امکان پذیر نیست

ما را رها کنید در این رنج بی حساب
با قلب پاره پاره و با سینه ای کباب
عمری گذشت در غم هجران روی دوست
مرغم درون آتش و ماهی برون آب
حالی نشد نصیبم از این رنج و زندگی
پیری رسید غرق بطالت پس از شباب
از درس و بحث و مدرسه ام حاصلی نشد
کی می توان رسید به دریا ازین ســـراب
هرچه فراگرفتم و هرچـــه ورق زدم
چیزی نبود غیر حجابی پس از حجاب
هان ای عزیز فصل جوانی به هوش باش
در پیری از تو هیچ نیاید به غیر خواب
این جاهلان که دعوی ارشاد می کنند
در خرقه شان به غیر "منم" تحفه ای میاب
ما عیب و نقص خویش و کمال و جمال غیر
پنهان نمـــوده ایم چو پیری پس خضاب
دم بر نیار و دفتر بیهوده پاره کن
تا کی کلام بیهده گفتار ناصواب

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

پژوهش برنامه درسی را از منظر موضوعات خُرد و کلان می توان به دو دسته ی برنامه درسی ماکرو و میکرو تقسیم کرد. موضوعاتی همچون تعیین هدف، انتخاب محتوا، تحلیل محتوا، الگوسازی، تدوین کتاب درسی، اعتباریابی ها، نظرسنجی ها،  نیارسنجی ها، آزمون سازی ها و استاندارد سازی ها Micro Curriculum محسوب می شوند.

برخی از موضوعات زیر نیز ماکرو کریکیولوم محسوب می شوند که متاسفانه کمتر مورد توجه قرار گرفته اند و  چالش های برنامه درسی مرتبط با این موضوعاتِ بلاتکلیف در کشور ما فراوان اند:

* فرهنگ و چند فرهنگی

تکلیف ما با فرهنگ و چند فرهنگی در برنامه درسی مشخص نیست.

* نهادسازی

تکلیف ما با نهادِ تکامل نایافته، معلول و ناقص برنامه ریزی درسی در ایران و تدوین استانداردهای برنامه درسی در ایران مشخص نیست.

* صلح و توسعه پایدار

تکلیف ما با برنامه درسی صلح، عدم خشونت و توسعه پایدار مشخص نیست.

* محیط زیست

تکلیف ما با محیط زیست مشخص نیست و تحقیقات کمی در مورد برنامه درسی محیط زیست انجام گرفته است.

* عدالت

تکلیف ما در مورد عدالت  اقتصادی، سیاسی، جنسیتی، قومی، نژادی در برنامه درسی مشخص نیست.

* معلم

تکلیف ما در مورد تربیت معلم و کیفیت معلم مشخص نیست.

* مدرسه مطلوب ایرانی

تکلیف ما در مورد اینکه مدرسه مطلوب از نگاه مردم ایران چگونه مدرسه ایست و اینکه متولیان اصلی مدارس چه کسانی هستند، مشخص نیست.

* تاریخ، گذشته حال و آینده

تکلیف ما در مورد تاریخ، گذشته، حال و آینده برنامه درسی مشخص نیست. آینده پژوهی و تبارشناسی هیچ سهمی در پژوهش های ما ندارند. حال ما هم پراکنده است.

* بومی سازی و نو بسترسازی

تکلیف ما درباره ساخت بستر برای نظریه های عاریتی مشخص نیست.

* تلفیق و چند رگه سازی نظریه های برنامه درسی برای عمل

معلمان در مورد طرح های مختلف و نظریات مختلفی که بر سر آنها ریخته ایم بلاتکلیف اند. معلمان را سوپرمن فرض کرده ایم. نظریه ها و طرح ها به شعار تبدیل شده اند.

* گلوبال
تکلیف ما در مورد جهانی - بومی شدن کره زمین مشخص نیست. برنامه های درسی ما نه جهانی هستند نه بومی.

* شهروند معمولی
مشخص نیست اینکه می خواهیم چگونه شهروندی را تربیت کنیم، منظور  زمینی یا آسمانی یا آسمانی - زمینی؟ در هر سه مورد دچار رکود شده ایم.

* قدرت، ایدئولوژی و دانش

معلوم نیست برنامه درسی تابع قدرت باشد یا سیاست توسط برنامه درسی نقد و بررسی شود. یا چه کسانی تکلیف دانش ارزشمند برای یادگیری را باید مشخص کنند و در آن صورت چگونه  مشروعیت برنامه های درسی را می توان مشخص ساخت.

اینها نمونه هایی از برنامه درسی ماکرو هستند که جزو تحلیل های روز دنیا در حوزه مطالعات برنامه درسی محسوب می شوند. ولی در کشور ما کمتر مورد توجه هستند، شاید به این دلیل که به اشتباه فرض شده متولی این موضوعات جامعه شناسان، فلاسفه یا سایر پژوهشگران علوم انسانی هستند.

نوفهمی در مطالعات برنامه درسی