شکواییه و تظلم خواهی معلمان از مسئولان به محضر رهبر معظم انقلاب (لطفا به امضا گذاشته شود)
سمنان
به مناسبت روز با شکوه معلم
با درود بسیار صمیمانه ترین سپاس و ستایش خود را به شما فرزانگان عاشقی که فردای سرافراز و شکوه مندی را برای جوانان و نوجوانان میهن عزیز ایران رقم می زنید پیش کش می کنم.
درود من به آموزگاران با شرف و زحمت کش در سراسر گیتی به ویژه زادگاهم بهبهان. در آغاز باید بگویم گر چه بنا به شرایط سال ها از زادگاهم دور مانه ام اما هویت پر افتخارم را به عنوان یک شهروند بهبهانی و دوستدار ایران عزیز فراموش ننموده و نخواهم نمود.آنچه مرابه پیش کش نمودن این پیام وامی دارد پیوند تاریخی بین من و شما و به ویژه آموزگارانی است که روز هایی از عمر ارزشمند خود را به آموزش فرزندان این دیار سپری نموده اند. من خود از این افتخار بی بهره نبوده ، چرا که سال های بین 1352 تا 1357 را در دبیرستان های بهبهان به آموزش انگلیسی پرداخته ام. اجازه می خواهم که پیام عشق و دلبستگی خودم را به مردم زادگاهم که ریشه در خاک آن دارم آن چنان که شاعر در وصف این شهر سروده آغاز کنم.
آلا ای شهر من ای بهبهان شیرین تر از جانی تو تنها یادگار از باستان شهر ارگانی تو از آن سوی تاریخی تو عمری دیر پا داری تو پا جوش نژاد آریایی های ایرانی تو در این برهه ی تاریخ هم بر تارک میهن به فخر شیرمردانت چو مروارید رخشانی .
قلب آموزگار قلبی است که با آرمان یاری رساندن و حفظ گنجینه های انسانی که آینده کشور را می سازند می طپد. در دنیای پر چالش امروز نگرانی پدر ها و مادرها این است که سرنوشت و آینده ی فرزندان شان چگونه رقم می خورد. آن ها با امید به آینده ای پر بار برای فرزندان دلبند خویش آنان را به آموزگاران می سپارند و این گونه است که باری سنگین بر دوش آموزگاران گذارده می شود.
آموزگاران و ویژگران (متخصصان) پیمان مند(متعهد) با این باور که آگاهی پای بندی (تعهد) می آورد نقش آفرینی میکنند.
نقش آموزگار در فرهیختن (تربیت) انسان های شایسته و پرتوان آن قدر کرامند است که می توان گفت پیشرفت و رشد و توسعه یک کشور در گرو کار آموزگارانی است که در راه شکوفایی نوجوانان امروز که شیر زنان و دلیر مردان فردا هستند تلاش می کنند.
زنان ومردانی که با افتخار و بی پروا از حقوق خود و هم میهنان شان در برابر زورگویان ایستادگی نمایند. بر پایه اسناد یونسکو ( سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد) ، روز معلم نشانی شکوه مند از آگاهی پراکنی، تفاهم و از خود گذشتگی آموزگاران در شکوفایی جوانان و نو جوانان است.
با نگرش به اینکه آرمان بنیادین آموزش و پرورش زدودن خرافه گرایی و آگاهی دادن به جوانان در پیوند با حقوق انسانی و حقوق شهروندی و نیز بالایش انسان می باشد ، در نظام های مردم سالار دسترسی همه کس به آموزش و پرورش از حقوق ریشه ای و گریز ناپذیر شهر وندان است .
بنا به اعلامیه جهانی حقوق بشر که توسط نمایندگان کشورهای هموند نگاشته شده همه شهروندان یک کشور حق دسترسی به آموش و پرورش را با بهره گیری از سرمایه ملی دارا بوده و هیچ کس حتا در دور افتاده ترین جاهای کشور نباید به خاطر نداری و تنگدستی ازآموزش و پرورش بی بهره بماند. در پایان اینجانب بر این باورم که سرافرازی ما به داشتن تکنولوژی پیشرفته در خدمت انسان و نیز مشعل فروزان علمی و فرهنگی است که به دست فرزندان مان دهیم تا آنان نیز آن را فروزان تر و پر فروغ تر به نسل های پس از خودبسپارند .
زبان انگليسي و سياست نابخردانه آموزش و پرورش
در اين باره نکاتي چند قابل تأمل است:مسؤولان اين وزارتخانه لابد متوجه اين امر بديهي هستند که کار دولت، خدمتگزاري به مردم است و بايد ببينيد که مردم چه مي خواهند تا آن را برآورده کنند نه اين که براي مردم تعيين تکليف و محدوديت نمايند.اکثريت مردم ايران، تمايل جدي دارند که فرزندان شان يک زبان خارجي و ترجيحاً "انگليسي" ياد بگيرند و اين ، "وظيفه مسلّم" وزارت آموزش و پرورش است که ساز و کار اجرايي کردن اين مطالبه عيان را فراهم کند.شايد گفته شود که بعد از پايان دوران 6 ساله دبستان، زبان انگليسي در مدارس آموزش داده مي شود و اين همان پاسخگويي به مطالبه مردم است.زبان انگليسي و سياست نابخردانه آموزش و پرورش!
اما واقعيت اين است که نظام آموزش زبان انگليسي در مدارس ايران، عقب افتاده ترين و ناکارآمدترين شکل ممکن را براي آموزش دانش آموزان به کار مي گيرد و با تأکيد صرف بر گرامرمحوري، نهايتاً فارغ التحصيلاني را تحويل جامعه مي دهد که نه مي توانند به انگليسي حرف بزنند، نه بنويسند ، نه بخوانند و نه حتي بتوانند يک فيلم انگليسي را تماشا کنند و متوجه شوند! انگليسي مدارس، فقط به درد تست زدن مي خورد تا دانش آموزان در کنکور رتبه بهتري کسب کنند و ديگر هيچ: "يک اتلاف وقت و سرمايه به معناي واقعي کلمه!" وانگهي، بر اساس پژوهش ها، ترديدي وجود ندارد که بهترين سن براي يادگيري زبان دوم و سوم ، دوران کودکي است و حتي بعضاً سنين زير مقطع ابتدايي نيز به عنوان دوره مناسب براي يادگيري زبان غيرمادري، عنوان مي شود (+).
بنابر اين، موکول کردن آموزش زبان خارجي به دوره دبيرستان، چيزي جز سوزاندن فرصت طلايي و تکرار نشدني دوران کودکي نيست و آموزش و پرورش ، نه متهم، که "مجرم" اين ماجراست.وانگهي در دوران دبيرستان، زبان عربي هم آموزش داده مي شود که اين امر مي تواند باعث ايجاد تداخل در آموزش دو زبان انگليسي و عربي شود.با توجه به اين مباحث، وزارت آموزش و پرورش بايد آموزش زبان انگليسي را در دوره ابتدايي به طور رسمي آغاز کند و در عين حال، روش کنوني تدريس زبان را تغيير دهد و از روش هاي جديد که کارآمدي شان اثبات شده است، استفاده نمايد.
در پاسخ بايد گفت که:
اولاً اين پيشنهاد به معني بر باد دادن فرصت بي بديل اوايل زندگي براي آموزش زيان خارجي است.
ثانياً زبان خارجي ، کالايي نيست که بتوان آن را فوراً تهيه کرد بلکه به فرآيندي طولاني نياز دارند.
ثالثاً نياز به زبان انگليسي، رو به گسترش است و کسي نمي تواند منکر اين موضوع شود؛ وانگهي اگر بحث نيازهاي آموزشي را به اين شکل مطرح کنيم، بايد بخش اعظم آموزش هاي مدرسه را تعطيل کنيم زيرا اکثر آموزه هاي آن، در زندگي به کار نمي آيد.
اتفاقاً همين نگراني آنها، دليل موجهي براي آموزش زبان خارجي در مدارس است. هم اکنون مؤسسات و افراد مجاز و غير مجاز متعددي در سراسر کشور به کودکان، زبان انگليسي ياد مي دهند و متون و کتبي که مورد استفاده قرار مي دهند عمدتاً با فرهنگ ايراني تطابق ندارد. اگر آموزش زبان انگليسي در مدارس ابتدايي به صورت رسمي محقق شود، هم خانواده ها که به مدرسه اعتماد دارند، آسوده خاطر مي شوند و نيازي به فرستادن فرزندان خود به اين مؤسسه و آن مؤسسه نخواهند داشت و هم متون آموزشي همسو با فرهنگ ملي، توليد و عرضه مي شود.
کسي که انگليسي نمي داند، درهاي بخش عمده اي از دانش بشري که در هزاران کتاب و سايت وجود دارد به رويش بسته است. همين الان يک موضوع را در نظر بگيريد و ببينيد چقدر متن بروز درباره آن به زبان فارسي وجود دارد و چند برابر آن به زبان انگليسي ؛ حال بماند مباحث متعددي که اساساً متن فارسي درباره شان وجود ندارد.
کساني که انگليسي نمي دانند، کافي است دقيقه اي به اين بينديشند که اگر زبان مي دانستند، چه فرصت هاي بهتري در زندگي داشتند و اي بسا، سرنوشت شان هم به گونه اي ديگر رقم مي خورد.
نامه آموزگاران منطقه شهریار به معاونت آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش
گروه اخبار /
جمعی از آموزگاران منطقه شهریار با ارسال نامه به معاونت محترم آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش که نسخه ای از آن برای سخن معلم ارسال گردیده است ؛ خواهان توجه و رسیدگی به مشکلات و مطالبات خود گردیدند .
گروه سایت سخن معلم از پاسخ گویی مسئولان محترم اداره آموزش و پرورش شهرستان شهریار در جهت تنویر و احترام به افکار عمومی استقبال می کند .
فرشیدی : " اگر عزم جدی وجود داشته باشد قطعاً می‌توان این مشکل را برطرف کرد " !
گروه اخبار /
وزیر دولت احمدی نژاد :
خواسته اصلی فرهنگیان این است که یک ارتباط معقول، متناسب و توازن منطقی میان دریافتی آنها و سایر کارمندان دولت ایجاد شود
بیانیه سازمان معلمان ایران به مناسبت روز معلم
گروه اخبار / سازمان معلمان ایران در آستانه هفته معلم بیانیه ای صادر نمود . متن این بیانیه که در اختیار سخن معلم قرار گرفته است به شرح زیر است
آموزش و پرورش قبل از پرداختن به منشور اخلاقی معلمان، به منشور حقوق معلمان اهتمام ورزد
نخستین تعهد آن خواهد بود که نگاه از بالا به پایین مسوولان و دست‌اندرکاران به معلمان تغییر یابد و نگاه تکلیف‌گرایانه به نگاه پاسخگو و مشارکت‌جویانه تبدیل شود
نمک بر زخم کهنه فرهنگیان !
چندی است که اعتراض فرهنگیان به شرایط معیشتی، بازتاب بیرونی‌تری یافته و در آستانه روز و هفته معلم همچنان ادامه دارد. اعتراض مشخص فرهنگیان افزایش دستمزدها و رسیدن میانگین آن به بالاتر از خط فقر، از میان برداشتن تبعیض تاریخی میان آنها و دیگر کارمندان دولت و –دست‌کم- بازگشت بیمه تکمیلی فرهنگیان به شرایط پیشین است. میانگین دریافتی فرهنگیان، یک میلیون و دویست هزارتومان است و این درحالی است که خط فقر رسمی دو میلیون و پانصد هزار تومان اعلام شده.
فرهنگیان با سنجش شرایط زندگی و دستمزدهای خویش با دیگر کارمندان دولت -که گاهی برادران و خواهران و فامیل آنها هستند- در می‌یابند که گرچه کارمندان دیگر سازمان‌ها حقوقی یکسان با فرهنگیان می‌گیرند اما آنها افزون بر حقوق، مزایایی همچون حق مسکن، هزینه خوراک روزانه، هزینه آمد و شد، بن‌های خرید از فروشگاه‌های نامدار و ... نیز دارند که میزان دریافتی آنها را نسبت به فرهنگیان افزایش می‌دهد و حس تبعیض فزآينده‌ای را در وجود آموزگاران پدید آورده است.
در دو سال گذشته نیز شوربختانه سطح خدمات بیمه تکمیلی فرهنگیان بسیار پایین آمده و دشواری‌های فراوانی پدید آورده است. بی‌گمان این سه محور، پایه دلخوری تاریخی فرهنگیان را تشکیل می‌دهد و اگر فرادستی پیگیر ریشه اعتراض‌های چند ماه گذشته شده باشد دریافته است که این سه خواسته، بیش از دیگر گرفتاری‌های فرهنگیان بسامد داشته است. اما شوربختانه همزمان با دلخوری فرهنگیان و فریادهای سکوت آنها، لایحه رتبه‌بندی در سخنان فرادستان بازتاب بیشتری یافته است و هر بار بیش از گذشته بر آن پافشاری می‌شود!
در همین راستا و در واپسین سخنان رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور در گردهمایی فرادستان ادارات کل آموزش‌وپرورش استان‌ها می‌گوید «دولت علاوه بر تخصیص کامل اعتبارات مصوب به آموزش و پرورش برای اجرای نظام رتبه‌بندی معلمان در سال ۹۴، مبلغ یک هزار و سیصد و پنجاه میلیارد تومان و برای سال ۹۵ سه هزار و پانصد میلیارد تومان در نظر گرفته است ولی با این وجود ما معتقدیم برای ارتقاي سطح معیشت معلمان در کنار اجرای این طرح مهم باید به دنبال منابع جدید باشیم و این آمادگی وجود دارد که با گشایش در امور، بتوان اعتبارات ویژه‌ای را برای آموزش و پرورش تخصیص داد تا مشکلات این نهاد را تا حد ممکن کاهش داد.
در خصوص اجرای مناسب سیاست ساماندهی نیروی انسانی در صرفه‌جویی یک هزار میلیارد تومان بودجه آموزش و پرورش و افزایش فوق‌العاده شغل معلمان ابتدایی در سال ۹۳ از آقای رئیس‌جمهور درخواست تشویق برای دکتر فانی كرده‌ام.» (خبرگزاری‌ها 3 اردیبهشت) این سخنان دو فراز مهم دارند. نخست آنکه ایشان در سخنان خویش بر رتبه‌بندی آموزگاران تاکید کرده و آن را مهم‌ترین کار دولت در سال 94 می‌خواند و این در حالی است که به باور فرهنگیان این لایحه و افزایش 160 تا 600 هزار تومانی آن هیچ گره‌ای از گرفتاری‌های فراوان آموزش و پرورش به‌ویژه معیشت آنها نمی‌گشاید. حتی اگر همه فرهنگیان شامل شرایطی شوند که 600 هزارتومان افزایش دستمزد داشته باشند، تازه یک تفاوت 600 هزارتومانی با خط فقر خواهند داشت! دوم آن که مسئولان سازمان مدیریت و برنامه ریزی افزایش سطح معیشت فرهنگیان را موکول به گشایش‌های تازه می‌دانند و آن را به شرایط سال بعد وامی‌گذارند.
چنین سخنانی که پیشینه ذهنی فراوانی در میان فرهنگیان دارد و نتوانسته و نمی‌تواند درد کهنه تبعیض و گرفتاری‌های اقتصادی فرهنگیان را درمان كند. موثرترین عامل توسعه انسانی کشور یعنی معلمان، بر این باورند که دولت به جای تشویق وزیر آموزش پرورش، او را یاری كند تا نارضایتی پدید آمده میان کارمندانش را از میان ببرد و در هنگام تقسیم بودجه سهم این نهاد کارآمد را به نقطه درخور برساند.
بی‌گمان در این گیرودارِ گرفتاری معیشت -منزلت، سخن گفتن از رتبه‌بندی پاشیدن نمک بر زخم کهنه است. فرهنگیان چشم به‌راه تغییرات عملی‌اند؛ پس این گوی و این میدان!
روزنامه قانون
کسر مقرری ماه اول معلمان؛ تخلفی دیگر در آموزش و پرورش
آیا انجام این کار غیر قانونی، به قصد برانگیختن معلمان بر علیه دولت نیست؟ این شبهه زمانی قوی تر خواهد شد که بدانیم بسیاری از مدیران فعلی آموزش و پرورش، چندان اعتقادی به برنامه های دولت تدبیر و امید ندارند و از مدیران و حامیان دولت دهم و گفتمان آن بوده اند
نظرسنجی
با کدام گزینه موافق هستید ؟
دیدگــاه
-
به یاد اندیشمند بزرگ ابوحامد محمد غزالی : وظایف متعلّم و معلّم
علیرضا کاشفی -
تغییر یا تخدیر و این نوع خودنابینایی مزمن ملی و تاریخی ؟!
ساسان حبیبوند/ نویسنده و عضو اندیشکده جهانی نظریههای بدیل -
معلم، علی پورسلیمان، صدای معلم
محمدرضا خورشیدی پاجی/ معلم بازنشسته و فعال فرهنگی -
به پایان آمد این دفتر معلمی
علی پورسلیمان/ روزنامه نگار و مدیر صدای معلم -
بهای بزرگ شدن در فضای مجازی
بیل گیتس، وبسایت یادداشتهای گیتس، ۳ دسامبر ۲۰۲۴/ برگردان از انگلیسی: علیرضا طالبزاده -
نگاهی به "مدارس فرنه " و " آموزش فرنه "
نویسنده : Laurence De Cock برگردان مرمر کبير -
چرا جامعه ی ایرانی به ویژه در دوران معاصر با بازآفرینی سر ناسازگاری داشته است؟
ناهید زمانیان -
دانشگاه ایرانی ؛ انسان دانشگاهی و درماندگی انسانی
بیت الله محمودی -
هوش مصنوعی تفکر و زندگی ما را تغییر می‌دهد؛ چه چیزی هنوز ارزش یاد گرفتن دارد؟
آنتونی کاتبرتسون -
واکاوی رابطه دین و آموزش؛ تاملی نظری بر مسئله تربیت دینی از منظر کنش ارتباطی
سیدهادی عظیمی/ عضو انجمن اسلامی معلمان ایران -
مباحثه چیست؟ اصول آن کدام است؟
دکتر رضا مقدسی -
معمای " کار گروهی " و " فرهنگ زرنگی و تقدیرگرایی در ایران "
علی پورسلیمان/ روزنامه نگار و مدیر صدای معلم -
دموکراسی ؛ روشنفکران و فرهنگ عمومی
رضا بابایی -
شناسایی و هدايت استعدادهای برتر در نظام آموزش و پرورش ايران : از شعار تا عمل
دکتر احد نویدی/ دانشيار پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش -
در سطوح عالی آموزش در ایران نيز پرورش تفكر نقادانه جايگاهی ندارد !
محمدباقر باقری ؛ پرويز بيرجندی و پرويز مفتون
