گروه اخبار /

محمد دیمه ور با بیان این که تعلیم و تربیت در اسلام واژه مقدسی است، اظهارکرد: معلمینی که برای تربیت دانش آموزان با نیازهای ویژه تلاش می کنند، نقش به سزایی در نهادینه کردن فرهنگ عشق و ایثار در نظام تعلیم و تربیت ایفا می کنند که این خود رضای پروردگار و اجر اخروی را به دنبال دارد.

تهران

به استحضار می رسانم اداره ی آموزش و پرورش کاشان با اطلاع از مصوبه ی مجلس درخصوص « غیرقانونی بودن واگذاری مدارس تحت عنوان مدارس حمایتی به بخش خصوصی » ،در یک اقدام کم نظیر و حتی بی نظیر تعدادی از مدارس ابتدایی این منطقه را به بخش خصوصی (تحت عنوان مدارس حمایتی) واگذار نموده که تعدادی از آن ها عبارتند از:

" دبستان پسرانه ی سیدحاجی طباطبایی (دوره ی دوم) ، دبستان انصارالحسین لتحر(دوره ی اول و دوم) ، دبستان شهدای انقلاب اسلامی (دوره ی دوم) ، دبستان شهید ارشدی خزاق (دوره ی اول و دوم ) ، دبستان روستای مشکات (دوره  ی اول و دوم) ، دبستان ملافتح اله (دوره ی اول) ، دبستان شهید صدوقی طاهرآباد ( دوره ی اول و دوم ) ، دبستان پسرانه ی شهرک 22 بهمن (دوره  ی اول و دوم ) و چندین مدرسه ی دیگر."

البته ساکنین منطقه ی طاهرآباد با تجمع در اداره ی آموزش و پرورش و بیرون کردن معلمانی که از طرف شخص اجاره کننده به مدرسه آمده بودند، رئیس اداره را مجبور کردند مدرسه را از طرح مدارس حمایتی خارج کند که این کار بازتاب زیادی در سطح منطقه ی کاشان داشته است .

مورد دیگر این که ، اکثر افرادی که به عنوان معلم در این مدارس به کار گرفته شده اند خانم هستند و در پایه های چهارم، پنجم و ششم مدارس پسرانه تدریس می کنند و دوره های مربوطه را اکثرا" ندیده اند.

آیا از نظر قانونی ، رئیس اداره آموزش و پرورش کاشان اجازه ی این کار را داشته است؟

مگراین کار خلاف مصوبه ی مجلس شورای اسلامی نیست؟

از شما نمایندگان محترم تقاضا داریم به داد مردم این منطقه و آموزش و پرورش آن برسید.
باتقدیم احترام

اصغر حسین زاده ؛  فرهنگی بازنشسته- کاشان
همراه 09132622923

رونوشت :

کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس
کمیسیون اصل 90 مجلس
فراکسیون فرهنگیان مجلس
کمیته آموزش و پرورش مجلس

ارسال مطلب برای سخن معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

   گروه اخبار /

مرضیه گُرد رئیس سازمان مدارس غیر دولتی، توسعه مشارکت‌های مردمی و خانواده وزارت آموزش و پرورش در جمع اساتید دانشکده کار آفرینی دانشگاه تهران اظهار داشت: اعتقاد داریم که آموزش و تعلیم و تربیت اگر با ایجاد انگیزه در شاگردان به وجود نیاید معنی واقعی خودش را نخواهد داشت و برای کودکان همچون بار گرانی خواهد بود.

وی افزود: آموزش اگر با عشق توأم باشد راه گشا و راهبر آینده عزیزان ما خواهد بود و این امر زمانی تحقق پیدا می‌کند که انگیزه آموزش دادن و یادگیری وجود داشته باشد.

گرد تصریح کرد: برای ایجاد انگیزه در دانش‌آموزان بهترین راه ورود به بحث کیفیت بخشی و ایجاد رقابت سالم و تحرک و نشاط در مدارس است.

وی ضمن ابراز خوشحالی از تصویب بازگشت امتحانات به مدارس آموزش از راه دور در مدارسی که مدیر موظف دارند، افزود : با درایت وزیر آموزش و پرورش و حمایت دبیر کل شورای عالی آموزش وپرورش و تلاش‌های مستمر مدیریت آموزش از راه دور این مصوبه به تصویب شورای عالی رسید که امیدواریم این قدمی برای اعتماد سازی دو جانبه باشد و یک فضای مناسب به همراه آرامش روحی و روانی را در مدارس ایجاد کند.

رئیس سازمان مدارس غیر دولتی در ادامه عنوان کرد: آموزش از راه دور یک فرصت طلایی برای کسانی است که امکان حضور رسمی در مدارس را ندارند، گرچه فرهنگ کار گروهی، مشارکت و گذشت اجتماعی در با هم بودن‌ها رخ می‌دهد، اما ما باید هنرمان در این باشد که عزیزانی که دسترسی به این امکانات را ندارند را با فرهنگ اصلی تعلیم و تربیت آشنا کنیم. 

وی گفت: برگزاری جشنواره‌ها می‌تواند یکی از راه‌های شناختن برای آنچه که در مدارس آموزش از راه دور می‌گذرد برای مردم باشد و ما می‌توانیم با برگزاری جشنواره‌ها برای فرهنگیان و مردم، اهداف‌مان را بشناسانیم.

انتهای پیام/

فارس

گروه گزارش/ روزانه پیام های مختلف و فراوانی از سوی همکاران محترم فرهنگی از اقصی نقاط کشور برای سخن معلم مبنی بر عدم پرداخت کامل " پاداش پایان خدمت بازنشستگان " ارسال می گردد .

نامه زیر توسط بازنشسته محترم جناب آقای " مسعود قفقازی " برای گروه سخن معلم ارسال گردیده است .

امید که صدای این همکاران شنیده شود

  آموزش و پرورش رسمي وقتي آغاز مي‌شود كه هفت سال نخست عمر كودكان در خانواده و جامعه سپري شده است و طبق نظريه روانكاوان و رفتارگرايان بخش بزرگي از ساختمان شخصيت افراد در همان هفت سال نخست شكل مي‌گيرد بنابراين در اين بخش والدين نقش اساسي برعهده دارند.

پس از سپردن كودكان به مدارس باز هم بيش از دوسوم زمان زندگي آنها خارج از مدارس و بيشتر در كنار والدين سپري مي‌شود .بنابراين خانواده‌ها و والدين در كنار معلمان و مربيان نقش گسترده و موثري را در تربيت كودكان و نوجوانان دارند. در آموزش مفاهيم زندگي نقش والدين از جهتي مهم‌تر نيز است.

آموزش حقوق يكي از وظايف تربيتي است كه در كنار آموزش مسووليت‌ها بايد مورد توجه جدي والدين قرار گيرد اما متاسفانه والدين به دلايل مختلف و توجه افراطي به فرزندان‌شان كمتر به مسووليت‌هاي آنها توجه دارند و بيشتر در تلاش هستند تا به خواسته‌هاي فرزندان خود با كمترين مقاومتي پاسخ دهند.

در اين مسير آنقدر زياده‌روي صورت مي‌گيرد كه ابتدايي‌ترين مسووليت‌هاي كودكان و نوجوانان به والدين محول شده و تا سنين بالاتر نيز توسط پدران و مادران انجام مي‌گيرد؛ مسووليت‌هايي كه در زندگي روزمره به طور طبيعي بايد بر دوش فرزندان باشد اما اين اشتباه والدين موجب شده حتي فرزندان هم تصور كنند اين تكاليف والدين است و براي خود حق قايل مي‌شوند به همين دليل اين رويكرد و نقش افراطي باعث شده است تا هنگام ورود به عرصه اجتماع چه در حوزه كاري و چه در حوزه زندگي مستقل به شدت آنها دچار مشكل شوند. اصطلاحي كه اين روزها بيشتر شنيده مي‌شود كه نسل جديد پرتوقع شدند شايد به زبان ساده‌تر بيانگر همان مدعي بودن حقوق بيش از حد است.

از سوي ديگر در كنار افراط توجه خانواده‌ها به حقوق كودكان و نوجوانان و تفريط در توجه به مسووليت‌ها يا تكاليف آنها، متاسفانه مدارس برعكس خانواده‌ها تكليف‌محور هستند و كمتر به حقوق دانش‌آموزان توجه دارند.

هر قدر كه خانواده بله‌قربانگوي فرزندان است حالا در مدارس دانش‌آموزان بايد بله‌قربان‌گوي مديران و معلمان باشند. اين فضاي دوگانه خانه و مدرسه و نقش‌هاي تك‌بعدي والدين و معلمان و مربيان نابه ساماني عميق و گسترده‌اي را در ذهن و رفتار كودكان و نوجوانان ايجاد كرده است. به اين معنا كه جايگاه حقوق و مسووليت‌ها و نسبت اين دو در نقش‌هاي كه به عنوان فرزند، شاگرد، شهروند، دوست و... دارند نامشخص و مبهم است. اين نابه ساماني كه ناشي از حقوق محور بودن خانواده و تكليف‌محور بودن مدارس است يك نقص بزرگ تربيتي است؛ نقصي كه اثرات خود را در جامعه نيز گذاشته است.

بزرگسالاني كه خروجي اين سيستم هستند بيشتر در وادي افراط و تفريط قرار دارند يا با ژست‌هاي حق به جانب به همه چيز و همه كس معترض‌اند و همه چيز را زير سوال مي‌برند و خود را تبرئه مي‌كنند يا اينكه چنان سر در لاك تكاليف و مسووليت‌ها فرو برده‌اند كه در برابر بزرگ‌ترين نقض حقوق خود واكنش نشان نمي‌دهند. به عبارتي آن افراط و تفريط در حقوق و مسووليت‌ها اين فعاليت افراطي و تخريبي و انفعال گسترده را به دنبال دارد.

به نظر مي‌رسد خانه و مدرسه به عنوان دو نهاد كه يكي سنتي و ديگري مدرن است نيازمند تغيير و تحول در نقش‌ها و توجه متعادل و متوازن در وظايف آموزشي و تربيتي است تا شهرونداني رشد يافته و بالغ و همه‌جانبه تحويل جامعه دهند.

روزنامه اعتماد

" اگرچه این دانشگاه ( فرهنگیان) در ذیل وزارت آموزش و پرورش تعریف شده است و مربوط به آموزش و پرورش است، لیکن آموزش عالى باید همه ى پشتیبانى هاى ممکن را از این دانشگاه ها بکند.... (مقام معظم رهبری ) "

سخن گفتن از مشکلات متعدد آموزشی و صنفی و رفاهی دانشگاه فرهنگیان آن قدر تکرار شده که کمتر کسی است که از آنها اطلاع نداشته باشد، هرچند در این چندسال که از تاسیس آن می گذرد بسیاری از آنها حل نشدند و با نجابت و شکیبایی دانشجو معلمانی که ارزش رسالت خویش را بیشتر از هر چیزی می دانستند تحمل می شوند، دانشجویانی که مشکلات و محدودیت های بسیاری را به امید فردایی بهتر تحمل می کنند ؛ اما ابلاغ قانون جدید از سوی دولت مبنی بر امکان ادامه تحصیل کارکنان دولت تنها در یک مقطع ، همه ی دانشجومعلمان رنج کشیده را مبهوت و ناامید از آینده کرد .

اما این همه ی مشکل نیست، چون مساله از جایی حادتر می شود که در ماه های اخیر اقدامات لازم برای تغییر احکام استخدامی دانشجو معلمان از آزمایشی به قطعی درحال انجام است و این یعنی دانشجو معلمانی که حکم رسمی آنها با مدرک دیپلم صادر می شود و پس از طی دوران ۴ ساله ی دانشگاه فرهنگیان مدرک تحصیلی آنها به لیسانس ارتقا پیدا می کند عملا تنها فرصت ادامه ی تحصیل آنها از بین رفته و امیدهای آنها برای ادامه تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد و دکترا بر باد می رود.

مساله ایی که به شکل تعجب آوری پارادوکسی بزرگ با طرح رتبه بندی معلمان ایجاد کرده است ؛ از یک سو در طرح رتبه بندی مسئولین وزارت خانه معلمان را ترغیب به ادامه ی تحصیل می کنند و از سوی دیگر با ابلاغ قانون مذکور اجازه ی ادامه ی تحصیل از فرهنگیان همانند دیگر کارمندهای دولت سلب می شود، قانونی که اجرای آن درمورد معلمان تناقضی انکارناپذیر با توجه خاص دین مبین اسلام به معلمان و تاکیدات مقام معظم رهبری درمورد توجه به معلمان ایجاد کرده است .

معلمانی که امروز از سویی سال هاست شعارشان « اطلبوالعلم من المهد الی اللحد » بوده و در طرح رتبه بندی معلمان ترغیب به ادامه تحصیل شده و از سوی مقابل حق ادامه ی تحصیل از بسیاری از آنها سلب شده است.

لذا امیدواریم هیئت دولت و مسئولین وزارت آموزش و پرورش همه ی تلاش خود را کرده تا فرهنگیان علی الخصوص دانشجو معلمان دانشگاه فرهنگیان از این قانون جدید مستثنی شوند تا در سال های نه چندان دور با آموزش و پرورشی متعالی تر مواجه شویم.

ارسال مطلب برای سخن معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

  گروه اخبار / « سید محمد بطحایی » دیروز چنین اعلام کرده بود : " معلمان با کمتر از ۲۰ ساعت تدریس در هفته مشمول طرح رتبه بندی و افزایش حقوق نمی شوند و بنابراین ۲۳۰ هزار معلم از این طرح خط خواهند خورد. " ( این جا )

اما در فاصله کم تر از 24 ساعت ، بطحایی مواضع خود را تعدیل کرده و آمار را چنین اعلام کرده است :

  گروه اخبار /
بر اساس آخرین آمار اعلام شده از سوی ستاد مبارزه با مواد مخدر که مربوط به شیوع‌شناسی سال 1390 است 9/0  درصد دانش‌آموزان ایرانی مبتلا به اعتیاد هستند. مسئولان آموزش و پرورش اما همواه به طرق‌ گوناگون تا به امروز این آمار را نادیده گرفته‌اند و وجود دانش‌آموز معتاد در مدارس را رد می‌کنند. با این وجود دبیر کل ستاد مبارزه با مواد مخدر اصلی‌ترین رویکرد این ستاد را اجتماعی کردن بحث پیش گیری از استفاده مواد مخدر اعلام کرده و وزارت آموزش و پرورش را یکی از نهاد‌های اصلی اجرای برنامه‌های این رویکرد معرفی کرده است.

به همین منظور به سراغ سعید صفاتیان رئیس کارگروه کاهش تقاضا در کمیته مستقل مبارزه با مواد مخدر مجمع تشخیص مصلحت نظام و کارشناس حوزه اعتیاد رفته ایم. مشروح گفت و گوی خبرگزاری آنا با او را در پی می‌خوانید:

* با توجه به تحقیقات صورت گرفته، گرایش افراد به مواد مخدر در کشورمان در چه رده‌های سنی قرار گرفته است؟
بنا بر گزارش‌های اعلام شده در این زمینه اعتیاد در کشور از 14 سالگی شروع می‌شود که این رده سنی متعلق به دانش آموزان دوره دبیرستانی است و با توجه به اینکه چند میلیون دانش آموز دبیرستانی هم اکنون در کشور در حال تحصیل هستند حتما تعدادی معتاد نیز در بین آنها وجود دارد و اینکه عده‌ای این موضوع را نفی می‌کنند قابل قبول نیست چون ستاد مبارزه با مواد مخدر کشور نیز در این زمینه گزارش‌هایی را ارائه کرده که در حوزه دانش آموزی اعتیاد دیده شده و این یک حقیقت در کشور ما است.

* پس چرا آموزش و پرورش وجود دانش‌آموزان معتاد در مدارس را نفی می‌کند؟
اینکه آموزش و پرورش این موضوع را نفی می‌کند، بسیار اشتباه است و در واقع این گونه تلقی می‌شود که مدیران در آموزش و پرورش از ارائه گزارش و نحوه عملکرد خود در این زمینه هراس دارند. در حوزه مبارزه با اعتیاد، آموزش و پرورش بیشترین بودجه را در حوزه «پیشگیری از اعتیاد» از ستاد مبارزه با مواد مخدر دریافت می‌کند. البته این موضوع جدیدی نیست و از گذشته این گونه بوده است که آموزش و پرورش این وظیفه را در حوزه ذاتی خود قرار نمی‌دهد.

* آیا در این زمینه بودجه‌ای در اختیار آموزش و پرورش قرار گرفته است؟
با توجه به سند پیشگیری از اعتیاد مصوب شده بود اگر ستاد مبارزه با مواد مخدر هر میزان بودجه را در اختیار آموزش و پرورش قرار دهد آنها باید در حدود 4 برابر آن بودجه را در این زمینه مصرف کنند یعنی در واقع قرار بر این بود که 20 درصد از بودجه را در این زمینه ستاد بپردازد و 80 درصد بقیه را دستگاه‌های حوزه پیشگیری از جمله آموزش و پرورش پرداخت کنند.

اگر ما بخواهیم موضوع اعتیاد را نفی کنیم مردم آن را قبول نمی‌کنند زیرا در واقع اعتیاد واقعیتی قابل مشاهده است. پنهان کردن این معضل بزرگ اجتماعی در داخل آموزش و پرورش ضربه بزرگی را به جوانان می‌زند وقتی که در یک مدرسه معتاد وجود دارد اما مسئولان مدرسه اسم او را اعلام نمی‌کنند یا برای ترک کردن به او کمکی انجام نمی‌دهند مهم‌ترین اتفاقی که می‌افتد این است که آن شخص دوستان دیگر خود را معتاد می‌کند. باید بگویم یک شخص معتاد در طول زندگی خود می‌تواند تا 20 نفر را به سمت اعتیاد سوق دهد.

* چرا بیشتر دانش‌آموزان در دوره دبیرستان به مصرف مواد مخدر روی می‌آورند؟
در دوره دبیرستان و با توجه به محدود بودن زمان دانش آموزان بیشترین تاثیر را از گروه همسالان خود دریافت می‌کنند و به همین دلیل است که وجود معتادان در مدارس بیشتر بر روند افزایش اعتیاد تاثیر می‌گذارد. در هیچ جای دنیا مسئولی در سیستم آموزش و پرورشی را پیدا نمی‌کنیم که مدعی باشد در مدارس کشور من معتاد وجود ندارد اما نمی‌دانم چرا در ایران دوستان آموزش و پرورش از بیان واقعیات واهمه دارند؛ شاید ترس از دست دادن میز و مقام یا اینکه در این زمینه کاری انجام نداده‌اند، باعث شده این موضوع را نفی کنند.

آنها باید بدانند این رفتار ضربه جبران ناپذیری را به بدنه جامعه می‌زند. دستگاه‌های متولی باید این موضوع را بررسی کنند. به عنوان مثال ستاد مبارزه با مواد مخدر باید از آموزش و پرورش بخواهد یک تحقیق گسترده طیفی در این زمینه انجام دهد. البته این تحقیق در گذشته هم انجام شده است اما آماری که در استان‌ها و شهرستان‌ها ارائه شده مثل این است که بخواهید تعداد سینماهای آن شهر را نام ببرید. آن چیزی که وجود دارد با آن چیزی که مسئولان مطرح می‌کنند، بسیار متفاوت است.

مردم جامعه این حرف‌ها را قبول نمی‌کنند و این در واقع فرار رو به جلو است که مسئولان انجام می‌دهند.