جناب دکتر عبدالهی

عزیز سلام

در ابتدا لازم است اقرار کنم که جنابعالی را در جلسه‌ای که سال قبل برای افزایش مشارکت در انتخابات مجلس برای‌مان گذاشته بودید مدیری انرژیک، مردم‌دار، مشورت‌پذیر و صبور دیدم ، افسوس که برخی از مدیران کوتوله و مشاوران جهت‌دار دور و اطراف تان را گرفتند و ...

فارغ از اینکه اکثر ادارات و نهادهای تابعه شما در دور اول انتخابات ریاست جمهوری لابد به طور خودجوش برای دکتر قالیباف سینه می‌زدند و البته در دور دوم نیز بخش‌های اداری مجموعه‌هایی مانند آموزش و پرورش استان البرز برای دکتر جلیلی سنگ تمام گذاشتند (گوشه‌هایی از آن در ایام تبلیغات رسانه‌ای گردید) به عنوان یک شهروند البرزی از جنابعالی خواهشمندم در فرصت اندک باقیمانده از دوره مدیریتی خود، گزارشی از عملکرد حدود سه ساله حضور خود را در استان البرز در اختیار رسانه‌های جمعی و عامه مردم قرار دهید تا مخاطبان با مشاهده خدمات صورت گرفته، فرق بین دوغ و دوشاب را حس کرده و بر دهن یاوه گویانی که گاها عملکرد شما را تخریب (همانند نظرسنجی‌های مستقل) و یا از وجود نازنین‌تان امیرکبیر البرز ساخته‌اند بزنند.

جناب استاندار

مطمئن هستم که جنابعالی قائل به تفکر انتقادی بوده و همانند مدیر وقت آموزش و پرورش ناحیه ۳ در مقابل نقد کارشناسی عملکردتان، منتقدین را با پلیس فتا، هیات تخلفات، بازپرسی و دادگاه رودرو نخواهید کرد.

لذا خواهشمندم گزارش‌ عملکردتان مستند،عینی و قابل ارزیابی بوده و به سرنوشت گزارش های آبکی و رویایی مدیر کل امور اجتماعی‌تان مبنی بر ساخت سالانه ۱۰۰ الی ۱۵۰ مدرسه در البرز دچار نشود.

لازم به یادآوری است که آقای کاظمینی به جای پاسخ گویی به سوال خبرنگاری که خواستار ارائه لیست سه‌رقمی مدارس ساخته شده در سال جاری در البرز شده بود با همدستی آقای حجرگشت و... زیر آب معلم‌ خبرنگار را در بنیاد نصر زدند تا به زعم خود برای سایر اهالی رسانه درس عبرتی باشد تا دیگر از این روده‌درازی‌ها نکنند. غافل از آنکه ماه برای همیشه در پشت ابرهای توهم،غبار تخیل و پرده تجاهل نمانده و بالاخره با کنار رفتن تاریکیِ شب، ادعاهای بی‌پایه و اساس مدیران نامربوط در حوزه‌هایی که ربطی به آنها ندارد علنی شده و روسیاهی برای ذغال خواهد ماند.

البته در روزهای آتی عملکرد عزیزان یادشده در حوزه‌هایی که در آن شخم زده‌ و زمین سوخته تحویل مدیران دولت آتی خواهند داد به زودی در بوته نقد و نظر کارشناسی قرار خواهد گرفت.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

اصفهان

  برخی فیلم های تلخی وجود دارند که آدم وقتی یک بار آنها را می بیند دوست دارد دیگر هرگز آنها را نبیند، اما باید حتما یکبار آنها را دید و فیلم The Incident یکی از آنهاست. این فیلم نشان می دهد که شر ، زمانی می تواند حاکم شود که مردم با بی تفاوتی خودشان بدان اجازه دهند.

در این فیلم، دو اوباش و شرور به هر کسی می رسند اذیت می کنند و از آزار دادن مردم لذت می برند و قهقهه سر می دهند . آنها ابتدا با طعمه های خود بازی می کنند مثل گربه قبل از خوردن موش. سپس سوار واگن قطار می شوند که اینجا مثل یک جامعه است و افراد مختلف داخل آن، طبقات مختلف اجتماع هستند.

دو جنایتکارِ شرور، شروع به آزار و تحقیرِ افراد می کنند .

اول از آدم های ضعیف شروع می کنند مثلا یک مرد همجنس گرا را اذیت می کنند و سپس یک زوج را و بعد به سراغ سربازی می روند که یک دستش شکسته شده و سپس به سراغ افراد دیگر و آسیاب به نوبت.

قربانیان ترسیده و منفعل و بی تفاوت، منتظرند تا نوبت شان رسد و این همه آدم در مقابل دو نفر، خفه خون گرفته اند! و مثل بره نشسته اند و اذیت دیگران را می نگرند!

آیا نمی دانند به زودی نوبت خودشان می رسد؟! و این شتر بر درِ خانه شان می نشیند!

در پایان فیلم، تنها آن سربازِ دست شکسته مبارزه می کند و آن دو آدم شرور را شکست می دهد (شاید کارگردان خواسته پایان فیلمش، خوش و به اصطلاح Happy End باشد تا بلکه تماشاگر از این همه خشم، نفس راحتی کشد...!)

اما باز در پایان فیلم، مردم بی تفاوت، همچنان در صندلی های خود یخ بسته اند، مبهوت مانده اند و بی تفاوت، از کنار مردی که بیهوش به زمین افتاده رد می شوند و از قطار پیاده می گردند ؛ مثلا به مقصد رسیده اند اما چه مقصدی!

هیچ چیز خطرناک تر از مردم بی تفاوت نیست و جامعه ای که حساسیت خودش را در قبال زشتی ها از دست داده باشد!

مثالی دیگر از جامعه خودمان بیاورم:

سال ها پیش جوانی در میدان کاج تهران، جوان دیگری را با ضربات چاقو مجروح کرد. جوان مجروح، ۴۵ دقیقه از مردم کمک می خواست ولی ضارب با همان سلاح سرد در میدان جولان می داد و تهدید می کرد که کسی نباید به مجروح کمک کند، کسی اقدامی نکرد. نه دو مأمور نیروی انتظامی که آنجا بودند و نه مردم.

۴۵ دقیقه مجروح در مقابل دیدگان مردم جان کَند و جان داد و قاتل نیز با دستور رئیس قوه قضائیه وقت با سرعت در عرض یک ماه محاکمه و اعدام شد .

شاید اگر بی تفاوتی مردم نبود هم مقتول و هم قاتل نجات می یافتند و آن جنایت تکمیل نمی شد اما شاید آن تماشاچیان، هرکدام با خود فکر می کنند چرا من کاری بکنم؟ چرا دیگری نکند ؟!

بی تفاوتی ترجمه واژه Apathy می باشد. لغت نامه وبستر بی تفاوتی را «بی احساس؛ آزاد و رها از درد، هیجان» تعریف می کند. و آیا در یک جامعه، سرمایه اجتماعی بزرگ تر از احساس مسئولیت انسان ها در قبال سرنوشت دیگران است؟!

اسکار وایلد، بی تفاوتی را غیبت یا فقدان احساس و شور و هیجان می داند.

جی.سی.رایت، بی تفاوتی را «خستگی ناشی از یاس و ناامیدی و بی علاقه گی و لاقیدی» می داند و داریوش آشوری نیز واژه Apathy را به «بی احساسی، بی شوری، سردی و بی حالی» ترجمه کرده است.

اما به نظرم، نوع تربیت و ترس و همچنین فقدان یک چشم انداز برای آینده و یاس و ناامیدی می تواند از علت های اساسی بی تفاوتی در مقابل سرنوشت دیگران باشد که باعث می شود یک انسان به عنوان عضوی از جامعه، منفعلانه هر گونه شرایط وخیم را بپذیرد و تلاشی برای ایجاد تغییر نکند.

در این صورت، انسانها به مرور زمان به ایده «درماندگی آموخته شده» مارتین سلیگمن مبتلا می گردند و مانند سگ ها و میمون های سلیگمن، حتی به سکس و غذا و بازی هم دیگر واکنش نشان نمی دهند و مصداق بارز شعر مارتین نیمولر میگردند که در آن، ظهور نازیسم را توصیف کرده بود.

این یکی از وحشتناک ترین عقاید است که معتقد باشیم:

من و خرم از پل رد شویم و دیگر وجود یا عدم پل در پشت سرِ من، علی السویه و یکسان است!

خشونت ها و درنده خویی های وحشتناک هرگز به وجود نمی آمدند اگر در همان گام اول، آدم ها در قبال سرنوشت و رنج دیگران، احساس مسئولیت می کردند و بی تفاوت نمی شدند.

و ما همیشه به اشتباه، هر جنایتی را در دایره ی محدودِ قاتل و مقتول خلاصه می کنیم و نقش عظیمِ بی تفاوت ها و تماشاگرانِ خاموش را در تمام جنایت ها غالبا نادیده می گیریم.

و آیا در یک جامعه، سرمایه اجتماعی بزرگ تر از احساس مسئولیت انسان ها در قبال سرنوشت دیگران است؟!

عشق ورزیدن؛
در غم انسان نشستن؛
پا به پای شادمانی های مردم پای کوبیدن...

( کانال نویسنده )

گروه گزارش/

وزیر آموزش و پرورش دولت سیزدهم در همایش ملی تکریم خیرین مدرسه‌ساز کشور چنین می گوید : ( این جا )

« در ابتدای دولت سیزدهم در حالیکه ناامیدی و رخوت در مدرسه‌ها حاکم شده بود، به خاطر دو سال کرونا نشاط از میان دانش‌آموزان رخت بر بسته بود، یک تصمیم بزرگ لازم بود و آن بازگشایی مدرسه‌ها بود.

وی با بیان اینکه جنگ شناختی و ترکیبی که به صرف اعلام این خبر به راه افتاد نشان داد که مساله مهمی در راه است افزود: ما از شهید رئیسی یاد گرفتیم که هرآنچه دشمن را ناراحت می‌کند همان نقطه خوشحالی ماست؛ مدرسه‌ها باز شد و نشاط بازگشت و این با  یک جنگ شناختی همزمان شد ».

یوسف نوری  وزیر پیشین آموزش و پرورش گفته بود که نظام سلطه به دنبال این‌ است که مدارس و دانشگاه‌ها را واقعا تعطیل کند .

در این ارتباط ؛ « صدای معلم » در گزارش خود به تاریخ 22 آذر 1401 با عنوان « « آقای یوسف نوری ! از " نظام سلطه چه خبر ؟! شما توضیح دهید در آموزش و پرورش چه کاره هستید و در جهان در کجا ایستاده ایم ؟» از تعطیل نامیدن مدارس در آن 25 ماه تا آموزش مجازی یا غیرحضوری در دولت سیزدهم ؟! نوشت : ( این جا )

« همان گونه که انتظار می رفت ... مدارس در تهران و در برخی شهرهای کشور در ادامه تعطیلات زنجیره ای برای روز چهارشنبه 23 آذر تعطیل شدند .

باید اذعان کرد :

« صدای معلم » تاکنون تنها رسانه ای بوده که به این گونه اقدامات غیرکارشناسی و سیاسی واکنش نشان داده است . ( این جا )

آن چه در این میان قابل فهم نیست آن است که چطور می شود یوسف نوری به دفعات از عملکرد دولت پیشین در حوزه آموزش و پرورش در تعطیل کردن 25 ماهه مدارس در دوران کرونا انتقاد می کند و یکی از دست آوردهای مهم خود و دولتش را مقاومت در برابر تعطیلی مدارس در برابر موضوعاتی مانند کرونا ، آنفلوآنزا و حتا اعتراضات سیاسی دانش آموزان ذکر می کند اما ناگهان و به صورت غیر منتظره ایشان و سایر مقامات آلودگی هوا را بهانه کرده و مدارس را تعطیل می کنند ؟

این گونه برخوردهای دو گانه و سیاسی با موضوع مهم آموزش را چگونه باید تفسیر و هضم کرد ؟

یوسف نوری به عنوان وزیر آموزش و پرورش پیش تر گفته بود که نظام سلطه به دنبال این‌ است که مدارس و دانشگاه‌ها را واقعا تعطیل کند .

پرسش صریح « صدای معلم » آن است که آیا تعطیل کردن مدارس در حال حاضر کار همان نظام سلطه است و یا آن که شرایط ناگهان تغییر کرده است و باید نام دیگری بر آن اطلاق کرد ؟

تاکید می کنیم :

چطور در دولت قبل تعطیل کردن مدارس که مطابق اظهارات مسئولان وقت آموزش و پرورش به دستور « ستاد ملی مقابله با کرونا » صورت می گرفت بد و غیر قابل دفاع می شود اما در دولت سیزدهم نامش می شود :

« آموزش غیرحضوری و یا مجازی » ؟!

آیا وزیر آموزش و پرورش مخاطبان خود را « نادان » فرض کرده است ؟

پرسش این رسانه مستقل و منتقد در حوزه عمومی آموزش ایران این است که آیا آقای نوری وزیر آموزش و پرورش است و یا وزیر فن آوری و دفاع و... ؟

رتبه آوری در بخش هایی مانند نانو و انرژی هسته ای و... به شما چه ارتباطی دارد ؟

شما بفرمایید در آموزش و پرورش چه کاره هستید و در جهان در کجا ایستاده ایم ؟

شما بفرمایید در آزمون های تیمز و پرلز در کجا قرار داریم ؟

این تعطیلی های بی حساب و کتاب چه تاثیری بر افت تحصیلی و ترک تحصیل دانش آموزان خواهد داشت ؟

آیا فکری برای آن جمعیت میلیونی دانش آموزان که در آن 25 ماه تعطیلی مدارس ، مدرسه را برای همیشه ترک گفتند کرده اید ؟

آیا تاکنون سری به مدارس زده اید تا متوجه بی سوادی و کم سوادی ناشی از آن 25 ماه که با دستورات ستاد ملی مقابله با کرونا تعطیل شدند بشوید ؟

به کجا چنین شتابان ! »

وزیر آموزش و پرورش دولت سیزدهم از « تصمیم بزرگ » دولت سیزدهم در مورد بازگشایی مدارس می گوید در حالی که گویا فراموش کرده است آغاز به کار دولت سیزدهم یعنی 12 مرداد 1400  مقارن با پایان تقریبی بحران کرونا و کاهش پیک آن نه تنها در ایران بلکه در دنیا بوده است .

به نظر می رسد دولت مردان دولت سیزدهم عادت کرده اند برای هر کار و کنشی تندیسی از دست آورد بسازند بدون آن که سعی کنند با افکار عمومی صادق باشند .

و اما  پرسش « صدای معلم » از آقای صحرایی آن است که چه فکری برای نیمه دوم سال و آلودگی هوا کرده اند ؟

همان ها که بدون نظر خواستن از آموزش و پرورش و دانش کافی در مورد ماهیت آموزش ، مدارس را تعطیل می کنند بدون آن که تاثیری در کاهش آلودگی هوا داشته باشد و جور عواقب آن را باید معلمان ، مدیران و سایر کادر مدرسه بکشند ؟

یوسف نوری از « نظام سلطه » می گفت و رضامراد صحرایی از « جنگ شناختی و ترکیبی » .

این ها دقیقا به چه معنا هستند ؟

آیا مقصر در چالش های و آسیب های نظام آموزشی ما بیش از آن که به نحوه مدیریت و حاکمیت علم باشد همین کلمات و عبارات هستند ؟

پرسش این است که در نظام آموزشی ما که هنوز در بدیهیات خود مانده و به عنوان مثال همان اندک سرانه مدارس هم پرداخت نمی شود و گرفتار کسری بودجه مزمن بوده و هزاران میلیارد بدهی به معلمان دارد ؛ بیان این گونه واژه ها و عبارات قرار است تا چه گره ای از بحران ها را بگشاید ؟

***

نگارش نهایی این گزارش پیش از رای اعتماد مردم ایران به مسعود پزشکیان به عنوان رئیس جمهور بود .

« صدای معلم » امیدوار است با تعیین یک وزیر آموزش و پرورش با صداقت ، پی گیر و توان مند ؛ به تقویم آموزشی مدارس ، زمان آموزش و وضعیت تعطیلی مدارس سر و سامانی داده شده و شاهد پیشرفت نظام آموزشی در همه حوزه ها باشیم .

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

  آموزش و پرورش، ستون فقرات هر جامعه‌ای است که بر شانه‌های آن نسلی توانمند و فرهیخته برای فردایی روشن تربیت می‌شود. در این میان، نقش وزیر آموزش و پرورش نقشی محوری و تعیین‌کننده است. گویی وزیری در قامت یک معمار، نقشه راه تعلیم و تربیت را ترسیم می‌کند و با درایت و تدبیر خود بنای استوار دانش و معرفت را بنا می‌نهد.

اما چه ویژگی‌هایی باید در وجود این معمار فرزانه باشد تا بتواند از عهده چنین مسئولیت خطیری برآید؟

در ادامه، به برخی از مهم‌ترین خصایص و توانمندی‌های مورد نیاز وزیر آموزش و پرورش می‌پردازیم:

تخصص و تجربه: وزیر آموزش و پرورش، بی‌شک باید از دانش و تجربه عمیقی در حوزه تعلیم و تربیت برخوردار باشد. او باید با چالش‌ها و مسائل این عرصه به طور کامل آشنا باشد و از راهکارهای علمی و کارآمد برای حل آن‌ها آگاهی داشته باشد. تجربه حضور در سطوح مختلف نظام آموزشی از جمله مدارس، دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی می‌تواند گنجینه‌ای ارزشمند برای این مقام باشد.

تعهد و دلسوزی: تعهد به آینده‌سازان ایران‌ زمین و دلسوزی برای ارتقای سطح دانش و مهارت آنان از مهم‌ترین ویژگی‌های یک وزیر موفق آموزش و پرورش است. او باید با تمام وجود دغدغه تعلیم و تربیت نسل نو را داشته باشد و در جهت رفع موانع و مشکلات این مسیر گام بردارد.

قدرت رهبری و مدیریت: وزارت آموزش و پرورش سازمانی عظیم و پیچیده است که نیازمند رهبری توانمند و مدیریتی کارآمد است. وزیر این وزارتخانه باید از قدرت هدایت و راهبری جمعی وسیع از فرهنگیان، کارکنان و دانش‌آموزان برخوردار باشد و بتواند با برنامه‌ریزی دقیق و نظارت مستمر مجموعه تحت امر خود را به سوی اهداف تعیین‌شده رهنمون کند.

نوآوری و خلاقیت: دنیای امروز، دنیای تحولات سریع و شتابان است. نظام آموزشی نیز باید همگام با این تحولات، نوآوری و خلاقیت را سرلوحه کار خود قرار دهد. وزیر آموزش و پرورش باید از ایده‌های نو و خلاقانه در زمینه تعلیم و تربیت استقبال کند و زمینه را برای اجرای طرح‌های نوآورانه در مدارس فراهم کند.

عدالت آموزشی: دسترسی عادلانه به آموزش باکیفیت حق مسلم همه دانش‌آموزان فارغ از هرگونه تمایز قومی، مذهبی، جنسی یا جغرافیایی است. وزیر آموزش و پرورش باید تعهدی راسخ به برقراری عدالت آموزشی داشته باشد و با تلاش برای رفع نابرابری‌ها، فرصت‌های برابر را برای شکوفایی استعدادهای تمامی دانش‌آموزان در سراسر کشور فراهم کند.

ارتباط با ذی نفعان: وزیر آموزش و پرورش باید با طیف گسترده‌ای از ذی نفعان از جمله دانش‌آموزان، معلمان، اولیا، دانشگاهیان و کارشناسان تعلیم و تربیت، ارتباطی مستمر و سازنده داشته باشد. او باید به نظرات و دیدگاه‌های این افراد توجه کند و از ظرفیت‌های مختلف برای ارتقای کیفیت آموزش و پرورش بهره‌مند شود.

ارتباطات بین‌المللی: در دنیای به هم پیوسته امروز، تبادل دانش و تجربه در حوزه آموزش و پرورش، امری ضروری است. وزیر آموزش و پرورش باید از توانایی برقراری ارتباطات مؤثر با نهادهای آموزشی بین‌المللی برخوردار باشد و از تجارب و دستاوردهای سایر کشورها در جهت ارتقای نظام آموزشی ایران استفاده کند.

سخن پایانی آن که ؛

انتخاب وزیری که واجد تمامی این ویژگی‌ها و توانمندی‌ها باشد گامی بلند در جهت تحول و ارتقای نظام آموزشی ایران خواهد بود. وزیری که با درایت و تدبیر خود، نسل آینده را به سوی قله‌های دانش و معرفت رهنمون سازد و ایران را به عنوان کشوری پیشرو در عرصه تعلیم و تربیت به جهانیان معرفی کند.

انتخاب چنین وزیری، نیازمند عزمی ملی و همدلی تمامی دلسوزان تعلیم و تربیت است.

بیاییم با مشارکت و همفکری یکدیگر، در جهت انتخاب فردی اصلح برای این جایگاه مهم و خطیر گام برداریم و آینده‌ای روشن را برای فرزندان ایران‌زمین رقم بزنیم.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

تهران

امروز که آقای پزشکیان منتخب مردم برای تشکیل دولت چهاردهم شد، این سئوال در بین فرهنگیان می‌چرخد که وزیر آموزش و پرورش چه کسی باشد؟

این سئوال برای من هم دغدغه است، چرا که با گوشت و پوست و استخوان اثر وزیر خوب و وزیر بد را دیده‌ام چرا که هم دوره وزارت محمد علی نجفی را تجربه کرده‌ام و هم بقیه وزاری پس از وی را که رسما خیلی کوتاه قامت‌تر از وی بودند.

لذا مطمئن هستم که اگر امروز خوب فکر نکنیم و فرد مناسبی را برای وزارت پیدا نکنیم، فردا دیر خواهد بود.

با دوستان صحبت کردیم و به این نتیجه رسیدیم به جای اینکه یک فرد مشخص را معرفی کنیم، یک سری شاخص برای انتخاب وزیر آموزش و پرورش معرفی کنیم و به آقای پزشکیان این شاخص‌ها را بدهیم که با آن وزیرش را انتخاب کند ؛ اگر این وسط فردی را هم نزدیک به این شاخص ها دیدیم معرفی کنیم .

از نظر من مشکلات آموزش و پرورش را می‌توان در بخش‌های زیر دسته بندی کرد:

- مشکلات اقتصادی آموزش و پرورش (نظیر: عدم تناسب بودجه با مسئولیت‌های قانونی تعریف شده)

- مشکلات سیاسی آموزش و پرورش (نظیر: غلبه باند و باند بازی محفلی و جناحی در عزل و نصبها بر تخصص گرایی)

- مشکلات اجتماعی آموزش و پرورش (نظیر: نارضایتی عمومی والدین و خود فرهنگیان شاغل از وضع موجود)

- مشکلات مدیریتی آموزش و پرورش (نظیر: غلبه مدیران کم توان و یا منفعت طلب با نگاه بنگاه داری بر مدیران کارآمد با نگاه عدالت در آموزش)

وزیر آموزش و پروش بعدی باید بتواند توامان بر همه این چهار دسته مشکل فائق آید .

به همین منظور باید:

1- فردی باشد که به ساختار برنامه ریزی و بودجه ریزی در کشور آشنا باشد و در کنار خودش مشاورین و کارشناسان مجربی داشته باشد تا بتوانند از ظرفیت های قانونی برای حداکثر سازی بودجه و تخصیص اعتبار به آموزش و پرورش استفاده کند .

2-  باید فردی باشد که توانایی لابی گری قوی در سازمان برنامه و بودجه، بانک مرکزی، وزارت اقتصاد برای اخذ اعتبار و تخصیص بودجه داشته باشد.

3- باید فردی با شم سیاسی قوی باشد که جریان ها و محفل‌های سیاسی درون ساختار قدرت را ابتدا شناسایی و نیروهای آنها را به نفع توزیع عدالت در آموزش مهار و یا راهبری کند.

4- باید فردی دارایی تیم مدیریتی تکنوکرات باشد تا بتواند، تحولات اساسی در نظام تعلیم و تربیت ایجاد کند.

همه این شاخص‌ها را می‌توان در یک عبارت خلاصه کرد:

از آنجا که به قول آقای پزشکیان مهمترین وزارتخانه آموزش و پروش است، پس باید وزیر آموزش و پرورش «شیخ الوزرا» باشد. شیخ الوزرا واقعی، یعنی همه کابینه به این شیخوخیت وزیر آموزش اعتقاد قلبی و عملی داشته باشند.

وزیر آموزش و پرورش باید بتواند در هیات دولت و قوه مجریه کارهای آموزش و پرورش را به پیش ببرد، و شخصیت، دانش، تجربه و کاریزمای شخص وزیر آموزش و پرورش برای اجرای این هدف بسیار مهم است.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

  روند مطالعه در کشورهای توسعه یافته ی دنیا شاهد این مدعاست که این کشورها آموزش و‌ پرورش را اولویت اول کشور خود دانسته اند و برخلاف کشورهای توسعه نیافته سرمایه گذاری در آموزش و پرورش را هزینه ندانسته بلکه عین سرمایه گذاری واقعی دانسته اند چرا که نهاد تعلیم و تربیت در هر کشوری تربیت کننده ی مدیران کارگزار آن نظام است و‌ تا زمانی که که این دستگاه اولویت اول واقعی دولت نباشد یقینا در بر همان پاشنه و تسلسل باطل خواهد چرخید.

سیاست­‌گذاری در آموزش و پرورش از حیاتی‌­ترین حوزه­‌های سیاست­‌گذاری عمومی دولت ها شمرده می‌­شود.

در جوامع دانش­ - محور امروزی، آموزش باکیفیت و برابر از حقوق بنیادین شهروندان و از جمله وظایف اساسی دولت­ مدرن است. دولت ها سعی می ­کنند به این مطالبه و وظیفه در قالب فرایند سیاست‌ گذاری آموزشی پاسخ ­گویند.

البته موفقیت­ سیاست های آموزشی تابعی از ترتیبات نهادی دولت است.

تجارب چند دهۀ اخیر دولت های توسعه­‌گرای شرق آسیا گواهی بر این مدعاست. این در حالی است که نگاهی به عملکرد دولت های پس از انقلاب در ایران، حکایت از ضعف و ناکارآمدی سیاست­‌گذاری آموزشی دارد.

فرایند ناقص دولت­‌سازی در ایران معاصر و استمرار و تداوم و نیز تشدید و تعمیق آن در دورۀ پس از انقلاب موانع جدی در تدوین و اجرای سیاست­‌گذاری آموزش و پرورش پدید آورد. تصمیمات و اقدامات نخبگان سیاسی در جایگاه دولت‌­سازان جدید در پیدایش این نقیصه و مشکل نهادی مؤثر بود.

نهاد دولت در چهار دهۀ گذشته به دلیل مشکلات نهادی و ساختاری، توانایی و هنر تبدیل و ادغام سرمایۀ طبیعی به سرمایه‌­های انسانی، اجتماعی و فرهنگی را از دست داد. شاخص های آموزشی پایین­‌تر از میانگین جهانی و عملکرد ضعیف آموزش و پرورش برآیند آن است.

در شرایط فعلی برای نیل به توسعۀ پایدار، دولتمردان و سیاست­‌گذاران کشور ناگزیرند با اصلاح نهادی دولت، امر سیاست­‌گذاری در آموزش و پرورش را در ترجیحات دستور کاری و اولویت فرایند سیاست‌­گذاری های عمومی قرار دهند.

اینک که با پیروزی دولت دکتر پزشکیان بارقه های امید تحول خواهی و تحول گرایی در بطن و متن جامعه خصوصا معلمان ایجاد شده است انتظار می رود چنانچه دکتر پزشکیان در سخنرانی ها و میزگردهایشان به اهمیت واقعی معلم و نظام تعلیم وتربیت اعتقاد واقعی داشتند با اولویت قرار دادن آموزش وپرورش در دولت خود در درجه اول و همچنین با معرفی وزیری کارآمد، با برنامه و تحول گرا در درجه دوم موجب قرار گرفتن آموزش وپرورش در جایگاه واقعی خود در کشور باشد.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

«هیچ‌کس گناهکار نیست، هیچ‌کس. می‌گویم هیچ‌کس. من آنان را ضمانت می‌کنم. سخن مرا باور کن دوست من، زیرا من قدرت آن را دارم که لبانِ مُفتری را مُهر کنم. برای خود چشمان شیشه‌ای تهیه کن و مانند سیاستمداری سیّاس، تظاهر کن که چیزهایی را می‌بینی که نمی‌توانی ببینی.»

شاه لیر- ویلیام شکسپیر

مرکز آمار ایران گزارشی از وضعیت تورم را در خردادماه سال ۱۴۰۳ را اعلام کرد که برابر آمار و ارقام منتشرشده، بیشترین نرخ تورم ماهانه در خردادماه امسال مربوط به «استان هرمزگان» بود. به‌طوری‌که نرخ تورم ماهانه این استان در خردادماه رقم ۳.۷ درصد را به ثبت رساند.

یک روز مانده به انتخابات ریاست جمهوری در هفت تیرماه ۱۴۰۳ که در تقویم به نام روز «قوه قضاییه» ثبت شده است «سعید اطمینانی» رئیس دادگستری شهرستان خمیر نیز در یک نشست خبری گفته بود: در یک سال گذشته «سه تن و ۹۴۴ کیلوگرم مواد مخدر» و «یک‌میلیون و ۱۵۳ هزار لیتر سوخت قاچاق» جمع آوری شده است. آماری که شاید به‌اندازه یک اختلاس عظیم‌الجثه مهم و شگفت‌انگیز می‌تواند باشد!

در همین روزهای داغ انتخابات و میان جنجال و تبلیغات برای جمع‌آوری آرا ؛ یک «دانش‌ آموز پایه هفتم» این شهرستان که اقدام به سوخت بری می‌کرد در اثر واژگونی خودرو حامل سوخت قاچاق همراه با راننده جان خود را از دست داد.

من معلم نزدیک به ده دانش‌آموز را به خاطر می‌آورم که در سال‌های گذشته در حین سوخت بری دچار سانحه شده‌اند و جان خود را از دست داده‌اند.

به گفته‌ی یکی از شوراهای محلی این شهرستان حتی اگر ده ها تن دیگر نیز کشته شوند قاچاق پدیده‌ای است که ادامه پیدا می‌کند و بخش بزرگی از دانش آموزان این نقطه جنوبی کشور با آن سروکار دارند.

در این عصر ارتباطات بریده‌های فیلم و کلام نامزدها در فضای مجازی توجه همه را به خود جلب می‌کند. چه آن‌ها که تمام مناظره‌ها را دنبال کرده‌اند و چه آن‌ها که تصمیم گرفته‌اند گفت و گوها را نبینند!

هر کس رئیس دولت چهاردهم شد آیا می‌تواند وعده‌هایی را که در تلویزیون و مناظره‌ها فریاد زده است عملی کند؟ احترام به معلمان، اشتغال مردم، مذاکره یا قهر، رفع تحریم یا مقاومت!

جامعه‌ای که تورم امان از شهروندانش گرفته است و جان دانش‌آموز پایه هفتم به‌راحتی آب خوردن به پایان می‌رسد. جامعه‌ای که مدارس دولتی و معلم و فرهنگ و محیط زیست اش فراموش‌شده است چگونه می‌تواند با همدلی و همراهی و «انتخاب درست» دست به تغییر بزند ؟

شاید حقیقت این باشد که مردمانی شده‌ایم که قانون را، فرهنگ را و اقتصاد و رشد را هر جا به صلاح مان باشد به سود خود مصادره می‌کنیم و این اتفاق را در مبحث انتخابات نیز شاهد هستیم.

نه می‌دانیم هواداری چیست و نه می دانیم مطالبه گری کدام است ؛ تنها به انتشار متن‌هایی نوشته شده توسط دست‌های پشت پرده بدون تعقل بسنده می‌کنیم.

انتخابات به‌سان یک نمایش تراژدی است که به تقلید از واقعیت اجرا می‌شود و آنان که هدف موردنظرشان شکست می‌خورد پایانی ناامیدکننده را پیش رو می‌بیند و بدا آنان که فرد موردنظرشان نیز پیروز می‌شود درمی‌یابند که فریب‌خورده‌اند! چنانچه در دولت یازدهم و دوازدهم و سیزدهم نیز شعارها به سرانجام نرسید.

شاید گناه گناهِ آنان نیز نباشد و تا زمانی که جامعه «مطالبه گر» و حساس نسبت به مسائل جاری نشود همچنان فقر و عقب‌ماندگی سهم ما باشد.

تردیدی نیست در یک شهر بندری که به پایتخت اقتصاد ایران مشهور است قاچاق نباید اشتغال عمده مردم باشد و رونق و توسعه باید پررنگ و نمایان باشد.

اگرچه از قطار خالی سیاست دل پری داریم اما در یک‌قدمی مانده به انتخاب رئیس‌جمهور یاد این شعر اخوان ثالث می‌افتم که:

راستی آیا جایی خبری هست هنوز؟

مانده خاکستر گرمی جایی؟/ در اجاقی طمع شعله نمی‌بندم/ خردک شرری هست هنوز؟

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه رسانه/

جمعی از مطالبه گران حوزه آموزش و پرورش با انتشار بیانیه ای ضمن تشریح اجمالی از وضعیت موجود ؛ حمایت خود را از مسعود پزشکیان نامزد چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اعلام کردند .

متن کامل این بیانیه که در اختیار « صدای معلم » قرار گرفته به شرح زیر است.