شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان مهمترین مجموعه اصلاح طلبی کشور ذر انتخابات اسفند 94  است. این شورا متشکل از مجمع مشورتی رییس جمهور دوره اصلاحات ، شورای هماهنگی احزاب اصلاح طلب و طرفداران عارف است. مجمع مشورتی که در انتخابات ریاست جمهوری 92 نقش موثری در پیروزی روحانی داشت ، شورای هماهنگی احزاب اصلاح طلب و تیم محمدرضا عارف با هم متحد شدند و شورای سیاست گذاری اصلاح طلبان را به وجود آوردند. این شورا تقریبا همه طیف های اصلاح طلب را پوشش می دهد. مهم ترین دغدغه این شورا احتمال رد صلاحیت گسترده داوطلبان نمایندگی توسط شورای نگهبان است. اصلاح طلبان در این انتخابات حکم تیم فوتبالی را دارند که اولا بازیکنان اصلی و ستاره ها را در ترکیب تیمی خود ندارند . ثانیا به پای بازیکنان وزنه های 10 کیلویی بسته اند و ثالثا داور مرتبا علیه آنها سوت می زند و رابعا اعضای تیم حریف مرتکب تکل های خطرناک می شوند بدون آن که جریمه شوند. شخصیت های درجه اول اصلاح طلب که توان رای آوری دارند به دلیل مسائل بعد از انتخابات 88  امکان عبور از فیلتر شورای نگهبان را ندارند و در نتیجه شخصیت های درجه دوم و سوم اصلاح طلب که شانس تایید شورای نگهبان را دارند به میدان آمده اند. آنها  در بین توده رای دهندگان شناخته نیستند. همین که محمدرضا عارف به احتمال زیاد سرلیست اصلاح طلبان از حوزه تعیین کننده تهران خواهد بود، به اندازه کافی مشکلات اصلاح طلبان را نشان می دهد.
 
البته وضع در جبهه اصولگرایان هم ایده آل نیست و پراکندگی و تشتت آرا  در میان اصول گرایان فراوان است اما جنس مشکلات اصولگرایان با اصلاح طلبان متفاوت است. در میان اصولگرایان مساله اتحاد با جبهه پایداری و طرفداران احمدی نژاد به عاملی برای تفرقه بدل شده است. عده ای معتقدند که اصولگرایان بدون احمدی نژاد توان رقابت با اصلاح طلبان را ندارند .با این حال  اصول گرایانی مانند ناطق نوری اتحاد با جریان حامی احمدی نژاد را نمی پذیرند.
 
دیدگاه های مختلفی در مورد حضور تشکل های معلمان در انتخابات اسفندماه مجلس شورای اسلامی وجود دارد. برخی تشکل ها معتقد به مشارکت فعال در انتخابات هستند و حضور  انتخاباتی خود را در چهارچوب جریان اصلاح طلب تعریف می کنند. به عنوان نمونه انجمن اسلامی معلمان و مجمع فرهنگیان ایران اسلامی از جمله احزاب و گروه های تشکیل دهنده شورای هماهنگی اصلاح طلبان هستند و تلاش می کنند علاوه بر طرح مطالبات سیاسی جامعه، برخی از مطالبات معلمان را در برنامه انتخاباتی جریان اصلی اصلاح طلب بگنجانند.
 
سازمان معلمان ایران نیز خود را جزئی از فرآیند اصلاحات می داند و اعلام کرده که از هر فهرستی که مورد تائید اصلاح طلبان و جریان اصلاح طلبی باشد حمایت می کند. این سه تشکل اصلاح طلب  ضمن پاره ای انتقادات به دولت حسن روحانی ، به طور استراتژیک خود را حامی دولت اعتدال می دانند. آنها معتقدند که حل مشکلات معلمان از جمله مسایل معیشتی در گرو حل مسایل اساسی کشور و گشوده شدن گره های اقتصادی و دیپلماسی کشور و حل مشکلات ایران با جهان است.

در میان کانون های صنفی معلمان که طبق اساسنامه تشکل هایی غیر سیاسی هستند دیدگاه های مختلفی نسبت به انتخابات وجود دارد. برخی از فعالان معتقدند که کانون های صنفی به صورت تشکیلاتی نباید نفیا و اثباتا وارد پروسه انتخابات شوند اما افراد عضو کانون و یا اعضای هیات مدیره کانون ها بر اساس گرایش های سیاسی و شخصی خود می توانند در انتخابات به عنوان رای دهنده و یا نامزد شرکت کنند ، اما تشکل های صنفی رسما  نسبت به انتخابات موضعی نمی گیرند و بیانیه ای صادر نمی کنند.

 برخی از فعالان کانون معتقدند که استفاده از اعتبار و نام کانون های صنفی برای مقاصد جناحی و انتخاباتی خطری است که  کانون های صنفی را به شدت تهدید می کند. به عقیده آنها ، نه تنها کانون ها ، حق حضور در انتخابات را ندارند ، فعالان صنفی هم حق ندارند اعتباری که در مسیر فعالیت های صنفی کسب کرده اند را  خرج و هزینه انتخابات کنند ، یعنی فعالان صنفی  به صفت فردی و با شخصیت حقیقی هم نباید در پروسه انتخابات وارد شوند.

 برخی فعالان صنفی کانون ها معتقد به حضور کانون های صنفی در انتخابات هستند .  یک فعال کانون صنفی معلمان گفت:"ما نسبت به کسانی که به مجلس می روند نمی توانیم بی تفاوت باشیم ." وی افزود : "باید معلمانی به مجلس بروند که موظف به پی گیری مطالبات و حقوق حقه معلمان باشند نه این که بی تفاوت در مجلس بنشینند !"

وی افزود : "حرکتی که اخیرا تشکل های معلمان در نشست با رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی انجام دادند حرکت خوب و قابل دفاعی بود و این می تواند نقطه شروع خوبی برای آینده باشد." ( این جا )

جدا از انجمن اسلامی معلمان ، مجمع فرهنگیان ، سازمان معلمان و کانون های صنفی ، یک جریان حاشیه ای تشکل های معلمی متشکل از برخی عناصر اداری، معتقد است که تشکل های صنفی و صنفی – سیاسی فرهنگیان باید ائتلافی تشکیل دهند و تمام کاندیداهایی فرهنگی را در سراسر کشور شناسائی کرده و وارد رایزنی شوند و سرانجام  لیستی از بین معلمان اطلاح طلبی که سرانجام تائید می شوند را را به جامعه فرهنگیان معرفی کنند.

این عده معتقدند که فرهنگیان باید به عنوان یک حزب سراسری یا یک جبهه سراسری مستقل در انتخابات شرکت کنند. اما مساله این است که تشکل ها حول چه مطالبات و چه برنامه ای در انتخابات شرکت می کنند؟

فرض کنیم شورای سیاست گذاری اصلاحات از تشکل های فرهنگیان بخواهد مطالبات خود را برای گنجاندن در برنامه کاندیدا های اصلاح طلب نمایندگی مجلس ارائه کنند. تشکل هایی مانند انجمن اسلامی یا مجمع فرهنگیان یا سازمان معلمان کدام مطالبات را مطرح می کنند؟

طرفداران لیست مستقل و یا برخی فعالان کانون  که معتقدند به انتخابات نباید بی تفاوت باشیم چه درکی از مطالبات و حقوق حقه معلمان دارند ؟ پاشنه آشیل تشکل ها اینجا است که درک روشنی از مطالبات معلمان ندارند. تا زمانی که حرف ها کلی است مشکلی پیش نمی آید و شعارها خیلی هم جذاب است. مثلا همه می گویند معلمان خواستار عدالت هستند.  اما زمانی که نوبت به مطالبات قابل اجرا و پیگیری در مجلس و دولت می رسد باید مطالباتی مطرح شود که قابل تحقق باشد ، یعنی شعارها قابلیت تبدیل به برنامه اجرایی را داشته باشند. در برنامه برعکس شعار ، خواسته ها باید متناسب با امکانات مادی  و تهی از جنبه آرمانی و کلی باشند. 

 بدون تعارف مهم ترین مطالبه همه تشکل های معلمی افزایش جهشی حقوق معلمان و افزایش قابل ملاحظه بودجه آموزش و پرورش است . این مطالبات را چگونه می توان در برنامه کاندیدا ها گنجاند بدون آنکه موجب تحریک و واکنش اقشار دیگر بشود؟

اگر کاندیدای نمایندگی در یک شهر بگوید من فقط حقوق معلمان را افزایش می دهم بقیه مردم به او رای نمی دهند و او به مجلس راه پیدا نمی کند. در حال حاضر بیش از 90 درصد مطالبات اقشار مختلف از روستایی تا شهری،مسایل معیشتی و تخصیص بودجه جاری و عمرانی بیشتر است . همه می خواهند سهم بیشتری از بودجه ببرند.

چگونه اصلاح طلبان می توانند در برنامه خود روی معیشت معلمان به طور اخص  تاکید کنند،  اما نسبت به معیشت ده میلیون کارگر و همین تعداد کشاورز بی تفاوت باشند؟

بودجه عمومی دولت در سال جاری 235 هزار میلیارد تومان بوده و در سال آینده به 267 میلیارد تومان می رسد. آیا افزایش اسمی 32 هزار میلیارد تومان این همه مطالبات اقشار مختلف  را پوشش می دهد؟

از اینها گذشته بودجه را دولت تنظیم می کند و مجلس توان محدودی در جابه جایی ردیف های بودجه دولت و افزایش درآمدهای دولت را دارد. اصولا طبق اصل 75 قانون اساسی مجلس نمی تواند طرح هایی تصویب کند که برای دولت بارمالی داشته باشد و اگر این کار را بکند شورای نگهبان وتو خواهد کرد. نکته جالب این است که کاندیدا های نمایندگی مجلس و نیز رای دهندگان درک مبهم و مه آلودی از وظایف و اختیارات نمایندگان مجلس دارند.

توجه به دو نکته ضروری است :

اول اینکه نمایندگان همه تشکل های معلمی و فعالان چه آنهایی که در انتخابات شرکت می کنند و چه آنهایی که مطالبه محورند و چه آنهایی که معتقدند نباید در انتخابات شرکت کرد و چه آنهایی که می خواهند لیست مستقل سراسری بدهند، دور هم جمع شوند و بر سر سه مطالبه مشخص و قابل اجرا که بتوان آن را در قالب یک برنامه گنجانید به توافق برسند.

دوم اینکه نماینده ای که میثاق نامه یا سوگند نامه امضا می کند مستند به قانون نشان دهد که اختیارات قانونی توان اجرای وعده های خود را دارد.

به نظر من نه تنها مجموعه تشکل ها بر سر جمع بندی مطالبات معلمان در سه بند به نتیجه نمی رسند بلکه هیچ کدام از تشکل ها به تنهایی هم نمی توانند سه خواسته مشخص ، اجرایی و برنامه ای ارائه دهند. خواسته های صنفی که مطرح می شوند عموما کلی ، شعاری و آغشته به احساسات و عواطف هستند ؛ مثلا هیچ اقتصاد دان و متخصص بودجه نمی تواند شعار زیبا و آرمان گرایانه " ما از فقر نمی نالیم از فرق می نالیم " را در قالب یک برنامه اجرایی بگنجاند.

اگر آن گونه که بعضی دوستان می گویند مفهوم این شعار عدم اجرای عادلانه قانون مدیریت خدمات کشوری در دستگاه های اجرایی کشور است، این شعار چنین مفهومی را القا نمی کند.  باید دقیقا بگوییم کدام مواد و تبصره های قانون مدیریت خدمات به شکل تبعیض آمیز اجرا شده است و خواستار اجرای دقیق همان بندها شویم.

شعار تقسیم عادلانه فقر یک شعار کمونیستی و مغایر توسعه و پیشرفت کشور و باعث ایجاد سوء تفاهم است.
در انتخابات بازار وعده و وعید و قول و قرار داغ است. کاندیداها به خصوص در شهرهای کوچک، وعده آسفالت جاده و خیابان  و راه سازی و تاسیس کارخانه و استخدام بیکاران و افزایش حقوق کارمندان و انتقال کارمندان به شهرهای بزرگ و.... را می دهند . این کارها هیچ ارتباطی با وظایف قانونی یک نماینده ندارد. 

اینها کارهایی اجرایی وزرا و نمایندگان دولت است. کار نماینده مجلس قانون گذاری و نظارت بر فعالیت های دولت است. باز هم تاکید می کنم به جای برداشتن سنگ بزرگ و سر دادن شعارهای کلی و آرمانی که مابه ازای اجرایی ندارند ، در این فرصت دو ماهه روی سه مطالبه قابل اجرا و کارشناسی شده معلمان ، که در حوزه اختیارات قانونی نمایندگان است به توافق برسیم و این سه مطالبه را به فعالان صنفی اصلاح طلب و مستقل و با تفاوت و بی تفاوت ارائه و این سه خواسته را در فضای عمومی مطرح کنیم تا به گوش همه برسد.

دنبال لیست بلند بالای مطالبات نروید ، زیر این پست سه خواسته اجرایی و قابل تحقق در چارچوب اختیارات نمایندگان مجلس مطرح کنید.

همراهان همیشگی ، ناشناس ، معلم نا امید ،معلم خسته ،  فرهنگی خشمگین ، آرزو ، جلیل و آریا و... یک بار هم که شده به جای جملات کینه توزانه و متلک انداختن به نویسنده  بگویند واقعا از نمایندگانی که به آنها رای می دهند یا نمی دهند چه می خواهند؟

اگر هم حرفی برای گفتن ندارند فضا را در اختیار کسانی بگذارند که می خواهند در موضوع اظهار نظر کنند.  این نوشته دعوت به شرکت در انتخابات نیست.

برادر و خواهر عزیز !

شما مختاری در انتخابات شرکت کنی یا نکنی ، اما مطالبات روشن خود را 1، 2 ، 3 مطرح کن !

آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در سایت سخن معلم
با گروه سخن معلم باشید .

https://telegram.me/sokhanmoallem

ارسال مطلب برای سخن معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه اخبار / بررسی‌ها نشان می‌دهد تعداد فرهنگیان ثبت‌نام شده نسبت به دوره قبل در انتخابات مجلس، ۲۵ درصد افزایش یافته است و از وزیر سابق تا فرهنگیان بازنشسته در ثبت‌نام این انتخابات شرکت کرده‌اند.

گروه گزارش /

همان گونه که پیش تر نیز اشاره شد ( این جا ) نشست هم اندیشی تشکل های معلمان در محل انجمن اسلامی معلمان ایران برگزار گردید .

در این جا سعی می شود نظرات نماینده هر تشکل به صورت مشروح بیان شود .

در ابتدای نشست ، آقای مصلحی عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی معلمان ایران گفت :

چندی پیش در نشست شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان خدمت آقای عارف بودیم و محورها و اولویت های برنامه های کاری مجلس آتی از نظر

شورای سیاست گذاری ارائه شد . قرار است این محورها در انتخابات توسط کاندیداها تبیین و اعلام شود.
اما متاسفانه نامی از معلمان و مطالبات آنان نبود !
ما اعتراض خود را بیان کردیم و آقای عارف فرمودند که شما پیشنهاد دهید .
آقای حاجی هم با نظر یکی از همکاران حاضر در جلسه و بنده دو بند پیشنهاد کردند که قرار شد بررسی و اضافه شود.
به نظر می رسد در رساندن پیام معلمان و ضرورت توجه به آن کم کاری شده و حساسیت های لازم در سطوح تصمیم سازی به وجود نیامده است .
پیشنهاد می کنم به اتفاق هم چند محور از مطالبات معلمان را تدوین و ارائه کنیم و با رایزنی های فشرده از نامزدهای معلم همفکر بخواهیم که روی آنها کار کنند  و حتی با آنان میثاق نامه امضا کنیم . از سوی دیگر از بین این افراد تشکیل « فراکسیون صنفی معلمان » را در دستور کار قرار دهیم.

*محمد روزبهانی از شاخه فرهنگیان اعتدال و توسعه :

مطالبه محوری یک اصل است و این که بخواهیم مطالبات را از طریق نمایندگان و تشکل ها پی گیری کنیم نتیجه ای ندارد .

این بار از زاویه دیگری وارد شویم .به جای این که مطالبه محور باشیم ، افرادی که می خواهند این مطالبات را پی گیری کنند روی آن ها تمرکز کنیم .

تشکل ها ائتلافی تشکیل دهند و تمام کاندیداهایی که در سراسر کشور فرهنگی هستند را شناسائی کرده و وارد رایزنی شوند .

یک لیستی از بین معلمان اطلاح طلبی که سرانجام تائید می شوند را را به جامعه فرهنگیان معرفی کنیم .

*ساوری  از مجمع فرهنگیان ایران اسلامی :

تا کی ما باید پله ای برای دیگران باشیم و یا برنامه ای را مطرح کنیم و تعدادی " چهره " به مجلس بروند .

این " چهره ها " کار خاصی برای معلمان انجام نخواهند داد .

نظر من این است که به صورت مستقل وارد انتخابات شویم .

مثلا کارگران فردی مانند " علیرضا محجوب " را دارند که واقعا برای آن ها کار می کند .

این فرد مطالبات کارگاران را مطرح و سپس پی گیری می کند .

ما در حال حاضر فاقد چهره هایی مانند ایشان برای جامعه معلمان هستیم .

البته ما نسبت به کارگران پتانسیل بالاتری داریم و تاثیرگذاری معلمان به مراتب بیشتر از کارگران است .

پیشنهاد مشخص من این است که از هر تشکلی 2 و یا 3 نفر معرفی شوند .

در مجموع یک لیستی در حدود 10 تا 15 نفر برای شهری مانند تهران بسته شود .

این تعداد می توانند برنامه های خود را حول مسائل صنفی معلمان تنظیم کنند .

مثلا این تعداد در بحث بودجه آموزش و پرورش می توانند به صورت تخصصی کار کنند .

چندی پیش سایت سخن معلم ، مطالبی را در مورد بودجه آموزش و پرورش و به صورت تخصصی و تطبیقی مطرح کرده بود که برای من خیلی جالب بود و می توان از آن الگو گرفت .

مثلا عده ای برای آموزش و پرورش بحث " درآمد زایی "را مطرح می کنند .

کار آموزش و پرورش درآمدزایی نیست . این جا محل تعلیم و تربیت است .

ما تجربه دخالت نهادها را در مباحث اقتصادی داریم . متاسفانه در حال حاضر مدارس و ادارات ما محل کاسبی برای عده ای و موسسات تجاری – آموزشی شده است و اصولا بحث آموزش تعطیل است !

* محمود ایمان زاده از کانون صنفی معلمان ایران ضمن تائید پیشنهادات آقایان روزبهانی و ساوری گفت :

این پیشنهاد خوبی است و منافع معلمان باید به صورت کلی دیده شود .

ما نسبت به کسانی که به مجلس می روند نمی توانیم بی تفاوت باشیم .

باید معلمانی به مجلس بروند که موظف به پی گیری مطالبات و حقوق حقه معلمان باشند نه این که بی تفاوت در مجلس بنشینند !

البته این اراده باید به صورت جدی و قوی در تشکل ها وجود داشته باشد و همه حمایت کنند .

حرکتی که اخیرا تشکل های معلمان در نشست با رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی انجام دادند حرکت خوب و قابل دفاعی بود و این می تواند نقطه شروع خوبی برای آینده باشد .

* رضاخواه از کانون صنفی معلمان ایران  :

حساسیت ها روی موضع کانون صنفی نسبت به موضوع انتخابات زیاد است و باید با دقت و جامع نگری نسبت به موضوع نگریسته شود .

نماینده سازمان معلمان ایران :

موضع ما نسبت به انتخابات کاملا شفاف و مشخص است .

ما مطالبات فرهنگیان و معلمان را در ظرفی بزرگ تر رصد و پی گیری می کنیم ، همان گونه که مطالبات معلمان را در حوزه معیشت و نیز فراتر از معیشت یعنی منزلت  می دانیم .

حرکت معلمان نیز ادامه حرکت جامعه و جریان اصلاح طلبی است و ما نیز خود را جزئی از این فرآیند می دانیم .

سازمان معلمان ایران بر خلاف نظر دوستان قائل به یک لیست مجزا و یا مستقل نیست و هر فهرستی که مورد تائید اصلاح طلبان و جریان اصلاح طلبی باشد مورد حمایت ما نیز قرار خواهد گرفت .

* « مدیر گروه سخن معلم »  آقای علی پورسلیمان در این نشست ضمن بیان این که دیدگاه هایش در این زمینه با دیگران قدری متفاوت است گفت :

سخن معلم در این زمینه قبلا استراتژی خودش را بیان کرده است . ( این جا )

من به سخنان آقای مصلحی در این زمینه استناد می کنم .این که در برنامه های راهبردی آن شورا نامی از آموزش و پرورش و معلمان نیامده است موجب تاسف است .

شاید آموزش و پرورش و معلمان در نگاه جناح های مختلف جایی ندارد و این نشان می دهد که آموزش و پرورش و معلمان در هیچ جا دیده نمی شوند !

این وضعیت و مساله باید آسیب شناسی شود .

چرا نمی خواهند قبول کنند که آموزش و پرورش محور توسعه پایدار است ؟

این نگاه ملی و عزم همگانی برای تغییر وضعیت موجود از کانال آموزش و پرورش و معلمان باید از کجا شروع شود ؟

قبلا در مقالات و یادداشت های خود به کرات اشاره کرده ام که ما در داخل آموزش و پرورش و حتی جامعه " بحران اعتماد " داریم .

تشکل ها باید قبل از بحث در مورد لیست ، فهرست و... باید در این مورد چاره ای بیندیشند .

آیا معلمان تشکل ها را به عنوان مدیریت هوشمند مطالبات معلمان پذیرفته اند ؟

ما در این مورد تجربه تلخی را در زمان مجلس هفتم توسط دو تشکل کانون صنفی معلمان ایران و سازمان معلمان ایران شاهد بوده ایم اما به نظر می رسد که هنوز تشکل ها از آن ماجرا درس های لازم را نگرفته اند .

معلمان دائما این پرسش را مطرح می کنند که این همه معلم در این 9 دوره به مجلس رفته اند اما تغییری در وضعیت آموزش و پرورش و معلمان رخ نداده است ؟

این ها باید توسط تشکل ها برای فرهنگیان و معلمان تعریف و تبیین شوند .

معلمان این سوال را مطرح می کنند که فرضا فراکسیون 100 نفره مجلس که یک سوم کل مجلس را شامل می شود برای آنان حداقل در این 4 سال اخیر چه کار و یا اقدام خاصی انجام داده است ؟

به نظر من ، در این مدت باقی مانده می توان رئوس برنامه ها و مطالبات را به صورت خلاصه ، کارشناسی شده و کاربردی در دو محور معیشت و منزلت برای جامعه معلمان کشور بیان کرد .

این گام اول در فرآیند اعتمادسازی است .

به باور من ، معلمان اگر بخواهند رای بدهند حتما به این برنامه ها و درجه وصول آن ها نگاه می کنند و بعد تصمیم گیری می کنند .

من به دوستان توصیه می کنم به نظرسنجی انجام شده در سخن معلم که هم اکنون نیز وجود دارد مراجعه کنند .

تاکنون بیش از 70 درصد فرهنگیان و معلمان مخالف ائتلاف تشکل های معلمان با احزاب سیاسی هستند .

البته من ادعا نمی کنم که این نظرسنجی فاقد اشکال است اما بیانگر واقعیت هایی است که باید تشکل ها به آن توجه کنند .

باید واقع بین بود و بر اساس نیازها و خواست های عمومی حرکت کرد .

اگر قرار است رایی از جامعه معلمان اخذ شود باید از راهش وارد شد .اگر می خواهیم از طریق " صنف " اعتماد سازی کنیم و معلمان را طرف تشکل ها جذب کنیم باید برنامه ارائه دهیم و سپس دقیقا آن ها را مو به مو پی گیری کنیم و به اطلاع فرهنگیان و معلمان برسانیم .

این که تصور کنیم همین که لیست تشکل های معلمان بدون طی این مراحل مانند نیازسنجی ، اولویت بندی ، برنامه ریزی و... بیرون بیاید و معلمان هم منتظر باشند و برای رای دادن هجوم ببرند کمی ساده کردن صورت مساله و سطحی انگاری است !

باید به جد به دنبال تشکیل " فراکسیون صنفی معلمان " در مجلس باشیم .

* آقای زمانی از مجمع فرهنگیان ایران اسلامی ضمن تایید سخنان مدیر گروه سخن معلم و تاکید بر برنامه محوری گفت :

باید دید که اصولا مطالبات معلمان چیست . باید اولویت بندی شوند .

باید ببینیم که بر سر این اصول تفاهم داریم . نیاز به تدوین برنامه واقعا احساس می شود .

هر کس می خواهد خودش را به دیگران معرفی کند از کانال این برنامه باشد .

شاید فرهنگیان نسبت به این برنامه مطلع نباشند که بخواهند اقبالی به ما داشته باشند .

می توان از چهره هایی که در تعلیم و تربیت هستند در این موضوع بهره جست .

* آقای محمد داوری از روزنامه اعتماد :

به نظر می رسد این مسائل و بحث ها در شاخه فرهنگیان حزب ندای ایرانیان هم در حال پی گیری است .

در آن نشست مقرر شد که ستاد فرهنگیان ائتلاف اصلاح طلبان متشکل از تشکل های فرهنگی اصلاح طلب و شاخه های فرهنگیان احزاب اصلاح طلب تشکیل شود .

قرار شد این ائتلاف پی گیری و رایزنی کند که فرهنگیان را در فهرست بگنجاند .

به نظر می رسد این مسیر هم سو با اهداف همه این جمع است و اشتراکات ما را پوشش می دهد .

اگر در مجلس 290 نفری حتی 5 نفر از معلمان این گونه به مجلس بروند بازهم برای ما موفقیت است .

بنده هم نظر سازمان معلمان ایران را تائید و تاکید می کنم که این ساز جدایی و تفرقه زدن حتی به نفع مطالبات صنفی ما هم نیست .

آقای مصلحی در پایان گفت :

 به نظر من باید یک سری مطالبات را مطرح کنیم و انتظارات خود را به صورت کوتاه از مجلس آینده مطرح کنیم .
این می تواند کف مطالبات و اشتراکات تشکل ها باشد حتی برای آن هایی که نمی خواهند در این گونه فهرست ها مشارکتی داشته باشند .
ما می توانیم این گونه طرح کنیم که می خواهیم 5 نفر با رویکرد خاص نسبت به مطالبات جامعه فرهنگیان داشته باشیم نظیر الگویی که آقای علیرضا محجوب  با " ماموریت ویژه برای کارگران " در مجلس پیاده کرده و پی گیری می کند .
گام اول در رایزنی می تواند این باشد که مطالبات ما در برنامه ها قرار بگیرد و گام دوم این است که افراد معتمد ما در فهرست جای بگیرند .
البته بحث ما با اصلاح طلبان است .
ما حتی می توانیم ، پس از حصول توافق با اصلاح طلبان ، برای این لیست ستاد اختصاصی تشکیل دهیم .
این ها باید برنامه ریزی شوند . اگر این مساله محقق شود دیگر نیازچندانی به آمدن به خیابان و هزینه دادن و... نیز نخواهد بود .

پایان گزارش /

آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در سایت سخن معلم
با گروه سخن معلم باشید .

https://telegram.me/sokhanmoallem

  توسعه؛ به واقع فرآيند تحول همه جانبه و حرکت از یک مرحله تاریخی به مرحله ای جدید به منظور خلق ظرفيت هاي نو و تازه  و ارتقاء قابليت ها و توانايي هاي انساني، آموزشي، اقتصادي و ... است. تحقق چنین فرآیندی مستلزم تحول جوامع است. مطالعات و تجربيات بين المللي، مبين اين امر است که توسعه پايدار و همه جانبه، از بستر نيروي انساني می گذرد و پيش شرط رخداد و تداوم هر توسعه و تحولي، سرمايه  گذاري در نیروی انساني است که به منزله رکن و هسته اصلي و محوري هر جامعه ای قلمداد می شود.

آموزش و دانش، رکن اصلي توسعه و نظام آموزشي نیز گذرگاه رسیدن به دانش به شمار مي آيد.در حقیقت این دو بال توسعه یافتگی جوامع امروزی بوده است  و  بر اين اساس، بر خلاف پيشگامان نظريه توسعه که همواره بر اهميت ايجاد و گسترش منابع مادي و کالبدي تاکيد داشتند، امروزه، به لحاظ اهميت آموزش و پرورش در زندگي افراد و جوامع، از هزينه هاي آموزشي به عنوان يک سرمايه گذاري بنيادي ياد مي شود.

نظريه سرمايه انساني، ضمن تاکيد بر بهره ور بودن سرمايه گذاري در منابع انساني، استدلال مي کند که اين سرمايه گذاري ها، سبب افزايش ظرفيت و توان توليد و بهره وري افراد مي شود. از نقطه نظر اقتصادي، گرچه بازگشت سرمايه گذاري در نيروي انساني، اغلب مستلزم فرآيندي طولاني و بلند مدت است، ليکن بازدهي آن بسيار عميق و گسترده بوده و در تمام کنش هاي فردي و جمعي افراد آموزش ديده انعکاس مي يابد.

یکی از شاخصه های توسعه پایدار، درونی کردن مفهوم توسعه در نسل های جامعه است؛ از این رو سرمایه  گذاری و برنامه ریزی در آموزش و پرورش انسان هایی علم گرا، با مهارت، نظام مند، پژوهشگر و به بیان دیگر دارای انعطاف ذهنی و تحرک اندیشه، قادر خواهد بود فرآیند توسعه را در تمامی ابعاد جامعه گسترش داده و افراد جامعه را به عنوان اصلی ترین عوامل توسعه به بهترین شکل آموزش داده و به ارتقای کمی و کیفی جامعه کمک کند.

از منظر دیگر، آموزش باعث می شود که افراد در برابر تغییرات نه تنها مقاومت نکنند، بلکه به دلیل داشتن انعطاف پذیری لازم، استقبال نیز بنمایند؛ این پدیده خود از شاخصه  های مهم در رابطه با توسعه پایدار است.

اهمیت آموزش در مقوله توسعه پایدار به گونه  ای است که در مجامع بین المللی نیز به آن توجه بارزی می شود. به عنوان نمونه سازمان ملل از زمانی که مفهوم توسعه پایدار برای اولین بار در این سازمان مطرح گردید، به نقش آموزش در توسعه پایدار پرداخته و در این حوزه مطالعات، کنفرانس ها و همایش های متعددی را نیز برگزار نموده است.

متاسفانه با وجود اهمیت فوق العاده موضوع آموزش و پرورش و بالنتیجه عوامل آموزشی (یعنی معلمان) که ذکر آن در بالا رفت شواهد عملکردی مسئولین امر در کشور ما نشان می دهد آنها هنوز به اهمیت و ارزش بنیادین آموزش و پرورش اعتقاد نداشته و ندارند که تجلی حداقلی این عدم اعتقاد در بی تفاوتی به معیشت و شان و جایگاه معلمان کاملا نمایان است و از همین رو هرازگاهی با اعتراض معلمان به اشکال مختلف روبه رو  هستیم که البته از این حیث معلمان قابل مواخذه نبوده و نیستند چرا که تضییع آشکاری در حقوق مادی و معنوی آنها صورت گرفته و می گیرد.

از جمله مطالبات و دلایل اعتراض معلمان عبارتند از :

* حقوق پایین این شغل و عدم‌ رسیدگی مسئولان به معیشت این قشر

* درصد افزایش حقوق سالانه کمتر در مقایسه با دیگر کارمندان دولت

* نقایص خدمات بیمه ای و بیمه تکمیلی

* عدم برخورداری از مزایایی مشابه با مزایای دیگر کارمندان دولت

* نزول جدی شان و جایگاه معلمین با تغییر نظام و سیستم آموزشی کشور

بر این اساس ضرورت دارد مجلس شورای اسلامی به واسطه قدرت قانون گذاری خود ضمن انجام اصلاحات لازم در سیستم و ساختار آموزش و پروش کشور دولت را موظف به حل مشکلات ریز و درشت جامعه معلمان بنماید چرا که واقعیت آن است روند حاضر از رغبت و انگیزه معلمان جهت انجام فعالیت های آموزشی خود روز به روز کاسته  و چنان چه این روند به بی رغبتی و بی انگیزگی کامل برسد در ادامه ای نه چندان دور کشور تاوان سنگینی را خواهد پرداخت.

تاوانی که نسل های آینده؛ ما را نخواهند بخشید، به جرات می توان گفت نمی شود نقش مجلس را در این میان بی ارزش دانست ؛ چرا که همان طور که پیشتر هم گفتم مجلسیان می توانند با تحلیل و بررسی همه جانبه در صدد برون رفت از این مشکل هم دولت را یاری نمایند و هم در کاهش انگیزش های جامعه فرهنگی نقش به سزایی داشته باشند .

این روزها که جناح های سیاسی به اشکال مختلف در حال صف بندی هستند چقدر خوب می شد که یکی از صف های تشکیل شده در هزار توی سیاست بازی نمایندگان صف فرهنگیان باشد چیزی که در ادوار گذشته خلع آن به وضوح مشهود بوده است .

بوده و هستند که بسیاری ازنمایندگان با لباس معلمی به مجلس رفته اند و آن وقت سیاست مدار از مجلس بیرون آمده اند و این در حقیقت از ضعف علمکردی فرهنگیان می تواند ریشه بگیرد .

من منکر آن نیستم که فرهنگیان می توانند نقش به سزایی در سیاست های کلان جامعه داشته باشند اما اینکه فراکسیونی متشکل از معلمان که بتوانند بار مطالبات فرهنگیان را در مجلس به دوش بکشند واقعا خالی است .

و این خلاء همان چیزی است که رابط بین مجلس و فرهنگیان است .

لذا من گمان می کنم اگر معلمان به درستی تشخیص داده اند که توسعه پایدار نیاز به سرمایه گذاری انسانی است باید زمینه این مهم را نیز فراهم نمایند نه آنکه با منفعل عمل کردند و غیر سیاسی شدن خود را کاملا کنار بکشند .

در هر حال انتخابات پیش رو می تواند سهم بزرگی برای معلمان  بهمراه داشته باشد ، انتخاباتی که به قولی گفته می شود بیش از 12 هزار نفر در آن شرکت کرده اند .

آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در سایت سخن معلم
با گروه سخن معلم باشید .

https://telegram.me/sokhanmoallem

ارسال مطلب برای سخن معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

  گروه اخبار /

سیاوش شهریور در مراسم گرامی داشت سالروز تاسیس نهضت سوادآموزی که در سالن سعدی برج میلاد برگزار شد، اظهارداشت: یکی از الزامات دنیای امروز داشتن یک مدرک تحصیلی است و در جامعه‌ای که در آن بیسواد باشد جامعه توسعه یافته و پیشرفته محسوب نمی‌شود. وی با ارائه آماری از رشد نگران کننده طلاق، اعتیاد، بالا رفتن سن ازدواج و بیسوادی در کشور پرداخت و گفت: با صراحت می‌گویم فوق لیسانس‌های امروز از تحصیل کرده‌های ششم قدیم بی سوادتر هستند.

مدیرکل امور اجتماعی و فرهنگی استانداری تهران تصریح کرد: فوق لیسانس‌های ادبیات امروز از نوشتن یک نامه ساده و یک عریضه اداری عاجز هستند. شهریور ادامه داد: هم‌اکنون 70 درصد جوان‌ها در دانشگاه‌ها نماز نمی‌خوانند، زنگ انشای مدارس کجا رفت؟ دیپلمه‌های این مملکت یک حکایت ساده از شعبی حفظ نیستند و حتی لیسانس‌های جغرافی نمی‌توانند یک شهر از شهرهای خراسان یا فارس را نام ببرند.

وی با بیان اینکه بی‌سوادی این مملکت را دارد از پا در می‌آورد، اظهارداشت: اگر ماشینی ساخته شد که در جاده ترمزش عمل نکرد، سپرش از مواد نامرغوب ساخته شد و موتورش به موقع عمل نکرد از کارگر آن کارخانه ماشین‌سازی تا مدیران ارشد آن همه مقصر هستند.

مدیرکل امور اجتماعی و فرهنگی استانداری تهران ادامه داد: اگر معلمی دانش‌آموزی را تربیت کرد و آن فرد در آینده نماینده مجلس و یا رئیس جمهور شد و بخشنامه‌ای را بدون آنکه موضوع آن را درک کند صادر کرد و تقوای لازم نداشته و دست درازی به بیت‌المال کند آن معلم هم در گناه وی شریک است.

شهریور بر ضرورت معرفی حداقل یک رمان به دانش آموزان در کلاس‌های درس تاکید کرد و گفت: زمانی در یکی از دبیرستان ها برای بازدید مراجعه کردم و متأسفانه هیچ کدام از دانش‌آموزان محمود دولت‌آبادی را نمی‌شناختند و نمی‌دانستند وی که لیاقت گرفتن نوبل ادبیات را دارد سال‌ها پشت دروازه تبعیض مانده است.

مدیرکل امور اجتماعی و فرهنگی استانداری تهران با بیان اینکه باید یک نگاه جامع به بی‌سوادی شود، افزود: بی‌سوادی فقط به خواندن و نوشتن نیست بلکه نداشتن سواد زندگی و سواد گفت‌وگو جزئی از بی‌سوادی است چرا که هم‌اکنون مشاهده می‌کنیم برخی از سیاسیون و مراجع فکری ما نمی‌توانند صحیح با یکدیگر صحبت کنند.

وی با اشاره به ضرورت نگاهی نو به حوزه آموزش و پرورش گفت: جوان‌های امروزی معنای عشق را نمی‌دانند اما هوس را به خوبی شناخته‌اند و جوان امروز باید با ادبیات این سرزمین آشنا باشد چرا که سرشار از عشق است.

شهریور با بیان اینکه جامعه با سرعت سرسام‌آوری به سیاهچاله‌ای که من نام آن روزگار فاجعه می‌نامم در حال حرکت است، تصریح کرد: اگر امام زمان (عج) ظهور کند از ما سرباز نمی‌گیرد، باید به آموزش، به مطالعه و به موضوع سواد نگاه همه جانبه شود.

مدیرکل امور اجتماعی و فرهنگی استانداری تهران در پایان سخنان خود با انتقاد از مدیر بی‌سوادی که در ساخت مسکن مهر سهیم بوده است، گفت: به صورت انبوه مسکن ساخته شده است اما برای مسجد، مدرسه، بیمارستان، سینما و کلانتری در این مجموعه خانه‌ها فکری نشده است و همین مسائل باعث آسیب‌های اجتماعی می‌شود.

بهار نیوز

آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در سایت سخن معلم
با گروه سخن معلم باشید .

https://telegram.me/sokhanmoallem

  هدف اصلی این نوشتار نه زیر سؤال بردن تلاش های بی دریغ و ارزشمند قاطبه بدنه سالم و خدوم آموزش و پرورش بلکه توجه دادن مسؤولان امر به نقص و اشکال ساختاری در نظام گزینش فعلی ایران است. نگارنده در طول مدت قریب به بیست سال تدریس در مدارس، از نزدیک شاهد زحمات مسئولانه و دلسوزانه  فرهنگیان بوده است و از اینکه عضو کوچکی از جامعه عظیم فرهنگیان ایران است به خود می بالد. اما این موضوع مانع از آن نمی شود که اشکالات و کاستی هایی را که در نظام تعلیم و تربیت کشور می بیند گوشزد کند.

متأسفانه هر گاه خبر اتفاق تأسف باری از این جنس در جامعه پخش می شود رسانه ها با پوشش خبری نامناسب موجب جریحه دار شدن وجدان جامعه و تشویش اذهان عمومی می شوند بی آنکه به ریشه یابی آن ها بپردازند. با این کار هم در حق معلمان و دانش آموزان ستم می کنند و هم به جایگاه آموزش و پرورش در اذهان عمومی جامعه لطمه می زنند.

نگارنده این نوشتار تلاش کرده با نگاهی همه جانبه به ریشه یابی این معضلات در مدارس بپردازد و برای پیش گیری از وقوع آن هاراه حل ارائه دهد تا با این کار به سهم خود هم از حیثیت معلم دفاع کرده باشد و هم به سالم سازی فضای تعلیم و تربیت در مدارس یاری رساند. 

اخیراً تصاویری منتشر شده که در آن آموزگار جوانی در کلاس و در مقابل دیدگان دیگر دانش آموزان با آرامش تمام دو کودک دانش آموز را با سیلی های محکم می نوازد و بدتر آنکه این دو دانش آموز را وادار می کند با تمام توان به صورت یکدیگر سیلی بزنند و از آنها می خواهد به نوبت این کار را چندین بار و با شدتی که مورد رضایت او است تکرار کنند. گویا این آموزگار از شکنجه دادن کودکان لذت می برد یا به نوعی با این کار آب بر آتش شعله ور درون خود می ریزد.

وقوع این صحنه ی هولناک قبل از همه چیز حکایت از روان ناسالم و بیمار آن آموزگار دارد که باید بلافاصله از تدریس کنار گذاشته شود و جهت درمان به مراکز مربوطه و یا احیاناً به مراجع قضایی معرفی گردد.

اما نکته مهم دیگری که نباید مورد غفلت قرار گیرد نقش نظام گزینش معلمان در وقوع این حوادث است؛ حوادث دل خراش و تکان دهنده ای که وقوع شان در گوشه و کنار کشور ناکارآمدی نظام گزینش معلم در ایران را بیش از پیش آشکار می کند.

رویکرد نظام سنتی گزینش در ایران که تحت تأثیر شرایط حاکم بر جامعه در اوایل پیروزی انقلاب شکل گرفته، ایدئولوژیک بوده، با رویکردهای علمی و تخصصی فاصله زیادی دارد.

در این سیستم با استفاده از روش های مصاحبه و تحقیق محلی و بدون اعتنا به شاخص های حرفه ای و ویژگی های شخصیتی مورد نیاز در پست های مورد تصدی، به گزینش داوطلبان اقدام می نمایند.

ما حاصل تحقیق محلی، در بهترین شرایط ،اطلاعات نه چندان دقیق و قابل مناقشه در باره نوع پوشش داوطلبان، میزان تقید آنها به مناسک دینی و مذهبی نظیر حضور در نماز جمعه، مساجد، راهپیمایی ها و نوع خلاق و رفتار آن ها از دید اهالی یک محل و بر اساس سلایق، برداشت ها و قضاوت های فردی است.

مؤلفه ی اصلی تعیین کننده ی میزان امتیاز یک داوطلب در یک مصاحبه حدوداً 15 دقیقه ای ،اظهارات و نمود ظاهری خود او و نوع پاسخ هایی است که به پرسش های کلیشه ای مصاحبه کنندگان ارائه می دهد. در این مصاحبه ها شاخص هایی نظیر اطلاعات عمومی سیاسی، اجتماعی و دینی، عضویت در پایگاه های بسیج، ایثار گری، مهارت در رو خوانی قرآن، پوشش ظاهری، و البته قدرت بیان و اعتماد به نفس فرد مورد توجه قرار می گیرند.

ملاک قرار دادن این مؤلفه ها و شاخص ها اگرچه مناسب است اما برای داشتن گزینشی علمی، صحیح و اطمینان آور کافی نیست.

تعلیم و تربیت نسل آینده یک کشور امری بس خطیر است و افرادی که برای این منظور انتخاب می شوند ضروری است خود تربیت درستی داشته، از سلامتی روحی و روانی بالایی برخوردار باشند.

از اینجا اهمیت توجه به صلاحیت حرفه ای و ویژگی های روان شناختی داوطلبان روشن می شود. اما در کمال ناباوری ، این مقوله ها جایگاهی در نظام گزینش فعلی ایران ندارند و ضروری است با تجدید نظر جدی در نظام گزینش داوطلبان تدریس در آموزش و پرورش، صلاحیت حرفه ای و ویژگی های روان شناختی و رفتاری آنان مورد ارزیابی دقیق قرار گیرد.

این یک کار کاملاً علمی و تخصصی است و توسط روان شناسان و مشاوران و از طریق تست های دقیق علمی قابل انجام است بنابر این شرط تحقق آن ایجاد تغییرات اساسی درنظام گزینش معلم است و در این راستا لازم است متصدیان پست های هسته ی گزینش از میان افراد واجد شرایط حرفه ای و تخصصی لازم برای انجام وظایف محوله انتخاب شوند.

با توجه به اینکه آموزش و پرورش کادر آموزشی مورد نیاز خود را از دانشجویان دانشگاه فرهنگیان جذب می کند پیشنهاد می شود در نحوه گزینش دانشجویان این دانشگاه تجدید نظر شود و گزینش  یک مرحله ای، به گزینش دو مرحله ای یا مستمر تغییر یابد :

گزینش قبل از ورود به دانشگاه، گزینش در حین تحصیل و گزینش پس از اتمام تحصیل در دانشگاه. همچنین لازم است در گزینش آموزگاران و دبیران شاخص های حرفه ای و ویژگی های روان شناختی و رفتاری به عنوان شاخص های اصلی مورد توجه قرار گیرد.

تدریس در مدارس فی نفسه امری دشوار است اما ادعای گزافی نیست اگر بگوییم تدریس در اغلب مدارس ایران کاری بس شاق و طاقت فرسایی است. وضعیت دانش آموزان در مدارس ایران که نوعاً از مشکلات خانوادگی، اقتصادی، فرهنگی و از همه مهمتر، تربیتی رنج می برند، شرایط نامناسب فیزیکی اغلب مدارس، تراکم بالای کلاس ها و درگیری های مکرر دانش آموزان و اولیای آنها با معلمان مؤید این ادعا است.

کار در چنین شرایطی موجب فرسایش اعصاب و روان آموزگاران و دبیران و ایجاد نارضایتی شغلی بالا در آن ها می شود. پایین بودن حقوق، اعمال تبعیض های ناروا و عدم حمایت های قانونی لازم را نیز باید بر این عوامل افزود. کار در چنین شرایط دشواری، نیازمند جذب افرادی با توانایی های حرفه ای و ویژگی های رفتاری و روان شناختی بالاتر از حد متوسط جامعه است.

آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در سایت سخن معلم
با گروه سخن معلم باشید .

https://telegram.me/sokhanmoallem

ارسال مطلب برای سخن معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه اخبار /

امروز شنبه دوازدهم دی ماه نشست تشکل های معلمان در محل انجمن اسلامی معلمان ایران برگزار شد .

در این هم اندیشی نمایندگانی از تشکل های " انجمن اسلامی معلمان ایران " ، " سازمان معلمان ایران " ، " کانون صنفی معلمان ایران ( تهران ) ، مجمع فرهنگیان ایران اسلامی و شاخه فرهنگیان حزب اعتدال و توسعه حضور داشتند و به ارائه نظرات و دیدگاه های خویش پرداختند .

مشروح این گزارش به زودی منتشر خواهد گردید .

پایان پیام /

آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در سایت سخن معلم
با گروه سخن معلم باشید .

https://telegram.me/sokhanmoallem

ارسال مطلب برای سخن معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه رسانه و تشکل / در ادامه سلسله مطالب " معرفی تشکل ها " این بار تشکل « جبهه متحد فرهنگیان » معرفی می گردد .

« گروه سخن معلم » آمادگی آن را دارد تا همه تشکل های قانونی کشور ازطریق این رسانه به معرفی خود و برنامه های خویش بپردازند .

  معلمی و تدریس در شکل کنونی اش، شغل و حرفه ای مدرن و همزاد با عصر نوین است. این شغل در ایران با تاسیسِ دارالفنون آغاز و به صورتِ رسمی و اداری از زمان پهلوی اول وارد ساختارِ اداری و دولتی ایران شد.  شکل و ساختار این شغل بر گرفته از اروپا و آمریکا بوده و با شکل سنتی تدریسِ هزار ساله کودکان و نوجوانان در ایران کاملاً  متفاوت می باشد.

ساختار آموزش و پرورش در ایران - حتی در مدارس غیر دولتی - از طرفی کاملاً وابسته به دولت و حکومت و تصمیمات آن می باشد و از سوی دیگر به خاطرِ به لحاظِ ماهیت آگاهی - بنیانِ آن معمولاً در  اصطکاک با تصمیماتِ رسمی می باشد. ویژگی منحصر به فردِ  این حرفه و شغل، تماس و ارتباطِ وسیع آن با قشر وسیعی از جامعه می باشد.  هر گونه تصمیم دولتی یا حرکتِ اجتماعی معلمان در این حیطه، تقریباً بر تمامی جامعه تاثیر گذار خواهد بود. این خصوصیتی است که تقریباَ با اطمینان می توان گفت که هیچ قشر و شغل و حرفه ای دارای آن نیست. ساختارِ چند وجهی و پیچیده این حرفه می طلبد که چه حکومت و چه فرهنگیان و معلمان در ارتباطی مدوام و سازنده  با هم قرار داشته باشند. دو طرف باید زبانِ هم دیگر را فهمیده و سعی در رفعِ سوء تفاهم های موجود داشته باشند.

دولت باید به معلمان به عنوانِ قشری موثر با نقشی حساس و سرنوشت ساز در سرنوشتِ کشور نگاه کند که ضعفِ آن ها ضعفِ جامعه و قوّتِ آن ها قوّت جامعه است. بدنه ی آموزش و پرورش کشور عموماً بدنه ای تحصیل کرده ،آگاه و دل سوز می باشند که می توانند مشاورانی امین برای دولت و ملت محسوب شوند.  ، نگاه  کار فرمایانه به معلمان، به عنوانِ کارمندانی حقوق بگیر غیر مولّد، علاوه بر آن که دور از واقعیت بوده، می تواند برای حال و آینده کشور بسیار خطرناک باشد.ن

گاه غالبِ معلمان نیز  به دولت به عنوانِ کار فرمایی ثروتمند، همه کاره و البته بی توجه به کارکنانِ خود است که فقط در شرایطی خاص و بالاجبار تغییراتی اندک در شرایط آن ها به وجود می آورد. این فضا البته تا حدِ زیادی ناشی از شکافِ تاریخی دولت - ملت و نقش تعیین کننده نفت به عنوان در آمدِ اصلی دولت ها، در کشورِ ماست. اما از معلمان ، به عنوانِ قشری آگاه و آگاهی بخش، انتظار آن است که  ضعف ها و کاستی های نظری و عملی خود را پذیرفته و با قبول واقعیتِ دولت و نقشِ تعیین کننده آن به خصوص در کشورهای در حالِ توسعه، سعی در ایجادِ دیالوگی سازنده  - که می تواند در مواردی منتقدانه هم باشد -   با ساختارهای حکومتی داشته باشند.

برای ایجادِ این ارتباط، شاید ایجاد پارلمانِ معلمان مفید باشد اما پیش از آن وجودِ کانون های صنفی معلمان با اسامی مختلف و به رسمیت شناختن وجودِ آن ها ( و نه لزوماً سخنِ آن ها ) از سوی حکومت، امری ضروری است که مانع غلبه یافتن فضایِ تند روی بر گفتمانِ معلمان خواهد شد. از دلِ این کانون ها و انجمن های مختلف، نمایندگانی پیدا خواهند شد که می توانند بنیانِ هر گونه مجمع یا پارلمانِ مشورتی -  صتفی معلمان را بنا نهند.

معلمان قشری وسیع با عقاید و افکارِ متفاوت و حتی متضاد می باشند. این نوشته تلاشی برای رسیدن به اصولی مشترک در بین تمامی معلمان است تا بر اساسِ این اصولِ مشترک، امکانِ رسیدن به اقداماتی مشترک را فراهم سازند.  

1. حرکتِ صنفی- شغلی معلمان ،حرکتی مصلحانه و اصلاح طلبانه است بدین معنی که معلمان - به عنوانِ معلم نه به عنوانِ فعالِ سیاسی - به دنبال براندازی نظامِ سیاسی یا حتی تغییرِ دولت ها نیستند. آن ها خود را دل سوز ِ نظامِ سیاسی کشورشان دانسته و بر این اساس خود را موظف به تذکرِ دائمِ کاستی ها و ضعف های موجود در حیطه کاری خود و تلاش برای اصلاح آن ها می دانند. حداکثر تلاشِ سیاسی آنان، راضی کردنِ دولت یا مجلس به برکناری یا استیضاح وزیر وقت یا پیش از آن، قانع یا وادار کردن نهادهای فوق برای مشورت خواستن از نهاد های معتبرِ صنفی در باره انتخابِ وزیری مناسب می باشد هر چند که به اعتقاد آن ها تلاش برای ایجادِ تحولاتِ ساختاری، بسیار مهم تر از تغییر افراد یا حتی دولت ها و نمایندگان مجلس می باشد. کُنش سیاسی آن ها در جهارچوب فعالیت های مسالمت آمیز و قانونی می باشد. گفت و گوی انتقادی، پیگیری و پشتکار، و در شرایطِ سخت، صبر و شکیبایی را وظیفه خود می دانند.

2. حرکتِ صنفی معلمان حرکتی گام به گام و حداقلی است. به این معنا که به دنبال رسیدن به اهدافِ واقعی و ملموس - و نه خیالی و بلند پروازانه -  و در یک فرآیند زمانی مناسب می باشد تا با تحلیلی جامع و علمی از امکانِ تحقق خواسته خود و محاسبه فایده و هزینه آن ، اطمینان نیابد؛  هرگز نیروی خود را صَرفِ تلاش برای دست یابی به آن نمی کند.

او می داند آن هایی که شتاب زده و در زمانی کوتاه به دنبال رسیدن به  همه  چیز می باشند در نهایت  به هیچ چیز نمی رسند و حاصلِ کارِ آن ها چیزی جز یاس و دل سردی نخواهد بود.

3. این حرکت دارای خط قرمزهایی است که تعدادی از آن ها مانند تعهد به حفظ تمامیت ارضی و استقلال و امنیت کشور، مربوط به اصولِ کلانِ ملی و تعدادی دیگر، مانند به رسمیت شناختن حقوقِ انسانی و کاری معلمان و تلاش برای ارتقاء کیفیت زندگی آنان، مربوط به اصول کلان گروهی و صنفی می باشد.

4. این حرکت، هیچ صنف یا گروه و طبقه ی شغلی را دشمن یا معارض خود نمی داند. آرزوی او رفاه تمامی شهروندان است و هیچ وقت، سرنوشتِ خود را جدا از سرنوشتِ دیگر هم وطنان خود نمی داند اما تمرکز او بر رفع تبعیض از قشرِ معلمان و ارتقاء جایگاه اجتماعی او قرار دارد. البته به طریقِ اوُلی، کادرهای اداری و سازمانی آموزش و پرورش را نه مزاحم که مدافع و همکار و همراه خود می داند.

5. این حرکت، حرکتی ایدئولوژیک، قومی، زبانی و جنسیتی نیست. هر معلمی با هر تفکر، عقیده و مذهبی و فارغ از قوم، زبان و جنسیتش می تواند در این حرکت، شرکت داشته باشد. هیچ معلمی نباید به خاطر عقاید و علایقِ مذهبی یا سیاسی یا تفاوت های هویتی اش از حقوق اجتماعی خود محروم گردد. دست آوردهای احتمالی این حرکت برای همه ی معلمان خواهد بود حتی برای معلمانی که با این حرکت مخالف یا دشمن بوده اند. این حرکت دفاع از حقوق حقه تمامی معلمان را وظیفه ی اصلی خود می داند.

6. حرکتِ اصلاح طلبانه معلمان برای بهبود در چهار زمینه اصلی اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، و اداری - شغلی به صورتِ متعادل و متوازن می باشد. اما ممکن است هر زمان، یکی از آن ها نیازمندِ توجه و تمرکز بیشتری باشد. شرایط،  زمینه ها و واقعیت ها، اولویت اولِ این حرکت را مشخص می کنند.

7. حرکت صنفی معلمان - بدون آن که داعیه و هدفِ کسبِ قدرت داشته باشد - سعی می کند در صورت لزوم و در شرایطِ مناسب از پتانسیل هایی چون انتخابات مجلس شورای اسلامی یا شوراهای شهر و روستا برای رساندن صدای خود به ساختِ قدرت و تشویق و ترغیبِ مقاماتِ اجرایی، تقنینی و قضایی، اهداف و خواست های خود را پی گیری کند.

بدیهی است که نمایندگانِ راه یافته به این گونه نهادها می توانند گرایش های سیاسی مختلف  و حتی متضاد داشته باشند اما آن ها از پیش پذیرفته اند در قبال دریافت حمایت جامعه فرهنگی، باید برای تامین اهداف آن ها نهایت استعداد و توان خود را بکار ببرند.

8. حرکتِ صنفی معلمان شرطِ حیاتِ خود را تعمیق فرهنگِ آشتی و گفت و گو، قدرتمند بودن نهاد های مدنیِ قانونی، و آزادبودنِ رسانه های همگانی قانونی می داند بنا بر این از هرگونه حرکت و اقدامِ مسالمت آمیزی که به تقویتِ موارد فوق یاری رساند حمایت و از هر گونه اقدامی که به جدایی و تفرقه، کینه توزی، خشونت،  تضعیف نهاد های مدنیِ قانونی و تحدید آزادی های مشروعِ منجر شود خود داری کرده و  با اِعمال این گونه رفتارها از سوی دیگران، به شدت مخالف بوده و در حدِ توانِ خود با آن مبارزه می کند.

9. حرکتِ صنفیِ معلمان حرکتی اخلاقی و عقلانی است. حرکتِ معلمان در هیچ شرایطی به خود  اجازه نمی دهد از این دو مرز عبور کند. اخلاق و عقلانیت هم در این جا در مفهومِ رایج و متداولِ آن ها در میانِ مردمانی که به عاقل بودن و اخلاقی بودن معروف هستند به کار رفته است؛ چون اگر بخواهیم وارد نزاع متکلمان، فیلسوفان و علمای اخلاق در باب این دو مفهوم ِ مهم شویم هیچ وقت به یک نتیجه مشترک نخواهیم رسید.

قدرِ مشترکِ نظریات مختلف در این دو باب، مانندِ اصلِ منطقی آزمون پذیری نظریات و یا اصولِ اخلاقی تسلیم به حقیقت و تلاش برای کاستنِ رنج دیگر انسان ها، می تواند ملاک عمل ما در این موارد قرار گیرند.

10. حرکت صنفی معلمان، حرکتی دموکراتیک در اصول، نخبه گرایانه در روش و توده گرایانه در اهداف است. به این معنی که این حرکت، بر اساس اصولِ دموکراتیک، تصمیم گیری کرده و به دنبالِ بیشترین و با دوام ترین سود برای بیشترین افراد در کم ترین  پروسه زمانی و با کم ترین هزینه اجتماعی می باشد اما در این راه هیچ گاه روی به حر کت های پوپولیستی و شعارهای عوام فریبانه نخواهد آورد و تدوینِ روش و منشِ خود را به عهده نخبگانی از خود خواهد گذاشت که بر اساس عقلِ جمعی و به دور از هیاهو های روز مره اقدام نمایند زیرا معتقد است معلمان مغز جامعه هستند نه بلند گوی آن.

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در سایت سخن معلم
با گروه سخن معلم باشید .

https://telegram.me/sokhanmoallem

ارسال مطلب برای سخن معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

  نزدیک شدن به موعد انتخابات مجلس بار دیگر این بحث را در بین فعالان کانون های صنفی مطرح کرده است که آیا کانون های صنفی معلمان مطابق اساسنامه مجاز به معرفی کاندیدا و ائتلاف با احزاب سیاسی و ارائه لیست انتخاباتی هستند؟

در ماده 1 اساسنامه کانون صنفی معلمان آمده است : "کانون صنفی معلمان ایران انجمنی است صنفی، علمی، یا صنفی تخصصی ، غیر سیاسی و غیر انتفاعی ..."

با این وجود در انتخابات مجلس هفتم در سال 86 شش نفر  از اعضای هیات مدیره کانون صنفی تهران به عنوان کاندیدا ثبت نام کردند .
 
در جواب این پرسش که کانون صنفی یک تشکل غیر سیاسی است ، چگونه اعضای هیات مدیره آن در انتخابات مجلس، که  رویدادی سیاسی است به عنوان کاندیدا ثبت نام کرده اند؟ آن شش نفر  گفتند که تنها به اعتبار شخصیت حقیقی خود در پروسه انتخابات وارد شده اند.

در واقع بین شخصیت حقیقی خود به عنوان یک شهروند و شخصیت حقوقی خود به عنوان عضو هیات مدیره کانون تفکیک قایل شدند.
 
 این استدلال از سوی برخی از اعضای هیات مدیره کانون پذیرفته و از سوی برخی پذیرفته نشد . در سال 86 تعدادی  از اعضای اصلی و علی البدل هیات مدیره و یکی از بازرسان کانون ، با اعلام تشکیل طیف صنفی کانون از آن جدا شدند.
 
رسول بداغی ، محمد خاکساری ، رییس زاده ترک ، حمید پوروثوق، عبدالرحمن ایران نژاد  و خانم ثریا دارابی از جمله اعضای گروه منشعب بودند.
 
این عده در سایت خود، افراد باقیمانده را طیف سیاسی – تجاری کانون نامیدند.
 
تجربه ورود اعضای هیات مدیره کانون به انتخابات آزمونی  پرهزینه و بی فایده بود . اولا همه اعضای هیات مدیره کانون رد صلاحیت شدند. ثانیا حمایت اعضای هیات مدیره از لیست سه نفره خارج از کانون،  هم نتیجه ای به بار نیاورد و ثالثا این اقدام در بین فعالان صنفی کانون  شکاف ایجاد کرد.

اخیرا یک فعال صنفی که نقش غیر رسمی سخنگوی کانون تهران را دارد، نوشت : "خطری که  این روزها کانون های صنفی را به شدت تهدید می کند،استفاده از اعتبار و نام کانون های صنفی برای مقاصد جناحی و انتخاباتی است ... براساس اساسنامه و ماهیت صنفی کانون ها ،هیچ کدام حق حضور در چنین مناسباتی را ندارند."
 
وی در ادامه هشدار داد که اعتباری که فرد در مسیر فعالیت های صنفی کسب کرده است نباید خرج هزینه های انتخاباتی شود.

 در ادامه مطلب خواهم گفت که هر چند اصل هشدار درست است، اما در شرایط فعلی  خطر واقعی این است که گرایش غالب در کانون ها با تحریم کنندگان انتخابات هم صدا شوند .

در واقع ، این اعلام خطر آدرس غلط دادن است. در واقع این اعلام خطر شعر فردوسی را تداعی می کند که گفت :

چو بهمن به زاولستان خواست شد/  چپ آوازه افکند و از راست شد. "
 
این سخن درستی است که کانون طبق اساسنامه نباید وارد فعالیت سیاسی شود و از طرفی انتخابات مجلس سیاسی ترین اتفاق کشور است .
 
اینکه افراد هیات مدیره برای خود دو شخصیت حقیقی و حقوقی قایل شوند ،در حوزه مسایل شخصی حرف درستی است. مثلا اعضای هیات مدیره می توانند در انتخابات به عنوان شهروند  شرکت کنند و به نامزد مورد علاقه خود رای بدهند،یا انتخابات را تحریم کنند.  اما ورود اعضای هیات مدیره به عنوان کاندیدا در انتخابات و شرکت در ائتلاف های سیاسی مادام که عضو هیات مدیره هستند و همچنین تبلیغات علیه شرکت در انتخابات ،  با ماهیت غیر سیاسی کانون مغایر است.
 
بدیهی است صحبت در مورد افراد هیات مدیره است و نه اعضای معمولی تشکل ها.
 
وقتی می گوییم کانون های صنفی و اعضای هیات مدیره این تشکل ها نمی توانند وارد پروسه انتخابات شوند ، آیا معنایش تحریم انتخابات و تشویق معلمان به عدم شرکت در انتخابات است؟

معلمان هم مانند دیگر اقشار ملت گرایش های سیاسی مختلفی دارند  و براساس گرایش سیاسی خود به فرد یا افردی از میان کاندیداها رای می دهند.
 
در میان معلمان افراد متمایل به اصولگرایان تندرو ، اصولگریان،اصلاح طلبان ، اعتدالی ها و... حضور دارند . حدود 20 تا 30 درصد معلمان هم به دلایل مختلف سیاسی ، عقیدتی و شخصی  در انتخابات شرکت نمی کنند.

به نظر می رسد میزان حضور معلمان در انتخابات تابع نُرم عمومی جامعه است و میزان مشارکت آنها بین 60 تا 70 درصد است. به عبارت دیگر ، معلمان هر چند مطالبات صنفی یکسانی دارند ، اما از نظر سیاسی متکثرند و در انتخابات بر اساس همین تکثر به افراد و لیست های مختلف رای می دهندیا اصلا در انتخابات شرکت نمی کنند.

 خطری که فعال صنفی در مورد استفاده از اعتبار و نام کانون های صنفی برای مقاصد جناحی و انتخاباتی مطرح کرده اند، در شرایط فعلی زمینه بروز ندارد.اعضای هیات مدیره کانون تهران و متحدان آن در شرایط سال 86 قرار ندارند.
هیات مدیره کانو نها در شرایطی نیستند که حتی اگر تمایل داشته باشند بتوانند کاندیدا معرفی کنند. ضمن این که گرایشی که امروز در کانون ها غالب است با سال 86 متفاوت است و  اصولا این گرایش حتی اگر اساسنامه هم اجازه بدهد تمایلی به حصور در انتخابات و اعتقادی به اثر بخشی آن ندارد.

به نظر من خطری که کانوها را تهدید می کند لغزیدن به سمت تحریم انتخابات است. روشن است که کانون ها چه به تنهایی و چه در قالب شورای هماهنگی، رسما  انتخابات را تحریم نمی کنند. اما نگاهی به تبلیغات فعالان متمایل به تشکل های صنفی در فضای مجازی به ویژه گروه های تلگرام نشان می دهد که عده ای از فعالان ، به طور غیر رسمی در صدد بی اعتبار کردن انتخابات و تشویق معلمان به عدم حضور در انتخابات هستند.

تبلیغ برای عدم حضور معلمان در انتخابات و بی اعتبار کردن انتخابات فعالیتی سیاسی همسنگ معرفی کاندیدا ها و حمایت از لیست های انتخاباتی است.

کانون تشکلی صنفی است و نباید لیست انتخاباتی بدهد ، یا وارد ائتلاف های سیاسی شود ، یا له و علیه نامزدها تبلیغ کند و یا انتخابات را تحریم کند و یا در ارگان های تبلیغاتی خود مانند گروه های تلگرام ، در صدد بی اعتبار کردن روند انتخابات برآید.

گروه های مجازی که توسط کانون اداره می شوند یا باید نسبت به روند انتخابات کاملا سکوت کنند یا اگر موضع انتخاباتی می گیرند  اعلام کنند که معلمان در موضع صنفی متحد ، اما در موضع سیاسی متکثرند و بر اساس تشخیص سیاسی خود عمل کنند.

آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در سایت سخن معلم
با گروه سخن معلم باشید .

https://telegram.me/sokhanmoallem

ارسال مطلب برای سخن معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید