در كلاس سوم ابتدايي معلمي داشتيم كه سخت تنبيه مي‌كرد. غير از زدن چيزي در چنته نداشت. داد و فرياد، نگاه‌هاي تند و سرانجام مشت و لگد و در آخر كه خسته مي‌شد تركه ابزار كمك آموزشي او بود. در آن روزگار او خيالش راحت بود كه گوشت‏مان را به او بخشيده‌اند و استخوان مان براي خانواده است. شايد تقصيري نداشت. او هم بدتر از ما آموزش دیده بود و آموخته‌هاي خود را به ما ارائه مي‌داد.

به هر صورت آن روز جدول ضرب لعنتي داشتيم كه هميشه در دل، باني آن را لعن و نفرين مي‌كرديم. البته بدون حضور معلم وقتي از يكديگر مي‌پرسيديم فوتِ آب بوديم امّا در جلوي معلم لال مي‌شديم. وقتي مي‌پرسيد سه سه تا؟ اصلا يادمان مي رفت كه سه يكي از عددهاي رياضي است. آن‌چنان سرمان را پايين مي‌انداختيم و با چشم به زمين خيره مي‌شديم كه آجرهاي كف كلاس شرمندهٔ ما مي‌شدند. در همان حال هم گونه‌هاي سرمازده‌ٔ خود را  آماده‌ٔ پذيرايي سيلي‌هاي محكمتر از محكم معلم مي‌ساختيم.

در چنين شرايطي دوستم براي جواب پاي تابلو رفت. جلوي تخته با قامتي خميده ايستاد. وقتي نتوانست جواب  سؤال معلم را بدهد، در يك زمان غير منتظره معلم مثل شكارچي كه به شكار حمله برد مثل برق صورت او را نشانه رفت. بيچاره آن چنان دور خود پيچيد كه دستانش موجب سقوط لوله‌هاي بخاري كه از کف كلاس تا بام ادامه داشت، شد.
هنوز صداي «آي آقا... مان در رفت» او را در لابه‌لاي سر و صداي افتادن لوله بخاريها در گوشم پيچيده است. او به سرعت از كلاس بيرون رفت درحالي كه رد پايي از خود بر كف كلاس گذاشت!

کانال انشاء و نویسندگی

گروه استان ها و شهرستان ها/

یادداشت زیر توسط « امیر نظریان » مدیر سایت عصر دلفان برای صدای معلم ارسال گردیده است .

این رسانه آمادگی خود را برای انتشار پاسخ مسئولان اعلام می کند .

کرمان

گفتمان سازی کار  اندیشمندان ، روشنفکران ، کارشناسان و  روزنامه نگاران و فعالان حوزه عمومی است / وزیر مسئول اجرایی است و باید به جای حرفهای قشنگ ، در چهار چوب برنامه اجرایی خودش عمل کند/ در برنامه اجرایی وزیر که به مجلس تقدیم و بر اساس آن رای اعتماد گرفته اشاره ای به گفتمان سازی نشده است/ اگر به ادعای وزیر با موسسات آموزشی متخلف برخورد شده بر اساس کدام مصلحت اطلاع رسانی صورت نمی گیرد/ تا کنون چه اقدامی علیه موسسات دانه درشت که به گفته مدیران وزارتخانه سالی 8 هزار میلیارد تومان به جیب می زنند صورت گرفته است/ به رغم ادعای وزیر دانه درشت های حوزه آموزش آزاد و کنکور و تست  همچنان با مجوز آموزش و پرورش و با فراغ بال مشغول فعالیت هستند/ ایجاد مدرسه با نشاط ، آموزش مهارتهای زندگی ، حذف امتحان و رقابت های خُرد کننده نیاز به اقدامات اجرایی دارد/ آموزش و پرورش ما اسکولاستیک (مکتبی) و هدف آن تربیت انسان سیاسی- مذهبی وفادار به جمهوری اسلامی است/ ایده مدرسه با نشاط و بدون رقابت و استرس و خشم و خشونت  و... در چارچوب اسناد بالادستی رسمی مانند سند تحول و برنامه درس موجود قابل اجرا نیست/تغییر اساسی در محتوای کتاب های درسی ، تغییر اساسی در بینش معلمان از طریق برگزاری دوره های بازآموزی، تغییر فضای فیزیکی کلاس های درس از الزامات مدرسه با نشاط است/ افزودن برخی مواد درسی مانند سرود و موسیقی به برنامه درسی مدارس، تغییر در پوشش دانش آموزان و معلمان،  حذف امور تربیتی و انجمن اسلامی، احیای سازمان پیشاهنگی و بازسازی مادی و معنوی روحیه معلمان، مدرسه را با نشاط می کند/ اهداف تربیتی تعیین شده در سند تحول و دیگر اسناد بالادستی مهمترین موانع بر سر راه اجرایی شدن برنامه مدرسه با نشاط است/ کارشناس ، معلم و روزنامه نگار می تواند در فضای عمومی خواهان آموزش و پرورش سکولار شود و آن را تبلیغ کند/ وزیر آموزش و پرورش  که متعهد به اجرای برنامه رسمی وزارتخانه است اگر در فضای مجازی آموزش و پرورش فنلاند و ژاپن را تبلیغ کند و پشت میزش مجری آموزش و پرورش مکتبی باشد ریا ورزیده است/ مشکل مدیریت ما اغتشاش در جایگاه ها و نقش ها است/ برخی مدیران می خواهند هم از مزایای مدیریتی برخوردار باشند و هم با غصب جایگاه کارشناس و منتقد و روزنامه نگار برای خود محبوبیت بخرند/ حکایت مدیرانی که ژست منتقد و روشنفکر به خود می گیرند حکایت کلاغی است که می خواست راه رفتن کبک را بیاموزد...

ایلام

گروه گزارش/

بر اساس اخبار و گزارش ها « محمد حسین کفراشی » رئیس مرکز حراست وزارت آموزش و پرورش به زودی جای خود را به فرد دیگری خواهد داد .

« کفراشی » توسط  فخرالدین احمدی دانش آشتیانی  وزیر سابق آموزش و پرورش به این سمت منصوب شد .

کفراشی پیش از آن « نماینده وزیر در ستاد مرکزی شاهد و ایثارگران وزارت آموزش و پرورش» بود .

برای نخستین بار  در طول تاریخ آموزش و پرورش ؛ « صدای معلم » نشستی را با ایشان برگزار و پرسش هایی را نسبت به عملکرد این مرکز مطرح کرد . ( این جا )

هنوز مشخص نیست چه کسی جانشین رئیس مرکز حراست وزارت آموزش و پرورش خواهد شد .

قرار است کفراشی به سرپرستی مدارس آلمان منصوب شود .

« صدای معلم » ضمن تشکر و قدردانی از زحمات آقای کفراشی از وزیر آموزش و پرورش انتظار دارد تا فردی باسواد ، مستقل ، دارای دیدگاه فرهنگی و معتقد به ایجاد امنیت فرهنگی و مقبول در میان معلمان را به این سمت برگزیند .

پایان گزارش/

گروه استان ها و شهرستان ها/

نامه زیر توسط یکی از فرهنگیان آموزش و پرورش شهرستان های استان تهران برای صدای معلم ارسال گردیده است .

این رسانه آمادگی خود را برای انتشار پاسخ مسئولان اعلام می کند .

تهران

پرسش مهر سال تحصیلی جدید که توسط رئیس جمهور کشورمان مطرح گردید عبارتست از : پارسال چه مهارت‌هایی آموختید و برای امسال در این زمینه چه انتظاراتی دارید؟ تاکنون چه ‌کسی و کدام معلم به شما در کسب مهارت بیشتر کمک کرده و فکر می‌کنید چه مهارت‌هایی برای زندگی‌ تان مهم ‌تر است؟
اصولا وقتی سئوالی طرح می گردد باید برخاسته از ماهیت یک واقعیت باشد، اما این سئوال در بطن نظام آموزشی ما جایگاهی ندارد.
در عنوان یادداشتی که در 7 مهر 96 نگاشته شده است :

" جناب رئیس جمهور ! چگونه وزیر آموزش و پرورش به دانش آموزان مهارت و کار فرا دهد وقتی که ...؟ " سئوال طرح شده در آن این است که مگر نظام یا محتوا و ساختار نظام آموزشی ما مهارتی به کودکان می آموزد که انتظار فراگیری مهارت توسط دانش آموزان را داریم ؟ یعنی سئوال طرح شده در درجه اول همخوانی و یا تناسبی با جنس آموزش و پرورش ما ندارد.

شاید بهتر است گفته شود مفهوم "مهارت آموزی " برای دانش آموزان ما فقط یک رؤیای دست نیافتنی است. به جز مدارس فنی و حرفه ای و شاید کار و دانش تا حدی ، عملا ما هیچ نوع مهارتی به دانش آموزان یاد نمی دهیم حتی مهارت زندگی و یا مراقبت و محافظت از خود و یا همان خودمراقبتی و یا آداب و معاشرت .

گفتن و رد شدن از کنار صورت مسأله ، بدتر از نگفتن و یا نپرداختن بدان است.

وقتی راجع به موضوعی ، سخن رانده نمی شود یعنی توجه آحاد جامعه بدان جلب نمی گردد. به طور فردی ، برخی می توانند راجع به موضوع مغفول مانده بیندیشند یا دست به کاری در آن حیطه بزنند ، اما وقتی در جامعه کسی بدان نمی پردازد آن موضوع همچنان در غفلت ، پنهان باقی می ماند. سئوال مهر طرح شده هر سال رئیس جمهور ، چنان سرنوشتی دارد. عدم طرح هر سئوالی ، یعنی در انزوا ماندن آن یا ادامه کارکرد پنهان آن .

ظاهرا چنین سئوالاتی فقط سمبلی برای واداشتن دانش آموزان به اندیشه است اما مدت زمان این واداشتگی چند دقیقه یا ساعت است ؟ یا مدت زمان تأثیرگذاری طرح یک سئوال بدون هر نوع پیگیری یا انتخاب برترین ایده برای گروه سنی دانش آموزان ، چقدر می تواند باشد ؟
مُتولی پیگیری آثار و نوشته های دانش آموزان در پاسخ به سئوال مهر ، روابط عمومی ریاست جمهوری است یا آموزش و پرورش ؟

چه کسی تا حال در منطقه یا شهر خود توسط مدیر کل یا مدیر ناحیه و منطقه خود شنیده است که دانش آموزی بهترین و عملی ترین پاسخ ممکن را به سئوال امسال رئیس جمهور داده است؟ یا پاسخ ها ابتدا استانی و سپس در سطح ملی ، برگزیده شده و به عملیاتی کردن امکان آن اندیشیده ایم ؟
چرا سئوالی از رکن اصلی و دیگر مدارس ، یعنی معلمان پرسیده نمی شود؟ مانند:
خلاقیت اثرگذار شما طی آموزش در سالی که گذشت چه بود؟
تلخ ترین و شیرین ترین خاطره کلاس درسی شما در سالی که گذشت چه بود؟
امسال کدام رویه تدریس یا آموزش خود را می خواهید تغییر دهید و یا تصور می کنید نیاز به تغییر دارد؟
جایگاه و منزلت خود را نسبت به سایر مشاغل چگونه ارزیابی می کنید و سرمنشأ تحول نظام آموزشی را نام ببرید .

چرا ما در این خصوص ، در همان جایگاه پرسش باقی می مانیم ؟ چون فرهنگ گفتن برای ما آسانتر و سهل الوصول تر از فرهنگ عملیاتی کردن است. چون در جامعه ما صِرف طرح سئوال نشانۀ روشنفکری مآب بودن است.

اگر کسی سئوالی حکیمانه طرح کند که در اصل واقعیت ندارد و هیچ امکان عملی برای آن در جامعه نیست ، نوعی کشف الشهود محسوب می شود و تحسین همگان یا نخبگان را برمی انگیزاند! تصور نمی کنید عدم پیگیری سئوال طرح شده در آغاز هر مهر ماه و حتی نوروز هر سال، باعث بی اهمیت دانسته شدن موضوع و یا مسئولیت ناپذیری دانش آموزان و ملت در قبال توجه بدانها و یا تفکر برای حل موضوعات طرح شده باشد؟

با انتخاب برترین و بهترین پاسخ ، دانش آموزان به مسایل جدّی پیرامون خود ، سرسری نمی نگرند. تأمل ، تفکر، قاطعیت ، توانستن ، ارزشمندی از جمله قابلیت های رشد پذیرندۀ وجود آنان خواهد بود. فردا در بزرگسالی نیز همین فاکتورها در وجود او تبلور یافته و در تجزیه و تحلیل مشکلات و معضلات جامعه جهت رسیدن به رابطۀ منطقی علت و معلولی یاری خواهند یافت.
طرح سئوال بدون داشتن هر نوع سنخیتی با واقعیت های جامعه، فرهنگ بی تفاوتی ، خنثی بودن، عدم دقت ، عدم کشف توانایی های حل مسأله،سطحی نگری ، سهل گزینی و...... را در وجود کودکان و نوجوانان نهادی خواهد ساخت و این کانالی برای عدم مسئولیت پذیری مدیران
و شاغلین فردای جامعه خواهد بود. بار دیگر می گویم : گفتن و رد شدن از کنار صورت مسأله ، بدتر از نگفتن و یا نپرداختن بدان است .

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

 گروه رسانه/

یکشنبه 1 مهر ماه علی پورسلیمان مدیر صدای معلم در یک گفت و گوی رادیویی با حضور فاطمه مهاجرانی رئیس مرکز ملی پرورش استعداد‌های درخشان و دانش پژوهان جوان  با موضوع " طرح شهاب " شرکت کرد .

بخش پایانی این گفت و گو که توسط « رادیو فرهنگ " ارائه شده است تقدیم شما می گردد .