معلم طرح کرد عِلم خدایی
معلم مونس حِلم الهی

معلم راز اسرار جهانی
معلم خادم تعلیم جانی

معلم از وجود کبریایی
معلم عاشق عزم کمالی

معلم اولین شخص جمالی
معلم بعد او میم جهانی

معلم خاطرات زندگانی
معلم سرنوشت هر که عالی

معلم مهد سرسبز حقیقی
معلم مهر قلبم آشنایی

معلم نام محبوب کلامی
معلم مهتر عالم کماهی

معلم روز و شب در سجده کردن
معلم وعده عهدم وفایی

معلم آشنای درد هستی
معلم با نشان اکرام باقی

معلم نامه قلبم نویسی
معلم صفحه دردم صفایی

معلم با قلم نقش ات کشیدم
معلم وقت را یک دَم نشانی

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

آذربایجان شرقی

معلمی در ایران مرگ تدریجی است که یک معلم روزانه قسط آن را می پردازد.
( Teaching is death in daily installment in Iran)

    
با درود بسیار به آموزگاران راستین ، این فرزانگان عاشقی که چون شمع می سوزند  تا فردای روشنی را برای جوانان و نوجوانان میهن عزیزمان رقم بزنند.

آن چه من را  به پیش کش نمودن این نوشتار وامی دارد ، پیوند تاریخی من و شما است که به عنوان یک آموزگار ریشه در دردی مشترک،  که همانا بی بهره گی از بسیاری از آزادی ها و حقوق صنفی  است داریم.

در زندگی پر چالش امروزه ، نگرانی پدرها و مادرها این است که  سرنوشت فرزندانشان که آینده سازان میهن هستند چگونه رقم خواهد خورد.

آنان با امید به آینده ای روشن و پر بار، فرزندان دلبند شان، این نونهالان را به آموزگاران می سپارند تا از آنان زنان و مردانی بسازند که برای کشور افتخار آفرین باشند و در آینده در برابر هر گونه ستم و نابرابری واکنش نشان داده و در کشوری آباد ، آزاد و به دور از هر گونه نابرابری زندگی کنند. و این گونه است که معلم بار سنگین آموزش و پرورش را بر  دوش می کشد.  
 نقش آموزگار در فرهیختن (تربیت)  دانش آموزان  به عنوان شهروندان شایسته آینده ، آن قدر کرامند است که می توان گفت پیشرفت و رشد و توسعه یک کشور در گرو کار آموزگارانی است که در شکوفایی  استعداد های جوانان  تلاش می کنند.

بر پایه اسناد یونسکو ، روز 5 اکتبر  برابر با 13 مهر ، روز معلم ، نشانی شکوهمند از ترویج آگاهی علمی و شکوفایی جوانان است.

بنا به اعلامیه جهانی حقوق بشر ، حق دسترسی به آموزش با کیفت و با استاندارد های جهانی ، حتا در دور افتاده ترین نقاط هر کشور با استفاده از سرمایه های ملی ، شامل سرمایه مالی و سرمایه معنوی که همانا معلمان باشند باید برای همه کودکان و نوجوانان هر کشور فراهم شود . برای تحقق این امر، تکریم و پاسداشت جایگاه معلم از اهمیت ویژه ای بر خوردار است.

در کشورهای پیشرفته با حکومت های مردم محور  ، با تکیه بر  ارزش های اجتماعی، علم محوری  و شکوفایی اقتصادی ، به معلم که سر چشمه و عامل این پیشرفت ها است  ارج می نهند.برعکس، درکشورهای دارای سیستم حکومتی غیر مردمی و ناپاسخگو وضع معلمان به گونه ای دیگر است.

شور بختانه در جامعه ما ، زندگی معلم و خانواده اش ، همچون زندگی دیگر اقشار زحمت کش ، کارگران و کشاورزان با درد و رنج و محنت روزانه گره خورده . سال هاست که معلمان برای احقاق حقوق صنفی  خود در تهران در جلو مجلس و در شهرستان ها در مقابل  ادارات آموزش و پرورش ، استانداری ها و... گرد هم آمده و در یک حرکت آرام و صلح آمیز  خواستار تحقق حقوق فراموش شده صنفی خود و آزادی های شهروندی می شوند. اما هر بار نه تنها صدای آنان شنیده نمی شود  بلکه  بعضا مورد اهانت نیروهای انتظامی و یا بی اعتنایی مقامات دولتی قرار گرفته و برخی از آنان دستگیر و زندانی می شوند .

می توان گفت که بر اساس آمارهای رسمی دولتی شمار زیادی از معلمان زیر خط فقر زندگی می کنند ،به  طوری که در بعضی مدارس معلم برای جبران هزینه های سنگین زندگی، به ناچار سرویس رفت و برگشت دانش آموزان همان مدرسه ای را که در آن تدریس می کند انجام می دهد ، یا شب ها و روز های تعطیل به مسافر کشی می پردازد.

معلمی را می شناختم  که پس از حدود 30 سال تدریس در  دبستان ، پس از  بازنشستگی ، در سن بالای 70 سال به سبزی فروشی در کنار خیابان مشغول بود. 

در سال های کنونی ، با گرانی مایحتاج روزانه و عدم افزایش دستمزد معلمان به نسبت تورم افسار گسیخته ، فقر و فلاکت بر زندگی معلمان ، نه سایه، بلکه تاریکی افکنده است و  نیارد آن روزی که معلمی در خانه بیمار  داشته باشد که باید با این هزینه های سنگین پزشکی به حالش گرست. در همین حال شماری از  اعضاء کانون صنفی معلمان چون اسماعیل عبدی پس از 21 سال سابقه تدرس ، محمد حبیبی و آقای بهشتی به جرم دفاع از حقوق همکاران خود در زندان به سر می برند.

آقایان مسئول !

آیا زندان جایگاه معلمان تلاشگر و پاک سرشتی است که مشعل روشنگری و سازندگی  را بر دوش می کشند ؟

یک سنجه ( مقایسه) ساده بین حقوق و مزایای یک معلم ابتدایی بازنشسته زاپنی یا امریکایی با حقوق یک معلم ابتدایی بازنشستیه ایرانی ژرفنای فاجعه و ستمی را که بر معلمان میهنمان رفته فاش می سازد.
در ژاپن: 

- بیمه با پوشش کامل بدون پرداخت هیچ وجهی .
-  مرخصی استعلاجی با حقوق و مزایای کامل تا زمان بهبهودی .
-  مسکن مناسب  در شان معلم
-  حقوق ماهانه 5000 تا 6000 دلار که با ارزش پول کنونی ایران 50000000  تومان است .
-  در امریکا هم همین حقوق و مزایا با اندکی تفاوت برقرار است.
آیا یک مقایسه ساده بین حقوق ماهانه  شصت ملیون (60000000 ) تومانی معلم بازنشسته زاپنی با حقوق یک و نیم ملیون تومانی یک معلم بازنشسته ایرانی کافی نیست که به این جمع بندی برسیم که:
معلمی در ایران مرگ تدریجی است که یک معلم روزانه قسط آن را می پردازد !

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

هرمزگان

مرور خاطره اولین روز حضور در هنرستان چهارصد نفره ای در قلب گوهردشت کرج در سال جاری خالی از لطف نیست.
یکم مهر معاونت پرورشی با شور و اشتیاق مراسم بازگشایی مدارس را استارت می زند. مراسم صبحگاه شروع نشده، داد و بیداد و بد و بیراه گویی یکی از همسایگان که از دیوار مدرسه بالا رفته بلند می شود و تمام تلاش ما برای ایجاد نظم و نظام در صفوف برخی از هنرجویان فرصت طلب دود هوا می شود.
پیرمرد عصبانی برای تکمیل کردن سلسله فحش های آبدارش به داخل مدرسه هجوم می آورد و صدایش را در اعتراض به سر و صدای بلندگو تا می تواند بالا می کشد.
با وساطت معاون پرورشی، همسایه معترض داد و بیداد کنان به بیرون از محل آموزشی هدایت می شود.
با اینکه ما صدای بلندگو را در مینیمم حالتش کوک کرده ایم ولی تقریبا هر روز شاهد تداوم غرولند بوده و در معرض تهدید و تحدید برخی از همسایگانمان هستیم.

قانون چه می گوید؟

طبق قوانین جاری و آموزه های دینی، هیچ کس نمی تواند به بهانه اعمال حق خود اسباب مزاحمت دیگران را فراهم آورد. در صورت سلب آسایش و تهدید آرامش می توان با استناد به مواد ۶۹۰ و ۶۱۸ قانون اساسی به دادسرای عمومی انقلاب شکایت و به استرداد حقوق سلب شده اقدام نمود. ولی در صحنه عمل واقعیت چیز دیگری است.

برای برخورد با مدارس، مساجد، دوایر دولتی، پارکها و ... که عمدا یا سهوا اقدام به سلب آسایش و آرامش مردم می نمایند قانون مدون و مفاد مشخصی وجود ندارد و تنها ذهنیت و تشخیص قاضی ملاک تصمیم گیری در چنین پرونده هایی خواهد بود.

رشد قارچ گونه مدارس غیر دولتی

مدارس دولتی عموما محوطه بزرگی دارند که بتواند صدا و شلوغی را در خود گم کند، ولی با شیوع قارچی مدارس غیرانتفاعی در چهارگوشه شهر، تقریبا امان و زمان از همسایگان مجاور بریده شده است.
تغییر کاربری بدون ضابطه و بدون لحاظ کردن حق و حقوق قانونی و معنوی همسایگان (در خصوص خانه های قدیمی به مدارس غیر انتفاعی) منفعت طلبی محض بوده و به نوعی ماهی گرفتن از آب گل آلود می باشد.

منازل مجاورت مدارس و باقی ماجرا

 در عرف خرید و فروش، املاک مشرف به مدارس، مساجد، پارکها، دوایر دولتی و ... همواره تا ۴۰ درصد زیر قیمت بازار انجام می شود.
دلیل این افت فاحش قیمت مزاحمت های صوتی، درگیری، تجمع ، آشوب و ... در مجاورت چنین مکانهایی است.

 چه باید کرد؟

مشتریان و خریداران منازل مجاور مدارس با علم به احتمال مزاحمتهای صوتی اقدام به خرید در همسایگی چنین مکانهایی می کنند. لذا باید ضمن پذیرش واقعیتهای پیرامونی با اغماض و تدابیری چون به کارگیری پنجره های دوجداره و عایق های صوتی و ... با موضوع کنار بیایند.
صدای زنگ و صبحگاه مدارس برای برخی از همسایگان دل آزار و ناخوشایند است و برای برخی دیگر دل نواز و نوستالژیک و به نوعی یادآور خاطرات دوره دانش آموزی خودشان از طرف دیگر بر مسئولین مدارس، مساجد و ... فرض است که به جز موارد کاملا ضروری همچون اجرای صبحگاه و مراسمات شاخص مذهبی حتی الامکان از بلندگوهای عمومی استفاده نکنند و در صورت ضرورت به بلندگوهای داخلی بسنده نمایند.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه اخبار/

در حالی که چندی پیش ، « علی الهیار ترکمن » معاون توسعه مدیریت و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش از تصویب طرح « معلم تمام وقت » به مدت 30 ساعت خبر داده بود ( این جا ) اما خبرگزاری تسنیم از قول وزیر آموزش و پرورش اعلام کرده است که معلمان به جای 24 ساعت ، 36 ساعت به کلاس خواهند رفت .

خبر را بخوانید .

گروه استان ها و شهرستان ها/

نامه زیر توسط یکی از مدرسان دانشگاه فرهنگیان برای صدای معلم ارسال شده است .

در گزارش پیشین صدای معلم به مناسبت آغاز سال تحصیلی و آیین استقبال از نو دانشجو معلمان دانشگاه فرهنگیان به موضوع تصدی چند جایگاه توسط معاون فرهنگی این دانشگاه اشاره شده بود . ( این جا )

« صدای معلم » آمادگی خود را برای انتشار پاسخ مسئولان دانشگاه فرهنگیان اعلام می کند .

تهران

آری نوشتن !

چه حس و حالی به انسان می دهد.

هر وقت می نویسم احساس خستگی نمی کنم.هر وقت می نویسم احساس هیجان می کنم.به راستی چه چیزی در نوشتن است که حال انسان را خوب می کند؟

آیا فقط نوشتن است که حال آدم را خوب می کند؟

چرا دیگران را تشویق به نوشتن نمی کنیم؟ آیا در برابر نوشتن مقاومت می کنیم؟ اگر کسی نوشتن را شروع نکند به نظرمان می تواند پیشرفت کند؟

برای نوشتن باید ذهن خودمان را باز کنیم یا ذهن دیگران؟ چرا از نوشتن فرار می کنیم؟ چرا حاضر نیستیم برای خود و جامعه گام مهمی بر داریم؟ و بعد حالت طلبکارانه ای بر خود می گیریم؟ در درون ذهن چه چیزی می توان قرار گرفت؟ ذهن محل انباشت اطلاعات است؟ذهن محل تفکر است؟ایا سخت است تفکر کنیم؟

ما انسان ها به چند دسته تقسیم می شویم.
دسته اول کسانی هستیم که اهل ریسک کردنیم و خوب از  پسش بر می آییم.
دسته دوم کسانی هستیم که منتظریم ببینیم دست اول چه سودی عایدشان می شوم بعد ما اقدام کنیم هر چند که شاید سود کمتری نصیبشان شود اما چون اهل فکر هستند و ریسک می کنند خیلی خوب به یک سری نتایج دلخواه می رسند.
دسته سوم کسانی هستند که خنثی هستند اگر سودی نصیب شان نشود ضرری هم نمی کنند.شاید باد ملایمی بر ذهنشان بخورد و رد شود.اما چه باید کرد؟ باید خنثی بود؟ باید تلاش کرد؟ باید برا خودمان ارزش و نگرش بسیار مهم قائل شویم؟یا دیگران برای ما ارزش قائل شوند؟به راستی انشا و نویسندگی را تمرین کرده ایم؟

Hیا اگر بنویسیم پیشرفت می کنیم؟ چرا می خواهیم فرد را دانشمند بار بیاوریم؟ اما از توانمند بودن خسته ایم؟ چرا ذهن را فریز می کنیم؟مگر ما را چه شده است؟

یادگیری را طوطی وار کرده ایم و از عمیق بودنش می نالیم.
مارا چه شده است که مهارت های زندگی را فراموش کرده ایم؟ کدام راه را انتختاب کرده ایم؟ چرا توسعه جمعی را فراموش کرده ایم؟

توسعه ؛ ساختن سد، نیروگاه، ساختمان های شیک و زیبا نیست. توسعه ساختن ذهنی چند وجهی و پر طمطراق است که بتوان از آن فردی شایسته،با اخلاق، با سواد در جنبه های مختلف بار آورد.

توسعه یعنی بالا بردن کیفیت زندکی از طریق نوشتن.

توسعه یعنی گفت و گو.

توسعه یعنی احترام به عقاید دیگران.

توسعه یعنی خوب نوشتن، توسعه یعنی مطالعه کردن.توسعه یعنی عاشق پیشرفت بودن در سنین ابتدایی. توسعه یعنی احترام به دیگران.

آن قدر باید بتویسیم و نوشتن را خوب تمرین کنیم که عادت زندگی روزمره ماها بشود.

نباید از نوشتن فاصله گرفت.نباید از خواندن دور شد.

آن چه سطح سواد ماها را مشخص می کنید کیفیت خواندن کتابهایی که می توانند مسیر زندگی مان را مشخص کنند و برخورد با آدم های بزرگی که رمز موفقیت ادامه آنان مطالعه بیشتر و پژوهش بیشتر بود.

ما باید سعی کنیم انسان تعلیم بدهیم.بدون تعلیم دادن نباید انتظار پیشرفت و درک جامعه خوب را داشت.

باید طوری انسان را آموزش دهیم که در برخورد با مسائل و مشکلات جامعه به نحو مطلوبی رفتار کنیم.ما باید کار تیمی و گروهی را همزمان با خوانش کتاب و نوشتن آموزش دهیم و بر اساس وظیفه مداری و مسئولیت پذیری رفتار کنیم.

به راستی چقدر دنبال این هستیم که ذهن خود را صیقل داده و داده های تازه و مورد نیاز وارد آن کرد؟

ذهن باید هر لحظه تمیز گردد و به آن احترام گذاشت.

ذهن محل فکر کردن دقیق است.

باز هم می گوییم اری نوشتن است که حال آدم را خوب می کند .

بیایید آن نوشتن و خواندن را به دیگران هدیه کنیم تا نوع نگاهمان به دیگران و جامعه و پیشرفت آن عوض شود. این آموزش باید از سنین پایین شروع شود باشد افرادی مثمرثمر برای ارتقای سطح اموزش و یادگیری شویم.

من نوشتن را دوست دارم چون به من قد را می دهد.چون به من ابهت و انرژی می دهد.

ایام به کام.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید