گروه گزارش/

بعد از نقد عملکرد جمعی از اعضای هیئت‌علمی و کارشناسان پژوهشگاه مطالعات آموزش‌ و پرورش و پرسش از " استقلال " این پژوهشگاه ( این جا ) که البته با سکوت این سازمان رو به رو شد ؛ این رئیس سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی ، علی محبی را به عنوان قائم مقام  آن سازمان منصوب کرد . ( این جا )

پرتال وزارت آموزش و پرورش نوشت :

« به گزارش روابط عمومی و امور بین الملل سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی، دکتر حسن ملکی معاون وزیر و رئیس سازمان پژوهش در ابلاغی ضمن تشکر از تلاش های مفید دکتر علی محبی در زمان تصدی معاونت طراحی و تولید بسته های تربیت و یادگیری و به منظور پیگیری جدی و ایجاد هماهنگی عمیق تر و موثرتر در تدوین پروژه های تحولی و بنا به ضرورت کارهای پژوهشی عمیق در سازمان، وی را به عنوان" قائم مقام رئیس سازمان" منصوب کرد.

دکتر ملکی در ابلاغ دکتر علی محبی بر هفت مورد شامل؛ پیگیری و نظارت بر شورای پژوهشی سازمان؛ مدیریت مستقیم رمزینه های سریع پاسخ در کتاب های درسی تا انجام کامل آنها؛ تنظیم امور بیرونی اقدامات تحولی سازمان از جمله با شورای عالی آموزش و پرورش؛ نظارت دقیق بر رعایت ضوابط و فرایندهای مصوب در چاپ سپاری کتاب های درسی و کسب اطمینان از صحت آن؛ پیگیری تدوین الگوی چند تالیفی و تنوع بسته های تربیت و یادگیری؛ پیگیری و نظارت بر تولید محتواهای الکترونیکی تعاملی؛ سایر مواردی که عنداللزوم از سوی اینجانب ارجاع می شود؛ تاکید کرده است. »

سازمان اداری و استخدامی کشور 19 بهمن 1396 اعلام کرد: ( این جا )

« تمامی دستگاه‌هایی که بخشنامه دولت به آنها ابلاغ شده، فاقد پست سازمانی «قائم‌مقام» هستند و با اصلاح عناوین این پست‌ها استفاده از این عناوین و پست‌های سازمانی وجاهت قانونی نخواهد داشت.

به گزارش خبرگزاری فارس، سازمان اداری و استخدامی کشور در واکنش به گزارش فارس با عنوان «فهرست 14 وزارتخانه‌ای که برخلاف قانون همچنان قائم‌مقام دارند» توضیحاتی را ارائه کرد که بدین شرح است.

1- سازمان اداری و استخدامی کشور با تمام وزارتخانه‌ها و سازمان‌های دولتی در خصوص حذف پست سازمانی قائم‌مقام به صورت جداگانه نامه‌نگاری داشته است. این نامه‌ها برای وزارتخانه‌ها به امضای معاون محترم رئیس‌جمهور و رئیس سازمان اداری و استخدامی کشور و برای سازمان‌های دولتی با امضای معاون محترم نوسازی اداری این سازمان ارسال شده است.

2- برخی از دستگاه‌ها و شرکت‌های دولتی -مانند وزارت امور خارجه و بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران- در قانون با اساسنامه قانونی آنها پست سازمانی قائم‌مقام پیش‌بینی شده است که این بخشنامه شامل حال آنها نمی‌شود.

3- بنابراین تمامی دستگاه‌هایی که این موضوعات به آنها ابلاغ شده، بعد از ابلاغ فاقد پست سازمانی «قائم‌مقام» می‌باشند و با اصلاح عناوین این پست‌ها استفاده از این عناوین و پست‌های سازمانی وجاهت قانونی نخواهد داشت.

4- دستگاه‌های دولتی که این موضوع به آنها ابلاغ شده لازم است در جهت اصلاح ساختار سازمانی خود اقدام و پیشنهاد تغییر عنوان پست‌های مربوطه را به این سازمان ارائه کنند که بعضی از آنها طی مکاتباتی با این سازمان نقطه‌نظرات پیشنهادی خود را در این مورد اعلام و نسبت به اصلاح عناوین اقدام نموده‌اند و رایزنی با بقیه دستگاه‌ها در جهت نهایی کردن این تغییرات در حال انجام است. »

همچنین صفدری معاون سازمان اداری استخدامی در نامه‌ای که جنبه عمومی و فراگیر برای همه وزارتخانه‌ها و دستگاه‌های دولتی دارد خطاب به تقوی نژاد رئیس کل سازمان امور مالیاتی آورده بود :‌ نظر به اینکه به موجب بندهای ج و د ماده 29 قانون مدیریت خدمات کشوری سازماندهی وزارتخانه‌ها و مؤسسات دولتی با احتساب بالاترین مقام اجرایی دستگاه حداکثر در 4 سطح پیش‌بینی شده است که سطح دوم آن معاون وزیر یا معاون رئیس سازمان می‌باشد و پیش‌بینی سطح دیگری به عنوان (قائم‌مقام) در وزارتخانه‌ها و مؤسسات دولتی منطبق با قانون نبوده و مغایر با اصل تناسب مسئولیت و اختیار می‌باشد و با توجه به تأکید رئیس محترم جمهور در خصوص حذف پست‌های سازمانی با عنوان قائم‌مقام در ساختار دستگاه‌های اجرایی اعلام می‌دارد.

پست سازمانی شماره 7 تحت عنوان قائم‌مقام هماهنگی در امور مالیاتی از مجموعه ساختار تفصیلی آن سازمان حذف می‌‌گردد بدیهی است ادامه اشتغال افراد در پست سازمانی قائم‌مقام و همچنین صدور احکام انتصاب با این عنوان به کارکنان آن سازمان و نیز پرداخت هرگونه وجهی بابت اشتغال در پست یا با عنوان مذکور از تاریخ وصول این نامه فاقد اعتبار می‌باشد. »

جالب است بدانیم حجت الاسلام و المسلمین دکتر علی ذوعلم رئیس پیشین سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی هم در حکمی حسن ملکی را به عنوان قائم مقام خود در این سازمان منصوب کرد . ( این جا )

در حکم ذوعلم خطاب به ملکی چنین آمده بود :

«  به منظور پیگیری جدی و ایجاد هماهنگی عمیق ­تر و موثرتر در تدوین کلان پروژه ­های تحولی و بنا به ضرورت استقرار کامل بازآرایی تشکیلاتی در معاونت طراحی و تولید بسته­ های یادگیری و ضمن تشکر از تلاش­ های مفید شما در مدت تصدی آن معاونت، بر حسب این ابلاغ جناب­ عالی را که از دانش تخصصی و تعهد انقلابی برخوردارید، به عنوان " قائم مقام رئیس سازمان" منصوب می ­­نمایم. »

پرسش « صدای معلم » آن است اگر به قول آقای ذوعلم ، آقای ملکی از دانش تخصصی برخوردار است آیا از قانون بی اطلاع است ؟

جایگاه قانون در این سازمان پژوهشی چگونه تعریف و تبیین می شود ؟

این گونه انتصاب ها چه مشکلی از سازمان پژوهش حل کرده است ؟

جهت یادآوری عرض می کنیم ؛  یکی از وظایف سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی " برقرار ساختن ارتباط دائم با معلمان و متخصصان امر آموزش و پرورش و نظر خواهی از آنان و فراهم ساختن موجبات مشارکت آنان در برنامه ریزی و برنامه نویسی و ارزشیابی آموزشی " است .

این سازمان مستند و شفاف توضیح دهد که در راستای وظایف ذاتی و اصلی خویش چه کرده است ؟ ( این جا )

« صدای معلم » در گزارش های بعدی به سایر بخش ها در ارتباط با وظایف این سازمان خواهد پرداخت .

پایان گزارش/

 بگذار تا بگریم چون ابر در بهاران

کز سنگ لاله خیزد روز وداع یاران

خبر کوتاه بود و جانگداز  :

منفجر شدن یک خودروی بمب گذاری شده در کابل ، بیش از 50  نفر کشته و بیش از 100 مجروح  به جا گذاشت .چند لحظه بعد ، دو " مین " کار گذاشته شده نیز ، بلافاصله  منفجر می شوند . تا این لحظه تعداد کشته شدگان 83  نفر و مجروحین بیش از 100 نفر  اعلام شده است . بیشتر کشته شدگان دانش آموزان دختر بودند.

 کمتر روزی است که اخبار مربوط به عملیات بمب گذاری و کشته شدن مردم بی گناه  افغانستان را  نشنویم.

 کشتن سه زن خبرنگار ، کشتن زنان وکیل ، خانه نشین شدن زنان شاغل در شبکه تلویزیونی انعکاس و.... حوادث تلخی است که پیوسته تکرار می شوند و البته در هیاهوی اخبار جهانی محو می شوند .

کشته شدن مردم افغانستان در کنار خودروهای بمب گذاری شده – اگر چه تکرار می شود -  بسیار کمرنگ تر از خبر کشته شدن  خاشقچی ، خبرنگار سعودی ، بازتاب دارد .

ظاهرا صدای بمب هایی که در افغانستان مردم بی دفاع را نشانه می گیرند ، شنیده نمی شود. صدای ضجه های مادرانی که اجساد فرزند خود را از زیر آوار های پس از بمباران ، جمع می کنند ، صدای گریه کودکانی که برای بازگشت پدر ، چشمشان به در خیره مانده است و صدای ناله دانش آموزانی که با کیف و کتاب  ، یک لحظه روی هوا می روند ، شنیده نمی شود.

رسانه آزاد افغانستان ( نی ) اعلام کرده است در یک سال 11 خبرنگار افغانستانی کشته و 50 خبرنگار مجبور به ترک کشور شدند. عدم امنیت ، علت اصلی مهاجرت های گسترده جوانان افغانستان به کشورهای همسایه است .

اصلی ترین نیاز انسان ، نیاز به  امنیت است . در کشوری که صدای بمباران و گلوله ، صدایی است که قطع نمی شود ، در جایی که مسیر مدرسه مین گذاری می شود و پیوسته سایه جنگ بر زندگی سایه افکنده است ، امنیت حاصل نمی شود . کودکان در چنین جامعه ای به آرامش نمی رسند و راه توسعه در این جامعه ، آرزوی ناکامی است که بر دل جوانان می ماند.

دانش آموزان کابل که خونشان سنگفرش خیابان را رنگین کرد، به جای زنگ مدرسه ، صدای بمب کلاسشان را تعطیل کرد و کتاب و دفترهایشان به ورق پاره هایی خون آلود مبدل گشت . دانش آموزانی که زنده مانده اند ، اگرچه یاد همکلاسی های خود را  زنده نگه می دارند اما صحنه های دلخراش این فاجعه انسانی را هرگز فراموش نخواهند کرد.

در این سرزمین ، تلخ ترین خاطرات و تلخ ترین زندگی نامه ها نوشته خواهند شد .  تاریخ این سرزمین ، سرگذشت  ناتمام مردمی است که آرزوهایشان زیر باران جنگهای داخلی ، ناکام مانده است.  تاریخ این سرزمین ها بوی بمب و باروت می دهد .

صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل ( یونیسف ) این حمله را وحشت انگیز خواند و از طرف های در گیر در افغانستان خواست که به حقوق بشر بین المللی و قوانین انسان دوستانه پای بند باشند. ظاهرا صدای یونیسف ضعیف تر از آن است که شنیده شود .

اعلام یک روز عزای عمومی در افغانستان ، حداقل کاری است که می تواند نشانه همدردی با خانواده های داغدار باشد.

برای کشته شدگان بی دفاع افغانستان ، به جز چند تسلیت و ابراز همدردی ، هیچ بازخوردی دیده نمی شود. نه اثری هنری خلق می شود و نه بیانیه ای صادر می شود. نه واکنش قاطعانه ای از نهادهای بین المللی دیده می شود.

کودکان افغانستان ، مثل تمام همسالان خود پر از آرزوهای کودکانه هستند . آنان صلح ،  امنیت و جامعه ای بدون خشونت می خواهند . نشاط ، بازی و تحصیل را  در یک محیط آرام آرزو دارند . آرزوهایشان اگر چه کوچک است اما تامین آنها سالهاست میسر نشده است .

صدای این کودکان ، رساترین صدایی است که به گوش جان می شنویم . صدایی که سیاستمداران نمی شنوند.

متفاوت ترین سال آموزشی جهان در حالی برای ما رو به اتمام است که ویروس کرونا تمام نظام های آموزشی دنیا را با چالش بزرگی روبه رو کرده است . در ایران شواهد و قرائن نشان می دهند که سیستم آموزشی بضاعت رویارویی با چنین چالش بزرگی را ندارد ، به عنوان مثال در مسیر اتمام سال تحصیلی اعلام می شود سه و نیم میلیون دانش آموز تبلت ندارند. به بیانی دیگر در طول سال تحصیلی این دانش آموزان به آموزش ،که جزء حقوق اولیه آنهاست دسترسی نداشته اند و تنها راهکار کارشناسی شده آموزش و پرورش که از زبان وزیر محترم ابلاغ شد این بود که : معلمان به منزل دانش آموزان بروند تا جبران مافات شود !

جدا از بحث کرونا که با این صحبت های وزیر به نظر می رسد سلامت دانش آموز ،اولیا و معلمان به هیچ وجه مطرح نیست ! مشخص نیست وزیر محترم مجوز ورود به منزل دانش آموزان را از کدام اولیا دریافت کرده است ؟ بودجه و هزینه حضور معلمان در منزل دانش آموزان را چگونه تامین می کند ؟ و ده ها سوال دیگر ! اما نگرانی بیشتر این است که ظاهرا جناب وزیر قصد دارد در این ایام پر از استرس کرونا و در عصر تحولات الکترونیکی ، اپلیکیشن ها ، آموزش بر بستر مجازی و غیره با شیوه امتحان حضوری گرفتن، رعشه ای بیشتر از اضطراب کرونا را بر تن دانش آموزان و خانواده بیندازد .

نظر به پیچیدگی آموزش و پرورش ؛ وجود بحران ها و چالش ها در این نظام امری طبیعی است ، ولی یکی ازمقیاس های توسعه در آموزش و پرورش ،آمادگی و نحوه روبه رو شدن با این بحران ها می باشد .

واقعیت این است قبل از کرونا نظام آموزشی ایران با چالش ها و مسائل متعددی روبه رو بود که این مشکلات در شرایط کرونا نمود واقعی پیدا کرد :

- مساله ای که به صورت ملموس و عینی نمود پیدا کرد نداشتن تجهیزات آموزشی و به تبع آن عدم دسترسی دانش آموزان به آموزش اصولی بود، چیزی که قبل از شرایط کرونایی هم، آموزش و پرورش با آن دست و پنجه نرم می کرد . براساس آمار رسمی 30 درصد مدارس نیاز به بازسازی فوری دارند (یعنی هر لحظه امکان ریزش یا فرو نشست ) ؛ اگر چه با غیر حضوری شدن آموزش ،(حداقل در این 30 درصد از مدارس) باید سپاسگزار کرونا باشیم که از آوار شدن مدارس بر سر دانش آموزانمان جلو گیری کرد اما این واقعیت را نباید نادیده بگیریم ره آورد مدارس فرسوده کمبود یا نبود امکانات و تجهیزات بود و اما امروز در ایام کرونا علاوه بر تجهیزات نداشته آموزشی درعصر فناوری ، جمع کثیری از دانش آموزان توانایی قدرت برقراری ارتباط مجازی با معلمانشان را به دلایل مختلف ندارند و باید اذعان کرد که حجم زیادی از دانش آموزان ما در شرایط کرونایی از آموزش محروم بودند و در عصر دیجیتال راههای ارتباطی معلم با دانش آموزان به طور کامل قطع بود.

این محرومیت ها نشان دهنده آن است که آموزش و پرورش قبل از کرونا هم جزء اولویت های هیچ کدام از دولت ها در طول سالیان متمادی نبوده تا در ایام کرونا جزء اولویت های این دولت باشد.

- ما قبل از کرونا نتوانستیم دست مافیای کنکور را از نظام آموزشی کوتاه کنیم . صندلی های دانشگاه های برتر به مدارس برند می رسد و مدارس برند متعلق به طبقه مرفه جامعه است و به نوعی نظریه معروف که مدرسه به باز تولید نابرابری و بی عدالتی کمک می کند را به اثبات رساندیم ؛ حال در شرایط کرونا دانش آموزان از آموزش های مدرسه محروم هستند، در حالی که دانش آموزان طبقه مرفه همچنان با کاسبان کنکور بده بستان های قبلی خود را حفظ کرده اند!

- گردش نیروی انسانی در نظام آموزشی ایران برمدار جناح های سیاسی می چرخد و دخالت سیاست در انتصاب مدیران باعث لبریز شدن بافت مدیریت از انتصابات سفارشی ،ضعیف و غیر تخصصی و به تبع آن اداره شدن این نظام به شکل قجری و گعده ای شده است ، داستان معمرین وزارتخانه و کسانی که با وجود بازنشستگی کنار نمی روند و میدان ندادن به جوان ها باعث شده است در عصر کرونا هم ، روند دیجیتالیزه شدن تمام ساحت های یادگیری را به رسمیت نشناسیم و با یک اپلیکیشن ناکارآمد که در شآن خانواده های ایرانی و دانش آموزان مستعد ایران نیست در میدان کرونا حاضر شویم . بی خبر از آنکه ، بسته بودن فکر مدیران ارشد و عدم کار آمدی آنها به دلیل انتصاب نادرست شان باعث شده با نرم افزار شاد ، بر طبل بی اعتباری نظام آموزشی بکوبیم !

شاهد این موضوع هم اینکه؛ مدارس اعلام کرده اند برای خالی نبودن عریضه و تیک خوردن حضور مدرسه به شاد مراجعه می کنند و برای آموزش اسکای روم و ده ها اپلیکیشن دیگر را ترجیح می دهند .

- روند جذب نیروی انسانی در نظام آموزشی ایران در سال های اخیر طوری رقم خورده که آموزش و پرورش به باتلاق نخبگان و بهشت بی سوادان تبدیل شده است، خصوصا بی سوادان پر مدعایی که تازه به مدرک های نیم بند رسیده اند و با تفکری مستبد سالارانه ، نامربوط با انسان و غیر همگرا با مفاهیم تعلیم و تربیت در ابعاد ملی و منطقه ای، نقش معلم را از الگو و راهبر تعلیم و تربیتی به یک نیروی خدماتی آموزشی مزد بگیر تغییر داده اند (خرید خدمت) و این خطرناک ترین پارادایم حادث در نظام تعلیم و تربیتی ایران از بدو دوره باستان تا کنون می باشد.

حال در شرایط کرونا چگونه می توان از نیرویی که خود را نیروی خدماتی آموزشی یا خرید خدمت می داند انتظار ایفای نقش معلمی را داشت ؟ بی شک خطر عدم تربیت درست نیرو برای خدمت در نظام تعلیم و تربیت بالاتر از بحران های ناپایداری توسعه و بحران محیط زیست می باشد . اگر نیرو و اراده ای حتی بعد از کرونا این مدرک به دستان نیم بند را مهار نکند، کاری که این بی خردان با نظام تعلیم و تربیت این مملکت می کنند از هزاران اشتباه محیط زیستی و غیره بدتر است، چرا که کلنگ به دستان ناپایداری و تکنوکرات های متوهم که خنجر به محیط زیست زدند، محصول تربیت نظام آموزش و پرورش خدماتی می باشند !

- بر اساس سند تحول بنیادین ،چشم اندازی که برای تعلیم و تربیت ترسیم شده است بیان می کند :

نظام تعلیم و تربیت رسمی در ایران ، تعلیم و تربیتی است مبتنی بر تربیت شهروند با فهم و توسعه پایدار، شهروند مسئول، شهروند با تفکر انتقادی و مطالبه گر دارای هویت ملی و.... اما در عمل نظام یاددهی - یادگیری در تعلیم و تربیت ، قبل از کرونا نظامی بر پایه یادگیری معنی دار نبوده تا به فهم و توسعه پایدار بینجامد و به دلیل روی آوردن دانش آموزان به دنیای مجازی بدون داشتن سواد رسانه ای ، بحران هویت به واسطه توسعه فن آوری های نوین به شدت نسل آینده را تهدید می کند و با نگاهی اجمالی به سطح جامعه ، درماندگی و آشفتگی افراد ، تورم افسار گسیخته اقتصاد ، حاکمیت قوه قهریه و غیره نشان می دهند نه محتوای آموزشی و نه سایر فعالیت های اجرایی هیچ سنخیتی با چشم انداز ترسیم شده در سند تحول ندارد و حتی سند برای مجازی و غیر حضوری بودن آموزش برنامه ای را پیش بینی نکرده است .

حال در شرایطی که نظام آموزشی ما قبل از کرونا نتوانست شهروندی مطالبه گر با فهم و توسعه پایدار را تربیت کند در ایام کرونا انتظار تربیت چنین شهروندانی ناروا به نظر می رسد .

- تراژدی سال تحصیلی آنجا رقم می خورد که اعلام می شود آزمون های پایه نهم به دلیل بحث انتخاب رشته و هدایت تحصیلی و پایه دوازدهم به دلیل نهایی بودن و تاثیر در کنکور باید به صورت حضوری برگزار شوند و این در حالی است قبل کرونا بارها عنوان شد که هدایت تحصیلی دانش آموزان باید متناسب با استعدادهای آنان و هوش های چند گانه گاردنر از پایه چهارم ابتدایی شروع و در دوره ی اول متوسطه بدون آزمون و برابر مستندات دوره ی ابتدایی دانش آموزان به رشته تحصیلی خود هدایت شوند حتی برنامه شهاب (شناسایی و هدایت استعدادهای برتر ) بر همین مبنا اجرا شد اما زهی خیال باطل ! که نظام آموزشی ما هرگز نتوانست چنین برنامه ایی را درست اجرا کند تا امروز در شرایطی که روزانه صدها نفر در کشور جان خود را بر اثر کرونا از دست می دهند ناچار نباشد دانش آموزان را به سالن های مرگ جهت برگزاری حضوری آزمون ها بکشاند یا اگر توانسته بودیم دست مافیای کنکور را از نظام آموزشی کوتاه کنیم امروز در حالیک ه آموزش نیم بند غیر حضوری داده ایم ، درخواست غیر معقول آزمون حضوری را از دانش آموزان نداشتیم ؛ بنابراین بعید نیست با امکانات کم مدارس (فضای نامناسب ، کمبود تجهیزات ،نبود ملزومات بهداشتی و..) و اجباری که در برگزاری حضوری آزمون های پایه نهم و دوازدهم وجود دارد کرونا نه تنها برای دانش آموزان بلکه برای اولیا و متناسب با آن جامعه را برای پیک چندم با تراژدی مرگ مواجه سازد . روند جذب نیروی انسانی در نظام آموزشی ایران در سال های اخیر طوری رقم خورده که آموزش و پرورش به باتلاق نخبگان و بهشت بی سوادان تبدیل شده است .

نهایتا اینکه از تعلیم و تربیت انسان مدار با همه دارایی های هویتی؛ معلمی تربیت می شود که برای تربیت جامعه ی فردا تلاش می کند ، دل می سوزاند و تمام داشته هایش را به پای نسل آینده می ریزد .

پزشکی تربیت می شود که برای مملکتش می ماند با کمترین امکانات به نبرد رودرو با کرونا می رود و مجاهده می کند، مهندسِ آن، نظام انسان مداری و محیط زیست مداری و آینده مداری را درک می کند...
اما صد افسوس که امروز خودِ نظام تعلیم و تربیت ما را نه گلنگ به دستان ناپایدار بلکه کسانی در دست گرفته اندکه با چرخ های سنگین جهالت مشغول ویران کردنش می باشند و اما اینکه از این نظام آموزشی ،نیروهای متخصص و متعهد برای جامعه باز تولید می شود یا نه ، پرسشی است که جواب آن بر همگان روشن است .

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

قزوین

از دانشجویانم در چهار کلاس به مناسبت هفته معلم پرسیدم سه نفر از معلمان و استادان تان را بیان کنید که عمیقا بر روی شخصیت و زندگی تان اثر گذاشته اند. از آنها خواستم بگویند کدام ویژگی و تجربه معلم (مدرسه) و استاد (دانشگاه) بر شما اثر گذاشته است؟ پاسخ های آنها را در چند جمله خلاصه می کنم.

1) مهربانی: همه آنها از تجربه عاطفی عمیق با استاد و معلم صحبت کردند. 

2) اعتماد به نفس دادن: معلم و استاد به آنها حس خودباوری و اعتماد بنفس داده اند.

3) شورمندی: این که آنها چنان تدریس می کردند که خود سراسر شوق و شور بودند و دانش و درس را زیسته اند.

4) تخصص: به درسی که می دادند اشراف و تسلط داشتند. 

5) تحمل و بردباری: این که ضعف ها و کاستی های دانشجویان را با صبوری تحمل می کردند. 

5) صمیمیت: این که با شوخ طبعی و گرم خویی با دانشجویان برخورد می کردند.

6) غمخواری: هوای دانشجویان را داشتند و متناسب با محدودیت ها و نیازهای دانشجویان با هر کس مراوده می کردند.

7) وظیفه شناسی: برای دانشجویان وقت می گذاشتند و از هر کمک ممکن برای رشد دانشجویان دریغ نمی ورزیدند.
اغلب دانشجویان به سختی می توانستند سه نفر را به عنوان مدرس اثرگذار در زندگی شان بیان کنند. بیش تر آنها از معلم های مدرسه خاطرات عمیق و سازنده داشتند. اگرچه برخی از آنها نیز تجربه های مهم و عمیقی از مدرسان دانشگاه بیان کردند. هر دانشجو و معلم و مدرس دانشگاه می تواند با این معیارها خود را ارزیابی کند.

کانال نویسنده

کردستان

۱۸ اردیبهشت ۱۳۵۹؛ ۴۱ سال پیش در چنین روزی فرخ‌رو پارسا در تهران اعدام شد.
‌
فرخ‌رو پارسا در قم زاده شد. پدر و مادرش از روزنامه‌نگاران و موسسان چند مجله نوگرا و هوادار حقوق زنان بودند و بر برابری فرزندانشان در آموزش و پرورش پافشاری می‌کردند. او در کنار آموزش در دبستان و دبیرستان در تهران و مشهد، به همراه خواهرش تار و ویلون مشق می‌کرد. در ۲۰ سالگی از دانشسرای تربیت دبیری تهران در رشته دانش‌های طبیعی فارغ‌التحصیل شد. سپس در کنار شغل آموزگاری، در دانشگاه تهران پزشکی خواند.
‌
در ۲۸ سالگی پزشک شد، اما این رشته را رها کرد و در کارها و شغل‌های فرهنگی باقی ماند. ۳۸ ساله بود که نخستین مدیرکل زن در ایران شد و اداره دبیرخانه دانشگاه ملی را به عهده گرفت. در ۴۱ سالگی با نخستین نمایندگان زن به مجلس شورای ملی راه یافت و در پارلمان، ریاست چند کمیسیون را پذیرفت. ۴۶ ساله بود که به عنوان نخستین وزیر زن در تاریخ ایران حدود ۷ سال آموزش و پرورش کشور را اداره کرد و در این مدت چندین تشکل ویژه زنان مانند انجمن بانوان فرهنگی، شورای همکاری جمعیت‌های بانوان ایرانی، سازمان زنان ایرانی، خانه زن، شورای ورزشی بانوان، و جمعیت زنان دانشگاهی ایران را پدید آورد.
‌
از آنجا که او زبان عربی را از درس‌های اجباری دبیرستان‌ها حذف کرد، به ارزیابی گواهی‌های طلاب حوزه‌ها در آموزش و پرورش پایان داد و چادر را در مدارس منسوخ کرد و این اقدامات در پرونده او در ساواک به علت مخالفت‌اش با آن سازمان منظور شد، پس از انقلاب ۵۷ این کارها را "حیف و میل اموال بیت‌المال و ایجاد فساد در وزارت آموزش و پرورش و کمک به نشو و نمای فحشا در آموزش و پرورش و همکاری مؤثر با ساواک و اخراج فرهنگیان انقلابی از وزارت فرهنگ ایران" نامیدند و در دادگاه شرع، مبنای "کیفرخواست دادگاه انقلاب" قرار دادند.
‌
او در دفاع خود گفت: "متأسفم از این که اتهاماتی به من وارد شده که دلیل و اساس محکمی ندارد. در اتهامات وارد شده به من، حتی دین مرا مورد تردید قرار داده‌اند. راجع به غارت بیت‌المال که بزرگترین اتهام من است، من این مسأله را تکذیب می‌کنم، زیرا در تمام طول خدمت، من نه کار مالی و نه سروکاری با حساب و دفتر داشتم. اینها که به من اتهامات دزدی چند میلیونی وارد کرده‌اند، باید بگویند این پولها را من از چه طریقی و از کجا سرقت کرده‌ام؟"

مأموران دادگاه انقلاب سرانجام پس از نُه نشست، برای او حكم اعدام صادر كردند، او را به دار آویختند و چون طناب دار پاره شد، تیربارانش کردند. ۵۷ سال داشت.

‌منبع: اینستاگرام نویسنده

تهران

از پدر گر غالب تن یافتیم        از معلم جان روشن یافتیم

امروزه آموزش و تعلیم و تربیت جایگاه ویژه­ ای در بین مردم جهان دارد و معلمان همیشه و همه­ جا و در همه دوران­ها از احترام بالایی بین مردم برخوردار بوده­ اند. از بهترین امتیازات جامعه بشری هنر معلمی است. معلم با تعلیم و نشرِ علم، انسان­ها را به سوی کمال و پیشرفت سوق می­ دهد و عشق و ایمان را بر لوح جان و ضمیر ­پاک انسان­ها ثبت می ­کند و ندای فطرت را در فضای عالم طنین انداز می ­گرداند. در حقیقت تمام ترقیات و کمالات انسان­ها مدیون معلم است. اساساً تعلیم و تعلم از نعمت­های خداوند متعال است که اول برای انبیاء و اولیا و سپس به دیگران ارزانی داشته است.

حضرت امیر مؤمنان علی علیه ­السلام احترام معلم را بر هر قشری از جامعه لازم می­ دانست و به مسلمانان سفارش می­ کرد که به پاس خدمات این گروه ارزشمند در هر مقامی که باشند، آنان را همانند پدر خود گرامی بدارند و در این زمینه فرمود: «قُمْ عَنْ مَجْلِسِکَ لاِبیکَ وَمُعَلِّمِکَ وَلَوْ کُنْتَ اَمیرا؛ به پاس گرامی داشت پدر و معلم خود به پا خیز! گرچه پادشاه باشی».

اگر چه  بیش از یک سال است که شاهد تغییر و تحول در نظام ­های آموزشی با شیوع بیماری کرونا هستیم و به دنبال آن نقش معلمان  نیز تغییراتی را داشته که این تغییرات مشکلاتی را برای معلمان به­ وجود آورده و آنها را در امر تدریس و آموزش با چالش­ ها و مسائلی روبه­ رو کرده است. اما اینگونه مسائل، دغدغه اصلی معلمان نیست و آنها سعی می­ کنند که خود را با شرایط موجود وفق دهند و آمادگی لازم را برای کسب تجارب جدید در فضای مجازی به ­دست آورند و در حداقل امکانات بهترین تدریس را داشته باشند.  

معلمان در زیست بوم جدید با چالش­ها و فرصت­ های تازه­ای مواجه هستند و کم نبودند معلمانی که در شرایط دشوار کرونایی با سخت ­کوشی و تلاش مضاعف و گاهاً خلق صحنه ­هایی بی­ بدیل از جان­ فشانی و ایثار خود آموزش را رها نکردند و در راه تعلیم و تربیت فرزندان این سرزمین، چیزی کم نگذاشتند.

آنچه که سال هاست توسط معلمان فریاد زده می­ شود شأن و جایگاه معلمی در جامعه است که روز به روز در حال کم ­رنگ شدن است و این امر در نهایت باعث شده که سطح سواد علمی و یادگیری کاهش یابد و مشکلات زیادی را در جامعه به وجود آورد چرا که برخی از محققان اعتقاد دارند ریشه بسیاری از مشکلات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی را باید در آموزش و پرورش جست­ و­جو کرد.

در دهه­ های گذشته خیلی از دانش آموزان دوست داشتند در آینده معلم شوند و شغل معلمی را انتخاب کنند و یا اینکه فرزندان معلمان تمایل داشتند که شغل والدین خود را ادامه دهند ولی متأسفانه امروزه این طور نیست و این مصادیق نشان از کاهش ارزش و احترام کار معلمی و وضع نامناسب معیشت معلمان در جامعه است.

افسران سپاه پیشرفت باید اولاً مورد حمایت واقعی و پشتیبانی فرماندهان باشند و ثانیاً مقبولیت بین سربازان داشته و ثالثاً از امکانات و تجهیزات کافی و مدرن برخوردار باشند تا بتوانند با جهل، نادانی و تاریکی مبارزه کنند و قله های پیشرفت و ترقی را فتح نمایند.

طبق نمودار زیر که رتبه ­بندی 35 کشور برتر را از نظر ارزش و احترام کار معلمی در سال 2018 نشان می دهد،  متأسفانه کشور ایران علی­رغم آموزه ­های دینی، هیچ جایگاهی در این رتبه ­بندی ندارد در حالی که بسیاری از کشور­های همسایه ایران در این نمودار قرار دارند. کشورهای چین، مالزی، تایوان و اندونزی رتبه های اول تا چهارم را به خود اختصاص داده ­اند.

آنچه باعث دغدغه اصلی معلمان است دیدگاه مسئولین و متولیان نظام آموزش ­و ­پرورش کشور است که باید تغییر کند و یک نگاه ویژه ­ای به شأن و جایگاه معلمی و فرهنگیان شاغل و بازنشسته داشته باشند و بحث معیشت آنها را بهبود بخشند. شاید اجرای کامل رتبه­ بندی معلمان که قرار است در سال  جاری محقق شود، راهکاری برای حل این معضل باشد تا هم ارزش، اعتبار و جایگاه فرهنگیان ارتقاء یابد و هم بحث معیشت آنها مرتفع شود و هم پویایی و نشاط در سیستم آموزشی کشور به جریان افتد.

انتخاب و گزینش معلمان توانمند و علاقه­ مند از نکات مهمی است که باید مورد توجه جدی قرار گیرد. اکنون که جذب معلمان توسط دانشگاه فرهنگیان و همچنین طبق ماده 28 صورت می ­پذیرد دارای ایرادات و انتقاداتی است که بیشتر به نحوه آموزش و نبود اعضای هیأت علمی کافی و متخصص و کمبود امکانات، تجهیزات و .... در این دانشگاه برمی ­گردد. پس نقش دانشگاه فرهنگیان نیز در آموزش و تربیت معلمان آینده بسیار مهم و حیاتی است که جا دارد به این موضوع نیز به صورت جدی پرداخته شود.

علاوه بر دغدغه­ های ذکر شده می ­توان به چالش ­های زیر در مورد آینده آموزش ­های ترکیبی (­حضوری + مجازی) به صورت کلی و خلاصه اشاره کرد:

• آسیب­ های روحی، روانی و جسمانی استفاده از فضای مجازی برای فراگیران
• نبود زیر ساخت­ها و ابزار و فن آوری­ های لازم برای آموزش ­های الکترونیکی در روستاهای دور افتاده
• کاهش یادگیری در دانش­آ موزان و ترک تحصیل آن­ها
• کم­رنگ شدن عدالت آموزشی در کشور
• عدم آموزش ­های لازم و ضروری برای والدین در تدریس ­های مجازی
• جبهه­ گیری و مقاومت برخی معلمان در برابر تغییرات در حوزه آموزش
• عدم تغییر در برنامه های درسی و محتوی ­های آموزشی
• نبود آموزش ­ها و کلاس­های ضمن خدمت متناسب با آموزش ­های الکترونیکی
• استفاده از ارزشیابی ­های سنتی با وجود تغییر در آموزش ­ها
• کسب رتبه ­ها و نمرات غیر­واقعی برای فراگیران
• عدم هماهنگی بین اولیاء و معلمان در امر آموزش
• مغفول ماندن ساحت­ های شش­ گانه تربیتی و امور پرورشی
• ناهماهنگی بین محتوی­ های تولید شده فراوانی که در اختیار فراگیران قرار می­ گیرد
• نداشتن سواد رسانه ­ای کافی برای اولیاء و دانش­ آموزان
• نداشتن مشارکت لازم بین اولیاء و مدرسه
• دخالت­ های اولیاء در امر آموزش و تربیت مدرسه ­ای
• مقایسه دانش ­آموزان با یکدیگر بدون در نظر گرفتن تفاوت­ های فردی و شرایط یادگیری آن­ها

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

اردبیل