پس از درگذشت کریم خان زند و با آغاز زد و خورد میان مدعیان سلطنت، ایران دوباره دست خوش هرج و مرج شد. اما پیش از زندیه، نادرشاه آن چنان زیاده خواهی­ های عثمانی ها را مهار کرده بود که دیگر جرأت تجاوز به سرزمین مان را پیدا نکردند و پس از زندیه، آقامحمدخان با اقتدار، اهداف کاترین را بر کامش زهر کرد و جلوی خیانت بازماندگان زندیه را گرفت.

آقامحمدخان به ما نشان داد که روسیه شکست ناپذیر نیست. دریغا که توطئه ­ای در قلعۀ شیشه این مرد ایران دوست را ناکام گذاشت. یک سده بعد با کودتای ترکان جوان به پشتوانۀ شئونیسم یهودی در ژوئیۀ  مسیحی که به غلط انقلاب خوانده می ­شود، زیاده خواهی آنها با تجاوز و جنایت بیشتری همراه گشت.

سفیر انگلیس در گزارش محرمانه در می  مسیحی به وزارت خارجۀ دولت متبوعش می ­نویسد: « الهام بخش تشکیل کمیتۀ ترکان جوان در بندر سالونیک [1]، یهودیان بوده­ اند. شورش ترکان جوان یک حرکت مشترک یهودی - ترکی علیه دیگر اقوام امپراتوری عثمانی است. »[2]

بندر سالونیک که بیشتر جمعیت آن را « دُنمه­ ها » ( یهودیان تازه مسلمان و به ظاهر مسلمان ) تشکیل می ­دادند، تبدیل به مقر اصلی مخالفان حکومت عثمانی شده بود و یکی از اهداف آنها تضعیف نقش زبان و ادب پارسی در قلمرو عثمانی بود. گرچه پادشاهان عثمانی دهه ­ها برای غصب زمین های ایران و تغییر مذهب مردم، غرب کشورمان را نا امن کرده بودند، زبان پارسی را ارج نهاده و حتا پادشاهانی به این زبان شعر می ­سرودند.

« دُنمه ­ها » در قتل عام ملت های غیر ترک و در واقع ملت سازی ترک در آسیای صغیر مهمترین نقش را ایفا کردند. بیشتر اعضای ترکان جوان در کمیتۀ مرکزی حزب اتحاد و ترقی را « دُنمه­ ها » تشکیل می ­دادند. نتیجۀ نشست این کمیته در فوریۀ  مسیحی چنین بود : « ضعف ترکیه از ساختار داخلی آن نشأت می­ گیرد که یکپارچه ترک نیست. باید پیش از هر چیز ترکیه یکپارچه ترک شود. این کشور باید از عناصر غیر ترک پاک شود. »[3]

تقریباً دو ماه بعد از این نشست نسل کشی ارامنه در ترکیه آغاز شد. شوئونیسم ترک این زیاده خواهی و تجاوز و جنایت در حق ملت ها را فقط به مرزهای عثمانی محدود نکرده بود. چنان که کشتار ارامنه در باکو در  مسیحی ده سال پیش از فاجعۀ شوم در ترکیه رخ داده بود. در سال  مسیحی در شهر باکو حزب « دموکراتیک اسلامی مساوات »[4] به پشتوانۀ حزب اتحاد و ترقی ترکیه و شئونیسم یهودی تأسیس شد. کشتار ارامنه در سپتامبر  مسیحی و درژانویۀ  مسیحی در باکو ادامۀ نسل کشی آنها توسط شئونیسم ترک بود. شئونیسم ترک، نسل کشی را محدود به ارامنه نکرد و در دامنۀ محدودتری به آشوریان، یونانیان و در دوره ­های مختلفی به کردها و ایزدی ها نیز گستراند.

طبق شواهد موجود، مسألۀ ارامنه هنوز از دید شئونیسم یهود پایان نیافته است. نشریۀ سوبسدنیگ در سال  مسیحی از قول مناخیم بگین [5] نوشت : « قره باغ کوهستانی وطن پدران یهود است. »[6]

حزب « دموکراتیک اسلامی مساوات » در باکو در پیروی از ترکان جوان در ترکیه با رویای پوچ پانترکیسم به نام اصیل و دیرین آران پشت پا زد. به این امید که با نام جعلی برای بالای ارس نخست سرنوشت بالا و پایین ارس را به هم گره بزنند و سپس در فرصت مناسب رویای پوچ پانترکیسم را محقق سازند.

با روی کار آمدن اتحاد جماهیر شوروی در  مسیحی (  خورشیدی ) و تشکیل حزب کمونیست شوروی تمامی احزاب در آن کشور یا قلع و قمع شده و یا در حزب کمونیست حل شدند. این حزب با شعار ضد امپریالیسم به قدرت رسید و دیری نپایید خود به امپریالیسم خونخوار تبدیل گشت. شاخۀ حزب تودۀ آذرپایگان یکی از نیرومندترین شاخه­ های ایالتی حزب بود که به دستور شوروی در سال  خورشیدی منحل شد و اکثریت آن به فرقۀ دموکرات گرویدند. که نشانه ­ای از فرمانبرداری بی چون و چرا از رهبران شوروی بود. بسیار مضحک می ­نماید جمع ضدینِ حزب توده و فرقۀ دموکرات. نشان می­ دهد صرفاً سودای بهره گیری سیاسی با محوریت شخص استالین در میان بوده است.

در سال  1320 نزدیک به  3000 مأمور امنیتی شوروی همراه ارتش آن کشور به دنبال اشغال ایران وارد سرزمین مان شدند. چهار سال بعد در شمال غرب کشور، کشوری که دارای دولت مرکزی پادشاهی مشروطه بود، فردی ساده لوح و عده ­ای ماجراجو اعلام خود مختاری و جمهوریت کرده، وزیر جنگ تعیین کردند، تمبر چاپ کردند و معلمانی که اصرار داشتند به زبان علم و هنر و فرهنگ ایران تدریس کنند دستگیر و تبعید کردند و کتاب های درسی که به زبان پارسی بودند را سوزاندند. اینها مقدمۀ جدایی بود.

سران نمادین فرقۀ دموکرات در دام توطئۀ وحشتناک تجزیه و تیر خلاص برای ایران افتاده بودند. در آخرین روزهای تار و ظلمانی نامه ­ای ننگین با امضاء پنج تن از سران نمادین فرقه که پیشه ­وری هم جزء آنها بود به استالین می ­فرستند و درخواست پشتیبانی بیشتر از شوروی کرده و ننگین ­تر از آن می­ خواهند استالین را قانع کنند که آنها بهترین حافظان منافع شوروی در شمال غرب ایران خواهند بود. روسیان نیز همانند شئونیسم ترک، حتی بیش از آنها در تمام سرزمین های اشغالی ایران سه مورد را در دستور کار خود قرار داده و اجرا کردند.

• زدودن زبان پارسی
• تغییر خط پارسی
• زدودن هویت ایرانی از شهرهای اشغالی

مهمترین مأموریت فرقه نیز اجرای همین سه مورد در آذرپایگان بود. آنها مجریان بی چون و چرای اوامر ملوکانۀ حزب مادر بودند. ولی نعمت آنها خوب فهمیده بود که زبان و ادب پارسی بن مایۀ هویت ایرانی است.

امروز شئونیسم ترک به همراهی روسیان خواهان الحاق بخش هایی از استان سیونیک به خاک خود و در واقع اشغال آن منطقه است. به علت بی درایتی دولت ها در جمهوری اسلامی، گویی شئونیسم ترک سر گردنه نشسته و هر از گاهی می ­خواهد با شبیخون به توهم ترکستان بزرگ نزدیک شود.

دریغ و هزار دریغ که در زمان فروپاشی شوروی، دولت وقت ایران به علت همسو بودن با گلوبالیسم علی رغم درخواست مردم نخجوان برای بازگشت به مام میهن، به ایران بزرگ خیانت کردند. ( منظور از گلوبالیسم، جهانی سازی است که از طریق قدرت های بزرگ به مزدوران خود در کشورها دیکته می شود برای اعمال خط کشی های جدید مرزی، اقتصادی و فرهنگی؛ منظور جهانی شدن با حفظ تمامیت ارضی و استقلال اقتصادی، سیاسی و فرهنگی نیست. ) برای ثبت در تاریخ به جمهوری اسلامی تاکید می ­کنیم، به پشتوانۀ خواست بیشینۀ مردمِ نخجوان شایسته و بایسته است هر چه زودتر نخجوان به آغوش سرزمین مادری برگردد.

به سران جمهوری اسلامی هشدار می ­دهیم، از عجز و درماندگی در برابر پوتین که جهانخواریش کم از اسلاف خود، پِتر، کاترین، رومانوف ­ها و استالین نیست، دست کشیده و با اتکا به ملت و پشتوانۀ قوانین جهانی، سهم دریای کاسپین و تشکیل کنفدراسیون ایران – ارمنستان که حق تاریخی و ملی دو کشور و کاری قانونی است را سریعاً پیگیری و به نتیجه برسانند.

اگر در جهان، خود را منزوی کردید، دست کم به ملت اقتدا کنید که اوجب واجبات تان جز این راهی ندارد.

از خاقانی شروانی بیاموزیم که هشتصد سال پیش در باب سیاست فرموده، ثبات حکومت در اقتدایش به ملت است :

بى مقتداى ملت نه کلک و نه کتاب          بى شهسوار زابل نه رخش و نه ستام

کسانی که چهار سال پیش در جنگ قره­ باغ به غلط از مواضع شئونیسم ترک دفاع کردند، در واقع همراهی با گلوبالیسم کردند و به جرأت می­ توان گفت نه الفبای تاریخ را می­ دانند و نه الفبای سیاست را. زیاده خواهی و ناحق خواهی شئونیسم ترک در ایجاد راهرو جعلی « ز ن گ ز و ر »، سبب قطع راهرو شمال - جنوب و قطع راه ایران - ارمنستان - اروپا و قطع راه ایران به دریای سیاه از طریق ارمنستان و گرجستان شده و در یک کلام به انسداد ایران از نظر امنیت، ژئوپلیتیک، اقتصاد و حتا محیط زیست خواهد انجامید. نیز سبب تغییرات جمعیتی و هویتی در استان سیونیک ارمنستان خواهد شد.

دریغا وقتی ایدوئولوژی حکومت، مقدم بر منافع ملی قرار می­ گیرد، نقش ستون پنجم بیگانگان در دستگاه­ های حکومتی پر رنگ می ­شود، از شئونیسم ترک گرفته تا فاشیسم روسیان و افراطیان اسرائیل. هر سه در پی انسداد سیاسی و اقتصادیِ فرهنگ و تمدن ملت دیرین ایران هستند. هر سۀ آنها به زعم خود، استقرار حاکمیت ملی در ایران را حول یک محور به سود خود نمی­ دانند. این برداشت ناراست آنها از دو چیز نشأت می ­گیرد، یکی احساس عجز در برابر فرهنگ و ادب و تاریخ دیرین ایران و دیگری تمامیت خواهی آنها در منطقه.

نیز ایجاد راهرو جعلی « ز ن گ ز و ر » سبب خواهد شد ارمنستان با روسیه زدایی در دامن غرب بیفتد. لازم به تذکر است که مراودات با همۀ کشورها چه غربی و چه شرقی با حفظ منافع ملی یک مسألۀ مهم است ولی دست و پا بسته، افتادن در دام روسیه و چین یا کشورهای غربی، جز ذلالت چیز دیگری نخواهد بود. این روند به تنش و بی ثباتی در ارمنستان و سواستفادۀ بیشتر شئونیسم ترک خواهد انجامید.

اولویت دستگاه ­های دیپلماسی و نهادهای اطلاعات و امنیت ایران صرفاً باید منافع ملی باشد و لاغیر. دستگاه­ های اجرایی از بالا تا پایین باید بدانند که پروژه ­های شئونیسم ترک ( که امروز ستون پنجم آن نقشی مزورانه ­تر از حزب توده را در ایران ایفا می­ کند ) با همراهی فاشیسم روس و افراطیان اسرائیل، کاملاً اشغالگرانه است. نیز باید بدانند با حرفهای صد من یه غاز و عوام فریب و دروغ مزورانه که از عالی ­ترین مقام اجرایی کشور صادر می شود طرح و بسط فدرالیسم را فهمیده یا نفهمیده در جامعه زمینه سازی می­ کنند. فدرالیسم برای ایران مقدمۀ تجزیه است. آیا چنین فردی ( که می گوید : « می گویند همه باید فارس باشند، همه باید فارسی حرف بزنند، هر پیامی هم که روی مغازه ­ای می نویسی اگر فارسی نباشد با تو برخورد کنند ... » ) مواضع ایران را در پروژۀ جعلی ترکستان بزرگ موسوم به « ز ن گ ز و ر » می ­تواند راهبری کند. چون در حرفهای او فهمیده یا نفهمیده دو چیز هدف قرار می ­گیرد نخست تمامیت ارضی و دوم زبان و ادب پارسی، یکی از بنیادهای هویت ملی ایران. آنچه نمی­ فهمند نه اینکه نمی­ دانند، نمی ­فهمند اینست که آب در آسیاب گلوبالیسم می ­ریزند و دانسته یا ندانسته خود را به دلالان گلوبالیسم تبدیل می­ کنند. دستگاه ­های اجرایی باید این نکتۀ مهم را نیز بدانند دام دیگر ستون پنجم بیگانگان، رشد تجزیه طلبان به عنوان بدیلی در برابر خاستگاه مردم سالاری و منافع ملی در جامعه است.

دولت­مردانی که ایدوئولوژی حکومت را مقدم بر منافع ملی می ­دانند دو دسته هستند یا ستون پنجم بیگانه هستند و یا  نمی خواهند سهم ­شان از سفره انقلاب قطع شود که از نگاه مردم غارتگر و از نگاه خود ژن خوب هستند. این « یا » مانعه الجمع نیست و می ­توانند هر دو باشند.  

در پایان به آنهایی که از تاریخ درس نمی گیرند تأکید می­ کنیم قوام و استحکام هر ملت به وجود مردمی است که گوهر و ریشه دارند و زندگی خود را به آرمانی گره زده و در مسیر رسیدن به آن کوشا و پایدارند. یادآوری می­ کنیم تمام تجزیه ­های ایران، در روزگاران استبداد صورت گرفته است نه روزگارانی که حکومت در چارچوب قانون اساسی و حفظ منافع ملی حکمرانی می ­کرد.

گرچه آزِ قدرت، برخی از حاکمان را کور و کر کرده، وظیفۀ ملی ما است که دوباره به حکومت هشدار دهیم « میراث گرگ مرده به کفتار می­ رسد ».

پروژۀ جعلی ترکستان بزرگ موسوم به « ز ن گ ز و ر » غیر از اهداف اقتصادی، در مسیر تجزیۀ شمال غرب ایران پیش می ­رود. نمی توان با رئیس جمهوری که آب در آسیاب گلوبالیسم می ریزد و توانایی درک اهداف شئونیسم ترک را ندارد، در این مسیر گام برداشت. پیش از آنکه سطحی نگران با هجوم کور، خشک و تر را با هم بسوزانند و تجزیه طلبان، توهم پروژۀ ملت سازی را بسط دهند، تصمیم درستی بگیرید.

اکنون قانون اساسی مشروطه را با نقصان و کمالش، که در این دورۀ خطیر می تواند یکی از محورهای یکپارچگی ایرانیان قرار گیرد، ملاک قرار دهید، با تأکید بر لغو اعدام و بازگشت  سرمایه ­های غارت شده و سرمایه گذاری آنها در کشور و به این ترتیب گام به گام شرایط گذار مسالمت آمیز را هر چه سریع تر برای ملت فراهم کنید.

لازم است وکلای مستقل حقوق بشر و ارتش و سپاه ( به جز معدود کسانی که دستشان به فساد و خون مردم آلوده است و باید به دادگاه­های آزاد و عادلانه با لغو اعدام سپرده شوند ) پذیرفتار و ضامن اجرای قانون اساسی مشروطه شوند تا مسیر گذار مسالمت آمیز بدون کینه و انتقام فراهم شود.

نیز لازم است ارتش و سپاه و وکلای مستقل بین المللی، حد الامکان مسالمت آمیز و بدون جنگ در برابر پروژۀ جعلی « ز ن گ ز و ر » با صلابت تمام، قد علم کنند و از مسیر تاریخی و دیرین جادۀ ابریشم، یعنی آسیای میانه – ایران - اروپا دفاع کنند. نیز امروز راهرو خلیج پارس - قفقاز را تقویت کنند. بی شک اولویت مردم، رشد و اعتلای همه جانبۀ کشور و حفظ شرافت ملت و تمامیت ارضی ایران است.

[1] - این بندر امروز یکی از شهرهای مهم یونان است.

[2] - مجلۀ آراکس ، شمارۀ 65 ، اردیبهشت 73

[3] -  مجلۀ آراکس ، شمارۀ 63 و 64 ، فروردین 73

[4] - در همۀ واژه ­های سر هم بندی شدۀ نام حزب، تناقض نمایان است و در واقع ترکیبی از محال و فریب است.

[5] -  نخست وزیر سابق اسرائیل ، او در اثر ضعف و ناتوانی و بیماری در 15 سپتامبر 1983 استعفا کرد.

[6] -  نشریۀ آوریل ، شمارۀ 27 ، سال نهم ، اسفند 71 . آیزنبار تاریخشناس اسرائیلی و آیزمن نخستین رئیس جمهور اسرائیل نیز چنین ادعایی کرده­ اند.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه رسانه/

در مجارستان، یک مدیر مدرسه که با ممنوعیت گوشی‌های هوشمند در مدرسه‌اش مخالفت می‌کرد، مجبور به استعفا شد. در فرانسه، ۲۰۰ مدرسه در سال تحصیلی ۲۰۲۴-۲۰۲۵ یک طرح جدید به نام «وقفه دیجیتال» را به طور آزمایشی اجرا می‌کنند.

گروه رسانه/

کمیته حقوقی پارلمان قبرس در حال پیشنهاد اصلاحیه‌ای به قانون کیفری است که مجازات‌های سنگین زندان را برای انتشار «اخبار جعلی» یا نوشتن نظرات «توهین‌آمیز» و انتشار تصاویر خاص در نظر گرفته است.

فدراسیون‌های بین‌المللی و اروپایی روزنامه‌نگاران (IFJ-EFJ) همراه با اتحادیه روزنامه‌نگاران قبرس (UCJ-ESK) به شدت این اصلاحیه و اثر مخرب آن بر آزادی رسانه‌ها در قبرس را محکوم کردند.

فدراسیون‌های بین‌المللی و اروپایی روزنامه‌نگاران اعلام کردند که بهترین راه حل برای مقابله با اخبار جعلی، ترویج یک سیستم خبری سالم، شفاف و آزاد است که سواد رسانه‌ای را بالا ببرد.

در بیانیه این فدراسیون‌ها آمده: «هر جایی که چنین قوانین سرکوب گری اجرا شده است، بی‌اثر بوده و هدف آن ترساندن روزنامه‌نگاران یا تشویق آنها به خودسانسوری بوده‌ است. ما از قانون‌گذاران قبرس می‌خواهیم که با در نظر گرفتن استانداردهای قانونی اروپایی و توصیه‌های اتحادیه اروپا، این لایحه را که نقشی مخرب برای آزادی بیان و رسانه دارد را تصویب نکنند.»

این دومین بار در سال جاری است که برخی از اعضای پارلمان سعی در تصویب چنین اصلاحیه‌ای دارند.

( شارا - شبکه اطلاع رسانی عمومی )

گروه رسانه/

« در تظاهرات ( دهم جولای ) سندیکای معلمان در برابر مجلس ملی ترکیه ۱۱ تن از اعضای این تشکل بازداشت شدند.

سندیکای معلمان نسبت به رتبه بندی معلمان در میان کارمندان دولت و نحوه سوالات استخدامی ها معترض است.

دولت در دور جدید افزایش حقوق کارمندان، پایه حقوق معلمان را به حدود ۱۴۸۰ دلار رسانده است اما این تشکل خواهان افزایش حقوق معلمان به بیش از ۲ هزار دلار است.

سندیکای معلمان ترکیه« eğitim -sen» در سال ۱۹۹۴ در آنکار تشکیل شده و تشکلی چپ گرا است » .

( کانال اخبار ترکیه )

گروه رسانه/

وزارت معارف (آموزش و پرورش) طالبان، پرداخت حقوق ماهوار آموزگاران زن را در افغانستان به دلیل واضح نبودن فرمان رهبر این گروه در مورد مبلغ این حقوق متوقف کرد. در نامه وزارت معارف طالبان با امضای مولوی حبیب‌‎الله آغا، وزیر معارف این گروه آمده است که «حقوق تمامی کارکنان زن تا هدایت بعدی معطل قرار داده شود.»

ملا هبت‌الله آخندزاده، رهبر طالبان حدود یک ماه پیش در فرمانی دستور داد که حقوق ماهوار تمامی کارکنان زن که در دولت پیشین افغانستان به کار گماشته شده اند پنج هزار افغانی (معادل ۷۰ دلار آمریکایی) شود. نهادهای رژیم طالبان براساس این فرمان، حقوق تمامی کارکنان زن را در مدارس و بیمارستان‌ها به پنج هزار افغانی کاهش داد. پیش از این، زنان پزشک تا ۵۰ هزار افغانی در ماه حقوق می‌گرفتند و آموزگاران زن در مدارس خصوصی و دولتی از ۸ هزار افغانی تا ۲۰ هزار افغانی حقوق دریافت می‌‎کردند.

با این حال، مولوی حبیب‌الله آغا، وزیر معارف (آموزش و پرورش) طالبان، از دفتر رهبر طالبان خواسته است در مورد پرداخت پنج هزار افغانی حقوق ماهانه به آموزگاران زن خانه‌نشین‌شده بیشتر توضیح دهد. 

نامه صادرشده توسط وزارت معارف طالبان نشان می‌دهد که پرداخت حقوق ماهانه آموزگاران زن متوقف شده است-ایندیپندنت فارسی 

در نامه مولوی حبیب‌الله آغا استدلال شده که پرداخت حقوق در وزارت معارف به شکل «خودکار» و بر اساس سیستم حضور و غیاب محاسبه و انجام می‌شود و درخواست تخصیص پنج هزار افغانی حقوق به آموزگاران زن که سرکار نمی‌روند و اطلاعات آن‌ها در سیستم ثبت نمی‌شود، تا هنگام درج اطلاعات که فرایندی زمان‌بر است، طول خواهد کشید.  

در این نامه آمده است که درخواست پرداخت حقوق به آموزگاران زن از «ریاست عمومی خزائن» به وزارت معارف رسیده است و «تمام کارکنان زن که در حکومت پیشین به کار گمارده شده بودند، اینک امارت اسلامی حقوق آن‌ها را می‌پردازد. دستمزد تمام این زنان پنج هزار افغانی تعیین شده و یکسان است».

با روی کار آمدن رژیم طالبان دختران در افغانستان تنها اجازه دارند تا پایان مقطع دبستان تحصیل کنند. این باعث شده است کارکنان اداری، خدماتی و آموزگاران زن مقاطع بالاتر از کلاس ششم بیکار و خانه‌نشین شوند و این فرمان ممنوعیت تحصیل دختران به گسترش فقر در میان آموزگاران زن انجامیده است.  

فرشته ۳۵ سال دارد و آموزگار مدرسه‌ای در استان هرات در غرب افغانستان است. او به ایندیپندنت فارسی گفت که حقوق پنج هزار افغانی در ماه برای آموزگاران محروم از تدریس «بسیار کم» است و به تامین نیازهای زندگی آنان کمک چندانی نمی‌کند. او گفت: «در افغانستان گرانی است و این پنج هزار افغانی حقوق در ماه برای مصارف خانه ما کافی نیست. من چهار فرزند دارم و کرایه خانه من هر ماه هفت هزار افغانی است. من امیدوارم که حقوق بیشتری برای زنان تعیین شود.» 

ممنوعیت تحصیل و کار زنان و دختران با موجی از انتقاد مردم افغانستان و جامعه جهانی مواجه شد، اما طالبان برای لغو این ممنوعیت هیچ تصمیمی ندارند. آن‌ها تحصیل و کار زنان را مسائل داخلی افغانستان می‌دانند و از کشورهای منطقه و غربی می‌خواهند که در این مورد دخالت نکنند.  

سهیل شاهین، مسئول دفتر سیاسی طالبان در قطر، هنگام ورود به سومین دور نشست دوحه، ادعا کرد که حقوق زنان در افغانستان بر اساس «اصول اسلام» تعیین شده است، اما در مورد ممنوعیت تحصیل زنان و دختران سکوت کرد.

ایندیپندنت فارسی

  دو سال پایانی خدمتم را  به عنوان معلم و معاون آموزشی در مدرسه ایرانیان مسقط در خدمت دانش آموزان و خانواده های گرانقدر ایرانیِ ساکن مسقط بودم. تجربه های ارزشمند و پرباری در این دوسال کسب نمودم. از ابتدای روز تا عصرها در مدرسه و بعد از آن اوقات بیکاری را به روزنوشت وقایع و رویدادهای آموزشی مدرسه گذراندم. از اتفاقات روزمره، گفت و گوها، رفتارها، تصمیمات، نگرش های مدیران، والدین، دانش آموزان، معلمان همکار و مسئولین و ... خلاصه دل مشغولی ام نوشتن بود .

حقیقت امر آن که نزدیکی فرهنگی بین ما و اهالی عمان سبب می شود که خیلی احساس غربت نکنیم شاید به همین دلیل است که عمان خیلی هم خارج محسوب نمی شود و شما با داشتن یک پاسپورت و یک بلیط به راحتی می توانید دو هفته در این کشور گران قیمت بمانید. به هر جهت دو سال اقامت در عمان را به عنوان یک فرصت مغتنم مطالعاتی در نظر گرفتم .

عصرها هر زمان فرصتی بود به دانشگاه سلطان قابوس می رفتم و در کلاس ها حاضر می شدم. اما یکی از دغدغه هایم به عنوان معلم، آشنایی با نظام آموزشی سلطنت عمان و انواع مدارس موجود در این کشور و به ویژه شهر مسقط بود. آشنایی با نظام آموزشی عمان یکی از فرصت های گرانقدری بود که نصیبم شد و زمینه تفکر بیشتر را فراهم کرد.

لازم است گفته شود که بیان این تجربه به معنای شیفتگی و جذب نیست ، بلکه بیان یک روند درست و هدف مند است.

برای طرح موضوع از اولین چالش در روزهای اول حضورمان در عمان بگویم:

هفته اول ورودمان به عمان، با سوال عجیبی روبه رو شدیم. زمانی که صاحبخانه مان، از پسر کلاس پنجمی ما به زبان انگلیسی پرسید: ایران چطور کشوری است؟ کدام شهر ایران زندگی می کنید؟ کلاس چندم هستید؟ و ... و او ساکت ماند و بعد از مدتی فکر کردن، دست و پا شکسته پاسخ داد. صاحبخانه به ما اعتراض کرد و پرسید چرا فرزندتان را مدرسه نفرستاده اید؟ تعجب کردیم. به ایشان گفتیم که فرزندمان مدرسه می رود و کلاس پنجم است. ایشان بیشتر تعجب کرد و گفت پس چرا نمی تواند صحبت کند؟ مگر در مدرسه آموزش نمی بیند؟ شاید در مدرسه مشکلی وجود دارد؟ چرا با معلم های او صحبت نکرده اید؟ این سوالات برای خانواده ما عجیب بود و تعجب بیشتر برای صاحبخانه! که مگر می شود؟!

 کمی بعد که در کوچه و خیابان های شهر مسقط (حتی در محله های قدیمی شهر) با کودکانی مواجه شدیم که به دو زبان عربی و انگلیسی ماهرانه سخن می گفتند. در فوتبال بازی کردن واژه ها و اصطلاحات انگلیسی را همچون زبان مادری شان روان به کار می بردند، متوجه منظور صاحبخانه مان شدیم. بعد از مطالعه، گفت و گو و پرس و جو، متوجه شدیم زبان دوم از ابتدا در نظام آموزشی عمان، مورد توجه هست. در مدارس اینترنشنال اصراری هم بر نوع خاصی از زبان نیست.( هر زبانی به تناسب نظام آموزشی مدرسه)

 نکته نه این که آموزش زبان دوم باشد بلکه در این بود که سیاست گذار ارتباط با دنیای معاصر را از ابتدا در تربیت و تعلیم دانش آموزان عمانی مدنظر قرار داده و اهداف مهم تری را در نظر داشته است.

بعد از اندکی مطالعه متوجه شدم در اسناد بالادستی عمان، نظام آموزشی موظف شده است تا نسل آینده را برای مأموریتی بزرگ آماده کند.  مثلاً جوان عمانی باید بتواند با دنیا تعامل داشته باشد و گفت و گو کند.

در واقع نظام آموزشی عمان، موتور محرک توسعه قلمداد شده و تربیت نیروی انسانی ماهر و توانمند برای آینده را عهده دار است. به طور مثال همین تجربه موفق آموزش زبان و نحوه انجام آن در مدارس عمان یکی از شاخص ها در این زمینه است. در مطالعات بیشتر و  بررسی شاخص ها و اقدامات انجام شده و نتایج موجود ، متوجه شدم که باید تصور گذشته خودم را از مقولۀ آموزش در عمان (به ویژه شهرهای بزرگ) اصلاح کنم که :

نهاد آموزش در عمان تلاش دارد ضمن آگاهی از شاخص های جهانی و تجربه های موفق دنیا، روند توسعه را طی نماید.

اگر آغاز فرایند توسعه عمان و به ویژه نظام آموزشی عمان را از آغاز سلطنت مرحوم سلطان قابوس در سال 1970 در نظر بگیریم، بدون شک  « سند چشم انداز 2040 عمان » را باید گام دوم و تثبیت توسعه پایدار عمان دانست. کشور سلطنتی عمان بر مبنای منافع ملی خود این سند را ترسیم نموده است. در این افق دید، عمان « سرزمین صلح و دوستی و سرمایه گذاری امید بخش » نام دارد و تمام تصمیمات و امور کشور در همین راستا برنامه ریزی می شود. در این چشم انداز تلاش برای ایجاد تحولات کیفی در همه عرصه های زندگی تعریف شده است و پادشاه جدید « سلطان هیثم بن طارق » موفقیت این چشم انداز را بدون استثنا بر عهده همه مردم سرزمین می داند:

« فرزندان این کشور عزیز هر کدام در جایگاه خود و در حدود توانایی و مسئولیت » در این مسیر مسئول هستند.

در این چشم انداز آموزش و یادگیری و تحقیقات علمی در اولویت است و جایگاه ویژه و استراتژیک دارد.

« شعار وزارت تربیت و تعلیم؛ ارایه آموزش با کیفیت بالا، بر مبنای فن آوری است » .

این آموزش؛ نیروی انسانی نوآور و کارآفرین تربیت می کند و مهارت آموزی را گسترش می دهد. نقش وزارت تربیت و تعلیم تسهیل کنندۀ ارائه آموزش با کیفیت، عادلانه و فراگیر برای همه است و به دنبال آن است که آموزش با بالاترین استانداردهای حکمرانی و رقابتی و در راستای چشم انداز 2040 عمان و اهداف توسعه پایدار  باشد. نظام آموزش کشور 6-3-3 است و دانش آموزان عمانی در سه نوع مدرسه حکومتی، خاصه و اینترنشنال آموزش می بینند. این مدارس تلاش دارند تا دانش آموزان عمانی را در راستای تحقق اهداف سند 2040  تربیت نمایند. خروجی این مدارس و نظام آموزشی دانش آموختگانی با دانش و آگاهی روزآمد و دارای مهارت و شایستگی های اجتماعی لازم هستند. این نیروهای انسانی توانمند، زمینه ساز دست یابی به رشد اقتصادی و رفاه اجتماعی کشور خواهند بود و جایگاه برتر و قابل رقابت عمان را در بین کشورهای منطقه افزایش خواهند داد. مطابق این چشم انداز گسترش فن آوری و توسعه آموزش فنی و حرفه ای در دوره متوسطه ، در دستور کار جدی وزارت تربیت و تعلیم قرار دارد. این وزارت در حال بررسی و شناسایی نیازهای جامعه، شناسایی تجربه های موفق منطقه ای و بین المللی است و با برگزاری جلسات مختلف، تدوین برنامه های آموزشی و نظارتی دقیق را در دستور کار خود دارد. به هر جهت این تجربه عمان است در نظام آموزشی.  

نظام آموزشی ما هم برنامه ها و اسناد بالادستی موفقی دارد. همان موضوعاتی که نیاز امروز وزارت تربیت و تعلیم عمان است. مثلاً مهارت آموزی، موضوعی که ما در کشورمان تجربه موفقی داشته ایم؛ مهارت آموزی از سال ها قبل در مدارس کار و دانش و فنی و حرفه ای کشورمان آغاز شده است و صاحب تجربه هستیم یا مدارس استعدادهای درخشان، تجربه موفق کشورمان محسوب می شود یا پژوهش سراها و ... همه اینها می تواند زمینه انتقال تجربه باشد.

اکنون با توجه به اینکه کشور عزیزمان و سلطنت عمان از تاریخ مشترک، فرهنگ مشترک، دین مشترک و همچنین حسن مناسبات همجواری برخوردارند و سلطنت عمان در اسناد بالادستی نیازمند استفاده از تجارب سایر ملل می باشد، به نظر می رسد همکاری های دو جانبه مناسبی می تواند بین وزارت آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران و وزارت تربیت و تعلیم عمان شکل بگیرد. انتقال تجارب و حمایت های علمی و معنوی در حوزه مدارس استعدادهای درخشان؛ مدارس فنی و حرفه ای و کار و دانش، پژوهش سراهای دانش آموزی، تبادل تورهای مطالعاتی و فناوری و ... از جمله این موارد است که به شکل جدی و پایدار می تواند همکارهای ارزشمندی را ایجاد نماید.

بدون شک هرگونه همکاری که بتواند به پیشرفت برنامه 2040 عمان کمک کند، مورد استقبال قرار می گیرد. در این راستا رایزنی علمی با وزارت تربیت عمان و بیان تجارب موفق و برنامه ریزی و دعوت از خانم دکتر مدیحه بنت احمد الشیبانیه وزیر تربیت و تعلیم سلطنت عمان و مشاهده دستاوردها، امکانات و پیشرفت‌های کشورمان در زمینه‌ های آموزشی و فن آوری و تحقیقاتی دانش آموزی به ویژه موارد پیشنهاد شده، می تواند فرصت های ارزشمند همکاری علمی و آموزشی دو کشور را تسهیل نماید به شرط آن که پیشنهادات هدف مند و با پشتوانه اجرایی و البته دقیق برای طرف مقابل ارایه شود.

کارگزار آموزشی توانمند اگر دیپلماسی فرهنگی قوی داشته باشد می تواند بر پایه همین ظرفیت ها و موفقیت های داخل کشور، زمینه تقویت آموزشی را فراهم نماید. از جمله دستاوردهای این دیپلماسی فرهنگی می تواند کاهش مشکلات مدرسه ایرانی در شهر مسقط و بازگشایی افق های مثبت برای این مجتمع آموزشی باشد.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

  چهاردهم خرداد برابر با سوم ژوئن، روزی است که به پیشنهاد یک کشور مسلمان همسایه، ترکمنستان به عنوان روز جهانی دوچرخه در تقویم رسمی سازمان ملل متحد ثبت شده است.

 چقدر دوست داشتم ایران برخوردار از مدیران خردمندتری بود که مانند پنجاه و چهار سال پیش که افتخار ثبت نخستین کنوانسیون محیط‌ زیستی جهان را به نام ایران در رامسر ثبت کردند، چنین کرده و در حمل و نقل پاک هم پیشگامانه و تحول‌خواه حرکت می‌کردند ... اما نه‌تنها آن گونه نشد که حالا در پایتختش شهرداری چون علیرضا زاکانی دارد که آشکارا می‌گوید: روز تاریک است و در برابر ترویج دوچرخه‌سواری ایستاده است ... بدتر آن که عزم خود را جزم کرده که ایران را تهران کند!

 اما ما یادش می‌اندازیم: بزرگ که باشی، مترسک‌ها لو می‌روند! مترسک، هرقدر هم که پرهیبت، عظیم و باوقار به نظر رسد، عاقبت در پیشگاهِ آن که ترس را کناری نهاده و او را لمس کند، چوبِ خشکی بیش نیست!

 بسیاری از مشکلات آدم‌‌زمینی‌ها از همین دریچه قابل تحلیل است؛ اینکه اگر می‌خواهی از شر تابوهای نفس‌گیری که همه‌ی سال‌های زندگی عذابت داده است، رها شوی؛ به جای آنکه بکوشی تا آنها را حذف کرده یا نبینی، باهاشون چشم در چشم شو.

شکسپیر می‌گوید:  « وقتی می‌توانستم صحبت کنم، گفتند: گوش کن؛ وقتی می‌توانستم بازی کنم، مرا کارکردن آموختند؛ وقتی کاری پیدا کردم، ازدواج کردم؛ وقتی ازدواج کردم، بچه‌ها آمدند؛ وقتی آنها را درک کردم، مرا ترک کردند؛ و سرانجام وقتی یاد گرفتم چگونه زندگی کنم، زندگی تمام شد! » .

 در طول یک دهه اخیر، هزاران هموطن برایم پیام داده‌اند که چه فایده دارد از ترویج دوچرخه‌سواری سخن می‌گویید، وقتی عملاً نیمی از جمعیت کشور را محروم از این حق کرده‌اند؟ و پاسخم همواره این بوده که مگر نمی‌بینید زنان اهل رکاب را در شهر؟ فرق آنها با شما این است که از پیله درآمده و مترسک را لمس کرده و پوشالی‌بودنِ قدرتش را درک کرده‌اند! نکرده‌اند؟

 به قول حسین صفا:  « مفصل‌اند زمستان‌ها و برف، نسخه‌ی خوبی نیست برای سرفه‌ی گلدان‌ها؛ گلی نمانده، خودت گل‌باش ... تو را بکار و شکوفاشو، تو را بچین و تو را بو کن ... » ما خود می‌توانیم دلیل حالِ خوبِ خود باشیم!

( کانال سخنرانی ها )

  قضاوت دربارۀ ارزش های تمدن و فرهنگ ملتی دیرین که میراثش در طی هزاره ها پا فراتر از مرزهای سیاسی خود نهاده و آثار آن را بر فرهنگ و تمدن جهانی نمی توان نادیده گرفت، بسیار دشوار است.

مردمی که در گسترۀ مرزهای فرهنگی ایران بزرگ زیسته اند و امروز می زیند، خداوندگاران فرهنگ و تمدن ایرانشهر هستند.

روزگاران درازی، زبان و ادب پارسی به ویژه در سلوک شعر به سان سرو و گل و لاله (2) از یک سوی تا بنگال و آسیای میانه و از سوی دیگر در قلمرو عثمانی گسترده شده بود. گرچه امروز بخشهایی از این مردم دیگر در گسترۀ مرزهای سیاسی ایران نیستند، در گسترۀ آیین و فرهنگ هزاران سالۀ و تأثیر گذار بر فرهنگ جهان می زیند. ماندگاری و پایداری مردمی هزاران ساله که گوهر و ریشه دارند و زندگی خود را به آرمانی گره زده اند، با ساخته ها و آفریده هایش در گسترۀ فرهنگی ایران با تاریخ مشترک هزاران ساله و زبان و ادب پارسی به عنوان زبان علم و هنر و فرهنگ ایران (فراتر از زبان رسمی) و جشن های ملی شکل گرفته و اسطورۀ تیر آرش مشخص کننده و پاسدار مرزهای این گسترۀ فرهنگی است.

مردمی که در گسترۀ فرهنگی ایران بزرگ زندگی می کنند با ادبیات بیش از دوازده سدۀ خود ارتباط مستقیم و تنگاتنگ دارند و در بخش هایی بیرون از مرزهای سیاسی، این ارتباط به طور غیر مستقیم به وسیلۀ آداب و رسوم و افسانه ها و تصنیف های عامیانه زنده و پابرجا است.

ما مهاجران افغانستانی را در ایران امروز به فال نیک گرفته و هم رأی با بیشینۀ آنها بر ماست که مسئولیت خود را در جلوگیری از انشقاق در تاریخ و فرهنگ مشترک هزاران سالۀ ایران فرهنگی انجام دهیم و به دولت گوشزد کرده و هشدار می دهیم که حفظ امنیت کشور به عهده اوست و موظف است وظایف و مسئولیت خود را در برابر مهاجران به درستی انجام دهد.

این وظایف عبارتند از :

1) حفظ مرزهای سیاسی و فرهنگی کشور و تخریب دیوار مرزی که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به علت بی درایتی و نادانی، در خاک ایران کشیده و بر طالبان آدم خوار مشتبه شده که بخش‌هایی از خاک ایران متعلق به افغانستان است.

2)  برقراری امنیت مرزهای شرقی توسط ارتش ایران؛

3 )  التزام عملی به بنیادهای فرهنگی ایران چه در میان ایرانیان و چه در میان مهاجران؛

4 ) مراقبت از التزام عملی مهاجران به قوانین ایران؛

5 )رعایت حقوق مادی و معنوی مهاجران بر طبق قوانین کشور و کنوانسیون های جهانی؛

6 ) حمایت از برگزاری جشن ها و آداب و رسوم مشترک؛

7 )جلوگیری از گسترش اوهام پوچ و خرافی طالبان و داعش با ارزش گذاری و گسترش فرهنگ دیرین و غنی مشترک؛

8 ) محاکمه و اخراج مهاجران در صورت فعالیت خشونت آمیز و قانون گریز و شرکت در اجرای اهداف آدم خوران طالبان و داعش؛

9 ) جلوگیری از نفاق و تفرقه اندازی با ارزش گذاری و گسترش فرهنگ دیرین و غنی مشترک؛

10 ) فراهم کردن و تسهیل امکان تحصیل کودکان افغانستانی؛

11 ) عدم استفاده از مهاجران در شاخه های نظامی و ماجراجویی های برون مرزی؛

12 )  به رسمیت شناختن مقاومت مردم شریف افغانستان و حمایت از مقاومت آنها در برابر حاکمیت متحجران؛

13 ) ساماندهی افغانستانی ها برای کار و کوشش؛

14 ) حق داشتن حساب مالی؛

15 ) ایجاد و تسهیل امکانات برای تاجران ایران و افغانستان؛

1- مصرعی از شاعر نامدار افغانستان نجیب باور
2- ساقی حدیث سرو و گل و لاله می‌رود/ وین بحث با ثلاثه غسّاله می‌رود  (حافظ)

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه رسانه/

خبرگزاری آنادولو نوشت : ( این جا )

​​​​​​​« ده‌ها کودک فلسطینی با تجمع در مقابل بیمارستان شهدای اقصی در شهر دیرالبلح واقع در مرکز غزه اظهار داشتند که می خواهند دوباره به مدرسه بروند و در آرامش زندگی کنند.

کودکان فلسطینی که به دلیل حملات اسرائیل از حق تحصیل خود محروم شده‌اند، در مقابل بیمارستان شهدای اقصی تجمع کردند.

کودکان حاضر در این تجمع که توسط یک گروه جوان برگزار شد، پلاکاردهایی با مضامین : «تحصیل حق ماست، درخواست دیدن آموزش داریم» و «می‌خواهیم در صلح و امنیت زندگی کنیم» حمل کردند.

دختربچه 9 ساله به نام ایمان نیز طی سختانی در این جمع گفت: ما می‌خواهیم مانند سایر کودکان جهان در صلح و امنیت زندگی کنیم و به خانه‌ها و مدارس خود بازگردیم. چرا زندگی ما را خراب کردند؟ آیا ما شایسته زندگی در صلح نیستیم؟

ایمان با بیان اینکه اسرائیل کودکان بی گناه را می‌کشد، از کشورهای جهان خواست که جنگ غزه را متوقف کنند تا کودکان بتوانند به زندگی خوب گذشته خود، خانه‌های خود بازگردند و مانند سایر کودکان آزادی خود را به دست آورند » .

پیش تر ؛ « صدای معلم » در گزارش خود با عنوان : « گزارشگران سازمان ملل متحد: بیش از 5 هزار و 479 دانش آموز، 261 معلم و 95 استاد در حمله 6 ماهه اسرائیل به غزه کشته شدند » نوشت : ( این جا )

«  گزارشگران سازمان ملل متحد در بیانیه‌ای گزارش دادند که بیش از 80 درصد از مدارس غزه که تحت حملات شدید اسرائیل قرار دارد، تخریب شده یا آسیب دیده‌اند.

در این اطلاعیه تصریح شد که سیستم آموزشی فلسطین به طور سیستماتیک ویران شده است.

گزارشگران سازمان ملل متحد، در مورد حملات به مدارس، دانشگاه ها، معلمان و دانش آموزان در نوار غزه به شدت ابراز نگرانی کردند.

در این اطلاعیه حملات اسرائیل به عنوان  « قتل عام آموزشی » توصیف شده و خاطرنشان شده است که آموزش به طور سیستماتیک از طریق دستگیری، بازداشت یا کشتن معلمان، دانش آموزان و کارکنان و همچنین تخریب زیرساخت‌های آموزشی تخریب شده است.

در این اطلاعیه همچنین آمده است: بیش از 5 هزار و 479 دانش آموز، 261 معلم و 95 استاد در حمله 6 ماهه اسرائیل به غزه کشته شدند و بیش از 7 هزار و 819 دانش آموز و 756 معلم مجروح شدند که این تعداد روز به روز در حال افزایش است.» .

در همین حال ؛ آندره‌آ دی دومنیکو، رئیس دفتر امور بشردوستانه سازمان ملل متحد برای غزه و کرانه باختری، به خبرنگاران گفت که برای بازگرداندن این خدمات و دستیابی به حداقل استانداردها، «عملیات گسترده» مورد نیاز است و این کار در حین عملیات نظامی امکان‌پذیر نیست.

او به تخریب بیمارستان‌ها، تأسیسات آب و فاضلاب، خانه‌ها، جاده‌ها و مدارس اشاره کرد و افزود: «حتی یک دانشگاه در غزه سرپا باقی نمانده است».

این رسانه ی مستقل و منتقد در « حوزه ی عمومی آموزش ایران » تاکید کرده بود :

 حملات اسرائیل به فضاهای آموزشی در تضاد کامل با « ماده ۲۶ اعلامیه جهانی حقوق بشر » در زمینه ی « حق آموزش » و ابتدایی ترین حقوق شهروندی و انسانی است .

پایان گزارش/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه رسانه/

استفاده از روبنده در مدارس هامبورگ از این پس رسما ممنوع خواهد شد. طرح این ممنوعیت از سوی فراکسیون‌ حزب سبزها و سوسیال دمکرات‌ها (احزاب دولت ائتلافی) به پارلمان هامبورگ ارائه شد. این پیشنهاد روز چهارشنبه ۱۵ مه (۲۶ اردیبهشت) با اکثریت آراء، از جمله با رای مثبت نمایندگان احزاب دموکرات مسیحی و آلترناتیو برای آلمان به تصویب رسید. فراکسیون چپ‌ها به آن رای منفی داد.

نیلز هانسن، کارشناس آموزشی از گروه پارلمانی سوسیال دموکرات در توضیح ضرورت این قانون، ضمن تاکید بر این که « مدرسه و پوشاندن صورت با یکدیگر همخوانی ندارند» و باید « امکان خواندن چهره طرف مقابل برای برقراری ارتباط » وجود داشته باشد، خاطرنشان کرد که عدم استفاده ازروبنده پیش از این قانون نیز در مدارس هامبورگ رایج بود، اما "مدارس نیاز به ضمانت قانونی دارند ».

ضرورت چنین تغییری در قانون به این دلیل است که در سال ۲۰۲۰ دادگاه هامبورگ در رابطه پوشش یک دانش آموز مسلمان ۱۶ ساله حکم داد که مدرسه نمی‌تواند مانع از پوشیدن روبنده شود زیرا هیچ مبنای قانونی برای این کار وجود ندارد.

ضرورت ممنوعیت قانونی علیرغم موارد کم

در حال حاضر تنها حدود ۱۰ مورد در شهر هامبورگ شناسایی شده است که در آن دختران با روبنده در کلاس درس شرکت کرده‌اند. هانسن می‌گوید اگرچه این‌ها موارد کمی هستنند، اما نیاز به قانونی برای ممنوعیت روبنده را منتفی نمی‌کنند. استفاده از روسری و ماسک‌های محافظ در مقابل عفونت همچنان بدون مانع است.

پوشش حجاب در مدارس آلمان همواره بحث برانگیز بوده است. از آنجا که ایالت‌ها هرکدام خود مسئول مقررات آموزشی هستند، با این مسئله نیز به شکل یکسان برخورد نمی‌شود. به عنوان مثال در ایالت‌های بایرن و نیدرزاکسن از سال ۲۰۱۷ پوشش صورت ممنوع شده است.

تصمیم دادگاه عالی اداری هامبورگ در سال ۲۰۲۰ بحث درباره نبود مبنای قانونی برای ممنوعیت روبنده، موضوع حجاب را همان زمان در چندین ایالت دیگر آلمان نیز دامن زد.

ایالت‌های بادن-وورتمبرگ و شلسویگ-هولشتاین در آن سال قوانین سخت گیرانه‌تری را در مدارس به اجرا گذاشتند. ایالت راین‌لند-فالتس نیز قانون مدارس خود را اصلاح کرد تا به گفته وزارت آموزش این ایالت « از نظر قانونی ممنوعیت پوشاندن صورت را تضمین کند » .

برخی ایالت‌های آلمان مانند نوردراین-وستفالن و برمن در گذشته استدلال کرده‌اند که نمی‌خواهند تک مورد در این زمینه را بزرگ نمایی کنند. به گفته آنها حجاب کامل در مدارس مطلوب نیست، اما دلیلی برای تشدید قوانین مدارس وجود ندارد.

( دویچه وله )