گروه گزارش/

پرتال وزارت آموزش و پرورش نوشت : ( این جا )

« نهمین جلسه کمیته سلامت اداری و صیانت از حقوق مردم در آموزش‌ و پرورش در سالن اجتماعات با حضور تعدادی از معاونین و اعضای اداره کل ارزیابی و عملکرد و پاسخگویی به شکایات برگزار شد.

تهران

همه گیری ویروس کرونا دامنه ی استرس را در زندگی جامعه بالا برده و خانواده ها را با چالش های متفاوتی روبه رو ساخته است و از طرف دیگر کنکور و صحبت از آن نیز استرس و فشارهای عصبی خاص خود را برای خانواده به همراه دارد لذا هر چه مدت زمان این فشار و استرس بیشتر شود آثار مخرب تری برای جامعه مخاطب  خواهد داشت.

به گفته محققین و مسئولان؛  کرونا و رفتن آن نامعلوم است و موج های شیوع آن نامشخص، پس نمی توان براساس یک پدیده مبهم و نامشخص زمانبندی موضوعات اساسی جامعه را برنامه ریزی کرد. همان طور که سایر امور جامعه را با مواجهه هوشمندانه با آن دعوت کرده و همه ی امور را با پروتکل های خاص طراحی و بازبینی کرده و در نهایت آغاز مجدد کسب و کارها و فعالیت های اجتماعی را برنامه‌ریزی کرده‌ایم، برگزاری کنکور نیز امکان پذیر خواهد بودو با رعایت پروتکل های سخت گیرانه تر از سایر امور آن  را برنامه‌ریزی و اجرا نماییم.
 کمی سخت به نظر می رسد ولی امکان پذیر است اگر همه ی دستگاه ها و نهادهای اجرایی و مرتبط با یک وحدت رویه امور را پی ریزی نمایند؛ بنابراین طرح تعویق کنکور سراسری با چالش های زیادی مواجه است.
 - تغییر اولیه ی زمان کنکور، برای بسیاری از داوطلبان آزمون چالش برانگیز بود و برنامه های زندگی آنها را در شرایط سردرگم قرار داد  ،حال دوباره به راه انداختن موج دیگر برای تعویق مجدد کنکور، آسیب هایی همچون دلسردی، سردرگمی، افزایش استرس، عدم اعتماد به سیستم آموزش و آزمون و سازمان سنجش کشور ، و به رکود کشاندن خیل عظیم داوطلبان را به همراه خواهد داشت و ادامه این وضعیت و استرس آن، خود یعنی ضعف بیشتر در برابر مبارزه با کرونا .
-  چالش دیگر این تعویق در باره زمان بندی و برنامه‌ریزی مطالعه دانش آموزان و داوطلبان کنکور است که برای بازه زمانی پایانی مردادماه برنامه ها و آزمون هایشان را تنظیم کرده اند و به هم ریختن این برنامه به استرس و همین طور خستگی و افسردگی  در این نیروهای بالقوه جامعه  منجر خواهد شدکه شاید تاثیر بسیار بدی بر نتایج آزمون  گذاشته و آینده بسیاری را دست خوش تغییر کند.

کرونا یک همه گیری جهانی بوده و در سطح کشور ما هم، همه با آن درگیر شده و هستند پس تمام پیامدهای آن بر روی تک تک داوطلبان اثر گذار بوده و تعویق زمان کنکور به نظر نمی رسد از پیامدهای آسیب زای کرونا بکاهد.
بسیاری از رشته ها اصلا متقاضی ندارند و صندلی خالی دانشگاه در آن  رشته داریم و یا بسیاری دیگر بدون آزمون پذیرش دانشجو دارند و پس رقابت برای برخی رشته ها حساس و سخت می باشد که داوطلبان آن ها مسلما برنامه دقیق دوران جمع بندی خود را طرح ریزی کرده اند و آمادگی دارند هر چه سریع تر از استرس این آزمون در زندگی خود بکاهند .

مساله دیگر اینکه داوطلبان کنکور چند دسته اند:

1) داوطلبان جدی، هدفمند و با برنامه که با برنامه ریزی دقیق مطالعه کردند و آماده بودند همانند سنوات گذشته در تیرماه آزمون دهند ، 2) داوطلبانی که فقط ثبت نام داشته ولی هدف و برنامه ای نداشته اند برای شرکت در کنکور و در به تعویق افتادن کنکور بی تفاوت عمل می کنندو اما 3)دسته آخر داوطلبان بی برنامه کنکور که با بی نظمی به ماههای آخر رسیده اند و حال تعویق کنکور را فرصت ساز می دانند که شاید تلاش کنند
 تصمیم گیران و تصمیم سازان کشور برای عده معدود نباید آزمونی که می تواند در یک نیم روز انجام شود و بگذرد را با نامه جمع محدود عقب بیندازد و حتی تکلیف مراکز دانشگاهی را هم برای ثبت نام سال آتی در هاله ای از ابهام قرار دهند. کرونا یک همه گیری جهانی بوده و در سطح کشور ما هم، همه با آن درگیر شده و هستند پس تمام پیامدهای آن بر روی تک تک داوطلبان اثر گذار بوده و تعویق زمان کنکور به نظر نمی رسد از پیامدهای آسیب زای کرونا بکاهد.

راهکارهای پیشنهادی:
- تدوین پرو تکل های بهداشتی دقیق با تنظیم فرایند اجرایی نظارتی دقیق تر.
- تخصیص اعتبار مناسب توسط دولت و ستاد ملی کرونا برای آماده سازی فضاها و امکانات و نیروی انسانی مورد نیاز  برای برگزاری کنکور با رعایت کامل پروتکل مصوب شده .
- اختصاص فضاهای متعدد و بسیار بیشتر و وسیع تر از سال های قبل برای اجرای دقیق آزمون مطابق پروتکل ها با توجه به اهمیت فاصله اجتماعی و عدم تجمع و نظارت مناسب.
- عدالت محور بودن با رصد نظرات داوطلبان سال ۹۹ براساس طراحی یک سامانه و ایجاد فرصت ثبت نظرات و تصمیم گیری با توجه به نتایج و تحلیل داده ها براساس پارامترهای مصوب
- آموزش و آماده سازی داوطلبان برای شرکت درآزمون با شرایط خاص و رعایت پروتکل های تعیین شده.
"خدایا چنان کن سرانجام کار تو خشنود باشی و ما رستگار ".

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

با حضور میهمانان ناخوانده و‌نامیمون ویروس کرونا ، از اسفند۹۸ بالاجبار مدارس تعطیل شدند و اگر چه با گذشت چند روز از آغاز تعطیلی ها با شعار آموزش تعطیل شدنی نیست  شاهد همت خودجوش معلمان برای آموزش و همچنین به مرور زمان تهیه برنامه های آموزشی از سوی آموزش و پرورش و ارائه در رسانه ملی شدیم اما شاهد خروجی چندان مطلوبی ،ولو بسیار کم هم نبودیم و شاهد این ادعا نحوه ی برگزاری امتحانات خرداد و ارزشیابی پایانی سال ۹۹ - ۹۸ بود (مبنای اصلی ارزشیابی  همان آموزش حضوری تا اسفند شد) آیا در کنار آموزش در رسانه ملی برای آموزش معلمان در زمینه ساخت محتواها برای آموزش مجازی برنامه ای تهیه شد ؟

درست است که غافلگیر شدیم ؛
نه بستر مناسبی برای آموزش داشتیم (سخت افزاری و نرم افزاری) و‌ نه برنامه و توانمندی از پیش برای چنین روزهایی .
تمام تلاش و تمرکز  سیستم آموزش و پرورش معطوف به پایان رساندن سال تحصیلی شد بدون اینکه اندک نگاهی به آینده ی سراسر مبهم سال تحصیلی بعد باشد .
فقط اصرار بر پیگیری شبکه آموزش دانش آموزشی (شاد) با اصرار زیاد و سرعت بدون کیفیت بخشی این پیام رسان محلی ضعیف تمام تمرکز آموزش و پرورش شد اما سوال اصلی این نوشتار این است که با گذشت بیش از ۵ماه از اولین غافل گیری، آیا آموزش و پرورش برنامه ای برای توانمند سازی معلمان در آموزش مجازی،در حد توان داشته است؟
بی شک همه بر این امر واقف هستند که در آموزش مجازی از سرفصل های آموزش و طرح درس هاگرفته تا نحوه ی تهیه محتواها، نحوه ی ارایه و بازخورد و ارزشیابی و ...با آموزش در فضای حقیقی تفاوت فاحشی دارد . آیا در این ماه ها چاره و‌ تدبیری برای بستر سازی مناسب آموزش مجازی صورت گرفت؟

آیا در کنار آموزش در رسانه ملی برای آموزش معلمان در زمینه ساخت محتواها برای آموزش مجازی برنامه ای تهیه شد ؟
آیا نظارتی بر نحوه ی تهیه محتواها شد؟

متاسفانه آموزش و پرورش غافل از بدنه ی اصلی امر آموزش و رها کردن معلمان خود باید مجددا منتظر موج دوم  غافل گیری در شهریور ماه باشد و باز هم آموزش باید به صورت چریکی ، نامنظم ،خودجوش ،بی برنامه و...ادامه یابد !

در پایان سخنی با همکاران فرهیخته ؛
در این ایام آیا آن اندازه که بخش عظیمی از بدنه همکاران عزیز همچون سایر مردم جامعه درگیر رصد ، تحلیل و پیگیری مسائل مربوط به بازار بورس شدیم ، اندکی به دنبال نقاط ضعفمان در محتواسازی و آسیب شناسی از روند فعالیت خود در آموزش مجازی و تلاش برای اندکی بهبود نسبت به گذشته داشته ایم؟!
اگر منتظریم از بالا مسائل حل شوند ، سخت در اشتباهیم !

تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید

تو یکی نه‌ای هزاری تو چراغ خود برافروز

که یکی چراغ روشن ز هزار مرده بهتر

که به است یک قد خوش ز هزار قامت کوز

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

آذربایجان غربی

گروه رسانه/

دکتر شهین ایروانی، دانشیار دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران و پژوهشگر تاریخ آموزش‌ و پرورش ایران، در نامه‌ای به دکتر محمود امانی طهرانی، دبیرکل تازه منصوب‌شده شورای عالی آموزش‌ و پرورش، خواستار بازیابی اقتدار و جایگاه این شورا در نظام تصمیم‌گیری و سیاست‌گذاری آموزش‌ و پرورش شد.

وی در این نامه یادآور می‌شود که افزایش نهادهای تصمیم‌گیرنده مشابه، نظیر شورای عالی انقلاب فرهنگی و نیز عدم تعیین مرزهای تصمیم‌گیری بر اساس تخصص با نهادهایی نظیر مجلس شورای اسلامی باعث افت جایگاه شورای عالی آموزش‌ و پرورش شده است.

متن کامل این نامه به شرح زیر است.

حکایت جغرافیای ایران حکایت تلخ و عجیبی است. در این سرزمین پهناور دیگر نه از رودهای پرآب و خروشان خبری است و نه از دریاچه ها و باتلاق ها. نه هیرمند و هامونی وجود دارد و نه زاینده رود و گاوخونی. نه دریاچه ارومیه ای مانده و نه قره چای و سفید رودی. نه بارانی می بارد و نه از چشمه های جوشان دل کوهها خبری است.هر چه هست ریزگرد و گرد و خاک است که بر سر این سرزمین آوار شده است.
(بر اساس آمار اعلامی توسط مسئولین جنگل های کشور طی چهل سال گذشته به نصف کاهش یافته است و با سرعت بالا در حال کاهش است) .

نگاهی به شهرهایمان داشته باشیم :

رودخانه قم تبدیل به اتوبان و منوریل شده است. در شیراز مسیل و سیل گیر تبدیل به فضای سبز شده است.‌ در کن و دربند و درکه و توچال تهران رودخانه تبدیل به مراکز پول زایی و ویلا شده است. جاده چالوس رودخانه مکانی برای اخاذی است. هزاران کیلومتر سواحل شمال به اشغال سازمانها و ویلاهای شخصی مرفهین پایتخت نشین درآمده است.اوضاع گونه های جانوری هم بهتر از جغرافیای طبیعی نیست. بسیاری از این گونه های جانوری یا به طور کامل از بین رفته یا در آستانه انقراض است.

حالا دیگر هر چه هست زمین خواری و کوه خواری و رودخواری و جنگل خواری است. هر چه هست ویلاهای بدقواره در دل رودها و کوههای و جنگل هاست. هر چه هست زباله های ریخته در سواحل، جنگلها و کف رودهای خشکیده است. هرچه هست شکار غیرقانونی و سلاخی بز و قوچ کوهی و پرندگان و خزندگان است....

و در این سو ما ملت هم حقیقتا رفتار عجیب و خاصی داریم.. خشک شدن رودها و دریاچه ها و باتلاق عین خیالمان نیست. جنگل ها و گونه های جانوری در آستانه انقراض و نابودی اند، عین خیالمان نیست. کوهها و سواحل و بستر دریاها و دورافتاده ترین جنگل ها درحال خواریده و چاپیده شدن هستند، عین خیالمان نیست و.. اما رگ گردنمان برای  کسی که به جای خلیج فارس ، خلیج عربی بگوید سریعا باد کرده و مدام کمپین حقیقی و مجازی راه انداخته و هزاران کامنت و فحش روانه او می کنیم.

به یک نام حساسیم اما نابودی زیست جهان و طبیعت مان عین خیالمان نیست.

کانال خرمگس

حدود 15 سال عضو شورای مرکزی سازمان معلمان ایران بودم . این تشکل فرهنگی پس از دوم خرداد 1376 شکل گرفت . در ابتدا ساختاری اداری داشت و اکثریت اعضای آن را " مدیران " تشکیل می دادند اما به مرور  بدنه این تشکل به سمت بدنه آموزش و پرورش یعنی " معلمان " گرایش پیدا کرد .

اوایل اعضای شورای مرکزی را 25 نفر اصلی و 5 نفر را علی البدل تشکیل می دادند .

تا زمان دبیر کلی حیدر زندیه و البته کمی پس از آن در دوره علیرضا هاشمی وضعیت همین گونه بود .

مدتی که از فعالیت این تشکل گذشت برخی اعضا مطرح کردند که مواضع این تشکل " به روز " و هماهنگ با افکار عمومی نیست . از سوی دیگر جمع کردن این تعداد و مهم تر از آن توافق و اجماع بر روی موضوعات مشکل بود .

پیشنهاد دادند که " شورای بیانیه " تشکیل شود .

اعضای آن را هم  شورای مرکزی تعیین کردند .

ابتدا نشست ها منظم بود تا این که این تعداد ( حدود 7 نفر ) هم منظم شرکت نمی کردند . طوری شد که مواضع  این تشکل سرانجام توسط " یک نفر " یعنی همان " دبیر کل " صورت می گرفت .

در واقع کار یک تشکل که " ماهیت جمعی " داشت در اکثر موارد روی دوش یک نفر قرار می گرفت و من هم نامش را گذاشتم : معلمی که از تعطیلی مدارس رضایت دارد و سکوت می کند و آزمون را طوری برگزار می کند که " همه " راضی باشند و صدای اعتراضی برنخیزد اما زمانی که در کلاس و مدرسه با توهین ها و بی حرمتی های همان دانش آموزی رو به رو می شود که با اهدای نمرات پفکی و حبابی او را به پایه ای بالاتر " پرتاب " کرده است و در جلسه شورای معلمان و زنگ تفریح ناله و فغان از " بی سوادی " و " کم سوادی " دانش آموزان سر می دهد و ... نباید فراموش کند که خود او و عملکردش مسبب این وضعیت  و شرایط است و نمی تواند توپ را در زمین دیگران به گردش درآورد به ویژه زمانی که خودش هم بازیکن و بازی گر حرفه ای و قابلی هم نباشد و متاعی برای " عرضه " نداشته باشد .

" عقل کل " .

جالب است که در اساسنامه  سازمان معلمان کلی کمیته و شورا تعریف کرده بودند اما خیلی شان در مدار " فعالیت " نبودند و یا کار مفید و اثربخشی صورت نمی گرفت در حالی که ارکان تعریف شده بر اساس وظایف باید تشکل را به پیش می برد .

همیشه این پرسش را مطرح می کردم زمانی که این همه " رکن " تعریف شده و رسمی داریم دیگر چه نیازی است که سرپایی و شتاب زده بخواهیم ارکان دیگری تعریف کنیم ؟

( در پرانتر بگویم که این تشکل هیچ گونه بودجه و اعتبار دولتی ندارد . تصور کنید سازمانی را که بودجه ها و اعتبارات قابل توجه و پایدار دولتی هم داشته باشد  و به کسی هم پاسخ گو نباشد )

در ابتدای دهه 1380 که نخستین اعتراضات خیابانی معلمان پس از انقلاب شکل گرفت و یا تحصن ( اعتصاب ) مخلوط شد ؛ دولت خاتمی همان زمان با این اعتراضات اعلام کرد که کمیته ای " ویژه " برای پی گیری این مطالبات تشکیل داده است .

آن کمیته هم در نهایت چند جلسه نصفه و نیمه تشکیل  داد و بی سر صدا تعطیل  شد .

در این مدت این حرکات به دفعات تکرار شده است.

در آموزش و پرورش دو مرجع برای تصویب قوانین و آیین نامه ها در " قانون " پیش بینی شده است : شورای عالی آموزش و پرورش و مجلس .

نهاد بالادستی برای بررسی مصوبات شورای عالی آموزش و پرورش هم مجلس است اما نهادی به نام " شورای عالی انقلاب فرهنگی " که در  قانون اساسی تعریف نشده و جایگاه قانونی ندارد برای هر دو تعیین تکلیف می کند .

بعضی اوقات برخی از این مدیران و نمایندگان هم برای خودشیرینی کاسه داغ تر از آش می شوند و گوی سبقت از یکدیگر می ربایند . ذکر این نکته مهم است که اگر مسئولان با جامعه صداقت داشته و شفاف باشند این حرکات پذیرفتنی و قابل هضم است اما مشکل اساسی آن جاست که طرف های مقابل خود را معمولا " زرنگ " می پندارند و البته باید این مسائل بدون هیچ گونه رو رد بایستی و ملاحظه بیان شوند تا متوجه کردار ناپسند خود بشوند و دیگران را " نادان " فرض نکنند .

مطابق " آیین نامه اجرایی مدارس " برای مدرسه ارکان تعریف شده است .

اما  به نظر می رسد عملا این ارکان تعطیل هستند و این " بخشنامه " اداره هست که قرار است صفر تا صد فعالیت ها را تعریف کند.

در آبان ماه سال گذشته قیمت بنزین بدون آن که در مجلس مطرح شود در شورایی به نام " شورای عالی اقتصادی " آن  را مصوب کردند و البته نتایج آن را هم دیدیم ...

انگار ما ایرانی ها استاد " موازی کاری " ، " بی خاصیت کردن ارکان رسمی " ، " دور زدن قانون "  و ابداع " میان بر " برای رسیدن به نتایج مورد دلخواه خود هستیم و نام آن را هم " زرنگی " می گذاریم .

به نظر می رسد احترام به قراردادهای اجتماعی و " قانون " به عنوان تنظیم کننده روابط میان فردی جایگاهی در قاموس و فرهنگ ما ندارد .

و اما موضوع دیگر مورد نظر من در این مقال ، اشاره به جایگاه نازل و بی ارزش " مدرسه " در روابط و معادلات جاری و در مقام " فعلیت " است .

بیش از 5 ماه از تعطیلی مدارس می گذرد .

در این مدت همه جا فعالیت خود را از سر گرفتند جز " مدرسه " .

به قول معروف ؛ انگار کرونا فقط  با مدرسه مشکل دارد .

کم نبودند معلمان ، مدیران و دانش آموزانی که ابتدا " یک صدا " و " هم نوا " خواهان تعطیلی مدارس شدند و مهم ترین دلیل آن ها حفظ " جان " بود .

به عنوان مثال ؛ در خرداد ماه و پس از افزایش حقوق معلمان ، وزیر آموزش و پرورش خبر داد که حقوق معلمان 2 میلیون تومان افزایش یافته است . بارها گفته و نوشته ام اگر معلمان در جامعه جایگاه و یا احترامی در خور ندارند و یا آموزش و پرورش در اولویت نیست ، پیش از متهم  کردن دیگران باید نخست نگاهی به خودمان و عملکردمان بیندازیم .

بد نیست حداقل معلمان و کادر مدرسه نظرات کاربران و نظرات و لایک داده شده را مرور می کردند تا بیش تر به جایگاه واقعی خویش در جامعه واقف شوند . ( این جا )

این  ذهنیت ها یک شبه به وجود نیامده اند و حاصل نوع برخوردها و جنس تعامل معلمان با جامعه و نیازهای آن بوده است .

گویا فراموش کرده بودند که مدرسه جای زندگی و تمرین مهارت زندگی و شهروندی است .

" دیوار کوتاه مدارس " فقط مختص به این زمان نیست و به هر بهانه ای مانند آلودگی هوا ، مسائل سیاسی و... تعطیل می شوند .

تعطیلی مزمن مدارس اتوریته این واحد سازمانی را در طول زمان از بین می برد و آن را تبدیل به موجودی زاید می کند .

آیا منطقی است که در همسایگی مدرسه ؛ مسجد ، اماکن ورزشی ، اقتصادی ، تفریحی و... باز باشند اما در مدرسه بسته باشد ؟

شاید دلیل مجسم و آشکار برای " مرگ مدرسه " را در این موارد باید جست و جو کرد .

مهم ترین درسی که می توان از بحران کرونا آموخت این بود که مدرسه در این وزارتخانه جایگاهی جز " ایستگاه اجرای بخشنامه  " ندارد و مفاهیمی مانند مدرسه محوری ، جایگاه معلم و... فقط در حد شعار مطرح  بوده و همه سرکاری هستند .

در این مدت مدیران و مسئولان آموزش و پرورش در سطوح مختلف یک صدا از " شبکه شاد " دفاع تمام قد کرده اند .

در سخنان شان هم دائما به فداکاری ها ، مجاهدت ها و ایثار معلمان استناد می شود و این در حالی است که در مراکز تصمیم گیری و تصمیم سازی این وزارتخانه ، نقش معلمان در حداقل ممکن است و اصلا جایگاهی ندارند .

ابتدا وزارت آموزش و پرورش اعلام کرد که استفاده از شبکه شاد رایگان است اما بعدابا سخنان وزیر آموزش و پرورش خلاف آن ثابت شد . ( این جا )

معلوم می شود این تعاریف بی جهت نبوده است و خواسته اند که تا حد ممکن با مقاومت معلمان برخورد نکنند .

من این جا از مسئولان می خواهم تا میزان بودجه بهداشتی و سلامت و نیز اقدامات صورت گرفته در قالب " برنامه " را دقیقا تشریح کنند چرا که زمانی که مدرسه تعطیل باشد کمبودها ، آسیب ها و مهم تر از آن "سوء مدیریت ها " به حاشیه می رود ....

نکته ی قابل ذکر دیگر این که این مقامات و مسئولان آموزش و پرورش و حتی در ستاد کرونا هنگام شیوع اولیه کرونا و در مقام دفاع از تعطیلی مدارس به تجارب سایر کشورهای جهان و به ویژه کشورهای توسعه یافته استناد می کردند اما هنوز نمی دانند و یا نمی خواهند بفهمند که همان کشورها ماه هاست که مدارس را بازگشایی کرده اند و گویا توصیه های " یونسکو " را هم ندیده و یا نخوانده اند . ( این جا )

ذکر این نکته مهم است که اگر مسئولان با جامعه صداقت داشته و شفاف باشند این حرکات پذیرفتنی و قابل هضم است اما مشکل اساسی آن جاست که طرف های مقابل خود را معمولا " زرنگ " می پندارند و البته باید این مسائل بدون هیچ گونه رو رد بایستی و ملاحظه بیان شوند تا متوجه کردار ناپسند خود بشوند و دیگران را " نادان " فرض نکنند . مهم ترین درسی که می توان از بحران کرونا آموخت این بود که مدرسه در این وزارتخانه جایگاهی جز " ایستگاه اجرای بخشنامه  " ندارد و مفاهیمی مانند مدرسه محوری ، جایگاه معلم و... فقط در حد شعار مطرح  بوده و همه سرکاری هستند .

یکی از نقاط تاریک و تراژیک این مدت ، نوع برگزاری آزمون ها بود .

در این مدت « صدای معلم » گزارش مختلف و متنوعی از سیاست های متناقض وزارت آموزش و پرورش در مورد برگزاری آزمون ها منتشر کرد . ( این جا )

درجه بندی و تفاوت گذاری ها در برگزاری امتحان و آزمون به هیچ عنوان منطقی و قابل فهم نبود .

مگر می توان پذیرفت در یک مدرسه ، دانش آموزان در همان مدرسه تعدادی از دروس را " حضوری " و تعدادی دیگر را " غیرحضوری " امتحان دهند ؟

و یا در مدارس دولتی یک گونه برخورد شود و در مدارس خاص به گونه ای دیگر .

در پاسخ عنوان شد که برای آن ها ستاد کرونا مجوز صادر کرده است .

عملکرد این ستاد و مسئولان مرتبط در مجموعه نشان داد که " مسائل سیاسی  و ایدئولوژیک " مطابق معمول  در این جامعه بر بررسی های کارشناسی و علمی رجحان دارد و به بهانه های مختلف توجیه می شود.

باید به این اندیشید وقتی که جامعه این گونه تصمیم ها را خیلی جدی نمی گیرد ریشه ها در کجاست ؟

تازه اگر قرار است ستاد مبارزه با کرونا برای صفر تا صد آموزش و پرورش تصمیم گیری کند و از سوی دیگر پایداری و زمان این وضعیت هم مشخص نیست ؛ آیا منطقی نیست که این همه واحدهای ستادی و اداری با صرف هنگفت نیروی انسانی ، انرژی و.. در آموزش و پرورش تعطیل شوند و حداقل به بهره وری در این وزارتخانه پهن پیکرو کوچک سر کمکی شود ؟

جالب است که " شورای مدرسه " مطابق قانون در این موارد اختیارات لازم را دارد اما بسیاری از مدیران مدارس گویی مهره ای بیش نیستند و برای آب خوردن هم باید از اداره مجوز بگیرند .

در موردی که برای من در مدرسه محل تدریس ام پیش آمد و شرح ماقع آن قبلا  گفته شده است ( این جا ) ؛ وقتی اداره آموزش و پرورش منطقه 9 مشاهده کرد که نمی تواند از طریق بخشنامه های اداری و وزارتی متناقض پاسخ منطقی به مکتوبات من ارائه کند ؛ مدیر مدرسه را مجبور کرد تا با تشکیل " شورای  مدرسه " و گذراندن مصوبه نظر اداره را تامین و تایید کند !

این در حالی است که پس از گذشت 2 سال هنوز اداره آموزش و پرورش منطقه 9 نتوانسته است میلیاردها پولی که توسط کارمندش ، مریم شریفی مورد دست درازی قرار گرفته به صاحبانش عودت دهد و یا پاسخ قانع کننده ای به مال باختگان که اکثرا " معلم " هستند بدهد . ( این جا ) اما ظرف مدت بسیار کوتاهی و بر خلاف همین قوانین و آیین نامه های آموزش و پرورش امتحان مرا به فرد دیگری می دهند تا مبادا سر و صدایی بلند شود و طشت بی عرضگی و ناکارآمدی آنان از پشت بام بر زمین افتد !

نکته بسیار کلیدی و راهبردی که می توان در این استنتاج کرد این است که وقتی " آزادی " همراه با " مسئولیت پذیری " تعریف و احصا نشود ؛ نهادهای شورایی و دموکراتیک که قاعدتا و منطقا باید بیان کننده معدل افکار عمومی با گرایش به انصاف و عدالت باشند از مسیر خود منحرف شده و توجیه کننده ی استبداد فردی و اداری می شوند و پیشینه ی ذهنی و تاریخی که قدمتی طولانی در جامعه ی ما دارد به عنوان " کاتالیزور " و " مشدد " عمل کرده و فرآیند را دقیقا " معکوس " می کند .

این جاست که مکانیسم های " خود تنظیمی " در سیستم از کار افتاده و فساد سیستماتیک و گسترده در غیاب " حوزه عمومی " قدرت مند و فراگیر پدیدار می شود .

البته خیلی ها شاید با شنیدن و یا خواندن این جملات بر من بخندند و بگویند  مگر بیکاری ؟ و یا عباراتی مانند به درک ! تو را سننه ! و یا کاسه داغ تر از آش نشو ، خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو و... اما نباید فراموش کرد که جایگاه و پرستیژ در جامعه به خودی خود حاصل نمی شود .

در قضیه اخیر من هم می توانستم مثل " خیلی ها " یک آزمون فرمالیته و یا نمایشی برگزار کنم اما نمرات مورد دلخواه خود را رد کنم و نامش را هم زرنگی ، سازگاری مثبت با شرایط و محیط و... بگذارم .

بارها گفته و نوشته ام اگر معلمان در جامعه جایگاه و یا احترامی در خور ندارند و یا آموزش و پرورش در اولویت نیست ، پیش از متهم  کردن دیگران باید نخست نگاهی به خودمان و عملکردمان بیندازیم .

معلمی که از تعطیلی مدارس رضایت دارد و سکوت می کند و آزمون را طوری برگزار می کند که " همه " راضی باشند و صدای اعتراضی برنخیزد اما زمانی که در کلاس و مدرسه با توهین ها و بی حرمتی های همان دانش آموزی رو به رو می شود که با اهدای نمرات پفکی و حبابی او را به پایه ای بالاتر " پرتاب " کرده است و در جلسه شورای معلمان و زنگ تفریح ناله و فغان از " بی سوادی " و " کم سوادی " دانش آموزان سر می دهد و ... نباید فراموش کند که خود او و عملکردش مسبب این وضعیت  و شرایط است و نمی تواند توپ را در زمین دیگران به گردش درآورد به ویژه زمانی که خودش هم بازیکن و بازی گر حرفه ای و قابلی هم نباشد و متاعی برای " عرضه " نداشته باشد .

« آدم بدون عشق نمی تواند زندگانی کند . این را می دانم .

این را نه از کسی شنیده ام و نه در جایی دیده ام تا به یادم مانده باشد .

این را از وجود خودم ، با وجود خودم ، از عمری که تباه کرده ام فهمیده ام .

نه !

آدم بدون عشق نمی تواند زندگی کند ... »

" کلیدر - محمود دولت آبادی "

( این نوشته ای است که در پروفایل مرحوم دکتر بهزادی بارگذاری شده بود . )

« دکتر غلامحسین بهزادی » از دندانپزشکان متخصص و با اخلاق یکشنبه  5 مرداد حین کار در مطب دچار ایست قلبی شده و فوت کردند .

بدون تردید ایشان پزشکی مردمی بود که هیچ گاه " اخلاق " و " انصاف " را در حرفه خویش فراموش نکرد و تا آخر عمر به آن پای بند بود .

« صدای معلم » این واقعه تلخ را تسلیت می گوید .

پایان پیام/

این روزها، کرونا ،بدجوری دست و پای آموزش و پرورش را توی پوست گردو گذاشته است.
ماندگار شدن این بیماری ، بازگشایی مدارس را با اما و اگرهای جدی روبه رو ساخته است.
روی آوردن به آموزش در فضای مجازی ،  تولید فیلم و بسته های آموزشی ، ارائه خدمات آموزشی در بستر برخط متناسب با شرایط کرونایی کشور از جمله رویکردهای محوری آموزش وپرورش در شرایط کنونی است.

 اما در همین عرصه نیز آموزش وپرورش باید با چالش های بزرگی دست و پنچه نرم کند! این موسسات مدتها است که به مدد پول خویش مدارس، حتی صدا و سیما را به تسخیر خویش در آورده اند.
بیش از 5 / 3 میلیون دانش آموز از راه یابی به شبکه آموزش دانش آموزی یا همان "شاد" محرومند یا به گفته وزیر آموزش و پرورش بیشتر از 60 هزار معلم هنوز به اینترنت دسترسی مناسب ندارند.
اما در این بازار بلبشو ، کم نیستند کسانی که آماده اند تا از این آب گل آلود ماهی خود را صید کنند!
آموزش و پرورش با گذشت 9 سال ، تازه هوس کرده مصوبه "هشتصد و بیست و هشتمین "نشست شورای عالی آموزش و پرورش با موضوع ساماندهی منابع آموزشی و تربیتی (مواد و رسانه ها) را در وجهه همت خویش قرار دهد.

 در بخشی از راهکارهای اجرایی این آیین نامه آمده است :"آموزش و پرورش موظف است تولید و عرضه مواد و رسانه های آموزشی و تربیتی استاندارد را با توجه به راهکارهای لازم از جمله طراحی و ایجاد سامانه مدیریتی مناسب ساماندهی کند".
اتفاقا حلقه مفقوده همین جاست که هر ناشری از شمار مدعیان تولید کننده بسته های کمک درسی ،آموزشی ،فیلم ، اپلیکیشن و کتاب کار مدارس ابتدایی گرفته تا موسسات پر زرق و برق کنکوری به خود اجازه می دهند با چراغ سبز مدیران ، مدارس را به آشفته بازاری در تیول خویش مبدل سازند.

چند وقتی است آموزش و پرورش به بهانه استفاده از مشارکت موثر بخش خصوصی در تولید منابع آموزشی ، با برپایی نشست های متعدد و هدف مند ، سعی در جلب مشارکت و همکاری کسانی دارد که گویا فراموش کرده است این عده تا همین امروز با تجویز و تبلیغ رنگارنگ کتابهای کمک درسی ، تلقین جادویی تکنیک های تکراری تست و کنکور با گردش مالی چند ده هزار میلیاردی خود چه بر سر آموزش و پرورش این مرز و بوم آورده اند؟!

 داستان وقتی جالب تر می شود که بدانید وزارتخانه ای که وزیرش پرچم مقابله با ویژه خواری و مبارزه با تعارض منافع را به آسمان بلند کرده است ، امروز  بخشی از کار  راه اندازی شبکه آموزش دانش آموزی را به کسانی سپرده است که خود از ذینفعان و کاراکترهای اصلی یا بلند آوازه در این ماجرا محسوب می شوند.
کافی است به فهرست اسامی صاحبان مراکز آموزش از راه دور کشور نگاهی بیندازید نام خیلی ها از جمله مشاوران  وزیر را می توان در این فهرست بالا و بلند از مدیران و مقامات به عیان دید .
حالا بماند که فلان مولف کتاب درسی آموزش و پرورش در مقدمه یکی از همین کتابهای کمک درسی که در شمارگان فراوان شاید هم میلیونی به فروش می رسد چگونه از اعجاز و ناگفته هایی می گوید تا مشتری را جذب و مفتون خود نماید؟!

 از هم اکنون باید به دستگاه های نظارتی کشور از جمله کمیسیون آموزش ، تحقیقات و فن آوری مجلس ، سازمان بازرسی و دیوان محاسبات یادآورشد تا در شرایط کرونایی کشور مراقب بازار پر مشتری 16 میلیونی از دانش آموزان باشند .
مبادا عده ای  با استفاده از فضای کرونای کشور به جای عرضه ی مواد و رسانه های آموزشی استاندارد، تولیدات بنجول و باد کرده خود را با ریخت و پاش پورسانت های کذایی به این و آن ، روانه بازار مدارس کرده و جیب مردم بیچاره را خالی کنند.
باید دید در پشت این تجارت پرسود چه کسانی خوابیده اند؟!

( ملاقات جمعی از مدیران انتشارات کتاب‌های کنکور و کمک درسی با مراجع تقلید در قم در مورد حذف مشق شب در اواخر آذر 1397 که با واکنش وسیع افکار عمومی رو به رو گردید . ) - این جا

 هیچ کس با طراحی و ایجاد سامانه مدیریتی مناسب برای ارزیابی تولید و عرضه مواد و رسانه های تربیتی از مسیر درست خود یعنی سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی مشکلی ندارد اما تجربه گذشته نشان می دهد گوش این جماعت تاجر مسلک از این جنس حرف ها پر است.
سمبه چنان پر زور است که کسی حریفشان نیست.
صیانت از برنامه درسی ملی ، توجه به تمامی ساحتها از اهداف آموزشی ، اعلام استاندارها، ثبت نشان استاندارد، انتشار کتابنامه و فهرستگان، ورود منابع به مدرسه ها از مسیر درست همان باید هایی است که آموزش و پرورش دولتی در تحقق آن ناتوان است.
این موسسات مدتها است که به مدد پول خویش مدارس، حتی صدا و سیما را به تسخیر خویش در آورده اند.
راه نفوذ به مدارس را بلدند حالا با آمدن کرونا و پیدا شدن بهانه ، کبکشان خروس هم می خواند.

وقتی طرف، آشکارا در فلان جلسه می گوید " هر مدرسه می تواند تنها با پرداخت 500 هزار تومان ناقابل اپلیکیشن ما را خریداری کند" ؛ خوب می داند چه کار می کند؟! بیش از 110 هزار مدرسه ، 16 میلیون دانش آموز خسته و مضطرب از کنکور ، آزمون مدارس سمپاد ،امتحانات نهایی و داخلی و... ظرفیت بزرگی است که قادر است خیلی ها را پولدار کرده ، یک شبه از زمین بلند کند!

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید