طرح ها روی کاغذ خوبند ؛ در آموزش و پرورش مدیریت جزیره ای داریم ؛ آدرس ناکجاآباد ندهیم ؛ تحمل جامعه هم حدی دارد ! ( فایل صوتی )

رادیو فرهنگ:

جناب آقای پورسلیمان

 هر چند گفته می شود این بحث استعدادیابی دانش آموزان و همین طور معلمان عزیزی که می بایستی در این مسیر گام بردارند و آن توانایی را داشته باشند سال ها است که مطرح شده است .

خواهش می کنم بفرمایید؟

مدیر صدای معلم :

من توضیحی بدهم .

مسئله ای که ایشان می فرمایند منظور من مدارس خاص بود. جداسازی دانش آموزان از یک روند عادی .

 اصلا بحث من مدارس سمپاد نبود که ایشان سریع توپ را به زمین مدارس سمپاد انداختند.

 شما می دانید و کارشناسان هم می گویند طرح هایی که در جامعه ما کارشناسی می شوند یا تدوین می شوند که اینها روی کاغذ خوبند اما وقتی به مرحله اجرا در می آیند معمولا و عمدتا با شکست مواجه می شوند.

 اکثر طرح های ما به همین صورت است. این دلایل مختلف و متعددی دارد.

سوال من این است که طرح شهاب از سال 86 مصوب شده و قرار بوده اجرا بشود و الآن بیش از ده سال است و وارد سال یازدهم می شویم و عملا هیچ یک از مسئولین آموزش و پرورش هیچ بیلانی در مورد میزان موفقیت این طرح ارائه نمی کنند.

 اگر واقعا طرح شهاب با آن اهدافی که تدوین شده بود متصل بود یا آن اهداف برآورده می شد ما نباید حداقل در حوزه هدایت تحصیلی دانش آموزان این قدر با چالش و این قدر با بحران و مشکل مواجه بودیم.

 الآن فرایند هدایت تحصیلی ما با مشکل مواجه شده است. قرار بوده بیس ( پایه ) هدایت تحصیلی دانش آموزان بر اساس همین طرح شهاب باشد ولی الآن انجام شده است ؟

 خیر .

 در واقع این بحث را مطرح می کنم این که طرح شهاب فی نفسه طرح خوبی است اما ما معلم توانمند می خواهیم.

این که شما یک معلمی در دوره ابتدایی که دروس مختلف را تدریس می کند و مواد درسی متعددی را تدریس می کند ، تراکم دانش آموزی ، تراکم کلاس معمولا بالای 40 نفر است.

 دیروز آقای بطحایی تشریف بردند « مدرسه شهید امیری کیا » در منطقه 12 تهران کلاس اولی آنها تراکم شان 41 نفر است . حالا یک معلم ابتدایی می خواهد با این 41 دانش آموز چه کار بکند ؟

چگونه می خواهد این طرح و چک لیست را اجرا بکند مگر این که یک چیزی فرمالیته را اجرا بکند و یک تیکی بزند و  فرم و بازبینه ها را تحویل مدیر مدرسه بدهد .

 از آن طرف سوال من این است آیا این معلمانی که فرضا 32 ساعت آموزش ضمن خدمت می بینند که یک آموزش دست و پا شکسته است ؛ آیا قادر به شناسایی آن هشت حوزه ای که در زمینه های استعداد کلامی، ریاضی، هنری، فضایی ،حرکتی و اجتماعی و علوم تجربی و فرهنگ دینی هستند ؟

 آیا این معلمان می توانند یا قادرند که این حوزه ها را شناسایی بکنند ؟

 آیا این انتظارات ما معقول و منطقی است با توجه به این آموزش های ضمن خدمتی که به معلمان می دهیم و این انتظارات را داریم؟

رادیو فرهنگ:

سال ها بود که در مورد توسعه پنج ساله ای که داشتیم می گفتند در یک حوزه در بخش هایی از این حوزه خوب کار کردیم حتی یکی دو متر هم جلوتر رفتیم اما یک قسمتی از آن عقب افتاد و این تعادل ایجاد نشد. حالا در زمینه آموزش و پرورش ضمن این که داریم روی معلمان توانمند برای اجرای طرح شهاب تمرکز می کنیم آیا فکری هم برای کمبود معلم در مجموعه آموزش و پرورش شده یا نه و پاسخ جناب پورسلیمان در خدمتتان هستیم؟

مهاجرانی :

من پاسخ آقای پورسلیمان را بدهم اولا در گفت و گو به قول ارسطو گفت و گو و دیالوگ اصل ارتباطات بشری است . به هیچ عنوان بحث من بحث توپ در زمین انداختن نیست. اصلا همه توپ ها در زمین ما این حرف ها را نداریم.

نکته دوم این که طرح شهاب در سال 86 مصوب شد ولی اجرا نشد. اجرای آن از سال 92 آغاز شد در 32 منطقه کشور چیزی حدود صد و بیست هزار دانش آموز و دانش آموزانی که از ابتدا شروع کردند اولین گروه بررسی شهاب بودند که امسال در پایه هشتم هستند.

عنایت داشته باشید طرح های این گونه ملی قرار نیست الآن به ثمر بنشیند قرار است یک مطالعه طولی صورت بگیرد. فراموش نکنیم کشور های توسعه یافته دنیا بعضی اوقات مطالعاتشان را تا پنجاه سال روی آدم ها ادامه می دهند که یک الگو را در بیاورند. اتفاقا یکی از آسیب های طرح های ما این است که همین امروز به سرانجام برسد. من هم از آقای پورسلیمان و هم از همه کسانی که روی این موضوع مطالبه دارند خواهش می کنم در عین حالی که ضعف ها را می شناسیم و با همدیگر راجع به آن صحبت می کنیم ولی به طرح ها فرصت بدهیم. مگر می شود طرحی که می خواهد من فکر می کنم یک جاهایی شهاب تند حرکت کرده شهاب باید کندتر از این حرکت می کرد. ما اگر بخواهیم روی یک طرح ملی و جامع صحبت بکنیم حتما باید حرکتمان آرام تر از این باشد.

در مورد کمبود معلم برنامه هایی است که وزارتخانه دارد دنبال می کند که یک قسمتش به موضوع شهاب برمی گردد و یک قسمت کلان ترش که در همه حوزه های منابع انسانی آموزش و پرورش و زحماتی که دوستان دارند می کشند. برنامه هایی در دست است که انشاءالله بتواند موضوع را مرتفع بکند اما نکته مهم اینجاست که باید به جایی برسیم که آدم هایی که به این شغل علاقه دارند و این شغل را برای خودشان مناسب می دانند در عین حال انسان های فرهیخته ای هستند به فرهنگ علاقه دارند به --- علاقه دارند جامعه باید این کار را انجام بدهد. این موضوع مشکل آموزش و پرورش به تنهایی نیست این یک واقعیت است که این مشکل، مشکل جامعه است. اگر امروز آموزش و پرورش معلم کم دارد حتما مشکل جامعه است.

رادیو فرهنگ:

صحبت های پایانی  جناب پورسلیمان را هم بشنویم .

مدیر صدای معلم :

من خیلی تشکر می کنم البته وقت محدود بود و حرف برای گفتن زیاد است.

 نکته ای خدمتتان عرض بکنم. ما چیزی در آموزش و پرورش داریم به نام مدیریت جزیره ای. همین خانم مهاجرانی که صحبت هایی را می فرمایند

من مطمئن هستم در داخل دوایر مختلف حوزه وزارتی و ستادی آموزش و پرورش هماهنگی ها در حداقل است من می توانم این را اثبات بکنم. طرح شهاب قرار بوده با مشارکت بنیاد ملی نخبگان و وزارت آموزش و پرورش اجرا بشود در آموزش ابتدایی. آیا واقعا هماهنگی کامل و انسجام لازم و کافی بین همین آموزش ابتدایی و استعدادهای درخشان وجود دارد. من می گویم خیر ؛ این هماهنگی و انسجام نیست.

 فقط نکته ای را بگویم ما نباید آدرس ناکجا آباد بگوییم که حالا این اولش است آن آخرش است ما باید بیاییم بیلان ارائه بکنیم و بگوییم که ما این برنامه را اجرا کردیم تا که الآن با آمار و ارقام صحبت کنیم بگوییم از طرح شهاب ده درصدش اجرا شده کارشناسی شده است.

این که ما مدام بگوییم حالا شروع شده باید تحمل کنیم این نیست، تحمل جامعه هم حدی دارد نمی شود همه را به آینده موکول کرد.

پیاده سازی و ویرایش : زهرا قاسم پور دیزجی

پایان گزارش/

فایل صوتی را گوش کنید :