سلام خانم:

در این روزهای بزرگ ناسپاسی و از هم هراسی، در این اندوه عالم گیر قحطی وجدان و در این روزگار شرمساریِ شرف، تعهدت به فرزندان ایران زمین را می ستایم خانم معلم.

خانم معلم:

کاش من هم شاگرد کلاست می شدم. کلاسی که در اسفند لبریز اخلاص و پند است. کلاسی که بوی مهر می دهد؛ بوی صمیمیت، کلاسی که بی گمان لبریز شور و شعور و شایستگی است. 

در پشت کلام لبریز احساس و عاطفه ات، هزار کبوتر امید، بال و پر می گیرند. صدای رسایت در این عصر دلتنگی ها، آوای غریب  یک معلم آگاه و مظلوم است؛ معلمی که سالهاست انکار شده است. سالهاست دیده و شنیده نمی شود. 

خانم معلم:

وقتی در این عهدِ بدعهدی ها، ناراستی ها، خداناهراسی ها و خویش اندیشی ها، اخلاص و صداقتت را می بینم می گویم:

 سرت را بالا بگیر خانم معلم؛ سرت را بالا بگیر !

تو نه اختلاس چند هزار میلیاردی کرده ای !

نه دکل نفتی را به غارت برده ای !

نه خاک این سرزمین را در کشتی کرده و فروخته ای !

نه مؤسسه مالی داشته ای که سرمایه ملتی را به یغما بری !

تو نه زمین خواری کرده ای !

نه کوه خواری و جنگل خواری کرده ای !

تو بوده ای و یک کلاس و گچ و تخته سیاه !

سرت را بالا بگیر خانم معلم:

تو نه صندوق ذخیره فرهنگیان را خالی کرده ای !

نه واردات خودرو و شکر داشته ای !

نه بانک ها را تهی کرده و راهی کانادا شده ای !

نه پول نفت را برنگردانده ای !

نه املاک نجومی و حقوق نجومی دریافت کرده ای !

 نه دارو قاچاق کرده ای !

نه ماسک و دستکش احتکار کرده ای

تو در کلاست، عمری برای شاگرانت مهر و پاکی و شرافت را هجی کرده ای.

سرت را بالا بگیر خانم معلم:

تو یک معلمی، همین برای گردن فراز بودنت کافی است

تو با تعهدت، معلم ما شاگردان همواره ات هستی!

سرت را بالا بگیر خانم معلم.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه اخبار/

فریبرز رییس‌ دانا نویسنده و اقتصاددان صبح امروز بر اثر ابتلا به ویروس کرونا درگذشت.

ناصر زرافشان در گفت و گو با ایسنا، با تایید این خبر اعلام کرد: متاسفانه ایشان صبح امروز در بیمارستان تهران پارس درگذشتند.

وی از شش روز پیش بر اثر ابتلا به ویروس کرونا در بیمارستان تهران‌ پارس بستری بود و صبح امروز (دوشنبه - ۲۶ اسفندماه) در این بیمارستان درگذشت.

« صدای معلم » درگذشت این نویسنده و اقتصاددان ایرانی را تسلیت می گوید .

پایان پیام/

ویروس کرونا موضوعی که دنیا را با چالش بزرگی در زمینه های مختلف مواجه وزندگی مردم را در سرتاسر جهان مختل کرده است.
کرونا از سال جدید چینی در شهر ووهان شروع به ظهور نمود و با سال نو میلادی گسترش یافته و اکنون مهمان  نوروز باستانی و سفره های هفت سین ایرانیان شده است.
این روزها همه ارکان حاکمیت درگیر بحران پزشکی کرونا و پیامد آن بحرانهای اقتصادی ، اجتماعی و حتی سیاسی هستند، ویروسی که گفتمان جدیدی در روابط اجتماعی با خود در سرتاسر گیتی نهادینه کرد و حتی مقامات سیاسی هم از گفتمان اجتماعی کرونایی در امان نماندند.
کووید۱۹ ( سال تشخیص این نوع خاص کرونا ۲۰۱۹) که از آن در رسانه ها به عنوان مهمان ناخوانده نام برده می شود در شرایطی با گمانه زنی های مختلف به جهت نحوه و زمان ورود آن پا به عرصه جغرافیایی کشور گذاشت که نهادهای مسئول و مرتبط با آن تا آخرین ساعات ۳۰ بهمن ورود آن را به کشور تکذیب و منتشرکنندگان آن را متهم به  شایعه پراکنی می کردند. نهادها و دستگاه هایی  که می توانستند ضمن اطلاع رسانی به موقع  با سیاست های پیشگیرانه از ورود آن و یا حداقل شیوع سریع آن تا حدود زیادی جلوگیری کنند .

بدیهی است دستگاه ها ، نهادها و توده مردم می توانند بسته به میزان اثرگذاری خود در بحران به وجود آمده سهیم باشند ، وزارتخانه های راه و کشور ، سازمان هواپیمایی کشوری ، شرکت هواپیمایی ماهان ، سازمان مدیریت بحران ، سازمان پدافند غیرعامل و...از جمله نهادها و سازمانه ایی هستندکه در شکل گیری وضع موجود به دلایل مختلف سهیم هستند.
این روزها اگر توصیه های بهداشتی را کنار گذاشته و اندک زمانی را با ماسکی بر صورت و دست کشی در دست در خیابانهای شهر جهت انبساط خاطر بگذرانیم بی شک به سهم عمده مردم هم در گسترش بحران به وجودآمده پی خواهیم برد، مردمی که بی توجه به وضعیت قرمز و عمق فاجعه پیش رو همچنان در سطح شهر به تردد جهت خرید اقلام غیر ضروری مشغول هستند.
کرونا مهمان نامرئی که در بحبوحه ی تبلیغات انتخابات مجلس به دلیل بی تدبیری و سهل انگاری برخی نهادها و سازمان ها به مهمانی خوانده تبدیل شد، بعداز انتخابات مجلس هم که کار از کار گذشته بود و با توجه به باز بودن پروازهای شرکت هواپیمایی ماهان به مقصدچین با ورود افراد مبتلا به کشور بدون کوچکترین تست کنترلی در فرودگاه ، بخش قابل توجهی از شهروندان و حتی کاندیداهای مجلس و مدیران ارشد کشور را درگیر و رفته رفته کشور را به  تعطیلی در همه ی عرصه ها سوق داد.

در میان دستگاه ها و نهادهایی که به صورت مستقیم و غیرمستقیم در شیوع کرونا مسئولیت دارند منتقدین و اصحاب رسانه قلم ها رانده اند لیکن عملکرد وزارت کشور و خاصه شخص وزیر و صداوسیما مغفول مانده است .

به نظر می رسد وزیر محترم کشور! جزء معدود مدیرانی است که توصیه های بهداشتی مبنی بر قرنطینه خانگی را رعایت نموده و در هفته های گذشته بر خلاف ۴ ماه قبل از آن که همواره در صدر اخبار رسانه های دولتی حضور داشته اند سکوت اختیار نموده اند و همچنین سیاست یک بام و دو هوای رسانه م(ی)لی که  از یک سو مردم را به ماندن درخانه تشویق و ترغیب می کند و از سوی دیگر با پخش تیزرهای تبلیغاتی فروشگاه های زنجیره ای و مراکز فروش  سلامت جامعه را قربانی منافع مالی خود کرده است.
سال ۹۸ در حالی روزهای آخر خود را سپری می کند که بدون تردید نظام جمهوری اسلامی در عمر ۴۱ ساله خود پرفراز و نشیب ترین سال را به لحاظ حجم مصائب و بلایای طبیعی پشت سر می گذارد.
امیداست در سایه توجهات حضرت‌‌ دوست  و زحمات قابل تقدیر کادر بهداشتی درمانی و سایر دستگاه ها و همچنین همراهی مردم ، شیب شیوع بیماری تا ابتدای سال کنترل و کشور از یک فاجعه ی احتمالی در امان بماند.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

خراسان رضوی

بینِ خلقی گر چه ویروسی عیان
آزمونی با کرونا مردمان

در تقلّا ، عالمان ، بهداشت بین
عاجز از درمانِ بیماری ، بدان

شکر ایزد ، خالقی را کن ، ثنا
ناظری حاضر خدایی هر زمان

گر جهان درگیرِ ویروسی شده
علتی معلول را ، لا چاره هان

در گرو مرگی تمامی کائنات
کائناتی مرگ دارد بی گمان

گر قضایی را قدر باشد درست
با قدر گاهی قضا تسلیم جان

جان به جانان آفرین ، تسلیم ما
همچو والی رخت بندی از جهان

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

کرمانشاه

گروه گزارش/

پس از ارسال نامه وزیر علوم ، تحقیقات و فن آوری به اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور که به استناد ماده 30 قانون برنامه ششم توسعه در خصوص برقراری عدالت در نظام پرداخت ، رفع تبعیض و متناسب سازی دریافت ها و پس از اجرای بخشنامه شماره  696488 مورخ  30 / 11 / 1398 در خصوص " امکان افزایش امتیازات فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری تا سقف 50 درصد برای کارکنان و دستگاه های اجرایی " خواهان تامین ما به التفاوت حقوق کارمندان ستادی وزارت عتف و دانشگاه ها و مراکز آموزشی ، پژوهشی و فناوری با سایر کارکنان و دستگاه های اجرایی شده بود  اعلام کرد که اصلاح ضرائب فوق العاده ها در دستور کار هیات های امنای دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی ، پژوهش و فناوری قرار می گیرد . ( این جا )

« صدای معلم » در گزارش خود آورده بود : آیا سرمایه انسانی و فرآیندآموزش آن فقط در دانشگاه ها خلاصه می شود که هنوز فرمولی برای اشتغال آنان توسط سیستم برنامه ریزی و مدیریت کشور تدوین نشده است ؟

" آیا وزیر علوم نیز مانند وزیر آموزش و پرورش و معاون " قانون دان و قانون مدار " وی فکر می کند که هنوز در مورد تخصیص منابع مالی و اعتبارات برای اجرای این بخشنامه " شفاف سازی " نکرده اند ؟

آیا دولت منابع دیگری دارد که می تواند در این مواقع و بر حسب درخواست و یا پی گیری یک عضو کابینه و آن هم با یک " نامه " در اختیار آن وزارتخانه و یا دستگاه قرار گیرد ؟

در نظام آموزش عالی و دانشگاهی سیستم ارتقای شغلی و رتبه بندی اعضای هیات علمی  کاملا شفاف و مشخص شده است . به همین صورت در مورد ارتقای اعضای اداری آن نیز آیین نامه هایی پیش بینی شده است .

آیا آموزش عالی نیز مانند نظام آموزش و پرورش است که یک شبه و با یک تصمیم آنی رتبه بندی و ارتقای شغلی حذف و به حدود 20 سال و یا بیشتر برگردیم ؟!

این نکته از آن جهت بیان شد که اگر مطابق نظر وزیر علوم تبعیضی میان حقوق و مزایای کارمندان ستادی این وزارت با سایر کارکنان پیش آمده است باید با همان ساز و کارهایی که " قانون خاص " برای آن پیش بینی کرده است این تبعیض را ترمیم کنند در غیر این صورت باید همانند سایر کارمندان و معلمان به قانون مدیریت خدمات کشوری بازگردند .

آیا می توان از یک " قانون عام " خود را رها کرد اما زمانی که موضوع " منافع " پیش می آید به قوانین عام استناد کرده و آن را توجیه کرد ؟ آیا معلمان بیشتر از تبعیض و نابرابری آسیب دیده اند و حتی بسیاری از مواد همان " قانون عام " نیز برای آنان اجرا نمی شود و یا آموزش عالی که تابع " قانون خاص " و ساز و کار مخصوص به خودشان هستند ؟

ضمن آن فایده " قانون " در شمولیت و فراگیری آن است در غیر این صورت وقتی برخی گروه ها و افراد به دلایل مختلف خود را مستنثنی کنند دیگر قانون خاصیت خود را از دست داده و به " ضد " خود تبدیل می شود . "

یک روز پس از ارسال نامه ی وزیر علوم ، « شورای هماهنگی تشکل های صنفی اعضای هیات علمی دانشگاه ها و پژوهشگاه های ایران » متشکل از 37 تشکل ضمن حمایت از این نامه خطاب به وزیر علوم نوشت :

" در روزهای پر تلاطم و بحرانی اسفندماه و آرزوی توفیق برای جنابعالی و مجموعه همکاران دست اندرکار ، ضمن تشکر برای پی گیری های مستمر و مجدانه جنابعالی در راستای استیفای حقوق و توجه به معیشت اساتید و کارکنان دانشگاه ها و پژوهشگاه های کشور ، بدین وسیله تقاضای شورای هماهنگی تشکل های صنفی اعضای هیات علمی دانشگاه ها و پژوهشگاه های کشور را مبنی بر صدور احکام افزایش عادلانه حقوق و دستمزد شاغلین وزارت علوم ، تحقیقات و فن آوری در اسفند ماه 98 ، در پی موافقت رئیس محترم سازمان برنامه و بودجه خدمتتان تقدیم می نماید .

این تشکل دانشگاهی در ادامه آورده است :

تفاوت معنی دار حقوق اعضای هیئت علمی دانشگاه های تابعه وزارت علوم ، تحقیقات و فن آوری با وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی به رغم همسانی این دو گروه در ماموریت شغلی و طرح هایی مانند افزایش پلکانی معکوس در جهت مساوات و بی عدالتی ، از سویی سبب افزایش مهاجرت دانش آموختگان نخبه دانشگاه ها شده و از سوئی دیگر احساس یاس و بی انگیزگی در میان اعضای هیئت علمی دانشگاه ها همراه با اقداماتی چون استعفا با مرخضی های بلند مدت به همراه داشته است ؛ که هر دو مصداق آشکار تهدیر سرمایه انسانی کشور است .

این " تشکل صنفی " از وزیر علوم خواسته است :

برای پیش گیری از تبعات منفی مذکور ، مدبرانه این آسیب را دریابید و کارکنان دانشگاه ها را ، همانند دیگر کارکنان دستگاه های اجرایی از ابتدای اسفند 98 ، از دستور ویژه افزایش 50 درصد قانون مدیریت خدمات کشوری بهره مند نمایید . امید که همگان بتوانیم با توکل بر خدا و انگیزه مضاعف از این بحران ها به سلامت عبور کنیم . " پرسش « صدای معلم » از مسئولان به ویژه رئیس سازمان برنامه و بودجه ، وزیر علوم و آن تشکل هایی که از نامه ی وزیر علوم در راستای  مبارزه با هر گونه تبعیض و نابرابری های ناموجه و همچنین رعایت عدالت در پرداخت ها و انتقاع کارمندان حمایت کرده اند ؛ آن است که آیا دانشگاه ها و اساتید و سایر پرسنل نیز  مانند بسیاری از " معلمان " در فرآیند آموزش درگیر و پی گیر هستند ؟

هم زمان رئیس شورای مرکزی صنفی کارمندان دانشگاه های دولتی کشور نیز با ارسال نامه ای به وزیر علوم ضمن حمایت از اقدامات آن مقام آورده است :

" شورای صنفی کارمندان دانشگاه های دولتی کشور به نمایندگی از همه کارمندان خدوم وزارت عتف ، ضمن تشکر از هر گونه اقدام مبتنی بر توسعه و ترویج عدالت ؛ از مقامات و مسئولین محترم کشور که در اتخاذ تصمیم برای اجرا و تحقق این بخشنامه در دانشگاه ها و مراکز آموزش آموزش عالی ، موسسات پژوهشی و پارک های علم و فن آوری موثر هستند انتظار دارد ، با توجه به تاکید رئیس جمهور محترم برای پیش گیری از هر گونه تبعیض و نابرابری های ناموجه و همچنین رعایت عدالت در پرداخت ها و انتقاع کارمندان مجموعه وزارت عتف از مفاد بخشنامه مذکور با رعایت تحقق حدااکثری این ابلاغیه ، همچون سایر دستگاه های دولتی ، در راستای توسعه مرزهای دانش و افزایش انگیزه های کارمندان شاغل در بخش های مختلف این وزارتخانه مهم و کلیدی ، اقدام نمایند . "

آن گونه که از نامه ی « شورای هماهنگی تشکل های صنفی اعضای هیات علمی دانشگاه ها و پژوهشگاه های ایران » به وزیر علوم بر می آید ؛ به نظر می رسد این درخواست غیرقانونی مورد پذیرش و تایید رئیس سازمان برنامه و بودجه قرار گرفته است .

این هماهنگی و سرعت عمل و هم نوایی تشکل های دانشگاهی با درخواست وزیر علوم از چه ناشی می شود ؟

این در حالی است که هنوز وزیر آموزش و پرورش و معاون قانون دان وی هنوز به این پرسش اساسی و مهم صدای معلم و معلمان معترض پاسخ نداده اند که :

با چه منطقی و با استناد به کدام قانون بودجه تخصیص داده شده به موضوع " رتبه بندی معلمان " را صرف هزینه در سرفصل " قانون مدیریت خدمات کشوری " کرده اند ؟

هنوز هیچ مقامی توضیح نداده است که با استناد به کدام قانون ، معلمان نمی توانند از " حق شغل حرفه ای " که در سند تحول بنیادین اجرای آن مورد تاکید قرار گرفته است بهره مند بوده و از مفاد قانون مدیریت خدمات کشوری که آموزش و پرورش تحت شمول آن است و معلمان به خاطر تصویب و اجرای آن سال ها قبل آسیب ها و هزینه های فراوانی را متقبل شده اند ؛ استفاده کنند ؟

انتظار می رفت تشکل های فرهنگیان نیز به جای " سکوت " در این مواقع و یا واکنش های دیرهنگام مدافع " قانون " بودند و اجرای کامل و بی کم و کاست مواد و مطالبات قانونی را از مسئولان طلب می کردند .

از آغاز بحران " کرونا " مدارس و دانشگاه ها به صورت هم زمان تعطیل شده اند .

این روزها وزارت آموزش و پرورش به انحاء مختلف به معلمان فشار می آورد که کار آموزش دانش آموزان را آن هم بدون تمهیدات و آماده سازی شرایط و پیش نیازهای اساسی مانند اینترنت مناسب و پر سرعت، گوشی تلفن هوشمند، تبلت و مهم تر از همه " مهارت کافی معلم " پی گیری کنند .

پرسش « صدای معلم » از مسئولان به ویژه رئیس سازمان برنامه و بودجه ، وزیر علوم و آن تشکل هایی که از نامه ی وزیر علوم در راستای  مبارزه با هر گونه تبعیض و نابرابری های ناموجه و همچنین رعایت عدالت در پرداخت ها و انتقاع کارمندان حمایت کرده اند ؛ آن است که آیا دانشگاه ها ، اساتید و سایر پرسنل نیز  مانند بسیاری از " معلمان " در فرآیند آموزش درگیر و پی گیر هستند ؟

آیا اساتید دانشگاه و.... نیز مانند معلمان از یخچال خانه شان برای آموزش دانش آموزان در هر شرایطی بهره می جویند ؟

آیا معلمان هم مانند اساتید دانشگاه ها از " فرصت های مطالعاتی " بهره می جویند ؟

آیا زمان تدریس معلمان هم مانند اساتید و... در قانون پیش بینی شده است ؟

آیا سرمایه انسانی و فرآیند آموزش آن فقط در دانشگاه ها خلاصه می شود که هنوز فرمولی برای اشتغال آنان توسط سیستم برنامه ریزی و مدیریت کشور تدوین نشده است ؟

آیا معلمان بیشتر از تبعیض و نابرابری آسیب دیده اند و حتی بسیاری از مواد همان " قانون عام " نیز برای آنان اجرا نمی شود و یا آموزش عالی که تابع " قانون خاص " و ساز و کار مخصوص به خودشان هستند ؟

پایان گزارش/

گروه استان ها و شهرستان ها/

چرا اين قدر تفريح و گشت و گذار مي کنيم؟ چرا در زندگي انسان مدرن تفريح جايگاهي دارد که در زندگي انسان سنّتي ندارد؟ براي اين که انسان مدرن نمي‌تواند با خودش تفريح کند. يعني هروقت به خودش رجوع مي کند از خودش بدش مي ‌آيد. باغي در درون خودش ندارد که اگر ده سال هم مسافرت نرود هيچ وقت حوصله اش سر نرود.

آدمي که تفكّر معنوي عميقي دارد، اگر صد سال هم مسافرت نرود يك لحظه نمي گويد حوصله ام سر رفت. چون دائماً مشغول سير در يك باغ دروني است . وقتي ما باغ دروني نداريم بايد برويم باغ هاي بيروني را ببينيم.

آدمي که خودش را نمي تواند تماشا کند چاره اي جز اين ندارد که برود و بيرون از خودش را تماشا کند.

اشخاص معنوي آن قدر درون خودشان چيزها ي نو کشف مي کنند و چيزهاي بسيار شاد کننده، اميدوارکننده و آرامش بخش مي يابند که هيچ وقت به سير و مسافرت بيروني احتياج پيدا نمي کنند. بنابراين يكي از دلايلي که ما اين قدر به مسافرت و تفريح نيازمنديم ، اين است که ما انسان هاي معنوي اي نيستيم.

هر چه انسان معنوي تر باشد، کمتر احتياج پيدا مي کند به اين که منظره و تابلو راعوض کند، اين است که انسان جديد تابلوهاي خانه اش را هم بايد هر از چند مدّت عوض کند، مبلمان خانه اش را هم و... چون بعد از مدّتي اينها ديگر نمي توانند او را از خودش به بيرون از خودش عطف توجّه دهند. اگر همه ما شبيه مولوي بوديم مسافرتهايمان هم بسيار کاهش پيدا مي کرد.

سنت گرایی،تجددگرایی، پساتجددگرایی،جلسه نهم،سال  78

کانال مصطفی ملکیان