گروه رسانه/

مارچلو ربلو دی‌سوسا، رئیس جمهور پرتغال اعلام کرد که این کشور در قبال جنایات انجام‌شده در طول دوران برده‌داری و دوره استعمار مسئول است و پیشنهاد کرد که در این زمینه غراماتی پرداخت شود.

طی چهارصد سال از دوران استعماری، دست‌کم ۱۲.۵ میلیون آفریقایی از روستاهای خود ربوده شده و توسط کشتی و تجار عمدتاً اروپایی به سرزمین‌های دوردست برده شده و به عنوان برده فروخته شدند.

کسانی که از این سفرها جان سالم به در می‌بردند، در مزارع قاره آمریکا، عمدتاً در برزیل و کارائیب،‌ به کار سخت مشغول شدند در حالی که دیگران از نیروی کار آن‌ها سود می‌بردند.

پرتغال نزدیک به ۶ میلیون آفریقایی را در آن دوره به بردگی کشیده که بیش از هر کشور اروپایی دیگری بوده است.

  این کشور اما تاکنون نسبت به این گذشته خود مسئولیتی نپذیرفته و در مدارس پرتغال در مورد نقش این کشور در تجارت برده کمتر موضوعی تدریس می‌شود.

در عوض، در مدارس این کشور، از دوران استعماری پرتغال که طی آن سرزمین‌هایی چون آنگولا، موزامبیک، برزیل، دماغه سبز و تیمور شرقی و همچنین بخش‌هایی از هند در اختیار پرتغال بود، اغلب به عنوان «مایه غرور ملی» یاد می‌شود.

رئیس جمهور پرتغال شامگاه سه‌شنبه چهارم اردیبهشت، در مراسمی با حضور خبرنگاران خارجی گفت که لیسبون «مسئولیت کامل» اشتباهات گذشته را بر عهده می‌گیرد و از کنار این جنایات، از جمله قتل‌عام‌های استعماری، نباید «بدون پرداخت هزینه» رد شد.

ربلو دی‌سوسا گفت: «ما باید هزینه‌های آن را بپردازیم. باید دید آیا اقداماتی بوده که مجازات نشده و مسئولانش دستگیر نشده‌اند؟ آیا کالاهایی وجود دارد که غارت شده و بازگردانده نشده؟ بیایید ببینیم چگونه می‌توانیم این اَعمال گذشته را جبران کنیم.»

ایده پرداخت غرامت یا انجام اصلاحات دیگر برای مسئولیت‌پذیری نسبت به دوران برده‌داری در سراسر جهان رو به افزایش است. از جمله تلاش‌هایی برای ایجاد یک دادگاه ویژه در مورد این موضوع صورت گرفته است.

فعالان مدنی می‌گویند اقدامات جبرانی و اتخاذ سیاست‌هایی برای مبارزه با نابرابری‌های ناشی از گذشته پرتغال، از جمله نژادپرستی سیستماتیک، ضروری است.

رئیس جمهور پرتغال سال گذشته گفت که این کشور باید از تجارت برده فرا-اقیانوسی و استعمار عذرخواهی کند، اما این اظهارات تنها در حد یک عذرخواهی ساده بود.

وی روز سه‌شنبه گفت که اذعان به وقایع گذشته و پذیرش مسئولیت آن، مهم‌تر از عذرخواهی است.

او افزود که «عذرخواهی تنها بخش ساده‌ای از جبران اشتباهات گذشته است.»

رادیو فردا

پایان پیام/

گروه رسانه/

 خبرگزاری آنادولو نوشت : ( این جا )

« گزارشگران سازمان ملل متحد در بیانیه‌ای گزارش دادند که بیش از 80 درصد از مدارس غزه که تحت حملات شدید اسرائیل قرار دارد، تخریب شده یا آسیب دیده‌اند.

در این اطلاعیه تصریح شد که سیستم آموزشی فلسطین به طور سیستماتیک ویران شده است.

گزارشگران سازمان ملل متحد، در مورد حملات به مدارس، دانشگاه ها، معلمان و دانش آموزان در نوار غزه به شدت ابراز نگرانی کردند.

در این اطلاعیه حملات اسرائیل به عنوان  « قتل عام آموزشی » توصیف شده و خاطرنشان شده است که آموزش به طور سیستماتیک از طریق دستگیری، بازداشت یا کشتن معلمان، دانش آموزان و کارکنان و همچنین تخریب زیرساخت‌های آموزشی تخریب شده است.

در این اطلاعیه همچنین آمده است: بیش از 5 هزار و 479 دانش آموز، 261 معلم و 95 استاد در حمله 6 ماهه اسرائیل به غزه کشته شدند و بیش از 7 هزار و 819 دانش آموز و 756 معلم مجروح شدند که این تعداد روز به روز در حال افزایش است.» .

در همین حال ؛ آندره‌آ دی دومنیکو، رئیس دفتر امور بشردوستانه سازمان ملل متحد برای غزه و کرانه باختری، به خبرنگاران گفت که برای بازگرداندن این خدمات و دستیابی به حداقل استانداردها، «عملیات گسترده» مورد نیاز است و این کار در حین عملیات نظامی امکان‌پذیر نیست.

او به تخریب بیمارستان‌ها، تأسیسات آب و فاضلاب، خانه‌ها، جاده‌ها و مدارس اشاره کرد و افزود: «حتی یک دانشگاه در غزه سرپا باقی نمانده است». ( این جا )

حملات اسرائیل به فضاهای آموزشی در تضاد کامل با « ماده ۲۶ اعلامیه جهانی حقوق بشر » در زمینه ی « حق آموزش » و ابتدایی ترین حقوق شهروندی و انسانی است .

پایان پیام/

گروه رسانه/

تصمیم دولت لهستان مبنی بر حذف مشق شب دانش‌آموزان جنجال بسیاری در زمینه فرهنگی و آموزشی در این کشور اروپایی به وجود آورده است.

دونالد توسک، نخست وزیر لهستان از زمان روی کار آمدن در ماه دسامبر ۲۰۲۳، مجموعه‌ای از اصلاحات را آغاز کرده که بخشی از آن به هدف از بین بردن دستگاه دولتی ساخته شده توسط دولت قبلی حزب راست گرای قانون و عدالت است.

اواخر سال گذشته، دولت توسک حقوق معلمان را که مدت‌ها بود از شرایط کاری خود شکایت داشتند، ۳۰ درصد افزایش  داد. وزارت آموزش و پرورش دولت او همچنین دست به تغییر برنامه‌های درسی در مدارس زده و به عنوان مثال، تعداد ساعات کلاس‌های علوم دینی را کاهش می‌دهد.

همچنین قرار است بخش‌هایی از دروس تاریخ و ادبیات، به ویژه آثار ژان پل دوم، پاپ لهستانی که در چهارچوب برنامه‌های افراطی ملی‌گرایانه و محافظه کار حزب حاکم پیشین ترویج می‌شد، از کلاس‌های درس حذف شود.

مدارس در لهستان مطمئناً به کمک نیاز دارند. پس از قرنطینه‌های دوران کرونا، چالش بعدی این مدارس استقبال از بزرگترین گروه کودکان اوکراینی در اتحادیه اروپا در سال ۲۰۲۲ بود که به همراه خانواده‌هاشان از جنگ تمام عیار روسیه گریخته بودند.

کودک آواره اوکراینی در لهستان Michal Dyjuk/Copyright 2022 The AP. All rights reserved

با این حال در مورد اینکه آیا حذف تکالیف دانش‌آموزان در منزل باعث بهبود اوضاع می‌شود یا نه، توافق اندکی وجود دارد. پرزمیسلاو چارنک، وزیر پیشین آموزش و پرورش از حزب قانون و عدالت، طبعا منتقد این اقدام است. او به روزنامه فایننشال تایمز می‌گوید با بیان این مثل لاتینی که «تکرار مادر یادگیری است»، می‌گوید : تکلیف شب «اصل شناخته شده و طبیعی آموزش کلاسیک» است و با ممنوعیت تکلیف این موضوع نادیده گرفته می‌شود.

توماژ گاژدروویچ از مؤسسه پژوهش‌های آموزشی لهستان که تحت نظارت وزارت آموزش و پرورش است، تأکید می‌کند که «مقررات جدید ممنوعیت نیست، بلکه صرفا یک محدودیت و تغییر است» تا تکالیف منزل برای دانش‌آموزان «مؤثرتر» شود. 

در چهار سال آخر ابتدایی، معلمان همچنان مجازند به دانش‌آموزان تکلیف شب بدهند، اما انتخاب روش با آنهاست و تکالیف نمره‌گذاری نمی‌شود.

کودکان لهستانی از سن هفت سالگی به مدرسه می‌روند و مقطع ابتدایی در این کشور ۸ سال است.

بر پایه پژوهشی که «برنامه ارزیابی بین‌المللی دانش‌آموزان (پیزا)» انجام داده است، در کشورهای عضو سازمان توسعه و همکاری اقتصادی نوجوانان ۱۵ ساله به طور متوسط ۱.۵ ساعت در روز را برای انجام تکالیف می‌گذرانند، در حالی که این میزان در لهستان ۱.۷ ساعت است.

سازمان توسعه و همکاری اقتصادی گفته است که بر پایه همان پژوهش، میانگین نمرات کودکانی که زمان بیشتری را برای مشق شب اختصاص می‌دهند، پایین‌تر از بقیه است.

اما میاکو ایکدا، تحلیلگر ارشد در اداره آموزش سازمان توسعه و همکاری اقتصادی می‌گوید: «با داده‌های پیزا، ما نمی‌توانیم استنتاج علّی بگیریم و نتایج لزوماً نشان نمی‌دهد که صرف زمان بیشتر برای انجام تکالیف منجر به نمرات پایین‌تر می‌شود».

مدرسه‌ای در لهستان Czarek Sokolowski/Copyright 2023 The AP. All rights reserved

باربارا نوواکا، وزیر آموزش و پرورش لهستان، به ویژه با این توجیه که دانش‌آموزان «متقلب» برای انجام تکالیف خود از چت جی‌پی‌تی کمک می‌گیرند، از تصمیم دولت برای حذف مشق شب دفاع کرده است. او «بحران روانی جوانان» را به «مطالعه بیش از حد و استرس زیاد» نسبت داده است.

نواکا در مورد تکالیف خانه موضوع نابرابری اجتماعی را هم مطرح کرده و گفته است کودکان خانواده‌های مرفه اغلب از والدین یا معلم خصوصی برای انجام تکالیف خانه کمک می‌گیرند.

یورونیوز

پایان پیام/

گروه رسانه/

دولت فدرال کانادا اعلام کرد که یک «برنامه تغذیه ملی» را برای مدارس سراسر این کشور راه اندازی خواهد کرد تا دانش‌آموزان با دریافت وعده‌های غذایی رایگان در آرامش بیشتری به تحصیل بپردازند.

این خبر از سوی جاستین ترودو، نخست‌ وزیر و کریستیا فریلند، وزیر دارایی کانادا و در آستانه تصویب بودجه سالانه فدرال در ۱۶ آوریل اعلام شد.

ترودو گفت: «همه ما می‌خواهیم که کودکان از جمله آسیب‌پذیرترین‌ آنها بهترین شروع را در زندگی داشته باشند. وقتی کودکی در کلاس بلند می‌شود و می‌گوید گرسنه هستم، به این معنی است که ما به عنوان یک جامعه و به عنوان یک کشور، باید کارهای بیشتری انجام دهیم.»

دولت فدرال قصد دارد طی پنج سال بودجه‌ای به مبلغ یک میلیارد دلار را برای اجرای این برنامه هزینه کند.

کریستیا فریلند، وزیر دارایی کانادا نیز گفت که دولت امیدوار است این برنامه را برای سال تحصیلی ۲۰۲۴-۲۰۲۵ میلادی اجرا کند.

به گفته سازمان غیردولتی «باشگاه صبحانه کانادا» این کشور تنها عضو گروه ۷ است که هنوز یک «برنامه تغذیه ملی» برای مدارس ندارد.

این سازمان تاکید دارد که با توجه به مشکلاتی همچون کمبود منابع و قیمت بالای مواد غذایی، نمی‌توان تنها به برنامه‌های استانی، محلی و فعالیت خیریه‌ها برای تامین غذای مورد نیاز دانش‌آموزان اتکا کرد و حمایت دولت و داشتن یک «برنامه ملی تغذیه» برای دانش‌آموزان ضروری است.

دبی فیلد، از بینانگذاران سازمان غیردولتی «ائتلاف برای غذای سالم مدارس» نیز می‌گوید: «خانواده‌های کانادایی با توجه تورم و افزایش قیمت مواد غذایی با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند. در این وضعیت، یک برنامه ملی تغذیه در مدارس به کودکان و جوانان کمک می‌کند تا به غذای مغذی دسترسی پیدا کنند. این کار به سلامت روان، رفتار و عادات مطالعه آنها نیز کمک می‌کند.»

داشتن یک «برنامه تغذیه ملی» برای مدارس، یکی از وعده‌های جاستین ترودو بود که دولتش تا کنون موفق به عملی کردن آن نشده بود. با این وجود ؛ فشار احزاب این کشور از جمله «حزب دموکراتیک نوین» کابینه ترودو را مجبور به تحقق این وعده کرد.

جگمیت سینگ، رهبر «حزب دموکراتیک نوین» کانادا در بیانیه‌ای رسانه‌ای اعلام کرد: «والدین هر کاری که می‌توانند برای مراقبت از فرزندان خود انجام می‌دهند، اما هزینه غذا همچنان افزایش می‌یابد. در کشوری به ثروتمندی ما، هیچ کودکی نباید گرسنه به مدرسه برود.»

یورونیوز

گروه رسانه/

واکنش‌ها به استعفای یک مدیر مدرسه در پاریس، پس از درخواست از یک دانش‌آموز دختر برای برداشتن حجابش، همچنان در فرانسه ادامه دارد. نخست‌وزیر فرانسه هم اعلام کرده دولت از این دانش‌آموز شکایت کرده است.

شکایت از این دانش‌آموز دختر در حالی است که او ادعا کرده مدیر مدرسه او را هل داده و به او ضربه زده است.

گابریل اتل، نخست‌وزیر فرانسه که پیشتر وزیر آموزش ملی بوده، شامگاه چهارشنبه ۸ فروردین در گفت و گو با شبکهٔ یک تلویزیون فرانسه این دانش‌آموز را به «تهمت زدن» متهم کرد.

آقای اتل گفت: «من تصمیم گرفتم که دولت از این زن جوان به دلیل تهمت زدن شکایت کند. این امر اجازه می‌دهد تا یادآوری شود دولت و مدرسه همیشه در كنار نیروهای خود خواهد ایستاد؛ آن‌هایی كه در خط مقدم با این حملات علیه سکولاریسم و با این تلاش‌ها برای ورود اسلام‌گرایان به مؤسسات آموزشی ما مواجه می‌شوند.»

نخست‌وزیر فرانسه با اشاره به کشته شدن دو معلم در فرانسه در سال‌های اخیر، افزود: «یادآوری می‌کنم که این تلاش‌ها اخیراً در خانوادهٔ آموزش ملی دو قربانی بر جای گذاشته است: دومینیک برنار و ساموئل پاتی.»

اتل گفت: «وقتی در جریان گرامی داشت این دو معلم مخالفت‌هایی صورت گرفت، من در آن زمان وزیر آموزش بودم و گفتم که هرگز از این موضوع نمی گذرم. هرگونه مخالفتی با لائیسیته باعث پیگرد قضایی، تحریم از سوی مدرسه و اخراج از مدرسه شد. ما نباید اجازه دهیم چنین مخالفت‌هایی اتفاق بیفتد و من هرگز نمی‌گذارم این اتفاق بیفتد.»

ماجرا چیست؟

ماجرا به حدود یک ماه پیش بازمی‌گردد. مدیر دبیرستان موریس راول در منطقه بیستم پاریس برای اجرای قانون لائیسته در مدارس فرانسه، از سه دانش‌آموز خواسته بود در محیط دبیرستان از حجاب اسلامی استفاده نکنند.

ولی یکی از دانش‌آموزان از این دستور سرپیچی کرد و کار به مجادله کشید و مدتی بعد ارسال تهدید به مرگ در شبکه‌های اجتماعی علیه مدیر دبیرستان شروع شد.

بلافاصله تحقیقاتی در مرکز ملی مبارزه با نفرت‌ پراکنی آنلاین در دستگاه قضایی فرانسه برای این آزار و اذیت‌ها و تهدیدها علیه مدیر مدرسه آغاز شد و در چارچوب این تحقیقات، دو نفر بازداشت شدند که یکی از آنان تبرئه شد.

به‌گفتهٔ قضات فرانسوی، فرد دیگر که یک جوان ۲۶ ساله است باید در ۲۳ آوریل به اتهام تهدید به قتل مدیر مدرسه در فضای اینترنت محاکمه شود. با این حال، تحقیقات در این زمینه در چارچوب پرونده‌ای به دلیل «اعمال ارعاب علیه فردی که در اجرای ماموریت خدمات عمومی مشارکت داشت» همچنان ادامه دارد.

بر اساس قوانین فرانسه، آزار و اذیت‌ها و تهدیدهایی که در فضای مجازی صورت می‌گیرد، می‌تواند فرد تهدیدکننده را با مجازات زندان مواجه کند.

دانش‌آموز دختر در پایان ماه فوریه و با فاصلهٔ کمی پس از درخواست مدیر مدرسه، دبیرستان را ترک کرد. چند روز بعد، در اول مارس، او شکایتی را علیه مدیر مدرسه به دستگاه قضایی فرانسه ارائه داد و مدیر مدرسه را به «هل دادن و ضربه زدن» به خود متهم کرد.

در پانزدهم مارس، انجمن مبارزه با اسلام‌ هراسی در اروپا ویدئویی را در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد و این دانش‌آموز در این ویدئو گفت که توسط مدیر مدرسه‌اش مورد تعرض قرار گرفته است. او گفت که مدیر «به‌شدت مرا هل داد و به‌شدت به بازویم زد».

دفتر دادستانی پاریس روز چهارشنبه ۲۷ مارس اعلام کرد که این شکایت به دلیل این که «جرم به اندازهٔ کافی توصیف نشده بود»، رد شد.

چند روز پس از مجادله میان مدیر و دانش‌آموز دختر، نیکول بلوبه، وزیر آموزش ملی، به دبیرستان رفت و با مدیر و کادر این مدرسه دیدار کرد. سپس اعلام شد که پلیس برای حفاظت از مدیر و همچنین امنیت مدرسه اقدامات متعددی را انجام داده است.

مدیر از همان روز تحت حمایت پلیس قرار گرفت و او می‌تواند از طریق یک خط تماس مستقیم با پلیس تماس بگیرد. آن هیدالگو، شهردار سوسیالیست پاریس، نیز حمایت خود را از این مدیر مدرسه اعلام کرده است.

واکنش‌ها به این ماجرا چه بود؟

اما در روز سه‌شنبه گذشته، اعلام خبر بازنشستگی زودهنگام مدیر مدرسه خشم عمومی به‌ویژه سیاستمداران فرانسه را برانگیخت. مدیر مدرسه اعلام کرد که او «برای راحتی شخصی» از کارش کناره‌گیری کرده اما نخست‌وزیر فرانسه در این زمینه تأیید کرد این اقدام به «دلایل امنیتی» بوده است.

مارین لوپن، رهبر حزب راست افراطی و مهم‌ترین چهره مخالف دولت، گفت: «این دولت قادر به محافظت از مدارس ما نیست.»

او با اشاره به قانونی که پیشتر دولت مکرون برای مبارزه با اسلام گرایی در فرانسه به تصویب رسانده، افزود: «قانون علیه تجزیه‌طلبی قرار بود اسلام‌گرایی را به زانو درآورد اما فایده‌ای نداشت.»

ماریون مارشال لوپن، نوه ژان ماری لوپن، رهبر پیشین حزب راست افراطی فرانسه، نیز در مصاحبه‌ با رسانه‌ها از «شکست حکومت در برابر قانقاریای اسلام گرایانه» صحبت کرد.

بوریس والو، رئیس فراکسیون حزب سوسیالیست در مجلس نمایندگان فرانسه، در مصاحبه با شبکه دو تلویزیون فرانسه گفت: «چنین چیزی را نمی‌توان پذیرفت. این ماجرا یک شکست جمعی است.»

مائو برژون، یکی از قانونگذاران از حزب امانوئل مکرون نیز ضمن حمله به آن‌چه «جنبش اسلام‌گرا» نامید گفت: «قدرت و اختیارات در دست مدیران مراکز آموزشی و آموزگاران است و وظیفه ما حمایت از کارکنان نظامی آموزشی است.»

توصیهٔ سنای فرانسه چیست؟

برونو رتایو، رئیس فراکسیون حزب دست راستی جمهوری‌خواهان در مجلس سنا فرانسه، روز چهارشنبه ۸ فروردین در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «این شرم‌آور است.»

فرانسوا نوئل بوفه رئیس کمیسیون قوانین سنا نیز در واکنش به حادثه اخیر گفت: «این شکست جمهوری است. این شکست توانایی ما در جا انداختن این موضوع است که باید به سکولاریسم احترام گذاشت.»

آقای بوفه افزود: «مدیر مدرسه قرار بود چهار ماه دیگر بازنشسته شود. او به دلایل خوبی این بازنشستگی خود را جلو نمی‌اندازد، بلکه به این دلیل که احساس خطر می‌کند و شاید به این دلیل که به اندازه کافی از او حمایت نمی‌شود.»

این سناتور فرانسوی تأکید کرد: «باید به همه بفهمانیم که قانون سکولاریسم قانون آزادی است، آزادی اعتقاد داشتن یا اعتقاد نداشتن. جمهوری فرانسه لائیک است و به‌طور تاریخی لائیک است. هر کسی در خانه هر کاری می‌خواهد انجام می‌دهد، نه در ادارات دولتی و مدارس. همه چیز باید کاملاً مشخص باشد: دولت لائیک است.»

این ماجرا دقیقاً در بیستمین سالگرد تصویب قانون لائیسیته در مدارس این کشور روی داده و پیشتر یک کمیسیون تحقیق سنای فرانسه اعلام کرده بود که بیست سال پس از این قانون، فشارها، تهدیدها و حملات با انگیزه‌های مذهبی علیه معلمان فرانسه افزایش یافته است.

کمیسیون تحقیق سنای فرانسه همچنین به دولت توصیه کرده که ممنوعیت استفاده از نمادهای مذهبی، به هر گونه فعالیتی که توسط مؤسسه‌های آموزشی در خارج از ساعات مدرسه برگزار می‌شود، تسری یابد.

ناسازگاری مسلمانان اروپا با لائیسیته

قانون لائیسته در مدارس فرانسه در ادامه یک قانون کلی‌تری است که یک قرن قبل از آن به تصویب رسید. در ۱۹۰۵ فرانسه پس از صدها کشمکش میان مذاهب مختلف و همچنین مداخله کلیسا در قدرت، با تصویب قانون جدایی کلیسا از دولت به یک جمهوری سکولار تبدیل شد.

اما از سوی دیگر، فرانسه، به دلیل مهاجرپذیری، در دهه‌های اخیر مهاجران زیادی به‌ویژه از کشورهای شمال آفریقا جذب کرده است؛ به‌طوری که اکنون فرانسه بزرگ‌ترین جمعیت مسلمانان اروپا را دارد.

نقض قوانین سکولاریسم در فرانسه به‌ویژه در مدارس از سوی اسلام گرایان در سال‌های اخیر تنش‌هایی را برانگیخته است.

رادیو فردا

گروه رسانه/

براساس قوانین برخی از کشورهای اروپایی، والدین در صورت غیبت غیر موجه فرزندانشان از مدرسه جریمه می‌شوند. اما برخی از خانواده‌ها حاضرند برای کاهش هزینه‌ها این جریمه را بپردازند و هنگام باز بودن مدارس به سفر بروند.

بریتانیا اعلام کرده است که امسال جریمه غیبت غیر موجه دانش‌آموزان از مدرسه را افزایش می‌دهد. در حال حاضر والدین در بریتانیا در صورت غیبت غیرموجه فرزندانشان از مدرسه بین ۶۰ پوند (۶۸ یورو) تا دوهزارو پانصد پوند (۲۸۴۶ یورو) جریمه می‌شوند.

هزینه‌ سفر هنگام باز بودن مدارس چقدر ارزان‌تر است؟

روزنامه ایندیپندنت، ماه فوریه در گزارشی نوشت که هزینه سفر یک خانواده چهار نفره از لندن به ژنو به مدت یک هفته در فصل تعطیلات ۱۶ برابر بیشتر از زمانی است که مدارس باز هستند. البته این اختلاف برای برخی از مقاصد گردشگری کمتر است.

در حال حاضر پروازهای رفت و برگشت از لندن به مینورکای اسپانیا در ابتدای ماه ژوییه حدود ۱۲۰ پوند (۱۴۰ یورو) هزینه دارد اما هزینه همین پروازها برای سه هفته بعد، زمانی که مدارس بریتانیا در تعطیلات تابستانی می‌شوند ۱۴۳ پوند (۱۶۷ یورو) هستند.

آیا دانش‌آموزان می‌توانند در مدارس اتریش غیبت کنند؟

رفتن به مدرسه در کشور اتریش، بین سنین ۶ تا ۱۵ سال اجباری است. اگر دانش‌آموزی سه روز متوالی غیبت غیر مجاز داشته باشد و مسئولان مدرسه آن را به مقامات گزارش دهند ممکن است والدین آن دانش آموز بین ۱۱۰ تا ۴۰۰ یورو جریمه و یا حتی تا دو هفته به زندان محکوم شوند. طبق قوانین این کشور، بیش از سه غیبت غیر موجه ممکن است به عنوان تخلف اداری طبقه بندی شود.

قوانین در مدارس فرانسه چگونه است؟

رفتن به مدرسه و مراکز آموزشی در فرانسه از سن ۳ تا ۱۶ سالگی اجباری است. بر اساس مقررات فرانسه، در برخی موارد دانش‌آموزان می‌توانند به دلیل سفر با والدین شان از مدرسه غیبت کنند اما اگر والدین نتوانند غیبت فرزند خود را توجیه کنند یا دلیل قانع‌ کننده‌ای برای آن نداشته باشند، ۱۳۵ یورو جریمه خواهند شد. اگر غیبت‌‌ دانش‌آموزان تحصیل و آموزش آن‌ها را به خطر بیندازد، ممکن است والدین شان تا دو سال حبس و تا سقف ۳۰ هزار یورو جریمه شوند.

قوانین مدارس در آلمان چه می‌گویند؟

رفتن به مدرسه در آلمان از سن ۶ تا ۱۶ سالگی اجباری است. اگر والدین بدون اجازه از مدیر مدرسه فرزندانشان را از مدرسه خارج کنند، جریمه خواهند شد. اگر این عمل چند بار از سوی والدینی تکرار شود می‌تواند پیگرد قانونی داشته باشد.

جریمه‌ خروج غیر مجاز دانش‌آموزان از مدرسه در ایالت‌های مختلف، متفاوت است، به عنوان مثال این جرمه در برمن ۳۵ یورو و در برلین می‌تواند به دوهزار و پانصد یورو نیز برسد.

پلیس آلمان هنگام باز بودن مدارس، در فرودگاه‌های این کشور خانواده‌هایی را که با فرزندان شان در حال سفر هستند را بازرسی و با مدارس این دانش‌آموزان ارتباط برقرار می‌کند تا مطمئن شود که والدین شان از مدرسه اجازه گرفته‌اند.

والدین دانش‌آموزان در آلمان می‌توانند برای غیبت فرزندانشان از مدرسه درخواست دهند که به صورت موردی ارزیابی می‌شود.

آیا دانش‌آموزان می‌توانند در مدارس مجارستان غیبت کنند؟

رفتن به مدرسه در مجارستان، از سن ۳ تا ۱۶ سالگی اجباری است. در مجارستان قوانین غیبت کردن کمی متفاوت است. سال تحصیلی به دو قسمت تقسیم می‌شود و در هر نیمه والدین می‌توانند فرزندان خود را تا پنج روز بدون ارائه دلیل از مدرسه خارج کنند. با این حال، آنها ابتدا باید از مدرسه اجازه بگیرند.

قوانین خارج کردن کودکان از مدرسه در ایتالیا چیست؟

رفتن به مدرسه در ایتالیا از سن ۶ تا ۱۶ سالگی اجباری است. والدینی که فرزندان خود را از مدرسه ابتدایی خارج می‌کنند ممکن است تا ۳۰ یورو جریمه شوند.

به طور کلی والدین در ایتالیا نمی‌توانند فرزندانشان را در طول ترم از مدرسه خارج کنند.

قوانین در مدارس هلند چگونه است؟

رفتن به مدرسه در هلند، از سن ۵ تا ۱۶ سالگی اجباری است. غیبت غیر مجاز از مدرسه می‌تواند ۱۰۰ یورو در روز جریمه داشته باشد. اگر دانش‌آموزی به مدت دو هفته به مدرسه نرود والدین او ۹۰۰ یورو جریمه می‌شوند.

قوانین مدارس در نروژ چه می‌گویند؟

رفتن به مدرسه در نروژ از سن ۶ تا ۱۶ سالگی اجباری است. اگر نرفتن به مدرسه به نفع تحصیل دانش آموز باشد مدیر مدرسه می‌تواند تا دو هفته به او مرخصی بدهد.

اما والدینی که فرزندان خود را بدون کسب اجازه از مدرسه خارج می‌کنند جریمه می‌شوند. با این حال، این موارد معمولاً زمانی دنبال می‌شوند که دانش آموز به طور مکرر یا برای مدت طولانی به مدرسه نرود.

قوانین خارج کردن کودکان از مدرسه در اسپانیا چیست؟

رفتن به مدرسه در اسپانیا از ۳ تا ۱۶ سال اجباری است. غیبت غیر مجاز دانش آموزان از مدرسه می‌تواند برای والدین شان جریمه نقدی و حبس از سه تا شش ماه را به دنبال داشته باشد.

جریمه غیبت از مدرسه در مناطق مختلف اسپانیا متفاوت است. این مبلغ در برخی مناطق ۱۵۰۰ یورو است، اما در مادرید می‌تواند به ۳۰ هزار یورو نیز برسد. با این حال، جریمه فقط در مواردی قابل پیگیری است که دانش آموز بیش از ۲۰ درصد از کلاس‌ها را در یک ماه غیبت کرده باشد.

آیا دانش‌آموزان می‌توانند در مدارس سوئد غیبت کنند؟

رفتن به مدرسه در سوئد، از سن ۶ تا ۱۶ سالگی اجباری است. براساس قوانین این کشور مدارس می‌توانند به دانش‌آموزان دبستانی برای «سفرهای خاص، جشن‌های خانوادگی یا مراسم مذهبی» مرخصی کوتاه مدت بدهند. غیبت‌ها دانش آموزان از مدرسه نباید از ۱۰ روز در هر سال تحصیلی تجاوز کند.

یورونیوز

گروه رسانه/

بر اساس یک گزارش جدید کمبود معلم در سراسر انتاریو احساس می شود و داده‌ها نشان می‌دهند که تقریباً نیمی از مدارس استان با کمبود دستیاران آموزشی مواجه هستند.

به گزارش سیتی نیوز و بر اساس نظرسنجی People for Education ؛ 35 درصد از مدارس متوسطه در مقایسه با یک چهارم مدارس ابتدایی، کمبود معلم را گزارش می‌کنند.

علاوه بر این، این گزارش نشان می دهد که 25 درصد مدارس ابتدایی و 38 درصد از مدارس متوسطه حداقل یک بار در ماه با کمبود کارکنان اداری (مانند معاونان) مواجه می شوند.

در این راستا، استفاده از افراد فاقد صلاحیت برای جبران این کمبود رایج شده که به گفته کارشناسان بر یادگیری دانش آموزان تأثیر می گذارد.

طبق گفته مرکز آمار کانادا، متوسط دستمزد ساعتی دستیاران آموزشی در انتاریو 24 دلار است. مدیران بر این باورند که حقوق کم یکی از دلایل کمبود دستیاران آموزشی در کلاس های درس است.

سخنگوی وزیر آموزش انتاریو استفان لچه گفت که دولت فورد با توجه به رشد جمعیت و افزایش تعداد معلمان بازنشسته، کارکنان بیشتری را در مدارس استان استخدام می کند.

منبع ( شبکه خبر رسانی سلام تورنتو )

پایان پیام

   جمعه ۱۱ اسفند ۱۴۰۲ در تنگنای دوازدهمین دوره انتخابات مجلس در منزل یکی از دوستان تصادفا برنامه مستند چوپانان کوهستان پامیر را در ماهواره مشاهده و به خاطر هم‌ذات پنداری عجیب و غریب با محتوا، مستند را با عشق و ولع می‌بلعم.

مستند مذکور داستان زندگی ۷ زن سالخورده چوپانی است که برای آخرین بار مسیر صعب‌العبور و خطرناکی را در ارتفاعات بالای ۵۰۰۰ متر از سطح دریا در سرزمین وخی (حدفاصل شمشال تا بزرگراه اتصالی چین و پاکستان «قره‌قوروم » در سلسله جبال پامیر پاکستان) را به همراه گله گوسفندان خود طی کرده و پس از سه روز مبارزه با طبیعتِ بکر و خشنِ پامیر نهایتا به سلامت به چمنزارها و دشت‌های آن‌سوی کوهستان ملحق می‌شوند.

در طی این سفر نوستالژیک (پرماجرا و پر استرس) ؛ چوپانان زن، گله را به آرامی و فراست تمام از کوه و کمر و صخره‌های خطرناک و از جاده‌های مال‌رو ارتفاعات زیبا و خیره کننده عبور داده و نهایتا با ترفندهای خاص و هوشمندانه از گزند گرگ و سایر حوادث طبیعی و غیرطبیعی سر به سلامت می‌برند.

 « انار بیگم » رهبر گروه با سن مثبت ۸۰ زنی فرز و پخته بوده و گله گوسفندان را با همراهی شش خانم سالخورده دیگر (افروز،بانو و...) هدایت کرده و لابه‌لای فیلم خاطرات دوران نوجوانی و جوانی اش را با بینندگان به اشتراک گذاشته می‌افزاید: در یکی از سفرها ، دختر و پسرم را در ارتفاعات پامیر از دست دادم . هر بار که در کوهستان سر مزارشان می‌آیم با ارواح عزیزانم ارتباط می‌گیرم.

انار ضمن تشریح سختی‌های چوپانی زنان می‌افزاید: در گذشته نه چندان دور در تابستان ، زنان وخی در ارتفاعات صعب‌العبور چوپانی کرده و در پایین دست مردان به کشاورزی مشغول و از دسترنج این تلاش‌ها نهایتا توانستند فرزندان خود را به مدارس مدرن فرستاده و با زندگی نوین شهری آشنا کنند.

شکل و شمایل ظاهری زنان چوپان، لباس‌های رنگارنگ و زیبای مشابه عشایر شاهسون ،آداب و رسوم و معاشرت و اسامی آنها نشان از ترک‌ تباری و مسلمانی‌شان دارد. در سخنان‌شان دقت می‌کنم به سختی برخی از جملات را می‌فهمم ولی برق چشمان‌شان به شدت بوی آشنایی ،نجوای هم‌ کیشی، فریاد همزبانی و ندای همدلی دارد.

صحنه‌های دوشیدن شیر گوسفندان، بز و  غژگاو جالب و نوستالژیک می باشد .

گفتنی است که انگلیسی زبان رسمی و اردو زبان ملی پاکستانی‌هاست .

زبان اردو ترکیبی از زبان‌های فارسی، عربی، ترکی، انگلیسی وسانسکریت است. در حال حاضر ۳۲ زبان و لهجه و گویش در کشور پاکستان رایج است. به نظرم لشکرکشی‌های نادر شاه افشار به شبه قاره هند تاثیر شگرفی در ساختار و بافتار فرهنگی مسلمانان شبه‌ قاره (هند،پاکستان و بنگلادش) دارد.

در انتها ، مستند فرزندان و نوه‌های تحصیل کرده زنان چوپان (آخرین بازماندگان پامیر گمشده) می‌گویند : با جاده سازی مدرن و پیوستن به بزرگراه قره قوروم چین و پاکستان باید کم کم منتظر ساخت مهمانخانه‌ها و سرازیر شدن توریست‌های فرهنگی، شکارچیان کوهستان و ...به سرزمین بکر و وحشی پامیر بود.

تحقق این پیش‌بینی یعنی تاراج پامیرِ بکر و رویایی ( سرزمین گمشده بین چین و پاکستان) است.

لازم به ذکر است که پاکستان دومین کشور پرجمعیت مسلمان ،دارنده سلاح هسته‌ای، ششمین ارتش پرتعداد جهان و از کشورهای در حال توسعه سریع بوده و طبقه متوسط و تحصیل کرده قدرتمندی دارد.

پاکستان روابط مستحکم و استراتژیکی با چین، عربستان، ترکیه و... دارد.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه رسانه/

در تصویر: پزشکان زنان و زایمان به همراه پلیس، بدون اطلاع قبلی وارد مدرسه‌ای در شهر داش‌اغوز ترکمنستان می‌شوند تا بر روی دانش‌آموزان دختر آزمایش باکرگی انجام دهند

برخی شاهدان عینی در ترکمنستان از کارزار دولت این کشور برای آزمایش اجباری بکارت دختران دبیرستانی در چند استان ترکمنستان، تحت عنوان «ارزیابی اخلاقی نوجوانان» خبر می‌دهند.

چند تن از والدین به رادیو اروپای آزاد/ رادیو آزادی گفتند که مقامات برای این آزمایش‌های بحث‌برانگیز انجام‌شده در دبیرستان‌ها، رضایت نوجوانان یا والدین آنها را نگرفته‌اند.

یک کارمند نظام آموزشی و آگاه به کارزار یادشده دولت نیز گفته است دانش‌آموزانی که باکره نبودن آنها مشخص شود، به پلیس یا سرویس‌های امنیتی معرفی می‌شوند.

او افزود که «در شهرهای بَلخان‌آباد و ترکمن‌باشی، همه دختران دانش‌آموز پایه‌های نهم تا یازدهم مجبور به انجام معاینات زنان هستند و فهرست دخترانی که مشخص شود رابطه جنسی داشته‌اند، به پلیس محلی یا وزارت اطلاعات کشور ارسال می‌شود».

این گزارش می‌افزاید پلیس ترکمنستان بعضاً عکس‌های تلفن‌های همراه دختران را نیز بازرسی می‌کند تا اطلاعاتی از شریک جنسی احتمالی آنها کسب کند.

یکی از کارمندان آموزشی استان ساحلی بلخان‌آباد می‌گوید: «افسران اجرای قانون می‌گویند این کار برای شناسایی و محاکمه افرادی که با خردسالان روابط جنسی داشته‌اند انجام می‌شود و در این رابطه تحقیقات گسترده‌ای در سطح استان انجام می‌شود».

شاهدان یادشده نخواسته‌اند به خاطر نگرانی‌های امنیتی نامی از آنها برده شود و مقامات محلی این استان نیز پاسخی به پرسش‌های رادیو اروپای آزادی در رابطه با این موضوع نداده‌اند.

دولت ترکمنستان هیچ توضیح رسمی دربارهٔ کارزار تست باکرگی در دبیرستان‌ها منتشر نکرده، اما مردم محلی از گزارش‌هایی دربارهٔ افزایش بارداری نوجوانان در بلخان‌آباد طی ماه‌های گذشته خبر می‌دهند.

رادیو اروپای آزاد می‌نویسد این گزارش‌ها به نهادهای آموزشی رسیده و از مقامات خواسته‌اند تا آزمایش بکارت را در شهرهای بزرگ هم انجام دهند.

برای اولین بار نیست که آزمایش اجباری بکارت در دبیرستان‌های دخترانه ترکمنستان انجام می‌شود. سال ۲۰۱۸ نیروهای امنیتی با یورش به چند دبیرستان دخترانه، موبایل‌های دانش‌آموزان را بازرسی کرده و متخصصان زن از آنها تست بکارت گرفتند. در پی این اقدام، والدین دخترانی که مشخص شد روابط جنسی داشته‌اند، به مدرسه احضار و «شرمنده» شدند.

به گفته یک منبع در اداره پلیس شهر داش‌اُغوز، آزمایش‌های سال ۲۰۱۸ ظاهراً بخشی از تلاش‌های مقامات محلی برای مقابله با فحشا در میان نوجوانان بوده است. رادیو آزادی نمی‌تواند به‌طور مستقل این ادعاها را تأیید کند.

مدیریت مدارس در استان مرو، در جنوب شرق این کشور نیز در سال ۲۰۱۹، به همه دانش‌آموزان دختر پایه‌های هشتم تا یازدهم دستور دادند «صرف نظر از رضایت یا عدم رضایت والدینشان» تحت معاینه باکرگی قرار گیرند.

بسیاری از فعالان حقوق زنان در سراسر جهان آزمایش بکارت را به عنوان یک عمل تحقیرآمیز و بی‌اساس محکوم می‌کنند و خواستار توقف آن هستند.

همچنین بسیاری از متخصصان پزشکی استدلال می‌کنند که چنین آزمایش‌هایی نمی‌توانند باکره بودن فرد را تعیین کنند، زیرا پرده بکارت به غیر از رابطه جنسی، می‌تواند به طرق دیگر نیز آسیب ببیند و برخی دختران حتی بدون پرده بکارت به دنیا می‌آیند.

رادیو فردا

پایان پیام/

  1- از دانشجوی ایرانی که به کریسمس پارتی یکی از دوستان خارجی اش رفته بود پرسیدم خوش گذشت ؛ گفت داشت خوش می گذشت که میزبان از سر لطف ایرانی دیگری را که در آنجا حضور داشت به من معرفی کرد و سپس هر دوی ما ماسک فرهنگی خود را بر چهره زدیم و دیگر خودمان نبودیم و خوش نگذشت.

2- هموطن میانسالی از خانمش شکوه می کرد که او را به این دلیل که هموطن دیگری در رو به روی منزلشان ساکن شده، از تنها دلخوشی اش که دانه دادن به یک پرنده در بالکنی خانه اش و با لباس راحت هنگام صرف صبحانه بوده منع کرده، چرا که نگران رفتن آبرویمان است.

3- هموطن دیگری می گفت از آن زمان که یک خانواده ایرانی به مجتمعشان نقل مکان کرده احساس راحتی و امنیت نمی کند. او نه تنها نگران سر و وضع خویش که نگران خواندن شدن نامه هایش نیز بود. (در مجتمع های ساختمانی به تعداد خانوار ها صندوقهای کوچک برای نامه ها وجود دارد و معمولا پاکت نامه ها از درز این صندوقها بیرون میماند).

با شنیدن این گلایه ها بود که دانستم آزادی فقط آزادی قلم و بیان و نوع پوشش و باور و دین نیست - که این آزادی ها همه در دست حکام و رهبران است و مبارزه با آنها سخت- بلکه آزادی دیگری نیز وجود دارد که اهمیتش اگر بیشتر از آن آزادی ها نباشد کمتر نیز  نیست و آن آزادی زیستن بدون ترس و نگرانی در کنار هموطنان خویش است، آزادی که ما خودمان آنها را با کنجکاویهایمان، با قضاوتهایمان، با طعنه ها و کنایه هایمان و حتی با نگاههایمان، بله با نگاههایمان از هم سلب می کنیم.

و آن وقت بود که فهمیدم چرا اولین توصیه ی ایرانی ها به تازه واردین، دوری گزیدن از هموطنان است!

بدون شک کنار نهادن این ویژگیهای آزار دهنده که به بخشی از کیستی ما تبدیل شده است، بسیار سخت است اما تلاش فرد فرد ما در وهله ی اول در « مشاهده ی این ویژگیها در خود» و سپس در  « تعدیل یا ترک آنها » باعث خواهد شد که در شرایط سخت اقتصادی، سیاسی و اجتماعی حاکم بر جامعه ی امروز بتوانیم در کنار یکدیگر با امنیت و آرامشِ بیشتری زندگی کنیم.

( کانال در اسارت فرهنگ )