گروه اخبار/

فارس نوشت :

« طبق گزارش‌های خبری در کره جنوبی، روند خودکشی معلم‌ها در این کشور افزایش یافته است.

خبرگزاری کره (یونهاپ) گزارش کرد، روز شنبه (دوم سپتامبر) حدود دویست هزار معلم از سراسر کشور در گرامی‌داشت مرگ دو معلم جوان و جهت دعوت به حمایت از حقوق معلم‌ها، تظاهرات کردند. 

یونهاپ نوشت، دو روز بعد، روز دوشنبه نیز تظاهرات بزرگی در سئول و در اعتراض به افزایش خودکشی معلمان برگزار شد. معلمان مدارس به حمایت از همکاران خود که تحت فشار زیاد دانش‌آموزان سرکش و اولیای آنان قرار گرفته‌اند، تظاهرات کردند. آنها خواستار اتخاذ تدابیری جهت جلوگیری از حوادث تاسف‌بار [خودکشی همکارانشان] شده‌اند.

طبق این گزارش، روز شنبه هزاران معلم با لباس‌های سیاه در نزدیکی مجمع ملی در «یوئیدو» در غرب سئول برای مشارکت در تظاهرات حضور یافتند. برگزارکنندگان ادعا کردند که شمار معلمان معترض حاضر در تظاهرات به بیش از دویست هزار نفر رسیده است. 

روز دوشنبه نیز  تظاهرات در سئول ادامه یافت و حدود پانزده هزار معلم سیاه‌پوش مقابل مجمع ملی در غرب سئول دوباره تجمع کردند. آنها گفتند حقیقت مرگ همکارانشان که اخیرا خودکشی کردند باید روشن شود. 

در ماه آگوست، یک معلم زن جوان و شاغل در یکی از مدارس دولتی در سئول، خودکشی کرد. علت خودکشی او رنج و مشقت او در تعامل با یک پرونده خشونت در مدرسه اعلام شد. 

پیش از خودکشی این معلم زن، دو معلم دیگر نیز در روزهای اخیر در کره جنوبی خودکشی کردند. یکی از این دو، پنجشنبه گذشته در شهر گونسان در جنوب غرب کره رخ داد که سبب خروش خشم معلمان از نحوه تعامل با معلمان شد و سبب شد تا دوباره روز دوشنبه تظاهرات دیگری برگزار شود. 

حدود سی مدرسه ابتدایی در سراسر کره جنوبی روز دوشنبه را تعطیل اعلام کردند. بسیاری از معلمان نیز برای روز دوشنبه درخواست مرخصی جهت حضور در تظاهرات دادند. آنها روز دوشنبه را «روز سراسری توقف آموزش» نام گذاشتند. 

یونهاپ نوشت: یک شخص مسئول برگزاری تظاهرات گفت، معلمان درحال برنامه‌ریزی جهت مشارکت در فراخوانی هستند که خواستار روشن شدن واقعیت خودکشی معلم زن جوان و همچنین خواستار بازنگری فوری قانون سوء رفتار با کودکان در مجمع ملی است. معلمان معتقدند که این قانون سبب مواخذه معلم‌ها به اتهام سوء رفتار با کودکانی است که آنان اقدامات تأدیبی را ضروری می‌دانند. این قانون خیلی از معلمان را در معرض اهانت و فشار دانش آموزان و اولیای آنان قرار می دهد.

خبرگزاری کره جنوبی نوشت، «بسیار نادر است برگزاری چنین تظاهراتی که معلمان روز شنبه و دوشنبه در سئول برگزار کردند و کمتر رخ می دهد که بدون همکاری اتحادیه‌ها چنین تجمعاتی برگزار شود». 

بی بی سی گزارش داد : در پی اعتراض آموزگاران کره جنوبی به آزار و اذیت توسط دانش‌آموزان و والدین آنها، وزارت آموزش این کشور اختیارات جدیدی را برای تنبیه دانش‌آموزان تصویب کرده است.

معلمان کره‌ای از ماه سپتامبر می‌توانند دانش‌آموزانی را که در کلاس اخلال یا ایجاد مزاحمت می‌کنند به طور فیزیکی مهار کنند.

آنان اجازه دارند این قبیل دانش‌آموزان را از کلاس اخراج و تلفن همراه آنان را توقیف کنند.

تاکنون آموزگاران از هر نوع برخورد فیزیکی ولو برای مهار دانش‌آموزان منع شده بودند.

همچنین آموزگاران از این بعد مجاز هستند در صورتی که در جلسات با والدین هدف آزار و اذیت زبانی یا فیزیکی قرار گیرند، این جلسات را ترک کنند.

معلمان در هفته‌های اخیر برای افزایش اختیارات خود تجمعات اعتراضی برگزار کرده بودند.

ماه گذشته یک معلم مدرسه ابتدایی ظاهرا در پی اغتشاش در کلاس درس و آزار و اذیت توسط والدین خودکشی کرد » .

پایان پیام/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

امروز در شرایطی که تمام رسانه های آمریکا متمرکز بر خبر رفتن دونالد ترامپ به زندان فولتون کانتی در ایالت جورجیا بودند، نشست سالیانه مرکز تحقیقات مهندسی زلزله (PEER) در دانشگاه برکلی برگزار شد. حدود چهارصد پژوهشگر این حوزه گرد هم آمده بودند که درباره کارهایشان و آخرین یافته هایشان پرزنته (ارائه) و گفت و گو داشته باشند.

نَه کسی درباره دونالد ترامپ حرفی زد و نه در خلال فاصله تنفسهای میان برنامه ها، سخنی یا گفت و گویی درباره اخبار امروز شنیده می شد. همه این جماعت چنان در آرامش و دل خرم به ارائه کارهایشان می پرداختند که انگار نه انگار امروز بیرون از درهای این سالن ماجرایی و غلغله ای در اخبار است! دانشگاه ذلیل نیست و لذا رقابت برای ورود به آن، رقابت در لیگ آدمهای توانمند است.

 در شرایطی که سی ان ان و فاکس نیوز و تمام سایر رسانه های در اصطلاح Mainstream media در حال برگزاری نشستهای متعدد درباره مسئله دونالد ترامپ و انتخابات پیش رو هستند، سر ناهار نه کسی در این خصوص حرفی می زد و نه کسی به چیزی به غیر از مهندسی زلزله پرداخت!

 این همان چیزی است که برای نهاد علم و دانشگاه «ضرورت» دارد. اینکه نهاد دانشگاه مستقل از تکانه های عالم سیاست باشد و «جریان تولید علم» فارغ از اینکه چه دعوایی میان اصغر و تقی در حال رخ دادن است در حال حرکت و زایندگی باشد.
بدون شک همه این افراد، انسانهای باهوشی هستند و اخبار/رسانه را می بینند/می شنوند ولی تمرکز ذهنی اصلی اینها «فراتر» از اتفاقات جاریِ یومیه است.

 این صحنه (یعنی جماعت نشسته پیرامون میز و در حال بحث طلبگی درباره موضوعات علمی) را سال 2016 و صبح «آن روزی که دونالد ترامپ رئیس جمهور شد» هم شاهد بودم! (آن روز این یادداشت + برای (https://t.me/solseghalam/1718) خبرآنلاین تنظیم شد). اینکه دغدغه اصلی اهل علم، ماجرای تولید علم باشد و دچار «پراکندگی ذهنی» نباشند. متمرکز بر مرزهای دانش بودن، موضوع این بحث است.

 اما چرا چنین است؟
چطور می شود که حتی در «چنین روزی» واکنشی در میان اساتید و پژوهشگران نمی بینی؟

دو دلیل بر این امر قابل ذکر است:

یک- قدرتمند بودنِ نهاد دانشگاه استاد دانشگاه عوامِ سیاسی نیست، فرق اینها را می فهمد، ولی می داند که قرار نیست چندان متاثر از رفتن یا آمدن صاحبان این نامها شود.
دو- اقتصاد دانشگاه

 واقعیت امر این است که «استاد دانشگاه» بودن در بسیاری از کشورها «امر ویژه» یا اتفاق خاصی نیست. در داخلِ دانشگاه بودن، در بسیاری کشورها مترادف است با اینکه فلانی درگیر تدریس است! یا اینکه فلانی حقوق بگیر است. ولی در آمریکا چنین نیست. داخل دانشگاه بودن یک «اتفاق ویژه» است و دلیل این امر قدرتِ نهاد دانشگاه است. دانشگاه به تمام معنی کلمه درگیر جابه جا کردنِ مرز دانش است و «آدمی» که جذب دانشگاه می شود واقعا «باعرضه» محسوب می شود. باید کسی باشد که بتواند «تولید» داشته باشد، اما نه تولید یک کالایِ روتین و متعارف، بلکه تولیدِ «محتوایی جدید» در حوزه دانش.

دانشگاه آدم قوی جذب می کند (فارغ از ملیت و نژاد) و آن نیروی توانمند، محصولی تولید می کند که بخش صنعت «خریدار» اش است. او پایان نامه برای قفسه کتابخانه ها تولید نمی کند. دانشگاه ذلیل نیست و لذا رقابت برای ورود به آن، رقابت در لیگ آدمهای توانمند است.

نکته دوم مسالۀ اقتصاد دانشگاه است. دانشگاه چون که دستش توی جیب خودش است(!) برایش فرقی نمی کند که جو بایدن سرکار باشد یا دونالد ترامپ یا اینکه خانم نیک هیلی!

استاد دانشگاه عوامِ سیاسی نیست، فرق اینها را می فهمد، ولی می داند که قرار نیست چندان متاثر از رفتن یا آمدن صاحبان این نامها شود.

در بحث اقتصاد دانشگاه مثالی باید زد: در تمام بیزینسهای «امروز» آمریکا، شرکت و یا فعالیت بازرگانی ای که بتواند یک میلیون دلار پول تولید کند باید واقعا همت و «تلاش بسیار» مصروف کند. یک میلیون دلار، پول قابل توجهی است. ولی یک دختر جوان مانند خانم باربارا سیمپسون در دانشگاه استنفورد با ارایه یک پروپوزال یک میلیون دلار فاند می گیرد. این خانم به سی سالگی نرسیده اکنون هفت دانشجوی دکترا دارد، یعنی هفت فاند بین نیم تا یک میلیون دلار گرفته است! وقتی این میزان از ثروت و توان در دست یک نفر است، بدیهی است که او خود را «مستقل از تکانه ها» و شوکهای عالم سیاست می داند. دخل و خرجش دست خودش است و روزگار (به تعبیر مولوی) بر «قانون خویش» می گذراند:

یونسی دیدم نشسته بر لب دریای عشق/
گفتمش چونی؟ جوابم داد بر قانونِ خویش!

باربارا سیپسون یا امثال او کسانی نیستند که به قول فواد ایزدی بعد از سر زدن به خمره مقاله بنویسند، بلکه انتشار مقاله از سمت آنها یعنی تولید یک حرف جدی و کاربردی در مرز دانش. اینها از مسیر دشواری عبور کرده اند ولی به جایگاه مستقل/مستحکمی رسیده اند... جایگاهی که در آن می کوشند «متمرکز» کار کنند.

( کانال ارزیابی شتابزده )

گروه گزارش/

همان گونه که پیش تر آمد ( این جا ) ؛  بعد ظهر روز دوشنبه 9 مرداد ؛ رضا مراد صحرایی وزیر آموزش و پرورش نشستی را با عنوان« نشست نخبگانی فرهنگیان » در وزارت آموزش و پرورش برگزار کرد .

ابتدا از این نشست فقط تعدادی عکس در پرتال وزارت آموزش و پرورش منتشر شد اما پرتال وزارت آموزش و پرورش در خبر کوتاهی که به تاریخ یکشنبه 15 مرداد با عنوان « تعلیم و تربیت، اساس نظام فکری اسلام است » ( این جا ) هیچ گونه اشاره ای به موضوع اصلی این نشست که آسیب شناسی در مورد دلایل نتایج بسیار ضعیف دانش آموزان ایرانی در آزمون های معتبر بین المللی مانند پرلز بود ؛ نکرد .

ترکیب نشست نخبگانی را مسئولان و روسای شاغل در این دولت و نیز دولت قبل تشکیل می دادند و از کارشناسان و صاحب نظران مستقل دعوتی به عمل نیامده بود .

مرجع دعوت کننده در این نشست ، مشاور وزیر در امور تشکل ها بود .

آن چه در زیر می آید ؛  بخش نهایی گفت و گوی صدای معلم با « علی زرافشان » معاون پیشین متوسطه وزارت آموزش و پرورش است که در این نشست حضور داشته است .

گروه گزارش/

 بعد ظهر روز دوشنبه 9 مرداد ؛ رضا مراد صحرایی وزیر آموزش و پرورش نشستی را با عنوان« نشست نخبگانی فرهنگیان » در وزارت آموزش و پرورش برگزار کرد .

مطابق روال ؛ از این نشست فقط تعدادی عکس در پرتال وزارت آموزش و پرورش منتشر شده و خبری از محتوای آن نیست .

ترکیب نشست نخبگانی را مسئولان و روسای شاغل در این دولت و نیز دولت قبل تشکیل می دادند و از کارشناسان و صاحب نظران مستقل دعوتی به عمل نیامده است .

موضوع این نشست آسیب شناسی در مورد دلایل نتایج بسیار ضعیف دانش آموزان ایرانی در آزمون های معتبر بین المللی مانند پرلز است .

مرجع دعوت کننده در این نشست ، مشاور وزیر در امور تشکل ها بوده است .

آن چه در زیر می آید ؛ گفت و گوی صدای معلم با « علی زرافشان » معاون پیشین متوسطه وزارت آموزش و پرورش است که در این نشست حضور داشته است .

گروه رسانه/

حزب راست‌افراطی واکس در اسپانیا با اعلام برنامه انتخابات عمومی زودهنگام که در 23 ژوئیه ‌‌ 2023 برگزار می‌شود، وعده داد که مهاجران غیرقانونی را به کشورهایشان بازگردانده و مساجد را می‌بندد.

برنامه انتخاباتی 100 ماده‌ای حزب راست‌افراطی واکس اسپانیا شامل موضوعات ضد مهاجرتی و اسلام هراسی است که احزاب سیاسی تا کنون در جریان مبارزات انتخاباتی خود مطرح نکرده بودند و مورد بحث قرار نگرفته است.

حزب واکس احتمالا به عنوان یک دولت ائتلافی با حزب راستگرای خلق (PP) که در حال حاضر حزب اپوزیسیون اصلی این کشور است، صراحتا نظرات راست‌افراطی سیاسی خود را در برنامه انتخاباتی اعلام کرد.

حزب واکس همچنین اعلام کرد که مساجد بنیادگرا بسته می‌شوند، امامانی که زنان را تحقیر و از جهاد دفاع می‌کنند اخراج می‌شوند، ساخت مساجد مورد حمایت وهابیت و سلفی‌گری و تامین مالی اماکن مذهبی در خاک اسپانیا توسط کشورهای ثالث ممنوع می‌شود و آموزش دینی در مدارس دولتی ممنوع خواهد شد.

( مادرید/ خبرگزاری آناتولی )

ميزان سرمايه گذاري براي گسترش پوشش كمي و كيفي دوره پيش از دبستان در دو دهه اخير به سرعت افزايش يافته است (هزینه های عمومی آموزش و مراقبت كودكان پيش از دبستان در كشور فرانسه به 1 درصد توليد ناخالص داخلي رسيده است).

شايد بتوان گفت دوره پيش دبستان در حال تبديل شدن به يكي دوره هاي پايه و اساسي نظام هاي آموزشي رسمي-عمومي است.

تحليل سياست هاي دوره پيش از دبستان در كشور چين يكي از جالب ترين اقدامات در سطح جهاني است چرا كه جمعيت كودكان آن بسيار زياد است. اين كشور از سال 2010 دست به تدوين و اجراي برنامه هاي ميان مدت و بلندمدت كارآمدي زده است و در كمتر از 10 سال مهدكودك هاي عمومي يا دولتي را به شكل فزاينده اي حمايت كرده است و هم اكنون  حدود 50 درصد از كودكان چيني از خدمات مهدكودك هاي دولتي بهره مند مي شوند. تا قبل از سال 2010 دوره پيش از دبستان در چين بر مدار بخش خصوصي مي چرخيد.

منبع :

Xie, S., & Li, H. (2020). Accessibility, affordability, accountability, sustainability and social justice of early childhood education in China: A case study of Shenzhen. Children and youth services review, 118, 105359.

Chris, C. L. A. R. K. E. (2023). PF3. 1: Public spending on childcare and early education-Definitions and methodology Key findings.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه دانش آموزی/

آن چه در زیر می آید ؛ ارائه تجارب زیسته « محمد عظیمی » دانش آموز افغانی الاصل در کلاس درس است که سال هاست در ایران به سر می برد . او و سایر خانواده اش در مدارس ایران تحصیل کرده اند .

پیش تر ؛ « صدای معلم » رسانه ی مستقل و منتقد در حوزه ی عمومی آموزش ایران گزارش هایی را از نظام آموزشی افغانستان و نیز وضعیت تحصیل اتباع تدوین و ارائه کرده است .

آن چه در سخنان دانش آموز آقای عظیمی قابل تامل هستند یکی میزان کم تعطیلات در تقویم آموزشی افغانستان است . در دوران کرونا که مدارس ایران به مدت 26 ماه تعطیل شدند اما گزارش ها و اخبار حاکی از دایر بودن مکاتب و دانشگاه ها در این بحران بود .

نکته ی دیگر آن گونه که این دانش آموز روایت می کند متغیر بودن و منعطف بودن تقویم آموزشی در افغانستان است .

در ایران و با وجود اختیارات داده شده به استان ها و مناطق مطابق « قانون تشکیل شوراهای آموزش و پرورش » اما در این زمینه اختیاری نداشته و سیستم به صورت کاملا متمرکز اداره می شود .

گروه گزارش/

دوشنبه 29 خرداد  نشست تخصصي «بررسي و تحليل چالش هاي تحصيلي دانش آموزان اتباع خارجي در ايران » به منظور بررسي ابعاد مختلف و چالش هاي آموزشي، تربيتي و تحصيلي دانش آموزان اتباع خارجي با مشارکت نمايندگان قوه قضائيه، نیروی انتظامی و وزارتخانه هاي كشور، امور خارجه، بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و آموزش و پرورش به میزبانی « شورای عالی آموزش و پرورش » در محل سالن جلسات دبيرخانه برگزار گردید .

در این نشست همه ی سخنرانان موفق به بیان دیدگاه های خود و نهاد متبوع خویش در زمان مقرر شدند اما همان گونه که انتظار می رفت با وجود آن که نمایندگان ارکان حاکمیت در نشست شورای عالی آموزش و پرورش حضور داشتند اما اکثریت قریب به اتفاق آنان نه در مقام « پاسخ گو » بلکه در مقام « پرسش گر » و حتی « طلبکار » هم ظاهر گردیدند .

آن چه می شد از فحوای کلام و محتوای سخنرانان فهمید این بود که تقریبا همه ی آنان در دو محور یا چالش متفق القول بودند :

نخست آن که آمار دقیق و یا قابل استنادی در مورد تعداد اتباع ساکن در ایران وجود نداشت و مساله ی مهم این که هیچ گونه تعامل و یا ارتباط سازنده ای میان دستگاه ها و نهادهای مذکور برای بررسي و تحليل چالش هاي تحصيلي دانش آموزان اتباع خارجي در ايران مشاهده نمی شد .

در اثبات این مدعا همین بس زمانی که نماینده مقطع ابتدایی وزارت آموزش و پرورش در حال سخنرانی و بیان برخی آمارها بود ؛ نماینده قوه قضائیه از وی درخواست کرد که این آمار در اختیار این نهاد قرار گیرد .

پاسخ مدیرکل دفتر آموزش دبستانی وزارت آموزش و پرورش قابل تامل بود . ایشان در پاسخ گفت که پس از هماهنگی با واحد حراست می تواند این آمار را داشته باشد .

از آن جا که این برنامه به صورت زنده در شبکه شاد پخش می شد برخی سخنرانان اظهار می کردند که برخی آمارها را به این دلیل نمی توانند بیان کنند .

حتی در پایان این نشست و زمانی که از عملکرد قوه قضائیه انتقاد شد ؛ نماینده قوه قضائیه بیان کرد که در صورت امکان پخش این نشست را در شبکه شاد متوقف کنند .

« علی پورسلیمان مدیر صدای معلم » خطاب به ایشان گفت که اصل بر « شفافیت » باید باشد و اگر شاد نباشد رسانه ها که حضور دارند .

مدیر صدای معلم تاکید کرد زمانی که چنین فضای امنیتی و بی اعتمادی میان نهادهای درون حاکمیت حکمفرما باشد انتظار دارید چنین نگاهی در مورد اتباع و مردم نباشد ؟

مشروح سخنان « مهدی وحدانی ؛  نماینده ی مرکز امور بین‌الملل و مدارس خارج از کشور در امور اتباع و مهاجران خارجی  را می خوانید .

   همواره کشور ما از مقاصد اصلی مهاجرت مردم افغانستان بوده است و به جهت وسعت سرزمینی ما، غنای فرهنگی و اشتراکات زبانی و دینی چالش‌های زیاد در میزبانی اولیه از این مهاجرین احساس نشده است. اما در سال‌های اخیر به‌ ویژه پس از تسلط دوباره طالبان و جنگ در افغانستان ما شاهد موج جدید مهاجرت به درون کشور هستیم، تجربه‌ای که ترکیه در پی جنگ سوریه، اروپا در پی ناامنی‌های مختلف خاورمیانه و... با آن دست‌وپنجه نرم کرده‌اند.

نگاه به مهاجرین از ابعاد گوناگونی برخوردار است، از منظرهای امنیتی، تا بهداشت، اشتغال و ...؛ امروزه تجارب مختلفی در جهان در مواجه با مهاجرین وجود دارد، به‌طوری‌که بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته که با مشکل جمعیت و نیروی کار مواجه هستند، سیاست‌های تشویقی برای جلب مهاجرین جوان و متخصص تدوین و ابلاغ می‌کنند. بنابراین حضور مهاجرین فرصت‌ها و تهدیدهای متعددی را می‌تواند با خود به همراه داشته باشد.

در این نوشتار نگاهی به اهمیت آموزش مهاجرین به‌عنوان یک اولویت اساسی در تبدیل به فرصت کردن پتانسیل های حضور اتباع در ایران می اندازیم، ظرفیتی که در سایه نگاه های صرف امنیتی مجال ظهور و بروز پیدا نخواهد کرد.

حق تحصیل در بسیاری از کنوانسیون‌های بین‌المللی که حقوق بشر را تعریف می‌کنند، از جمله اعلامیه جهانی حقوق بشر (1948)، کنوانسیون ژنو (1951)، کنوانسیون بین‌المللی رفع همه اشکال تبعیض نژادی (1965)، میثاق بین‌المللی در زمینه اقتصادی، اجتماعی و حقوق فرهنگی (1966)، میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (1966)، کنوانسیون حقوق کودک (1989)، آورده شده است. علاوه بر این فهم و توافق مشترکی بین دانشمندان، جامعه شناسان، مربیان، سیاست‌مداران و دیگران وجود دارد که آموزش و حضور در مدرسه نقش مهمی در تسهیل ادغام کودکان پناهنده و بزرگ‌سالان در جامعه میزبان ایفا می‌کند.

نگاهی به سیاست‌های برخی کشورها که سابقه میزبانی طولانی‌تری از مهاجرین مختلف دارند نشان می‌دهد، در برخی از موارد که مهاجرین بدون گزینش قبلی و براثر جنگ، ناامنی و ... وارد این کشورها شده‌اند ؛ آموزش‌ها اجباری، رایگان و عمومی به آنها ارائه گردیده است. از جمله در جمهوری چک برای مهاجرین بالای 16 سال 600 سال حضور در جلسات گروهی و 400 ساعت حضور در جلسات فردی آموزشی را برنامه‌ریزی کرده اند.

با این‌ حال در کشور ما علی‌رغم سیاست‌های مختلف ابلاغی کنش فعالی در جهت آموزش مهاجرین صورت نمی‌گیرد و موانع زیادی نیز در مسیر تحصیل آن‌ها وجود دارد. از جمله این موانع ، مناطق گسترده ممنوعه حضور و تردد اتباع در سراسر کشور است، این در حالی است که باوجوداین ممنوعیت اتباع زیادی در این مناطق ممنوعه زندگی و کار می‌کنند، اما تنها این ممنوعیت قانونی منجر به محروم ماندن آن‌ها از تحصیل و دیگر خدمات اجتماعی گردیده است و نتوانسته حضور آنها را بازداری کند.

از سیاست‌های جالب‌ توجه دیگر کشورها در میزبانی از مهاجرین اختصاص بودجه‌های اضافی به مدارسی است که میزبان مهاجرین باشند، که با این کار سعی در ترغیب مربیان و مدارس در جذب و آموزش به این گروه‌ها دارند. یکی دیگر از روش‌های کم‌هزینه اما پربار در بهبود وضعیت آموزش و فرهنگ پذیری اتباع در کشورهای مختلف حمایت و تشویق سازمان‌های مردم‌نهاد (NGO) در جهت ارائه خدمات اجتماعی رایگان به آنان است که طبق تحقیقات بازدهی بهینه و پوشش گسترده‌تری را هم فراهم می‌کنند.

در دهه اخیر لزوم توجه به نیروی کار جوان برای آینده ایران با توجه به آمار نگران‌کننده زادوولد از مباحث محوری سیاست‌های کلان بوده است ؛ کلید حل این مشکل در کشور های توسعه یافته مهاجرین بوده‌اند، اما برای بهره بردن از این ظرفیت نیاز به آموزش، مهارت افزایی، زبان‌آموزی، فرهنگ پذیری و ... است، در غیر این صورت حضور موریانه‌ای و بدون هویت این حجم بزرگ از مهاجرین که از 3 تا 6 میلیون نفر هم برآورد شده‌اند می‌تواند خود به یک تهدید برای امنیت اجتماعی جامعه بدل گردد.

لذا هم منافع ملی و هم حقوق انسانی مورد پذیرش همگان لزوم فراهم کردن بیش‌ از پیش بستر آموزش به مهاجرین را روشن می‌کند، در آستانه سال تحصیلی جدید بد نیست با بازنگری در امکان تحصیل اتباع در سراسر ایران بدون هیچ محدودیتی، سیاست‌هایی در جهت جذب آن‌ها به سیستم آموزشی ابلاغ و فعالانه دنبال گردد؛ چنانچه کسی در منطقه‌ای می‌تواند حضور داشته باشد تا زمانی که در آن منطقه هست، کودک او باید بتواند از حق تحصیل برخوردار باشد، اگر به هر دلیلی شهری ممنوعه اعلام می‌شود، باید برای حضور آن‌ها ممنوعه باشد، اما اگر حضور دارند و امکان شناسایی و اخراج آن‌ها به هر دلیلی فراهم نیست، باید حق تحصیل برای آن‌ها فراهم و حتی الزامی باشد.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه گزارش/

امروز دوشنبه 29 خرداد  نشست تخصصي «بررسي و تحليل چالش هاي تحصيلي دانش آموزان اتباع خارجي در ايران » به منظور بررسي ابعاد مختلف و چالش هاي آموزشي، تربيتي و تحصيلي دانش آموزان اتباع خارجي با مشارکت نمايندگان قوه قضائيه، نیروی انتظامی و وزارتخانه هاي كشور، امور خارجه، بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و آموزش و پرورش به میزبانی « شورای عالی آموزش و پرورش » در محل سالن جلسات دبيرخانه برگزار گردید .

در این نشست از رسانه ها برای پوشش خبری دعوت به عمل آمده بود و مشروح نشست از طریق « شبکه شاد » وزارت آموزش و پرورش به صورت زنده پخش گردید .

در این نشست همه ی سخنرانان موفق به بیان دیدگاه های خود و نهاد متبوع خویش در زمان مقرر شدند اما همان گونه که انتظار می رفت با وجود آن که نمایندگان ارکان حاکمیت در نشست شورای عالی آموزش و پرورش حضور داشتند اما اکثریت قریب به اتفاق آنان نه در مقام « پاسخ گو » بلکه در مقام « پرسش گر » و حتی « طلبکار » هم ظاهر گردیدند .

نکته ی قابل توجه و البته قابل تقدیر این بود که به ابتکار روابط عمومی شورای عالی آموزش و پرورش زمان ایراد سخن برای هر یک سخنرانان در صفحه مانیتور ظاهر می شد و پس از پایان وقت مقرر شروع به زدن زنگ ( آلارم ) می کرد و این موجب شد که مدیریت زمان در نشست ها به خوبی و به صورت منطقی رعایت گردد .

آن چه می شد از فحوای کلام و محتوای سخنرانان فهمید این بود که تقریبا همه ی آنان در دو محور یا چالش متفق القول بودند :

نخست آن که آمار دقیق و یا قابل استنادی در مورد تعداد اتباع ساکن در ایران وجود نداشت و مساله ی مهم این که هیچ گونه تعامل و یا ارتباط سازنده ای میان دستگاه ها و نهادهای مذکور برای بررسي و تحليل چالش هاي تحصيلي دانش آموزان اتباع خارجي در ايران مشاهده نمی شد .

در اثبات این مدعا همین بس زمانی که نماینده مقطع ابتدایی وزارت آموزش و پرورش در حال سخنرانی و بیان برخی آمارها بود ؛ نماینده قوه قضائیه از وی درخواست کرد که این آمار در اختیار این نهاد قرار گیرد .

پاسخ مدیرکل دفتر آموزش دبستانی وزارت آموزش و پرورش قابل تامل بود . ایشان در پاسخ گفت که پس از هماهنگی با واحد حراست می تواند این آمار را داشته باشد .

نماینده ی مرکز امور بین الملل و مدارس خارج از کشور وزارت آموزش و پرورش با انتقاد از عملکرد برخی نهادها و دستگاه ها در موضوع « اتباع » به صراحت اظهار کرد که مگر وزارت آموزش و پرورش چقدر امکانات و منابع دارد تا در اختیار اتباع قرار دهد ؟

وی با انتقاد از عملکرد وزارت کشور در این موضوع عنوان کرد که وزارت کشور به سازمان های بین المللی اجازه ی ورود به موضوع را نمی دهد .

از آن جا که این برنامه به صورت زنده در شبکه شاد پخش می شد برخی سخنرانان اظهار می کردند که برخی آمارها را به این دلیل نمی توانند بیان کنند .

حتی در پایان این نشست و زمانی که از عملکرد قوه قضائیه انتقاد شد ؛ نماینده قوه قضائیه بیان کرد که در صورت امکان پخش این نشست را در شبکه شاد متوقف کنند .

« علی پورسلیمان مدیر صدای معلم » خطاب به ایشان گفت که اصل بر « شفافیت » باید باشد و اگر شاد نباشد رسانه ها که حضور دارند .

مدیر صدای معلم تاکید کرد زمانی که چنین فضای امنیتی و بی اعتمادی میان نهادهای درون حاکمیت حکمفرما باشد انتظار دارید چنین نگاهی در مورد اتباع و مردم نباشد ؟

برخی سخنرانان نشست بر این موضوع تاکید می کردند که باید با اتباع به گونه ای رفتار شود که آنان در آینده سفیر جمهوری اسلامی ایران باشند .

در این نشست « حسین ریاحی نژاد » مدیر ( پیشین ) کمیسیون اساسنامه ها و مقررات تحصیلی شورای عالی آموزش و پرورش گفت : « دوستانی که از سایر دستگاه ها تشریف آورده اند انتظار این بود که اقدامات دستگاه شان را در حوزه اتباع بگویند.

متاسفانه چهل سال است که ما مهاجر پذیر هستیم. در این چهل سال با نگاه تهدیدی به این موضوع نگاه کردیم. یعنی نگاه امنیتی کردیم. با نگاه موقتی به حضور اتباع افغان نگاه کردیم ولی این گونه نیست. طرف سی سالش است و زادگاه او ایران است. شهروند درجه دو حساب می شود و از حقوق اندک انسانی برخوردار نیست. حتی یک گواهی نامه نمی تواند بگیرد. یک کارت بانکی نمی تواند بگیرد. از این شهر به این شهر نمی تواند برود فقط در محدوده جایی که اسکان پیدا کرده است حق رفت و آمد دارد. واقعا چون نگاه ما موقتی است روی حوزه تعلیم و تربیت آن کار نکردیم... »

مشروح این نشست در « صدای معلم » منتشر خواهد گردید .

پایان گزارش/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید