آذربایجان شرقی

اردبیل

آذربایجان شرقی

هر بار که ملی کارتم را می‌بینم یاد محمودرضا خاوری می‌افتم. تا همین اواخر او را با همان ظاهری که پیشاپیش مردم در راهپیمایی شرکت کرده بود، تصور می‌کردم/ اصل کاری اعتباری‌ست که برای همیشه به باد رفته است و اعتمادی که برای همیشه خش‌دار شده/ هر برج که فیش حقوقی‌ام را نگاه می‌کنم، نام صندوق ذخیره‌ی فرهنگیان در صدر سیاهه‌ی کسورات حقوق می‌درخشد. مرا یاد اختلاس «هیشکی نمی‌دونه چند میلیاردی‌اش» می‌اندازد. همه می‌گویند اختلاس بزرگی از محل پس‌انداز ده‌ها هزار معلم صورت گرفته است؛ اما هیچ‌کس رقم دقیقش را نمی‌داند/ به مسئول اتاق رفاه اداره‌مان گفتم که می‌خواهم از عضویت در بیمه‌ی طلایی انصراف دهم. سعی کرد منصرفم کند. زیر بار نرفتم/ " صورتیه رو نگاه   کن. فرم درخواست عضویته. آبیه هم برا انصرافی‌هاس.“ حجم پوشه‌ی صورتی دست‌کم ده‌بار از حجم پوشه‌ی آبی بیشتر بود' / اینکه چطور بیمه‌ی تکمیلی دستگاهی به این عظمت و این تعداد نیرو با نام پرفریب طلایی در میان بیمه‌های تکمیلی موجود در بازار شاخص فلاکت است، بماند. اینکه آن دسته از همکارانی که در سال‌های آغازین بیمه‌ی تکمیلی، کوپن‌ها را بین دوست و آشنا بذل و بخشش کردند، باید خجالت بکشند و سرها را پایین بیندازند حتماً، نیز بماند....

روز دانش آموز

به کودکان جهان قصه الف گویم
الف خدای جهان است و من همان گویم

ضمیر پاک درخشان طفل پا بر جا
اگر طریق سخن های عارفان گویم

مرا ز بند جهالت الهه ای برهاند
که نیست غم چو رهایی به طفلگان گویم

دلا ز کنج خرابات گنج صد ساله
نصیب عارف سرگشته بی گمان گویم

ولی خدای جهان سلطنت ببخشاید
که خرج توشه کنی فارغ از جهان گویم

روز مبارزه با استکبار جهانی

طفلی نشسته پای درختی نظر کنان
دنبال تکه نان جوینی نفس زنان

سرمای دل احاطه نموده طفیل را
با پای لرز دست به گردن قد کمان

حزن از قیافه جلوه که ای مردمان شهر
چون من هزار مستحق این جا و هر زمان

آهنگ شوق پنجره کاخ می رسد
با صد ندای حزن بگویم که مردمان

از یک طرف شداید سرما احاطه کرد
از جانب دگر غم حزن گرسنگان

جایی که فقر زیست مچاله وجود من
دیگر کسان چگونه توان زیست همنوعان

چنگال مرگ ریشه دوانده مرا برد
چون من هزار خاطره محتاج قرص نان

ای جان عزیز منت دونان مکش بدان
آن کاخ مستیان ز خودت ران و باز ران

ایمان قوی است هاتف دوران مرا بگو
این فقرهای جامعه بهر چه است دان

اندیشه سست شد خط قانون چو دید گفت
بیچاره مردمان حزین دل شکستگان

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

  آقای وزیر ؛ بی هیچ مقدمه ای می روم بر سر اصل مطلب !

گویا نه نوشتن مقالات ششصد کلمه ای و تحلیل ها کار را درست می کنند نه گوش شنوایی ! انگار همه به خوابی خوش در شبی بارانی فرو رفته اند و از صدای بارش باران  لذت می برند و بی هیچ واهمه ای از غم سیلاب شب را طی می کنند .
آقای وزیر ؛ زنگها به صدا در آمده اند و حالا  در ماراتن دگر کشی شرکت کرده ایم ؟

دیروز از تیغ کشیدن دانش آموزی به روی معلم خویش گفتیم ، هم معلم را محکوم کردیم هم دانش آموز را ؛ باز شلیک دانشی آموزی به روی همکلاسی خود و امروز هم درگیری منجر به فوت ...

آقای وزیر !

فاجعه نیست اما باید گفت گل بود و به سبزه آراسته شد ؛ انتظار داشتیم مهر پیوندی با آبان ببندد و مهربان گردد اما مهربان نشد که هیچ بلکه نامهربان نامهربان گشت.

آقای وزیر !

این در گیری در محیط، دبیرستان و زنگ تفریح اتفاق افتاده جلوی چشم دانش آموزان و معلمان قطعا دانش آموزان این مدرسه حالا دیگر معنا و مفهوم واژه های قاتل و مقتول را می دانند .

این است کاربردی شدن مسائل و آموزش ها و محتوی دروس ما فرهنگیان ؟

این است عینی شدن مفهوم واژه ها؟

آقای وزیر !

 ترسم از آن است همچنان بعضی نسبت به  حفظ بر بقای بنای خشت و گلی آموزش و پرورش عزمی راسخ داشته باشند کار از نوشتن و آسیب شناسی و تعریف و یاد آوری گذشته ... همگان خوب می دانیم مجازات قاتل  چیست ،اما اندکی در خلوت دل  صادقانه به دنبال جواب این سوال بگردیم ؛  قاتل واقعی کیست ؟
حال آن ناظم مدرسه و مدیر و رئیس آموزش و پرورش چگونه است ؟
شاید قصور از ناظم بوده که درست به وظیفه خود عمل نکرده یا دانش آموز نگون بخت مدیریت احساس و خود کنترلی نداشته است ؟

آموزش و پرورش ما را چه شده است ؟
این است اخبار آموزش و پرورش ؟
کو خبرهای ابتکارات و اختراعات و یا افتخار آفرینی این دوماه  ازسوی دانش آموزان  ؟

آقای وزیر !

حالا می دانم وزیر بودن و متولی فرهنگ بودن چقدر سخت است  !

حالا می دانم چرا به هفته نکشیده هر روز یک اتفاق ناگوار رقم می خورد !

 آقای وزیر !

آیا وقت آن نرسیده که  تشکیل ستاد بحران ویژه در مدارس را بدهید؟
شاید هم نیاز به یک بازنگری کلی باشد یا یک راهکار مناسب .

چاره چیست ؟
دوباره منتظر شنیدن چه حادثه دیگری باشیم؟ کدام خانواده را عزادار ببینیم ؟
خروجی سایت های خبری کدام خبر تاسف بار می تواند باشد؟

آقای وزیر !

پس لرزه ها تبدیل به زمین لرزه های چند ریشتری شده. آموزش و پرورش بر روی گسلی فعال قرار گرفته ؛ ترسم از آن است همچنان بعضی نسبت به  حفظ بر بقای بنای خشت و گلی آموزش و پرورش عزمی راسخ داشته باشند .

آقای وزیر !

صندوق ذخیره فرهنگیان مان به تاراج رفت فدای سرمان !

حقوقمان کم است ،دوام می آوریم ؛ منزلت نداریم ، پیر که شدیم به حرمت موی سپیدمان تکریممان می کنند !

اما وای از آن روزی که نیروی انسانی که می تواند کار آفرین باشد حاصل چند سال تعلیم و تربیت مان آ نهم به دست مبارک خودمان نیست و نابود شود .

آقای وزیر !

اجازه ندهید دیگران بیش از این قضاوتمان کنند .

اجازه ندهید بیش از این شاهد این گونه ماجراها باشیم .

باور کنید نظام تعلیم و تربیت ما یک شروع تازه می خواهد .

آقای وزیر !

امروز بد جور احساس ناتوانی کردم. ناتوان از تدریسم ، ناتوان از ساعت های ضمن خدمت و تشویق های تلنبار شده ام ، ناتوان از نمره های ارزشیابی و ارتقاء شغلی و ناتوان و ناامید از خودم  و یاد این شعر شیخ اجل سعدی شیراز افتادم :

در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می رود

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه رسانه و تشکل/

به مناسبت فرا رسیدن 13 آبان روز دانش آموز ، « سازمان معلمان ایران " از تشکل های فرهنگیان بیانیه ای صادر کرد .

متن کامل این بیانیه که در اختیار صدای معلم قرار گرفته است به شرح زیر است

مجموع فعالیت گروهی دانشجویان برای نوشتن پایان نامه که استاد ناظر به جز تدریس واحد درسی خاص، کمک شایان توجهی به آنان جهت انجام تحقیق یا بررسی ،انجام نمی دهد اما نام استاد بر روی پایان نامه یا پروژه تحقیق ، نقش می بندد/ حتی می توان به دریافت مدارک دکتری برخی مدیران سطوح بالایی اشاره داشت که خود آنان هیچ گونه فعالیت علمی یا تجسسی برای اجرای پایان نامه خود انجام نمی دهند و اساتید به نام دانشگاه شهر خود را در مضیقه انجام آن قرار می دهند و کار تمام شده به نام مدیر ، حک می گردد/ امروزه بسیاری از محققان جهان سوم قانع شده‌اند که مسئولان مجلات علمی سرآمد، تمایل بیشتری به رد مقالات فرستاده شده از یک موسسه جهان سوم نسبت به مقاله‌ای به همان کیفیت از کشورهای پیشرفته دارند/ یک عمر بر ما پژوهشگران آموزش و پرورش خرده گرفتید که تحقیق شما کاربردی نیست، حال که نوجوانان و جوانان کشورمان اختراعتشان کاربردی است چرا به کار نمی برید/ یک انسان از درون چقدر باید کم مایه یا تهی باشد که نتیجه کار دیگران را مالکیت نماید آن هم کار فکری/ شمایی که پایان نامه های حاضری می خرید ، شمایی که پایان نامه های دانشجویی را سند مدرک خود می سازید و... حالتان از کرده خودتان به هم نمی خورد/ راستی این دزدی ارثی است یا از کودک خود انتظار صداقت و درستی دارید/ راستی این دزدی ارثی است یا از کودک خود انتظار صداقت و درستی دارید/ در شعار خیلی از ماها بی نظیریم اما نوبت چون به عمل می رسد برخی تسلیم ناراستی ها هستیم/ بیایید یاد بگیریم که برتر از دانش و سِمت و موقعیت ما، قدرت تعقل و تفکر انسانهاست...

تاکنون و به صورت جسته و گریخته مطالبی را در مورد عدم تایید آقای مهرمحمدی از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی شنیده بودم اما خود ایشان تاکنون و به صورت رسمی و صریح در این مورد توضیحاتی نداده بود ؛ شاید هم آقای مهرمحمدی تصور می کرد که با سکوت در این موارد نظر شورای عالی انقلاب فرهنگی در این مدت نسبتا به ایشان تغییر کند و آن ها مهر تایید را بر ریاست ایشان حک کنند/ اگر سخنان مهرمحمدی را معیار بگیریم و مطابق ماده 29 اساسنامه مسئول اجرای کامل این اساسنامه وزارت آموزش و پرورش باشد پس چرا شورای عالی انقلاب فرهنگی با ایشان مخالفت کرده و حکم ریاست ایشان را فقط به همین دلیل تایید نکرده است/ اگر تخلفی در این زمینه رخ می داد قاعدتا وزارت آموزش و پرورش باید به صورت مستند آن را به شورای عالی انقلاب فرهنگی و سایر نهادهای مسئول گزارش می کرد/ آیا شورای عالی انقلاب فرهنگی در مورد عدم تایید ریاست مهرمحمدی بر دانشگاه فرهنگیان ، غیرمستند و یا سلیقه ای برخورد کرده است/ « شورای عالی انقلاب فرهنگی » فارغ از اختلاف در " سلایق " و یا " نگاه سیاسی " باید به صورت شفاف و دقیق و کارشناسی شده موارد تخلف مهرمحمدی از " برنامه راهبردی دانشگاه فرهنگیان " را به افکار عمومی توضیح دهد و در مورد آن پاسخ گو باشد/ " «متاسفانه نهادهای غیرکارشناسی مثل شورای عالی انقلاب فرهنگی تبدیل به نهادهای قانونگذار شده اند. از طرف دیگر نمایندگان مجلس نیز بیش از این که بار کارشناسی داشته باشند بار سیاسی دارند.»" / در این فصل به طور مشخص از دو نهاد مجلس شورای اسلامی و شورای نگهبان نام برده می شود اما در هیچ کجای قانون اساسی نامی از " شورای عالی انقلاب فرهنگی " برده نشده است/ از سوی دیگر شورای عالی انقلاب فرهنگی با توجه به " وجه تسمیه " خویش می تواند و باید سهم خود را در عرصه سیاست گذاری که مدتی است به " قانون گذاری " تبدیل شده است را برای " فرهنگ " بپذیرد و پاسخ گو باشد/ منطقی و البته قابل پذیرش نیست که در بسیاری مسائل شورای انقلاب فرهنگی سیاست گذاری کند اما نهادهای دیگر در مورد تبعات و یا پیامدهای آن پاسخ گو باشند/ در جریان کوچک سازی و اصلاح ساختار که از سوی دولت به همه دستگاه ها و وزارتخانه ها ابلاغ شده است ؛  چرا نباید این موضوع قابل تعمیم به شورای عالی انقلاب فرهنگی باشد/ آیا افزودن فله ای و غیرکارشناسی بر تعداد پردیس های دانشگاه فرهنگیان در سراسر کشور که به شدت کیفیت و سطح علمی آن ها را کاهش داده است و یا تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی در حالی که این دانشگاه تقریبا و به طور سالانه بیش از 40 درصد کسری بودجه دارد و مجبور است تا بخشی از آن را از طریق " کسر از حقوق دانشجو - معلمان " جبران نماید ؛ امری منطقی و عقلایی است/ چرا کار باید به جایی برسد که مسئولان وزارت آموزش و پرورش به فکر حذف معاونت آموزش ابتدایی به عنوان " رکن رکین آموزش " به این بهانه باشند/ پرسش این است این همه سخت گیری در مورد انتخاب روسای دانشگاه ها که خود دارای " هیات امنا " و ساز و کار مشخص هستند چه دست آوردهایی داشته است....

همه ی دولت ها برای دانش آموزان شان هزینه و برنامه ریزی لازم را انجام می دهند.پس از جنگ جهانی دوم و به یاد تمام دانش آموزانی که از همه کشورهای درگیر در طول جنگ کشته شدند،17 نوامبر هرسال به عنوان « روز جهانی دانش آموز » تعیین شد/ در مملکت ما، روز 13 آبان هرسال  که مصادف با حضور و شهادت 56 تن از دانش آموزان در دانشگاه تهران بود، به عنوان " روز دانش آموز " اعلام گردید/ گرامیداشت این روز تنها به خاطر مناسبت های آن نیست، بلکه هدف یادآوری توانمندی های نسلی است که فردا را می سازند/ در حقیقت برای قدرشناسی از همین قدرت پنهان آنهاست که روزی به نامشان اختصاص داده شده است/ روزهای بعد، آنچه نمی بایست روی دهد، پیش آمد و آن تداوم همان نگاه انقلابی و نهایتا سیاسی به قضیه بود/ مشکل از وقتی شروع شد که با پایان یافتن جنگ تحمیلی، روحیه ی «دفاع»، جای خودش را به «رفاه »داد. عصر «حماسه» پایان پذیرفته بود و طوفان «توسعه» با شتاب بسیار در راه بود/ نسل فعلی چونان نسل سالهای انقلاب و جنگ، تشنه نیست و همین فرایند تربیت را دچار مشکل می سازد/ در ادامه این وضعیت، نگه داشتن دانش آموزان درصف های نماز جماعت و ترغیب آنها به شرکت در مسابقات چندگانه فرهنگی ، به راحتی گذشته نیست/با دانش آموزان امروز دیگر نمی شود و نمی توان به طور انفعالی برخورد کرد/ آنها ممکن است بیشتر از ما ندانند اما معلوم نیست که بهتر از ما هم ندانند/ دیگر دلسوزی صرف نسبت به آنها جوابگو نیست و به شدت منتظر احترام و توجه هستند/ صبح این روز، احساسات پاک میلیونها دانش آموز برانگیخته می شود و تا قبل از ظهر با قرائت بیانیه ای که لحنی خشک و رسمی دارد، دوباره به خواب می رود و ما در مقام مسئول اداره، مدیرمدرسه و حتی مربی، دانش آموزان را بچه هایی فرض می کنیم که همچنان باید بازی کنند و با چیزی سرگرم شوند/ ما کمتر به اندیشه های آنها، اندیشیده ایم و هیچ فکر نکرده ایم که ممکن است در سری کوچک، فکری بزرگ لانه کرده باشد....