مهرمحمدی :پژوهش در دانشگاه فرهنگیان دغدغه نیست ! تربیت معلم در جامعه علمی ما مهجور است ؛ از تصمیماتی که گرفتم پشیمان نیستم

یاد گرفتم که امر پژوهش در دانشگاه فرهنگیان یک رخداد تاسیسی دیریاب و نیازمند صبوری و خلاقیت است .

پژوهش در دانشگاه فرهنگیان به دلیل پیشینه ای که تربیت معلم در کشور داشته است  ( برادران و خواهران ) یک مساله نیست یعنی دغدغه نیست !

یک مساله است !

یعنی این که  دغدغه نیست یک مساله است و این که چگونه می توان کارکرد پژوهشی را در دانشگاه فرهنگیان احیا کرد نیاز به صبوری و خلاقیت دارد .

ما در این زمینه خیلی دچار وقفه و دچار عقب ماندگی هستیم ! متاسفانه !

هرگز البته نمی توانیم ایده احیاء پژوهش در یک نهاد دانشگاهی را فراموش کنیم .

دانشگاه بدون پژوهش و کارکرد پژوهشی اصلا دانشگاه نیست بلکه کاری که باید بکنیم باید چرخ " پژوهش " را در دانشگاه فرهنگیان از نو اختراع کنیم .

این که می گویند که اختراع چرخ از نو کار باطلی است در این عرصه کار درست و ضروری است .

ما باید چرخ پژوهش را در دانشگاه فرهنگیان از نو اختراع کنیم با محوریت تولید دانش میان رشته ای آموزش .

این یک اختراع است .

بیان این است که ما چگونه چرخ پژوهش را از نو در دانشگاه فرهنگیان احیاء کنیم .

در این زمینه خیلی باید کار شود .

یاد گرفتم که تربیت معلم نیاز به توجه ، عزم و تقسیم کار ملی است .

تربیت معلم یک ماموریت ملی است خصوصا آن جایی که  ما صحبت از شایستگی های اختیاری می کنیم .

در این سیاست گذاری مربوط به شیوهای پذیرش معلم و تربیت معلم احساسی و جزم اندیشانه ، احساسی و جزم اندیشانه نباید برخورد بکنیم  شایستگی های الزامی در برنامه های درسی می آید و دانشگاه فرهنگیان این شایستگی ها را تعقیب می کند .

یاد گرفتم که توجه به عزم ملی – همان چه که پیش تر عرض کردم – در درجه نخست باید در میان نخبگان و در جهت تبدیل تربیت معلم به یک " گفتمان آکادمیک " اتفاق بیفتد و تربیت معلم در جامعه علمی ما از " مهجوریت " نجات پیدا کند .

تربیت معلم در جامعه علمی ما مهجور است .

مهجوریت تربیت معلم را دانشگاه فرهنگیان به آن پایان ببخشید و این یک وجهی است ، یک ضلعی است از همان اضلاع متعدد ایجاد عزم ملی در ارتقای تربیت معلم و در اهتمام به تربیت معلم به عنوان یک ماموریت ملی در جمهوری اسلامی ایران .

یاد گرفتم  ... 4 سال یاد گرفتم که در انجام تکالیف سازمانی ملاحظه منافع ملی و سازمانی را باید بر مصالح گروهی و جناحی مقدم داشت .

این از یادگیری های سخت بود واقعا !

به این جهت بسیاری از اصلاح طلبانی که من را از جنس " خودشان " به درستی می دانند از من رنجیدند !

من همین جا از آن ها پوزش می طلبم .

اما از تصمیماتی که در مدیریت دانشگاه فرهنگیان یاد گرفتم و بر اساس صلاحیت ها و نه  بر اساس ملاحظه مصالح گروهی و جناحی عمل کردم اصلا پشیمان نیستم .

( تشویق حاضران )

یاد گرفتم نقدها حتی تخریب ها را جزیی از تصمیم تن دادن به خدمت و پذیرش مسئولیت تلقی کنم و هیچ گاه عدول و سرپیچی از فرمان قرآنی " اعدلوا هو اقرب لتقوی " را جوازی برای مقابله به مثل با آن هایی که تخریب می کنند ندانم .

( تشویق حاضران )

و بالاخره یاد گرفتم  بهترین شیوه های تربیت معلم متناسب  و  در پاسخ به نیازهای ویژه دوره های تحصیلی متفاوت است .

شیوه تربیت معلم برای دوره اول ابتدایی با دوره دوم ابتدایی ممکن است تفاوت داشته باشد و همین طور برای دوره متوسطه  تفاوت داشته باشد .

ممن است تناسب شیوه هایی که ما در تربیت معلم داریم قدری تحت تاثیر متغیر " دوره تحصیلی " هم باشد .

این هم از آموخته های جدی ما است .

در برنامه راهبردی دانشگاه فرهنگیان این مورد توجه قرار گرفته است .

بنابراین بحث شیوه های تربیت معلم از جمله به خاطر وابستگی به دوره های تحصیلی ، تنوع در این شیوه ها باید پرونده اش مفتوح و باز باشد و در این سیاست گذاری مربوط به شیوهای پذیرش معلم و تربیت معلم احساسی و جزم اندیشانه ، احساسی و جزم اندیشانه نباید برخورد بکنیم .

تربیت معلم بر اساس روش  4 ساله به عبارت دیگر آن چه دراساسنامه دانشگاه آمده است دارای امتیازاتی است اما نبندیم پرونده روش های دیگر را !

اجاره بدهیم در مورد روش های دیگر هم گفت و گو شود ، بحث شود و امکان استفاده ازروش های دیگر خصوصا با توجه به  نیاز دوره های مختلف از تصمیماتی که در مدیریت دانشگاه فرهنگیان یاد گرفتم و بر اساس صلاحیت ها و نه  بر اساس ملاحظه مصالح گروهی و جناحی عمل کردم اصلا پشیمان نیستمتحصیلی فراهم باشد .

یاد گرفتم که چگونه اقدامات به ظاهر سهل و آسان از منظر مدیریت در باطن سهل و ممتنع هستند خصوصا مسائل و مواردی که یک سر آن آقای دکتر خنیفر به خارج از سازمان دانشگاه وصل است ؛ مثال بارز  آن تبدیل وضعیت مدرسان به هیات علمی است که در فرمایشات آقای دکتر مجتبوی به آن  اشاره شد و این در واقع یکی از چندین مثالی است که ما می توانیم به آن اشاره کنیم و به آن استناد کنیم و یادگیری خودم را به چنین تجربیاتی مستند می کنم که اقدامات به ظاهر سهل و آسان در عمل سهل و ممتنع هستند و کار بسیار بسیار کند پیش می رود چون اختیار کار دست شما نیست و عنان کار دست شما نیست .

پایان می دهم عرایضم را با این یادگیری که ممکن است مقطعی از عمر گران قدر را عاشقانه صرف کاری بکنی و کما کان گفته شود آن کار را قبول نداری !

یعنی نقش بازی می کردی !

خداوند از بنده و همه کسانی که صادقانه در این چند سال تلاش کردند ، به توسعه دانشگاه فوق العاده مهم فرهنگیان به تعبیر مقام معظم رهبری جامه عمل بپوشانند یا در پرانتز نقش بازی کردند ... به کرم خود بپذیرد .

والسلام علیکم .

پایان گزارش/