مطبوعات و رسانه‌های جمعی در کشورهای دموکراتیک به جای اینکه دو چیز را القا کنند، یکی خوشایندهای مردم را القا کنند و یکی هم اطلاعات به مردم بدهند باید علم مردم را و قدرت تفکر را به مردم اضافه کنند. اگر تمام رسانه‌های یک جامعهٔ  دموکراتیک در فکر این باشند که خوشایندها یا اطلاعات مردم را بیفزایند و نه قدرت تفکر و علمشان را ، در این صورت رسانه‌ها خدمتی نکردند.
ما متأسفانه یک همچین رسانه‌هایی را کم یا بیش نداریم.

جوامع دموکراتیک ما وقتی که خیلی هم حالت آموزشی به رسانه-های جمعی خود بدهند، اطلاعاتی همانند در فلان جاده اتوبوسی به اتوبوسی دیگر برخورد کرده، را می دهند. خب، «گویند که در سقسین شخصی دو کمان دارد/ زان هر دو یکی گم شد ما را چه زیان دارد» من چه سودی می‌برم  که به من خبر دهند فلان قطار چه شد؟

به جای افزودن information (به تعبیر هایدگر )، ما افزودن علم و  قدرت تفکر به شهروندان را نیاز داریم. نه افزودن خوشایند و اطلاعات و امور جزئی به مردم.

هر شهروند در یک جامعهٔ دموکراتیک باید با خود بگوید چون من در جامعه، زندگی می‌کنم و زندگی در یک جامعهٔ دموکراتیک یعنی باید رأی بدهم و رأی من در سرنوشت کشورم دخالت دارد با این حال باید این رأی با قدرت تفکر و علم بیشتری انتخاب شود.

سخنرانی مبانی فرهنگی دموکراسی

( کانال مصطفی ملکیان )

آذربایجان شرقی

  خلاصه ای از آسیب شناسی عملکرد مدارس سمپاد که حاصل  سالها کار در مدارس تیز هوشان اصفهان و تهران و همچنین مسئولیت مقطع متوسطه منطقه دو تهران است را  مطرح می کنم شاید با توجه به تغییر مدیریت اخیر استعدادهای درخشان وزارت خانه  اراده ای برای رفع مشکلات به وجود آید.

* نخست  بر خلاف گزینش دانش آموز که از فیلتری چون آزمون متمرکز می گذرد برای به کار گرفتن نیروهای رسمی و غیر رسمی در مدارس تیز هوشان هیچگونه فیلتری وجود ندارد؛ جز رابطه و رانت قدرت ؛ چنانچه کافی است مسئول مقطع متوسطه نظری یکی از مناطق تهران  باشید؛ متوجه می شوید که با تغییر مدیر کل و ریس سمپاد اداره کل؛ مثلا از هر استانی باشند همین طور انتقالی از آن استان وارد شهر تهران می شود و یک راست بر اثر نفوذی که دارند وارد مدارس تیز هوشان حلی یا فرزانگان می شوند یا رئیس اداره منطقه و حتی معاون منطقه هر نیرویی را بتواند وارد تیز هوشان می کند ؛ و حتی مسئول آموزش یک منطقه کوچکترین تاثیری نمی تواند در این ابلاغ زدن ها داشته باشد.
اما در سازمان دهی نیروهای غیر رسمی مدیریت مدارس دستشان باز است و اداره آموزش و پرورش منطقه کوچکترین تاثیری ندارد  . فشار اکثر نهادهای امنیتی و مدیران ارشد برای به کار گرفتن فرزندان و آشنایان آنها بزرگترین مشکل دبیرستان های سمپاد است به طوری که گویی این مدارس را با هدف به کار گیری و رفع مشکل فرزندان مدیران ارشد نظام تاسیس کرده اند.
جالب اینکه کوچکترین آموزشی برای تمرین دبیری ندیده اند و با شرح  وظایف معلمی کوچکترین آشنایی ندارند ؛ کافیست یک بررسی عمیق از مدارس سمپاد توسط بازرسین خبره انجام شود دقیقا مشخص می شود که چقدر به لحاظ آموزش مشکل داریم.

کاش ساز و کاری ایجاد می شد تا به کار گیری نیروهای آزاد و غیر رسمی ضابطه مند شود.

*دوم اینکه در برنامه درسی اکثر این مدارس دو نسخه برنامه نوشته می شود یکی برای بازرسین و ارسال برای مسئول آموزش مناطق و دیگری آنچه عملا واقعیت دارد. 

در مدرسه و دروسی که جنبه کنکوری ندارند اصولا در برنامه درسی تعریف نمی شوند و به همین دلایل دروسی چون تاریخ؛ جغرافیا؛ آمادگی دفاعی و انسان و محیط زیست؛ کارآفرینی و .....حتی دروسی که امتحان نهایی دارند چون بهداشت و سلامت و علوم اجتماعی در برنامه درسی حذف شده و متاسفانه ساعات این دروس به دروس کنکوری افزوده می شود و حتی در پایه های دهم و یازدهم هم مدارس بیشتر کنکوری شدند و آزمون های تستی و کنکوری.  
در این حالت دانش آموزان تیز هوشان از دروس فوق و از آشنایی با فلسفه اصلی این دروس محروم می شوند و تقریبا دروس مختص علوم انسانی که دروس عمومی هستند کلا در این مدارس تعطیل است و نمرات همه دانش آموزان را چون نمره انضباط  بیست وارد لیست ها می کنند آن هم توسط معاونین یا مشاورین نه دبیران.

*  سومین ضعف ؛ انتصاب مدیران مدارس تیز هوشان هست . بدون اغراق عرض کنم انتصاب اکثریت قاطع مدیران مدارس تیز هوشان بر اساس تخصص و تجربه و کارآمدی نیست و بیشتر بر اساس رانت است و با وجودی که هم منطقه هم  اداره کل هم وزارت خانه و هم نهاد های امنیتی برای انتصاب مدیران سمپاد اعمال نظر می کنند ولی آخر سر می بینیم اکثریت این مدیران با رانت مختلفی چون رشوه دادن یا رانت وزارت اطلاعات یا حراست ها به مدیریت نصب شده اند
و متاسفانه بی دلیل نیست که خروجی مدارس سمپاد؛ خدمت به کشورهای توسعه یافته چون کانادا و امریکا و کشورهای اروپایی است.

* چهارمین آسیب مدارس سمپاد را می توان شکل گیری باندی زنجیره ای از مافیای کنکور که کلا با آموزش به سبک صحیح و اصولی آشنایی ندارند دانست و نیز نیروهای آزادی که مدارس را زنجیره وار  ساپورت می کنند و اکثرا پولهای کلانی به جیب می زنند .... خروجی مدارس سمپاد؛ خدمت به کشورهای توسعه یافته چون کانادا و امریکا و کشورهای اروپایی است.

در ضمن این مافیا بیشتر از نیروهای آزاد و غیر رسمی شکل گرفته و کوچکترین آموزشی به لحاظ تمرین های دبیری یا ضمن خدمت های آموزش و پرورش نگذرانده اند و کلا با ساختارهای آموزش و پرورش آشنایی ندارند بلکه منفذها را به خوبی شناخته اند و در حال ارتزاق هستند.

یک بررسی می تواند به ما اثبات کند ثروتمند ترین افراد که از آموزش کسب درآمد دارند و بهترین و لوکس ترین ماشین ها را دارند و در برخوردار ترین مناطق تهران زندگی می کنند همین نیروها می باشند.  
در نهایت فکر می کنم مدارس تیز هوشان را مردم صرفا به عنوان یک برند انتخاب می کنند چرا که برای وارد شدن به کشورهای توسعه یافته یا حتی دانشگاه های داخلی و نیز استخدام  امتیاز خاصی دارند وگرنه درون این مدارس صرفا کنکور و مافیای کنکور ارتزاق می کنند.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

سمنان

گروه استان ها و شهرستان ها/

کانال حزب اراده ملت شعیه یزد نوشت :

جناب آقاي باقرزاده مشاور محترم وزیر  و رئیس مرکز هماهنگی حوزه وزارت آموزش و پرورش
با درود و تحیات

 حضور جنابعالی در یزد بدین صورتی که انجام شد جای بسی تعجب گردید و این شائبه را به وجود آورد که به عمد مسؤلان آموزش و پرورش یزد نوعی پنهان کاری کرده و جنابعالی را احاطه کرده اند تا امکان تماس با شما فراهم نشود و آنان که در انتظار چنین موقعیتی بودند تا اوضاع کاملا نابه سامان آموزش و پرورش یزد را دلسوزانه با یکی از مقامات آموزش و پرورش در میان بگذارند نتوانند به این خواسته خود برسند که متأسفانه همین طور هم شد و بعد از رفتن جنابعالی خبر حضورتان در یزد را بی آن که نام شما آورده شود فقط با تیتر نشست شورای معاونین با حضور مشاور وزیر و رییس مرکز هماهنگی وزارتی منتشر کردند و حتی به ماموریت شما هیچ اشاره‌ای نکردند.
آیا به نظر جنابعالی این روند کار درست بوده است که خارج از محدوده مسؤلان اداره کل کسی از حضورتان با خبر نباشد ؟
ایرادی هم که بر جنابعالی داریم همین است که چرا خودتان حداقل در این فکر نبودید ؟ شاید بفرمایید که مأموریت من بحث دیگری بوده است که همین هم بوده  ؛ پس چرا در خبری که در گروه خبری یزد فردا منتشر شد از قول جنابعالی گفته شده که طبق ارزیابی های وزارتی جناب آقای دانافر مدیر کل برتر و شاخص کشور هستند؟!! در حالی که اگر سری به مدارس زده بودید و یا با معلمان و مدیران و پیشکسوتان و دلسوزان آموزش و پرورش صحبت کرده بودید قطعا چنین بیانی نداشتید.

جناب آقای باقرزاده

جنابعالی با این طریق عملکردتان نه تنها خیلی از افرادی که نسبت به عملکرد آموزش و پرورش استان نقد دلسوزانه دارند دلخور کردید بلکه ارزیابی وزارت آموزش و پرورش را هم زیر سؤال بردید
و به راحتی این ماموریت و مسئولیت خطیر را به پایان رساندید و بعد هم در گفت و گو با خبرنگار صداو سیما طوری بیان کردید که آموزش و پرورش یزد دقیق ترین برنامه ها را برای شروع سال تحصیلی دارد! و هیچ دغدغه و نگرانی در این ارتباط وجود ندارد  و متأسفانه  این اظهار نظرهای بی سند  شما باعث سوء استفاده مسئولان  آموزش و پرورش یزد شده و در بوق و کرنا گردید تا سرپوشی بر برخی از عملکردهای غلط و ناکارآمدی ها گردد .

قطعا بدانید آن گونه که برای شما نقل کرده اندو نشان داده‌اند نیست و نقدهای جدی‌تری بر وضعیت آموزش و پرورش یزد وارد است که برای بیان آن نیاز به ساعتها وقت است .
 بر این اساس  لازم دیدیم مراتب را به اطلاع جنابعالی برسانیم تا سریعا موضوع عملکرد آموزش و پرورش یزد را مورد بررسی  قرار دهید و آنگاه منصفانه هر آنچه باید عمل کنید انجام دهید که مطمئن باشید فردا خیلی دیر است .
در انتظار اقدام جنابعالی بخصوص در اصلاح و یا تکذیب اظهار نظر نقل شده از جنابعالی هستیم .

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

بعضی انسانها هستند که در مواجهه با آنها ناخودگاه تصور می کنی که فقط و فقط آفریده شدند تا جهان را به جای بهتری برای انسانها تبدیل نمایند. آفریده شده اند تا مرزهای زیبایی و خلاقیت و نبوغ بشری را جابه جا نمایند. آفریده شده اند تا تفاوت انسان با سایر حیوانات را رقم بزنند. آفریده شده اند تا نام نیک خود را بر پیشانی تاریخ حک نمایند. سقراط و افلاطون و ارسطو آفریده شده اند تا نامشان با فلسفه پیوند جاودانه پیدا نماید. بتهوون و باخ و موتسارت آفریده شده اند برای موسیقی تا شکوه هنر را جاودانه نمایند.. داستایفسکی و تولستوی و هوگو و شکسپیر افریده شده اند تا نبوغ و شکوه قلم را بیان کنند. حافظ و سعدی آفریده شده اند تا جادوی اعجاب انگیز کلمات را خاطر نشان سازند. مولوی و بایزید آفریده شده اند تا روح بی انتهای معناجوی بشری را نشان دهند و...

در سوی دیگر بعضی افراد هم هستند که انگار فقط و فقط آفریده شده اند برای تولید نفرت و خشونت. آفریده شده اند تا جهان را به جای پلشت و غیرقابل تحملی تبدیل نمایند. آفریده شده اند تا تاریکترین لایه های وجود بشر را به نمایش بگذارند. آفریده شده اند تا نشان دهند که انسان تا کجا می تواند حریص و آزمند باشد. آفریده شده اند تا منادیان تباهی و رذالت باشند. آفریده شده اند تا روح خود را به شیطان بفروشند. آفریده شده اند تا نشان دهند که تا چه میزان بشر می تواند فرومایه، پست و حقیر باشد. از این افراد هم تاریخ به خود کم ندیده است. از جانیان و خونخواران روم و مصر باستان تا هیتلر و موسولینی و استالین و چرچیل و صدام و بن لادن و ترامپ و...

در این میان اکثریت قریب به اتفاق هم تماشاگرند. کاری از دستشان برنمی آید. نه قدرت ساختن دارند و نه توان نابودی. در بهترین حالت سربازند و گوش به فرمان. صفحات سفید تاریخند. می آیند و می روند و زودتر از پایان قرن نام و یاد و خاطرشان چنان فراموش می شود، که انگار هیچ گاه وجود نداشته اند.تاریخ را این سه دسته می نویسند. آنهایی که می سازند. آنهایی که ویران می کنند و آنهایی که تماشاگرند...

کانال خرمگس

گیلان

گروه گزارش/

هنوز وزیر آموزش و پرورش به گزارش صدای معلم با عنوان : "  وزیر آموزش و پرورش در مورد وقایع اخیر دانشگاه فرهنگیان شفاف سازی کند ! " پاسخی ارائه نکرده است . ( این جا )

در این گزارش آمده است :

« نخستین بار خبر تغییر رئیس دانشگاه فرهنگیان 20 خرداد در صدای معلم مننتشر گردید . ( این جا )

گزارش « صدای معلم » "  در 24 خرداد با عنوان جایگاه اصل 57 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران کجاست ؟ داستان دخالت نمایندگان مجلس در عزل و نصب های آموزش و پرورش تا کی ادامه خواهد داشت ؟ " اظهارات "جبار کوچکی نژاد " در مورد تغییر رئیس دانشگاه فرهنگیان و چند پرسش ؟! ( این جا ) منتشر شد . ( این جا )

در این گزارش تصریح شده بود :

" نمایندگان مجلس مطابق قانون حق اظهار نظر در مورد همه امور را دارند اما آیا مرز میان " انتقاد " و " دخالت " تفکیک شده است ؟

آیا وزیر آموزش و پرورش حق عزل و نصب مدیران خود را ندارد ؟

در غیر این صورت ؛ پاسخ گویی چه شان و جایگاهی خواهد داشت ؟

داستان دخالت نمایندگان مجلس در عزل و نصب های آموزش و پرورش تا کی ادامه خواهد داشت ؟ "

باشگاه خبرنگاران جوان در گزارشی خبر داد ( این جا ) که برخی مدیران ارشد این مجموعه، دانشگاه را محلی برای فروش محصولات و کتاب‌های خود و نزدیکانشان کرده اند آن هم در شرایطی که همچنان بن بست مشکلات مالی دانشجومعلمان را نبود اعتبارات کافی دانسته و داعیه حمایت از آن‌ها دارند  البته ناگفته نماند که تاکنون بخش عمده  این ادعا‌ها و پیگیری راه به جایی نبرده است. »

در پایان این گزارش تفصیلی آمده بود :

« نخستین پرسش « صدای معلم » آن است که آیا گفته های آقای عبداللهی را تایید می کنند ؟

چرا دانشگاه فرهنگیان در برابر یادداشت عمادی سکوت کرد ؟

آیا یک مدیر در یک دستگاه اجرایی پرمشغله و زمان بر می تواند سالی دو کتاب بنویسد ؟

واکنش تند برخی نمایندگان مجلس مانند کوچکی و دهمرده نشان داد که خبر عزل و یا برکناری رئیس دانشگاه فرهنگیان صحیح بوده است .

خبرگزاری فارس چهارشنبه، 21خرداد 99  خبر داد که حبیب‌الله دهمرده نماینده مردم زابل طی تذکر شفاهی در صحن علنی مجلس و انتقاد از سیاسی بودن عزل و نصب‌ها می گوید : اخیراً رئیس انقلابی دانشگاه فرهنگیان عزل شده است، چرا مجلس نسبت به این مسئله بی‌تفاوت است. ( این جا )

مطابق تبصره 3 از ماده 10 اساسنامه دانشگاه فرهنگیان ؛ پذیرش استعفا یا عزل رئیس «دانشگاه» با پیشنهاد وزیر آموزش و پرورش ‏و تأیید وزیر علوم، تحقیقات و فناوری و حکم وزیر آموزش و پرورش انجام می پذیرد.‏

پرسش این است که چرا وزیر آموزش و پرورش حسین خنیفر را برکنار کرده است و پرسش مهم تر این که چگونه در مقام سابق ابقا شده است ؟ واقعا تاکنون تشکلی به نام " کانون مدرسان دانشگاه فرهنگیان " که حوزه فعالیت تخصصی آن همین دانشگاه است ؛ یک پرسش جدی در مورد مسائل این دانشگاه مطرح کرده است ؟

پرسش « صدای معلم » از وزیر آموزش و پرورش آن است ؛ آیا وقایعی که در دانشگاه فرهنگیان رخ داده است از مصادیق " مدیریت تعارض منافع " نیست ؟

اگر پاسخ مثبت باشد ؛ "  مسیر بدون بازگشت " را با کدام تدبیر ، شجاعت و صراحت مدیریت خواهد کرد ؟

آیا این سکوت و عقب نشینی ها بر میزان اعتماد عمومی در سیستم خواهد افزود ؟

چگونه می توان در این دانشگاه به دانشجو معلمان و معلمان آینده این جامعه ، درس " صداقت " و " جدیت " را آموخت ؟ »

پس از آن مدیر صدای معلم در یادداشتی ضمن مورد خطاب قرار دادن وزارت آموزش و پرورش و به ویژه " رئیس دانشگاه فرهنگیان " نوشت : ( این جا )

« زمانی که هم در باشگاه خبرنگاران جوان یک خبرنگار گزارشی ساده با شیوه طرح پرسش از بحث تعارض منافع فرهنگیان در دانشگاه فرهنگیان مطرح می کند چندین بار از دانشگاه با خبرگزاری تماس گرفته و آن خبرنگار را تهدید و خواهان اخراج وی می شوند .

آیا آن حرکات نمایشی مسئولان در سر زدن گزینشی به برخی رسانه ها را باید بپذیریم و یا این حرکات که در تضاد صریح با اصول کار رسانه و مقوله آزادی بیان است و مانع کار حرفه ای خبرنگاران می شود ؟

چرا وقتی خبرنگاری این چنین مورد تهدید قرار می گیرد سایر همکاران وی که انگار اتفاقی نیفتاده و خیلی خونسرد و " بی تفاوت " از کنار ماجرا می گذرند ...

تبریک گفتن های متوالی  و تعریف از یکدیگر توسط چنین خبرنگارانی قرار است کدام مقام شامخ و والایی را برای آنان ایجاد کند ؟ »

شفاف سازی " صدای معلم " در این موارد موجب شد تا رئیس دانشگاه فرهنگیان در روز خبرنگار امسال سکوت پیشه خود کند .

به تازگی ؛ " جمعی از اساتید پیشکسوت دانشگاه فرهنگیان کشور " در نامه ای که در شبکه های اجتماعی و سپس پرتال رسمی این دانشگاه ( این جا ) منتشر شده است ، از اقدامات " حسن خنیفر " رئیس این دانشگاه تشکر کرده اند .

در این نامه آمده است :

« حضور و دفاع ارزشمند جنابعالی امروز مورخ ۱۳۹۹/۶/۴ در جلسه بالاترین مرجع شورای عالی انقلاب فرهنگی جناب اقای دکتر عاملی، از اساتید پیشکسوت دانشگاه فرهنگیان و اخذ مصوبه بسیار ارزشمند و دستور دبیر شورایعالی فرهنگی در خصوص به جریان انداختن بررسی و احقاق حق این اساتید مایه مباهات و برگ زرین دیگری از دوران مدیریت جنابعالی در کنار احیای دانشگاه به یغما رفته و اخذ ۷۷،۰۰۰(هفتاد وهفت هزار) ردیف جدید جذب دانشجو در سال ۱۳۹۹ و تلاش در زمینه ارتقای کیفی و کمی دانشگاه فرهنگیان بود.
جنابعالی با کارنامه ارزشمند۳۰ ماهه تان ثابت کردید که می شود کارهای بزرگ رقم زد. واخذ مصوبه امروز دلیل این تلاش و همت جنابعالی است.
به پاس این همه خدمات و در این ایام نورانی که به نام و یاد آقا ابا عبد الله الحسین(ع) و یارانش مزین است، از خداوند متعال برای شخص جنابعالی طول عمر با عزت و تداوم مدیریت  وسایه وجودتان را بر ارکان دانشگاه فرهنگیان طلب می نماییم. »

نخستین پرسش " صدای معلم " از شورای عالی انقلاب فرهنگی است که چرا خبرنگاران و رسانه ها در نشست های این شورا حضور ندارند و این که در مورد مصوبات این شورا شفاف سازی صورت نمی گیرد ؟

واقعا چرا این شورا که مرجعیت قانون گذاری در مورد مسائل فرهنگی برای خود قائل است با رسانه ها نشست رسانه ای برگزار نمی کند و به افکار عمومی پاسخ گو نیست ؟

و پرسش دیگر این رسانه از رئیس دانشگاه فرهنگیان آن است که توضیح دهند آن " مصوبه بسیار ارزشمند " چه بوده است ؟

مدیر صدای معلم پیش تر در یادداشتی مطرح کرد : ( این جا )

« ماده 1 اساسنامه می گوید :

" دانشگاه فرهنگیان، دانشگاهی است: برای تأمین، تربیت و توانمندسازی منابع انسانی وزارت آموزش و پرورش، پیشرو در آموزش، پژوهش، تولید و ترویج علم نافع مورد نیاز آموزش و پرورش، سرآمد در آموزش و شایستگی‌های حرفه‌ای و تخصصی تربیت‌محور، توانمند در بهره‌گیری از فناوری‌های نوین آموزشی و تربیتی در انجام مأموریت‌ها، مبتنی بر معیارهای نظام اسلامی، توانمند در زمینه‌سازی برای شکوفایی فطرت، استعدادها و شکل‌گیری هویت یکپارچه اسلامی- ایرانی- انقلابی دانشجومعلمان، برخوردار از هیئت علمی و مدیران مؤمن، آراسته به فضائل اخلاق اسلامی، عامل به عمل صالح، تعالی‌جو و تحول‌آفرین، باورمند به جامعه عدل جهانی (جامعه مهدوی)، وابسته به وزارت آموزش و پرورش که با اهداف ذیل تأسیس و طبق مفاد این اساسنامه، مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی، ضوابط و مقررات وزارتین آموزش و پرورش و علوم، تحقیقات و فناوری و قوانین و مقررات مربوط اداره می‌شود. " چگونه می توان در این دانشگاه به دانشجو معلمان و معلمان آینده این جامعه ، درس " صداقت " و " جدیت " را آموخت ؟

پرسش آن است که آیا به لحاظ منطقی جمع بین " کمیت " و " کیفیت " آن هم در دانشگاهی که هنوز پروتکل های وزارت علوم ،تحقیقات و فن آوری بر آن حاکم نیست ؛ امکان پذیر است ؟

دانشگاه فرهنگیان برای جبران بحران کمبود معلم که در چند سال آینده این وزارتخانه را دچار چالش های اساسی و جدی خواهد کرد اقدام به پذیرش " فله ای " و خارج از توان و امکانات این دانشگاه در ابعاد ساختاری و محتوایی آن کرده است . »

پرسش این رسانه آن است که آیا در مورد روند هیات علمی شدن افراد در دانشگاه فرهنگیان روند و فرآیند قانونی طی شده است ؟ و آیا در این مورد شفاف سازی لازم صورت گرفته است ؟

آیا از نظر رئیس دانشگاه فرهنگیان قوانین و پروتکل های وزارت علوم  در مورد بالا به قدر کافی شفاف ، گویا و کافی نیستند که ایشان روند " دور زدن  و لابی گری "  را به جای " قانون گرایی و قانون مندی " پیشه ی خود کرده است ؟

این چه رسم و آیینی است که مسئولان در رده های مختلف چه قبل و چه حال ؛ شورای عالی انقلاب فرهنگی را به محلی برای دور زدن نهادهای قانونی و قوانین و مصوبات آن تبدیل کرده اند ؟

آیا این مسیر منطقی و قانونی است ؟

و اما مخاطب پایانی این گزارش ؛ " تشکل های فرهنگیان " مستقر در حوزه آموزش و پرورش هستند .

به جز موضع دیرهنگام دبیر کل سازمان معلمان ایران در مورد بحث " تعارض منافع " که در ابتدای گزارش به آن اشاره شده ؛ به نظر می رسد سایر تشکل ها اساسا با این موضوعات مهم و راهبردی ندارند .

واقعا تاکنون تشکلی به نام " کانون مدرسان دانشگاه فرهنگیان " که حوزه فعالیت تخصصی آن همین دانشگاه است ؛ یک پرسش جدی در مورد مسائل این دانشگاه مطرح کرده است ؟

فلسفه ی وجودی این همه تشکل های ریز و درشت در آموزش و پرورش چیست و نسبت عملکرد این تشکل ها در ارتباط با " حوزه عمومی " آموزش و ارتقای آن چه بوده است ؟

" معلم مطالبه گر و حرفه ای " در خلا ساخته و پرداخته نمی شود .

پایان گزارش/

  تعلیم و تربیت با هر پشتوانه فلسفی و یا هر رویکرد روانشناسانه، در هر کجای دنیا که باشد مبانی جامعه شناختی خود را ناظر بر یک هدف مهم و اصلی می داند و آن هدف "جامعه پذیر کردن انسانها" است. تربیت از منظر این هدف، وسیله استمرار اجتماع است. امیل دورکیم جامعه شناس بزرگ قرن بیستم معتقد است انسانی که تربیت در صدد تحقق آن در کودک است، آدمی بدان صورت که طبیعت پرداخته نیست؛ بلکه انسانی است که جامعه می‌پسندد. این نگاه اگرچه  از منظر فلسفه اصالت وجود و روانشناسی انسان گرا رادیکال به نظر می رسد ولی اهمیت امر جامعه پذیری در فرآیند تعلیم و تربیت در عصر جدید را به خوبی آشکار می کند.
فرآیند جامعه پذیری هنگام عملیاتی شدن در صحنه تعلیم و تربیت، با دو نگاه حال نگر و آینده نگر وارد عمل می شود. بدین معنا که انسانها را باید برای زندگی در حال و اکنون و همچنین برای زندگی در جامعه را به پیشرفت و در حال تغییر آینده آماده کرد. روشهایی که برای پوشش دادن به این هدف انتخاب می شوند از متن جامعه و دستاوردهای علمی و فلسفی حاکم بر جامعه ملی و جامعه جهانی همان دوره و عصر باید انتخاب و یا استخراج شوند چرا که روش ها باید با اهداف و مبانی، هم‌خوانی کامل داشته باشند.
با این مقدمه می خواهیم نگاهی به تعلیم و تربیت اسلامی داشته باشیم.
یکی از روش های مرسوم و مورد تاکید در تعلیم و تربیت اسلامی، روش اسوه سازی است. این روش با استناد به آیه ۲۱ سوره احزاب (اشاره به اینکه پیامبر اسلام اسوه حسنه است) وارد متن تعلیم و تربیت اسلامی (شیعی) شده و سپس با تعمیم دهی های شبه فقهی، شامل حال معصومین (۱۲ امام شیعه و دختر پیامبر) شده است. در این روش، افراد، سیره معصومین‌ را الگوی زندگی و رفتار و افکار خود قرار می دهند.
 در نقد این روش تربیتی جدای از مسائل مبتلا به مربوط به تفسیر و شان نزول آیه مربوطه و همچنین اعتبار و سندیت روایات وارد شده در خصوص سیره معصومین، که اکنون در وسعت این بحث نمی گنجد، عدم همخوانی این‌ روش با مبانی علمی و جامعه شناختی تعلیم و تربیت باید مورد بررسی قرار گیرد.

الگو سازی (اسوه سازی) که معادل عبارت role modeling است، مبتنی بر یادگیری مشاهده ای بوده و به لحاظ علمی پایه های روانشناختی متقن و قابل دفاع دارد ولی آنچه که قابل توجه است و در روش اسوه سازی اسلامی به فراموشی سپرده شده است؛ بحث synchrony (همزمانی) الگو و فرد الگو ساز است.
یادگیری با روش الگو سازی، مبتنی بر یادگیری مشاهده ای در اصل نوعی یادگیری اجتماعی است و در یادگیری های اجتماعی، الگو و الگو ساز لاجرم باید متعلق به یک بافت (context) اجتماعی باشند و در غیر این صورت یادگیری محقق نخواهد شد.
نقد دوم مربوط به عدم هم خوانی این روش با مبانی جامعه شناختی تربیت است. همان طور که در ابتدای متن ذکر شد، رویکردهای تربیتی با نگاههای حال نگر و آینده نگر قابلیت تحقق هدف تربیتی جامعه پذیری را دارند. برای رعایت اصل هم‌ سنخی اهداف و روش ها، هرگز نمی توان روشهای ناظر بر گذشته را برای تحقق اهداف ناظر به حال یا آینده به کار بست و لذا در این بعد نیز این روش تربیتی ابتر خواهد ماند. از سوی دیگر این روش تربیتی با یکی از احادیث وارد شده از یکی از معصومین در تعارض آشکار است که گفته است: کودکانتان را برای زمانه خودشان تربیت کنید.
جدای از بی حاصل بودن این روش تربیتی، آسیبهای ناشی از آن نیز قابل توجه است.
انتخاب الگو از بافت اجتماعی متفاوت و با فاصله زمانی بسیار طولانی، فرد الگو ساز یا سیستم تربیتی ترغیب کننده این روش را به شدت وابسته به آن بافت اجتماعی می کند که الگو در آن می زیسته است. وابستگی به بافت اجتماعی، ناگزیر منجر به افکار و عادات ارتجاعی می شود. این طبیعی است. تو نمی توانی فردی را دوست داشته باشی و او را الگو کنی ولی بافت اجتماعی وابسته به الگو را طرد کنی. این دو به شدت به هم وابسته اند و لذا دقیقا به همین‌ دلیل است که نگرش های تربیتی اسلامی به ویژه شیعی، تحولات جهانی را در هیچ بعدی به راحتی پذیرا نیست. از تحولات تکنولوژیک گرفته تا تحولات فرهنگی و سبک های زندگی، چون افراد دینی را از آنچه که وابسته به الگوست، دورتر و متمایزتر می کند، مقاومت در مقابل آنها به شکل انکار، تکذیب، مقابله، مخالفت، نهی، ارعاب و حذف به شکلی عریان خود نمایی می کند و در نهایت نسل تربیت شده با شیوه تربیت اسلامی-شیعی، نسلی نه متعلق به زمان خود و نه زمان الگوهای خود است. نسلی است معلق در فضای آکنده از بهت و حیرت ناشی از بی هویتی. نسلی که نه به درد جامعه اکنون خود می خورد و نه به درد جامعه در حال تغییر آینده.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گیلان