شریعتی نیاسر، معاون وزیر علوم:

«به طور طبیعی دانش آموختگان دکتری آینده شغلی خود را در دانشگاه می‌بینند."
"در مقطع دکتری، ۱۰۰ هزار دانشجوی دکتری مشغول به تحصیل هستند که از این تعداد چهار هزار نفر جذب دانشگاه شده‌اند ."

چند نکته:
۱- در ایران دانشگاه به عنوان ضربه گیر بحران عظیم بیکاری عمل می کند و بسیاری از جوانان جویای کار را به  امید کسب تخصص و آینده شغلی بهتر به خود جذب می کند. 

۲- ایران به نسبت جمعیت بیش از پنج برابر کشورهای توسعه یافته دانشگاه دارد. دانشگاه در ایران نه به عنوان یک کانون علمی آموزشی بلکه به عنوان یک بنگاه اقتصادی عمل می کند. این بنگاه اقتصادی با استخدام عده قلیلی کارمند در قالب "استاد" و نیروهای اداری در قبال فروش مدرک در طی روندی چند ساله، میلیاردها تومان سود نصیب سرمایه گذاران خود می کند. نمونه اعلاء چنین بنگاهی دانشگاه آزاد، غیر انتفاعی و پیام نور و فراگیر است.

۳- در ایران ارتباطی میان جامعه و دانشگاه وجود ندارد و هر کدام برای خود جزیره هایی جدا از هم هستند که ساز خود را می نوازند ؛ به عنوان مثال جامعه با این شرایط مدیریتی اصلا به فارغ التحصیل تاریخ، فلسفه، علوم سیاسی و جامعه شناسی و امثالهم نیازی ندارد و اصلا آنها را به رسمیت نمی شناسد اما سالیانه هزاران نفر دانشجوی این رشته ها وارد دانشگاه و پله به پله مدارک دانشگاهی را طی کرده و در پایان سن جوانی با مدرک دکتری در دست و بیکار و افسرده و عصبانی به جامعه پس فرستاده می شوند. 

۴- بهترین روش برای به تاخیر انداختن بحران بیکاری، تشویق دانشجویان به تحصیل در مقاطع بالاتر است. در این روش هم بازار فروش مدرک بیشتر شده و هم پول بیشتری را از متقاضیان مدرک بالاتر دریافت می شود .

‌۵- به علت فضای خاص جامعه، ایده آل فارغ التحصیلان دکتری بسیاری از رشته های علوم انسانی، استخدام در همان سیکل دانشگاهی بی معنی به عنوان " استاد -کارمند" است. در واقع جامعه هیچ نیازی به فارغ التحصیل این رشته ها جز ادامه دادن این سیکل احساس نیاز نمی کند. 

۷- شرایط حاکم در بسیاری از رشته های علوم انسانی نه پرورش جامعه شناس و اندیشمند سیاسی و متفکر و فیلسوف و تحلیلگر تاریخی بلکه پرورش کارمند برای اداره برق و ثبت احوال و.. شهرستان است که آن هم بیشتر از تخصص به سابقه عضویت در بسیج دانشجویی، پرس و جو از امین و امام جماعت محل، میزان اشراف به رساله احکام، سربه زیر بودن در دانشگاه و امثالهم بستگی دارد. 

۸- اغلب دانشجویان دوره دکتری در رشته های علوم انسانی دو دسته هستند. یک: کارمندان و سیاسیون و مدیرانی با سابقه کاری بالا که برای پرستیژ و بالا رفتن حکم حقوقی و پست مدیریتی نیاز به برچسب دکتری دارند و حضورشان در دانشگاه برای دریافت مدرک است و نه چیزی چندانی از رشته تخصصی خود می دانند و نه نیازی به دانستن احساس می کنند. (در دوره دکتری علوم سیاسی همکلاسی هایی داشتم که نام حسین بشریه را نشنیده یا هانا آرنت را هانا آر،نت می گفتند و فکر می کردند والتر بنیامین بچه هم محل بابک احمدی است. یا در موردی همکلاسی داشتم که معنی واژه "الیت" را نمی دانست)
گروه دوم دانشجویانی هستند که از مقطع لیسانس به صورت پیوسته در همان رشته تحصیل کرده و به امید کسب موقعیت شغلی و اجتماعی بهتر به تحصیل در مقاطع بالاتر هم ادامه داده و در پایان با هزاران فشار روانی و گیرهای عجیب و غریب با مدرکی در دست به خانه بازگشته و در اسنپ یا مزرعه و مغازه پدری مشغول فعالیت می شوند..
( کانال خرمگس )

خراسان جنوبی

فارس

خراسان رضوی

ساعدی داستان کوتاهی دارد به نام «دایره درگذشتگان» که در آن کارمند اداره ثبت احوال کارش «نوشتن اسامی دفن‌ شدگان» و ابطال شناسنامه مردگان است یعنی مراجعين با شناسنامه درگذشتگان خود، دم در ظاهر می شوند و وظیفه کارمند ثبت و احوال، بی هیچ صحبتی فقط نوشتن اسامی دفن شدگان و كوبيدن مهر بر روی شناسنامه هاست!
در «مراسم معارفه» هم که هر چند ماه يك بار مديركل ثبت احوال و آمار عوض می شود، هر بار مديرکل جديد سخنرانی پر آب و تابی درباره لزوم اصلاحات اساسی و ایجاد تحولی عظیم در اداره مربوطه ايراد می كنند...
 اما جالب است که همیشه آقای ميركريم سيدی، رياست محترم حوزه هفت، بعد از استماع سخنان مديركل جدید، با جمله هایی كليشه ای، عين خطابه ايی را كه برای مديركل قبلی گفته بود، برای مدير كل جدید نيز ایراد ميكند:
«جناب آقای مدیرکل، افتخار دارم که از طرف خود و سایر همکارانی كه در اينجا حضور دارند از حسن ظن و پشتكار آن جناب تشكر كنم سخنان شما آتش اميد را در دل ما و قاطبه اهالی روشن كرده است اميد است كه تحت توجهات خاص آن جناب بتوانيم آن چنان كه شايد و بايد در صدور رونوشت شناسنامه ها و باطل كردن سجل مردگان انجام وظیفه نماییم.

چه بيم از موج بحر او را كه باشد نوح كشتيبان...!"
یعنی زحمت حتی عوض کردن آن قطعه شعر پایانی را هم بر خود نمی داد!
و مدیرکل جدید بیچاره هم فکر می کرد که این ابراز لطف و چاپلوسی...اختصاصی است در حالی که همین کلمات را قبل از این بر چند مدیرکل قبلی خرج کرده بود!

سال ها پیش در یک اداره ای کار می کردم ، یک مدیرکلی داشتیم که ویار نطق و سخنرانی داشت و عاشق این بود که وقتی هم سخنرانی می کند مستمعین، مخصوصا آن ردیف اول که همیشه مدیران میانی می نشستند حتما باید کاغذی و خودکاری آماده در دست داشته و یادداشت بردارند!...
 همیشه سر این موضوع باهم مشکل داشتیم چون اصلا کاغذی با خود سر سخنرانی نمی بردم چه برسد اینکه چیزی بنویسم...!.
البته افراد زیادی اکثرا همیشه کاغذی برای نوشتن و یا وانمود برای نوشتن داشتند! مخصوصا، یک همکار متملقی داشتیم که همه چیز را می نوشت حتی وقتی آقای مدیرکل سکسه ای یا آروغی می زد بلافاصله، این رفیق ما به تحریر درمی آورد!  مثل آن پسره در فیلم مارمولک بود که به محض اینکه از دهن رضا مارمولک چیزی بیرون می پرید بلافاصله کاغذ و خودکار را از جیب اش در می آورد و می نوشت...

اول تعجب میکردم که این همه حساسیت برای یک کار معمولی چیست؟
آخه عزیزم، تو مگر چیز قابل نوشتن می گویی که ارزش نوشتن داشته باشد...!
البته، بعدا دیدم این یک نوعی باد کردن و کلاس گذاشتن است! وقتی بارها در فیلم ها دیدم این جناب کیم جونگ اون کره شمالی هم وقتی لبانش تکان میخورد چهار یا پنج تا پیرمرد لاغر اندام و کاغذ به دست، دنبال این پسره ی چاق و خپله می دوند و می نویسند...!
غالبا در فرهنگ لغات و اصطلاحات در معنی باد کردن نوشته اند:
"یعنی تکبر کردن، کبر فروختن، کبر کردن، فیس کردن، عجب و نخوت نمودن..." این یعنی تملق یعنی کم کم فرعون شدن است!
اما در مورد نتیجه باد کردن و اینکه سرنوشت فرد باد کرده چه می شود و عاقبت چه بلایی سرخود می آورد هیچ چیزی ننوشته اند که اینجا من اشاره می کنم:
 در روستاهای آذربایجان ما، وقتی حیوانات را می خواهند ذبح کنند پس از سربریدن، آویزان کرده یک جایی از پوست پای حیوان را سوراخ کرده از آنجا می دمند و وقتی حیوان حسابی پف کرده و مثل توپ باد شد، چند مشت هم به بدن حیوان می کوبند و آن وقت حیوان، آماده برای پوست کندن می شود...!  

تملق چون گردابی است که هم گوینده اش و هم مخاطب اش هر دو را به درون خود می کشد و هر دو را به مرور زمان از سجایای اخلاقی تهی می کند.

( کانال تاریخ تحلیلی ایران )

گیلان

خراسان رضوی

گروه گزارش/

پس از انتشار گزارش " صدای معلم " با عنوان : "  پرونده " معلم تمام وقت " با یک جمله بسته شد ؟! " ( این جا ) ؛ علی اللهیار ترکمن معاون برنامه ریزی و توسعه منابع وزارت آموزش و پرورش در پرتال اداره متبوع خویش به آن پاسخ داد . ( این جا )

پرتال معاونت برنامه ریزی و توسعه منابع وزارت آموزش و پرورش نوشت :

« معاون برنامه ریزی و توسعه منابع وزارت آموزش و پرورش گفت: آموزش و پرورش با سازماندهی فراگیر معلمان و آماده سازی حداکثری مدارس با حمایت دولت و نهادهای ذیربط آمادگی کامل برای استقبال از دانش آموزان عزیز را دارد

گروه استان ها و شهرستان ها/

نیروهای بلاتکلیف آموزشی بعد از 91 روز دوم شهریور 1399 در مقابل ساختمان وزارت آموزش و پرورش در مخالفت با اجرای آزمون ماده 28 تجمع کردند. این تجمع که در پی انتشار خبر تعیین تکلیف گروه های بلاتکلیف آموزشی آموزش و پرورش از سوی احمدی لاشکی معاونت پارلمانی وزارت آموزش و پرورش برگزار گردید متشکل از گروههای آموزش دهندگان نهضت سوادآموزی، سرباز معلم ها مربیان پیش دبستانی ، معلمان قراردادی و نیروهای خرید خدماتی بود.
کلیه گروههای مذکور و در راس آنها آموزش دهندگان نهضت سوادآموزی بعد از 92 در این تجمع خواهان تغییر روند جذب با ماده 28 سهمیه دار هستند و درخواست جذب با آزمون داخلی بین گروههای مشمول را دارند.

متن زیر توسط یکی از آموزش دهندگان برای " صدای معلم " ارسال گردیده است .

اول شهريور ۱۳۶۹؛ ۳۰ سال پيش در چنين روزی پرويز ناتل خانلری در تهران درگذشت. در شعر "عقاب" سروده است: "گر بر اوج فلكم باید مرد / عمر در گند به سر نتوان برد."