سیاسی مجلس
کد خبر: ۲۵۰۳۵۳۱۰:۳۶ - ۱۹ تير ۱۳۹۲
به جای احمدی‌نژاد؛
لاریجانی قانون به کارگیری 5 مشاور توسط نمایندگان مجلس را ابلاغ کرد .

رئیس مجلس قانون به کارگیری حداکثر پنج مشاور توسط نمایندگان در هر دوره مجلس را به جای رئیس‌جمهور برای اجرا ابلاغ کرد.

به گزارش گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»، علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی «قانون اصلاح موادی از قانون آیین‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی» را به جای محمود احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهوری کشورمان برای اجرا ابلاغ کرد.

متن نامه رئیس مجلس به شرح ذیل است:

جناب آقای محمد سینجلی‌جاسبی

رئیس هیأت مدیره و مدیرعامل محترم روزنامه رسمی کشور

با توجه به انقضای مهلت مقرر در ماده «1» قانون مدنی و در اجرای مفاد تبصره ماده «1» قانون مذکور، یک نسخه تصویر «قانون اصلاح موادی از قانون آیین‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی» برای درج در روزنامه رسمی ارسال می‌گردد.

رئیس مجلس شورای اسلامی ـ علی لاریجانی

جناب آقای دکتر محمود احمدی‌نژاد

ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران

در اجرای اصل یکصد و بیست و سوم (123) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران قانون اصلاح موادی از قانون آیین‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی که با عنوان طرح به مجلس شورای اسلامی تقدیم گردیده بود، با تصویب در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ 8 / 3 / 1392 و تأیید شورای محترم نگهبان، به پیوست ابلاغ می‌گردد.

رئیس مجلس شورای اسلامی ـ علی لاریجانی

قانون اصلاح موادی از قانون آیین‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی

ماده1ـ در ماده (42) قانون بعد از عبارت «تعداد اعضای کمیسیون‌های تخصصی» به جای عبارت «و نیز نفرات عضو با رعایت مواد این آیین‌نامه و رأی اکثریت نسبی اعضای جلسه مشترک هیأت رئیسه و رؤسای شعب تعیین می‌شود» عبارت «حداقل نوزده و حداکثر بیست و سه نفر می‌باشد. اعضای کمیسیون‌های تخصصی بر اساس تخصص (مدرک تحصیلی)، سوابق اجرائی و سـابقه عضویت در کمیسیون مورد درخواست، امتیازبندی و توسط اعضای جلسه مشترک هیأت رئیسه و رؤسای شعب تعیین می‌شوند» جایگزین می‌شود.

ماده2ـ در ماده (50) قانون عنوان «کمیسیون آموزش و تحقیقات» به «کمیسیون آموزش، تحقیقات و فن آوری» تغییر می‌یابد.

ماده3ـ در تبصره (1) ماده (73) قانون قبل از کلمه «معاونین» عبارت «بعضی از اعضای هیأت رئیسه،» اضافه می‌شود.

ماده4ـ در بند (2) ماده (74) قانون، عبارت «نظارت بر» حذف و عبارت «نظارت و اتخاذ تصمیم لازم در خصوص» جایگزین می‌شود.

ماده5 ـ تبصره زیر به ماده (76) قانون الحاق می‌شود:

تبصره ـ در هر دوره مجلس، نمایندگان می‌توانند حداکثر پنج نفر از کارکنان یا کارشناسان دستگاه‌های مشمول ماده (5) قانون مدیریت خدمات کشوری را برای به‌کارگیری در دفتر ارتباطات مردمی جهت امور مشاوره‌ای، اداری و خدماتی از دستگاه ذی‌ربط درخواست نمایند. در این صورت با هماهنگی دستگاه مبدأ، درخواست مأموریت افراد موردنظر معمول و شخص یا اشخاص مزبور به دفتر ارتباط مردمی نماینده، مأمور می‌شوند.

حقوق، مزایا، حق مأموریت و اضافه‌کار این مأموران طبق قوانین و مقررات مربوطه بر عهده دستگاه مأمور کننده می‌باشد و میزان اضافه کار تا سقف مصوب اداره مربوطه و مأموریت ماهیانه و مرخصی استفاده شده توسط رئیس دفتر نماینده به دستگاه ذی‌ربط اعلام می‌شود. افزایش کلیه حقوق قانونی این مأموران از جمله ارتقاء، افزایش حقوق سنواتی، افزایش گروه و رتبه و سایر موارد مشابه در دوران مأموریت این افراد همانند سایر کارکنان دستگاه ذی‌ربط می‌باشد.

تعداد افراد مورد نیاز هر حوزه انتخابیه با توجه به تعداد نمایندگان، تعداد شهر و روستا، جمعیت و وسعت، شرایط اقلیمی و جغرافیایی و سایر قابلیت‌های هر حوزه توسط کمیسیون تدوین آیین‌نامه داخلی مجلس تعیین می‌شود.

پس از اعلام پایان مأموریت، دستگاه ذی‌ربط موظف است این افراد را حداقل در پست سازمانی قبل از مأموریت و یا پست همطراز به کار گیرد.

ماده پنج ناظر به انتخاب پنج مشاور نماینده به عنوان تبصره به ماده ۷۶ قانون کلی افزوده می شود.

ضمنا در ماده ۶۸ فصل دهم قانون خدمات کشوری مزایای ده گانه احصا شده است و مقصود از حقوق ثابت مندرج در ماده ۶۵ حق شغل و حق شاغل می باشد.

مقصود از اضافه کار نیز اضافه کاری نیروهای اداری است نه آموزشی و تربیتی و به طریق اولی مدیران و معاونان مراکز آموزشی در صورت ماموریت بدون وصف آموزشی که قائم بر وضعیت خدمت است مامور می شوند » .

در خصوص این ماده قانونی موارد ذیل درخور توجه است:

1- تبصره ذیل ماده پنج ملحق به ماده ۷۶ قانون اشعار می دارد: نمایندگان می توانند افرادی را برای مشاوره ،امور اداری و خدماتی از دستگاههای مشمول قانون مدیریت خدمات کشوری درخواست و با هماهنگی دستگاه ذیربط به عنوان مامور به خدمت گیرند.

2-  این تبصره می افزاید: حقوق ،مزایا ،حق ماموریت و اضافه کار این ماموران به عهده دستگاه مامور کننده می باشد.

سوالی که اینجا پیش می آید این است که مامور شدن می باید ناظر به وضع پیش از ماموریت باشد یا اینکه کارمند ابتدا مامور گردد و سپس با استفاده از نفوذ و قدرت نماینده به صورت پسینی برای او ابلاغ صادر شود؟ آن هم در صورتی مغایر با رشته، رسته و مقطع کارمند؟

در موضوع مامور شدن آقای م م دبیر فنی شاغل در پست مدیریت هنرستان به دفتر آقای حسن شجاعی نماینده مردم شهرستانهای ابهر،خرمدره، سلطانیه در شهرستان خرمدره این نکته قابل توجه است که وی پیش از مهر ۱۴۰۱ مدیر هنرستان باقر العلوم ابهر بود لیکن پس از ماموریت به دفتر برای وی پست مدیریتی راهنمای تعلیماتی نهضت سواد آموزی به رغم عدم تخصص،دانش و رسته شغلی وی تعریف و براساس آن ابلاغ صادر گردیده است .در این حالت یک معلم از دستگاه تعلیم و تربیت به دفتر مامور می شود نه مدیر یک آموزشگاه تعلیم و تربیتی فلذا انجام مشاوره یا کار اداری و خدماتی هیچ همخوانی ندارد.

این وضعیت با مامور شدن یک کارمند اداری از دستگاه مشمول قانون خدمات متفاوت است.

3-  فعالیت دفتر در اوقات اداری است و مدیریت آقای م بر مجتمع هم به همین نوع می‌باشد بنابراین وی چه زمانی فرصت و مجال فعالیت در دو پست را خواهد داشت؟

4-  به نظر می رسد این ماموریت با اعمال نفوذ و به منظور استفاده آقای م از حق مدیریتی است که هیچ شناخت و تخصصی در آن ندارد و مشخص است مجتمعی که مدیری در راس آن نیست چه وضعیتی خواهد داشت؟

5-  این اقدام در منظر افکار عمومی مصداق بی عدالتی محض و موجب بدبینی و بی اعتمادی افراد مجموعه به نظام اداری کشور است.

6-  نکته دیگر اینکه بررسی گردد طی یک دهه گذشته حتی در زمان نمایندگانی که گاها به دلایلی چون سوء استفاده مورد نقد افکار عمومی بوده اند آیا چنین عملی انجام گرفته است؟

7 -آیا مدیر آموزش و پرورش شهرستان ابهر دراین مورد تخلف نکرده است چه کسی باید به این موضوع رسیدگی کند ؟

جناب آقای نوری در روستای زادگاه من در ابهر مدرسه نوساز را که زمین آن اهدایی خیر و در موقعیت جغرافیای خوبی قرار داشت به ثمن بخس فروختند. چندتا مدرسه را باید فروخت تا به این تخلف رانتی پرداخت کرد یا به عبارتی با جلوگیری از این نوع تخلف ها می توان چند مدرسه روستایی را نفروخت ؟

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

  باور کنیم که موضوع بهداشت روان دیگر جزو مسائل شیک و لاکچری نیست و دماسنج روانشناسی جامعه نشان می‌دهد که متاسفانه از حد خطرناک بالاتر رفته و اغراق نیست اگر آن را « بحرانی » و در نقطه جوش بدانیم.

تقریبا تمام شاخص هایی که نشانگر اندازه و کیفیت سلامت روان و آسودگی فکری جامعه است، نشان می‌دهند ما با یک ابر اختلال در حوزه روان عموم مردم مواجه ایم که برای اثباتش نیاز چندانی به آمارهای دولتی نداریم.

تا پیش از ناآرامی های اخیر ، خوش بینانه ترین برآوردها خبر از ابتلای « حداقل » ۲۵ درصد مردم به یک یا چند اختلال روان پزشکی یا روان شناسی می داد و امروز که به پایان این سال نحس نزدیک می شویم، قطعا وضعیت بغرنج تر شده است.

فقط کافی است مروری گذرا داشته باشیم به آنچه در ۱۰ سال اخیر بر جامعه گذشت ؛

- بحران ارزی و تحریم های فلج کننده ابتدای دهه ۹۰ و موج گرانی و تورم و بیکاری ادامه دار،

-  بيم و امیدهای برجام ناکام و بازی دلار و حتی خطر جنگ در زمان ترامپ دیوانه،

_ ماجرای استرس زای اسیدپاشی های اصفهان

_ وقایع تلخ دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸،

_ ابراسترس و بلای جانکاه فاجعه کرونا و پیامدهایش

_ جراحی اقتصادی اردیبهشت امسال و نتایج ناگوارش

_ وقایع پاییز امسال با صدها کشته و هزاران زخمی و بازداشتی که حداقل ۴ ماه مردم در هول و بلا زیستند و استرس اندوختند پشت استرس.

در کنار این حجم از ترس، فوبیا، اضطراب، نگرانی، اختلال روان پزشکی و اضافه شدن به بیماران قبلی، اضافه کنید مشکل کمبود یا نبود داروهای روان پزشکی و نیز عدم پوشش خدمات مشاوره ای از سوی هیچ بیمه ای در ایران و قیمت های نجومی یک جلسه ۴۵ دقیقه ای مشاوره .

حالا هم که در ماجرای مسمومیت دانش آموزان موجی از استرس و اختلال استرس پس از تروما (PTSD) و اختلال استرس ثانویه رخ داده و گل های قبلی به سبزه آراسته شده !

این همه را بگذاریم کنار تورم ۵۰ درصدی و دلهره جانکاهی که مردم از رشد قیمت‌ها برای سال جدید دارند.

حال به نطر شما آمارهای تکان دهنده رشد طلاق، اعتیاد، نزاع خیابانی، خشونت خانگی، انصراف از تحصیل حدود یک میلیون دانش آموز و دهها آسیب اجتماعی دیگر، توجیه پذیر نیستند؟ نگران کننده نیستند؟ نشان از یک بحران روانی نمی دهند؟

اگر هر کس فقط یک نطرسنجی « درون‌خانوادگی » و  « درون‌ فامیلی » انجام دهد، به راحتی متوجه می‌شود که چه حجم عظیمی از نگرانی و پرخاش و ناامیدی روی هم تلنبار شده و با چه تبعات ویرانگری مواجه هستیم /خواهیم بود.

به عنوان یک روزنامه نگار و روانشناس هشدار می دهم که اوضاع روانی جامعه را دریابید و فکری عاجل برای تسکین موقتی، میان مدت و البته دائمی کنید؛ پیش از آنکه میزان ابتلا و نیاز مردم به داروی روان پزشکی و مشاوره روان درمانی به حدی برسد که دیگر از ظرفیت نظام بهداشتی کشور خارج شود.

پیش از آنکه دیر شود. آیا گوش شنوایی هست ؟

کانال سخنرانی ها

خراسان رضوی

گروه استان ها و شهرستان ها/

صدور احکام موسوم  به « رتبه بندی معلمان » در روزهای پایانی سال 1401 موجی از خشم و ناامیدی را در میان معلمان بسیاری پدید آورده است .

بسیاری از معلمان از نتایج بررسی هایی که در هیات های به اصطلاح « ارزیاب » در سطوح مختلف آموزش و پرورش به عمل آمده و رتبه آنان را مشخص کرده شگفت زده هستند . هر چند از ابتدای کار با استناد به همان مثل معروف « سالی که نکوست از بهارش پیداست » می شد پایان بازی رتبه بندی را تا حد زیادی حدس زد .

البته از این دولت و مدیران و مقامات آن بیش از این هم نباید انتظار داشت .

تاکنون پیام های اعتراضی فراوانی از سوی معلمان در سراسر کشور به رسانه « صدای معلم » ارسال گردیده است .

در روان‌شناسی ژنتیکِ ما ایرانیان می‌توان این نکات را برجسته دید:

- در عین نگرانی و تشویشِ خاطر نسبت به آینده، از خوشی‌های حال غافل نمی‌شویم و نقدها را از دیده فرو‌ نمی‌نهیم.

- هم‌زمان با شکوه و‌ گلایه‌ی فراوان از گذشته‌های به‌ تاریخ‌ نشسته، امید به آینده را از دست نمی‌دهیم.

- در عین بازگویی غرورهای تاریخیِ زمان‌خورده، اصرار بر نادیده‌گرفتن غرورهای فعلی داریم و گاه با آه و افسوس، بر مقایسه‌های ناروا و حتی مع‌الفارق با دیگر ملل اصرار می‌ورزیم.

- از فرافکنی غافل نمی‌شویم. در خودروی تک‌سرنشین خود، هم از ترافیک می‌نالیم و‌ هم از آلودگی هوا؛ ...و از خود‌ نمی‌پرسیم: یکی از این مخاطبان مگر خود ما نیستیم؟!

- در تعارفات و تکلّفات در زمره‌ی سرآمدان عالم‌ایم؛ از سوار و پیاده‌شدن در آسانسور تا سفره‌ی میهمانی و تا پیش‌خوان مغازه‌ها. مغازه‌‌دار بعد از صدور فاکتور چند میلیونی می‌گوید: قابلی ندارد!

- در استفاده از فن آوری وارداتیِ مصرفی، با قرض هم که شده، خانه‌هامان را می‌آراییم؛ از ماشین قهوه‌ساز جهیزیه در خشک‌ترین نقاط کشور؛ تا دستگاه هواساز در مرطوب‌ترین‌ها.

- در رخوت و رخا (بی‌غمی و خوش‌دلی)، غافل از همسایه‌ایم؛ لیک در شدت و بلا، هم‌دل و همراه. در حالت عادی به پیش‌بینیِ ذخیره‌ی بانک خون اصلاً نمی‌اندیشیم و در بحران حوادث، ساعت‌ها در صف اهدای خون می‌ایستیم.

- ساعت‌ها بی‌هدف یا بی‌حرکت در خودرو می‌گذرانیم، اما در چهار راه، چشم از ثانیه‌شمار برنمی‌گیریم؛ تا جایی که عشر ثانیه‌ای به راننده‌ی پیش رو مهلت تمرکز و تصمیم نمی‌دهیم... .

بر این فهرست، می‌توان ده‌ها مورد دیگر افزود که مجموعه‌‌ای از افعال نیکو و غیرنیکوست. من به ذوق خودم -با اینکه تقریباً همه را واجد ابعادی دوگانه در حسن و قبح می‌دانم- اوّلی را سخت می‌‌پسندم و بر دیگر موارد، قابلیت حذف، تصحیح و تقویت می‌بینم.

...و اما نکته‌ی در صدر فهرست:

گویند فردی را به پای چوبه‌‌ی دار می‌بردند. در مسیر کوتاه زندان تا اعدام، به رقص و پایکوبی گذراند. بر او خرده گرفتند که این چه نابخردی است و این‌جا چه جای برخورداری؟! در پاسخ برآمد که: تنها زمان بهره‌وری‌از سهم خوشی‌ام همین است؛ آیا بهره ببرم به عقل نزدیک‌تر است یا فرو گذارمش!؟

انصاف دهیم؛ کار ما با همه‌ی مشقت‌ها و ناملایمات، با آن متهمِ روان به سمت چوبه‌ی دار، قابل قیاس نیست، پس در همین تعطیلاتِ میانِ سال پیشین و سال نو، پای بکوبیم و دست افشانیم و با آن‌چه در دسترسمان است، خوشی کنیم؛ به‌علاوه آنکه شدیداً امیدواریم سال نو، نه چون آن قصه، از سخت به سخت‌تر است؛ که به لطف ایزد منّان، فرج بعد از شدّت خواهد بود.

روزنامه اطلاعات

گروه گزارش/

پس از ماه ها معطلی و امروز و فردا کردن ها ؛ سرانجام « رتبه بندی معلمان » در هفته های پایانی سال 1401 اجرا شد .

صدور احکام مرتبط با این رتبه بندی اعتراضات و انتقادات بسیاری را در میان معلمان سراسر کشور بر انگیخته است .

« صدای معلم » از معدود رسانه های مستقل و رسمی است که از همان ابتدا به این موضوع واکنش نشان داده و با تهیه گزارش های متعدد و نیز انعکاس نظرات و دیدگاه سعی کرد تا مقامات مستقر در وزارت آموزش و پرورش دولت سیزدهم را متوجه خطاهای فاحش و  نتایج مصیبت بار و غیرقابل جبران ناشی از اجرای این نوع رتبه بندی  برای نظام آموزشی ایران کند اما تاکنون وزیر آموزش و پرورش و سایر مقامات مسئولیت اصلی خود را در این قضیه نپذیرفته و با سخنرانی های یک طرفه ، غیرکارشناسی و نیز آدرس های غلط آتش خشم معلمان را بیش از پیش شعله ورتر نموده و بر « نارضایتی فراگیر معلمان » که از پیش جریان داشته اما به صورت تصاعدی بر آن افزوده اند .

این رسانه ی مستقل و منتقد در حوزه ی عمومی آموزش و پرورش ایران در آخرین گزارش خود با عنوان « به جای آدرس های غلط و توهین به شعور معلمان ، در مورد رتبه بندی صداقت داشته و در مورد آن شفاف سازی کنید !» نوشت : ( این جا ) « آن چه تحت عنوان رتبه بندی برای معلمان انجام شده هیچ گونه قرابت و شباهتی با آن چه در دانشگاه ها انجام می شود ندارد . ( در این مورد ؛ « صدای معلم » گفت و گویی تفصیلی را در این مورد با رضوان حکیم زاده ، عضو هیات علمی دانشگاه تهران و نیز معاون پیشین آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش انجام داده است که در این رسانه و در جهت تنویر افکار عمومی منتشر خواهد گردید )

« صدای معلم » موکدا از وزارت آموزش و پرورش می خواهد اعضای میزکار رتبه بندی معلمان به صورت شفاف معرفی شوند .

پیشنهاد این رسانه برگزاری نشست رسانه ای با این میزکار در مورد عملکرد هیات های ممیزه و البته با حضور رسانه های مستقل و منتقد است . 

مقامات وزارت آموزش و پرورش بارها گفته و تاکید کرده اند که رتبه بندی معلمان طرحی برای کیفیت بخشی آموزش است .

اگر این ادعا صحت داشته باشد پس چرا از ابتدا ، کار بررسی و اجرای رتبه بندی معلمان به معاونت پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش محول گردید ؟

آیا این معاونت تخصصی در این گونه امور دارد ؟

طبیعی است که با توجه به محدود بودن منابع بودجه در آموزش و پرورش ؛ این معاونت بنا بر کارکرد و وظایف خویش نگاهی اقتصادی به این گونه طرح های تخصصی خواهد داشت .»

وزیر آموزش و پرورش در آخرین اظهار نظرها عنوان کرده است : « ممکن است همکاران آئین‌نامه را کامل نخوانده باشند یا مدارک را به صورت کامل بارگذاری نکرده باشند. توصیه می‌کنیم که این کار را انجام دهند و دقیق مدارک را بارگذاری کنند » .

آیا آن گونه که یوسف نوری می گوید معلمان آیین نامه را مطالعه نکرده و یا مشکل در وضعیت بارگذاری مدارک است ؟

اساسا فلسفه رتبه بندی معلمان برای چه بود و قرار بود چه اهداف و  کدام آرمان ها را تامین نماید ؟ آیا شاخص ها و معیارهای تعریف شده همان بودند که از ابتدا برای آن تعریف شد ؟ آیا ارزیابان رتبه بندی خودشان درک و فهمی از رتبه بندی داشته و در این زمینه آموزش دیده بودند ؟

سرنوشت « سازمان نظام معلمی » که در زمان وزارت دانش آشتیانی بازطراحی و نهایی شد و قرار بود نهاد اصلی اجرا کننده رتبه بندی معلمان باشد چه شد ؟

در این زمینه ؛ « صدای معلم » گفت و شنودی را با « احمد عابدینی » معاون پیشین شورای عالی آموزش و پرورش که در زمان وی نظام رتبه بندی معلمان طراحی شد و سازمان نظام معلمی نهایی شدانجام داده است .

گروه گزارش/

حدود ساعت دوازده و نیم بعد از نیمه شب روز جمعه نوزدهم‌ اسفندماه ۱۴۰۱، چند نوجوان و جوان ظاهرا ۱۵ تا ۱۷ ساله، طبق گفته خودشان ساکن خیابان زینبیه اصفهان که به زبان لری صحبت می کردند، با مشتی ترقه های دست ساز و بقچه ای از ترکیب اولیه برای ساخت مجدد مواد محترقه ، پس از برانداز کردن اطراف پل خواجو و مطمئن شدن از اینکه ماموری در آن حوالی نیست، این سازه تاریخی را خفت کرده و تا توانستند با گلوله های آتشین به رگبار بستند تا عقده های درونی شان را تک به تک تخلیه کنند.

آنچه در کف داشتند را بر تن خسته پل پرتاب نمودند و چون تمام گشت، بر گوشه ای نشسته و تجدید قوا کرده و مهمات ساختند. وقتی میزان سیاه و کبود شدن پل ، رضایت شان را حاصل کرد، محل را ترک کردند.

به نظر می رسید.... قصد معروف و مشهور شدن نداشتند. گوشی هایشان آن قدر پیشرفته نبود و سر رشته ای هم از فن آوری و شبکه های اجتماعی نداشتند. احدی از آنان در گوشه ای مشغول فیلم برداری از عمل زشتشان برای ارسال به این ور و آن ور رویت نشد!

این بخش از شهر را خوب نمی شناختند. اسم پل را هم درست نمی دانستند. برای تفریح و خوشگذرانی آمده بودند.

مردمی که از کمر پل می گذشتند و این نوجوانان و جوانان خاطی را می دیدند. سری به نشانه تاسف تکان می دادند و رد می شدند !

اگر همین نوجوانان و جوانان دختری زیباروی که گیسوانش بیرون بود را کتک می زدند، اکثر این رهگذران دوربین گوشی هایشان را روشن می کردند و برای انواع شبکه های اجتماعی به اسم گزارشگر، فیلم تهیه می کردند. افسوس که اندازه توجه به هیجان های اجتماعی در باب حجاب و آزادی، برای بقایای تاریخی این شهر، نگاه های نگران کمند.

شهروندی علاقه مند به آثار تاریخی و فرهنگی شهر، به « خبرنگار صدای معلم » می گوید:

« سه پیشنهاد برای مسئولان دارم. حداقل یک هفته قبل و بعد از عید نوروز، به دلیل مقارن شدن سنت های باستانی و شلوغ شدن مکان های تاریخی، یک یا چند نفر را برای مراقبت پل های تاریخی بگذارید. دیگر آنکه در برنامه های مدیریتی خود، حتما جایی برای فرهنگ سازی نگهداری این بناهای ارزشمند در استان اصفهان و به خصوص مناطق با سطح اطلاع و آگاهی پایین مدنظر بگیرید. مردم هم باید کمک کنند که این آثار حفظ شوند. ممکن است به دلیل آنکه برخی از این افراد خاطی، سلاح سرد دارند و اگر تذکری داده شود، هجوم آورده و شخص را مورد حمله قرار می دهند، اهمیت ندهند.

بهترین کار این است که هر کجا چنین رفتارهای غلطی دیده می شود، سریع فیلم و عکس تهیه کنند و برای فعالین فرهنگی و گردشگری و خبرنگاران معتمد منتشر کنند که این افراد شناخته شوند و نتوانند از بی تفاوتی مردم و مسئولین برای آسیب زدن به بقایای آثار تاریخی سوء استفاده ببرند.

نصب دوربین ویژه امنیت بناهای تاریخی نه امنیتی، در ورودی یا اطراف محوطه های تاریخی پل ها و آثار تاریخی شهر جهت پیشگیری از بروز حوادث مشابه یا پیگیری حوادث احتمالی توصیه می شود » .

در ماه های گذشته زمزمه های ضد و نقیضی از اتاق فکر افراد شناخته شده استان و از دهان مریدانشان در باب ممنوع شدن آوازخوانی زیر پل خواجو، در شبکه های اجتماعی پیچید که با واکنش های زیادی از سوی مردم مواجه گشت. مردم اصفهان خاطرات زیادی از پل خواجو و به ویژه شب نشینی هایش دارند و این موضوع برای گروهی ناراحت کننده است!

کسانی که با آواز خوانی و برگزاری موسیقی عامیانه در زیر پل خواجو مخالفند، این روزها خوشحالند. چقدر به دلشان صابون می زنند که اگر عده ای خودسر و بی مغز، بتوانند این پل را از جا بکنند، چقدر به اسلام و مسلمین کمک کرده اند و چند صباحی قلبشان آرام می گیرد. هر چند علاج این درد با فرو ریختن این پل و پل های دیگر، افاقه نمی کند.

بحران آب، آلودگی هوا و فرونشست شدیدترین معضلات محیط زیستی اصفهانند. سال گذشته نیز چندی از نوجوانان بد تربیت شده که سرپرست داشتن یا نداشتن شان را متولی دستگیری شان اعلام نکرد، با لباس افراد جاهل، در دمادم چهارشنبه سوری، کاخ هشت بهشت را سیاه و کبود کردند.

حراست میراث فرهنگی این نوجوانان آلوده به بی فرهنگی را یافت و چون ضابطه ای تعریف شده برای تنبیه در برابر تخطی و آسیب رساندن به ابنیه تاریخی در دست اقدام نداشت، با تذکری لسانی بدون عواقب رهاسازي آنان، برگ برنده ای به دست خرابکاران آثار تاریخی و فرهنگی اصفهان داد.

مع الاسف اداره میراث فرهنگی شرایطی برای گفت و گوی خبرنگاران با این نوجوانان فراهم نساخت و اطلاعی هم از چگونگی شرایط رهایی آنان منتشر نکرد.

احتمالا با وضعی که هم اکنون شاهدش هستیم، مخالفان حفظ آثار تاریخی، فرهنگی و گردشگری، از سر دلسوزی با کوله باری از سوغات گز، شیرینی و آجیل از آنان تقدیر کردند که موجب شد، امسال طیف هم فکرشان، پل خواجو را نیز مورد بی مهری قرار دهند.

در بخشی از فرهنگ سازی روانی جامعه باید به هر پدر و مادری آموزش و مهارت فکر کردن نسبت به فرزندآوری و فرزندپروری را آموخت. تولید مثل گتره ای ( 1 ) حاصلش همین نوجوانان و جوانانی می شوند که ولنگاری در تربیت شان موجب آسیب به محیط زیست و تاریخ مملکت شده است.

وقتی نه در خانه درست تربیت می شوند و نه مدرسه برنامه و نیروی انسانی حرفه ای و آموزش دیده ای برای جبران کم کاری و ناکارآمدی کارکرد نهاد خانواده ندارد ؛ این بی کفایتی، سنگینی سطح پایین شعور و آگاهی را بر چهره مدیریت بیمار شهر بیشتر نمایان می سازد.

این نوجوانان و جوانان بومی و مهاجر، ممکن است کانون گرم خانواده یا پدر و مادر هم نداشته باشند.حتی غفلت و کوتاهی بهزیستی در قبال این افراد عواقب جبران ناپذیری خواهد داشت.

البته که اگر این نوجوانان به وضع اقتصادی ، معیشت و اوضاع فعلی اعتراض کرده بودند آموزش و پرورش آنان را از زیر سنگ پیدا می کرد و تحویل نیروی انتظامی می داد. ولی مسائل محیط زیست و آنچه به آثار تاریخی مربوط باشد، اهمیت چندانی در این سیستم نداشته و ندارد. 

می توان منکر شد که دیگر صرفه اقتصادی هم برای آموزش و پرورش ندارد. رئیس شورای آموزش و پرورش که سکان استانداری را به دست دارد، به دنبال چنین تفکری نمی گردد که زیردستانش هم یاد بگیرند.

روز به روز بیشتر به این واقعیت می رسیم که آموزش و پرورش قریب به سه دهه است تغییر کاربری داده و کم کم باید به ناتوانی خود در تعلیم و تربیت فرزندان این مملکت رسما اقرار نماید. هر چند برای شروع، اموالش در گام اول مولدسازی به حراج، مزایده و مناقصه گذاشته شده است و چشم و گوش بینا می تواند کلاهش را قاضی کند که تکلیف این سیستم چیست!

آموزش و پرورش استان اصفهان نه در سال گذشته و نه امسال، هیچ واکنشی در قبال عمل ناشایست تخریب آثار تاریخی شهر اصفهان نشان نداد.

به گزارش خبرنگار مهر، محمدرضا ابراهیمی عصر یکشنبه در یک‌صد و شصت و ششمین جلسه شورای آموزش و پرورش و شورای پشتیبانی سوادآموزی استان اصفهان می گوید: « ما اعتقاد داریم حتی یک بی‌سواد در جامعه نباید حضور داشته باشد و تلاش باید بر این مبنا باشد که درصد باقی‌مانده نیز به سمت آموختن هدایت شوند و این امر در جامعه برطرف شود.

( تابوت گردانی در مدارس اصفهان که با اعتراض « صدای معلم » رو به رو شد . به خاطر  انتشار این گزارش ، ابلاغ نرگس کارگری به عنوان « معلم » لغو گردید ) -  ( این جا )

مدیرکل آموزش و پرورش استان اصفهان بیان داشت: عمده بی‌سوادان حاضر در استان مهاجرینی هستند که در موقعیت اجتماعی خاصی قرار دارند و باید برای آنها تدبیری اتخاذ شود » . تولید مثل گتره ای حاصلش همین نوجوانان و جوانانی می شوند که ولنگاری در تربیت شان موجب آسیب به محیط زیست و تاریخ مملکت شده است.

سخنرانی کردن و شعار دادن تنها کاری ست که از این اداره کل و بسیاری از مقامات هم عرض و فوقانی بر می آید و دیگر هیچ.

چقدر درد آور است اگر این نوجوانان در طی سه سال تعطیلی کرونا و نداشتن امکانات آموزشی ،جزو بازماندگان از تحصیل باشند ؟

اداره تکنولوژی آموزشی و سازمان تالیف و تدوین محتوای کتب درسی رقیب های قلدری دارند که حتی اگر در کتاب های کمک آموزشی شان، دار زدن و به دار آویختن را به کودک هشت نُه ساله تفهیم کنند، باز هم در چشمان منتقدین به این مافیا نگاه می کنند و در انزوای ساختگی، خود را مظلوم می پندارند. در حالی که جرأت نمی کنند به صراحت بگویند سال هاست با فعالیت های غلط شان از برنامه های نهنگ آبی و مومو برای کودکان ایران خطرناک ترند.

یقینا اداره میراث فرهنگی هم دست کمی از آموزش و پرورش ندارد تا جایی که طنازی عملکردش در پاک کردن صورت مسئله و بی توجهی به تصمیمات یکپارچه و کاربردی حفاظت از بناهای تاریخی، بیشتر از ماهیت سازمانی این اداره هویداست. زحمت کشیدند برای حل مسئله مانند سال گذشته سیاهی را با آب شستند.

نمونه بی سلیقگی و سهل انگاری در ریخت شناسی بنا در یک شهر تاریخی را در ارگ جهان نما، روبروی شهرداری اصفهان می توانید ببینید.

گوشه گوشه شهر را اگر خوب نگاه بیندازید، کنده کنده است. انگار جانوری طلا خورده و زیر زمین رفته و هر روزِ خدا، شهرداری به بهانه ای، مجوز جراحی می دهد. بعضا چندین ماه این شکم بریده شده باز است. یا به لطف مکافات تردد، ترافیک و رفت و آمد بخیه می خورد و یا از فرط عفونت تلف می شود. چهره شهر زشت است.

کمیته شهروندی شهرداری ها جای خود را به نمایندگی ستاد امر به معروف و نهی از منکر داده اند و دیگر از تابش این نور عظیم، نمی توانند در منشور حقوق شهروندی نگاه کنند که بخواهند به فکر فرهنگ سازی باشند.

سلامت روان جامعه حال وخیمی دارد.

شایان ذکر است اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی، فقط یک اداره است : سخنرانی کردن و شعار دادن تنها کاری ست که از این اداره کل و بسیاری از مقامات هم عرض و فوقانی بر می آید و دیگر هیچ !

« لطفا با حجاب اسلامی وارد شوید »

پلیس امنیت اخلاقی، آنچنان غرق در پیدا کردن صراط مستقیم است که ضربه زدن به آثار تاریخی و هویت های ملی را در حیطه وظایفش نمی بیند.

در عرض پل های تاریخی سی و سه پل و پل خواجو، بهشت و جهنم شناور است. به طور محسوس و نامحسوس بر سردرش چون شیر، غرش اعتراضات مدنی و شهروندی و ریزش تارهای موی زنان و دختران را می پایند.

بحران آب، آلودگی هوا و فرونشست شدیدترین معضلات محیط زیستی اصفهانند.

اصفهان و تاریخش در این آشفته بازار، از اداره محیط زیست و مدیریت بحران استان هم شانس و اقبال ندارد. این شهر باید به کجا پناه ببرد؟

(1)

مترادف گتره ای: اتفاقی، اله بختکی، تصادفی، شانسی، کشکی، تخمینی.

پایان گزارش/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

کرمان

  از علایق شخصی من توجه و تمرکز به نوع نگاه و چشم انداز جامعه دانشگاهی به رخدادهای اجتماعی جامعه است. اینکه دریچه نگاه این جامعه به مسائل مختلف از چه زاویه و دامنه ای نشأت می گیرد و در کدام پایگاه و موقعیت هستی شناختی خویش واقع است که بر اساس آن پایگاه معرفتی، توجه خود را به مسائل نمود عینی و عمومی می بخشند.

یکی از موضوعات پر حاشیه این روزهای جامعه علمی منابع طبیعی و محیط زیست کشور، نقد و نظر در مورد برنامه یک میلیارد کاشت درخت در فاصله 4 سال آتی است. به طور خلاصه و در مجموع بر اساس آنچه در رسانه ها، شبکه ها و اظهارنظرها قابل مشاهده است؛ عموم جامعه دانشگاهی ما از مخالفین این طرح به شمار می روند و آن را یک رخداد منفی و مخرب برای منابع طبیعی کشور می دانند. اصلی ترین نقد آنها نیز این است که این برنامه، پشتوانه کارشناسی و علمی، مالی، فنی و زیرساختی قابل استنادی ندارد و در نتیجه علاوه بر شکست، صدمات جبران ناپذیری هم بر عرصه های طبیعی کشور وارد خواهد ساخت.

در این یادداشت قصد ندارم در مورد رد یا اثبات این گزاره و تلقی دانشگاهیان اظهارنظر کنم و صرفا بنا دارم بیان کنم که این گزاره از چگونه محفل و پایگاهی سرچشمه می گیرد و این پایگاه خود در شکل گیری این برنامه و برنامه های شبیه به آن چقدر موثر است.

در جامعه شناسی شناخت کارل مانهایم: « آنچه یک شخص در زمانی مشخص می بیند صرفا یک چشم انداز فردی نیست؛ بلکه محصول رخدادهای گذشته و کنش های متقابل فعلی اوست ». بر این پایه تصمیم یک فرد و حتی تصمیم یک سازمان و نهاد، برگرفته شده از مجموع اتفاقاتی است که آن فرد یا سازمان در ارتباط با پدیده های ماقبل خود و پدیده ها و کنش های متقابل بزرگتری که در آن واقع و محصور شده است؛ خلق و عمومیت می یابند.

جامعه دانشگاهی منابع طبیعی و محیط زیست همیشه دیوار بزرگی بین خود و سازمان های اجرایی منابع طبیعی و محیط زیست کشور قائل است. این تلقی حتی با حضور دانشگاهیان بر مسند مدیریت این سازمان ها نیز کم رنگ نمی شود. به طور اجمالی نقد اصلی آنها به علمکرد این دو سازمان این است که تصمیمات علمی و مبتنی بر آموزه های دانشگاهی گرفته نمی شود.

این نقد به نظرم کاملا درست است؛ اما چیزی که این نقد را کاملا بی اثر و بی معنا می کند آن است که رفتار مدیران سازمانی دقیقا منطبق بر نوع رفتار و عملکرد دانشگاهیان در محیط های دانشگاهی است. به این معنی که اگر نقد می شود مدیران سازمان های اجرایی منابع طبیعی و محیط زیست، علمی تصمیم سازی و تصمیم گیری نمی کنند، به این دلیل است که دانشگاهیان نیز عموما در امورات آکادمیک خویش چنین کاربستی ندارند و لذا نمی توان انتظار داشت افراد دانشگاهی وقتی تجربه زیست علمی- اجتماعی در امور دانشگاه را ندارند؛ وقتی بر مسند دستگاه دیگری قرار می گیرند، خالق معجزات علمی باشند.

برنامه کاشت یک میلیارد درخت در کشور، مانند بسیاری از برنامه های اجرایی کشور نه یک برنامه علمی بلکه یک تصمیم و برنامه مدیریتی است. برنامه مدیریتی می تواند پشتوانه علمی هم داشته باشد اما الزاما و حداقل در کشور ما ضرورت چندانی برای آن لحاظ نمی شود و اگر هم می شود جنبه صوری و نمایشی دارد.

دانشگاهیان منابع طبیعی و محیط زیست تلاش می کنند برنامه مدیریتی کاشت یک میلیارد درخت را با رویکردهای علمی تجربه نشده در محیط خویش را مورد قضاوت قرار دهند و نه با رویکردهای مدیریتی. آنها ناخودآگاه فراموش می کنند که هرگز تجربه تدوین و اجرای یک برنامه علمی را در محیط دانشگاهی خویش حتی در مورد علمی ترین اموری که انجام می دهند ندارند.

کدام دانشگاه و گروه آموزشی منابع طبیعی و محیط زیست را سراغ داریم که بر پایه یک برنامه علمی و مطالعه مصوب از قبل، امور خویش را برنامه ریزی و مدیریت می کند؟ مگر نه این است که همگی در اتمسفر روزمرگی دانشگاهی و محصور در برنامه های مدیریتی از بالا یا پایین تحمیل شده، زیست می کنیم؟ وقتی ما در یک فضای پوپولیستی آکادمیک خود ساخته سیر می کنیم چگونه انتظار داریم برنامه های کلان کشوری مصون از این فضا نباشند؟!

در همین راستا معتقدم نقدهای جامعه علمی از اوضاع اجتماعی نه تنها کارگر نیست بلکه به تشدید و توسعه دوگانگی حرف و عمل حتی در خود محیط دانشگاه منجر می شود و دانشگاه روز به روز جایگاه خود را حاشیه ای تر در فرایند تبیین مسائل کشور خواهد دید و در عمق افسردگی آکادمیک بیشتر دست و پا می زند.

اگر امروز جامعه اجرایی منابع طبیعی و محیط زیست از جامعه علمی بخواهد تبیینی مبتنی بر آنچه دانشگاهیان پشتوانه علمی عنوان می کنند از وضعیت درختکاری کشور در طول سالیان گذشته ارائه دهد، بی تردید دست او بسیار تهی است. به همین دلیل نقد برنامه مدیریتی کاشت یک میلیارد درخت بدون پشتوانه علمی مکتوب، محلی از اعرب ندارد و اتفاقا دانشگاهیان خود مقصر اول خلق چنین برنامه هایی هستند زیرا زمینه شکل گیری آن را خویش فراهم کرده اند و حالا طلبکارانه و باز بدون پشتوانه علمی (یعنی همان چیزی که از دیگران طلب می کنند) آن را نفی می کنند.

دلسوزی واقعی برای منابع طبیعی کشور از طرف جامعه علمی زمانی برای عموم جامعه قابل درک و پذیرفته شده است که این دلسوزی در لایه لایه فعالیت های جمعی- آکادمیک دانشگاهیان رویت پذیر شود. چیزی که اکنون خبری از آن نیست و با این روند خبری از آن در آینده هم نخواهد بود.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه گزارش/

پس از صدور احکام موسوم به « رتبه بندی معلمان » و اعتراضات فراگیری که در سراسر کشور نسبت به آن ابراز شده و برخی از آنان نیز در این رسانه منتشر گردیده است ؛ سرانجام نهادی که « میز کار رتبه بندی معلمان » خوانده می شود اطلاعیه ی شماره 15 خود را صادر کرد .

پرتال وزارت آموزش و پرورش نوشت : ( این جا )

« میزکار مرکزی رتبه‌بندی معلمان در اطلاعیه شماره ۱۵ خود در مورد امكان ثبت اعتراض و درخواست بازبيني توضيحاتي ارائه داد.

چرا از ابتدا ، کار بررسی و اجرای رتبه بندی معلمان به معاونت پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش محول گردید ؟ به گزارش مرکز اطلاع‌ رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش‌ و پرورش، در اين اطلاعيه آمده است؛ با توجه به اجرای مرحله اول قانون رتبه بندی معلمان و تعیین رتبه هر یک از همکاران در فرایند تعیین شده طرح مذکور، در راستای صیانت از حقوق همکاران محترم ‌و تکریم معلمان عزیز امکان ثبت اعتراض و درخواست بازبینی در سامانه My.medu.ir فراهم شده است. مقتضی است ضمن فعال بودن میزهای پاسخ گویی، اطلاع رسانی لازم و به موقع در این خصوص صورت پذیرد.

۱- همزمان با بارگذاری کارنامه در سامانه My.medu.ir همکاران با مراجعه به سامانه مربوطه امکان مشاهده کارنامه را دارند.

۲- مطابق مقررات برای هر یک از همکاران مهلت ده روزه جهت ثبت اعتراض در نظر گرفته شده است. لذا پس از مشاهده کارنامه مهلت ده روزه جهت ثبت اعتراض شروع خواهد شد.

۳- همکارانی که در روزهای گذشته نسبت به ثبت اعتراض و یا تایید کارنامه اقدام نموده اند تا پایان مهلت ده روز امکان ویرایش اطلاعات خود را دارند.

۴- همکارانی که نسبت به ثبت اعتراض اقدام نموده اند می توانند روزهای آتی نسبت به تکمیل فرآیند اعتراض اقدام نمایند.

زمان، نحوه و شرایط مرحله تکمیلی ثبت اعتراض متعاقبا از طریق اطلاعیه های رسمی اعلام خواهد شد.

۵- ( به ) همکاران گرامی اطمینان خاطر داشته باشند، ثبت اعتراض و درخواست بازبینی به هیچ عنوان مانع از اجرای حکم صادر شده نخواهد شد و کلیه درخواست ها به طور کامل و با رویکرد احقاق حقوق همکاران مورد بررسی قرار خواهد گرفت و در صورت تغییر رتبه، صدور حکم از تاریخ مشمولیت قابل اجرا خواهد بود.

۶- شایسته است همکاران گرامی با حفظ آرامش در مهلت مقرر نسبت به تایید کارنامه و یا ثبت اعتراض در سامانه رتبه بندی اقدام نمایند

یوسف نوری وزیر آموزش و پرورش در حاشیه جلسه هیات دولت در جمع خبرنگاران درباره رتبه‌بندی معلمان، گفت: برای همکاران عزیز بازنشسته که سال گذشته بازنشسته شده بودند، بیش از ٩٠٠ هزار حکم صادر شده است.

وی افزود: شنیدم اعتراضاتی بوده است که با پیگیری‌هایی که انجام دادم مشخص شد منشاء اعتراضات دو چیز است؛ یکی اینکه رتبه‌بندی شروع شده است و امسال در سقف اعتباری که برای آن تصویب شده پرداخت خواهد شد. از ابتدای سال ‌۱۴۰۲ برای همکاران عزیزمان همان رتبه‌ای که دارند پرداخت‌ها صورت خواهد گرفت. اعتراضات حق همکاران من است و تمام فرایند رتبه‌بندی در سامانه که پیش‌بینی شده است ثبت می‌شود بنابراین همه دستگاه‌های نظارتی و همکاران می‌توانند روند را در سامانه مشاهده کنند.

وزیر آموزش و پرورش گفت: ممکن است اشخاصی به امتیازات خود اعتراض داشته باشند با ثبت اعتراض هیات ممیزه، آن را بررسی و نتیجه اعتراض را اعلام می‌کنند. همچنین ممکن است همکاران آیین‌نامه را  کامل نخوانده باشند یا مدارک را به صورت کامل بارگذاری نکرده باشند. توصیه می‌کنیم که این کار را انجام دهند و دقیق مدارک را بارگذاری کنند . »

1-رتبه هایی که در فرآیند رتبه بندی برای معلمان صادر گردیده با دانشگاه ( آموزش عالی ) تا حدودی معادل سازی شده اند هر چند در آموزش عالی چیزی به نام « آموزشیار و یا مربی » وجود ندارند و منسوخ شده اند . اما با قاطعیت و صراحت می گوییم :

آن چه تحت عنوان رتبه بندی برای معلمان انجام شده هیچ گونه قرابت و شباهتی با آن چه در دانشگاه ها انجام می شود ندارد . ( در این مورد ؛ « صدای معلم » گفت و گویی تفصیلی را در این مورد با رضوان حکیم زاده ، عضو هیات علمی دانشگاه تهران و نیز معاون پیشین آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش انجام داده است که در این رسانه و در جهت تنویر افکار عمومی منتشر خواهد گردید )

« صدای معلم » موکدا از وزارت آموزش و پرورش می خواهد اعضای میزکار رتبه بندی معلمان به صورت شفاف معرفی شوند .

پیشنهاد این رسانه برگزاری نشست رسانه ای با این میزکار در مورد عملکرد هیات های ممیزه و البته با حضور رسانه های مستقل و منتقد است . هدف وزارت آموزش و پرورش از عدم تعریف بودجه ی مستقل برای اجرای قانون رتبه بندی معلمان در سال 1402 و ادغام آن در همان اعتبار ادارات امور استانی آموزش و پرورش چه بوده است ؟

2- کارنامه هایی که برای معلمان صادر شده حاوی اشتباهات فاحش می باشد که به برخی از آن ها در این رسانه اشاره شده است .

لازم است در جهت شفاف سازی مثالی بیان شود :

با یک محاسبه ساده می توان دریافت که تفاوت یک رتبه تا رتبه دیگر رقمی تقریبا معادل یک میلیون تومان را شامل می شود .

وزارت آموزش و پرورش هم عنوان نموده که تاکنون بیش از 900 هزار معلم رتبه بندی شده اند .

حال اگر فقط  نیمی از این تعداد ؛ یک رتبه کم تر از آن چه استحقاق شان را دارند صادر شود و این مبلغ ضربدر تعداد ماه های سال شود با محاسبه افزایش سنواتی آن رقمی بالغ بر هزاران میلیارد تومان خواهد گردید . اما این مبلغ حتا اگر اعتراض معلمان پذیرفته گردد به معلمان پرداخت نخواهد شد و جز« دیون » محاسبه خواهد شد .

درخواست « صدای معلم » از وزارت آموزش و پرورش آن است که به صورت شفاف و دقیق توضیح دهد از مبلغ مصوب 38 هزار میلیارد تومان چقدر به معلمان پرداخت گردیده است ؟

3- این رسانه ی مستقل و منتقد در حوزه ی عمومی آموزش و پرورش ایران در گزارشی به تاریخ  6 بهمن 1401 با عنوان « وزارت آموزش و پرورش در مورد وضعیت رتبه بندی معلمان در بودجه سال 1402 شفاف سازی کند ! » نوشت : ( این جا )

« به نظر نمی رسد حتی در صورت اجرای کامل رتبه بندی توسط ساز و کارهایی که « هیات های ارزیاب » به این منظور پیش بینی شده اند ؛ « رضایت معلمان » حاصل شود و این وضعیتی است که « صدای معلم » به عنوان « رسانه ی مستقل و منتقد در حوزه عمومی آموزش ایران » بارها و از مدت ها پیش نسبت به آن هشدار داده بود .

چندی پیش در شبکه های اجتماعی خبری مبنی بر حذف اعتبارات مرتبط با « قانون رتبه بندی معلمان » در  بودجه 1402 منتشر گردید که بلافاصله و همان گونه که انتظار می رفت توسط مقامات مربوط تکذیب گردید .

چندی پیش ؛ حجت‌الله بنیادی، سرپرست مرکز منابع انسانی و امور اداری آموزش و پرورش در گفت و گو با  رستا در خصوص چرایی عدم اختصاص ردیف مستقلی برای رتبه بندی معلمان در بودجه ۱۴۰۲ گفت:

« اعتبار رتبه بندی معلمان به ردیف اصلی ( حقوق و مزایا) یا همان اعتبار ادارات امور استانی آموزش و پرورش، اضافه شده است. آن چه تحت عنوان رتبه بندی برای معلمان انجام شده هیچ گونه قرابت و شباهتی با آن چه در دانشگاه ها انجام می شود ندارد .

سرپرست مرکز منابع انسانی و امور اداری آموزش و پرورش، از شفاف شدن بودجه رتبه بندی معلمان در سال ۱۴۰۲ و اعلام آن از طرف این مرکز خبر داد .

ماده 25 از تصویب نامه ی هیات وزیران به تاریخ 12 / 4 / 1401 به شماره 59426 / ت / 59794 ه تصریح می کند :

« سازمان برنامه و بودجه کشور موظف است هر ساله نسبت به پیش بینی بودجه مورد نیاز اجرای این آیین نامه ( رتبه بندی معلمان ) با رعایت قوانین و مقررات مربوط در لوایح بودجه سالانه اقدام نماید . »

« صادق ستاری فرد » معاون برنامه ریزی و توسعه منابع وزارت آموزش و پرورش در نشست خبری با « رسانه های هم سو » در سوم بهمن در این زمینه چنین می گوید : ( این جا )

« رتبه بندی معلمان بعد از ۱۱ سال تعلل تصویب شد و سازمان برنامه و بودجه نیز همراهی خوبی در این زمینه داشت و از ۳۸ هزار میلیارد تومان اعتبار ۲۲ هزار میلیارد تومان پرداخت شده است .

حال پرسش « صدای معلم » از سازمان برنامه و بودجه و وزارت آموزش و پرورش آن است که مطابق قانون ؛ « پیش بینی » لازم برای اجرای قانون رتبه بندی معلمان در سال 1402 به چه میزان است ؟

هدف وزارت آموزش و پرورش از عدم تعریف بودجه ی مستقل برای اجرای قانون رتبه بندی معلمان در سال 1402 و ادغام آن در همان اعتبار ادارات امور استانی آموزش و پرورش چه بوده است ؟

 البته ستاری فرد در این نشست اشاره ای به این موضوعات نمی کند و خبرنگاری هم او را مورد پرسش قرار نمی دهند » .

تاکنون هیچ مقامی به این گزارش صدای معلم پاسخی ارائه نکرده اما آن چه مشخص است این عدم شفافیت ، فرضیه های ما را در مورد مخدوش بودن رتبه های داده شده به معلمان را بیش از پیش تقویت می کند .

اگر وزارت آموزش و پرورش دولت سیزدهم قصد دارد پس از یازده سال افتخار تدوین و اجرای قانون رتبه بندی معلمان را به نام خود ثبت نماید برای آن باید  به میزان کافی اعتبارات هم در نظر بگیرد .

4- مقامات وزارت آموزش و پرورش بارها گفته و تاکید کرده اند که رتبه بندی معلمان طرحی برای کیفیت بخشی آموزش است .

اگر این ادعا صحت داشته باشد پس چرا از ابتدا ، کار بررسی و اجرای رتبه بندی معلمان به معاونت پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش محول گردید ؟

آیا این معاونت تخصصی در این گونه امور دارد ؟

طبیعی است که با توجه به محدود بودن منابع بودجه در آموزش و پرورش ؛ این معاونت بنا بر کارکرد و وظایف خویش نگاهی اقتصادی به این گونه طرح های تخصصی خواهد داشت .

پایان گزارش/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید