نهاد وزارت آموزش و پرورش را مي‌توان مهم‌ترين و حساس‌ترين نهاد مردمي در جمهوري اسلامي ايران ناميد زيرا از يك سو با نهاد خانواده در سراسر كشور سر و كار دارد و از سوي ديگر فرزندان همه ايرانيان از همه طبقات اجتماعي مشتري اين وزارتخانه هستند. بر اين دو ويژگي اگر معلمان و آموزگاران را اضافه كنيم كه از اصناف اين نهاد محسوب مي‌‌گردند، مردمي ترين، پاك‌‌ترين و البته حساس‌ترين فعاليت فرهنگي، آموزشي و اجتماعي باز در سراسر كشور از سوي‌ آنها انجام مي‌پذيرد.

نگاهي به كارنامه مجلس شوراي اسلامي از آغاز تا امروز نشان مي‌دهد از چالش‌هاي اصلي و عمده مجلس در همه ادوار آن، وزارت آموزش و پرورش بوده است. به هر علت يا دليلي بعد از 9 دوره از گذر عمر مجلس، در هيچ دوره‌اي رضايت مجلس از وزارت‌ آموزش و پرورش ديده نمي‌شود. در تمامي ادوار مجلس، وزارت آموزش و پرورش همواره مورد «سؤال» يا «استيضاح» و نقد منفي نمايندگان در مجلس بوده است، آن چنان كه براي همه اعضاء و كاركنان وزارت آموزش و پرورش، بي‌ثباتي مديريتي امري معمول و عادي گرديده است.

از مجموع 12 وزير، بعد از پيروزي انقلاب تا امروز، تنها چهار وزير موفق شدند دوره چهار ساله وزارت خود را به اتمام برسانند، البته همين چهار وزير نيز بارها مورد سؤال مجلس قرار گرفته‌اند و يا در‌آستانه طرح استيضاح، پيچ و مهره ميز مديريت آن‌ها توسط مجلس شل شده است!

به طوري كه نيمي از وزراي آموزش و پرورش در اين سال‌ها به طور جدي در معرض استيضاح قرار گرفتند. اگر نگاهي به دلايل چالش اين وزارتخانه از سوي مجلس داشته باشيد كه از سوي كارشناسان آموزش و پرورش كشور به صورت نقدي تخصصي نوشته شده است، شايد دو محور در آن عمده و اصلي است. يكي فرسودگي نظام مديريتي كلان وزارت آموزش و پرورش و ديگر نارضايتي آموزگاران، فرهنگيان از مديريت دولتي (مجلس و دولت) و نظام برنامه‌ريزي بي‌ثبات در آن است. در اين ميان براي نمايندگان مجلس گويا اعتراض عليه وزارت آموزش و پرورش در اشكال سؤال از وزير و يا استيضاح علاوه بر تضارب سياسي كه همواره سايه‌اش وجود دارد، جلب رضايت موكلين خود در سطح استان‌ها و شهرستان‌ها در نظر است كه در آستانه انتخابات مجلس در طول اين سال‌ها از موارد خاص و موضوع برجسته مي‌گردد.

اين بار فاني وزير آموزش و پرورش دولت روحاني از سوي تعدادي از نمايندگان مجلس مورد استيضاح قرار گرفته و قرار است چهارشنبه آينده طرح استيضاح در صحن علني مجلس مطرح گردد. پرسش نويسنده محك از مجلسيان اين است كه با طرح اين استيضاح در حالي كه در عمل حداكثر 7 ماه از عمر اين مجلس (مجلس نهم) و حداكثر 4 ماه از عمر مفيد نمايندگي تا پايان سال 94 باقي مانده است فرض آنكه وزير كنوني رأي نياورد و طراحان استيضاح موفق گردند، دولت يا بايد سرپرست موقت براي وزارت آموزش و پرورش انتخاب كند و يا تا دو ماه ديگر فردي را براي تصدي وزارت به مجلس معرفي كند كه كسب رأي نمايندگان براي وزير جديد نيز حداقل يك ماه طول خواهد كشيد، آيا مردم حق دارند كه از مجلس و نمايندگان طراح استيضاح بپرسند كه با طرح استيضاح آن هم در پايان ماه‌هاي عمر مجلس نهم، براي چند ماه باقي مانده، چه شق‌القمري را با وزير جديد مي‌توانيد انجام دهيد. الا اينكه بي‌ثباتي مديريتي در وزارت آموزش افزايش يابد!؟

وقتي به نقد وزارت آموزش و پرورش پرداخته مي‌شود از مشكلات پيچيده و كهنه‌اي ياد مي‌گردد كه سال‌هاي سال است ادامه دارد. نويسنده‌اي نوشته است، وزارت آموزش و پرورش به لحاظ ماندگاري مشكلات، وابستگي شديد به بودجه‌هاي دولتي، ساختار ستادي انعطاف‌ناپذير و حلقه مشاوران و برنامه‌ريزاني كه به روز نيستند، از نوادر دستگاه‌هاي دولتي است كه اهالي اين وزارتخانه‌ هنوز در فضاي دهه 60 براي مخاطبان اصلي خود برنامه‌ريزي مي‌كنند.

در ادامه نقد طرح استيضاح كنوني از وزير آموزش و پرورش نويسنده به بخش مهم از دلايل اين استيضاح اشاره دارد كه، بخش مهمي از دلايل استيضاح ناظر بر چند مورد بوده است.

در ابتدا پاي ثابت همه طرح‌هاي استيضاح، ناظر بر مسئله وضعيت معيشت فرهنگيان بوده است؛ اعتراض قدمت‌داري که به گفته فرهنگيان بيش از آنکه ناشي از «فقر» باشد، ناشي از «فرق» است و بن‌مايه اصلي آن فاصله درآمدي و معيشتي است که فرهنگيان با ساير کارکنان دولت در وزارتخانه‌هاي اقتصادي دارند. فرهنگيان در تمامي دولت‌ها اعتراض خود را به مسائل معيشتي‌ جار زده‌اند و پس از دوران وزارت محمدعلي نجفي، که با افزايش ملموس حقوق فرهنگيان همراه بود، در هيچ دوره‌اي نتوانسته‌اند، به حق واقعي خود دست يابند.

همين مسئله يکي از ابزار‌هاي مخالفان براي مواجهه با وزراي آموزش ‌و پرورش در تمامي دولت‌ها بوده است و به‌نوعي همواره دست‌مايه برخورد‌هاي سياسي با وزرا شده است. فارغ از اينکه با نگاهي به عملکرد مالي وزارت آموزش ‌و پرورش مي‌توان دريافت اين وزارتخانه عريض و طويل، بيش از 20 سال است که بالاي 94‌ درصد بودجه خود را مستقيما به حساب فرهنگيان مي‌ريزد و دولت‌ها و دوره‌هاي مختلف مجلس شوراي اسلامي هنوز برنامه‌اي براي خروج آموزش ‌و پرورش از اين بن‌بست نداشته‌اند.

انتصابات در آموزش ‌و پرورش نيز يکي از نقاط چالش‌برانگيز دولت‌ها با مجلس است؛ فرهنگيان در شهرستان‌هاي کشور، دست‌ بسته اولين وزير آموزش ‌و پرورش در دولت هفتم و حجم بالاي درخواست‌هاي نمايندگان مجلس پنجم براي اِعمال سليقه در ادارات آموزش ‌و پرورش استان‌هاي کشور را به‌ياد دارند، چراکه عموما در سال‌هاي اخير، برخي نمايندگان حوزه‌هاي انتخابي در شهرستان‌هاي کشور، بخش مهمي از پايگاه‌هاي سياسي و اجتماعي خود براي حضور موفق‌تر در انتخابات پايگاه فرهنگيان مي‌بينند. همين مسئله باعث مي‌شود، همواره در آستانه انتخابات مجلس شوراي اسلامي، لابي‌ها و مذاکرات برخي نمايندگان با مسئولان آموزش ‌و پرورش براي مشورت يا اعمال نظر درباره انتخاب مديرکل و رؤساي ادارات آموزش‌ و پرورش در استان‌ها و شهرستان‌هاي کشور، بالا بگيرد و اگر اين لابي‌ها و مذاکرات به نتيجه نرسد، اين امکان وجود دارد که وزير با اهرم‌هايي مانند استيضاح، طرح سؤال و... تحت فشار قرار گيرد. ماندگاري بالاي مشکلات در آموزش ‌و پرورش نيز به مدد مخالفان مي‌آيد و اهرم‌هاي فشار را به ‌دلايل نسبتاً موجه براي استيضاح تبديل مي‌کند.

طرح استيضاح جديد بر اساس حق نمايندگان مجلس براي طرح سؤال يا استيضاح نه تنها قانوني كه مسئوليت هر نماينده در مجلس است اما اين پرسش همچنان باقي است كه آمدي جانم به قربانت ولي حالا چرا ؟

و مهمتر از آن چرا در پايان دوره مجلس كه نماي استيضاح كاملاً شكل و ظاهر سياسي پيدا مي‌كند، وگرنه براي مدت چند ماه ـ حداكثر 5 ـ ماه هيچ فرد جديدي به صورت سرپرست يا وزير جديد وزارت آموزش و پرورش نه تنها قادر به برنامه‌ريزي بلند مدت نخواهد بود، بلكه مشكل چنداني را حل نخواهد كرد الا اينكه بي‌ثباتي مديريتي در اين وزارتخانه افزايش يابد !

روزنامه اطلاعات

« سخن معلم » تریبونی برای همه فرهنگیان و معلمان است تا فارغ از نگرش های سیاسی و یا جناحی ، نظرات و انتقادات خود را بیان نمایند .

 هر چه که پیش می رویم آموزش و پرورش میهن عزیزمان بیشتر به سقوط و نا کجا آباد نزدیک تر می شود . روند نظام آموزش و پرورش کشورمان دهه به دهه ،سال به سال و روز به روز روند انحطاطی طی نموده و هر چه بیشتر از عمر آن سپری می گردد از معیارها، تراز و استاندارهای لازم یک سازمان علمی ، فرهنگی و ارزشی که ماموریت و وظیفه ی آن تولید و تحقق سعادتمندی نوجوانان و جوانان کشور می باشد فاصله گرفته و این حالت و صفت منفی روز به روز درحالت بازتولید نابه سامانی ها  وتبدیل شدن به ضد خود یعنی ضد آموزش و پرورش و ضد تعلیم و تربیت ، گوی سبقت را درحرکت به سوی انحطاط و اضمحلال ازسایر بخش ها و سازمان ها درجامعه ربوده است و علت اصلی و نهایی آن به نوع نگرش و چگونگی سیاست ورزان و تصمیم سازان درکشورمان بازمی گردد.

با سیری در گذشته ی آموزش و پرورش کشورمان و ارزیابی آن در مقطع و دوره ی کنونی وقتی جایگاه علم و دانش، معلمان و فرهنگیان ، وضعیت اخلاقی ، تربیتی و علمی دانش  آموزان و خروجی نظام تعلیم و تربیت و آنچه مربوط به آموزش وپرورش می شود را به تحلیل منطقی و منصفانه می نشینیم ، تاسف و حسرت روزهای قبل و گذشته را می خوریم  ؛جایگاه و موقعیت مواردی که در فوق به آنها اشاره نمودم به جای آنکه روند صعودی و تکاملی داشته باشد روند سقوط و انحطاط داشته است که بسیار نگران کننده و خطرناک می نماید.

دراین نوشته ی موجز ، قصد ندیدن تلاش و کوشش ها و زحمات وزراء محترم آموزش و پرورش بعد از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی را نداشته ، آنان به اندازه توان و وسع فکری خود تلاش نموده اند اما چون متاسفانه آموزش و پرورش به معنی واقعی موضوع اصلی و دغدغه ی نهایی نظام سیاسی کشورمان نبوده  و نمی باشد ، هریک شیوه و راهکارخود را داشته و ایدئولوژی منسجم و خط مشی واحدی را اعمال ننموده اند و وجه مشترک بازده عملکردی آنان عدم توفیق و موفقیت در عرصه ی کاری و حرفه ای آموزش و پرورش بوده است. روش های مغایر و بعضا متفاوت و متضاد با یکدیگر.

در راس بدنه وزارت آموزش پرورش شورایی است که به آن « شورای عالی آموزش و پرورش » گویند .

به واقع ، این شورا در کجای آموزش پرورش کشور قرار دارد؟

آیا تاکنون تحول جدی و اساسی و راهبردی چشمگیری را از آن دیده ایم؟

به نظر حقیر جواب دو سوال و سوالاتی ازنوع و جنس پرسش های فوق منفی است یعنی بود و نبود آن تاثیری در وضعیت آموزش و پرورش نداشته بلکه اجازه بفرمایید با جرات و شجاعت و بدون محافطه کاری اذعان نمایم که نبود آن با عملکرد این چنینی بسیار مفید فایده برای آموزش وپرورش کشورمان بوده تا بودنش در وضعیت و با عملکردی که الان شاهد و ناظر آن هستیم.

وجود ستاد و سازمانی بسیار عریض و طویل و فربه با هزینه ای بسیار و کارایی بسیار اندک در آموزش و پرورش کشورمان نه تنها فاقد کارایی بوده بلکه نظام بوروکراسی بسیار به هم تنیده ای را به وجود آورده و شکل داده است که خود مشکل و معضل بزرگی در جلوی پای آموزش وپرورش می باشد، و متاسفانه هر وزیری که آمده آن را فربه تر و حجیم تر نموده است.

به وزارتخانه ی آموزش وپرورش ، ادارات کل آن ،و به مناطق آموزشی تابع وزیر مجموعه ی آن سری بزنید با جرات این ادعای نگارنده را تایید می نمایید که با 30% کادر وپرسنل موجود درصورت توانمند بودن می توان امورستادی و پشتیبانی را در این سازمان و وزارتخانه به خوبی به انجام رسانیده و به پیش برد و هزینه های سنگین اعتباری و ریالی آن را به نفع مدارس کاست.

وجود سازمانی که متولی تالیف و چاپ ونشر کتب درسی است به واقع با عنایت به وضعیت نابه سامان محتوای کتب درسی و عدم کارایی کتاب های موجود بر رفتار و آموزش دانش آموزان به معنی واقعی ، که از ورود به بیان موارد و مصادیق ناکارآمدی آنها و سازمان مربوط در این مجمل پرهیز می نمایم.

به واقع ، یکی از عوامل به هم ریختگی در آموزش و پرورش وجود چنین سازمانی با درجه ی بوروکراتیک و عدم مفید بودن بالاست .آموزش و پرورش نباید متولی تربیت معلمان باشد این کار را باید به عهده ی دانشگاه نهاد و ساز و کارمربوط را در آنجا باید چست و جو نمود.

چرخه ی مدیریت و نخبگان درآموزش وپرورش بسیار عقیم و ایستا است و فاقد چابکی و ضرورث های لازم می باشد تا سخن ازانتخاب وزیر می شود ، نام امتحان پس داده – های ناموفق ، غیرتحول خواه و محافظه کارانی که جرات تغییرات اساسی و ریشه ای را دربدنه ی آموزش و پرورش را نداشته و دردوران خدمت خود هیچ گونه حرکت محوری و تاثیرگذاری ژرفی را از ایشان شاهد نبوده ایم را عنوان نموده و مطرح می نمایند ؛ مظفر ، نجفی، اکرمی ،حاجی ، فانی ،حاجی بابایی، غندالی ، نوید و... کسانی که در 20 سال اخیر برگرده ی آموزش و پرورش ایران عزیز سوار بوده اند اما هیچ تغییر، تحول و چاره ی اساسی را برای آموزش وپرورش درحال سقوط  و معلمان شریف و مظلوم نیندیشیده و ارائه ننموده اند، پرطرفدارترین آنان آقای دکتر نجفی است که با نگاهی به برنامه ی ایشان به ادعای تلخ نگارنده اذعان می نمایید.

الان دعوا بر سر نقش وزیر در انتخابات پیش روست نه سفره و شخصیت معلم که اگر راست و اصول گرا باشد چنین می شود و اگر اصلاح طلب باشد چنان و همین یعنی از طرفی اعتراف به عدم تربیت درست فکری و سیاسی جامعه و ناکارآمدی وزراء و آموزش و پرورش گذشته است که نتوانسته اند نسل و نسل هایی فکور و اندیشمند و آدم ، خط شناس و دوست و دشمن شناس تربیت نمایند و وحدت و نگرش وحمیت ملی را شکل داده و محقق نمایند و هم توهین به شعور معلمان فرهیخته و شریف می باشد که با رفتن و آمدن یک وزیر یک جناح بر جناح دیگر غلبه نموده و می گردد  و تمام انرژی و فرصت های محدود جامعه و مردم مظلوم درمباحث غیرضرور و نامفید به اصطلاح استیضاح هزینه شده و می شودد ؛ مگر معلمان دارای تشخیص و تحلیل نیستند ؟

البته که هستند ، مگر درخرداد 76 و خرداد  94آموزش وپرورش دراختیار جناح مخالف نبود که بود پس چرا نتیجه ی انتخابات بر خواست و اراده ی سلیقه ی سیاسی حاکم نبود؟ علت آن شعور سیاسی و تحلیل عمیق جامعه عموما و معلمان فرهیخته خصوصا می باشد که همه ی این شناخت و هوشمندی سیاسی به برکت اسلام عزیز و رهبری معمارکبیر انقلاب اسلامی شکل گرفته و آفریده شده است.

بنابراین فرهنگیان معزز و محترم و رئیس جمهور محبوب باید به دنبال انتخاب فرد و تیمی برای  آموزش وپرورش کشور و مملکت باشند که تحول خواه ،شجاع و ساختارشکن باشند تا مسیر انحرافی آموزش وپرورش رابه مسیر و راه درست آن برگردانند ؛ امروز که رهبر معظم انقلاب به آموزش و پرورش نگاه ويژه دارند ، امروز نهاد هاي مدني به رسميت شناخته شده اند ، امروز که رسانه ها بيشتر از گذشته به آموزش و پرورش معطوف شده اند . امروز که خردمندان مجلس شوراي اسلامي به آموزش و پرورش و چالش هاي آن توجه مي کنند . امروز که ... بهترين زمان است که جهت ايجاد رنسانس در آموزش و پرورش کشور عزيزمان بپردازيم .

دايره بسته ي ارکان تصميم سازي و تصميم گيري در آموزش و پرورش را تغيير داده و با تکيه به خرد جمعي اين گروه ناکارآمد را  متحول نماييم .

  گروه اخبار /

 ابوالفضل ابوترابی نماینده مردم نجف آباد در مجلس شورای اسلامی درباره چند محور مورد نظر نمایندگان مجلس که موجبات استیضاح وزیر آموزش و پرورش را فراهم کرده، توضیح داد و گفت: فانی اعلام کرده بود که آموزش و پرورش ۵۰ هزار، معلم مازاد دارد و در عین حال با کمبود ۴۷ هزار معلم در نقاط محروم کشور رو به رو است؛ در واقع تجمع معلمان در تهران و مراکز استان‌ها نشان از سوءمدیریت وزیر دارد.

سوءمدیریت باعث تجمع معلمان در شهرهای بزرگ شده است

نماینده مردم نجف آباد در مجلس با بیان اینکه «مستخدم» یعنی کسی که در اختیار دولت است و باید هر جا دولت او را برای تدریس می‌فرستد برود، افزود: سوءمدیریت باعث تجمع معلمان در شهرهای بزرگ شده است، هرچند این مشکل در سال‌های گذشته به وجود آمده اما وزیر دو سال برای اصلاح این شرایط وقت داشته است که تغییر مثبتی صورت نگرفت.

وی ادامه داد: به‌عنوان نمونه حوزه انتخابیه بنده حدود ۲۰۰ معلم نیاز دارد، وقتی در شهری مانند نجف‌آباد که نزدیک به مرکز استان است تا این حد مشکل وجود دارد دیگر باید دید شهرهای مرزی و محروم در چه وضعیتی قرار دارند؛ لذا معتقدم این معضل مهم ربطی به کمبود پول و درآمد ندارد و تنها از سوءمدیریت نشأت می‌گیرد.

ابوترابی در ادامه به فعالیت وزیر آموزش و پروش در راستای احقاق حقوق آموزش و پرورش اشاره کرد و گفت: فعالیت مشخصی در زمینه دریافت بودجه از سوی وزیر دیده نشده است در حالی که مابقی وزرا حضور پررنگی به ویژه هنگام تخصیص بودجه در مجلس دارند اما وزیر آموزش و پرورش در کمیسیون‌ها -البته به غیر از آموزش و تحقیقات- حضور کم رنگی داشته‌اند.

مخالفت وزیر با استخدام ۳۷ هزار معلم، قدمی دیگر به سوی استیضاح

دبیراول کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس نهم شورای اسلامی به یکی دیگر از دلایل استیضاح وزیر آموزش و پرورش اشاره کرد و گفت: اگر فانی با استخدام ۳۷ هزار معلم مخالفت نکرده بود مشکل کمبود معلم و سرباز- معلم آموزش و پرورش حل می‌شد و شاید نمایندگان درباره استیضاح وی به اجماع نمی‌رسیدند.

ابوترابی افزود:‌ شرایط به قدری سخت است که نباید انتظار مالی و پولی از وزیر داشت اما انتظار مدیریت مانند حضور پررنگ در صحن و کمیسیون‌های مجلس، طبیعی و به حق است.

نقش کلیدی معاونان روسای آموزش و پرورش شهرستان‌ها در تجمعات

وی در ادامه به یکی از دلایل اصلی که وزیر را به سمت استیضاح سوق داد اشاره کرد و گفت: وزارتخانه آموزش و پرورش آتشی افروخت که دامان وزیر را گرفت. ماجرا از این قرار است که مدیران وزارتخانه با همراهی مدیران استانی و شهرستانی شروع به برگزاری تجمعاتی در سراسر کشور کردند و با سند می‌گویم که در برخی از شهرستان‌ها، معاونان روسای آموزش و پرورش در تجمعات نقش کلیدی داشتند که معلمان در این تجمعات خواهان استیضاح وزیر شدند.

دبیراول کمیسیون قضایی و حقوقی افزود: برخی از افراد این تجمعات را برای ایجاد فشار به دولت و مجلس برپا کردند، اما نمی‌دانستند آتش آن دامان خودشان را می‌گیرد و بدنه آموزش و پرورش در این تجمعات صراحتا خواهان استیضاح وزیر شدند.

خبرگزاری خانه ملت

انتهای پیام/

  شاید به گمان خیلی از فرهنگیان استیضاح علی اصغر فانی در چنین وضعیتی که مشکلات عدیده ای دامن گیر آموزش و پرورش می باشد کاری اصولی و قابل قبول باشد ، اما آن چه از درون مایه ی این استیضاح برمی آید این است که به هیچ عنوان این هدف دنبال نمی شود ، چرا که متاسفانه بازهم نمایندگانی این استیضاح را کلید زده اند که در روز رای اعتماد به گزینه ی مورد قبول دولت و فرهنگیان یعنی محمد علی نجفی رای منفی دادند !

آن ها بیشتر ملاک های سیاسی را مدنظر قرار داده و به دنبال اهداف سیاسی خویش می باشند. بی گمان مشکلات متعدد آموزش و پرورش زاییده ی فقط این دوره نبوده و حل آن ها هم از عهده ی یک نفر بر نمی آید!

ما در دوره گذشته هم با مشکلات متعددی در سیستم آموزشی کشور مواجه بودیم ، به گونه ای که شتاب زدگی در بسیاری از موارد سیستم آموزشی را با مشکلاتی مواجه ساخت ، اما متاسفانه همین نمایندگان هیچ گاه به دنبال راهکار استیضاح نبودند ، بلکه آن ها را روند طبیعی قلمداد می کردند.

امروز اگر چه باید اذعان کرد که مشکلات درسیستم آموزشی همچنان وجود دارد و فرهنگیان از مشکلات موجود رنج می برند ، اما چه تضمینی وجود دارد که گزینه ی ایده آل دولت بتواند باب طبع نمایندگان مخالف باشد و آن ها مشکلات فرهنگیان را در انتخاب شان لحاظ کنند؟

چگونه می شود به این نتیجه رسید که  فقط تغییر وزیر رفع کننده ی همه ی مشکلات است؟

وقتی بحث رتبه بندی که وزیر در اجرای آن جدیت به خرج داده است ، هنوز زمان آن فرانرسیده است  و هنوز کم و کیف اجرای آن مشخص نشده است ؛ آیا می توان قبل از اجرا و چگونگی آن در موردش نظر داد؟

آیا اهداف آموزشی نمایندگان فقط  در قالب استیضاح تحقق می یابد؟

آیا می شود این را راس خواسته های فرهنگیان در نظر گرفت؟

این نکته را نیز نباید از نظر دور داشت که اجازه ی تجمعات صنفی در دوره ی فانی همراهی با مشکلات معلمان بود و آن ها توانستند مشکلات خود را به گوش فرادستان برسانند.

با همه ی این ها ، از دید نگارنده آن چه توجه به آن ضروری به نظر می رسد این است که دولت محترم و نمایندگان محترم مجلس توجه کلی شان را بیشتر به آموزش و پرورش معطوف نموده و نگاهی جدی تر به آن داشته باشند!

بیشتر صدای فرهنگیان را با رفع مشکلات آن ها بشنوند و سیستم آموزشی را یاری نموده تا با برنامه ای جدی و موثر قدم در راه رفع بحران ها بردارند! بی گمان این رویه خواهد توانست نور امید را دل فرهنگیان زنده کند .

گروه اخبار /

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ در هفته گذشته، چالش اصلی دولت و مجلس، وزیر آموزش و پرورش بود. تا حدی که برای حل مشکلات عمدتا معیشتی معلمان،‌ جلسه غیرعلنی با حضور علی اصغر فانی،‌ وزیر آموزش و پرورش و محمدباقر نوبخت، معاون رییس جمهور و رییس سازمان مدیریت و برنامه ریزی برگزار شد، و ظاهرا هم نتیجه ای نداشت، (اینجا) چه اینکه اعلام شد چهارشنبه هفته آینده جلسه استیضاح وزیر آموزش و پرورش برگزار می شود. 

اما خبرآنلاین در یک نظرسنجی از مخاطبانش درباره چاره‌ساز بودن استیضاح برای حل مشکلات فرهنگیان پرسید، اما نکته جالب اینجا بود که مخاطبان با نظر استیضاح کننده ها مخالفند؛

 چند نکته در رابطه با استیضاح دکتر فانی ذهن هر فرهنگی را به خود مشغول کرده است:

1- آیا این استیضاح برای بهبود وضعیت معیشتی و ارتقاء منزلت فرهنگیان است؟

با نگاهی به سابقه استیضاح کنندگان به سادگی می توان دریافت که دغدغه اینها معیشت فرهنگیان نیست زیرا اگر چنین بود چرا زمانی که دکتر روحانی آقای نجفی را به عنوان وزیر معرفی کرد و این امر امیدواری فراوانی را در معلمان برای بهبود وضعیت معیشتی و منزلت خود با توجه به خاطره خوبی که از ایشان در دوره وزارتش داشتند با دلایل  واهی  رای اعتماد ندادند و معلمان امیدوار را اول مهر ماه با ناامیدی سر کلاس فرستادند .

در حالی که می دانستید قاطبه فرهنگیان خواستار وزیر شدن نجفی برای حل مشکلات شان بودند یا در دولت قبل کوجک ترین فشاری به وزیر همفکر برای بهبود وضعیت معیشتی معلمان نیاوردند !

2- یکی از مسایلی که بسیار روی آن مانور می دهند لایحه  رتبه بندی وزیر قبلی است .این سوال وجود دارد که زمانی حاجی بابایی وزیر دولت احمدی نژاد شد که این دولت به پولدارترین  دولت تاریخ ایران به واسطه فروش نفت 140دلاری مشهور است و حاجی بابایی هم که به تدوین و اجرای یک شبه برنامه های استراتژیک مشهور است ! مانند سند تحول بنیادین که رونمایی آن همه را غافلگیر کرد و هم مجلس هم فکر ایشان بود که کوجکترین فشاری از این جهت متوجهش نبود و هر لایحه ای را به راحتی به تصویب می رساند.

چطور است که در سال اول یا دوم وزارتش لایحه رتبه بندی را به مجلس نفرستاد تا از آن همه ثروت هنگفت که هزاران  میلیارد آن یا اختلاس می شد یا  گم ! « حق مسلم معلمان » که بی عدالتی در حقوق و مزایای آنان بر عالم و آدم مشهود است اداء گردد و خود زمانی که وزارتش به اتمام می رسید شاهد اجرای آن می بود و نام نیکی از خود بر جای می گذاشت ؟

  آیا همکاران حق ندارند الان از خود بپرسند درست در ماه های آخر عمر دولت که دیگر کف گیر به ته دیگ رسیده بود  فرستادن لایحه ای با آن همه اشکال جز امیدوار نمودن بی فایده  معلمان و سیاسی کاری ....چه فایده دیگری داشته است؟

3- آیا راه دیگری جز استیضاح وزیر نبود مانند طرح الزام دولت به ارائه لایحه رتبه بندی ... ؛ فقط باید این وزارت را درحال تزلزل و آشفتگی نگه داشت ؟

تا آنجا که ما می دانیم در دوسال گذشته با لابی گری و فشار به وزیر همین نمایندگان توانسته اند  نیروهای خود را در پست های مورد نظر منصوب یا حفظ نمایند به طوری که « مدیران سفارشی » دیگر جزئی از فرهنگ سازمانی شده و همین امر هم باعث رنجش معلمان از وزیر گردیده ؛  اگرچه  وزیر نتوانسته انتظارات به حق معلمان را از لحاظ برقراری عدالت در حقوق و مزایا را فعلاً برآورده نماید که این امر هم به تنهایی در توان هیج وزیری نیست ولی حداقل آرامشی را به جامعه معلمان و محیط نقادی را تشویق نمود که نباید نادیده گرفت.

4- معلمان تیزبین رفتار شما نمایندگان را در این مدت زیر نظر دارند ، اگر این استیضاح به اسم معلم و برای مقاصد فردی و جناحی باشد و بعد از اینکه به هدف خود رسید مطالبات معلمان را فراموش کنید مطمئن باشید دیری نخواهد پایید که در اسفند ماه معلمان شما را استیضاح و برکنار خواهند نمود.

خوش بود گر محک تجربه آید به میان...

چشم انداز فردا

خراسان جنوبی

 این روزها خبر استیضاح وزیر آموزش و پرورش بازتاب‌های فراوانی یافته است. استیضاح‌کنندگان، 10 محور را برای پرسش از وزیر مطرح کرده‌اند و برجسته‌ترین بهانه آنها نارضایتی بدنه آموزش و پرورش و اعتراض‌های آنها در سال گذشته آموزشی است. اما پرسش اینجاست که این استیضاح تا چه اندازه به دل نگرانی‌های بدنه آموزش و پرورش پاسخ می‌دهد و تا چه میزان فرهنگیان معترض را با خود همراه دارد؟
بر فرهنگیان پوشیده نیست که یکی از پررنگ‌ترین علت‌های وضع کنونی آموزش و پرورش همین مجلس است. روزهایی را به خاطر بیاورید که فرهنگیان با خشنودی، آمدن محمدعلی نجفی را گشایشی در بسیاری از دشواری‌های خویش می‌دانستند و او را که نفوذ و توانایی مدیریتش زبان زد بود، تنها گزینه درخور برای آموزش و پرورش دانسته و از این رو با امیدواری به بسامانی وضع آشفته پس از حاجی‌بابایی می‌نگریستند.

همه این شور و خشنودی دیری نپایید و برخی نمایندگان با خط‌ دهی جبهه پایداری و با رای عدم اعتماد به نجفی آب سردی بر آتش دلخوشی فرهنگیان ریختند. گرچه دشواری‌های تاریخی آموزش و پرورش چنان نیست که یک‌شبه و با آمدن یک نفر سامان یابد اما بی‌گمان توانایی و نفوذ شخصی و شخصیتی یک فرد می‌تواند بخش فراوانی از مدیریت او باشد که نجفی این‌گونه بود. اما نمایندگانی که خود زمینه‌ساز وضع کنونی آموزش و پرورش بوده اند، اکنون دایه دلسوز‌تر از مادر شده‌اند و می‌خواهند با این‌گونه فشارها، آموزش و پرورش را به سامان کنند  ؛ بی‌گمان این‌گونه برخوردها نمی‌تواند دلخوری فرهنگیان از مجلس و مجلسیان را از بین ببرد.
از سوی دیگر و در میان اعتراض فرهنگیان، وزیر و تیم همراه در گفت‌و‌گوهای‌شان برنامه‌هایی را برای به سامان کردن وضع معیشتی و منزلتی فرهنگیان ارائه داده و خود را پیگیر آن نشان داده‌اند. برای نمونه می‌توان به اجرای طرح رتبه‌بندی فرهنگیان با این شرط که تغییری در ارزشیابی سالانه فرهنگیان پدید نمی‌آید، افزایش ضریب فوق‌العاده شغل از 1300 به 1500 تا 2000تومان، پیگیری مزایایی که سال‌ها، دیگر کارمندان دولت از آن استفاده می‌کردند و فرهنگیان از آنها بی‌بهره بودند - مانند حق مسکن، حق آمد و شد، حق خوراک و... - بازگشت مقرری ماه اول به حساب فرهنگیان و.... اشاره کرد. بنابراین مجلس گرچه حق خود می‌داند که وزیران را به خاطر ناکارآمدیشان به پرسش بگیرد اما اگر در این باره سیاسی برخورد نمی‌کند، باید کمی دست نگه دارد تا سرانجام این قول‌ها هویدا شود.

بی‌گمان اگر قول‌ها جامه عمل نپوشند، بدنه معترض در صف استیضاح‌کنندگان قرار گرفته و استیضاح می‌تواند با پشتیبانی بدنه پیگیر، به درستی و با اثربخشی بیشتر پیش برود. اکنون هم به این دلیل که رفتار نمایندگان منتقد دولت به‌شدت شائبه سیاسی دارد و هم از اینکه جنس خواسته‌های مجلس با جنس خواسته‌های فرهنگیان یکی نیست، استیضاح میان کنشگران صنفی و بدنه معترض چندان جایگاه و پایگاهی نداشته و می‌تواند به ضد خود – یعنی مجلس – تبدیل شود.
در پایان باید اشاره کرد که دگرگونی در ساختار ناکارآمد آموزش و پرورش نیاز به پشتیبانی حاکمیتی دارد. تا زمانی‌که عزم همه‌جانبه برای حل مشکلات فراهم نشود نمی‌توان امیدی به سامان یافتن آموزش و پرورش داشت.

بنابراین پیش از اصلاح این نگرش، تغییرات شکلی و آمدن و رفتن افراد گره‌ای از هزاران مشکل آموزش و پرورش باز نکرده و بی‌گمان در بر پاشنه پیشین خواهد چرخید. به همین دلیل پیشنهاد می‌شود نمایندگان به جای فشار بر دولت و آموزش و پرورش و از میان برداشتن تمرکز آنها برای ادامه کار، تلاش کنند تا کمک حالی باشند برای ساختار آموزش و پرورش، نه سنگی باشند در برابر تغییراتی کوچک و شاید موثر.

روزنامه فرهیختگان

  بزرگترین مشکل آقای فانی  « عدم توانایی سخن گفتن » است ! که حتی یک بار هم نتوانسته اند دوستان خود را قانع کنند چه برسد به فرصت طلبانی که امروز بهترین زمان برای تبلیغات شان است .( کما اینکه در دوران وزاری ناکارآمد تر قبلی دم برنیاوردند  )
آقای فانی حتی یک بار هم با قاطعیت از حقوق معلم دفاع نکرده اند بلکه در لفافه با حالتی سست و بی تفاوت انگار که منتی بر سر مجموعه آموزش و پرورش هستند، تمام حرف شان و بزرگ ترین افتخارشان وارد کردن فشار بر پیکر نحیف آموزش و پرورش است برای کاهش هزینه ها با عدم استخدام نیروی جدید و افزایش تعداد دانش آموزان کلاس ها و به خدمت گیری سرباز معلم ها و واگذاری امر آموزش و پرورش به کسانی که اصلا تجربه و فن معلمی بلد نیستند و ...
یعنی واقعا هرکسی پای حرف های ایشان می نشیند بیشتر خوابش می گیرد تا چیز تازه ای دستگیرش بشود !! واقعا جذبه یک وزیر را ندارند .

 از حق نگذریم چند وزیر قبلی از نظر عملکرد از ایشان بهتر نبودند که بدتر هم بودند ؛ به عبارت بهتر بعد از انقلاب جز یکی دو نفر، ما وزیر در حد و اندازه آموزش و پرورش نداشتیم .

آقای فانی نیز برای این وزارت خانه مهم و گسترده مناسب نیستند و بعد از معرفی شخصی مثل آقای نجفی ، معرفی ایشان شوک بزرگی بود. ظاهرا دولت می خواست حداقل از بین وازتخانه های علوم و آموزش و پرورش از طرف یکی خیالش راحت باشد و کسی را معرفی کند که بی دغدغه حتما رای بیاورد .

از انصاف نگذریم " خواب ایشان بهتر از بیداری امثال آقای حاجی بابایی است " که با تصمیم های بدون کارشناسی و فی البداهه در زمان اوج درآمد های کشور ، هزینه های آموزش و پرورش را بدون ارتقای کیفیت آموزشی بالا بردند .

آقای فانی نیز نشان داده اند که استراتژی خاص و بلند مدتی برای آموزش و پرورش ندارند و خودشان نیز در خوش بینانه ترین حالت برای افزایش چند صد هزار تومانی حقوق وعده چندین سال بعد را می دهند ( کما اینکه همین الان نیز تفاوت معیشت فرهنگیان با اغلب کارمندان دولت در چند صد هزار تومان نیست که در حد چندین برابر و چندین میلیون است . منظورم صرف حقوق نیست و کل دریافتی و مزایا است. ایشان تا بخواهند کاری صورت بدهند فاصله ها باز هم بیشتر خواهد شد  ) .
بهترین کار این بود که وقتی ایشان می بینند که در درون مجموعه خودشان از کمترین مقبولیت برخوردار هستند و چانه زنی های ایشان نیز برای بهبود وضعیت مثمرثمر نیست حداقل برای اعتراض به وضع موجود استعفا می دادند !! تا هم دولت و هم مجلس توپ را به زمین وزیر نیندازند .
با توجه به دیدگاه اغلب مسئولین نسبت به هزینه ای بودن نه سرمایه ای بودن آموزش و پرورش ، علی رغم شعارهای زیبا و فریبنده شان و اوضاع اقتصادی امروز کشور، می توان این نتیجه گیری را کرد که:
" قطعا با وضع موجود، استیضاح جناب آقای فانی برای فرهنگیان و آموزش وپرورش کشور آب ندارد ولی شاید برای عده ای نان داشته باشد!!

ارسال مطلب برای سخن معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید