از مجموعه مستند «غوغای بی هیاهو» که در بیست و شش قسمت تهیه شده است ، این هفته ، قسمت هیجدهم آن با عنوان« رویای عالیجناب» روی آنتن شبکه دو رفت. به تصویر کشیدن فعالیت معلمان قهرمان و ایثارگر از طریق پرداختن به امر آموزش و پرورش در مناطق صعب العبور و محروم کشور که به امر آموزش و پرورش نگاهی نو وغیرمتعارف دارند،
 و اما قصه این نوبت برنامه، در روستایی دورافتاده در دامنه رشته کوه دنا  به نام «دشتبال» می گذشت. این منطقه که به پادنای علیا معروف است در 300 کیلومتری جنوب شهر اصفهان قرار دارد و از توابع شهرستان سمیرم است. اهالی  قشقایی اند و همه به زبان ترکی حرف می زنند. این منطقه که در حد فاصل دو استان اصفهان و یاسوج قرار گرفته است، آب و هوایی سرد و طبیعتی بکر و سرسبز دارد. دبستان چند پایه روستا ، دوازده دانش آموز دختر و پسر دارد. آموزگار جوان آن که تحصیلات هنری هم دارد، با کمک دانش آموزان مدرسه را به شیوه ای تازه ، متنوع و با نشاط ساخته اند.

مدرسه ای که مثل هیچ یک از مدرسه های ایرانی که می شناسیم، نیست . آموزگار آن درس نمی دهد. درس نمی پرسد. نمره نمی دهد. بچه ها نمره نمی خواهند. در کلاس که خبری از نیمکت نیست، بچه ها دور هم می نشینند و به هم درس می دهند. بچه ها مجبور نیستند کتاب هایشان را به خانه ببرند و  حتی تکالیف شان را با هم توی مدرسه می نویسند. بچه ها در آنجا غذا می خورند، استراحت می کنند و خودشان به نظافت محیط آن می پردازند و لذا مدرسه به جای محلی برای درس خواندن،  به محلی برای زندگی کردن تبدیل شده است.

در مدرسه بسیاری از برنامه های هنری و فرهنگی به صورت جمعی انجام می شود. از نمایش، سفالگری، آموزش رایانه، پرورش گل وگیاه و قارچ گرفته تا بازی های بومی و محلی که همگی در دامن طبیعت و زیر سایه ساردرختان دنبال می شود. وجه تمایز مدرسه در زمان تعطیلی مدرسه است ؛ برخلاف بخشنامه وزارتی چندسال قبل که در قالب طرحی ، پنج شنبه ها را روز حضور در مدرسه بدون کیف و کتاب تعیین کرد که متاسفانه از آن استقبال نشد اما دانش آموزان این دبستان، روزهای تعطیل هم در مدرسه حاضر هستند.ولی بدون بخشنامه.
 فیلم ، نوعی دهن کجی به سیستم آموزشی مرسوم دارد. گویی به نظام حافظه پرور موجود می تازد و در آرزوی نظامی مهارت محور است تا دانش آموزان به جای خواندن و نوشتن و حساب کردن مطلق، بتوانند زندگی کردن را فراگیرند .برای همین، می کوشد تا کاهش فاصله ی میان تحصیل و آموزش را تبلیغ کند. این که تحصیل، شرط لازم برای آموزش است اما کافی نیست و نباید خیال کرد اگر موفق به اتمام تحصیل شدیم، آموزش هم حاصل شده است. فرایند حافظه پروری در آموزش و پرورش مربوط به دوران ایجاد و گذر و مشخصه ی وجودی آن بوده است که الان نمی توان آن را تقبیح یا باطل اعلام کرد.

قدر مسلم این که اکنون دیگر نباید و نمی توان  اصرار بر استمرار آن رفتار آموزشی داشت. دیگر مدارس نباید عرصه ی سوادآموزی محض باشند و باید به دانش آموزان فرصت کسب مهارت بدهند. مهارت هایی که فردا و هنگام تنها شدنشان در این دنیای آشفته ، به یاریشان بشتابند.
در کنار آن همه نقاط قوت فیلم، ضعف های ریز و درشتی نیز در خلال آن دیده می شود. مثلا این که حضور مدرسه در روستا به خوبی حس نمی شود؛ صدای زنگ مدرسه شنیده نمی شود، صدای نیایش و سرود صبحگاهی بچه ها به گوش نمی رسد، خبری از برنامه آغازین نیست، از دریچه ی کلاس نیز صدای بخش کردن کلمات و کشیدن صدای حروف توسط بچه ها شنیده نمی شود.

اضافه بر این ها، متاسفانه کم تحرکی و بی صدایی آقای معلم نیز مزید بر علت است. حجب و حیای بیش از حد جناب معلم، گویی خنده را از روی لبانش دزدیده است. خوش ندارد وقارش را از دست دهد، مدام با کت و شلوار می گردد، تن صدایش را کم و زیاد نمی کند، نمی خندد، نمی نویسد، با بچه ها نمی دود، به هوا نمی پرد، آواز نمی خواند، شادی نمی کند، بچگی نمی کند و خلاصه به طور ناخواسته شبیه یک عالیجناب رفتار می کند و ...

نقطه سرخط!

تهران

گروه گزارش/

یکشنبه 4 مرداد نمایشگاه دستاوردها و عملکرد یکساله وزارت آموزش و پرورش در دولت دوازدهم با حضور خبرنگاران ، وزیر آموزش و پرورش و مسئولان ستادی و اداری در دبیرستان ماندگار البرز برگزار گردید .

در ابتدای این مراسم « سید محمد بطحایی » به دفاع از عملکرد یک ساله خود به عنوان " وزیر آموزش و پرورش " پرداخت .

در این نمایشگاه معاونت ها و دوایر ستادی هر یک جداگانه به ارائه کارنامه و عملکرد خود پرداختند .

در بخش های پیشین گفت و گوی دانش آموزان البرزی و صدای معلم در مورد عملکرد وزیر آموزش و پرورش ، بخش نخست پرسش و پاسخ با معاون توسعه مدیریت و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش منتشر گردید .

در این قسمت پرسش و پاسخ صدای معلم و مجید قدمی رئیس سازمان آموزش و پرورش استثنایی کشور منتشر می گردد .

گروه گزارش/

مطابق برنامه اعلام شده توسط مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش قرار بر این بود چهارشنبه 7 شهریور ماه از ساعت 30 /11 فاطمه مهاجرانی رئیس مرکز ملی پرورش استعداد‌های درخشان و دانش پژوهان جوان در نشست رسانه ای شرکت کرده و به پرسش های اصحاب رسانه پاسخ بگوید .

اما ایشان در این نشست شرکت نکرد .

توضیحی در مورد علت عدم شرکت ایشان نیز به صورت رسمی اعلام نگردید .

پس از برگزاری آزمون مدارس سمپاد انتقادهای فراوانی به مدیریت این مرکز در قالب یادداشت ، گزارش و... در صدای معلم مننتشر گردید اما مسئولان این مرکز هیچ گاه پاسخ گو نبودند .

همچنین صندوق ذخیره فرهنگیان با وجود آن که دارای غرفه در این نمایشگاه بود اما هیچ یک از مسئولان این موسسه در نشست رسانه ای شرکت نکردند .

نمایشگاه دستاوردها و عملکرد یکساله وزارت آموزش و پرورش در دولت دوازدهم  از یکشنبه 4 شهریور آغاز به کار کرد و شنبه دهم به کار خود پایان خواهد داد .

« صدای معلم » در نخستین روز افتتاح این نمایشگاه از عدم اختصاص غرفه ای به " حقوق شهروندی " انتقاد کرده بود . (این جا )

پایان گزارش/

الهیار ترکمن معاون توسعه مدیریت و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش در مصاحبه با خبرگزاری تسنیم  گفت: "عامل چهارم بی‌مهری فضای مجازی به مسائل و مشکلات این وزارتخانه است و از رسانه‌ها می‌خواهم روی این موضوع تمرکز کنند و تلاش کنیم تا تهمت‌ها به مسئولان آموزش و پرورش از سوی افرادی که صرفا برای پر کردن اوقات فراغت مسائل این وزارتخانه را از نگاه غیرکارشناسی تحلیل و ذهن مخاطبان این حوزه را درگیر می‌کنند، رفع شود و به مقابله با آنها بپردازیم....

وزیری که مشکلات دو دهه قبل به او منتقل شده است تا چه اندازه مقصر است....

معاون توسعه مدیریت و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش بیان کرد: "... باید جو مسمومی که در اجرای برنامه‌های آموزش و پرورش صرفا بهانه جویی می‌کند، شکست.

هم اکنون مسائل این وزارتخانه در کانالهای متعدد که هیچ ثمره ای برای آموزش و پرورش ندارد مورد نقد قرار می‌گیرد اما هیچ برنامه و پیشنهاد مشخص به ما ارائه نکرده‌اند. اما تا می‌توانند اطلاعات غیرواقعی می‌دهند تا برنامه‌ها در آموزش و پرورش به خوبی اجرا نشود ..."

 اگر معاون وزارتخانه ای به دروغ ادعا کرد که از دانشگاهی در پاریس فوق لیسانس و از دانشگاهی در کانادا دکتری دارد و افرادی با سند و مدرک ثابت کنند که این ادعا دروغ است و  از او بخواهند که اگر راست می گوید کپی مدارک ادعایی را منتشر کند ، آیا حرف غیرکارشناسی علیه آموزش و پرورش زده اند؟ ( این جا )

آقای الهیار به جای اینکه پاسخ بدهد که چرا در مورد مدارک تحصیلی خودش این همه تناقض گویی کرده است. با اکانت مستعار شهریار شریفی در همین سایت ها حضور پیدا می کند و علیه منتقدان حرفهای بی ربط و نچسب می زند.

واقعا چگونه می توان به  مدیری که بالاترین مدرک او فوق لیسانس روانشناسی از دانشگاه آزاد است، اما چندین بار در جمع معلمان و جاهای دیگر خودش را دارای مدرک دکتری از دانشگاه آلبرتای کانادا معرفی کرده،  اعتماد کرد؟

در وزارتخانه ای که هدف رسمی اعلام شده در سند تحول تهذیب نفس و ترویج  معنویت و ارزش های دینی  است چگونه می توان اجرای این سند را به فردی سپرد که علنا دروغ گفته است؟

آقای الهیار حق دارد از فضای مجازی دلخور باشد ، چون در همین فضای مجازی مشت او وا شد و همه فهمیدند در مورد مدرک تحصیلی اش سالها دروغ گفته است.

او به جای عذرخواهی از معلمان همچنان خودش را طلبکار می داند.

کانال تلگرامی

گروه رسانه و تشکل/

سازمان معلمان ایران ( کردستان ) در پی کشته شدن چهار فعال محیط زیست : محمد پژوهی ، رحمت حکیمی‌نیا ، شریف باجور و  امید حسین‌زاده (کهنه‌پوشی) بیانیه ای صادر کرد .

همه ما در یک روز و همه روز بارها و بارها به آئینه نگاه می کنیم. هر وقت خوش و سرحالیم از تماشای خود در آن احساس بهتری داریم ولی هنگام خشم و دردمندی و نومیدی حتی گاهی با مشت خود همین آئینه را می شکنیم و به خود نیز زیان می رسانیم ! برای همین از قدیم گفته اند : خودشکن ، آئینه شکستن خطاست و دلیل آن عینیت آن است با خود واقعی ما . آئینه نشانگر تمام نمایی از ظاهر وجود ماست که باز گفته اند : دوست خوب همانند آئینه است و دو رُو نیست ، متملّق و چاپلوس و حقّه باز نیست. واقعیت ظاهر و حتی باطن شخصیتی شما را بدون حب و بغض می گوید. چیزهایی که خودمان آنها را انکار می کنیم یا از آنها فرار می کنیم.

 مدیران و مسئولان ما یا با این مهم بیگانه اند و یا از نتایج و اثرات اجرایی آن واهمه دارند. همان ترس از آشکارسازی واقعیت های درون پیچیدۀ خود. همان واقعیت هایی که علیرغم قرار گرفتن در جایگاه ریاست یا مدیریت ، ناتوانی های او را نشانه می گیرد  هر انسانی ترجیح می دهد از نزدیکان خود یا اشخاصی که با آنها در ارتباط است ، سخنانی خوشایند بشنود . تعریف عملی یا تأیید نتیجه آن عمل و تمجید از درایت و هوشیاری او توسط دیگران یا همان رشتۀ فزاینده توانایی های ما.

یکی از عناصر محک زنندۀ کنش ها و واکنش ها و اِعمال سیاستی ، در تمامی جوامع امروز ، نظرسنجی افکار عمومی است. اشخاص در شرایط معمول به این نظرسنجی نیازمند نیستند و شاید برای آنها مهم هم نباشد که در محل کار خود چند نفر از کار او راضی هستند ، اما برخی از نقش ها در مشاغلی چون مدیران کارخانه ها ، مدیران مدارس و دانشگاهها ، معلمین و اساتید دانشگاه در کلاس درس ، رؤسای ادارات و سازمانها ، رئیس جمهور و..... به این حلقه مفقوده برای بازشناسی یا اطلاع از باطن پنهان خود بدان نیازمندند.

در طول خدمت 25 ساله ام ، از دانش آموزان تمامی کلاس هایم اواخر اسفند ماه می خواستم تا در یک صفحه کوچک کاغذی ، هر گونه نظر ، انتقاد و پیشنهادی نسبت به رفتار و برخوردم ، نحوه تدریس و پرسش شفاهی و کتبی ام ، نحوه ورود و خروجم از کلاس درس ، نحوه تصحیح اوراق یا سئوالات امتحانی و... دارند بدون ذکر نام و همفکری با دوستان شان ، به تنهایی برایم بنویسند و در همان جلسه خوانده و پاسخ می دادم .

البته همیشه تعریف و تمجید نمی نوشتند اما متعهد شده بودم که آستانه تحمل بالایی داشته باشم . از آنان می خواستم خاطرات بدی از من و کلاس من تا آخر عمر در ضمیر ناخودآگاه خود محبوس نسازند ، بنویسند تا هم خالی شوند و هم به زوایای پنهان رفتارم که از آئینه ظاهر به دور است واقف گردم و با تغییر رفتارم بهترین شرایط را برای تعلیم و تربیت آنان به وجود آورم.

البته این مهم را از یکی از اساتید خردمند خود فرا گرفته بودم . گاه یک بار و گاه دو بار و دیگری اواخر اردیبهشت ماه این نظرسنجی را انجام می دادم ، اعتراف می کنم که در بهبود رفتار و تدریسم بسیار مؤثر بود. سال بعد نسبت به شرایط کلاس ، تغییرات جزئی برای کلاس داری خود داشتم ، هیچ گاه منتظر تغییر نظام آموزشی نشدم ، همیشه سعی می کردم خلاء ها را در حد توان پر کنم و برای این منظور ، نظرسنجی از آنان بهترین ابزار بود.

امر نظرسنجی با طرح سئوالاتی هدف مند در یک پرسشنامه و استخراج نتایج آن ، ممکن می گردد. پرسشنامه یکی از ابزارهای نظرسنجی برای سنجش متغیرهای کیفی – قضاوتی است . یعنی در مواردی که بخواهیم سلایق افراد ، علایق آنها و گرایشات ، تمایلات ، خواسته ها ، ارجحیت ها و یا ادراکات و احساسات شخصی افراد را بسنجیم از این ابزار استفاده می کنیم . مثلا برای اطلاع از میزان رضایت افراد از کالایی خاص یا محک زدن نوعی از سبک مدیریتی ، از این ابزار استفاده می کنیم .

نظر سنجی یعنی کیفیت بخشی فعالیت فرد. یعنی مراجعه به آئینه درون برای مشاهده کاستی ها و ضعف های کارکردی یا مدیریتی . یعنی بازنگری در تصمیمات و برنامه های اجرایی خود. یعنی ترمیم برنامه ریزی های کهن و سنتی . یعنی انطباق ظاهر و باطن رفتار . یعنی حرمت گذاری به تک تک مجموعه افراد تحت پوشش مدیریتی خود. یعنی به روز رسانی اصول مدیریتی ، یعنی پاسخگویی به تمنّیّات افراد ، و اطلاع یافتن از انتظارات آنان .

مدیران و مسئولان ما یا با این مهم بیگانه اند و یا از نتایج و اثرات اجرایی آن واهمه دارند. همان ترس از آشکارسازی واقعیت های درون پیچیدۀ خود. همان واقعیت هایی که علیرغم قرار گرفتن در جایگاه ریاست یا مدیریت ، ناتوانی های او را نشانه می گیرد.

هر انسانی در زندگی خصوصی خود ، برخی عادات زشت و ناپسندی دارد چون پرخاشگری ، غیرمنطقی بودن ، زورگویی ، مستبد و بی انصاف بودن و...... که در جامعه با بازی نقش اجتماعی سعی در پنهان ساختن آنها دارد ولی همیشه در این کار موفق نیست. این مدیر یا مسئول دوست ندارد همکار یا زیردست او از این رفتارهای غیرقابل کنترل و ناخوشایند ، مطّلع گردد. نیک می داند که همه این رفتارها زشت است اما یا قادر به کنترل و اصلاح آن رفتارها نیست و یا به کارش می آید.

آنانی که از نظرسنجی کارکرد خود مغفول می مانند اصولا یا می ترسند تسلط خود را از دست بدهند و یا از پرروئی مجموعه افراد واحد سرپرستی خود واهمه دارند و از زیاد گردیدن توقعات و انتظارات آنها بیمناک هستند. از افشا شدن خصلت های درونی خود طفره می روند.
هر مدیر خردمند ، برای اطلاع یافتن از افکار و انتظارات زیردستان خود می تواند با نظرسنجی به این مهم دست یابد. شاغلان یک واحد اقتصادی ، در شرایط عادی ، قدرت ریسک پذیری برای صادق و رو راست بودن با مدیریت را ندارند چون آنان به این شغل و درآمد آن نیازمندند. پس می توان این فرصت بیان درون غیرمستقیم را به آنان داد تا شیوه و منش مدیریتی خود را بر طبق خواسته های آنان تنظیم نماید و از آنچه در اذهان آنان می گذرد مطّلع گردد.

در جامعه ما نقش های حسّاس و همه شمول چون رئیس جمهور و .... از این مهم در کل غافلند. در کشورهای پیشرفته ، هنگام انتخابات و همچنین طی مدت تصدّی پست ریاست جمهوری ، میزان محبوبیت رئیس جمهور یا حزب او با نظرسنجی از ملت ، محک می خورد تا با اِعمال و تزریق یک سیاست تاکتیکی یا استراتژیک و یا اجتماعی و فرهنگی عامه پسند ، طبق نتایج این نظرسنجی ، سیاست یا رفتار خود را تغییر دهند. برای آنان میزان رضایت مردم از عملکردشان مهم و عامل نگه دارنده او در این سِمت حسّاس است در ضمن تضمینی برای انتخاب مجدد او در همین نقش برای دور بعدی است.
اما در جامعه ما چنین رفتارهایی ، یعنی کشاندن ملت به صحنه دخالت در عملکرد. چنین اعتمادی به مردم وجود ندارد. در جامعه ما هر وقت لازم یا صلاح باشد از مردم در جهت پر رنگ کردن سیاست های خارجی یا داخلی استفاده می نمایند. شرکت در راهپیمایی ها برای حمایت و شرکت در تظاهرات بر علیه شخص یا اشخاص سیاسی جهان یا تفکر آنان صورت می گیرد. یا شرکت در انتخابات که فعالیت سیاسی است. ما هر وقت دولت مردان مان بخواهند یا نیاز داشته باشند ، می توانیم فعالیت یا رفتار سیاسی داشته باشیم . نمونه آشکار ، اعتراضات اخیر فرهنگیان است که به مجروح و زندانی شدن عده ای از همکاران منجر شد. ( یعنی عدم رعایت اصل بیست و هفتم قانون اساسی)

عناصر هدایتگر در جامعه ما عاطفه و احساس است. تعقل ، اندیشه ، قانونمداری ، برخورداری از حق و حقوق اجتماعی یا شهروندی و... برای ملت ما لازم نیست. در کشورهای پیشرفته برای دولت و ملت به یک اندازه در صحنه بودن مهم است. شاید یکی از دلایل عدم پیشرفت یا عدم رهایی از تاروپود سنتی در ابعاد گوناگون فرهنگی ، اجتماعی و اقتصادی در جامعه ما وجود و حاکمیت همین نکته است.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

آذربایجان شرقی

گروه گزارش/

یکشنبه 4 مرداد نمایشگاه دستاوردها و عملکرد یکساله وزارت آموزش و پرورش در دولت دوازدهم با حضور خبرنگاران ، وزیر آموزش و پرورش و مسئولان ستادی و اداری در دبیرستان ماندگار البرز برگزار گردید .

در ابتدای این مراسم « سید محمد بطحایی » به دفاع از عملکرد یک ساله خود به عنوان " وزیر آموزش و پرورش " پرداخت .

در این نمایشگاه معاونت ها و دوایر ستادی هر یک جداگانه به ارائه کارنامه و عملکرد خود پرداختند .

در بخش پیشین گفت و گوی دانش آموزان البرزی و صدای معلم در مورد عملکرد وزیر آموزش و پرورش منتشر گردید . ( این جا )

در این قسمت پرسش و پاسخ صدای معلم و علی الهیار ترکمن معاون توسعه مدیریت و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش منتشر می گردد .

تهران