تجمع معلمان در بهارستان
در حالی که دولت و وزارت آموزش و پرورش تاکنون به تجمع دهم اسفند گروه هایی از معلمان تهرانی در ضلع شمالی مجلس و نیز تجمع فرهنگیان در مقابل ادارات آموزش و پرورش در برخی شهرستانها، واکنشی نشان نداده اند، در جلسه علنی روز یکشنبه مجلس، محمد مهدی زاهدی رئیس کمیسیون آموزش مجلس، در تذکری شفاهی به علی لاریجانی رییس مجلس گفت: "به دلیل تجمع امروز جمعی از فرهنگیان مقابل در مجلس به عنوان رئیس کمیسیون آموزش با آنها ملاقاتی داشتم که آنها در این دیدار از افزایش بی‌رویه حقوق برخی دستگاه‌ها در مقایسه با آموزش و پرورش گلایه داشتند و خواستار رسیدگی به این تبعیض در پرداخت حقوق بودند."
نماینده کرمان در مجلس اضافه کرد: "یکی دیگر از خواسته های فرهنگیان رسیدگی به حقوق پایین فرهنگیان بازنشسته کشور از سوی مسئولان است."
زاهدی سپس از تاخیر دولت در ارائه لایحه رتبه‌بندی معلمان به مجلس هم انتقاد کرد. همزمان بر اساس گزارش برخی شاهدان عینی، محمد مهدی زاهدی پیش از ظهر روز یکشنبه ۱۰ اسفند در جمع معلمان بازنشسته حاضر شده و گفته: "مجلس افزایش حقوق فرهنگیان را تصویب کرده، اما دولت با آن مخالفت می‌کند!"
البته اظهارات تحریک آمیز رییس کمیسیون آموزش با اعتراض حاضران مواجه شده است.
دعوت کنندگان به تجمع در تهران تاکید کرده بودند که تجمع را در ساعت غیر کاری برگزار می‌کنند تا باعث تعطیلی کلاس‌ها نشود. این یکی از نکات جدید و با اهمیت تجمع ۱۰ اسفند بود. تجمعات معلمان بدون حادثه برگزار شد و تنها به گزارش فعالان صنفی، در تجمع مقابل مجلس یک فعال کارگری به نام میلاد درویش بازداشت شده است.
علی لاریجانی رئیس مجلس هم در پاسخ به تذکر زاهدی گفته: "دولت لایحه رتبه‌بندی معلمان را زود‌تر ارائه و آموزش و پرورش نیز پیگیری‌های لازم را انجام دهد، در کمیسیون [تلفیق بودجه] به ارتقاء بودجه آموزش و پرورش توجه شده و از آقای تاجگردون رئیس کمیسیون برنامه و بودجه نیز می‌خواهم تدابیر لازم را برای ارتقاء حقوق معلمان اتخاذ کند."
خواسته‌های معلمان عمدتا جنبه مالی دارد و تحت دو عنوان کلی طبقه بندی میشود: ۱- افزایش حقوق. ۲- افزایش بودجه آموزش و پرورش. اما معلوم نیست با چه سازوکاری قرار است بودجه آموزش و پرورش افزایش یابد.
حسین نقوی حسینی رئیس فراکسیون فرهنگیان مجلس هم در واکنشی جداگانه با اشاره به بودجه ۲۱ هزار میلیارد تومانی سال ۹۳ آموزش و پرورش گفته است: "در بودجه سال ۹۴ دولت، بودجه این وزارتخانه با افزایشی ۲ هزار میلیارد تومانی، معادل ۲۳ هزار میلیارد تومان پیش بینی شده است."
به گفته نقوی حسینی، "کمیسیون تلفیق، در بررسی لایحه بودجه ۹۴، بودجه آموزش و پرورش را حدود ۴ هزار و ۲۰۰ میلیارد تومان افزایش داده و رقم بودجه این وزارتخانه به حدود ۲۸ هزار میلیارد تومان رسیده است". نقوی علاوه بر این، "پرداخت حق‌التدریس‌ها و حق الزحمه امتحانات" را بخشی از مطالبات معلمان دانسته است.
معلوم نیست مجلس بتواند بودجه ۲۸ هزار میلیارد تومانی برای آموزش و پرورش در سال ۹۴ را به تصویب برساند. نبه ویژه آن که آموزش و پرورش در سال جاری ۵ هزار میلیارد تومان کسری بودجه دارد که به سال آینده منتقل میشود. هر چند بودجه مصوب در سال ۹۳، ۲۱ هزار میلیارد تومان است، اما عملکرد بودجه آموزش و پرورش در سال ۹۳، معادل ۲۱+۵ یعنی ۲۶ هزار میلیارد تومان بوده است و بودجه ۲۸ هزار میلیاردی سال آینده که تقریبا معادل عملکرد بودجه سال جاری است، گره از کار فروبسته این وزارتخانه نمی گشاید.
هر چند جنبه مالی مشکل پیچیده و مبهم است، اما بخش سیاسی قضیه بسیار فعال است. محمود فرشیدی، وزیر اسبق آموزش و پرورش و دبیرکل کانون تربیت اسلامی، با دفاع از مطالبات معیشتی معلمان، انگشت اتهام را مستقیما به سمت دولت روحانی گرفته و گفته است: "عده‌ای سعی می‌کنند معیشت معلم را تأمین نکنند یا همه توان خود را به کار نگیرند و از طرفی سعی می‌کنند معلم را تحریک کرده تا مقابل مجلس تظاهرات کنند و از او استفاده ابزاری و سیاسی کنند".
این در شرایطی است که از دید تقریبا همه فعالان صنفی، محمود فرشیدی در برخورد با اعتراضات صنفی معلمان در زمستان سال ۸۵ کارنامه تیره و تاری دارد.
در نقطه مقابل، برخی از فعالان صنفی، تجمعات فرهنگیان را حلقه ای از سلسله تهاجمات سنگین جریان افراطی در آستانه توافق بزرگ هسته ای می دانند. سابقه سوء استفاده سیاسی اصولگرایان از اعتراض های صنفی معلمان در دوره اصلاحات، بخش هایی از معلمان و برخی تشکل ها را از حضور در اعتراضات و تجمعات خیابانی بیمناک و ایجاد تردید کرده است. آنها معتقدند این تحرکات باعث تضعیف دولت روحانی می شود و اعتراضات خیابانی را نوعی همسویی با جریانهای افراطی مخالف دولت می دانند.
مخالفان حرکتهای خیابانی تجربیات خود را به رخ می کشند. حمیدرضا حاجی بابایی نماینده وقت همدان در ماه های پایانی مجلس ششم، بارها در جمع فعالان صنفی حاضر شد و معلمان را به انجام اعتراضات صنفی علیه دولت خاتمی تحریک کرد و حتی خواستار برگزاری رفراندوم در آموزش و پرورش شد! اما بعد از تصدی وزارت در سال ۸۸، فضای فعالیت صنفی را به کلی مسدود کرد. این دسته از فعالان معلمی، به جای حرکات خیابانی، بر سازماندهی معلمان در فضای آرام تاکید می کنند و می گویند حضور خیابانی علاوه بر سوء استفاده افراطی ها، فضا را امنیتی می کند و در درازمدت به زیان معلمان است.
اما طرفداران حضور در تجمعات و اعتراض های خیابانی می گویند اصولا دولت و مجلس گوش شان سنگین است و به اشکال نرم تر اعتراض مانند نامه نوشتن به مسئولان و انتقاد در رسانه ها، اهمیتی نمی دهند. به اعتقاد این دسته از فعالان، مسئولان تنها صدای اعتراضات خیابانی را می شنوند و با این رفتار خود، عملا مشوق رادیکال شدن اعتراضات هستند. آنها استدلال می کنند که برگزاری تجمعات آرام، از حقوق قانونی مردم و از جمله معلمان است و نمی توان با ارائه تحلیل سیاسی و طرح احتمالات، معلمان را از حق اعتراض خیابانی محروم کرد.
این گروه از فعالان صنفی می گویند معلمان به عنوان یک قشر فرهیخته، اهل شلوغ کاری و انجام کارهای غیرقانونی نیستند. آنها اطمینان می دهند که معلمان نقش پیاده نظام هیچ جناحی را بازی نمی کنند و اجازه سوء استفاده را به هیچ جریانی نمی دهند.
این فعالان اعتراضات خود را مطالبه محور می دانند. در نوشته های برخی از فعالان این گروه، اعتراضات صنفی در قالب تضاد بین کارگر و کارفرما فرمول بندی و معلمان در اردوی کارگران و زحمتکشان جامعه طبقه بندی می شوند. این تشکل ها و گروه ها در عمل و احتمالا نظر با اتحادیه ها و سندیکا های کارگری مانند سندیکای قدیمی فلزکار مکانیک، متحدند. در مناطقی مانند کردستان هم که مشکلات کم و بیش رنگ و بوی قومی دارد، گرایش به اعتراضات خیابانی و اعتصاب در بین معلمان گسترده تر است.
بعد از انقلاب اعتراضات معلمان به کمبود حقوق و مزایا از دوره اصلاحات با شکل گیری تشکل های جدید، شروع شده و با فراز و نشیب هایی تا امروز ادامه داشته است. راه حل هایی مانند افزایش سنواتی حقوق و مزایا در این ۱۳ سال نتوانسته احساس فقر و تبعیض در میان معلمان را از بین ببرد. معلمان خود را زیر خط فقر اقتصادی می‌دانند. مقامات دولتی و نمایندگان مجلس از جناح‌های مختلف اغلب خواسته‌های صنفی و معیشتی معلمان را تایید می‌کنند، اما در عمل استراتژی مشخصی برای حل مساله ندارند.
مشکلات معلمان در شکل کلی مشکل اغلب اقشار حقوق بگیر جامعه است که افزایش حقوق با تورم لجام گسیخته خنثی میشود و گاهی هم افزایش حقوق از درصد تورم عقب می‌ماند. به رغم افزایش حجم حقوق‌ها، سال به سال سفره کارمندان کوچک‌تر میشود. با این حال معلمان معترض معتقدند که در مقایسه با گروه‌های کارمندی دیگر، معلمان به طور ویژه و تعمدی از حقوق و مزایای به مراتب کمتری برخوردارند و از نوعی تبعیض سیستماتیک رنج می‌برند.
نکته مهم‌تر اینکه از نگاه حاکمیت، آموزش و پرورش یک نهاد بسیار مهم حاکمیتی درحد سپاه و بسیج است. از هر سه نفر کارکنان آموزش و پرورش، یک نفر عضوبسیج فرهنگیان است. ۵۰ هزار نیروی تربیتی در مدارس فعالند. گزینش آموزش و پرورش سخت گیرانه‌ترین گزینش‌ها است. تقریبا تمام مقامات سیاسی و مذهبی روی کنترل سیاسی و عقیدتی معلمان و دانش آموزان تاکید می‌کنند. اسناد کار بالا دستی این وزارت به شدت ایدئولوژیک هستند، اما بودجه این نهاد در حد یک نهاد حاکمیتی نیست.
مسئولین سیاسی و مذهبی علاقه مندند که آموزش و پرورش از نظر نرم افزاری تحت کنترل کامل حکومت باشد اما ساختمان مدارس را خیرین بسازند و مدارس با پول اولیا و با حداقل بودجه دولتی اداره شوندو معلمان به حقوق کم قانع باشند! این تناقض سرانجام باید حل شود. اگر آموزش و پرورش نهاد حاکمیتی است، باید بودجه مکفی دولتی به آن اختصاص یابد و اگر نهاد عمومی است و قرار است هزینه آن را مردم بپردازند، باید کنترل‌های سیاسی و عقیدتی از روی آن برداشته شود.
در کشورهایی که نگاه حاکمیتی به آموزش و پرورش ندارند به طور میانگین ۵ درصد تولید ناخالص داخلی (GDP) به بخش آموزش اختصاص می‌یابد. اگر تولید ناخالص داخلی را ۵۰۰ میلیارد دلار بدانیم، برای رسیدن به میانگین جهانی باید ۲۵ میلیارد دلار به این وزارتخانه و وزارت علوم اختصاص دهیم.
روز
نماینده مجلس : "اینها عده ای بودند که برای تظلم خواهی از دولت به مجلس پناه آورده بودند " !
قاسم جعفری نماینده خراسان شمالی در خصوص این موضوع اظهار داشت: معلمان برای اعتراض به به مجلس نیامده بودند، اینها عده ای بودند که برای تظلم خواهی از دولت به مجلس پناه آورده بودند و در واقع آمده بودند که به نمایندگان مشکلات شان را بگویند.همه ی جناح ها در رابطه با معلمان اتفاق نظر دارند !
از بدو پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی تاکنون دولت های مختلفی با گرایش های مختلف بر سر کار آمده اند که در زمینه های سیاسی ،فرهنگی و اقتصادی رویکردهای متفاوتی داشته اند و هریک ،دیدگاه ها و سلیقه های خاص خود را در امور اجرایی به کار بسته اند و بی شک نقاط قوت و ضعفی داشته اند اما به نظر می رسد همگی حداقل در یک موضوع تفاهم و وحدت نظر داشته اند و آن نیز کم توجهی به مطالبات و نقطه نظرات معلمان در خصوص معیشت شان بوده است .بايسته‌هاي فرهنگي و آموزشي توسعه در ايران
الف: تلاش براي شناخت و نقد خلقيات ملي و تاريخي :
در اين امر مهم لازم است با نگاهي تاريخي و دقيق فراز و نشيب‌هاي تاريخ كشور را بررسي و سپس تأثير حوادث مختلف بر خلقيات و روش‌هاي زندگي مردم را آشكار كند. آنگاه راه‌هاي برطرف كردن عيوب اخلاقي و شخصيتي در جامعه را بررسي كرده و پيشنهادهايي را به برنامه‌ريزان و مجريان دستگاه‌ها و نهادها ارائه داد.
اگر چه بسياري از تحليل‌ها در اين مورد راه اغراق مي‌پيمايند، اما نمي‌توان بسياري از واقعيت‌هاي تلخ در مورد موانع تاريخي و شخصيتي توسعه را انكار كرد.
« مشكل ما تركيبي از بحران شخصيت و افكار غيرمنطقي است. بزرگترين خدمت يك مدير، يك انديشمند، يك رئيس‌جمهور و يك نماينده مجلس به ايران و ايراني اين است كه به متحول كردن شخصيتي ايرانيان اهتمام ورزد. ما به يك ايراني تازه نياز داريم. يك ايراني وظيفه‌شناس، مسئوليت‌پذير، حدشناس، منصف، پركار، متدين بدون هياهو، با حس وابستگي به سرزمين، قدرشناس، انتقادپذير، مطمئن از خود، متكي به خود، كم سخن، كم ادعا و خودشناس. افكار متعادل برآيند شخصيت متعادل است و شخصيت نيز مقدم بر افكار است. شخصيت، تربيت و اصالت مي‌خواهد، كاربردي شدن نظام آموزشي و پرداختن به خلق و خوي ايراني نه تنها مبناي شناخت مشكلات ماست بلكه مبناي برنامه‌ريزي براي نسل‌هاي آينده است. ژاپني‌ها رهيافت كاربردي در كشورداري و تحول را از 1870 آغاز كردند و در نيمه دوم سده بيستم پاسخ آن را گرفتند. احاله مباحث فلسفي به دانشگاه‌ها و تمركز بر تحول تربيتي و شخصيتي ايرانيان مهمترين وظيفه دولت‌ها در ايران است.
بدون انسان‌هاي قاعده‌مند، نمي‌توان ساختار برپا كرد. امروزه شخصيت ايراني غيرقابل پيش‌بيني است و چون شخصيت و رفتار او و افكار او قاعده‌مند نيست، غيرقابل مديريت است. ثبات سياسي و اقتصادي و اجتماعي در قاعده‌مندي است. اگر بخواهيم انسان‌ها را در قالب ساختارهاي منطقي قرار دهيم و تربيت كنيم، آيا مبناي برنامه‌ريزي «انسان» است يا «ساختار» يا هر دو و اولويت با كدام يك از اين دو اصل است؟ در واقع به هر دو نياز است. هم به انسان‌هاي منطقي و علمي و منصف و قاعده‌مند و هم به ساختارهاي تعريف شده و نقدپذير و در حال تحول. اما بدون اولي نمي‌توان دومي را بنا كرد. (امروزه تنها راه) علاج هيجاني بودن، احساساتي بودن، دمدمي مزاج بودن، غيرقابل پيش‌بيني بودن و فردمحور بودن، ورود به عرصه تفكر و علم و عقلانيت است. در اين چارچوب كنش‌هاي ما مربوط به دوره پيش از مدرنيته است. از اين رو با اعتقاد پشت چراغ قرمز نمي‌ايستيم، دير رفتن به جلسات براي ما مهم نيست، پاسخ تلفن كساني را مي‌دهيم كه مقام مهمي دارند، پرچم كشورهاي خارجي را به پشت ماشين مان مي‌چسبانيم، احترام به رأي انسان‌هاي ديگر موضوعي جدي در بافت فرهنگي ما نيست، وقتي اشتباه مي‌كنيم، پوزش نمي‌خواهيم، از كارها و دستاوردهايمان بيش از حد مغروريم و هيچ كس را قبول نداريم.
مجموعه اين رفتارها ريشه در فرهنگ قبيله‌اي و استبدادي دارد. پيش از اصلاح اين فرهنگ رفتاري و مباني نادرست شخصيتي چگونه مي‌توانيم سيستم بسازيم و پيشرفت كنيم؟»(2)
متأسفانه در چنين شرايطي گاه شاهد حركت‌هايي در جامعه هستيم كه نه تنها به ترويج عقلانيت رفتاري در جامعه كمك نمي‌كند، بلكه در زنده كردن و تبليغ حركت‌هاي هيجاني، اصالت دادن به عياري و «لوطي‌گري» به جاي قانون مداري و ارزشي دانستن رسومات قبيله‌اي و بدوي به جاي تلاش و تكاپو براي ساختن جامعه مدرن هستيم و همين امر وظيفه نهادهايي چون آموزش و پرورش و آموزش عالي را سنگين‌تر و دشوارتر مي‌سازد. اين نهادها بايد بتوانند به فردي كه بيش از 15 سال و در دوره‌هاي مختلف زندگي خود تحت پوشش فرهنگي و علمي و تربيتي آنها بوده است ياد دهند كه احساساتي بودن، فداكاري و ديگر ويژگي‌هاي اخلاقي از اين نوع بسيار مثبت است اما براي توسعه و پيشرفت به چيزهاي ديگري غير از اين‌ها نيز نياز داريم و يا ناسيوناليسم و وطن‌پرستي ما نبايد تنها جنبه احساسي داشته باشد، بلكه ناسيوناليست كسي است كه در هر مقامي كه باشد از مسئوليت و كار زياد شانه خالي نمي‌كند. اگر جوان دانشجوي ايراني دوست داشتن وطن را تنها در ناسزاگويي به ملت‌هاي ديگر مي‌بيند و يا اگر كارگر ايراني دغدغه‌اش اين است كه هر چه كمتر كار كرده و حقوق بيشتري دريافت كند، اگر فروشنده‌هاي ما مغازه خود را تميز مي‌كنند ولي آشغال‌ها را در خيابان و جوي آب مي‌ريزند، اگر روشنفكر و سياست مدار و روزنامه‌نگار ايراني تنها خودش را قبول دارد و حاضر به گفتگو با رقيب خود نيست و اگر شهروند ايراني در مقابل قدرتمندان و ثروتمندان تملق مي‌كند ولي همسر و فرزندان خود و يا همسايه فقيرش را مورد آزار و اذيت قرار مي‌دهد، همگي اگر ناشي از كم‌كاري ما در آموزش و پرورش نباشد، لااقل در اينجا قابل اصلاح و تربيت هستند ،به شرط آن كه فرد فرد ما نياز به اصلاح و توسعه را هم‌چون نياز به آب و غذا از اولويت‌هاي اصلي و اساسي خويش قلمداد كنيم.
ب ـ تمرين دموكراسي و ترويج فرهنگ تشكل‌گرايي:
تشكل‌گرايي و تقويت فرهنگ مشاركت عمومي مخصوصاً در بين جوانان دانش‌آموز و دانشجو باعث رشد خلاقيت‌هاي فردي و گروهي در بين آنان شده و احساس مفيد بودن و تعلق داشتن به گروه و جامعه را در آنان بيدار مي‌كند. قرار گرفتن در يك ساختار دموكراتيك كه فرد آن را متعلق به خود مي‌داند باعث نظم‌پذيري و در نهايت جامعه‌پذيري وي مي‌شود و از قانون‌گريزي و رفتارهاي ضد اجتماعي در جامعه جلوگيري مي‌كند. از طرفي اين كار علاوه بر اين كه افراد را در يك فضاي عقلايي و منطقي قرار مي‌دهد و رابطه آنها با دولت‌ها و برنامه‌ريزان را سامان مي‌بخشد باعث رشد مهارت‌هاي علمي و تربيت افراد نخبه در درون يك تشكل نيز مي‌شود.
امروزه مهمترين آفتي كه جوانان را از مشاركت و فعاليت گروهي و شور و نشاط بازمي‌دارد و آنها را به وادي انزوا، سكوت، هنجارشكني و مسئوليت‌گريزي سوق مي‌دهد اين است كه خود را بازيچه دانسته و اميدي به نقش‌آفريني و تأثير بر اوضاع اجتماعي نداشته باشند. توجه و احترام به ديدگاه‌هاي جوانان در برنامه‌ريزي‌هاي علمي و آموزشي گذشته از اين كه اين برنامه‌ها را واقعي‌تر و كاربردي‌تر مي‌سازد، هم‌چنين باعث مي‌شود كه جوانان در موفقيت و اجراي آن برنامه‌ها نهايت تلاش و همكاري را از خود نشان دهند.
نكته قابل توجه در تشويق جوانان و كمك به آنان براي ساختن تشكل‌هاي صنفي، سياسي، فرهنگي و... اين است كه هرگونه قيم مآبي و تحديد اختيارات آنان، مي‌تواند فلسفه وجودي اين كار را زير سؤال برده و نقش آنها در تصميم‌گيري و ابتكار را خنثي سازد. ما نمي‌توانيم براي جوانان و نوجوانان تشكل بسازيم و آنگاه خود آن را اداره كنيم، به اعضاي آن امر و نهي كنيم و اين كار خود را نيز تمرين دموكراسي بدانيم .
تأسيس تشكل‌هاي واقعي و گسترش آنها در بين جوانان و در زمينه‌هاي متعدد باعث ايجاد تحرك و پويايي در جامعه، جلوگيري از انزوا و سرخوردگي در بين جوانان، افزايش شعور سياسي، گسترش و تعدد نهادهاي متولي آموزش در جامعه و پويايي جامعه مدني مي‌گردد كه وجود آن سهم عمده اي در توسعه داشته و شاخص مهمي در ارزيابي توسعه فرهنگي و انساني در جهان امروز محسوب مي‌گردد.
پانوشت:
1ـ جورج سارتون، به نقل از صادق زيبا كلام، ما چگونه ما شديم، انتشارات روزنه 1378 صفحه 209
2ـ محمود سريع‌القلم، اطلاعات سياسي ـ اقتصادي شماره 192 ـ 191 ص 18ـ17
پايان
چه کسانی از حرارت آتش اعتراضات نان می پزند ؟!
مروری بر خاطرات دوره خدمت در آموزش و پرورش بدون نیاز به هیچ درایت سیاسی می تواند بسیاری از مسائل را روشن کند و گویای روشنی بر تفاوت دوره های مختلف باشد. جو سنگین سکوت و اطاعت و فرمانبری محض را در برخی دوره ها شاهد بوده ایم. آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در سایت سخن معلم
با گروه سخن معلم باشید .
در سالگرد تاسیس امور تربیتی،" کانون تربیت اسلامی" هم خواهان توجه به معیشت معلمان شد !
منتقدان این سند می گویند این آن سندی نیست که ما می خواستیم، و آنها قبل از سندتحول، سندی با عنوان" سند ملی " تهیه کرده بودند که در آن، درنظام جدید متوسطه هیچ کاری راجع به پرورشی نداشت/ دولت لایحه ای در جهت کمک به حل معیشت معلمان به مجلس نیاورده است،در حالی که مجلس مایل به حل مشکلات معلمین است/ سخنران بعدی « رییس سازمان بسیج فرهنگیان »بود. ایشان نیز ضمن نگرانی از جنگ نرم بر لزوم آمادگی فرهنگیان ولایت مدار برای مقابله با آن سخن راند/ عده ای می خواهند معلمان را تحریک کرده و با نام مشکلات معیشتی مقابل نظام قرار دهند/ کسانی که وقتی سابقه آنان را بررسی می کنید معلوم می شود چه سابقه ای دارند می خواهند معلم ها را برای اغتشاش تحریک کنند/ مگر نه اینکه از معلمین به عنوان مجریان انتخابات استفاده کرده و در همه راهپیمایی های مهم و تظاهرات دفاع از نظام در صف اول است،پس چرا به حقوقش رسیدگی نمی شود/ می گویند معلم که همیشه تعطیل است و سه ماه تابستان و تعطیلات عید رامطرح می کنند/ مگر نه اینکه معلمین دهه فجر را برگزار می کنند ولی چرا فجرانه اش را دیگران می گیرند/ آقای فرشیدی تا کنون و پس از گذشت چندین سال در برابر این سرکوب گسترده سکوت کرده است
گفت و گوی صدای معلم(سخن معلم) با دبیر کل سازمان معلمان ایران (سونامی ناکارآمدی و عصبانیت )
گروه گزارش / تحرکات اخیر و به ویژه تجمع و یا تحصن و پرسش های فراوان فرهنگیان و همکاران موضوعی شد تا این بار با آقای" علیرضا هاشمی سنجانی " به گفت و گو بنشینیم .
متن گفت و گو را می خوانید
تحصن و تجمع معلمان در شرایط کنونی زمینه ساز بازگشت تفکرات دولت گذشته بر عرصه کشور است
پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران - تهران
سازمان معلمان ایران با صدور بیانیه ای، ضمن بر حق دانستن اعتراضات صنفی معلمان ، تحصن و تجمع در شرایط کنونی را زمینه ساز بازگشت تفکرات احمدی نژادی بر عرصه کشور دانستند. در بخشی از این بیانیه خطاب به معلمان کشور آمده است :«می دانیم مطالبات انباشته شده ی معلمان سال هاست همراه ماست. از اولین تجمع معلمان در 25 دی ماه 1380 که سازمان معلمان ایران آن را شکل داده بود تا امروز پی گیر جدی و صادقانه مطالبات بر حق تان بوده و هستیم .»
به گزارش جماران، سازمان معلمان ایران با بیان این که تجربه فعالیت صنفی - مدنی در سال های گذشته ، این درس را آموزانده است که در مسائل اجتماعی الزاما کوتاه ترین فاصله میان دو نقطه ، خط مستقیم نیست می افزاید :« تجمع و تحصن تنها راه پی گیری مطالبات انباشته شده مان نیست .»
در بخش دیگری از این بیانیه آمده است :«« قدرت را قدرت تغییر می دهد » تا زمانی که « قدرت اجتماعی » حامی دولت منتخب ، بسیج نشود و در عرصه حیات اجتماعی حضور نداشته باشند و رویکردها تغییر نکند ، به صرف جا به جا شدن یک مدیر ( حتی در حد ریاست جمهوری ) اتفاق مهمی رخ نخواهد داد .ما با مشارکت سازمان دهی شده ی خود باید اوضاعی را رقم بزنیم که مسئولان در نهاد آموزش و پرورش و فراتر از آن ناگزیر به تغییرات و اصلاح شوند .»
این بیانیه می افزاید :«ما در سازمان معلمان ایران آهسته اما پیوسته حرکت می کنیم زیرا می خواهیم به دور دست ها برسیم ، مسائل اجتماعی را پیچیده تر از آن می دانیم که با راه حل های ساده و کوتاه بتوان آن ها را حل کرد ، تجربه شکست خورده ی گذشتگان را تکرار نخواهیم کرد ، رویکردمان اصلاح طلبانه است و تغییر گام به گام و اصل مشارکت جویی را پذیرفته ایم .»
سازمان معلمان خطاب به معلمان و فرهنگیان کشور می گوید :«ما نیک می دانیم در جوامعی چون ایران که نهادهای مدنی ضعیف بوده و سنت گفت و گو میان مردم و حکومت و مرجع قضاوت کننده مستقل وجود ندارد ، متاسفانه سرنوشت مطالبات در " خیابان ها " تعیین می شود و راه گفت و گو برای سازش و تفاهم دشوار یاب است ، بنابراین گروه ها مطالبات خود رابه سطح خیابان می کشند و برای رسیدن به اهداف خود نیازمند افراد و حامیان بیشتری هستند و البته آن ها که شعارهای رادیکال تری بدهند پذیرفتنی تر خواهند بود .با توجه به این شرایط طبیعی است که اجازه ی برگزاری تجمع داده نشده و نمی شود .»
این بیانیه می افزاید :«ما حق اعتراض را برای همه ی اقشار از جمله معلمان فرض مسلم می دانیم و لیکن در شرایط کنونی که اقتدار طلبان با تکیه بر امکانات عمومی ، در مسیر حرکت دولت منتخب مردم ناهمواری هایی ایجاد کرده و می کنند ؛ تحصن و تجمع نه تنها گره از کار آموزش و پرورش نمی گشاید که زمینه را برای بازگشت امثال " معجره هزاره ی سوم " فراهم خواهد نمود .»
در پایان این بیانیه از فعالان صنفی و فرهنگیان کشور خواسته شده است با نهادینه کردن مشارکت درسرنوشت خود ، فضای عمومی و رسانه ها را از حضور خود لبریز نمایند و با معلمان سایر نقاط جهان ارتباط برقرار کرده و از تجارب آن ها جهت تعالی تعلیم و تربیت استفاده کنند و با حضوردر تشکل های موجود و یا تشکل های جدید سازمان دهی شوند و با بهره گیری از « منطق و عقلانیت » و با اولویت بندی خواسته ها و تحلیل شرایط کشور آینده ی بهتری را برای خود و آینده سازان این مرز و بوم رقم بزنند .
همایش بزرگ فرهنگیان استان تهران !
گروه اخبار /
برگزاری گردهمایی فرهنگیان تهران به مناسبت روز امور تربیتی و تربیت اسلامی،گفته می شود این همایش به منظور " بررسی مشکلات معیشتی معلمان و ارایه راهکار های عملی " با حضور نمایندگان موثر مجلس و کارشناسان و معلمان برگزار می شود.
به گزارش خبرنگار آموزش و پرورش خبرگزاری فارس، گردهمایی فرهنگیان تهران با عنوان «تربیت اسلامی و جنگ نرم» به مناسبت 8 اسفند روز امور تربیتی و تربیت اسلامی با حضور تعدادی از نمایندگان مجلس برگزار میشود. این مراسم با همكاری كانون تربیت اسلامی، سازمان بسیج فرهنگیان، جامعه اسلامی فرهنگیان، جمعیت اسلامی فرهنگیان و سازمان بسیج دانش‌آموزی برگزار خواهد شد.
گردهمایی فرهنگیان تهران ساعت 14 روز پنج‌شنبه 7 اسفند در سالن ورشو واقع در خیابان طالقانی، خیابان استاد نجات‌اللهی شمالی، قبل از خیابان ورشو برگزار میشود.
حضور كلیه فرهنگیان و معلمان كشور را گرامی می داریم .
سخن معلم :
همایش بزرگ فرهنگیان استان تهران به به مناسبت 8 اسفند روز امور تربیتی و تربیت اسلامی و با هدف "بررسی مشکلات معیشتی معلمان " !!
بدون شرح !
رئیس فراکسیون فرهنگیان مجلس : " هم اکنون شرایط معیشتی فرهنگیان خوب نیست !"
گروه اخبار /
سید حسین نقوی حسینی درخصوص وضعیت بودجه آموزش و پرورش در سال ۹۴ اظهار داشت: هم‌اكنون شرایط معیشتی و اقتصادی آموزش و پرورش خوب نیست و فرهنگیان از دو جنبه نارضایتی‌هایی را دارند كه به حق نیز است.
وی افزود: وجه نخست نارضایتی فرهنگیان درخصوص میزان دریافتی آنهاست به گونه‌ای كه یك معلم با مدارك لیسانس و فوق لیسانس دریافتی مناسبی در حد تامین زندگی ندارد به عنون مثال یك فرهنگی با حقوق یك میلیون تومان در ماه برای اداره زندگی دچار مشكلاتی است و اگر این فرد مستاجر هم باشد گذران زندگی دشوارتر میشود.
رئیس فراكسیون فرهنگیان مجلس ادامه داد: تبعیض موجود میان معلمان و كاركنان سایر دستگاه‌ها نیز مورد اعتراض است، یك نیروی لیسانس یا فوق لیسانس در وزارتخانه‌های دیگر چند برابر یك فرد لیسانس و فوق لیسانس در آموزش‌وپرورش حقوق دریافت می‌كند.
نقوی حسینی گفت:زمانی كه طرح تحول سلامت اجرا شد و شاهد تحولاتی اساسی در حوزه بهداشت و درمان بودیم این انتظار وجود داشت كه چنین تحولی را نیز برای نظام آموزش و پرورش كشور مدنظر داشته باشیم و آن را عملیاتی كنیم.
وی ادامه داد:این تصور وجود داشت كه دولت برنامه‌های ویژه‌ای را برای فرهنگیان دارد و اگر در سال ۹۳ طرح تحول سلامت در نظام بهداشت و درمان اجرا شد در سال ۹۴ نیز طرح خاصی برای آموزش و پرورش اجرا خواهد شد اما پیشنهادات خاصی از سوی دولت به مجلس نیامد و گام بلندی در راستای تحول در آموزش و پرورش برداشته نشده است.
رئیس فراكسیون فرهنگیان مجلس در پاسخ به این پرسش كه مجلس برای حل مشكلات آموزش‌وپرورش و معلمان چه تدابیری دارد؟گفت: در سال ۹۳ تحولاتی را در بحث بودجه آموزش و پرورش شاهد بودیم به گونه‌ای كه در سال ۹۲ بودجه این وزارتخانه ۱۶ هزار میلیارد تومان بود كه با افزایش در نظر گرفته شده از سوی دولت و مصوبات مجلس بودجه آموزش و پرورش در سال ۹۳ به بیش از ۲۱ هزار میلیارد تومان رسید اما این افزایش بودجه نیز به لحاظ كیفی در وضعیت فرهنگیان تغییراتی ایجاد نكرد.
نقوی حسینی بیان كرد: طبق قانون اساسی مجلس نمی تواند از درآمد دولت کم یا به هزینه‌ها اضافه كند. مجلس نهایتا می‌تواند ۵ تا ۱۰ درصد در ردیف‌های دریافتی و پرداختی تغییراتی ایجاد كند اما با وجود این محدودیت‌ها چند پیشنها خوب در بودجه سال ۹۴ برای آموزش و پرورش به تصویب رسیده است اما برای تحول در آموزش و پرورش و تغییر اساسی در وضعیت فرهنگیان نیاز داریم تا دولت لایحه‌ای را به مجلس ارائه كند.
انتهای پیام/
تسنیم
نظرسنجی
به نظر شما ؛ عزم دولت چهاردهم ( مسعود پزشکیان ) برای اصلاح سیستم آموزشی کشور تا چه میزان جدی است ؟
دیدگــاه
-
واکاوی رابطه دین و آموزش؛ تاملی نظری بر مسئله تربیت دینی از منظر کنش ارتباطی
سیدهادی عظیمی/ عضو انجمن اسلامی معلمان ایران -
مباحثه چیست؟ اصول آن کدام است؟
دکتر رضا مقدسی -
معمای " کار گروهی " و " فرهنگ زرنگی و تقدیرگرایی در ایران "
علی پورسلیمان/ روزنامه نگار و مدیر صدای معلم -
دموکراسی ؛ روشنفکران و فرهنگ عمومی
رضا بابایی -
شناسایی و هدايت استعدادهای برتر در نظام آموزش و پرورش ايران : از شعار تا عمل
دکتر احد نویدی/ دانشيار پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش -
در سطوح عالی آموزش در ایران نيز پرورش تفكر نقادانه جايگاهی ندارد !
محمدباقر باقری ؛ پرويز بيرجندی و پرويز مفتون -
نگاهی بر ماهیت و فرایند " روان شناسی تدریس" برای رهایی از بن بست در نظام آموزشی ایران
سیدعلی اصغر حسینی/ آموزگار و روان شناس بالینی -
بدبختی ما از خودمان شروع میشود! ( نگاهی درونی به دلایل ضعف و ناکارآمدی آموزش و پرورش )
ابراهیم اصلانی/ نویسنده و پژوهشگر تربیتی -
دموکراسی و فرآیند جامعهپذیری در ایران ؟
بهروز مرادی/ جامعه شناس -
میزان پیشرفت دموکراسی تابعی از میزان خوانایی و نویسایی مردم هر جامعه است
دکتر نعمت الله فاضلی -
توسعه پایدار در ایران و رویکرد سوم ( منابع انسانی )
مرتضی منادی/ جامعهشناس -
به تفكر انتقادي نياز پيدا نكردهايم ؛ فكر تعطيل شده است !
دکتر حسن عشایری -
آیا نظام تعلیم و تربیت ایران در پی آموزش مشارکت سیاسی است؟
سیدهادی عظیمی/ معلم و عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت ایران اسلامی -
تفکر سقراطی و جامعه مدرن
دکتر محمدرضا سرگلزایی/ معلم و روان پزشک -
فقدان آموزش و پرورشِ معطوف به هنرِ زندگی و دغدغه معکوس روشنفکری در ایران ؟!
مصطفی ملکیان
