مدیریت ؛ کلاف سر در گم در دانشگاه فرهنگیان !

با شنیدن نام دانشگاه فرهنگیان و تربیت معلم ، اهمیت و ضرورت آن در ذهن ما نقش می بندد و با شنیدن نام تربیت معلم، بزرگانی چون شادروان احمد آرام، فروزانفر و ... هم چنین بعد از انقلاب درخشان تر از دوران قبل انقلاب، شهیدانی چون رجایی و باهنر و ... در ذهن ما خطور می­ کند. واقعا چه باور و اعتقادی به این امر مهم داشتند که با تلاش و جدیت توام با علاقه قلبی در این مسیر قدم نهادند به طوری که با تمام کاستی ها و نواقص، آنچه امروز شاهد هستیم به یادگار گذاشتن این میراث گرانبها و مسئولیت سنگین ما در نگهداشت این سرمایه و انتقال آن به آیندگان. با توجه به نقش بی بدیل نیروی انسانی و معلم در رشد و توسعه جامعه و در اجرای راهکار  11 / 1 سند تحول بنیادین ، دانشگاه فرهنگیان در راستای استقرار نظام ملی تربیت معلم برای رویکرد آموزش تخصصی و حرفه‌ای تربیت محور با تجمیع مراکز آموزش و پرورش در سال 1390 مصوب شد.

متاسفانه با گذشت تقریبا نه سال از این امر مهم، شاهد حال وخیم دانشگاه فرهنگیان هستیم که ریشه همه آن در سوء مدیریت دانشگاه فرهنگیان می باشد چرا که :

1)  از بدو تاسیس تاکنون دانشگاه سه دوران مدیریتی را تجربه کرده است ( دوران آقای محبی نیا، مجلسی ها ؛ دوران آقای مهر محمدی، دانشگاه تربیت مدرس ؛ دوران آقای خنیفر، دانشگاه تهران) که هیچ کدام از تخصص و توام با تجربه معلمی بهره ایی نبردند و نهایت اینکه در تربیت معلم تحصیل کرده و در اولین فرصت با رخت کندن از لباس معلمی به آغوش وزارت علوم پر کشیدند.

(به قول جامی : ذات نایافته از هستی بخش. چون تواند که بود هستی‌بخش).

2)  با توجه به اینکه هیچ کدام از این روسای  دانشگاه و معاونان آنها به منظور مخاطب شناسی حتی یک ساعت تدریس ندارند ؛ چگونه می توان انتظار داشت از مراکز و پردیس های کل کشور اطلاعات درست داشته تا در فرآیند تصمیم سازی و تصمیم گیری درست عمل کنند.

3) اساتید، مدرسان و کارکنان که باید حافظ این فرهنگ صد ساله باشند در فرآیند اخذ تصمیم های مدیریتی نقشی ندارند به طوری که شاهد هستیم اولا: مدیران استانی از اعضای غیر هیات علمی و گاها کارمند از سایر دستگاه ها انتخاب می شوند تا عضو هیات علمی ما را در آن استان مدیریت کنند. ثانیا: از سی مدیر میانی سازمان مرکزی حتی یک سوم آن هم از اساتید و عضو هیات علمی دانشگاه نیستند.

4) هیچ کدام از این مدیران واراداتی، با توجه به اهمیت استراتژیک دانشگاه فرهنگیان و نقش حاکمیتی آن خصوصا تاکیدات مقام معظم رهبری بر اهمیت و نقش استراتژیک دانشگاه فرهنگیان[1] حاضر نشده اند که به این دانشگاه انتقال یابند.

5) به دلیل وارداتی بودن مدیران، تصمیم ها سطحی بوده و در این مدت شاهد اجرای تصمیم و برنامه های راهبردی دانشگاه نبوده ایم به عنوان مثال: دانشگاه موظف است برنامه هایی اتخاذ و اجرا کند تا بیست درصد دانشجویان از نخبگان باشند در حالی که این عدد به دو درصد هم نمی رسد !

6) به دلیل وارداتی بودن مدیران دانشگاه،  مدیران برای حفظ جایگاه خود، دانشگاه را محل تاخت و تاز احزاب و جناح های سیاسی کرده، به طوری که شاهد هستیم:

الف) مدیر استانی پس از عزل، در استانی دیگر به عنوان مدیر مشغول می گردد .

ب) به دلیل همراهی با نمایندگان، شاهد راه اندازی و تاسیس مراکز غیر قانونی در شهرها هستیم .

7) به دلیل وارارداتی بودن مدیران دانشگاه، تعلقی به دانشگاه نداشته و در حفظ و ارتقا جایگاه آن تلاشی ندارند به طوری که هر روز شاهد هستیم جایگاه دانشگاه تنزل پیدا کرده و شاهد واگذاری ماموریت دانشگاه به سایر موسسات آموزش عالی (نامه وزیر علوم به مقام معظم رهبری و تنزل جایگاه دانشگاه از امر مقدس تعلیم و تربیت به بنگاه کاریابی فارغ التحصیلان، پیام نور و ...) هستیم.

8) به دلیل سوء مدیریت مدیران دانشگاه هر روز شاهد حاشیه های بزرگتر از متن هستیم همانند ماجرای فروش کتاب خود به دانشگاه و تحمیل هزینه سنگین به دانشگاه، قرارداد چند میلیاردی با شرکت وابسته به معاون دانشگاه جهت تولید محتوای الکترونیکی، تبدیل وضعیت 13 نفر از اعضای غیر هیات علمی به هیات علمی در قالب تطبیقی و ...

از مقام عالی وزارت اموزش و پرورش تقاضا داریم با توجه به اینکه امر تربیت معلم تخصصی و مهارت محور بوده از ظرفیت و توان داخل دانشگاه برای مدیریت دانشگاه استفاده کند. چرا که تجربه را دوباره تجربه کردن ، نه تنها فقط هزینه بلکه در این امر مهم خسارت محض هست.

[1] : فرمایشات مقام معظم رهبری در اردبیهشت (هفته معلم) سال های 92، 93، 94، 95، 96، 97، 98، 99 و شهربور 99

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید