جستارگشایی:

یکی از توفیقات من در  « بنیاد فرهنگی آموزشی نصر » آشنایی دقیق و چهره به‌ چهره با بزرگوارانی است که قبلا بیشتر به صورت مجازی افتخار آشنایی داشتم.

یکی از اساتید پیشکسوت استان البرز دکتر  « علی حدادیان » مدرس فیزیک در آموزش و پرورش و دانشگاه‌های استان و فرزند نابِ برغان کرج می‌باشد.

از ویژگی‌های بارز استاد حدادیان ؛ ورزشکار بودن، کوهنورد حرفه‌ای، فعال صنفی با تفکر ناب انتقادی و البته حضور داوطلبانه و مستمر در کلاس‌های رایگان کنکور و تقویتی مدارس و مناطق محروم استان از شهرستان طالقان تا اشتهارد و از نظرآباد تا آساراست.

تدریس رایگان در مناطق محروم به مثابه  « صدقه جاریه » علم استاد بوده و این کار خداپسندانه و انسان دوستانه قدمت چهل ساله دارد. برخی از شاگردان قدیمی استاد حدادیان همانند دکتر حسین عسگری(البرز پژوه نامی) و استاد نصیری مدرس حاذق مدارس نظرآباد در شُرف بازنشسته شدن هستند.

اندکی موضوع را بشکافیم ؛

در حالی که هم قطاران و شاگردان استاد، در کلاس‌های خصوصی و کنکوری میلیونی تدریس می‌کنند ؛ دکتر حدادیان متواضعانه و داوطلبانه با امکانات شخصی خود در چهار فصل سال در دورترین روستاهای طالقان و اشتهارد و... حاضر شده و گاهاً به خاطر پیشرفت یک دانش‌اموز رنج سفر و حضور در دورترین نقاط استان را به دوش می‌کشند.

این از خودگذشتگی و ایثار،کاری عام‌المنفعه، قابل ستایش می‌باشد.

از منظری دیگر ، دکتر حدادیان معلمي منتقد و فعال صنفی قهار بوده و تفکر انتقادی بر پیشانی بلندش حک شده است.

وی با حضور موثر در اجتماعات و در پیش مقامات ملی و استانی بارها و بارها با صراحت و بی‌لکنت از حریم برباد رفته آموزش و پرورش و منزلت و معیشت فروکاسته فرهنگیانِ شاغل و بازنشسته جانانه دفاع نموده است . از این منظر نیز بوسه بر دست و جبین استاد از واجبات روزگار است.

الزامات آموزش بی‌منت و با کیفیت

دکتر در وصف و حال خود می‌گوید:

علی حدادیان هستم . در سال ۱۳۶۴ به استخدام آموزش و پرورش درآمده و شروع اولین سال تدریس‌ام در آموزش و پرورش ساوجبلاغ، منطقه سیدجمال الدین نظرآباد ، تدریس دروس شیرین ریاضی و فیزیک از سال ۶۷ تا ۷۳ بوده است. بعدها توسط رئیس مدارس سمپاد وقت به مدارس تیزهوشان کرج منتقل شدم و تا به امروز فقط درس شیرین فیزیک را در مدارس و دانشگاه‌های استان البرز و تهران تدریس می کنم.

 لیسانس ریاضی و فیزیک را از دانشگاه خوارزمی تهران اخذ کرده و فوق لیسانسِ فیزیک حالت جامد و دکترای فیزیک کوانتوم ( اتمی) می‌باشد‌.

حدادیان می‌افزاید: علاقه ی زیادی به شغل (هنر) معلمی دارم. به همین دلیل است که با انرژی فوق‌العاده و با نشاط سر کلاس درس حاضر می‌شوم. اعتقاد دارم در شرایط کنونی اگر ورودیِ ذهنِ دانش پژوهان کنترل شود، عملکرد مغز آنها جهت یادگیری افزایش یافته و آموزش باکیفیت در کلاس درس امکان‌پذیر است.

تو نیکی می‌کن و در دجله انداز...

حدادیان معتقد است:
بسترِ خدمتگزاری به جامعه ای که در آن زندگی می‌کنیم  آن قدر گسترده و دارای ظرفیت های پنهان و آشکار است که برای همه امکان ظهور و بروز وجود دارد و هر شخصی که اراده نماید خواهد توانست در هر حوزه‌ای که علاقه داشته با هنر و تخصص خود به فعالیت بپردازد.

فلسفه حیات انسان این است . همه ما برای خدمت کردن به یکدیگر و در محضر خداوند بودن، به دنیا آمده ایم.

کنار مردم بودن، یک سبک زندگی است.

خدمت به معنی انجام عملی، بدون چشم داشت، در برگشت و جبران آن است. عملی که در آن عشق بلاعوض باشد و هدف از انجام آن، نوع‌دوستی و جلب رضایت خداوند مهربان باشد. اوست که بدون حد و حساب می‌بخشد و ما نیز به تقلید از معبود، همنوع پنداری می‌کنیم.

« تا توانی به جهان خدمت محتاجان کن
به دِمی یا دِرَمی یا قلمی یا قدمی »

یعنی حتی شده به اندازه راهنمایی در قالب حرف زدن و یا قدمی برداشتن برای انجام کاری . گاهی اوقات در حد توان مالی و اقتصادی، یا آنکه نوشتن چیزی برای رسیدن به منظوری خیر . می‌باید خدمت انجام دهیم.

آیا کامل‏‌ تر از سه آموزه: « گفتار نیک، کردار نیک و پندار نیک » چیزی هست؟

این سه واژه ، می‌تواند شعار را با عمل یکی کند. باید جهان را بهتر از آنچه تحویل گرفته‌ایم، تحویل بدهیم. کلاس آموزشی خیرین، معامله با خداوند و بسیار پرسود است، فقط باید خالص در محضر پروردگار عالم و دانش پژوهان سرزمینم ایران باشیم و به قول شاعر ارجمند:

تو نیکی می کن و در دجله انداز
که ایزد در بیابانت دهد باز

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

آموزش و پرورش برای تامین معلم باید روش خود را اصلاح نماید تا نیروهای جذب شده در دانشگاه فرهنگیان سریع تر وارد جریان تدریس در مدارس شوند .

بهترین روش آن است که از بین افرادی که دارای مدرک تحصیلی لیسانس هستند آزمون برگزار نماید و سپس به آن ها مدرک فوق لیسانس دهد . این کار باعث می شود که نیروهای دانشگاه فرهنگیان دو سال زودتر مشغول به تدریس در مدارس شوند .

نتایج اجرای این طرح عبارتند از:

1- دانشجوی تربیت معلم دو سال زودتر مشغول به کار می شود.

2- زمان تحصیل به جای چهار سال دو سال خواهد بود .

3- هزینه آموزش کاهش پیدا می کند .

4- معلمانی با همان روش تربیت معلم جذب شده اند .

5- آموزش روش های تدریس نیز کامل به آن ها داده می شود.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

Everything you deserve is making it`s way to you .

سخنرانی اخیر حسین امیرعبداللهیان وزیر خارجه ایران در جلسه شورای امنیت سازمان ملل متحد بسیار حاشیه‌ ساز شد .

کاربران شبکه‌های اجتماعی نسبت به سطح تسلط وزیر خارجه ایران به زبان انگلیسی انتقاد کرده و جوک ها و کنایه های فراوانی را به اشتراک گذاشتند .

آنان با مقایسه سطح زبان انگلیسی وزیر امور خارجه با مکالمه ی یک هموطن دست فروش بلوچ و یا یک ماهی فروش سعی کردند نشان دهند که سطح عمومی زبان انگلیسی در اقشار پایین از سران جمهوری اسلامی بالاتر است .

اما آیا واقعا چنین است ؟

به جرات می توان ادعا کرد بسیاری از مقامات و مسئولان مستقر در حکومت زبان انگلیسی را نمی دانند اما آیا واقعا کف جامعه و سطح عمومی مانند آن دست فروش و یا ماهی فروش است ؟

برای من که نزدیک به سه دهه است در مقاطع مختلف نظام آموزشی زبان انگلیسی تدریس می کنم مساله به این سادگی و راحتی نیست .

همان گونه که پیش تر نیز نوشتم ؛ مدرسه قبلی را به خاطر افزایش تراکم دانش آموزی که حتی از بخشنامه وزارتی هم بسیار بالاتر رفته بود ، ترک کرده و به مدرسه ی دیگری رفتم .

این جا را مطالعه نمایید :

«پیش از من معلمان بسیاری فارغ از تصویر ذهنی ایجاد شده در دانش آموزان روی آن جلوس کرده بودند و سپس به افتخار « بازنشستگی » نائل آمده بودند بی آن که لحظه ای در مورد « جایگاه » خود در کلاس فکر کنند »

نخواستم در کلاس 40 نفره مبصری کنم

جالب است بدانید معلمی که جایگزین من در آن مدرسه شده کسی است که دو سال سابقه ی معلمی بیشتر ندارد و از همه قابل تامل تر این که در رشته عربی دانشجو است .

به نظر می رسد که دانش آموزان و اولیای آنان با این مساله مشکلی نداشته باشند چون معیار برای آنان نه سطح معلم و حتی امکانات مدرسه بلکه نمره و قبولی است .

مدت طولانی است که جلسات گروه های آموزشی منطقه تعطیل شده است .

یک بار که مسئول مقطع متوسطه به مدرسه آمده بود از او خواستم که در اتاق دبیران شرکت کند و به پرسش ها پاسخ دهد .

از او که خانمی است پرسیدم چرا گروه های آموزشی دیگر برای معلمان نشست نمی گذارد و یا چرا آیین نامه ی گروه های آموزشی اجرا نمی شود ؟

هیچ پاسخی نداشت .

قبل از « تعطیلات کرونا » هم که بعضا جلساتی تشکیل می شد مسئولان منتصب گروه آموزشی زبان خودشان در جلسه فارسی حرف می زدند .

تا جایی که می دانم این گروه های آموزشی تاکنون اعتراضی به مصوبات و یا سخنان و عملکرد افراد و جریان ها در مورد تصمیم گیری برای این درس نداشته اند .

 بارها اتفاق افتاده است پس از اعلام کارنامه ی دانش آموزان ، برخی اولیا به مدرسه آمده و نسبت به این که چرا من در کلاس انگلیسی صحبت می کنم اعتراض کرده اند و این که دانش آموزان اصلا متوجه نمی شوند .

آن ها بر این باورند که معلمان قبلی مثل من نبوده اند و از زبان شیرین فارسی برای تدریس بهره می جسته اند .

جالب است برای تدریس یک معلم جدید و غیر مرتبط اعتراض نمی کنند اما برای من که سعی می کنم به اصول حرفه ای پای بند باشم ؛ ایراد می گیرند .

پس از نزدیک به سه دهه تدریس در این رشته در حالی که به صورت شفاهی و حتی مکتوب توسط گروه های آموزشی مورد تشویق قرار گرفته ام :

اما رتبه ی من در رتبه بندی آن هم پس از اعتراض ،؛ سه شده است .

وقتی این موضوع را با یکی از افرادی که برای بازدید به کلاس من آمده بود در میان گذاشتم ؛ وی ضمن ابراز تاسف گفت که در این زمینه کاره ای نیستند .

واقعا مشخص نیست که این همه تعریف و تمجید مسئولان وزارت آموزش و پرورش در دولت سیزدهم از این نمایش مضحک رتبه بندی چه بوده و اساسا چرا کار معلم در کلاس توسط کارشناس کاربلد مورد ارزیابی قرار نمی گیرد ؟

وضعیت به گونه ای شده است که می گویند اگر می خواهی زبان انگلیسی یاد بگیری باید به موسسات بیرون مراجعه کنی . گویا دست هایی عامدا و آگاهانه سعی در ناکارآمد کردن نظام آموزشی البته برای مدارس عادی دولتی و بازار گرمی برای موسسات بیرونی را دارند .

اما کسی به این پرسش پاسخ نمی دهد که چرا به فرض سطح زبان انگلیسی یک دانش آموز پایه ششمی در پاکستان از سطح یک دکتر در ایران باید بالاتر باشد ؟

آیا در پاکستان ، هندوستان و... هم دانش آموزان برای آموزش زبان انگلیسی حتما باید به کلاس های زبان در خارج از نظام آموزشی رسمی بروند ؟

این پازل معیوب و ناکارآمد در سطوح بالا هم تقویت شده و حتی قانونی می شود :

- در سال 1398 ؛  نمایندگان مجلس شورای اسلامی طرح یک فوریتی با عنوان «رفع انحصار از زبان انگلیسی در نظام آموزش همگانی کشور» ارائه کردند .

بر اساس این طرح قرار بود آموزش تمامی زبان‌های انگلیسی و غیر انگلیسی اختیاری و از محیط مدرسه خارج و به آموزشگاه‌های آزاد سپرده شود. هزینه آموزش نیز بر عهده دانش‌آموزان خواهد بود .

- در تیرماه سال 1397 دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش ایران تدریس زبان انگلیسی در مدارس ابتدایی اعم از دولتی و غیردولتی در ساعات رسمی و غیررسمی را ممنوع اعلام کرد.

مهدی نوید ادهم دریافت شهریه از والدین دانش آموزان برای تشکیل کلاس زبان انگلیسی را «تخلف» دانست و گفت: «برنامه آموزش و پرورش در دوره ابتدایی تقویت زبان فارسی و فرهنگ ایرانی اسلامی دانش آموزان است و آموزش زبان‌های خارجی در دوره ابتدایی به هیچ عنوان توصیه نشده است و آموزش این زبان از دوره اول دبیرستان قابل اجراست » .

- محمد بطحایی وزیر وقت آموزش و پرورش در سفر به مسکو از تدریس زبان روسی در مدارس سخن گفت.

علیرضا طالب زاده در « صدای معلم » در یادداشتی با عنوان « زبان بی‌ زبان: تحلیلی بر طرح رفع انحصار از آموزش زبان انگلیسی » نوشت : ( این جا )

« در 14 اریبهیست 1395 رهبر انقلاب در دیدار جمعی از معلمان تاکید کردند: «من همین‌جا این حرفی را که گاهی هم گفته‌ام به مسئولین آموزش‌ و پرورش تکرار می کنم‌؛ شاید به مسئولین محترم فعلی نگفته باشم امّا قبلها مکرّر گفته‌ام؛ این اصرار بر ترویج زبان انگلیسی در کشور ما یک کار ناسالم است. بله، زبان خارجی را باید بلد بود امّا زبان خارجی که فقط انگلیسی نیست، زبان علم که فقط انگلیسی نیست. چرا زبانهای دیگر را در مدارس به‌عنوان درس زبان معیّن نمی کنند؟ چه اصراری است؟ این میراث دوران طاغوت است، این میراث دوران پهلوی است. مثلاً زبان اسپانیولی؛ امروز کسانی که به زبان اسپانیولی حرف می زنند کمتر از کسانی نیستند که به زبان انگلیسی حرف می زنند؛ در کشورهای مختلف، در آمریکای لاتین یا در آفریقا کسان زیادی هستند. مثلاً می گویم؛ بنده حالا مروّج زبان اسپانیا نیستم که بخواهم برای آنها کار بکنم، امّا مثال دارم می زنم. چرا زبان فرانسه یا زبان آلمانی تعلیم داده نمی شود؟ زبانهای کشورهای پیشرفته‌ی شرقی هم زبان بیگانه است، اینها هم زبان علم است.»

 به دنبال فرمایشات رهبر معظم انقلاب، آیت‌الله علم الهدی، امام جمعه مشهد در جلسه هفتگی خود با انتقاد از سخنان حسن روحانی درباره لزوم آموزش زبان انگلیسی به عنوان زبان علم گفت: «زبان انگلیسی نه تنها زبان علم نیست، بلکه زبان جهل است».

  چند روز بعد سردار نقدی نیز با انتقاد شدید از سحنان رییس جمهور درباره لزوم و ترویج آموزش زبان انگلیسی گفت: «امروز که تیغ انگلیس کند شده و دیگر نمی تواند ملتها را مجبور به تکلم به زبان خود کند با راه اندازی موسسات فراوان و به کار گیری مزدوران خود در کشورها تلاش می کند با القای اینکه ناقص و ناتوان  انگلیسی زبان علم است همه را مجبور به یادگیری و استفاده از زبان خود کند و از این طریق فرهنگ و سبک زندگی فاسد و بی مایه خود را به ملتها تحمیل نماید.»

  در فصل هفتم سند تحول بنیادین آموزش و پرورش در راهکار 5-1 آمده است:

«ارائه آموزش زبان خارجی در چارچوب بخش انتخابی (نیمه تجویزی) برنامه درسی، با رعایت اصل تثبیت و تقویت هویت اسلامی-ایرانی» می توان تفاسیر و کاربرد دلخواه خود را از این بند کرد. شاید بتوان در توجیه طرح ارائه شده به این راهکار هم استناد کرد. از طرفی کتاب های درسی جدید التالیف زبان انگلیسی از هر نوع عناصر غربی خالی شده و متن ها و درس ها خنثی و یا در راستای ترویج فرهنگ ایرانی-اسلامی است. برای مثال آیاتی از قرآن را با ترجمه انگلیسی در هر درس کتاب درسی انگلیسی می توان یافت.

همچنین وضع معادل‌های نامانوس و بعضا خنده‌دار در علوم پایه مانند زیست‌شناسی، فیزیک و شیمی را می‌توان در این راستا قلمداد کرد در حالی که برگزاری کلاس های محتوا-محور (مثلا تدریس فیزیک به انگلیسی یا یک زبان خارجی دیگر) و آموزش علوم پزشکی و پایه به زبان انگلیسی حتی در آموزش و پرورش در برهه حاضر ضروری به نظر می‌رسد.

مضافا گروه کوچکی از استادان و محققان ایرانی در دانشگاه ها و مراکز عالی روی «تئوری توطئه» و «هژمونی زبان انگلیسی» کار می‌کنند. آنها انگلیسی را ابزار جدید استعمار و «اسب تروای» غرب می‌دانند که از طریق این زبان فرهنگ و تسلط خود را بر دیگر کشورها تحمیل می‌کنند. این گروه معتقدند که زبان انگلیسی را می توان با حذف و منها کردن عناصر فرهنگی از آن یاد گرفت. عده‌ای با رد این نظریه و با توهم‌آمیز و خیالی خواندن این برداشت و تئوری این گروه را منتسب و متصل به حلقه های قدرت می‌دانند. آنها معتقدند که آنها با منابع قدرت و نظام سروسری دارند » .

حال پرسش این است :

 آیا با مشاهده رفتارها و عملکردها و سخنان در سطوح پایین جامعه و نیز نگرش و بینش مسئولان ؛ آیا قرار است محصول دیگری جز همان که « کاشته ایم و داشته ایم » ؛ برداشت کنیم ؟

گروه گزارش/

آن چه در زیر می آید ؛ گفت و گوی « صدای معلم » با « احمد عابدینی ، معاون پیشین دبیر کل شورای عالی آموزش و پرورش » حول موضوع « تسری امتحانات نهایی به پایه های دهم و یازدهم » و کارکرد نهادهایی مانند شورای عالی انقلاب فرهنگی در ورود به مسائل آموزش و پرورش است .

بخش نخست این گفت و شنود را می خوانید .

   با توجه به افزایش هزینه‌های پزشکی و عدم پوشش هزینه‌ها توسط بیمه‌های پایه، کارمندان و اقشار مختلف به ناچار با پرداخت هزینه مضاعف، بیمه تکمیلی دریافت می‌کنند.

بیمه تکمیلی همچنان که از اسمش پیداست می‌باید هزینه‌هایی که بیمه‌های پایه تقبل نمی‌کنند را پوشش دهد؛ البته اینکه این پوشش تا چه مقدار کامل است به شرایط مختلفی برمی‌گردد که توضیح موضوع مجال خاص خود را می‌طلبد.

وزارت آموزش و پرورش در گذشته با شرکت‌های بیمه‌ای مختلف قرارداد بیمه تکمیلی منعقد کرده است و در برهه‌هایی از روش صندوقی نیز استفاده شده است؛ گاهی همکاران رضایت نسبی از خدمات درمان داشته‌اند و گاه هم نارضایتی ملموس بوده است.

طی دو سال اخیر وزارت آموزش و پرورش با بیمه دانا قرارداد منعقد نمود که جهت افزایش رضایت معلمان باید تمهیداتی اندیشه شود و می‌طلبد وزارت نسبت به بررسی و رفع ایرادات اقدام لازم را به عمل آورد.

در ذیل چند نقص، پیشنهاد و سوال آورده شده است:

- در شهرهای کوچک مراکز درمانی معدود هستند و چنانچه قراردادها محدود باشد معلمان ناچار خواهند بود از جیب خودشان پرداختی داشته باشند یا اینکه به مراکز استان مراجعه نمایند که در هر دو صورت مشکلاتی در پی خواهد داشت (تحویل اسناد و انتظار برای برگشت هزینه، ایاب و ذهاب به سایر شهرستانها و خطرات جاده‌ای، هدر رفت زمان و هزینه و...)؛ لذا ضرورت دارد رایزنی لازم با مراکز و پزشکان جهت عقد قرارداد صورت گیرد.

- پرداخت‌ها به مراکز درمانی ماهیانه و منظم انجام شود تا مراکز مستمرا خدمات لازم را به معلمان ارائه دهند و از طرفی سایر مراکز به عقد قرارداد تشویق شوند.

- در بسیاری از مراکز به دلیل عدم قرارداد با بیمه دانا، معلمان به اجبار هزینه‌ها را پرداخت و اسناد پزشکی را تحویل مراکز تعیین شده می‌دهند و طبق قرارداد باید طی ۱۵ روز هزینه‌ها به معلمان پرداخت شود اما گاهی این زمان به دو سه ماه می‌رسد که مشکلی بر مشکلات افزون می‌نماید.

- آیا عدم پرداخت هزینه اسناد تحویلی به بیمه، ناشی از قصور شرکت بیمه گر است یا عدم پرداخت حق بیمه مورد تعهد از طرف آموزش و پرورش؟

نکته مهم این است اگر شرکت بیمه، نیروی لازم جهت بررسی اسناد و تسریع در روند پرداخت را ندارد قاعدتا وزارت نباید نسبت به این قصور بی توجه باشد ولی اگر حق بیمه در موعد مقرر به شرکت بیمه پرداخت نمی‌شود قصور متوجه خود وزارت است و باید اقدامی عاجل برای این موضوع انجام شود و مانع نارضایتی و سردرگمی فرهنگیان شد‌.

در پایان انتظار این است برای سال جاری و سال‌های آتی شاهد افزایش بیشتر کیفیت و کمیت خدمات درمانی و انجام تعهدات طبق مفاد توافق با شرکت‌ بیمه‌گر باشیم و امید است با اقدامات لازم شاهد رضایت مندی بیشتر و رفع دغدغه‌های معلمان باشیم.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

اشتباه کردن مهم نیست. تعداد اشتباهات مهم است و بلکه تکرار اشتباهات مخرب است.

به عنوان یک جامعه توانمند، به نظر می ­رسد تعدادی از اشتباهات را طی قرن گذشته مرتب تکرار کرده­ ایم:

۱) نیاموخته ­ایم که پیشرفت ژاپن، اروپا و آسیا تابع مدیریت بنگاه ها و سیستم­ هاست و نه ریاست افراد؛

۲) نیاموخته ­ایم که فهم حقیقت از طریق دیالوگ و وجود جامعه مدنی شکل می­ گیرد و در ذهن جزیره­ ای یک یا چند فرد نیست و بنابراین ضروری است که، یکدیگر را تحمل کنیم، برای یکدیگر جا بازکنیم، تفاوت های یکدیگر را به رسمیت بشناسیم و از خودخواهی­ های فکری بپرهیزیم؛

۳) نیاموخته ­ایم که با Fact، قضاوت کنیم و نه با تخیل و شنیده ­ها و شایعات؛

۴) نیاموخته ­ایم که حکمرانی، امری تخصصی است و لازمه آن دانش است؛

۵) نیاموخته­ ایم که قدرت، مسئولیت می ­آورد و اصل بر «مصلحت عامه» و تأمین رضایت­ مندی عامه شهروندان است؛

۶) نیاموخته ­ایم وقتی از درب منزل خود پا بیرون می­ گذاریم، در عرصه عمومی وارد شده­ ایم و در عرصه عمومی نمی ­توانیم هر کاری انجام دهیم (مثل دوبله پارک کردن) و هر سخنی بگوییم و هر قضاوتی بنماییم؛

۷) نیاموخته ­ایم که توسعه، قبل از آنکه به سرمایه، فن ­آوری و تولید نیازمند باشد، به همکاری، هماهنگی، اعتماد و حمایت از یکدیگر محتاج است؛

۸) نیاموخته ­ایم برای آنکه دیگر ملت ها به هویت، استقلال و حاکمیت ما احترام بگذارند باید داخل خود را سامان دهیم،

۹) نیاموخته ­ایم که در کنار دستور کار شخصی، به مسئولیت اجتماعی و به مفهومِ مقدس عمومی اهمیت دهیم ؛

۱۰) نیاموخته ­ایم که نقد از فکر و رفتار را، از نقد به شخص تفکیک کنیم، حرف منطقی را بپذیریم، یکدیگر را تخریب و تحریف و زخمی نکنیم و تلقی اینکه هر کدام، مرکز ثقل جهان هستیم را کنار بگذاریم، از هم حمایت کنیم و به قول هایی که می ­دهیم حتی­ المقدور عمل کنیم.

طبیعی است تبدیل این نیاموختنی ­ها به آموختن­ ها با گفتار درمانیِ صرف، امکان­ پذیر نیست. اما فهم مشکل خود بخشی از حل مسئله است.اگر ریشه­ ها در داخل است، کدام عوامل در اولویت هستند؟ چرا نسل بعد از نسل، این اشتباهات را تکرار می­ کنند؟ آیا دانش، علم و داده ­های ما کمبود دارند؟ آیا در برنامه ­ریزی، سیاست­ گذاری و تعیین اولویت ­ها مسئله داریم؟ منابع طبیعی نداریم یا منابع انسانی؟ آیا مشکل در فکر است؟ دانش است؟ ساختار سیاسی است؟ خلقیات است؟ فرهنگ است؟ ساختار تولید است؟ سبک زندگی است؟

دستور کار فردی باعث شده که جمع را فراموش کنیم، کوتاه ­مدت بیاندیشیم، به دنبال منافع خود و گروه خود باشیم و به عموم و مصلحت عامه فکر نکنیم. تقریباً هر فردی هر نوعی که دوست دارد عمل می­ کند. بیشتر به شخصی احترام می­ گذاریم که در دایره ماست. کمتر فردی را به خاطر اینکه شهروند این جامعه است محترم می­ شماریم. شاید به همین دلیل اگر با اتومبیلی تصادف کنیم که راننده ­اش را می ­شناسیم خوب برخورد می­ کنیم ولی به راننده ­ای که نمی ­شناسیم ناسزا می­ گوییم . برای کسانی جا باز می­ کنیم که به درد ما می­ خورند؛ بقیه را ربات­ هایی می ­بینیم که در حال حرکت هستند و سنخیتی با آنها نداریم.

در ناخودآگاه تاریخی ما، تمایلی قوی به یکسان­ سازی افکار وجود دارد. تمایلی شدید به حذف داریم. چون فردی تصمیم می­ گیریم بسیار اشتباه می­ کنیم در حالی که در اشتباهات جمعی، راه اصلاح سریع­ تر فراهم می ­شود.

وقتی مصلحت عامه، عامه مردم، کشور و آینده کشور مبنا نباشند، حکومت ها به صورت خودکار به سوی مدارهایِ بسته تصمیم­ گیری می ­روند و مرتب اشتباه می­ کنند چون گردش آزاد اطلاعات و اندیشه­ ها از میان می ­رود.

چون اقتصاد کشور طی شش دهه پیش بر پایه صادرات نفت بوده، مجبور نبوده ­ایم که در اقتصاد بین ­الملل در پی مزیت نسبی خود باشیم . در چند صنعت مانند کره جنوبی سرمایه­ گذاری و تولید ثروت کنیم و از طریق سهم بازار در اقتصاد بین­ الملل به صورت ساختاری و اجباری، بیاموزیم، نوآوری کنیم و از همه مهم ­تر رقابت کنیم.این نظام اقتصادی نیست بلکه نوعی حسابداری است. چون به اقتصاد بین ­الملل قفل نشده­ ایم، مجبور به یادگیری و اصلاح و رقابت نبوده­ ایم.

کانون اشتباه نکردن به ساختاری برمی­ گردد که در آن گردش اطلاعات، گردش فکر و گردش مجریان وجود داشته باشد.

سیستم­ ها وقتی یادگیری را متوقف می­ کنند، خود نیز متوقف می­ شوند و اشتباهات بر روی هم جمع می­ شوند.

ایجاد این سیستم یک تصمیم است. این تصمیم را ژاپن در سال ۱۸۶۹ گرفت؛ کره جنوبی در ۱۹۶۵؛ چین ۱۹۸۰؛ هند ۱۹۹۰ و ترکیه ۲۰۰۲٫ . جلوگیری از اشتباه تابع اصلاح ساختارهای تصمیم ­سازی و تصمیم ­گیری است.

( وب سایت نویسنده )

گروه گزارش /

محسن زارعی رئیس مرکز ارزشیابی و تضمین کیفیت نظام آموزش و پرورش در سومین جلسه ستاد عالی آزمون های وزارت آموزش و پرورش می گوید : ( این جا )

«  جلسات این ستاد به صورت منظم در وزارت آموزش و پرورش با حضور اعضای کارگروه های تخصصی و همچنین به صورت متناظر در استان ها به منظور رسیدگی به مسائل این حوزه برگزار می گردد.

به منظور جلب مشارکت و همکاری دستگاه ها و نهادهای کشور، مصوبه ای در هیئت دولت در راستای برگزاری مطلوب آزمون های وزارت آموزش و پرورش انجام شده است .

محسن زارعی رئیس مرکز ارزشیابی و تضمین کیفیت نظام آموزش و پرورش با اشاره به نظرسنجی پیرامون زمان برگزاری آزمون های نهایی تاکید می کند :

 به منظور طراحی مطلوب برنامه برگزاری آزمون های نهایی، از مدیران مدارس و دانش آموزان نظرسنجی پیرامون زمان برگزاری آزمون های نهایی انجام خواهد شد » .

این گونه اظهارات توسط یک مقام مسئول در وزارت آموزش و پرورش در حالی بیان می شوند که بار اصلی برگزاری امتحانات مانند طراحی سوالات ، مراقبت و تصحیح همواره بر دوش معلمان بوده است .

 مهم تر و فراتر از این مساله ؛ ورود یک نهاد بیرون از آموزش و پرورش مانند شورای عالی انقلاب فرهنگی و تعیین تکلیف برای ارکان آن است در حالی که حداقل در آموزش و پرورش نهادی مانند شورای عالی آموزش و پرورش مستقر بوده و فعالیت می کند.

این وضعیت ؛ به نوعی زیر سوال بردن استقلال حرفه ای آموزش و دخالت غیر تخصصی در کار آموزش و معلمان است .

پیش تر ؛ « صدای معلم » در یادداشتی نسبت به پیامدهای این تصمیم شورای عالی انقلاب فرهنگی هشدار داده و نوشت : ( این جا )

« این‌ مصوبه سکان هدایت فرایند یاددهی - یادگیری را از دست معلمان خارج کرده و به دست امتحان نهایی می سپارد و شاگردان به جای توجه به روندهای حاکم در کلاس درس و تکالیف مدرسه ای در تمام سال به دنبال نمونه سوالاتی خواهند رفت که نمره بهتری را در پایان سال برای آنان تضمین کند و عملا مدرسه متوسطه به کلاس های کنکور بدل خواهد شد.

این بزرگترین آسیب به نظام تعلیم و تربیت است.

هم‌ اکنون که امتحان نهایی تنها در پایه دوازدهم برگزار می شود تامین امنیت و سلامت امتحان نهایی با توجه به برگزاری آزمون در هزاران حوزه اجرا در سطح کشور و در مراحل:

- طراحی و استاندارد سازی آزمون
- ارسال ایمن سوالات
- تکثیر آنها در محل اجرای آزمون
- تامین امنیت محیط اجرا
- تصحیح درست و قابل اطمینان اوراق امتحانی
- اعلام‌ نتایج و صدور کارنامه تحصیلی

کاری بسیار سخت و طاقت فرساست و خالی از اشکال و خلل نیز نمی باشد.

اگر چه در سال های گذشته اقداماتی برای ایمن سازی این مراحل انجام شده اما همچنان چالش هایی وجود دارند ؛ حال اگر این حجم از اقدامات به سه برابر میزان فعلی افزایش پیدا کند یقینا مشکلات بسیار بیش از حد تصور خواهد شد و آموزش و پرورش بر آنها فائق نخواهد آمد .

برگزاری هم زمان سه سال امتحان نهایی کاری است که نه نیروی انسانی، نه سالن های امتحانی و فضای مورد نیاز آن در آموزش و پرورش وجود دارد و نه این دستگاه می تواند در آن واحد این‌ حجم از اقدامات را در فرآیندهای نام‌برده بالا که آزمون نهایی ناگزیر از مجرای آنها می گذرد انجام بدهد

نکته مهم دیگر این که دبیران برگزاری آزمون های داخلی را بخشی از وظیفه روزمره خود می دانند و آن را با رغبت انجام می دهند اما برگزاری امتحان به صورت نهایی در هر مرحله اعم از طرح سوال، مراقبت و تصحیح اوراق مستلزم پرداخت حق الزحمه است و تسری امتحان نهایی به سه پایه مبالغ هنگفتی را طلب می کند که عملا و با نظر به تجارب گذشته قابل تامین نخواهد بود » .

این نکات و دغدغه ها در گفت و شنود « صدای معلم » با « احمد عابدینی ؛ معاون پیشین شورای عالی آموزش و پرورش » هم مورد تایید و تصریح قرار می گیرند . ( این جا )

پرسش « صدای معلم » از وزارت آموزش و پرورش و سایر مسئولان و تصمیم گیرندگان آن است :

این همه شتاب زدگی و کارهای بدون کارشناسی و فاقد عقلانیت آموزشی و اداری در تصمیم گیری ها و تصمیم سازی ها تا کجا و تا چه زمانی ادامه خواهد داشت ؟

آیا نتایج و عوارض تصمیم های پیشین خود را در برهه های مختلف مشاهده نکرده اند ؟

پایان گزارش/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه رسانه/

شهروندان اراک برای چندمین بار در اعتراض به آلودگی هوای شهر خود در اثر مازوت‌سوزی ؛ راهپیمایی سکوت برگزار کردند.

آنها پلاکاردهایی از جمله «نفسم گرفت از این شهر» در دست داشتند.

زینب رحیمی در شبکه اجتماعی ایکس ( توئیتر ) خود نوشت :

« تصویری از مازوت‌سوزی در نیروگاه شازند اراک در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده که زمان آن پنجم بهمن‌ماه عنوان شده است. این درحالی است که سوم بهمن‌ماه تعداد زیادی از مردم این شهر در اعتراض به سوزندان مازوت و آلودگی هوا تظاهرات سکوت بر پا کردند. آنها پلاکاردهایی از جمله «نفسم گرفت از این شهر» در دست داشتند.

شازند یکی از نیروگاه‌هایی است که مازوت‌سوزی در آن به طور رسمی اعلام شده است. میزان آلودگی هوا در اراک در حالی بالا است که مسئولان می‌گویند میزان مازوتی که در نیروگاه شازند سوخته می‌شود کاهش یافته است. به گزارش ایرنا، ۲۵ آذر ۱۴۰۲ یوسف یوسفی، مدیرکل حفاظت محیط زیست استان مرکزی گفت: اکنون در هر شبانه‌روز چهار میلیون لیتر مازوت در این واحد مصرف می‌شود که نسبت به سال‌ گذشته کاهش چشم گیری داشته است » .

« صدای معلم » در گزارشی به تاریخ سه شنبه پنجم دی ماه  نوشت : ( این جا )

مردم اردکان یزد در اعتراض به وضعیت آلودگی ها و بی توجهی مسئولان نسبت به سلامتی آنان تجمع و راه پیمایی اعتراضی برگزار کردند .

تجمع و راه پیمایی بر اساس اصل 27 قانون اساسی تاکنون و بیش تر حول مسائل معیشتی مانند حقوق ، استخدام ، همسان سازی و... بوده و برگزاری تجمع مردمی به علت یک مساله محیط زیستی بی سابقه بوده و یا حداقل کم سابقه است . داشتن هوای پاک و اجرای درست و بی و کاست اصول قانون اساسی جزء وظایف ذاتی و مسلم حاکمیت جمهوری اسلامی است و مطابق همین قانون اساسی در هیچ شرایطی تعطیل بردار نبوده و باید که در برابر پیشگاه ملت پاسخ گو باشد.

اصل پنجاهم قانون اساسی تاکید می کند :

« اصل پنجاهم

در جمهوری‏ اسلامی‏، حفاظت‏ محیط زیست‏ که‏ نسل‏ امروز و نسل های‏ بعد باید در آن‏ حیات‏ اجتماعی‏ رو به‏ رشدی‏ داشته‏ باشند، وظیفه‏ عمومی‏ تلقی‏ می گردد. از این‏ رو فعالیت های‏ اقتصادی‏ و غیر آن‏ که‏ با‌ آلودگی‏ محیط زیست‏ یا تخریب‏ غیرقابل‏ جبران‏ آن‏ ملازمه‏ پیدا کند، ممنوع‏ است » .

پرسش « صدای معلم » آن است که چه کسی و کدام مقام در نظام جمهوری اسلامی مسئول رسیدگی و اجرای این اصل از قانون اساسی و حقوق ملت ایران برای داشتن حداقل های یک زندگی ساده و معمولی است ؟

پیش تر ؛ « صدای معلم » در گزارشی با عنوان « بودجه محیط زیست در لایحه بودجه سال 1403 در دولت سیزدهم باز هم کاهش پیدا کرد ! » نوشت : ( این جا )

« نخستین پرسش آن است که واقعا وظیفه ی این دولت و جمهوری اسلامی در برابر « بحران محیط زیست » چیست ؟

پرسش « صدای معلم » آن است که چرا پس از گذشت شش سال از تصویب « قانون هوای پاک » فقط باید 10 درصد آن اجرایی شود ؟

چه اولویتی مهم تر از محیط زیست و آموزش و بهداشت برای شهروندان ایرانی مهم تر است ؟

گفته شده علاوه بر تامین نشدن اعتبارات و امکانات ؛ محدودیت‌های ناشی از تحریم برای دسترسی به فن آوری‌های روز به‌ویژه در حوزه فن آوری‌های مرتبط با کاهش آلایندگی و ارتقای استاندارد خودروها ؛ از مهم ترین دلایل برای اجرا نشده قانون هوای پاک است .

واقعا این تحریم ها چه دست آوری برای کشور و مردم ما داشته است ؟

پرسش این است که چرا الگوهای حکمرانی در ایران در جهت « توسعه پایدار » تغییر نمی کنند ؟

چه کسی و کدام مقام باید در برابر نابودی محیط زیست و به خطر افتادن موجودیت کشور پاسخ گو باشد ؟

مگر با تعطیل کردن گاه و بیگاه مدارس و آموزش کشور ، مشکل آلودگی هوا حل خواهد شد ؟

آیا قرار است با همین سیاست گذاری ها و تصمیم گیری ها شاهد ترسیم ایرانی توسعه یافته با جایگاه اول اقتصادی ، علمی و فن آوری در سطح منطقه باشیم ؟ »

داشتن هوای پاک و اجرای درست و بی و کاست اصول قانون اساسی جزء وظایف ذاتی و مسلم حاکمیت جمهوری اسلامی است و مطابق همین قانون اساسی در هیچ شرایطی تعطیل بردار نبوده و باید که در برابر پیشگاه ملت پاسخ گو باشد » .

پایان گزارش/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

لرستان

گروه گزارش/

آن چه در زیر می آید ؛ گفت و گوی « صدای معلم » با « احمد عابدینی ، معاون پیشین دبیر کل شورای عالی آموزش و پرورش » حول موضوع « تسری امتحانات نهایی به پایه های دهم و یازدهم » و کارکرد نهادهایی ماند شورای عالی انقلاب فرهنگی در ورود به مسائل آموزش و پرورش است .

بخش نخست این گفت و شنود را می خوانید .