گروه اخبار /

موضوع برنامه : آموزش و پرورش و آینده پیش روی آن

در این میزگرد رادیویی ، آقایان مرتضی حاجی وزیر سابق آموزش و پرورش ؛ علی پورسلیمان ، مدیر سایت سخن معلم و دکتر سید محمد مرد به بیان دیدگاه های خود حول مسائل و موضوعات آموزش و پرورش می پردازند .

برای شنیدن این برنامه ، فایل زیر را دانلود نمایید .

 در سال تحصیلی جاری در وزارت آموزش و پرورش طرحی مطرح شد تحت عنوان « مدارس مشارکتی » به گونه ای که هم اکنون 900 مدرسه در سراسر کشور مشمول این طرح می باشد. بر اساس این طرح وزارت آموزش و پرورش این مدارس را با تمام تجهیزات و امکانات به پیمانکار طرف قرارداد خود واگذار می کند و هزینه تحصیلی دانش آموزان را به پیمانکار پرداخت می کند تا وی به اداره این مدارس بپردازد ولیکن این طرح در عمل با مشکلاتی مواجهه می باشد که نگارنده به طور اجمال به آن می پردازد سپس در آینده گزارش مفصل و مستدلی ارایه خواهد نمود.

نگارنده در این نوشتار شهرستان بروجرد را به عنوان نمونه گزارش می کند. در شهرستان بروجرد دو دبستان به نام های حاج انتظاری و امت به دو نفر از مدیران مدارس غیر انتفاعی واگذار شده است که دبستان حاج انتظاری در حدود 120 دانش آموز و دبستان امت در حدود 150 دانش آموز دارد.

وزارت آموزش و پرورش به ازای هر دانش آموز بین 500 تا 600 هزار تومان به پیمانکار طرف قرارداد پرداخت می کند و نیز به هر کدام از این مدارس از طرف آموزش و پرورش یک مدیر تعلق گرفته است ولیکن بر اساس اطلاعات به دست آمده پیمانکار مورد نظر از نیروهای آزاد و بازنشسته استفاده می نماید و به نیروهای آزاد مبلغی در حدود 150 هزار تومان الی 200 هزارتومان و به نیروهای بازنشسته فرهنگی در حدود 300 هزار تومان پرداخت می نماید.

علاوه بر این ، نظارت پیمانکار بر این مدارس بسیار ضعیف می باشد و از نیروهایی استفاده می شود که که مدرک شان با تدریس دروس مورد نظر همخوانی ندارند. غالبا تخصصی ندارند و دوره ای را طی نکرده اند. می دانیم که تعلیم و تربیت نسل جدید اولین مهم ترین قدم در راه رسیدن به هدف است و ركن اصلی آن تعلیم و تربیت معلمان آنها است . معلم به عنوان فردی كه نقش راهنما را برای دانش آموزان دارد ، علاوه بر داشتن تخصص و تجربه در رشته تدریس خود ، هم گامی با دانش روز آن تخصص را باید داشته  باشد و این وظیفه مسئولان امر است كه با نظارت فنی و تخصصی ، اصول آموزش را رعایت كنند ،علاوه براین ها استعداد معلم را توانا می کند به این که مقتضیات زمان و مکان را به خوبی در یابد و متناسب با آن عکس العمل از خود نشان دهد .

در کشورهای پیشرفته از کسانی که داوطلب شغل معلمی هستند تست هوش و سایر استعدادها به عمل می آید و کسانی در گزینش قبول می شوند که بالاترین یا نمرات قابل قبولی را کسب کرده باشند و داوطلبان پذیرفته شده به دوره های تربیت معلم و دانشکده های علوم تربیتی از نظر هوش باید در سطح بالاتری قرار بگیرند .علاوه براین ها استعداد معلم را توانا می کند به این که مقتضیات زمان و مکان را به خوبی در یابد و متناسب با آن عکس العمل از خود نشان دهد .

نکته دیگر آنکه اگر این مدارس با تمام امکانات اجاره داده شوند مبلغ آن چیزی در حدود ماهیانه پنچ میلیون تومان خواهد بود. آیا با این طرح زمینه رانت خواری را برای عده ای فراهم نکرده ایم و به شدت کیفیت آموزش و پرورش را تنزل نداده ایم؟ 

به نظر می رسد آموزش و پرورش با اجرای این طرح زمینه های نابودی آموزش و پرورش را فراهم می کند. این طرح با فلسفه تعلیم و تربیت و تربیت معلم  کاملا مغایرت دارد. احتمالا وزارت آموزش و پرورش سوراخ دعا را گم کرده است.

ای کاش  مسوولان وزارت آموزش و پرورش اندکی درایت و مدیریت وزیران دیگر همچون وزیر بهداشت  و درمان را دارا بودند. راستی چه کسی پاسخ گوی این طرح های غلط می باشد؟

آیا دستانی در کار است تا زمینه سود جویی خود را فراهم کنند؟ این اقدام قطعا مغایر قانون اساسی و سند تحول بنیادین آموزش و پرورش می باشد. بدترین طرحی که نگارنده تا کنون در نظام آموزش و پرورش دیده است همین طرح می باشد که به نظر می رسد که همه دلسوزان نظام و مملکت وارد عرصه شوند و جلوی این پدیده شوم را در آموزش و پرورش بگیرند، این طرح حاصلی جز فساد در آموزش و پرورش را به دنبال نخواهد داشت. نگارنده خود از حامیان دولت تدبیر و امید می باشد و افتخار می کند که تمام قد در راستای دولت محترم  باشد ولیکن  اجرای این گونه طرح ها نه تنها خدمت به دولت نیست بلکه خیانت به دولت محترم می باشد.

لذا شایسته است که مسوولان با آینده پژوهی و استفاده از اصحاب فکر و خرد در فکر پویایی و نشاط روز افزون آموزش و پرورش باشند.

                                                                                 و سلام بر نیکو کاران و راستان باد.

وی ادامه داد: مطالبات فرهنگیان کشور تا پایان بهمن‌ماه سال جاری به‌طور کامل پرداخت خواهد شد و از فرهنگیان می‌خواهیم نگران مطالبات خود نباشند.

وزیر آموزش و پرورش افزود: باید برای استفاده کامل از ظرفیت معلمان کشور در آن‌ها ایجاد انگیزه کنیم و پرداخت مطالبات گذشته یکی از راه‌های ایجاد انگیزه بین معلمان است.

فانی تصریح کرد: در خصوص ایجاد انگیزه برای معلمان کشور، برنامه رتبه‌بندی معلمان اجرایی خواهد شد تا با ایجاد رقابت سالم بین معلمان برای آن‌ها انگیزه ایجاد کنیم.

وی با اشاره به اینکه برنامه رتبه‌بندی معلمان کشور به‌سرعت در حال اجرایی شدن است، گفت: رتبه‌بندی معلمان کشور در واقع مشابه برنامه آموزش عالی در این خصوص بوده که چندین سال اجرایی شده و نتایج خوبی نیز در برداشته است.

وزیر آموزش و پرورش بیان کرد: معلمان کشور بعد از رتبه‌بندی و مشخص شدن رتبه آن‌ها، براساس رتبه معلمان افزایش حقوق خواهند داشت.

فانی اظهار کرد: معلمان اگر با انگیزه اهداف نظام آموزشی کشور را دنبال کنند، رسیدن به این اهداف به‌راحتی ممکن خواهد بود و همچنین دانش‌آموزان نیز آموزش‌های بهتری خواهند دید.

وی اضافه کرد: آموزش و پرورش در نظر دارد تا در سیاست‌های جدید با ساماندهی نیروهای انسانی، از این ظرفیت به‌خوبی و بهترین شکل استفاده کرده تا با تأثیرگذاری مثبت بر جامعه بتواند در پیشبرد اهداف کلی نظام جمهوری اسلامی ایران کمک شایانی کند.

وزیر آموزش و پرورش بیان کرد: معلمان رکن اصلی نظام آموزشی کشور هستند و نباید بی‌انگیزه بودن در معلمان وجود داشته باشد؛ چراکه این موضوع به تمام ارکان آموزش و پرورش ضربه خواهد زد.

فانی ادامه داد: معلمان، مسئولیت مهمی بر عهده دارند و آینده‌سازان ایران را پرورش خواهند داد و باید این قشر مورد توجه بیشتری قرار گیرند.

وی تشریح کرد: اگر قرار باشد در آموزش و پرورش کشور تغییر و تحولی رخ دهد، باید در قسمت سرمایه‌های انسانی این خانواده بزرگ تحولات عظیمی رخ دهد و الگوی معلمان ما شهید مطهری و امثال ایشان باشند.

وزیر آموزش و پرورش یادآور شد: معلمان از نظر نوع فعالیت آموزشی، خلاقیت در آموزش، تألیف کتاب و.. مورد ارزیابی‌های کارشناسانه قرار خواهند گرفت و رتبه‌بندی می‌شوند.

فانی در پایان چنین توضیح داد: اگر معلمان در نظام آموزشی نباشند، این نظام عملاً فلج خواهد شد و به هیچ عنوان نمی‌تواند به حرکت خود ادامه دهد.

فارس

 اگر ابتکار بود دمی در یاد خوزستانیان
بر فلک می رفت، کی فریاد خوزستانیان
یک سر از بی اعتنائی های خانم شد خراب
خطه ی مینو وش آباد خوزستانیان
زخوزستان،بانگ «هل من ناصرا ینصر» بلند
کو معینی تا کند امداد خوزستانیان
خصم خیره،بخت تیره،وای از اهمال سست
سخت اندر زحمتند از باد خوزستانیان
نیست رسم داد کز بیداد شخصی خود پرست
کر شود گوش فلک از داد خوزستانیان
کی روا باشد به بند بندگی گردد اسیر
روح و جان خسته و ناشاد ،خوزستانیان

 هنگامی که پای سخن  و ایده پردازی به میان می آید فرهنگ ، تعلیم و تربیت جایگاه بسیار بلندی در نگاه مسئولان و کار شناسان دارند ،اما وقتی زمان اجرا و عمل است صحبت از اما و اگر و مصلحت هایی می شود که از ایده های مطرح شده بسیار فاصله دارد . متاسفانه تصور بسیاری بر این است که امور آموزش وپرورش از جمله حوزه هایی است که هرکس سابقه مدیریتی نسبتا موفقی دارد می تواند از پس آن برآید .معلمان حرف شان با نمایندگان مجلس است که آیا آقای فانی ویژگی های یک وزیر مطلوب را برای اداره این وزارتخانه بسیار بزرگ و طویل دارد؟

وزارتخانه ای که به زعم بسیاری وارث بسیاری از مشکلات دولت های سابق می باشد . آیا به نظر نمی رسد سیاسی کاری نمایندگان مجلس آقای فانی را به این وزارتخانه تحمیل کرد؟

مهم ترین ویژگی هایی که وزیر آموزش وپرورش برای اداره این وزارتخانه باید داشته باشد را می توان در موارد زیر خلاصه کرد:
1- درک عمیق از وضیعت موجود نظام آموزشی کشور.
2- استفاده از نخبگان در اداره این وزارتخانه.   
3- پای بندی به اجرای دقیق سند تحول بنیادین آموزش وپرورش.
4- ورود نکردن در بازی های سیاسی وبی ثمر.   
5- از همه مهمتر داشتن جسارت و شجاعت لازم برای احقاق حقوق همکاران فرهنگی در هیئت دولت و در ارتباط با نمایندگان مجلس.

متاسفانه در این مدت آقای فانی اثبات کردند که حداقل از ویژگی پنجم ( مابقی بماند) مدنظر نگارنده ،به هیچ عنوان  برخوردار نیستند.
شاید بی دلیل نیست همکاری از سرناچاری نامه ای سرگشاده، خدمت وزیر بهداشت می نویسد و از ایشان درخواست کمک دارد؛ اما دلیل اصلی ناکارآمدی وزیر محترم از خود وی نیست بلکه این مشکل را باید در جای دیگری جست و جو کرد.

آری !

مجلس نشینان جواب سوال ما هستند. مجلسی که نگاه سراسر مادی و اقتصادی به مقوله آموزش وپرورش دارد و سیاست بازی و سیاست گرایی مجلس نشینان دست از سر این وزارتخانه بر نمی دارد؛ چنین مجلسی حق دارد به وزیری رأی اعتماد بدهد که همیشه سکوت پیشه دارد.استیضاح وزیر، سوال از وزیربهانه ای بیش نیستند برای تحت فشار قرار دادن وزیر جهت رسیدن به اهداف سیاسی که، همگان در این مقوله اتفاق نظر دارند .
نمایندگان محترم، محقق نشدن سند تحول آموزش و پرورش ، بی توجهی به حقوق معلمان ، مشکل پرداخت حقوق حق التدریسی ها و...را محورهای سوال و جواب خود از آقای فانی در چند جلسه قرار دادند ، اما در این جلسات رگه هایی از آن نگرانی ها را نمی بینیم بلکه همیشه دغدغه های سیاسی حرف اول را می زنند که دلیل اصلی اش این نکته مهم است که :

مناصب اداری در آموزش و پرورش بسیار و پر شمار می باشند، و سهم خواهی نمایندگان مجلس امری کاملا معمولی است. وزیر باید به انتصاب مدیران نا کار آمد در حوزه انتخابی عده ای از حضرات مجلس  متهم شود . جالب اینجاست هرگاه زمان انتخابات نزدیک می شود انتظار از آموزش وپرورش فزونی می گیرد !
یک مقایسه ساده ما را به حل معما نزدیک می کند ،دغدغه اصلی معلمان احترام اجتماعی و بحث معیشت و مقوله هایی از این دست می باشد، آیا دغدغه مجلس نشینان نیز همین می باشد؟

در سطور بالا به درستی به این قضیه اشاره شد، و هر چند نمایندگان محترم  موضوعات کلی را در سوالات خود مطرح می کنند اما عملا خبری نیست .چرا که هراز گاهی صحبت از افزایش حقوق و یا تصویب طرحی در جهت بهبود وضیعت معیشت معلمان در مجلس  مطرح شده ( نمونه بارز این قضیه رتبه بندی معلمان بود)، نمایندگان محترم  تعداد زیاد معلمان و یا بار مالی قضیه را بهانه ساخته و گامی در جهت ارتقای وضیعت مالی معلمان بر نداشتند.
ما زمانی متفق القول بودیم که صدای مظلومیت و نابرابری موجود باید به گوش مسئولان، علی الخصوص نمایندگان مجلس برسد.

ما باور داشتیم که نمایندگان به عنوان وکلای مردم در نهاد قانون گذاری هرگز مارا فراموش نخواهند کرد اما...؟

ما بارها در این جریان شانس خود را امتحان کردیم ولی نتیجه نگرفتیم .هنوز معتقدم مشکل ما فقط از طریق کانال مجلس باید حل شود ؛ اما نمایندگان متعهد و وارسته و کاردان سرشان شلوغ تر ازاین حرفاست. گریبان عده ای در مجلس باید چاک زده شود که چرا آقای ظریف با وزیر امورخارجه آمریکا قدم زده است ؟!

 آیا رواست ما معلمان در فقر مطلق دست وپا می زنیم و عده ای از نمایندگان محترم، به جای پرداختن به مشکلات عدیده ما ، با چنین بحث ها  و بازی های سیاسی وقت گران بهای مجلس را گرفته و از بیت المال هزینه های جناحی خود را پرداخت کنند؟ (اصرار دارم عنوان کنم که به هیچ وجه قصد ورود به مسایل سیاسی را ندارم)
شاید جواب این سوال را ما به درستی نمی دانیم ، اما انتظار داریم دوستان مجلس نشین جواب منطقی و درست به این ابهامات بدهند. مگر جز این است که آنان سوگند یاد کردند در حفظ حقوق و خدمت به مردم پای بند باشند؟ اما پرداختن به امور جناحی و چنین بازی های سیاسی معلمان زحمتکش این مرز وبوم رانسبت به وظایف اصلی  خود دلسرد می کند و انگیزه را از آنان می رباید.
ما معلمان معتقدیم و ایمان داریم  فلسفه وجودی نظام جمهوری اسلامی ، برقراری عدالت و رفع ستم می باشد؛ اما در هر دوره ای آنان که در دولت و در مجلس بر اریکه قدرت تکیه زده اند علاوه بر اینکه نشان داده اند هیچ برنامه و عمل موثری در دستور کارشان نیست بلکه هر یک به سهم خود، سهمی به سزا  در پایین آوردن قدر و منزلت مان ایفا نموده اند.
بر اساس همین رویکرد نادرست دولت مردان و مجلس نشینان در دوره های مختلف، بودجه ای که برای این  وزارتخانه در نظر گرفته می شود بودجه ای حداقلی و نشأت گرفته از افکار جهان سومی است که آموزش و پرورش را نهادی مصرفی و هزینه ای می دانند.همین نگاه بسیار نازل سبب شده معلمان عزیزمان اعم از شاغل و باز نشسته عموما در زیر خط فقر به سر ببرند و شرایط زندگی برایشان غیر قابل تحمل شده است.
بر نمایندگان مجلس پوشیده نیست که چنین چشم اندازی از آموزش وپرورش نشانه های خوبی برای آینده کشور نیست ؛ زیرا حضرات بهتر از ما می دانند خروجی های یک نظام آموزشی نا کار آمد، به همه ی حوزه های کشور آسیب می زند.

ارسال مطلب برای سخن معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه اخبار /

 بسم الله الرحمن الرحیم

هیات محترم دولت جمهوری اسلامی ایران

باسلام و احترام

بی شک شما ،در شرایط کنونی، همگی بر تنگناها و فشارهای سخت معیشتی بر خانواده های فرهنگیان دلسوز ایران واقفید و در این راستا، دل نوشته،نامه و استدعاهای زیادی به حضورتان تقدیم شده ،که متاسفانه هنوز اقدامی صورت نیافته و فرزندان خانواده های آنها چشم به راه! راست می گویند بعضی ها ! اکثریت جامعه ی فرهنگیان به دولت تدبیر امید رای داده اند، پس تدبیرتان و امیدمان را همواره طلب داریم.

بزرگان دولت!

آنچه پیش روی تان عرض می شود موید دلسوزی و نمونه دغدغه های فرهنگیان این کشور است، تقاضاییhست از همان جنس و در راهی دگر.

دبیرستان شهیدحسینی (دوره اول متوسطه) در شهرستان نورآباد لرستان،با جمعیت 220 نفر دانش آموز مستعد و کوشا،با 60 نفر دانش آموز یتیم ،بی سرپرست و تحت حمایت نهادها و موسسات خیریه، در محله محروم شهرمان، از ابتدای مهر 93تاکنون 500هزارتومان سرانه دولتی دریافت نموده است،اغلب هزینه با مشارکت اولیاء دانش آموزان پرداخت و اداره می شود، موردی از این هزینه ها، راه اندازی سایت آموزشگاه ،با توجه به اهمیت اینترنت و تکنولوژی IT و کتاب فناوری دوره متوسطه اول است.

دلسوزان مردم

دانش آموزی یتیم ، روشندل و مستعد که به صورت تلفیقی در این آموزشگاه مشغول تحصیل است،به جهت دانلود فایل صوتی دروس و نرم افزاری ویژه نابینایان،به دفتر آموزشگاه مراجعه نمود،که متاسفانه به علت پایین بودن سرعت اینترنت و محدودیت حجمی،ما را شرمنده خویش نمود و دست خالی راهی کلاسش نمودیم و با آهی سرد چنین گفت "ای کاش مثل آب و برق،اینترنت تان هم رایگان بود،اینترنت که مثل آب و برق نیست که برای عرضه اش ،هزینه زیادی صورت گیرد". آرزوی این دانش آموزان و اهمیت تکنولوژی و اینترنت پاک در مدارس ایران، همگان را در پیشگاه خداوند دانا و در برابر حق این فرزندان ! مسئول می نمایید که بیاییم این حق ساده میسر را ! از این عزیزان،دریغ ننمایم.

بزرگان!

در دولت گذشته به علت نبود سرانه کافی ،مدارس از پرداخت هزینه های آب وبرق ،معاف گردیدند و بی شک اقدام خوبی بود ؛ پس ضرورت می نماید استفاده اینترنت ،به قول آن دانش آموز روشندل چون آب و برق ،درمدارس ایران رایگان شود تاخدمتی و وظیفه ای در پیشگاه یگانه دو عالم وخور فرزندان ملت ایران ، انجام شود.

دعای فرزندان ایران هماره همراه دلسوزان باد

محمدکرم احمدی مدیردبیرستان شهید حسینی

ارسال مطلب برای سخن معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

 در هیجانی‌ترین لحظه‌ها تنها لبخندی بر لبانش می‌نشست. دینی درس می‌داد و گویا کمی عربی. گذر زمان بر پوشش و چهره‌اش کمترین اثر را گذاشته بود. ته ریشی سپید، پیراهنی روی شلوار، کفشی سیاه و کمی خاک‌آلود. پسرش در دبیرستان دیگری دانش‌آموزم بود. به روز شده پدر بود، از این‌رو نسبت به پسران دیگر کم حرف و آرام. روزی که به نسبت آنها پی بردم، پیش پسر از بزرگواری پدر سخن گفتم و از او به نیکی یاد کردم. اما پسر دل خوشی از پدر نداشت. می‌گفت پدرم انگار در‌ سال ۵۷ مانده است. از الگوی پوشاکش بگیر تا اندیشه‌های پاک انقلابی‌اش، همه در آن سال‌ها به مکثی طولانی دچار گردیده‌اند. بسیاری از هم رزمانش زندگی خوبی دست و پا کرده‌اند و خانه و ماشین و امکانات شان روبه راه است و ما همچنان در خانه‌ای اجاره‌ای به سر می‌بریم و با دستمزد شندرغاز معلمی سر می‌کنیم و همواره هَشتمان گرو نُه‌مان است!

هرچه به پدر می‌گوییم تو هم مانند بسیاری از فرهنگیان دیگر که کلاس خصوصی می‌روند یا آموزشگاه درس می‌دهند و یا شغل دوم و سومی دارند، کاری بکن. مُردیم از بی‌پولی و حسرت و اجاره‌نشینی! می‌گوید من نمی‌توانم. من معلمم و به اصول معلمی پایبند. شغل من شغل انبیاست! من نمی‌توانم وارد روابط اقتصادی پرشبهه کنونی شوم و دینم را به پای خواسته‌های شما بگذارم! نمی‌توانم از معلمی‌ام کم بگذارم و انرژی‌ام را برای شغل دومم نگه دارم و دستمزدم را حرام! کنم. هرچه اصرار می‌کنیم که زمانه عوض شده و دستمزدِ ناچیز تو به هزینه‌های روزافزون ما نمی‌رسد. حرف حرفِ خودش است و کار و کار خودش. برای همین هم هست که چند سالی است با هم سرسنگین‌ایم و البته مادر هم با ماست. با شنیدن این سخنان دلم گرفت. پیرمرد در آستانه بازنشستگی، هنوز خانه‌ای نداشت. آن مردِ آرام دبیرستان، برای ماندن بر اصول خویش چه فشاری را بر خود هموار می‌کرد. در دیدارهای پس از آن گفت و شنود، احترامم به او بیشتر شد اما هیچ‌گاه به خود اجازه ندادم درباره‌اش با پیرمرد سخن بگویم. او نمی‌خواست مانند بسیاری از معلمان که برای سرخ نگهداشتن چهره خویش در میان سر و همسر و فامیل، خود را به در و دیوار بزند تا درآمد یک کارمند عادی را داشته باشد. او می‌خواست تنها از راه معلمی زندگی بگذراند و این گناه کمی نبود!

آن هم با خانه‌ای اجاره‌ای. بی‌گمان خانواده‌اش این رفتار را به حساب بی‌عرضگی‌اش می‌گذاشتند و چه سخت است این نگاه از سوی زن و فرزند! بزرگی می‌گفت در جامعه پولی شده ما رفتن به سوی خوبی‌ها سُرسُره‌ای با شیب زیاد را می‌ماند که یک لحظه لغزش انسان را به دلِ زشتی‌ها و بدخویی‌ها می‌برد.

جامعه خوب آن نیست که در تریبون‌ها و رسانه‌ها از خوبی سخن بگویند و از زشتی‌ها نهی کنند، بلکه جامعه با فضیلت، جامعه‌ای است که زمینه انجام کارهای بد را نیز از میان بردارد. ولی آیا جامعه ما چنین است؟

مدتی پیش شنیدم که پیرمرد یکی دو‌سال پس از بازنشستگی در سکوت همکاران و مدرسه و اداره چشم از جهان فرو بسته و با اصولش به آرامش رسیده است- دست کم امیدوارم. او همچنان خانه‌ای نداشت و با حقوق بازنشستگی پس از ٣٠‌سال معلمی پاک و نیالوده، چهره در نقاب خاک کشید. اما آیا باید سزای پافشاری بر خوب ماندنِ آن مرد سپید مو چنین پایانی باشد!؟....

روزنامه شهروند

 ما هنوز شورایی زیستن را در عمل نپذیرفته ایم ، گاهی ژست " شوراگرایی " را به خود می گیریم ولی واقع امر آن است که آن را در عمل قبول نداریم ، بلکه تنها دیدگاه خودمان را قبول داریم و این سرمنشا همه تناقضات عمیق در جوامع است . بحث و گفت و گو را دوست نداریم ؛ پافشاری بر قبولاندن نظر خودمان می کنیم و بر این اساس کمتر به اهداف اجتماعی مان دسترسی می یابیم . در عالم پذیرش دیگران نیستیم ، درصدد قبولاندن خودمان هستیم .
بایستی نگاه مان را از سوی خود به جامعه برگردانیم و برای دیگران هم حق قائل شویم تا بتوانیم به جمع بپیوندیم . هزاران سال از زندگی اجتماعی بشر می گذرد ، اگر تاریخ را مطالعه کنیم همواره شاهد سلطه فکر و اندیشه گروهی خاص بر جوامع خواهیم بود و جوامع نیز به این شیوه خو گرفته اند .آزادی و استفاده صحیح از آن را نه می شناسیم و نه تجربه کرده ایم . همواره حق از آن مدعیان فرمانروایی بوده است و برای خود حقی نیافته ایم . بدین جهت نیز همیشه ناراضی بوده ایم . حال می خواهیم از حقوق انسانی و نعمت های خدا داد خود بهره مند شویم ؛ چه باید بکنیم و چگونه این راه طولانی را شروع کنیم ؟
از خود شروع کنیم و از موانع نهراسیم ؛ اولین مانع در ادامه راه ، حضور مدعیان برتری از دیگران است که به منظور ممانعت از حرکت های آزادی بخش ، چماق تکفیر برداشته و بر آزادی خواهان فرود می آورند . دومین مانع این است که ما آزاد اندیشی را تمرین نکرده ایم و یا نگذاشته اند تمرین کنیم . ولی فراموش نکنیم که این قبیل موانع و هزاران مانع رنگارنگ در همه جا رخ می نمایند .
" حوصله و ممارست " دو ویژگی لازمه موفقیت است ، پرهیز از شتاب زدگی و پذیرش تدریجی در امور و یا به اصطلاح معمول ، حرک گام به گام نیز بایستی به راهکارها افزوده گردد .

هرگاه مطالبات و پیگیری ها شتاب زده و یک شبه باشند هرگز به جایی نخواهند رسید .

فرهنگ سازی ، زمینه پیشرفت هر فکر صحیح است . شفافیت در طرح موضوعات ، بر توفیقات می افزاید . مطالباتی که طی زمانی طولانی انباشته شده اند ، بایستی به تدریج برطرف گردند . طرح چند موضوع با هم ، می تواند موجب نابه سامانی شود .

نگاه ها بایستی تغییر یابند . نگاه های منفی خسارت بار است . نگاه ها را بایستی به سوی موجودی ها نه کاستی ها انداخت و ازموجودی ها بهره گرفت و به تدریج آن را توسعه داد . بدبینی بلای عظیم جوامع است ، به جای آن اعتمادسازی بستر مناسب پیشرفت و تعالی بشر را فراهم می آورد . استفاده از توانایی ها ، عامل خیر و برکت است ، در حالی که در برابر این اندیشه ، هستند نگاه هایی که تنها به ضعف ها و ناتوانی ها می نگرند .از به هم پیوستن توانایی ها ، سازندگی ها شروع می شود .

جامعه ای که تصمیم دارد زنده بماند و به راه پر تکاپوی خود تداوم بخشد باید نگاه های خود را عوض کند . از خود خواهی ها بکاهد ، دست ها را به هم زنجیر کند و از دانایی های سایر آحاد جامعه بهره بگیرد . صاحبان اندیشه و مورد وثوق را فرصت دهیم تا وارد صحنه شوند و حلقه های تنگ را بگشاییم و وسعت بخشیم . به حرف ها جامعه عمل بپوشانیم و زمینه های " مشارکت ملی " را فراهم آوریم ؛ بی تردید در فضایی که این چنین رقم خواهد خورد همه ناظر شکوفایی بسیار خواهند بود .

گروه گزارش/

شاید تصورش را هم نمی کرد که در فاصله حدود دو هفته از انتشار گفت و گویش با سخن معلم ( این جا ) بتواند با آقای فانی دیدار نموده و با او گفت و گو کند .

دیداری که بنا بر گفته این آموزگار تقاضایش را از مهر ماه سال گذشته  تقدیم دفتر وزیر نموده بود و بیش از 9 ماه در صف انتظار ایستاده بود ...

« خاتون جا باد پر » آموزگاری که بیش از 5 سال در یک کانتینردرس داد . او 5 سال بردبارانه و دلسوزانه با غنچه های زندگی به تعلیم و تعلم پرداخت و البته در این مدت خیلی ها خبری از او نگرفتند ...

او فکرش را نمی کرد که زمانه این چنین با او با نامهربانی سخن بگوید و رفتار دوستانش در این مدت محنت او را صد چندان نماید ...

او در این دیدار صمیمانه ، با فانی از دردهایش گفت ...

این که تنها به خاطر فعالیت هایی که همه آن ها در جهت منافع معلمان و آموزش و پرورش بوده است و او را به جرم " ناکرده " به کانتینری تبعیدش کردند هر چند او بهترین لحظه های زندگی و عمرش را همین 5 سال می داند که با محروم ترین بچه های جامعه سر کرده است .

آموزگاری که چون سایر معلمان در موقع آتش سوزی کلاسش - تراژدی نامیمون و همزاد مدارس محروم ایران در سال های اخیر که شین آباد غم انگیزترین و تاثرآورترین آن بود - عاشقانه به کمک شاگردانش شتافت و سلامتی دستانش را هدیه راه نوباوگانش نمود .

او هنوز این کار را نه فداکاری و یا منتی بر سر شاگردانش که وظیفه  اخلاقی و انسانی خود دانسته و می داند .

فانی در این دیدار با او رفتاری به غایت مهربانانه داشته و او از این رفتار مردمی و معلمانه وزیر آموزش و پرورش بسیار خرسند و راضی  بوده است .

" باد پر " که بیش از 27 سال با  دانش آموزان مقطع ابتدایی سر می کند از مشکلات و مسائل آموزگاران و معلمان مقطع ابتدایی گفت . این که اگر هر کاری هم برای این معلمان شود باز هم کم جلوه می نماید .

او کار آموزگاران را بسیار سخت و مشقت بار و با حقوقی کم می داند و از مظلومیت معلمان ابتدایی می گوید .

او از آموزگاری سخن راند که در حال حاضر با همسر و فرزندانش در پارکینگ یک خانه زندگی می گذراند و با سیلی صورتش را سرخ نگه داشته است . آموزگاری که توان خرید یک کیلو گوشت را هم ندارد ...

« باد پر » در موقع بازگویی این سخنان اشک بر چشمانش جاری می شود و این را هم به سخن معلم می گوید که چشمان فانی نیز در موقع شنیدن این دردها و واگویه ها ، لبریز از اشک شده است...

« بادپر » بر خلاف برخی و شاید بسیاری از معلمان که فانی را " وزیری ناکارآمد و محافظه کار " می خوانند نظری متفاوت ارائه  می کند.

او فانی را وزیری می داند که به فکر معلمان است ، از جنس معلمان است و البته این سخن را با صلابت و با تعصب می گوید و از آن دفاع می کند .

« آموزگار کانتینری »  فانی را وزیری می داند که می خواهد برای معلمان کار کند اما شاید مثل برخی از وزرای سابقش اهل جار زدن و شیپور زدن نیست !

شاید اگر فانی هم مثل برخی از وزرای قبلی موقع صحبت بالا و پایین می پرید و با هیجان حرف می زد و وعده های ناشدنی به معلمان و مردم می داد اکنون این چنین در حاشیه نبود و مظلوم واقع نمی شد ...

بادپر به سخن معلم می گوید که این حرف ها را برای خوشایند کسی نمی زند چون که زمان زیادی به بازنشستگی اش نمانده است و نه به دنبال پست و مقام که تنها دل خوشی اش همان آموزگاری و سر و کله زدن با دانش آموزان ابتدایی است .

این آموزگار سخت ترین دوران ابتدایی را مربوط به زمان وزارت آقای حاجی بابایی می داند و انتقادش از این وزیر موقع صحبت کردن به حد " فریاد " می رسد ...

وزیری که یک سال به این مقطع اضافه کرد ، معلمانی را به این دوره فرستاد که نه دانشی و نه انگیزه ای برای تدریس در این مقطع نداشتند و حتی در مدارس  آزمایشگاه و کتابخانه و ... را هم به کلاس تبدیل کردند چون وزیر این گونه خواسته بود و البته خیلی ها هم سر شان را در برف کرده و با نیکی از او یاد می کنند !

او در مورد رفتار مجلسی ها با فانی و این که شمشیر استیضاح را بالای سر او نگاه داشته اند به سخن معلم می گوید که رفتار این مجلسی ها ناشی از صداقت نیست ، آن ها به فکر خودشان هستند و نه معلمان  و همین بس !

آن ها به دنبال چیزهای دیگری هستند اما قطعا این را می دانم که دل شان نه برای معلمان می سوزد و نه برای آینده آموزش و پرورش ...

« بادپر » با اراده و با جدیت به سخن معلم می گوید :

اگر فانی و حتی مجلس اجازه بدهد با عنوان " یک آموزگار " در مجلس حاضر شده و از فانی دفاع خواهم کرد !

او از رفتار وزیر هم گلایه ای دارد . این که چرا وزیر آموزش و پرورش در مراسم آقای خشخاشی در بروجرد حاضر نشده بود .

حضور آقای فانی می توانست دل ها را به هم نزدیک کند و مرهمی باشد برای خانواده دل سوخته اش ...

پایان گزارش /