گروه رسانه/

شب سه‌شنبه ۲۷ آذر ۴۰۳ به دعوت آقای شهسوارزاده در جلسه مجازی تعدادی از کنشگران فرهنگی کشور در بستر گوگل میت با عنوان « بررسی راهکارهای برون رفت از بحث عمومی غیر دولتی بودن صندوق ذخیره فرهنگیان » و همچنین کندوکاو شیوه‌های مطالبه گری و ترسیم نقشه راه با مدیریت آقای خزائی توفیق حضور داشتم.

در این نشست سه ساعته حاضرین در جلسه نقطه‌ نظرات، پیشنهادات و انتقادات خود را در خصوص چرایی و چگونگی مواجهه با دستور وزیر آموزش و پرورش مبنی بر تشکیل کارگروهی چهارنفره برای تنظیم اساسنامه جدید صندوق ذخیره فرهنگیان با رویکرد فرصت‌طلبانه مالکیت و ماهیت « عمومی و غیردولتی» به اشتراک گذاشتند که در ادامه فرازهایی از مباحث کنشگران فرهنگی را نقل به مضمون و در شرایط سخت قطع و وصل مکرر نت و بی‌برقی تورق می‌نمائیم.

۵۰۰ هزار میلیارد تومان ثروتِ صندوق ذخیره

کاظمی: وزیر آموزش و پرورش در قالب دستور تشکیل کمیته چهار نفره بازنویسی اساسنامه، نقشه‌های شومی برای‌مان تدارک دیده‌اند . ما امروز به درستی احساس خطر کرده و باید با هشدارهای به موقع به دولت و توضیح فرایندهای ارزش مالکانه، ذی‌نفعان را متوجه خطرات احتمالی این حرکت مرموز نمائیم.

با عمومی شدن صندوق، ارزش مالکانه اعضا به خطر افتاده و زیر سوال می‌رود.

در صندوق ذخیره بدون احتساب مساعدت‌های دولت در قالب هبه بیش از ۵۰۰ هزار میلیارد تومان ثروتِ معطوف به یک میلیون هشتصد هزار فرهنگی شاغل و بازنشسته بین فرصت‌طلبان دست به دست می‌شود .

اگر صندوق دولتی شود ما عملا مالباخته‌ایم.

باید با راه اندازی کارزار مجازی  محکم جلوی زیاده خواهی وزیر بایستیم. هیات امنای صندوق باید از بدنه معلمان ذی‌نفع باشد.دادن وام‌ با بهره ۴ درصد به مدیران از صندوق ذخیره استثمار ذی‌نفعان است.

عمومی شدن صندوق یعنی باخت فرهنگیان

شهسوارزاده : با وجود اساسنامه‌های مصوب هیات امنا در سال‌های ۷۴، ۹۲ ،۹۷ و ۱۴۰۰ وزیر دستور بازنویسی اساسنامه صندوق را صادر کرده است. کمیته‌ای چهار نفره متشکل از فرجی، لاشکی، امانی و فرهادی با مدیریت لاشکی ظرف یک هفته مسئول این مسئله شده‌اند. متاسفانه تاکنون اساسنامه مصوب ۱۴۰۰ در خصوص ارزش مالکانه اجرا نشده و نخواهد شد. با عمومی شدن صندوق ذخیره کلاه گشادی بر سر ذی‌نفعان گذاشته شده و اختیار دارایی‌های صندوق از دست صاحبانش در خواهد آمد.

مدیریت، ماهیت و مالکیت صندوق

داوری: اساسا مشکل صندوق در سه مقوله مجزای ناکارآمدی مدیریتی ، ارزش مالکانه ماهیتی و نظارت و مالکیت مشارکتی در فرآیندهای مستقل و ایزوله بوده که معطوف به مشکلات ساختاری اساسنامه صندوق ذخیره می‌باشد.

خصوصی بودن صندوق به نفع ماست ؛ لذا باید تلاش کنیم اساسنامه پیشنهادی وزیر تدوین نشده و یا با پیش‌فرض عمومی غیردولتی نباشد.

ختم کلام اینکه ما باید با دفاع از خصوصی بودن مانع تصویب اساسنامه پیشنهادی عمومی دولتی وزیر شویم.

ما تا امروز هشدارهای لازم را به دولتیان داده‌ایم .

باید اعضا و ذی‌نفعان را سریعا متوجه خطرات اساسنامه جدید نمائیم.

بازگشت به اساسنامه سال ۱۳۹۲

سورگی: از نظر من ماهیت صندوق مبنی بر خصوصی و دولتی بودن کاملا مبهم و به یک اندازه غیرقابل اثبات است لذا دامن زدن به این مباحث بیهوده و دنبال نخود سیاه رفتن است.آنچه که برای منِ سهامدار مهم است استیفای تمام و کمال ارزش مالکانه می‌باشد.

هر اساسنامه‌ای که تامین کننده ارزش مالکانه میلیاردی ما باشد مطلوب بوده و قابل دفاع است.در دنیای مدرن و کشورهایی مانند کانادا و هلند نیز صندوق‌های بازنشستگی با ماهیت ژله‌ای همانند صندوق ذخیره ما وجود دارند و از باب بلاتکلیف بودن ماهیتی در دنیا مسبوق به سابقه هستیم.

راهکار پیشنهادی من بازگشت به اساسنامه سال ۹۲ و اجرای ماده ۷ و ۸ آن است.

  برده داری مدرن در صندوق ذخیره

پیشداد: چالش اصلی ما در ساختار اساسنامه و معطوف به ارزش مالکانه می‌باشد. مافیایی عظیم حول صندوق شکل گرفته و مدیران حاضر عموما خارج از صندوق در تاخت و تازند. خصوصی بودن صندوق ذخیره در اساسنامه ۱۴۰۰ به وضوح قید شده است.

ما امروز در صندوق ذخیره فرهنگیان درگیر برده‌داری مدرن هستیم. پیشنهاد من در ابتدا کنشگری منطقی و تعاملی می‌باشد ؛ اگر موفق نشدیم مجبور به انتخاب راه‌های سخت‌تر هستیم.

چو دزدی با چراغ آید گزیده‌تر...

سبزواری: داستان ما رنج‌نامه صندوق ذخیره فرهنگیان است. من در صندوق دخیره با کمترین حقوق مشغول کار بوده و با چالش‌های آن از نزدیک مواجهم. امروز حداقل سی نفر از نهادهای دولتی و عمومی به صورت غیرقانونی مامور به صندوق هستند.

اگر اساسنامه صندوق ذخیره به عمومی غیردولتی تغییر یابد به مثابه ضرب المثل چو دزدی با چراغ آید گزیده‌تر ببرد ؛ خواهد بود.

در ادامه آقایان باقری، خداشناس، دوستی، خراسانی، خانم منصوری، قریشی، نظری، قاسم‌پور و...نیز نظرات تلطیفی و تکمیلی خود را به اشتراک گذاشتند.

آقایان کمیجانی،مزبان حبیبی و خانم طاهره نقی‌ئی نیز سری به جلسه مجازی زده ولی صحبت خاصی نداشتند.

پایان گزارش/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

  مقایسه نتایج معدل امتحانات نهایی بین سال‌های ۱۳۹۸ و ۱۴۰۳ برای رشته‌های مختلف نظری دوره دوم متوسطه در پایه دوازدهم نشان‌دهنده کاهش قابل‌توجه میانگین نمرات است، این کاهش ممکن است به دلایل افزایش سختی سؤالات و به عبارتی دیگر تغییر در ساختار امتحانات و استانداردسازی سختگیرانه‌تر موجب سطح دشواری امتحانات شود.‌

این روزها تغییر قوانین امتحانات و تأثیر مستقیم نمرات نهایی در نتایج کنکور، فشار روانی بیشتری بر دانش‌آموزان وارد کرده است، و از طرفی دیگر تغییرات در شیوه آموزش، از جمله کاهش کلاس‌های حضوری در سال‌های اخیر به‌ویژه در دوران کرونا، کیفیت یادگیری را کاهش داده است؛ این موارد نیز در کاهش میانگین بی‌تاثیر نیستند‌.‌

البته ناگفته نماند موارد زیر نیز می‌تواند از دیگر عوامل موثر در کاهش میانگین امتحانات نهایی محسوب شوند، یکی اینکه دسترسی نابرابر به منابع آموزشی و کلاس‌های تقویتی در مناطق محروم کشور و همچنین افت کیفیت آموزش به دلیل کمبود معلمان متخصص، عامل دیگری که شاید به صورت ضمنی و مستتر موجب کاهش میانگین معدل در پایه دوازدهم باشد و نیاز به تحقیق بیشتری دارد مشکلات روانی و استرس میان دانش‌آموزان است.‌

- افزایش استرس ناشی از تأثیر مستقیم نمرات در پذیرش دانشگاه‌ها و نبود حمایت روانی کافی می‌تواند از کیفیت یادگیری کاسته و تاثير آن در کسب نمرات نهایی هویدا شود.

- افت معدل دانش‌آموزان می‌تواند تأثیر منفی بر اعتماد به‌نفس آن‌ها بگذارد و کاهش میانگین معدل‌ها ممکن است نشان‌دهنده کاهش کیفیت آموزش باشد.‌‌

- به نظر می‌رسد کارگروه‌های مشورتی آموزش و پرورش در استان‌ها می‌توانند از الگوهای مناسب آموزشی و تربیتی برای ترمیم این شاخص با تقویت آموزش حضوری، آنلاین و با ارائه برنامه‌های آموزشی تکمیلی و کلاس‌های تقویتی برای جبران کمبودهای آموزشی اقدام کنند.‌‌

- در اقدام بعدی با طراحی سوالات استاندارد امتحانی متناسب با سطح توانایی دانش‌آموزان و محتوای آموزشی تدریس‌شده به صورت آزمایشی اجرا کنند.‌ نهایتا با دعوت از مشاوران و صاحب نظران با برگزاری کارگاه‌های مدیریت استرس، افزایش انگیزه تحصیلی و حمایت روانی می‌توان کیفیت فرآیند یاددهی و یادگیری را در بین دانش آموزان بهبود بخشید.‌

- کاهش میانگین معدل‌های نهایی بین سال‌های ۱۳۹۸ و ۱۴۰۳ زنگ خطری برای سیستم آموزشی است. برای جلوگیری از افت بیشتر، باید به مشکلات ساختاری، روانی و آموزشی دانش‌آموزان از سوی دستگاه تعلیم و تربیت توجه بیشتری شود.‌

- میانگین نمرات امتحانات نهایی سال ۴۰۳ در رشته‌های علوم تجربی، علوم‌ ریاضی و علوم انسانی به ترتیب ۱۲، ۱۱.۸۲ و ۹.۱۳ بوده است که در مقایسه با میانگین امتحانات نهایی سال ۱۳۸۹ تغییرات و اثر کاهشی دارد.‌نمرات سال ۹۸ به ترتیب رشته‌های ذکر شده ۱۳.۷۷، ۱۳.۲۸ و ۱۰.۷۶ بوده است. ‌‌‌

- نظر به اینکه در آزمون‌های بین اللملی همواره ۱۵ و ۲۵ درصد پائین‌تر از کشورهای شرکت کننده هستیم، متاسفانه نتایج نامطلوب امتحانات داخلی نیز خطر مضاعفی برای سیستم آموزشی تحمیل می‌کند.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه گزارش/

به جز یک روز یعنی سه شنبه 20 آذر ماه که عدم تعطیلی مدارس مورد پرسش یک خبرنگار و البته پاسخ های حکیمانه ؛ آموزش محور و اقناع گرایانه ی فاطمه مهاجرانی سخنگوی دولت پزشکیان قرار گرفت ؛ مدارس از 17 آذر تا به امروز و البته فردا چهارشنبه 28 آذر به دلایلی مانند آلودگی هوا و برودت هوا تعطیل شده اند . دانش آموزان ایرانی به ویژه در دوره ابتدایی حداقل در بین کشورهای در حال توسعه یا توسعه یافته کمترین میزان آموزش را در مدرسه دریافت می کنند .

صدای معلم :

فاطمه مهاجرانی سخنگوی فعلی دولت پزشکیان و رئیس وقت مدارس سمپاد در گفت و شنود با " صدای معلم " در اسفند 1396 : مگر غیر از این است که من حرف کارشناسی ام را می خورم مبادا که من جایم را از دست بدهم ؟! فراموش نکنیم !

راه حل خانم سخنگو برای رفع آلودگی هوا : بچه هایتان را به مدرسه نفرستید ... خانم مهاجرانی ! ما هم فراموش نکردیم ! ( این جا )

البته مسئولان وزارت آموزش و پرورش و سایر مقامات ترجیح می دهند که به جای تعطیلی مدارس از « غیرحضوری کردن آموزش » بهره جویند .

علیرضا کاظمی وزیر آموزش‌ و پرورش در حاشیه مراسم تجلیل از پژوهشگران برتر وزارت آموزش و پرورش که 24 آذر در اردوگاه شهید باهنر تهران برگزار شد گفت : در زمان آلودگی هوا، فعالیت‌های آموزشی را ما از طریق شبکه شاد پیگیری می‌کنیم و در هیچ شرایطی آموزش را تعطیل نخواهیم کرد .

 آموزش در جریان است و اگر کافی نبود قطعاً به فکر کلاس‌های جبرانی هم خواهیم بود » .

دوشنبه 26 آذر ؛ کاظمی دراولین کارگروه تحول دانشگاه های فرهنگیان و تربیت دبیر شهید رجایی چنین بیان کرد : ( این جا )

« آموزش و پررش به سبب این تعطیلات، بیشترین آسیب  و خسارت را می بیند. بنابراین باید روی فرهنگ سازی میان دانش آموزان و خانواده ها جهت مصرف بهینه، سرمایه‌گذاری های لازم صورت پذیرد » .

وزیر آموزش و پرورش شنبه 24 آذر در مراسم تجلیل از دانش‌آموزان و معلمان پژوهشگر چنین عنوان می کند : ( این جا )

« ضروری است سیاست‌ها و تصمیمات کلان آموزش پرورش براساس داده‌های علمی و پژوهشی اتخاذ شود » .

پرسش « صدای معلم » آن است که مشخص شود بر اساس پژوهش و مستندات آیا فعالیت در شبکه شاد با مشکلات عدیده ای که دارد تا چه میزان با تعریف « آموزش » و الزامات ذاتی و تطبیقی آن مطابقت دارد ؟

نقش وزیر آموزش و پرورش در تعطیل کردن مدارس به دستور مقاماتی مانند استانداری چیست و آیا آنان حاضر هستند که تبعات و عواقب تصمیمات خویش را بپذیرند ؟

بارها و بارها گفته و نوشته ایم که « مدرسه » هیچ گاه نباید تعطیل شود .

مدرسه آخرین جایی باید باشد که تعطیل می شود اما تصمیم های مسئولان در دوران کرونا و نیز آلودگی هوا و ...  به وضوح نشان می دهد که بر خلاف شعارها در مورد اولویت بودن آموزش و محور بودن مدرسه ؛ مدرسه معمولا نخستین جایی است که تعطیل می شود و هیچ فرد و مقامی هم تاکنون مسئولیت این اقدامات را نپذیرفته است در حالی که عواقب آن گریبان « همه » را گرفته است .

« در حوزه ی آموزش ابتدایی آن چیزی که در برنامه درسی ملی ایران تدوین شده این است که ما 925 ساعت باید آموزش داشته باشیم .

 به عبارت دیگر ؛ دانش آموزان باید سی و هفت هفته آموزشی در مدرسه تحصیل کنند .

 اما در خوش بینانه ترین حالت دانش آموزان 155 روز به مدرسه می روند .

دانش آموزان ایرانی به ویژه در دوره ابتدایی حداقل در بین کشورهای در حال توسعه یا توسعه یافته کمترین میزان آموزش را در مدرسه دریافت می کنند . ( این جا )

وقتی که « زمان آموزش » در ایران پایین رقم را دارد  ؛ جدا از عواقب جبران ناپذیری که تعطیلی مدارس دارد ؛ آیا اساسا می شود روی مقولاتی مانند « فرهنگ سازی » کار کرد ؟

آیا این نظام آموزشی با چالش هایی که دارد و فرد و مقامی در موردش پاسخ گو نیست ؛ اساسا فرصتی برای پرداختن به چنین موضوعاتی را دارد ؟

هزینه ی « آینده « را چه متقبل می شود .

***

اینجا شهر یاکوتسک در روسیه، دما ۴۰ تا ۴۵ درجه زیر صفر است .

دانش آموزان ابتدای صبح خیلی عادی در حال عزیمت به مدرسه هستند .

در این مستند مشاهده می کنید یکی از دانش‌ آموزان که منتظر رسیدن سرویس مدرسه است، فقط با چند دقیقه انتظار ابروهایش منجمد می شود :

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

  از نظر من علیرضا کاظمی یک وزیر اصولگرای محترمِ معتدلِ متشخصِ مومنِ  بسیار سالم و دارای تجارب مدیریتی موفق هست. ساده انگاری نسبت به اداره ی یک ابر مجموعه مانند آموزش و پرورش، نشانه ی عدم شناخت فرد نسبت به این سازمان بسیار بزرگ است. قطعا اهرم ها و  عاملان داخلی و خارجی زیادی مدیر مجموعه را در تنگناهای فراوان قرار می دهند، گویی که مجموعه تنها یک مدیر ندارد و  مدیریت ابرچالش ها و بحران ها نیاز به همراهانی قدر، صادق و کاردان دارد.

شنیدن برخی شایعات مرتبط با انتصابات که کاملا با شناختم از شخصیت آقای کاظمی و یاران مورد وثوقش به دور بود باعث شد از سر دلسوزی چند خط پیش رو را برایش بنویسم تا مبادا آبرویش قربانی سپردن امور به نااهلش شود.

حسین صادقی رئیس فعلی مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی با سی و اندی سال سابقه در حوزه های دیگر از اولین انتخاب های علیرضا کاظمی بود.

چهره ی نامقبول و شایعاتی که در فضای مجازی، به ناحق  از علیرضا کاظمی شکل گرفته و گاه به ناحق مواردی در حق او عنوان می شود، و علاوه بر آن مسائلی مانند حس منفی و نگرانی استان ها در امر انتصابات یا دلشوره های بازنشستگان در بحث مطالبات ، قطعا چالش هایی هست که در صورت مدیریت درست رئیس مرکز ، بخش زیادی از موارد تا به این میزان آسیب رساننده نمی شدند. آقای وزیر باید بداند گاهی اوقات با یک اشتباه نوزده نمی شوند ؛ صفر می شوند…!

علیرضا کاظمی اگر می خواهد خط پایانی بر این شکست در اعتماد و اعتبارش در جامعه ی معلمان بکشد و آنها تا حدودی با او  همدل و همراه شوند، قطعا باید قاطعانه انتخاب خود را اصلاح کند.

یکی از الزامات اصلی برای موفقیت در روابط عمومی، تسلط بر ابزارها و تکنیک‌های ژورنالیستی، خصوصا از نوع مدرن و مربوط به فضای سایبری و ارتباطات مجازی است.

رئیس فعلی مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی به وضوح با این ابزارها آشنا نیست و چند توییت کم بازدیدش هم نشان داده که نمی‌تواند پیام‌های مؤثر و جذابی را به جامعه منتقل کند.

اخبار هفتگی امید بخشش هم که مضحکه ی اصحاب رسانه شده است! عدم توانایی در استفاده از رسانه‌ها، تحلیل اخبار و تولید محتوای مناسب، باعث شده که او نتواند در ایجاد ارتباط و تعامل مؤثر با رسانه‌ها و جامعه‌ی هدف خود موفق باشد.

محبوبیت و اعتبار در بدنه‌ی آموزش و پرورش برای یک مدیر روابط عمومی بسیار حائز اهمیت است. رئیس فعلی مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی نتوانسته اعتماد و احترام معلمان و کارکنان وزارت آموزش و پرورش را جلب کند و به سختی می‌تواند نظرات و خواسته‌های آن‌ها را به مقامات بالاتر منتقل کند. این عدم محبوبیت متاسفانه به عدم همکاری و همدلی از طرف معلمان و دیگر کارکنان منجر شده است.

روابط عمومی قوی نه تنها نیازمند مهارت‌های ارتباطی است، بلکه الزامات و استانداردهای فراوانی دارد. رئیس فعلی مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی نتوانسته به درستی وظایف خود را شناسایی کند و در ساده ترین شبکه‌سازی ها هم موفق نبوده چه برسد به ایجاد شبکه های مؤثر! 

این عدم توفیق باعث ایجاد یک تصویر منفی از وزارت آموزش و پرورش و شخص وزیر شده است. از سویی نداشتن درک صحیح از نیازها و انتظارات جامعه‌ی آموزشی  به ضعف در عملکرد او منجر شده.

یکی از وظایف اصلی روابط عمومی ایجاد شبکه‌های ارتباطی مؤثر بین ذی نفعان داخلی و خارجی مختلف است. رئیس فعلی مرکز روابط عمومی و اطلاع رسانی نتوانسته یک شبکه‌ی ارتباطی قوی میان معلمان، مدیران مدارس و مقامات وزارتخانه برقرار کند و  نظرات و نیازهای آن‌ها را به درستی به وزیر منتقل کند. این امر همان گونه که عنوان شد منجر به عدم همدلی میان معلمان و وزیر آموزش و پرورش شده و موجب بروز نارضایتی‌ها و چالش‌های بیشتر هم خواهد شد.

با توجه به چالش‌های فوق، رئیس فعلی مرکز  در نقش خود به عنوان با مشکلات جدی مواجه شده و عدم آشنایی با ابزارهای ژورنالیستی، فقدان محبوبیت در بدنه‌ی آموزش و پرورش، ناآشنایی با الزامات روابط عمومی و عدم توانایی در ایجاد شبکه‌های ارتباطی مؤثر، همگی عواملی هستند که مانع موفقیت او شده اند.

در نهایت، پیشنهاد می کنیم آقای وزیر برای نجات خود، خیلی زودتر تصمیم صحیح برای تغییر  رئیس روابط عمومی بگیرد.

آقای وزیر باید بداند گاهی اوقات با یک اشتباه نوزده نمی شوند ؛ صفر می شوند…!

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

تهران

گروه رسانه/

طراحی و برنامه‌ریزی نظام آموزشی یکی از مهم‌ ترین تصمیمات هر کشور است و تاثیرات فراوانی بر آینده کشورها دارد . ساختار نظام آموزشی ایران از ابتدای دهه پنجاه تاکنون چهار مرتبه تغییر کرده است و همچنان مورد نقد قرار می گیرد. برگزاری نهایی  امتحانات پایه های دهم و یازدهم ، جدید ترین تصمیمی است که نقدهای جدّی به آن وارد می‌شود ونتایج و آثار فراوانی خواهد داشت .

گفت‌وگو پیرامون ساختار نظام آموزشی به ویژه دوره متوسطه دوم که بیشترین دغدغه صاحب‌ نظران و مدیران آموزش و پرورش معطوف به آن است ؛ امری ضروری محسوب می‌شود .

کتاب « طرح دبیرستان خویش بال » به قلم یکی از مدیران موثر آموزش و پرورش در دهه 60 و 70 نگاشته شده و در سال 1403  منتشر شده است ، طرحی را برای تحول در دوره متوسط ارائه می‌دهد.

معرفی نویسنده

کتاب « دبیرستان خویش بال »  اثر مهندس هادی عزیززاده است که مدت پنج سال دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش بوده است . دو نوبتی شدن امتحانات و نظام سالی واحدی از جمله مصوباتی محسوب می‌شود که در طول تصدّی عزیززاده به تصویب شورای عالی آموزش و پرورش رسیده است .

نویسنده پس از قبولی در دانشگاه  به دعوت مدیر دبیرستان محل تحصیلش در نازی‌آباد تهران شروع به تدریس می‌کند و در سال های پس از انقلاب اسلامی به صورت رسمی به استخدام آموزش و پرورش در می‌آید .

وی در زمان وزارت دکتر اکرمی به مدیرکلی آموزش متوسطه منصوب می شود  ولی در سال 1371 و در اعتراض به نظام نیم سالی – واحدی استعفا می دهد و به کلاس درس برمی‌گردد .

عزیززاده که از سال 76 تا 81 دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش بوده‌ است‌؛ سال 81 مسئول دفتر منطقه‌ای آیسسکو ( سازمان آموزشی ، علمی و فرهنگی اسلامی ) می‌شود و سه سال بعد به عنوان معاون دبیرکل سازمان مذکور انتخاب می‌شود و به مراکش می‌رود .از این جهت  هم با قوانین آموزشی داخلی و مقرارت آموزشی سایر کشورها آشنایی دارد.

 ساختار کتاب

کتاب شامل یک مقدمه و سه فصل است . مقدمه کتاب به بیان دلایل ارائه طرح می‌پردازد . در فصل اول کتاب طرح دبیرستان خویش بال و ساختار پیشنهادی برای دوره دوم متوسطه به صورت  تفصیلی توضیح داده می‌شود .

فصل دوم کتاب هم به نظرهای کارشناسان در مورد کتاب اختصاص دارد و دیدگاه 27 تن از صاحب نظران و مدیران سابق  آموزش و پرورش در موردکتاب درج شده است .

فصل سوم را چهار مقاله از دکتر آرش رستگار، دکتر محمود مهرمحمدی ، دکتر احد نویدی و دکتر عباس عباس‌پور در مورد موضوع کتاب تشکیل می‌دهد. .

پیوست کتاب نیز طرح نویسنده در مورد کلیات ساختار آموزش و پرورش عمومی ( ابتدایی و متوسطه اول) است .

مسئله کتاب : پویایی برای حل بحران کیفیت و بحران عدالت

مهندس هادی عزیززاده با توجه به حضور در سمت‌های مختلف آموزشی و مشارکت در تهیه طرح تغییر نظام قدیم به نظام نیم سالی – واحدی  و سپس  تصویب واجرای نظام سالی-  واحدی بر قوانین  آموزشی تسلط دارد.  وی در تلاش است  تا طرحی برای پویایی ساختار دوره دوم متوسطه و مقابله با بحران کیفیت و بحران عدالت ارائه دهد؛ از همین رو در مقدمه به تجربه‌ خود در مورد طرح تغییر بنیادی نظام آموزش و پرورش در سال 67  می پردازد؛ طرحی که از ابتدا سرنوشت محتوم آن شکست بوده است و می‌نویسد :

« من حق دارم نگران باشم؛ زیرا دیده ام و دیده ایم که ناگهان شوراهای سیاست گذار تصمیم گرفتند امتحانات دهم ، یازدهم  و دوازدهم به صورت نهایی و کشوری برگزار شود ، تصمیمی که از ابتدا مشخص بود مدارس را به کلاس کنکور تبدیل خواهد کرد و فعالیت‌هایی از قبیل کتاب خوانی ، کارگروهی ، پروژه‌های دانش‌آموزی و فوق برنامه را نادیده خواهد گرفت » . ( ص10)

وی سپس می‌نویسد : طی دوران خدمتم در آموزش و پرورش دیده‌ام و شما هم حتما دیده‌اید که چگونه افرادی برای رسیدن به مقام یا حفظ آن، رای خود را با رای مقامات هم سو می کنند حتی اگر با آن‌ها اختلاف نظر جدی داشته باشند و البته دیده‌ام افرادی را هم شجاعانه و بدون لکنت زبان ، نظرات خودرا ابراز کرده‌اند و در برابر کج‌روی‌ها ایستادگی می‌کنند ؛ هر چند به از دست‌دادن مقام شان بینجامد . ( ص 11)

وی دلیل نام گذاری کتاب را هم به معنای دبیرستانی می داند که به خود می‌بالد و افتخار می‌کند و هم به معنای دبیرستانی است که خود بالنده است و دائما خود را با شرایط و روزگار تطبیق می‌دهد و پیشرفت می‌کند .  

فصل اول کتاب به ارائه و توضیح طرح پیشنهادی مهندس عزیززاده اختصاص دارد .

مهم‌ترین دغدغه نویسنده این است که باید ساختار بدون انعطاف دوره متوسطه فعلی را با اقداماتی به ساختاری منعطف و پویا تبدیل کرد، به صورتی که تغییرات تدریجی را پذیرا باشد و برای به‌روز کردن محتوا نیاز به تغییر دفعی و انقلابی آن احساس نشود .( ص 28). 

عزیز زاده معتقد است که باید ساختار نظام آموزشی را از حالت نظام سالی قدیم به نظام واحدی با تعیین دروس مشترک ( که دانش آوزان به اجبار می خوانند ) و دروس غیر مشترک ( که به اختیار انتخاب می کنند) تبدیل کرد .

آنچه برای نویسنده مهم است ، حل دو بحران کیفیت  و بحران عدالت است . وی مهم‌ترین گام برای حل این دو بحران را انعطاف‌پذیری برنامه آموزشی در جهت پویایی دبیرستان می داند و می کوشد از طریق انعطاف‌پذیر ساختن دوره دوره دوم متوسطه ، طرح دبیرستان خویش بال را طراحی نماید .

طرح پیشنهادی دبیرستان خویش بال:

 کتاب دبیرستان خویش بال  می کوشد با برشمردن مزایا و معایب نظام نیم سالی واحدی ، مزایای آن را تا حد ممکن حفظ کند ولی معایب آن را کاهش دهد تا قابل مدیریت باشد . از این رو نظام آموزشی منعطفی را پیشنهاد می‌دهد. دبیرستان خویش بال درصدد است که  نظام آموزشی  تا 25 درصد انعطاف داشته باشد که قابل افزایش است. کتاب در میان دو نظام نیم سالی - واحدی که در دهه هفتاد اجرا شد و شکست خورد و نظام سالی- واحدی کنونی که انعطاف ناپذیر است راهی را پیشنهادمی دهد که دبیرستان بتواند  به پویایی برسد و دچار شلختگی و در هم ریختگی نیز نشود .

طرح دبیرستان خویش بال بر مبنای شکل گیری یک نظام انعطاف پذیر و شکل گیری آموزش و پرورش واقعی و نه تبدیل دبیرستان به کلاس کنکور و فراموشی پرورش طراحی شده است .

مهمترین نکات این طرح را می‌توان به ترتیب ذیل بیان نمود :

الف) دو روش نظام واحدی است و نظام سالی برای دبیرستان خویش بال پیشنهاد می‌شود. . در هر دو روش تعدادی واحد یا درس به صور ت مشترک و تعدادی درس به صورت انتخابی به دانش‌آموزان ارائه می‌شود.  به این ترتیب دانش آموزان می‌توانند درس های اختصاصی را بگذرانند و در تعدادی درس انتخابی شرکت کنند که به انتخاب خودشان خواهد بود.

ب) براساس طرح دبیرستان خویش بال ، نیازی به رشته های تحصیلی نیست . به نظر نگارنده در دنیای جدید نیازی به ایجاد رشته‌های تحصیلی در دوره متوسطه ( جز برای رشته های خاص مهارتی ) نیست و بهتر است دانش‌آموزان در انتخاب دروس آزادی عمل داشته باشند . از نظر وی اگر به دانش آموزان حق انتخاب درس داده شود ، فارغ‌التحصیلانی وجود خواهند داشت که مثلا در درس ریاضی قوی‌تر از دیپلمه‌های ریاضی فعلی باشند یا در درس ادبیات فارسی قوی‌تر از دیپلمه‌های رشته ادبیات و علوم انسانی و .... ( ص 40) به کتاب‌هایی همچون دبیرستان خویش بال نیاز است تا روزنه‌ای باشد برای گفت و گو در مورد نظام آموزشی.

ج) دانش‌آموزان مستعد مدارس مناطق محروم اجازه خواهند داشت تعداد بیشتری از دروس انتخابی را طی دوره سه ساله متوسطه دوم بگذرانند که به استقرار عدالت آموزشی کمک خواهد کرد .

ه) مدارس استعداد های درخشان بلا موضوع می‌گردد و دانش آموزان ممتاز و سرآمد مدارس عادی می‌توانند تعداد بیشتری از واحدهای اختصاصی انتخابی را متناسب با استعداد ، علایق و تواناهی‌های خود انتخاب کنند .

و) آموخته های خارج از مدرسه در زمینه های علمی ، هنری ، ورزشی ، مهارتی و زبان نیز به عنوان واحد های اختصاصی انتخابی پذیرفته خواهد شد.

ز) دروس گذارنده شده توسط دانش‌آموزان در مدارس بزرگسالان پذیرفته می‌شود .

ک) دروس مشترک در جهت یادآوری و تکمیل مباحث دوره‌های آموزش عمومی و کاربرد آموخته‌های قبلی و جدید در زندگی تاکید داشته باشد و مباحث عمیق نظری به دروس انتخابی  اختصاصی واگذار شود .

ل) سامان دهی مدارس : در این طرح  امکان تشکیل مجتمع‌های آموزشی وجود دارد که یک دبیرستان به عنوان مدرسه فراگیر مرکزی ( جایگاه ارائه دورس تک درسی اختصاصی ) و مدارس اقماری ( جایگاه ارائه دورس مشترک در قالب نظام سالی ) تقسیم می‌شوند . مدارسی فوق زیر نظر اداره کل آموزش وپرورش استان قرار می‌گیرند و ادارات آموزش و پرورش مناطق به صورت محدود بر آن‌ها نظارت می  کنند . امکان ارائه برخی دروس اجباری در صورت فراهم بودن شرایط در مدارس اقماری هم وجود دارد .

م) تاکید بر کار گروهی و پرهیز از رقابت: یکی از نکاتی که دبیرستان خویش بال برآن تاکید دارد تاکید بر کار گروهی است. . برای مثال  به معلمان دروس اجباری و انتخابی اجازه داده می‌شود، نمرات دانش‌آموزان را بر اساس  پروژه یا کار گروهی محاسبه کنند .

ن)  بر اساس این طرح کتب مربوط به دروس اختصاصی انتخابی را وزارت آموزش و پرورش تهیه می‌کند ولی چاپ و تالیف کتب دروس انتخاب به بخش خصوصی واگذار می‌شود .

ح) برگزاری کنکور تغییر می‌کند و نیازی به برگزاری کنکور به صورت رشته‌ای نیست و دانش‌ آموزان باید در آزمون دروس مورد نظر خود شرکت کنند .

 محاسن طرح دبیرستان خویش بال

 طرح دبیرستان خویش بال می‌تواند تصلب را در آموزش و پرورش کاهش دهد . براساس این طرح می‌توان در مناطق محروم یا مناطقی که معضل کمبود هنرستان  دارند، کلاس‌های عمومی در دبیرستان برگزار شود و دانش اموزان کلاس های مهارتی را در هنرستان بگذرانند . بر پایه این طرح ، با برگزاری کلاس های تخصصی در دبیرستان‌های  اصلی امکان استفاده از دبیران بهتر وجود دارد . ضمن اینکه رقابت بین دانش آموزان و تبدیل مدرسه به محلی برای رقابت کاسته می شود . به انتخاب دانش آموز احترام گذاشته می شود . به ترتیب فوق دانش آموز مجبور نیست به دلایل مختلف، در رشته ای تحصیل کند که علاقه چندانی به آن ندارد و می‌تواند تا پایان دوره متوسطه با دروس و مهارت‌های مختلف آشنا شود .

با اجرای این طرح معضلات هدایت تحصیلی در پایه نهم کاهش می یابد و دانش‌آموزان می‌توانند دروس مورد علاقه خود را در کنکور آزمون بدهند .

جمع بندی :

کتاب دبیرستان خویش بال بر خلاف مباحث کلان و تئوریک در مورد آموزش و پرورش یا مباحث انتقادی در مورد مسائل نهاد تعلیم و تربیت به یک نکته مهم و اساسی نگاهی کاربردی و اصلاح گرانه دارد . 

نویسنده کتاب که خود شاهد تصمیم گیری‌های موثر نظام آموزشی در دوران‌های مختلف بوده است می‌کوشد تا به مهم‌ترین مسئله دبیرستان و دوره دوم متوسطه از منظری کاملا حرفه‌ای و راهگشا بنگرد و راهکار ارائه دهد .

این راهکار برداشتن جوّ انعطاف ناپذیر و متصلّب دوره دوم متوسطه در جهت هماهنگی با تحولات جهانی و روزآمدی ساختار آموزش و پرورش است . در شرایطی که تصمیمات در اتاق‌های بسته و بدون در نظر گرفتن منافع دانش آموزان و جامعه اتخاذ می شود .

به کتاب‌هایی همچون دبیرستان خویش بال نیاز است تا روزنه‌ای باشد برای گفت و گو در مورد نظام آموزشی.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

 در اکثر کشورهای غیرتوسعه یافته بوروکراسی به جای این که دموکراتیزه شود نوعی دولت زدگی بوروکراسی به خود گرفته است . " ( 1 )

***

« خبرنگار : خانم دکتر . سلام . خوبی ؟

مهاجرانی : سلام . حال شما ؟

خبرنگار :  یه سوال می شه بپرسم .

مهاجرانی : حتما .

هوای این روزها را چطور می بینید ؟

مهاجرانی : هوای ....وقتی مدیران نخبه ما امثال شما باشند باید که هوا و خیلی چیزهای دیگر در این مملکت هم افتضاح باشد !

خبرنگار : تهران رو ؟

مهاجرانی : افتضاح ! خیلی بد !

خبرنگار :

شما همیشه گفتید که من یه مادرم . واقعا خودتون حاضر بودید فرزندتون را تو این هوا مدرسه بفرستید ؟

مهاجرانی : حتما نه . حتما نه . حتما هوا هوای خوبی نیست . و تصمیم این است که دوستان گرفتند . در حال گفت و گو هستیم .

خبرنگار : این روزها کمیته گفتند برگزار نشه . کمیته اضطرار واقعا می دونستند شرایط چه جوریه  .

مهاجرانی : والله از جمله موضوعاتی هستش که یه کمی جای تعجب داره . شاید بهتر این بود که با توجه به وضعیت هوا ، با توجه به این دو سه روز گذشته هم مدارس به صورت غیرحضوری می بود ؛ شاید بهتر بود که امروز هم غیرحضوری باشه ولی به هر حال پی گیری می کنیم که تصمیمات ، تصمیماتی باشه که مردم را تو « شادی » قرار بدیم » .

این گفت و گوی میان فاطمه مهاجرانی رئیس سابق سمپاد و سخنگوی فعلی دولت مسعود پزشکیان و خبرنگاری است که به عنوان نماینده « رکن چهارم دموکراسی » گویا ناراحت است که چرا سه شنبه ( نوزدهم آذر ) هم مدارس به صورت زنجیره ای تعطیل نشده اند .

سطح گفت و گو را ملاحظه نمایید .

خانم سخنگو نمی داند که منظور از « هوا » کدام هواست .

در ضمن خانم مهاجرانی از این که چرا سه شنبه هم تعطیل نشده مثل آقای خبرنگار تعجب می کند .

 او می گوید تصمیم برای تعطیلی مدارس را « دوستان » گرفته اند و خانم سخنگو که زمانی آموزش و پرورش را یک « خانواده » تلقی کرده بود و خودش در هوای آموزش و پرورش و چالش ها و مشکلات آن تنفس کرده حتی خبر ندارد آن چیزی که ایشان و اکثریت تحت عنوان « آموزش غیرحضوری » نام می برند هیچ شباهتی با مولفه ها و مختصات یک آموزش حداقلی هم را ندارد .

این آقای خبرنگار هم که زمانی مصاحبه ی او با « رضامراد صحرایی » در مورد نظرش درباره « دربی » سوژه و مضحکه عموم گردید در این گفت و گو هم سعی می کند این مدیر نخبه و رئیس سابق سمپاد را هم در تله ی خود انداخته و با افزودن « بار عاطفی و احساسی » به موضوع مورد نظر ماهی خودش را از آب گل آلود بگیرد .

و البته موفق هم می شود .

نکته ی قابل تامل و البته تاسف آن است که خانم سخنگو از این که وضعیت هوا در چنین شرایطی است و یا مدارس تعطیل شده اند اصلا ناراحت و یا مغموم هم نیست ( شادمان و سرحال است ) و یا  از تعطیلی مدارس اظهار تاسف نمی کند و عذرخواهی نمی کند .

تصمیم به تعطیلی مدارس را کدام دوستان گرفته اند ؟

و شما در این میان چه کاره هستید ؟ شمایی که همه ی امکانات اجرایی کشور در اختیار شما و دولت تان است .

 درست مانند علیرضا کاظمی که حدود یک ماه پیش و زمانی که خبرنگار از اقدامات در مورد تعطیلی مدارس به خاطر آلودگی هوا پرسش می کند ؛ وزیر آموزش و پرورش آدرس « دستور العمل های خاص و ویژه » را می دهد ( این جا ) و البته تاکنون جز تعطیلی مدارس و برجسته کردن « آموزش های برای خالی نبودن عریضه » کار خاص دیگری انجام نداده است ؛ سخنگوی دولت چهاردهم هم خبر از تصمیماتی می دهد که قرار است با آن مردم خوشحال شوند .

البته شاید تا زمان اجرای آن تصمیم های مردم شاد کن ؛ 50 هزار نفر دیگر در قید حیات نباشند که طعم و مزه این شادی ها را بچشند .

هر چند با تعطیلی مدارس که خوش آیند و مطلوب دانش آموزان و اولیای آنان و در حال حاضر اکثریت قریب به اتفاق معلمان است ( جز صدای معلم در این شرایط رسانه ی دیگری را ندیدم که مخالف این تصمیمات باشد درست مانند دوران کرونا )  ... مردم بار سفر می بندند و راهی جاده های شمال می شوند . به قول معروف ؛ جوج و قلیونی می زنند و دوباره به این  سرزمین آلوده باز می گردند و دوباره روز از نو و روزی از نو ...

احتمالا در مسیر برگشت و بر اساس فرهنگ رانندگی فاخرشان هم تعدادی کشته و مجروح می شوند .

خانم مهاجرانی در اسفند 1396 در مصاحبه با « صدای معلم » مطالبی را بیان می کند که خواندن و دانستن آن خالی از لطف نیست .

رئیس سمپاد آن موقع چنین می گوید : ( این جا )

« بحران یا ابربحران های ما ناشی از گسست سیستمی است . ناشی از این است که وقتی من مهاجرانی به این اتاق می آیم در را می بندم و احساس می کنم بناست که همه مسائل را باید من یکی به تنهایی حل بکنم. بپذیریم در کشورمان ایجاد کارهای بین سیستمی مان مشکل وجود دارد . مشکل اساسی ما این است که یک، کمتر به علم اعتقاد داریم. ما به سلیقه اعتقاد داریم. ما لزوما به همان چیزی که دیگران می گویند اعتقاد داریم.

 وقتی یک موضوعی به عنوان یک تصمیم به فرض علمی اتخاذ می شود چه دلیلی دارد منی که حوزه ام هیچ ربطی به این موضوع ندارد بخواهم آن را تایید بکنم ؟ شما اسم این رفتار را چه می گذارید؟

....ما چه کار کردیم و یا باید چه کار می کردیم که صد بحران و ابر بحران نداشته باشیم ؟

به محض این که یک نظر کارشناسی داده می شود، یک فضای مشوش درست می شود که این با این مخالف است ... نه !

 نظر ، نظر کارشناسی است. ما دموکراسی اداری باید داشته باشیم. این گونه نیست اگر یک چیزی پیش از این که من تاکید می کنم روی قانون شدنش قانون شد ؛ سمعا و طاعتا که انجامش می دهیم شد. چرا وقتی که یک گفتمانی می خواهد شکل بگیرد فضا را به سمتی می بریم که گویا این دو نفر به خون هم تشنه اند. این جمله غلط است.

مهاجرانی در بخش دیگری چنین می گوید : ( این جا )

« مگر غیر از این است که ما در طول این سال ها بسیار آسیب دیده ایم  از منفعت طلبی های فردی .

مگر غیر از این است که من رئیس که به هر حال بالا دستی دارم و البته حفظ حرمت او بلاشک واجب است ...

مگر غیر از این است که من حرف کارشناسی ام را می خورم مبادا که من جایم را از دست بدهم ؟! فراموش نکنیم !

این زیرمجموعه زیر مجموعه ای از کل جامعه است .

آیا همه تصمیماتی که در این سال ها در کشور اتخاذ شده است مخالف نداشته است ؟

مگر می شود یک تصمیمی صد درصد خوب باشد ؟

مگر می شود یک تصمیمی مخالف نداشته باشد ؟

ما در این قضیه گیر داریم ،  بپذیریم .

ما در جمع آوری نقاط قوت و ضعف تصمیات مان گیر داریم .

ما اگر یک بار « مدیریت دانش » را به معنای علمی آن پیاده سازی کرده بودیم امروز گرفتار این سعی و خطاها نبودیم . فراموش نکنیم !

در طول این سال ها خود ماها بودیم که دائم تصمیم گرفتیم ؛ مگر غیر از این بوده است ؟ »

حال این پرسش مطرح می شود که آیا مهاجرانی 1403 و در جایگاه « سخنگوی دولت » همان مهاجرانی رئیس سمپاد است که به چالش های اساسی سیستم اشاره می کند ؟

چه اتفاقی افتاده است ؟

آیا موضع خانم سخنگو یک نظر و موضع کارشناسی است ؟ وقتی که حتی تهران آلوده ترین شهر جهان معرفی می شود ؟

آیا توصیه ی جامعه به نفرستادن فرزندان شان به مدارس یک حرف کارشناسی است ؟

چه کسی و کدام نهادها مسبب این وضعیت و « انسداد سیستمی » هستند ؟ و البته خانم مهاجرانی از کنار آن رد می شود ؟

مسئول این بحران ها و ابر بحران ها چه کسانی هستند ؟

و قرار است چه کسانی رسوبات سیستم را جمع آوری و پالایش کنند وقتی که در این مملکت اعرابی از مسئولیت پذیری و قانون مداری مشاهده نمی شود ؟

وقتی مدیران نخبه ما امثال شما باشند باید که هوا و خیلی چیزهای دیگر در این مملکت هم افتضاح باشد !

( 1 )

نگرشی بر بنیان های دولت مدنی در غرب ، انوش جعفری ، انتشارات آرون ، چاپ اول ، ص 133

***

حسین آخانی ؛ استاد دانشگاه تهران و کنش گر محیط زیست :

« قتل عام عمومی

حل مشکل آلودگی در بین مشکلات کشور از ساده ترین هاست. یکی دو سال بودجه عمرانی و بودجه شهرداری ها را به توسعه حمل و نقل عمومی اختصاص دهند و سپس بنزین را با قیمت جهانی بفروشند هم مشکل الودگی حل می شود و هم ناترازی مصرف بنزین برای همیشه حل خواهد شد.

تازه می توانند بنزین را صادر کنند و برای کشور کلی درآمد ایجاد کنند.

ویدئو را مشاهده فرمایید :

آموزش و پرورش، سازمانی است مستقل و همانند تمامی وزارتخانه ها متکی به تخصص، مهارت، کارکرد و توانمندی نیروهای شاغل خود و باید باشد. برقراری آزمون داخلی یا نهایی، سوپاپ اطمینان از میزان یادگیری هر دانش آموز در کلاس درس و مدرسه است و تضمینی برای ارتقای سطح دانش، خرد، بینش و جهت یابی دانش آموزان برای برعهده گرفتن نقش اجتماعی با هدف تعیین تکلیف زندگی در دوران جوانی و بزرگسالی است.

برای یک معلم و مدیر هوشیار مدرسه مشاهده خبر زیر شگفت انگیز و تأسف بار بود:

محسن زارعی رئیس مرکز ارزشیابی و تضمین کیفیت نظام آموزش و پرورش در گردهمایی رؤسای نواحی و مناطق استان اصفهان به اهمیت پشتیبانی مالی و منابع انسانی در برگزاری آزمون های نهایی اشاره کرد و گفت:

« برای اولین‌بار، تأمین امنیت آزمون‌ها به عهده وزارت کشور سپرده شده است و این موضوع در شورای تأمین استان‌ها و شهرستان‌ها نیز پیگیری می‌شود » .(1)

بسیاری از کشورهای پیشرفته به جای ارزیابی مستمر و افزایش سطح استرس و خستگی ذهنی دانش آموزان به ارزیابی پایانی در طول یک سطح یا دوره تحصیل، اکتفا می کنند و امروز ما به جای حرکت در چنین وضعیتی، پای وزارتخانه ای را به آموزش و پرورش باز می کنیم که بار امنیتی دارد.

در ویکی پدیا در خصوص شرح وظایف وزارت کشور، چنین آمده است:

« فراهم نمودن موجبات حفظ نظم و امنیت در سراسر کشور و تأمین آزادی‌های سیاسی و اجتماعی در چارچوب قانون اساسی و سایر قوانین مملکتی و اجرای سیاست عمومی دولت به‌ منظور پیشبرد برنامه‌های اجتماعی، اقتصادی عمرانی و حفظ دستاوردهای انقلاب اسلامی با استفاده از مشارکت‌های عمومی و نظارت بر اداره امور مناطق کشور از طریق استانداران، فرمانداران و بخشداران و همچنین شناسایی و تعیین هویت افراد و رفع بحران‌های ناشی از حوادث و وقایع غیرمترقبه » .

حال با این توصیف، تضمین امنیت آزمون نهایی مدارس توسط وزارت کشور، چگونه تفسیر می شود؟

حقیقت آن که تأمین امنیت آزمون های نهایی مدارس توسط وزارت کشور به معنای اعتراف بر بی کفایتی و ناتوانی وزارت آموزش و پرورش در انجام رسالت و وظایف خود است و ارزش و اعتبار معلمان و مدیران در این بین زیر سئوال رفته و جایگاه آنان روز به روز ضعیف تر خواهد گشت. این که علیرغم تمامی تمهیدات وزارت آموزش و پرورش، باز تقلبی در جلسات امتحانات نهایی صورت می گیرد، صرفا دلیلی از ضعف و ناتوانی مدیران و معلمان و دیگر نیروهای صفی و ستادی نیست . در جلسات کنکور نیز تقلب صورت می گیرد. تقلب، دلیل موجهی برای امنیتی کردن امتحانات نهایی نیست.

جلسه امتحان، چیزی شبیه فضای رأی گیری و انتخابات نیست که حضور سرباز و پلیس در آن، امری عادی به نظر برسد.

به جای ایجاد فضای امنیتی، بهتر است فکری اساسی به تضمین کیفیت آموزشی بنمایید.  نوجوانان و جوانان و حتی کودکان، امروز از اختیار و حتی سلطه تربیتی – محافظتی خانواده، مدرسه و گاه حتی جامعه خارج شده اند.آنان دیگر چون دو دهه پیش، با خواسته ها و اصول ما هم خوانی ندارند و حتی در بسیاری از موارد از ما فراتر رفته اند.

بخشی از آنچه که امروز به نام تقلب در هر نوع آزمون داخلی و نهایی و حتی کنکور شاهد آن هستیم نتیجه توسعه تکنولوژی فضای مجازی است ؛  پدیده ای که خاص کشور ایران هم به تنهایی نیست. آنان با عنوان نسل " زد " شناخته می شوند.

سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی، آنان را چنین تعریف می کند:

« جمعیتی که اکنون ۳۲ درصد جمعیت جهان را تشکیل می‌دهد، با حدود دو و نیم میلیارد انسان، که متولدان دهه ۱۹۹۰ تا اواسط دهه ۲۰۱۰ میلادی هستند (1370 تا 1390) نسل زد می‌نامند » . و برای آنان 30 ویژگی ممتاز و متمایز از نسل ما معلمان و مدیران، مشخص شده است که 13 مورد از 30 ویژگی آن ها عبارت است از:

کم توان در توجه، اهل حال، پردازشگر سریع، به شدت انعطاف پذیر، به روز، عاشق دیده و شنیده شدن، مطالبه گر جدی آزادی، خود محور، کپسولی، ساختارشکن، شخصی ساز آموزش ، مقاوم در برابر نصیحت، متنفر از تحت کنترل بودن... (2)

ما معلمان در مدارس، با روح و روان و یادگیری های ماندگار دانش آموزان در ارتباط هستیم. ما معلمان به دانش آموزان خود اصول و روش های تقلب را آموزش نمی دهیم. بخشی از این روحیه به اثرپذیری از جامعه و الگوهای موجود در آن بر می گردد. ما معلمان حق متهم کردن آنان را نداریم. حق قضاوت یا پیش داوری آنان را نداریم. حق برچسب زدن را هم نداریم. ما معلمان بدون تفکر به عاقبت کار نمی توانیم عمل کنیم. ما پاسبان یا مفتش جلسه امتحان نیستیم. مأموریت ما متمایز از کارکرد سازمانی مان نیست. او دانش آموز است و ما معلم. لازم و ملزوم یکدیگریم. هر دو مکمل امر آموزش هستیم. هدف از آزمون اطمینان از یادگیری است و تمام تلاش و زحمات ما در تعقیب نتیجه این هدف برنامه ریزی شده است.  جلسه امتحان، چیزی شبیه فضای رأی گیری و انتخابات نیست که حضور سرباز و پلیس در آن، امری عادی به نظر برسد.

موضوع مهم پرداختن به دلایل تقلب است. فشاری که خانواده ها بر نمرات دانش آموزان وارد می کنند و تابوی نمره 20، آنانی را که توانایی یا میل و حوصله درس خواندن ندارند به سوی تقلب می کشاند ؛ پس خانواده ها بیشتر از ما معلمان مقصرند.

آیین نامه های خشک پادگانی در مدارس نیز آنان را به تقلب برای نتیجه گیری مطلوب یا مورد انتظار می کشاند. معلمان و مدیران و صد البته والدین با نگاه بالای نوک دماغی خود برخی از دانش آموزان را به سوی سیاست رایج جامعه یعنی می توان بدون زحمت نتیجه گرفت، هدایت می کنند. جسارت و شجاعت متقلبین در هر آزمونی بر شعور خواندن و یادگرفتن شان، می چربد. منطق آنان سریع و بی دردسر موفق شدن است. مثل آنانی که یک شبه میلیاردر می شدند. (چون الان میلیارد رقمی نیست و تعداد صفرها و انتظارات بیشتر شده است.)

به جای امنیتی کردن فضای امتحانات نهایی، آرامش و امید را به دانش آموزان هدیه کنیم. به آنان بفهمانیم که امتحان در تمامی مراحل زندگی ما جریان دارد اعم از امتحان الهی و غیرالهی. مهم چگونه تمهید شدن ماست. چگونه از مسیر معقول و بی دردسر، به نتایج مطلوب می توان رسید.

بهتر است به جای برجسته کردن امتحان و ایجاد رعب و وحشت از آن، به او آموزش دهیم که مهم ترین اصل در کلاس درس و مدرسه، فقط و فقط یادگیری عمیق و ماندگار مفاهیم و مطالب درسی است. برای این کار یک معلم باید از هنر روش تدریس سیّال (3) استفاده نماید. البته محتوا و حجم کتب درسی هم متناسب با توان یادگیری و علاقه مندی تمامی دانش آموزان نیست. تفاوت های فردی در بین دانش آموزان و در مدارس بسیار بیشتر از جامعه به چشم می آید، چون آنان کم سن و سال و در حال جامعه پذیر شدن و درونی کردن ارزش ها هستند.

دیگر موضوع مهم در این تصمیم این است که :

وزارت کشور قرار است با فرد متقلب چگونه برخورد یا رفتار نماید؟ طبق اصول و قوانین امتحانت نهایی وزارت آموزش و پرورش یا بر اساس اصول و قوانین مرسوم در وزارت کشور.

رئیس مرکز ارزشیابی و تضمین کیفیت نظام آموزش و پرورش در بخشی دیگر گفته است:

« برگزاری آزمون نهایی باید به‌ عنوان یک مسئله ملی در نظر گرفته شود و همه دستگاه‌ها موظف به حمایت از آموزش ‌و پرورش در این زمینه هستند » .

آزمون نهایی، ناموس آموزش و پرورش است، ظاهرا ملی تلقی کردن آن، بهانه ای برای ورود وزارت کشور شمرده می شود. همچنان که کمبود معلم بهانه ورود طلاب به مدارس شد.

ما در مدارس مشکلات و معضلات عدیده ای داریم که هرگز ملی شمرده نشده و هیچ سازمان و وزارتخانه ای برای تخفیف یا حل آن ها عزم جزم نکرده است، حال چرا امروز تقلب در آزمون نهایی را مسأله ای ملی قلمداد می کنید؟

آموزش و پرورش با مشمولیت تعداد بیشتری از نیروهای شاغل و جمعیت قابل توجه دانش آموزی، نسبت به سایر وزارتخانه ها با مشکلات گوناگونی مواجه است که پرداختن بدان ها از حوصله بحث خارج است.

فقط انتظار می رفت زمانی که دهه ها انتصاب مدیران و مدیران کل استان ها به طور سفارشی و فامیلی در آموزش و پرورش رواج داشت وزارت کشور از جمله شرایط انتخابات را برای نمایندگان مجلس یا شوراهای شهر عدم دخالت در چنین امور مهمی قرار می داد.

اگر از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مثلا برای ترویج فرهنگ و هنر ایرانی دخالتی می شد، یا از سوی وزرای اقتصاد یا صمت و جهاد کشاورزی در جهت ترغیب و تشویق دانش آموزان به امر تولید یا کمک به پویایی و توسعه آموزشی و اقتصادی کشور، به آموزش و پرورش یاری رسانده می شد نیت قابل تحسین و حمایت بود. اما توسط وزارت کشور علیرغم شرح وظایفی که بدان پرداختیم و جهت تضمین امنیت امتحانات نهایی، قابل قبول و تحمل نیست.

مگر ما وزیر نداریم؟ مگر وزیر ما قدرت اجرایی ندارد؟ مگر وزیر ما تنگناها و ضعف ها را نمی شناسد؟ مگر وزیر ما با تمامی زیرمجموعه وزارتخانه یعنی نیروهای ستادی عریض و طویل خود نمی تواند سلامت امتحانات نهایی را تضمین کند؟

دقت کنید سلامت نه امنیت!

در ادامه زارعی با بیان این که : « ارزشیابی پایان کار نیست، بلکه شروع یک فرایند است، افزود: ما باید از نتایج آزمون‌ها برای اصلاح فرایندها و برنامه ‌ریزی‌های آینده استفاده کنیم » .

جناب زارعی

اما ارزشیابی برای ما معلمان و مدیران مدارس، دقیقا پایان فرآیند است. ما معلمان 12 سال تعلیم و تربیت یک کودک را در مقاطع گوناگون تحصیلی بر عهده می گیریم تا او را به خانواده، بازار کار یا وزارت علوم تحویل دهیم. نتایج آزمون چیزی نیست جز یک نتیجه کمی که کیفیت آن با ادامه مسیر او توسط سایر نهادها مشخص خواهد شد.

از کدام فرآیند سخن می رانید؟ برای داشتن فرآیندی، مهارتی آموزش داده نشده است. کیفیتی در کار نیست. فقط نمره است برای دروسی که به صورت کپسولی یا حفظیّات، به او منتقل شده است. تنها مشکل آموزش و پرورش تقلب 2 یا 5 درصدی دانش آموزان در امتحانات نهایی یا لو رفتن و فروش سئوالات قبل از امتحان خاص و صد البته جلسه کنکور نیست.

آموزش و پرورش دهه هاست که هزار و یک مسأله لاینحل را با خود یدک می کشد . به جای برخورد امنیتی با مقوله تقلب، بهتر است فضای بازی برای طرح و هم فکری اهل فن ایجاد نمایید. به جای پرداختن به چنین مقوله ای نه چندان همه گیر، به تحلیل میانگین نمرات امتحانات نهایی که همه گیرتر است بپردازید. چون وظیفه شما طبق عنوان شغلی تان تضمین کیفیت نظام آموزشی است نه مجازات دانش آموزان متقلب.

اگر تقلب معدودی از دانش آموزان باعث کاهش میانگین نمرات نهایی گردیده است که آبروریزی بود برای کل نظام آموزشی ؛ می توانستید آبروداری کنید و نمره صفر یا کسر شده آنان را در جمع بندی و اعلام میانگین نمرات شهرها، شهرستان ها ، استان ها یا کشور دخالت ندهید تا امیدواری و ارجمندی به جمع جامعه آموزش و پرورشی ها برگردد.

شما مقام مسئول هستید و چنین خلاقیتی از شما انتظار می رفت و اگر بدون دخالت نمرات افراد متقلب میانگین ها اعلام شده است ؛ به جای ایجاد فضای امنیتی، بهتر است فکری اساسی به تضمین کیفیت آموزشی بنمایید.

و یک پیشنهاد:

از طریق فضای مجازی که برای آموزش و پرورش کم هزینه خواهد بود، از خود دانش آموزان بپرسید برای کیفیت بخشی نظام آموزشی چه باید کرد؟ یا چرا و با چه انگیزه ای تقلب می کنید؟

بها دادن به دانش آموزان همیشه بیشتر از تهدید و ارعاب، جواب می دهد. اولی حس اعتماد به نفس و ارزشمندی را در او احیا و ابقا می نماید و دومی حس لجاجت و امتناع را.

یاد بگیریم که کوتاه ترین و ساده ترین راهکار، همیشه مناسب ترین راه حل نیست و حتی می تواند لطمات و صدمات جبران ناپذیری برجا بگذارد.

یاد بگیریم که از اول شروع کردن و تکرار اشتباهات دیگران، عاقلانه نیست. به جای این کار زمان بر، انرژی بر و سرمایه بر، نتایج مطلوب و دستاوردهای ارزشمندی که کشورهای پیشرفته آموزشی پس از طی طریق اشتباهات در گذشته دور بدان رسیده اند را مطالعه، بررسی، تجزیه و تحلیل و بومی سازی نمائیم.

انسان ها به تجارب و مهارت و تخصص دیگران محتاجند.

امام علی علیه السّلام فرموده اند:
الحکمة ضاله المومن فخذ الحکمة و لو من اهل النفاق؛
دانش راستين گمشده مؤمن است پس آن را فراگير و بياموز ولو از مردم منافق.(4)

تفاوت ما با آنان در این نکته مهم نهفته است که آنان با پدیده تقلب که بخشی از رفتار طبیعی دانش آموزان با پذیرش اثرپذیری و عکس العمل متفاوت رفتار فردی است ؛ از علم روانشناسی، فن معلمی و محتوای مناسب کتب درسی با سن و واقعیت های موجود جامعه و جهان و دانش، بهره گرفته اند و ما برای پنهان ساختن ضعف ها و نقصان های نظام آموزشی خود قرار است از وزارتخانه امنیتی کشورمان یاری طلبیم.

از خدمات بی دریغ تک تک نیروهای این وزارتخانه به اندازه وسعت ایران در تثبیت امنیت ملی بسیار سپاسگزاریم، اما درمان دردهایمان را با نسخه های مناسب، به اهل فن وزارت آموزش و پرورش بسپارید.

  خشت اول گر نهد معمار کج تا ثریا می‌رود دیوار کج

فهرست منابع استفاده شده:

1 ) به نقل از اعتماد آنلاین
2) دفتر انتشارات و فناوری آموزشی، سی ویژگی نسل زد، دکتر مهدی واحدی. 1402/08/01
3) در متون علمی یا ادبی، می‌توان از "سیّال" به‌عنوان کلمه‌ای با بار معنایی خاص استفاده نمود که ممکن است به تصویر
کردن، روان بودن یا راحتی جریان ایده‌ها اشاره داشته باشد.(فرهنگ دهخدا)
4) نهج البلاغه، حکمت 80.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

وزیر محترم آموزش و پرورش جناب کاظمی

ادارۀ آموزش و پرورش نامه ای مبنی بر ثبت میانگین نمرات کلاسی نوبت اول در سامانۀ سیدا تا پایان روز 23 آذر 1403 به همۀ مدارس ابلاغ کرده است. با توجه به افت تحصیلی در سال های اخیر بیشتر دبیران به دانش آموزان قول می دهند اگر در امتحان نوبت اول نمرۀ خوبی بگیرند، متناسب با پیشرفتی که کردند، نمرۀ کلاسی آنها را ارتقا دهند. این کار هم به دانش آموز فرصت جبران می دهد و هم او را امیدوار می کند. نیز در برابر نمرات کیلویی بیشتر مدارس غیر دولتی، این فرصت را از دانش آموزان مدارس دولتی نگیرید.

در نامۀ آموزش و پرورش این گونه تأکید شده است :

« همچنین توجه داشته باشید بعد از ورود نمره توسط معلم دیگر امکان تغییر معلم وجود ندارد و در صورتی که معلم مربوطه به هر علت امکان ورود نمرات را نداشته باشد، باید از گزینه تفویض اختیار معلمان استفاده نمایید. »

جناب وزیر محترم

امتحانات نوبت اول نهایی نیست و ثبت میانگین نمرات کلاسی پیش از ورود به امتحانات ضرورتی ندارد و بستن گزینۀ تغییر نمره در نوبت اول، فرصت سوزی برای جبران دانش آموزان است. در ضمن اگر منظور از جملۀ « از گزینه تفویض اختیار معلمان استفاده نمایید » سپردن ثبت نمره به غیر از معلم مربوطه است، این کار در امتحانات نوبت اول در صورت حضور معلم، غیر قانونی است. لطفاً به کارشناسان خود گوشزد کنید ابلاغیۀ غیر منطقی صادر نکنند و به آنها تأکید نمایید که معلم، سی دی آموزشی نیست.

اما دغدغۀ اینجانب ؛

یکی از دغدغه های خود را به عنوان یک معلم نه سی دی آموزشی، در بالا خدمت شما عرض کردم. اما دغدغۀ بسیار مهم اینجانب :

پخش برگه هایی در معابر و بیلبوردهایی در میادین شهرهای ایران با مضمون « تحصیل بهتر در ترکیه » خودنمایی می کند که مجوزشان را دولت های جمهوری اسلامی صادر می کنند. اولیای ساده لوح به راحتی متقاعد می شوند، به جای اینکه ده ها میلیون تومان صرف هزینۀ فرزندشان در مدارس غیر دولتی کنند ( که بیشتر به بنگاه های معاملاتی شبیه است نه مدرسه )، کم و بیش این پول را هزینۀ سالانۀ بچۀ خود در ترکیه بکنند.

مقصر اصلی نه ترکیه بلکه به اصطلاح مقامات فرهنگی کشورمان هستند. چه دست هایی در دولت ایران وجود دارند که می خواهند نوجوانان ایرانی تحت آموزشِ حکومت اردغان، دولتی با ائتلاف اسلام گرایان و شؤونیسم ترک ( ترکیبی از فریب و دروغ و نسل کشی، بنیادی نهاده بر فشل[1] )، دولتی کُرد کش و ایرانی کش قرار گیرند و در اذهان کودکان ما به زبان تاتاری تاریخ جعلی تزریق کنند؟ بی توجهی به این مهم را یا باید به حساب بی تدبیری مقامات گذاشت و یا سیاستی که تجزیه طلبان را بدیلی در برابر توجه به منافع ملی و رشد مردم سالاری در دست آنها نگه می دارد. با اينكه دشمن را نبايد كوچك انگاشت ولي اگر برنامه ريزي هاي ما عاقلانه و دورانديشانه باشد بيگانگان هم براي ارتباط با يك عاقل برنامه ريزي خواهند كرد نه يك سفيه.

آن تویی آن زخم بر خود می زنی        بر خود آن دم تار لعنت می تنی

در ضمن جناب وزیر محترم خواهش می کنم برای اعتلای کتابهای درسی کشوری با فرهنگ و تمدن هزاران ساله و دارای ادبیات بی همتا و جهانی تلاش کنید. ادبیات پارسی از توکیو تا لس انجلس در دانشگاه هایی از کشورهای گوناگون تدریس می شود. کتابهای درسی شما برازندۀ کشوری دیرین با ادبیاتی جهانی نیست. روشهای کتابهای درسی امروز، ذهن را مقید می کند نه امور را. در حالی که منظور و هدف علم، شناخت امور و پدیده ها و روابط و همبستگی آنها است نه شناخت تصورات به نحوی که ذهن آنها را به هم مرتبط ساخته باشد. روش کتابهای درسی فاقد فایدۀ علمی و یک مصادره به مطلوب است، نه در ذات علم بلکه در روش ارائه. این روش، سیستم آموزشی را به جایی رسانده که تعلیم و تربیت در آن لعابی است بر پیکرۀ آموزش و پرورش. اینجانب فقط دربارۀ کتابهای ریاضی و فیزیک قضاوت کردم.

[1]- دین به تیغ حق از فشل رَسته است          باز بنیادش از فشل منهید    ( خاقانی شروانی )

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه استان ها و شهرستان ها/

قبل از ظهر دوشنبه نوزدهم آذرماه در مراسمی که به مناسبت گرامی داشت « روز دانشجو » با حضور نظری معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی استانداری مرکزی، پرندین فرماندار شهرستان شازند، قاسمی سرپرست معاونت سیاسی‌، امنیتی و اجتماعی فرمانداری، پیرایش مدیرکل اداره ورزش و جوانان استان مرکزی، بخشداران شهرستان شازند، چند تن‌ از مسئولین دستگاه‌های اجرایی و ادارات شهرستان، اساتید و دانشجویان دانشگاه های پیام نور شازند، آزاد اسلامی شازند، آستانه و مهاجران در محل سالن اجتماعات دانشگاه پیام نور شازند برگزار گردید.

لیلا جهان بان رئیس دانشگاه پیام نور شازند گفت: مراسم بزرگداشت روز دانشجو به میزبانی دانشگاه پیام نور مرکز شازند و مشارکت تمامی دانشگاه های شهرستان شازند برگزار شد.

وی افزود: دانشجویان مغز علمی جست و جوگر فعال و یافتن راه‌های تحقیق و کشف راه‌های جدید عملی و تحقیقاتی هستند و هر جامعه‌ای که دانشجوی فعال و برجسته داشته باشد آینده علمی خود را تضمین کرده است.

در ادامه مراسم از کتاب در سایه سار لجور نوشته دکتر حسین معافی که واژگان و اصطلاحات قدیمی و محلی مردم توره بود با حضور مسئولین رونمایی شد. حسین معافی در صحبت های خود در مورد اهمیت مسائل فرهنگی در رشد پایدار شهر و روستاها سخن گفت.

دکتر معافی یکی از چالش‌های نسل جدید را هویت سیال آنها برشمرد و پرداختن به هویت ملی و ایرانی- اسلامی و بومی شهروندان را چاره کار دانست. تبیین و شناسایی تاریخ، فرهنگ و زبان و گویش های محلی را در راستای رسیدن به هدف های فرهنگی در هر منطقه و شهر و روستا مهم و ضروری دانست.

مدرس دانشگاه فرهنگیان از مدیران خواست که شهروندان را به خوانایی و نویسایی تشویق و ترغیب کنند و از فعالان فرهنگی و هنری و ورزشی حمایت نمایند.

وی از مدیران استانی و شهرستانی درخواست داشت که همانند کارهای عمرانی و آبادانی به مسائل فرهنگی، هنری و اجتماعی بیش از پیش پرداخته شود تا شهرها و روستاهای ما جان بگیرند و شهروندان از رضایت، امنیت و حس تعلق بیشتری به شهر و روستای خود بهره‌گیرند.

وی اظهار داشت که برگزاری هفته فرهنگی شهرستان شازند می‌تواند گامی مهم در راستای رسیدن به اهداف فرهنگی و اجتماعی در شهرها و روستاها باشد و با برگزاری هفته فرهنگی شهرستان شازند، ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های فرهنگی، اجتماعی، ورزشی و تاریخی شهرستان شناسایی و معرفی می‌گردند.

وی از شهروندان و فعالان فرهنگی خواست که پیگیر این موضوع باشند و مدیران نیز همراهی لازم را در این زمینه داشته باشند و دانشجویان نیز برای رسیدن به این هدف مطالبه‌‌گری نمایند.

در پایان مراسم نیز از دانشجویان برتر و نمونه دانشگاه های شهرستان شازند تقدیر شد.

پایان پیام/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید