توپ " معلم تمام وقت " در زمین " اعلام نیاز" ؟!

به گزارش روابط عمومی معاونت برنامه ریزی و توسعه منابع وزارت آموزش و پرورش، علی الهیار ترکمن گفت: طرح معلم تمام وقت به جهت ویژکی های مثبتی که دارد همچنان در دستور کار وزارت آموزش و پرورش می باشد و حذف نشده است . آیا مسئولان این وزارتخانه فکری برای پس از " کرونا " هم کرده اند ؟ و آن که دوباره بر عادت مالوف مسئولیت ها و ندانم کاری ها را به گردن قبلی ها و دیگران خواهند انداخت ؟

معاون برنامه ریزی  و توسعه منابع وزارت آموزش و پرورش، در خصوص بازگشایی مدارش نیز گفت: آموزش و پرورش با سازماندهی فراگیر معلمان و آماده سازی حداکثری مدارس با حمایت دولت و نهادهای ذیربط آمادگی کامل برای استقبال از دانش آموزان عزیز را دارد و ان شاأ الله سال تحصیلی جدید را با نهایت رعایت پروتکل های بهداشتی آغاز خواهیم کرد و اولویت این وزارتخانه سلامت معلمان و دانش آموزان بوده و کاملا تابع مصوبات ستاد ملی کرونا هستیم . »

برای نخستین بار اسفندیار چهاربند رئیس مرکز برنامه‌ریزی و نیروی انسانی وقت آموزش‌ و پرورش در سال 97 اعلام کرد : تا سال 1401 خروج نیرو از آموزش‌ و پرورش خارج از عرف متداول است در سال 97 حدود 65 هزار نفر مشمول بازنشستگی هستند که پیش‌بینی می‌کنیم 55 هزار بازنشسته شوند و اگر بدین صورت که تا امروز بوده واکنش نشان داده شود شدت کمبود نیرو تا سال 1399 آموزش و پرورش را از پا در می‌آورد!هنوز و براساس گفته‌های مسئولان پیشین و فعلی این وزارتخانه، فاقد «سند جامع نیروی انسانی» است.

پیش از این ؛ اللهیار ترکمن  4 آذر 1398 در گفت و گو با تسنیم گفته بود : ( این جا )

«  از هم اکنون باید برای سال 99 چاره‌اندیشی کنیم چون ادامه شیوه‌های فعلی با توجه به  تعداد افرادی که از آموزش‌ و پرورش خارج شده و می‌شوند غیرممکن است و باید حجم قابل قبولی از نیروی انسانی داشته باشیم تا بتوانیم کلاس‌های درس را پوشش دهیم.

امسال کار دیگری انجام دادیم و از الان به پیشواز سال 99 رفتیم یعنی منتظر نماندیم که سال جدید بیاید و بعداً یک حالت انفعالانه داشته باشیم و حتی نتوانیم نظر دستگاه‌های سیاست گذار مانند سازمان برنامه و بودجه و اداری و استخدامی را جلب کنیم، کارگروهی با دستور وزیر آموزش و پرورش و موافقت آقای نوبخت و انصاری تشکیل شده و در حال کار کردن بر روی این موضوع است تا در درجه اول کمبود معلم را کامل شناسایی کنیم چون اولویت با معلم است و در کنار‌ آن تأمین نیروهایی همچون مشاور، مربی پرورشی، مربی بهداشت و بحث مدیریت مدارس را دنبال کنیم.

22 هزار نیروی انسانی با فرض به تعویق انداختن بازنشستگی برای بعد از 30 سال یعنی اگر بتوانیم همه را تا فرجه 35 سال اشتغال نگه‌ داریم تا سال 1403 نیاز داریم اما قانون گفته است تمام دستگاه‌های اجرایی از جمله آموزش و پرورش به ازای هر سه خروجی یک ورودی می‌توانند داشته باشند ما برای اینکه این قانون را با نیازهای آموزش و پرورش منعطف کنیم، این کارگروه را تشکیل دادیم و اگر قرار بود براساس قانون اقدام کنیم، تکلیف ما مشخص است. »

نخستین پرسش " صدای معلم " از معاون برنامه ریزی و توسعه منابع وزارت آموزش و پرورش آن است به جای کلی گویی و دادن آدرس های غلط و انداختن توپ به زمین دیگران ؛ نخست پاسخ دهد که آیا و یا وجود هشدارهای متعدد قبلی ؛ اساسا برای سال تحصیلی جدید ، چیزی به نام کمبود معلم در آموزش و پرورش داریم ؟ چگونه است که مسئولان این وزارتخانه و سایرین در دستگاه های دیگر در تعطیلی نخستین مدارس و در دوران اولیه همه گیری کرونا به تجارب سایر کشورها استناد می کردند اما اکنون از تجارب همان کشورها در بازگشایی مدارس سخنی به میان نمی آورند و خود را به " نشنیدن و ندیدن " زده اند ؟

چهاربند رئیس مرکز برنامه ریزی و نیروی انسانی وزارت آموزش و پرورش 8 اردیبهشت 1397 گفته بود : ( این جا )

«  35 سال است که در آموزش و پرورش با شاخص‌های نیاز توافق نکرده‌ایم و این دولت و آن دولت ندارد. مشکل ما در آموزش و پرورش این است که مسائل را با عینک سیاسی می‌بینیم و باید فارغ از گرایش‌های حزبی و سیاسی باید به نیازهای این دستگاه توجه داشت. برخی دوستان سفارش می‌کنند برخی از این آمارها را نگویید اما چرا نباید بگوییم باید واقعیت‌های آموزش و پرورش را شفاف بگوییم اگر قرار است 370 هزار نفر تا سال 1400 بازنشسته شوند اقتضائات تامین آن بر عهده ما نیست و این افراد به حجم بار صندوق بازنشستگی اضافه می‌شوند از سوی دیگر استخدام نیروی جدید بار مالی را به همراه خواهد داشت.

چگونه می‌شود با تعدیل شاخص‌ها و نیازها انتظار کیفیت را داشت و این زنگ خطر است و دیگر نمی‌پذیریم که بحران کیفیت را به ما هشدار دهند و آستانه تحمل را طی کرده‌ایم و هیچ دستگاهی نمی‌تواند 194 هزار نفر کمبود نیرو را از داخل خود تامین کند.

اگر قرار است الکترونیکی کردن خدمات بدنه دولت را کاهش دهد این مسئله در آموزش و پرورش نمی‌تواند اتفاق بیفتد و آموزش الکترونیک نمی‌تواند جای آموزش معلم را بگیرد. »

آیا اللهیار ترکمن و سایر مسئولان وزارت آموزش و پرورش که از کرونا به عنوان ابزاری برای توجیه سیاست های ناکارآمد و روزمره استفاده کرده و دائما خود را تابع سیاست های ستاد کرونا معرفی می کنند به اندازه چهاربند " صداقت " دارند که بدانند و بفهمند :

" آموزش الکترونیک نمی‌تواند جای آموزش معلم را بگیرد . "

و این که آموزش الکترونیکی نمی تواند جای آموزش حضوری را بگیرد ؟ و صرفا نقش آن تکمیل کننده است ؟

چگونه است که مسئولان این وزارتخانه و سایرین در دستگاه های دیگر در تعطیلی نخستین مدارس و در دوران اولیه همه گیری کرونا به تجارب سایر کشورها استناد می کردند اما اکنون از تجارب همان کشورها در بازگشایی مدارس سخنی به میان نمی آورند و خود را به " نشنیدن و ندیدن " زده اند ؟

آیا وضعیت نظام آموزشی ایران از همسایه ما افغانستان هم بدتر و پایین تر است ؟

" صدای معلم " پیش تر در مطلبی نوشت : ( این جا )

« بحران کمبود معلم حداقل تا سال 1404 را می‌توان نمادی از شلختگی، ناکارآمدی و مدیریت جزیره‌ای و روزمره در آموزش و پرورش دانست؛ وزارتخانه‌ای که قرار است براساس سند تحول بنیادینش، در افق 1404، ترسیم‌گر ایرانی توسعه‌یافته با جایگاه اول اقتصادی، علمی و فناوری در سطح منطقه با هویتی اسلامی، انقلابی، الهام‌بخش جهان اسلام همراه با تعاملی سازنده و مؤثر در عرصه روابط بین‌المللی باشد. نخستین پرسش " صدای معلم " از معاون برنامه ریزی و توسعه منابع وزارت آموزش و پرورش آن است به جای کلی گویی و دادن آدرس های غلط و انداختن توپ به زمین دیگران ؛ نخست پاسخ دهد که آیا و یا وجود هشدارهای متعدد قبلی ؛ اساسا برای سال تحصیلی جدید ، چیزی به نام کمبود معلم در آموزش و پرورش داریم ؟
در مواجهه با چنین چشم‌اندازی از آینده‌ای که چندان هم دور نیست، این پرسش راهبردی مطرح است که دستگاه مادری که هنوز در رفع نیازهای اولیه درونی‌اش درمانده است، چگونه و با چه سازوکاری می‌خواهد یا می‌تواند از عهده چنین ماموریتی برآید؟

در اینجا و داخل پرانتز می‌توان به بحث استراتژیک «توسعه انسانی و آمایش سرزمین» اشاره کرد.

« در برنامه‌ آمایش‌ سرزمین‌، ما با 3 پروسه‌ از رابطه‌ انسان‌، فضا و فعالیت‌ روبه‌رو هستیم‌. با آنکه هیچ‌ بخش‌ از فرایند توسعه‌ نباید جدای‌ از سایر بخش‌ها تحقق‌ یابد، ولی‌ در بخش‌ توسعه‌ اجتماعی‌ و فرهنگی‌، بیش‌ از هر چیز بر «توسعه‌ انسانی» تأکید شده‌ است‌.

با وجود آن، مسئولان در رده‌های مختلف، آموزش و پرورش را «نهاد حاکمیتی» می‌نامند اما پرسش اینجاست که تا چه میزان به سهم آموزش و پرورش در این آمایش و نقش آن در توسعه انسانی توجه شده است؟
با اینکه ماده خام و اولیه آموزش و پرورش «انسان» است اما هنوز و براساس گفته‌های مسئولان پیشین و فعلی این وزارتخانه، فاقد «سند جامع نیروی انسانی» است.

درواقع نخستین مشکل در آموزش و پرورش آن است که مدیریت منابع انسانی که یک موضوع راهبردی و بسیار مهم در علم مدیریت آموزشی است، هنوز و پس از گذشت 4دهه به‌صورت عینی، غیرشعاری و عملیاتی تعریف و تبیین نشده است.»

آیا مسئولان این وزارتخانه فکری برای پس از " کرونا " هم کرده اند ؟ و آن که دوباره بر عادت مالوف مسئولیت ها و ندانم کاری ها را به گردن قبلی ها و دیگران خواهند انداخت ؟

پایان گزارش/