کرمانشاه

محمدباقر نوبخت رئیس سازمان برنامه و بودجه کشور اواخر هفته قبل از ارائه لایحه بودجه سال 1398 به مجلس خبر داده است .

نوبخت گفته است تلاش کردیم بودجه را شفاف و صریح اعلام کنیم. همه دستگاه ها معتقدند منابعی که می‌گیرند کم است. از این منظر بودجه نارضایتی زا است، زیرا منابع محدود است.

بودجه 89 بدون تردید تاثیرپذیر از " تحریم های گسترده آمریکا علیه ایران " است .

در این باره نوبخت گفته است :

" با توجه به این شرایط باید برای بدبینانه‌ترین وضعیت یک بودجه در سایه در چند بخش داشته باشیم. امیدوارم این اتفاق نیفتد اما ما باید خود را برای بدترین شرایط آماده کنیم و به بهترین شرایط امید داشته باشیم. آیا بودجه سال ۱۳۹۷ را با صددرصد عملیاتی بودن بودجه مبتنی بر عملکرد تهیه کردیم؟ آنچه که باید در نظر می‌گرفتیم این بود که قیمت تمام شده واحد را محاسبه می‌کردیم اما نتوانستیم این کار را انجام دهیم. باید برای بودجه‌ریزی مبتنی به عملکرد سال، کار ناتمام سال ۱۳۹۷  را در سال ۱۳۹۸ انجام دهیم. "

با این تفاسیر و با توجه به شرایط و محدودیت ها پس نمی توان انتظار تحول خاصی را برای معلمان در بخش افزایش حقوق ها دانست .

شاید واقعی ترین حالت همان افزایش 20 درصدی است که قبلا اعلام شده است و قرار است برای کارمندان دولت اعمال گردد .

اما در این میان پای رتبه بندی معلمان نیز به بودجه آموزش و پرورش و افزایش حقوق معلمان باز شده است .

پورمحمدی معاون سازمان برنامه و بودجه می گوید : 2 هزار میلیارد تومان برای رتبه بندی معلمان در سال آینده در نظر گرفته شده است. اعتبارات هزینه‌ای ادارات کل آموزش و پرورش 28 درصد افزایش یافت و از 33 به 43 هزار میلیارد تومان رسید. چرا قبل از تحویل بودجه به مجلس و زمانی که خود این افراد مشغول تدوین و تخصیص اعتبارات هستند از رسانه ها برای طرح پرسش و نیز توجه مسئولان بالادستی آموزش و پرورش برای در زمینه بودجه واقعی آموزش و پرورش کمک نمی گیرند ؟

همچنین 900 میلیارد تومان برای ساخت مدرسه و نوسازی و تجهیز مدارس خواهیم داشت که خیرین هم منابع می‌آوردند که در مجموع 1210 میلیارد تومان می‌شود.

وی با بیان اینکه اعتبارات آب شرب 20 درصد رشد دارد، گفت: خرید تضمینی آب از بخش خصوصی 100 درصد رشد دارد. اعتبار عمرانی محیط زیست 18 درصد رشد دارد. هزینه توجه به محیط بانان 78 درصد رشد یافته است.

شاید بتوان نامه 160 نماینده مجلس در خصوص اجرای نظام رتبه بندی معلمان را موثر دانست . ( این جا )

اما شاید کم تر معلمی را بتوان یافت که نداند و یا نپذیرد که این حرکت نمایندگان مجلس اگر چه مستند به اصول قانونی صورت گرفته است اما در آستانه آخرین سال فعالیت مجلس دهم صورت می گیرد .

تا زمانی که تکلیف " معلم حرفه ای " و " ساز وکار حصول آن " به درستی و شفاف مشخص نشود این گونه مباحث ره به جایی نخواهد سپرد  در حالی که هنوز نظام رتبه بندی معلمان و ساز و کار اجرای آن نهایی و تصویب نشده است و مشخص نیست چه نهاد و یا زیرسیستمی قرار است به این موضوع مهم بپردازد افراد و شخصیت ها هر کدام  از رتبه بندی معلمان تفسیر خاص خودشان را دارند .

حاجی بابایی رئیس فراکسیون فرهنگیان مجلس می گوید :

( این جا )

" در اجرای نظام رتبه‌بندی، معلمان به مربی، دانشیار، استادیار و استاد تقسیم می‌شوند و براساس تحصیلات، تجربه و سابقه خود می توانند به این رتبه‌ها دست یابند؛ با اجرای این نظام حداقل حقوق معلمان 80 درصد استاد دانشگاه هم ردیفش می‌شود.

او با بیان اینکه طرح نظام رتبه‌بندی معلمان تهیه و تدوین شد اما با روی کار آمدن دولت یازدهم اقدام چندانی برای اجرای آن انجام نگرفت، خاطرنشان می کند : آموزش و پرورش بر اساس قانون مدیریت خدمات کشوری حقوق معلمان را افزایش داد و مدعی شد مرحله اول نظام رتبه‌بندی معلمان را اجرایی کرده در حالی که این اقدام ارتباطی با نظام رتبه‌بندی معلمان نداشت و صرفا امتیازاتی که برای تمامی کارمندان دولت در قانون مدیریت خدمات کشوری تخصیص داده می‌شد پس از سال‌ها به معلمان پرداخت شد.

با توجه به طرح موضوع رتبه بندی معلمان و تصویب آن در هیات دولت به نظر می رسد این برداشت از اجرای رتبه بندی به واقعیت نزدیک تر باشد اما پرسش این جا است که رساندن حقوق معلمان به 80 درصد حقوق اساتید دانشگاه تا چه حد با واقعیت های بودجه و شرایط کشور هم خوانی دارد ؟

پیش تر در گفت و گو با روزنامه همشهری گفتم مسئولان وزارتخانه می‌خواهند با نظام رتبه‌بندی معلمان، زمان بخرند و بازنشسته شدن معلمان را به تعویق بیندازند. ( این جا )

اگر رتبه بندی به صورت یک پروژه و با کلیت ارتقای شایستگی های حرفه ای و مالی تعریف می شود پس مانور تبلیغاتی که حتی خود بطحایی نیز مروج آن بوده است در خصوص فازبندی آن کاملا بی معناست .

مهم ترین چالش ها برای اجرای درست نظام رتبه بندی معلمان در دو محور خلاصه می شود : معاون توسعه مدیریت و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش باید اعلام کند آن منابع بودجه ای که در گفت و گو با پانا نام می برد کدام ها هستند و قرار است با کدام عناوین و یا سرفصل های دیگر جا به جا شوند ؟

1- فقدان و یا کمبود اعتبارات

2- فقدان زیرساخت ها برای اجرای درست و علمی که از نظر من تنها نهاد واجد صلاحیت برای اجرای نظام رتبه بندی معلمان همانا " سازمان نظام معلمی " است که اصلا در ادبیات مسئولان و حتی بدنه معلمان جایگاهی ندارد .

باور من بر این است تا زمانی که تکلیف " معلم حرفه ای " و " ساز وکار حصول آن " به درستی و شفاف مشخص نشود این گونه مباحث ره به جایی نخواهد سپرد .

و اما وجه جالب و تامل برانگیز این قضیه بازی مسئولان وزارت آموزش و پرورش با مجلسی ها برای توجیه ناکارآمدی عملکرد و مدیریت های خودشان است .

معاون توسعه مدیریت و پشتیبانی وزیر آموزش و پرورش اظهارات دو تن از نمایندگان عضو کمسیون آموزش مجلس مبنی بر بودجه 42 هزارمیلیاردی آموزش و پرورش در سال 98 و اختصاص 2 هزار میلیارد به طرح رتبه‌بندی فرهنگیان را گمانه‌زنی دانسته و می گوید :

«تا زمانی که دولت لایحه بودجه را به مجلس نفرستاده است، گمانه‌زنی ها درباره میزان بودجه آموزش و پرورش درست نیست. حرف ما این است با کدام و سازوکار اجرایی و منبع اعتباری مدعی هستند مبلغی که برای طرح رتبه بندی در نظر گرفته‌ایم کم است؟ هنوز قانون به مجلس نرفته است و آیین نامه آن نوشته نشده است تا سازوکار اجرایی آن مشخص شود.»

او ادامه می دهد: «اصل این بود که ما بتوانیم در لایحه بودجه 98 یک ردیف اعتباری برای رتبه‌بندی در نظر بگیریم که این طرح در سال 98 برای اجرا بدون اعتبار باقی نماند. این ردیف با کمک دولت با اعتبار 2هزار میلیارد پیش‌بینی شده است.»

حدود اعتبار این طرح بعد از آمدن لایحه به مجلس و نوشتن آیین‌نامه آن مشخص می‌شود. اگر بعد از این مشخص شد که طرح رتبه‌بندی نیاز به اعتبار بیشتری دارد با استفاده از ساز و کارهای بودجه‌ای می‌توانیم می‌توانیم منابع بودجه‌ای را جابه‌جا کنیم و رقم مورد نیاز را تامین کنیم.»

پرسش این است اگر الهیار ترکمن نمایندگان مجلس را متهم به عدم اطلاع از سازو کاراجرایی و منابع اعتباری می کند و به صورت ضمنی مبلغ 2000 میلیارد تومان را برای اجرای نظام رتبه بندی معلمان کافی می داند به صورت دقیق و شفاف اعلام کند که میزان کافی برای اجرای درست نظام رتبه بندی معلمان چه رقمی باید باشد ؟

اساسا بودجه واقعی ( عملکرد ) آموزش و پرورش برای سال 98 چقدر باید باشد ؟

آیا معاون بطحایی برای نمایندگان مجلس در حال طرح معما است و یا می خواهد توپ را به زمین آنان بیندازد ؟

جالب است که از زمان وزارت فانی در حال نوشتن آیین نامه برای اجرای نظام رتبه بندی معلمان هستند و هنوز به سرانجام مشخصی نرسیده است .

احتمالا تا سال های آینده نیز این وضعیت ادامه خواهد داشت . پرسش این جا است که رساندن حقوق معلمان به 80 درصد حقوق اساتید دانشگاه تا چه حد با واقعیت های بودجه و شرایط کشور هم خوانی دارد ؟

« مجمع فرهنگیان ایران اسلامی » در بیانیه ای اعتبار لازم برای اجرای بودجه بندی را رقمی معادل 10 هزار میلیارد تومان پیشنهاد داده است . ( این جا )

« فریده اولااد قباد » در در نشست مراکز دانشگاهی آزادشهر در نیمه شهریور ماه 97 می گوید : ( این جا )

" امسال بودجه آموزش و پرورش ۴۲ هزار میلیارد تومان است و وزارت آموزش و پرورش با کسری بودجه ۱۰ هزار میلیارد تومانی مواجه است. "

این نماینده مجلس سال قبل از آن یعنی 26 دی ماه 1395 می گوید : ( این جا )

 «جمع کسری اعتبار سال 1395، حدود 42 هزار میلیارد ریال بوده است و  این در حالی است که جمع کسری اعتبار پیش بینی شده در بودجه 96، 34 هزار میلیارد ریال است. با توجه به شرایط موجود کشور و نیز همان نگاه دیرینه ای که نسبت موضوع آموزش و معلمان در میان مسئولان و نمایندگان مجلس سراغ دارم اتفاق خاصی در سال 98 رخ نخواهد داد  و در مجموع مانند سال های قبل سهم آموزش و پرورش از بودجه عمومی اگر کم نشود همان حدود 10 درصد خواهد بود

در واقع هرگونه کسری منتقل شده از سال‌های قبل و سال 1395 به سر جمع کسری سال 96 اضافه خواهد شد و همچنین در صورت تصویب ارقام مندرج در لایحه تمامی هزینه‌های مربوط به حق التدریس شاغلین، حق التدریس آزاد، سرباز معلم، حقوق کارکنان قراردادی، بیمه تکمیلی و...که در حکم حقوق این افراد است و همچنین سایر هزینه‌های ضروری متوقف خواهد شد.

با توجه به رقم بودجه آموزش و پرورش در سال 97 که معادل 33 هزار میلیارد تومان بوده است اگر کسری های تجمیعی از سال های قبل را به آن اضافه کنیم به همان میزانی خواهیم رسید که نوبخت اعلام کره است .

یعنی بودجه سال 98 فقط جبران کسری بودجه های سنوات قبل است و اتفاق خاصی رخ نداده است .

سال قبل میزان اعتباری که برای پاداش بازنشستگان و نیز مرخصی ذخیره تخصیص و هزینه شد معادل 4 هزار میلیارد تومان بوده است .

در سال 98 این مبلغ نه تنها تغییری نخواهد کرد بلکه با توجه به افزایش تعداد بازنشستگان به میزان 2 برابر تا حداقل 7 سال دیگر این رقم باید به 2 برابر حد فعلی برسد .

معنای دیگر گزاره اگر تحول خاصی  در بودجه بندی رخ ندهد چیزی جز این نخواهد بود :

" کسری مضاعف بودجه آموزش و پرورش " .

معاون توسعه مدیریت و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش باید اعلام کند آن منابع بودجه ای که در گفت و گو با پانا نام می برد کدام ها هستند و قرار است با کدام عناوین و یا سرفصل های دیگر جا به جا شوند ؟

این ها و پرسش های دیگر موضوعاتی هستند که تاکنون به آن پاسخی داده نشده است .

و اما نکته مهم این است که چرا علی الهیار ترکمن در این موضوعات نشست های رسانه ای برگزار نمی کند ؟

چرا قبل از تحویل بودجه به مجلس و زمانی که خود این افراد مشغول تدوین و تخصیص اعتبارات هستند از رسانه ها برای طرح پرسش و نیز توجه مسئولان بالادستی آموزش و پرورش برای در زمینه بودجه واقعی آموزش و پرورش کمک نمی گیرند ؟

وزیر آموزش و پرورش در حاشیه دیدار از خبرگزاری ایسنا می گوید : ( این جا )

«اگر رسانه‌ها را همراه خود نکنیم و با آنها همراه نشویم حتی اگر قویترین متخصص‌ها به کار گرفته شوند و بیشترین منابع تخصیص یابد باز هم موفق نخواهیم بود. در عین حال که باید روش‌های ارتباط با رسانه‌ها را توسعه دهیم از آن سو باید رسانه‌ها نیز همراه آموزش و پرورش باشند.»

حال وزیر آموزش و پرورش باید به این پرسش اساسی پاسخ دهند که این مهم با روحیه ای که در مسئولان وزارت آموزش و پرورش  به ویژه فرد دست راست خود یعنبی الهیار ترکمن مشاهده می شود چگونه باید عملیاتی شود ؟

جمع بندی من آن است که با توجه به شرایط موجود کشور و نیز همان نگاه دیرینه ای که نسبت به موضوع آموزش و معلمان در میان مسئولان و نمایندگان مجلس سراغ دارم اتفاق خاصی در سال 98 رخ نخواهد داد  و در مجموع مانند سال های قبل سهم آموزش و پرورش از بودجه عمومی اگر کم نشود همان حدود 10 درصد خواهد بود .

رتبه بندی مرغی است که هم در عزا و هم در عروسی سرو می شود و این حکایت همچنان ادامه خواهد داشت .

لرستان

گروه تشکل ها/

هم زمان با ارائه  لایحه بودجه سال 98 از سوی دولت به مجلس شورای اسلامی ؛ انجمن اسلامی معلمان استان ایلام بیانیه ای صادر کرد .

متن کامل این بیانیه به شرح زیر است

انگار مشکلات معلمان صبور و پرتلاش آموزش و پرورش استثنایی تمام شدنی نیست و اراده ای جدی برای پایان دادن به این مشکلات و تحرکاتی جدی در فرادستان دیده نمی شود .

این روزها در کنار مشکلات معلمان بازنشسته سال جاری آموزش و پرورش استثنایی که به دلیل عدم پرداخت کسورات ناشی از سنوات ارفاقی بعضا چند ماهی از مدت باز نشستگی شان می گذرد اما به دلیل ذکر شده (عدم پرداخت کسورات ارفاقی) موفق به دریافت حکم بازنشستگی نشده و در این شرایط سخت اقتصادی چگونه امرار معاش کرده و با معوقات بانکی و تاخیرات مترتب بر آن چگونه کنار می آیند خود حدیثی مفصل است...

اما در کنار مشکل فوق، بازنشستگان سال های قبل  این حوزه نیز در  چنبره سنوات ارفاقی و ضریب 1/2گرفتار آمده و کسی را یارای ایشان نمی باشد .
حکایت از این قرار است : بر اساس   بند 3 ماده6 اساسنامه تاسیس سازمان آموزش و پرورش استثنایی و تبصره 5 ماده واحده قانون تشکیل سازمان مزبور هر 5 سال خدمات قابل قبول در واحدهای تابعه آموزش وپرورش استثنایی کشور از  هر حیث 6 سال محاسبه می گردد و بر همین اساس ضمن اضافه شدن سنواتی به مجموع سنوات کارکنان این بخش تحت عنوان سنوات ارفاقی ،کسوراتی می بایستی به صندوق های طرف قرارداد و مشخصا صندوق باز نشستگی کشوری واریز گردد .

در کنار این رویه قانونی مقرر شده است بابت احتساب سنوات ارفاقی در حکم حقوقی کارکنان مبلغی موسوم به ضریب 1/2نیز اضافه و با کسرکسورات قانونی به صورت ریالی در فیش های حقوقی کارکنان لحاظ گردد و در زمان باز نشستگی نیز به احکام باز نشستگی اضافه شود  . متاسفانه با تصویب لایحه خدمات کشوری که هدف آن برقراری عدالت در پرداخت های بین دستگاههای مختلف بود،اما همان گونه که عیان است این قانون به بیراهه رفت و بسیاری از دستگاهها به لطف لابی های قوی و نیز توسل به اعتبارات داخلی از کمند این لایحه جستند و چه بسا حال و روزشان بهتر هم شد ،اما در آموزش و پرورش  بسیاری از فوق العاده ها از جمله ضریب 1/2و سنوات ارفاقی در فاصله زمانی سال های 87 تا 91 از احکام حقوقی رخت بربست ،تا این که بر اساس  پیگیری های سال های گذشته مسئولان  ذیربط و موافقت دولت سنوات و ضریب صدرالذکر به احکام حقوقی برگشت .

صرف نظر از عدم توانایی مسئولان آموزش و پرورش در فاصله سال های 91 تا کنون برای پرداخت مطالبات ریالی ناشی از ضریب 1/2برای کارکنان شاغل در اقدامی نادر و کاملا غیر قانونی صندوق باز نشستگی کشوری از اعمال افزایش های ناشی از ضریب ذکر شده در احکام حقوقی باز نشستگان سازمان آموزش و پرورش استثنایی از مهرماه سال 1387به بعد در شرایطی که کسورات مربوط به ضرایب فوق را پرداخت نموده اند امتناع  و در واقع با گروکشی از بازنشستگانی که هیچ گونه بدهی به صندوق باز نشستگی ندارند شرط اعمال را پرداخت کسورات ضریب 1/2مربوط به تمامی پرسنلی شاغل در آموزش وپرورش نموده اند ؛ شیوه ای که صندوق باز نشستگی اتخاذ نموده است با عنایت به مستقل بودن پرسنل باز نشسته از آموزش وپرورش نه قانونی است و نه شرعی !
از دیگر ظلم های آشکار صندوق باز نشستگی در حق باز نشستگان به رغم تاکیدات مقام معظم رهبری مبنی برافزایش جمعیت ونص صریح ماده واحده  قانون اصلاح  جمعیت و تنظیم خانواده مصوب 20خرداد ماه 93 مجلس شورای اسلامی امتناع از برقراری حق اولاد بیش از 3 فرزند برای باز نشستگان می باشد .
این گونه گرو کشی را این گونه می توان تشبیه نمود:
 تصور کنید بدهکاران بانکی یک شهرستان همه محکوم و بازداشت شوند ،آنگاه عده ای بتوانند نسبت به ادای دین خود اقدام نمایند اما بانک شرط آزادی تادیه کنندگان را تسویه کامل بدهی همه ی بدهکاران نماید و اعلام کند تا مادامی که همه بدهکاران بدهی خویش را نپردازند خبری از آزادی شما نیست....

به عبارتی تا مشکل شاغلان در این زمینه  رفع  نشود بند مذکور که اتفاقا قابل ملاحظه و می تواند تا حدودی گره گشای بخش هایی از مشکلات همکاران باز نشسته باشد در احکام حقوقی باز نشستگان لحاظ نخواهد شد .

سخن پایانی این که انتظار می رود دستگاههای بازرسی و نظارتی و کمیسیون اصل 90 مجلس شورای اسلامی در جهت جلوگیری از بی اعتبار شدن قوانین مصوب و نظارت بر اجرای صحیح قوانین و ممانعت از تضییع حقوق باز نشستگان مسئولانه عمل کنند .

 بخشنامه ها و مستندات مربوطه با کلیک بر روی لینک های زیر قابل رویت و دریافت است:

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

   معتقدم که زندگی کردن به معنای چریک بودن است. کسی که به راستی زندگی می کند، نمی تواند شهروندی چریک نباشد. بی تفاوتی در واقع سست عنصری، انگل واره گی و بزدلی ست، نه زندگی.به همین دلیل از انسانهای بی تفاوت متنفرم.

بی تفاوتی وزن مرده ی تاریخ است و به صورت بالقوه ای بر تاریخ اثر می گذارد. منفعلانه عمل می کند، اما عمل می کند. بی تفاوتی همان بخت بد است؛ که هیچ گاه نمی توان حسابی روی آن باز کرد، همان چیزی که در برنامه ها اختلال ایجاد می کند و خوش ساخت ترین طرحها را مخدوش می کند، بی خردی و فقدان آگاهی ست که هوشمندی را سرکوب می کند. همان شری ست که دامنگیر همه می شود از آن رو که توده ی مردم تفویض اختیار می کند، امکان تصویب قوانینی را می دهد که تنها از طریق انقلاب می توان آنها را لغو کرد و قبول می کند انسانهایی قدرت را در دست گیرند که تنها با شورش می توان آنان را سرنگون کرد.از همین رو اقلیتی، به دلیل بی تفاوتی و بی مسئولیتی، فرم زندگی جمعی را بدون هیج نظارت و کنترلی تعیین می کنند، توده اما اعتنائی نمی کند زیرا اهمیتی برایش ندارد؛ گویی بخت بد است که همه چیز و همه کس را تحت تأثیر قرار می دهد، تو گویی که تاریخ چیزی جز کلان پدیدهای طبیعی نیست، فوران آتشفشان یا زلزله ای ست که همه را قربانی می کند، چه آنکه می خواست و آنکه نمی خواست، چه آنکه می دانست و یا نمی دانست، چه آنکه فعال بود و چه آنکه بی تفاوت.در این شرایط، برخی ناله های رقت بار سر می دهند، و بعضی فقط به طور شرم آوری ناسزا می گویند اما اندک کسی از خود می پرسد:

اگر من نیز وظیفه ی خود را انجام می دادم، اگر سعی می کردم که اراده ام را اعمال کنم، آیا آنچه که رخ داده، اتفاق می افتاد؟

بدین سبب نیز از انسانهای بی تفاوت متنفرم: زیرا ناله ی ابدی آنان از سر معصومیت عذابم می دهد. از هر یک از آنان می خواهم توضیح دهد که چطور نقشی را که زندگی به او محول کرد و هر روزه به عهده اش می گذارد را ایفا می کند، از هرآنچه که انجام داده و به خصوص هرآنچه انجام نداده است.من فکر می کنم که می توان با آنان بی شفقت بود، و بایسته نیست ترحم و اشکی برای آنها به هدر داد.
شبکه جامعه شناسی علامه

آذربایجان شرقی

خراسان شمالی

گروه اخبار/

امروز وزیر آموزش و پرورش به مناسبت » روز دانشجو » در پردیس شهید چمران ( دانشگاه فرهنگیان ) حضور یافته و به پرسش های دانشجو معلمان پاسخ داد .

این حرکت اگرچه در نوع خود حرکتی نو و ابتکاری است اما نباید فقط محدود به مناسبت ها شود و  منطقی آن است به صورت یک رویه و یا گفتمان درآید .

موضوع قابل توجه در این نشست دفاع مجدد و مجدانه وزیر آموزش و پرورش از طرح معلم تمام وقت علی رغم مخالفت اکثریت قریب به اتفاق کارشناسان و معلمان منتقد از آن است .

پیش از این « علی الهیار ترکمن » در مناظره ای که در مورد طرح معلم تمام وقت در پردیس شهدای مکه برگزار شد حضور نیافت . ( این جا )

علی رغم طرح انتقادات بسیار در رسانه ها و به ویژه صدای معلم تاکنون هیچ گونه جوابیه ای در این مورد وصول نشده است .

« صدای معلم » از وزارت آموزش و پرورش دعوت می کند نشستی دو سویه و انتقادی با حضور خبرنگاران و اصحاب رسانه و نیز مدافعان طرح معلم تمام وقت برگزار گردد .

     بدون شک فیلم جدایی نادر از سیمین ساخته اصغر فرهادی سوای جوایز متعددی که به دست آورده در تاریخ سینمای ایران ماندگار خواهد شد. بردن جوایز متعدد به خصوص اسکار هم مهر تاییدی است بر این که این فیلم خوش ساخت حرفی برای گفتن دارد. فیلم روان و راحتی است و کارگردان هیچ زور اضافی نمی زند که مطلبی را القا کند، شعار دهد یا مبالغه ای از نوع ایرانی در آن به کار برد. در این فیلم همه چیز در حد و اندازه لازم، نه بیش و نه کم مانند اندام های یک ارگانیسم در جای خود قرار دارند. برای مدت ها بعد از "زیبای آمریکایی" این فیلم جزو فیلم های دلخواه من باقی خواهد ماند.

جدایی از همان صحنه های آغازین یا بهتر بگویم از همان تیتراژ فیلم عنصر سادگی را به نحو استادانه ای سبک و سرلوحه خود قرار می دهد و به بهترین وجه ممکن از آن استفاده می کند و این گفته موتزارت را که "نبوغ در سادگی است" معنی می کند. حتی نام و عنوان فیلم هم به دور از عنوان های فاخر و پرطمطراق، ساده و صمیمی انتخاب شده است. مانند عنوانی است که یک دانش آموز برای انشای مسافرت نوروزی خود انتخاب می کند. به عنوان مثال عنوان "کرامر علیه کرامر" عنوانی گیشه پسند و تجاری است که رگه هایی از تبلیغات هم در آن می توان یافت. شاید در ترجمه فارسی به چشم نیاید اما در انگلیسی عنوان Kramer vs. Kramer عنوانی با کلاس و با پرستیژ به حساب می آید. معمولا vs. یا versus وقتی دو تیم ورزشی مخصوصا اسم و رسم دار مقابل هم صف آرایی می کنند به کار می رود. بد نیست اشاره کنم که یک منتقد اروپایی این دو را با هم مقایسه کرده است. اگرچه کرامر علیه کرامر در ژانر خانوادگی جزو فیلم های با ارزش و خوب به حساب می آید اما اقتباسی بوده و در آن از عناصر هالیوودی استفاده شده است.

اما فیلم جدایی:

می توان ساعت ها درباره این فیلم صحبت کرد. از صحنه های زیبای آن سخن گفت، شروع خیره کننده و پایان غافلگیرکننده آن را تحلیل و کارگردان و عوامل آن را ستود. من فیلم را قبل از اینکه به اسکار معرفی شود برای اولین بار در جلسه ای نگاه می کردم آن را فوق العاده و تکان دهنده یافتم. بعد از اتمام فیلم یکی از خانم‌ها گفت: "اینکه فیلم ساده ای بیش نیست." گفتم اتفاقا نقطه قوت فیلم همین سادگی اش است. در این فیلم فرم و محتوا باهم به نحو طبیعی و غیرمصنوعی سینک شده اند.

فیلترهای سختی باید برای انتخاب شغل معلمی در نظر بگیریم و ثبات استانداردها جز جدایی ناپذیر آن باشد  نقد و نظرهای زیادی درباره این فیلم چه در داخل و چه در خارج نوشته شده است و شاید بحث درباره آن خسته کننده باشد. تنها بسنده کنم به این که این فیلم گوشه هایی از فرهنگ ایرانی-اسلامی را برای بیننده خارجی به صورت ملموس و قابل فهم به تصویر می کشد. هدف این نوشته نقد و تحلیل این فیلم نیست که صاحبان فن و هنر بهتر می توانند آن را انجام دهند اما می خواهم به زوایای دیگری از این فیلم که کمتر به آن پرداخته شده و تا آنجایی که می دانم از نظرها پوشیده مانده بپردازم. در این فیلم فرهادی خودآگاه یا ناخودآگاه به آسیب شناسی آموزش و پرورش ایران هم پرداخته است. اصغر با ارائه تصاویری کم و به غایت تاثیرگذار و واقع گرایانه نشان می دهد که چه درک درستی از وضعیت حاکم بر آموزش و پرورش ایران دارد. او امکانات مادی و سخت افزاری آموزش و پرورش را هدف قرار نمی دهد، روی تخته سیاه، مدرسه و کلاس زوم نمی کند بلکه دقیقا دست روی جای حساسی می گذارد و مانند یک پزشک حاذق دقیقا می داند مشکل کجاست و آن را به سادگی به ما نشان می دهد. اصغر با کمترین صحنه ها نشان می دهد که آموزش و پرورش ایران همچنان در رکود به سر برده، حافظه-محور بوده و بر حفظ طوطی وار و محفوظات متمرکز شده است. اقدام دوم ایجاد محیطی علمی و آموزشی و آرام، و معاف کردن دانش‌آموزان از برنامه های خارج از برنامه آموزشی است. شرکت دادن دانش آموزان در برنامه های سیاسی و تبلیغی و مراسمات اختلال در آموزش و بر خلاف اصول آموزشی است

صحنه های مربوطه را یک بار بار دیگر مرور می کنیم:

ترمه در دادگاه کتابی در دست دارد مطالبی را حفظ و به صورت طوطی وار تحویل می دهد. در خانه هم همین طور. سکانس های مربوط به روش درس خواندن ترمه منعکس کننده روش های تدریس کلاسیک و قدیمی در آموزش و رورش امروزی ماست که سالهاست در آن لانه کرده است. این صحنه ها شاید تلنگری باشد که در روش های تدریس حافظه محور و قدیمی تجدید نظر کرده، و توجه خود را به جای مفاهیم و اصطلاح اغراق آمیز مانند "حیات طیّبه" که مفهومی مبهم و قابل تفسیر دارد تاکید نکرده و مدام بر طبل تحول بنیادین که تنها روی کاغذ مانده نکوبیم.

برای برون رفت از این بن بستی که سالهاست گریبان آموزش و پرورش را گرفته و بازگرداندن پویایی به این سیستم و حرکتی هر چند ناچیز به جلو ضروری است آموزش های خود را با نیازهای روز جامعه و جهان تطبیق دهیم. اولین و مهم ترین قدم کار روی مربیان و معلمان و قدرتمند کردن آنهاست.

تربیت معلمان حرفه ای و مجهز کردن آنها به مهارت های تدریس و دانش از ضروریات هر سیستمی است. زمانی یک مدیر آموزشی کره جنوبی گفت: «کیفیت یک نظام آموزشی (آموزش و پروش) هیچ وقت نمی تواند از کیفیت معلمان آن پیشی بگیرد!»

 حتی باید معلمان هر جامعه ای را لوس کرد و برای آنها ریخت و پاش کرد. بهترین امکانات باید در اختیار آنها باشد. آنها باید بهترین ماشین ها، بهترین خانه ها بهترین وسایل دیجیتالی و بهترین خدمات را در جامعه در اختیار داشته باشند، چرا که با روح و روان بشر و ارگانیسم های هوشمند سروکار دارند. ایران گردی و جهان گردی و سفرهای علمی باید جزو برنامه های آنها باشد. اما با یک شرط کوچک که به آنها اجازه ندهیم که به کاری غیر از آموزش بپردازند و مدام با آموزش های حرفه ای و شخصی علم آنها را به روز کنیم. فیلترهای سختی باید برای انتخاب شغل معلمی در نظر بگیریم و ثبات استانداردها جز جدایی ناپذیر آن باشد.

پس از تحریر:

برای سروسامان داد به وضعیت آموزش و پرورش شاید بد نباشد که مانند فوتبال و والیبال یک مربی خارجی مثلا یک متخصص اروپایی آموزش و پرورش را بیاوریم تا آموزش و پرورش ما را سروسامانی بدهد. در طول تاریخ خارجیانی بوده اند که خدمات خوبی به کشورمان ارائه داده اند. مثلا گمرگ ما را برای مدتی کوتاه سروسامان داده اند یا تجربه موفق موسسات آموزشی که خارجیان در سال های پشت سر گذاشته شده پایه گذاری کرده اند می تواند مثالی دیگر از این مقوله باشد. اما قبل از آن دو اقدام مهم دیگر ضروی است:

آموزش و پرورش را از سیاست زدگی سم زدایی کنیم و دست گروه های ذی نفوذ و فشار در آموزش و پرورش و مدارس را قطع کنیم. گروه هایی که در طول این سالها قدرت و جای پای محکمی برای خود پیدا کرده و دفتر و دستک  و عوامل خود را دارند و حتی در انتخاب تصاویر کتاب ها و برنامه درسی و ... هم اعمال نفوذ می کنند و برنامه های غیرآموزشی خود را دنبال می کنند.

اقدام دوم ایجاد محیطی علمی و آموزشی و آرام، و معاف کردن دانش‌آموزان از برنامه های خارج از برنامه آموزشی است. شرکت دادن دانش آموزان در برنامه های سیاسی و تبلیغی و مراسمات اختلال در آموزش و بر خلاف اصول آموزشی است. ختام این یادداشت حدیثی از پیامبر اسلام است که در یکی از داستان‌های «داستان راستان، مطهری» آمده است: اصغر با کمترین صحنه ها نشان می دهد که آموزش و پرورش ایران همچنان در رکود به سر برده، حافظه-محور بوده و بر حفظ طوطی وار و محفوظات متمرکز شده است

یکی از یاران، نزد پیامبر (ص) رفت و پرسید: «ممکن است جنازه کسی در میان باشد که باید دفن شود. همچنین مجلس علمی بر پا باشد که باید در آن شرکت کنیم. وقت هم کم است و نمی توانیم در هر دو حضور داشته باشیم و اگر در هر کدام شرکت کنیم از دیگری محروم می شویم. تو دوست داری که من در کدام مجلس شرکت کنم؟»

پیامبر (ص) فرمود: «اگر افراد دیگری هستند که جنازه را دفن کنند، در مجلس علم شرکت کن شرکت در جلسه علم، ازحضور در هزار تشییع جناره، هزار عیادت بیمار، هزار شب عبادت، هزار روز روزه، هزار درهم صدقه، هزار حج غیرواجب و هزار جهاد غیرواحب بهتر است. مگر نمی دانی به وسیله علم می شود، خدا را اطاعت و عبادت کرد. همچنان خیر دنیا و آخرت با علم همراه است. همانطور که شرّ دنیا و آخرت با جهل همراه است.»

در حضور دانشمندان، ده داستان از داستان راستان، جلد 2، ص 18، نوشته شهید مرتضی مطهری، معاونت آموزش سازمان نهضت سوادآموزی

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید