وزیر پیشین آموزش و پرورش در اقدامی عجولانه و برای خالی نبودن عریضه دست به حذف آزمون ورودی مدارس تیزهوشان زد، و هر جا تریبون یا رسانه‌ای می یافت حذف کنکور تیزهوشان را یکی از افتخارات وزارت خود می دانست . ایشان عنوان می‌کرد که دانش آموزان در دوره ابتدایی بیشتر بایستی به بازی های کودکانه بپردازند تا درگیر تست زدن باشند. هر چند امروزه در علوم تربیتی بهترین شیوه برگزاری آزمون، آزمون های تشریحی است اما حذف آزمون با منبع کتابهای درسی ابتدایی و متوسطه اول منجر به آزمونهایی تحت عنوان هوش و استعداد تحصیلی گردید.

یکی از علت‌هایی که وزیر به آن افتخار می کرد حذف کلاس های تست زنی بود که عملاً این اتفاق نیفتاد . خانواده ها این روزها به کلاس های تست هوش روی آورده اند و آش  همان آش و کاسه همان کاسه است.

تست ها را نگاه کنید ببینید کجای این تستها هوش دانش آموز را می سنجد. آزمون سالهای گذشته با حرف و حدیث ها و اعتراضات زیادی روبه رو بوده است. سال اول به طور کلی از کتاب تست ریون استفاده شده بود. امسال نیز ۱۰ درصد سوالات در پاسخ نامه منتشر شده توسط سمپاد دارای دو جواب صحیح است. سه سوال نیز به علت غلط بودن حذف شده است .

برخی از استادان این گونه کلاس ها معتقدند سوالات دیگری نیز غلط بوده است. خانواده های زیادی شاکی شده اند با توجه به حضور فرزندشان در سر جلسه آزمون در سامانه برایشان غیبت منظور شده است و وزارتخانه در پاسخ می گوید:  اقدامی  آزمایشی  در این موضوع دخیل بوده است تا به نوعی بتواند  این افتضاح را  بپوشاند.

موارد متعددی خانواده ها شکایت کرده اند که سیستم غیبت در جلسه آزمون را ثبت نموده است ؛ اگر تصحیح پاسخنامه ها هم بدین صورت باشد طنز جالبی است .

وزارت آموزش و پرورش در اقدامی پیشگیرانه برکناری طراح سوالات را بهترین سپر دفاعی خود قرار می دهد ، در صورتی که رئیس اداره سمپاد و معاون آموزش متوسطه و وزیر آموزش و پرورش بایستی مورد مواخذه توسط مقامات مسئول قرار گیرند.

چگونه می توان آزمونی را با این همه غلط و اشتباه در سطح ملی برگزار کرد و با آینده دانش آموزان این گونه برخورد کرد؟

همگان به دانش آموزان نصیحت می کنند که اگر سوالی را در آزمون تستی شک داشتید که دو جواب صحیح دارد جواب ندهید، اما در آزمون سمپاد ۱۰ سوال دارای دو جواب صحیح است .حال دانش آموزی که شانسی یکی از این دو جواب را علامت زده باشد برنده ماجراست.

پیشنهاد می کنیم ضمن برخورد با تمامی مسئولین مقصر در این امر هر ده سال دو جوابی را حذف و بقیه سوالات نیز که جای شک و ابهام دارند آنها نیز حذف شوند، تا حقی از کسی ضایع نگردد.

نخبه کشی چه در کنکور سال ۹۹ و چه در آزمون تیزهوشان امسال پر رنگ تر از هر سال است .

چرا در مملکتی که وزارت آموزش و پرورش  معدل نمرات دیپلم را ۱۲ اعلام می کند دانش آموز رشته ریاضی با معدل نوزده و نیم در امتحانات نهایی پس از امتحان کنکور به دلیل سختی سوالات خودکشی کند ؟

سوالاتی که به اذعان دبیران در سراسر کشور آن قدر سخت بوده است که حتی آنها نیز قادر به پاسخگویی در زمان مشخص شده نبوده اند.

راستی کدام مسئول پاسخگوی خودکشی و افسردگی دانش آموزان است؟ تا کی دانش آموزان باید تاوان عدم توانایی و بی مسئولیتی مدیران را بدهند؟

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

در سال هاي اخير برخي از جامعه شناسان به يك آسيب اجتماعي اشاره كرده‌اند شايد بتوان آن را «خودخوارانگاري ملّي» نام نهاد. اين پديده در حال فراگير شدن است و همه صنوف و گروه‌ها (دانشگاهيان، دانشجويان، حوزويان و طلاب، معلمان و دانش‌آموزان، كارگران و كارفرمايان) در معرض خطر آن قرار دارند. در اينجا اجمالاً به مصاديق و نشانه‌هاي اين بيماري واگيردار اشاره مي‌شود. شايد بتوان گفت اين اختلال با مَثَل" مرغ همسايه غاز است" مترادف است. يعني، برخي از ما ايرانيان خيال مي‌كنيم مرغ همسايه غاز است و خودآگاهانه يا اغلب به طور ناخودآگاه، به برجسته كردن ضعف‌ها و كاستي‌هاي خود مي‌پردازيم. براي نمونه، همين مواجهه با بحران كرونا را در نظر بگيريد.

در شبكه‌هاي اجتماعي، به وفور، ديده مي‌شود كه هر كاري  كه در كشورهاي ديگر انجام مي‌شود مطلوب و بي عيب تلقي شده و ارزنده سازي مي‌شود. برعكس، هر كاري كه در داخل كشور در حوزه‌هاي مختلف، از جمله در آموزش و پرورش انجام شده يا مي‌شود، ناارزنده سازي مي‌شود.

وقتي « صداي معلم » تجارب ساير كشورها را منتشر مي‌كند و به‌طور ضمني خواستار بازگشايي مدارس مي‌شود و يا بر ضرورت برگزاري آزمون حضوري تأكيد مي‌كند، يك عده فرياد مي‌زنند :" مگر اينجا اروپا يا ژاپن و چين و كره جنوبي است؟ آنها به جان انسان‌ها ارزش قايل هستند و حتماً شرايط رعايت پروتكل‌هاي بهداشتي را فراهم كرده‌اند؛ مدارس آنها با ما متفاوت است؛ كلاس‌هاي آنها مثل ما هلفدوني نيست؛ آموزش و پرورش ما با آنها قابل مقايسه نيست؛ در آموزش و پرورش ما هيچ‌كاري انجام نشده است. در كشور ما به جان انسانها ارزش قايل نيستند. اصلا با بسته شدن مدرسه چيزي از دست نمي‌دهيم. مگر مدرسه چه چيزي به بچه‌ها ياد مي‌دهد؟…".

اين واكنش‌ها در فضاي مجازي و محافل ديگر از يك فاجعه ملي حكايت مي‌كند و آن «ضعف شديد سرمايه اجتماعي» است. بدون ترديد در تضعيف سرمايه اجتماعي،  متهم رديف اول، حاكمان سياسي و مقامات ارشد كشور هستند كه نتوانسته‌اند به حكمراني مطلوب نزديك شوند ولي، ما به عنوان مردم هم چندان بي‌تقصير نيستيم.

بنابراين، شايسته است به ضعف‌هاي بنيادين خودمان بيشتر دقت كنيم و از  نقد خود به عنوان شهروند ايراني بپردازيم. يك سوزن به خود بزنيم و يك جوالدوز به حاكمان. حاكمان شاخة همان درختي هستند كه ريشه‌‌هايش را آحاد جامعه تشكيل مي‌دهند.

شواهد نشان مي‌دهند بسياري از ايرانيان به «خودخوارانگاري» مبتلا شده‌اند. جاي تأسف است گاهي كلام  معطوف به خودخوارانگاري از زبان برخي از  مدرسان دانشگاه، معلمان و همكاران فرهنگي جاري مي‌شود. در حالي كه انتظار مي‌رود همين گروه‌ها با خودخوارانگاري ملّي مبارزه كنند.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه گزارش/

نخستین نشست رسانه ای محسن حاجی میرزایی وزیر آموزش و پرورش به صورت " غیرحضوری " و با شرکت تعدادی از خبرنگاران حوزه آموزش و پرورش امروز دوشنبه 10 شهریور ساعت 11 برگزار گردید .

این نشست که با استفاده از نرم افزار shavak پشتیبانی می شد مانند نشست پیشین با معاون حقوقی و امور مجلس با خطاهای متعددی در ورود خبرنگاران و نیز استمرار حضور آنان رو به رو شد .

در پایان نیز پرسش یکی از خبرنگاران ناتمام ماند و وزیر آموزش و پرورش موفق به خداحافظی با خبرنگاران نشد .

پرسشی که " صدای معلم " پیش تر نیز مطرح کرده آن است ؛ وزارتخانه ای که هنوز توانایی برگزاری یک نشست ساده ویدئویی را با حدود 20 خبرنگار ندارد چگونه مسئولان آن هر روزه " شبکه شاد " را برای جامعه تبلیغ می کنند ؟

بر خلاف نشست پیشین که به صورت غیرحضوری با قاسم احمدی لاشکی معاون حقوقی و امور مجلس وزارت آموزش و پرورش برگزار شد و صدای معلم در آن حضور نداشت اما این بار این رسانه در نشست حاضر بود اما به نشانه ی " اعتراض " هیچ گونه پرسشی را مطرح نکرد .

پرسش های خبرنگاران اکثرا بر موضوعاتی مانند بازگشایی مدارس و تعارض منافع  و صندوق ذخیره فرهنگیان متمرکز بود و البته می شد از قبل پاسخ های وزیر آموزش و پرورش را پیش بینی کرد .

خبرنگاران پرسش های خود را مطرح می کردند و نوع پاسخ های وزیر آموزش و پرورش بیشتر از جنس " اداری " و واکنش خبرنگاران هم از نوع " کارمندی " بود .

خبرنگاران سوال می کردند و وزیر هم پاسخی می داد انگار قرار است وظیفه ای اداری رفع تکلیف شود .

مثل نشست های حضوری که " صدای معلم " همیشه در آن ها حضور داشت و پرسش های چالشی و جدی مطرح می کرد اما نوعی فضای " میرزابنویسی " و به قول خود وزیر آموزش و پرورش  ، " فریب سازمان یافته " بر این نشست مجازی حکم فرما بود .

در پایان نشست نیز به نظر می رسید که برخی از خبرنگاران از برنامه خارج شده و به جای افراد تصاویر میز و تلفن و... نمایش داده می شد .

در طول برنامه و علی رغم آنلاین بودن مدیر صدای معلم هیچ گاه تصویری از وی در جریان برنامه مشاهده نشد و تمرکز بر چهره برخی خبرنگاران بود .

حاجی میرزایی در این نشست همانند آن چه در ماه های اخیر بیان کرده بر اصل " ارائه آموزش به همه دانش آموزان " و این که هیچ دانش‌آموزی نباید از تحصیل محروم بماند تاکید کرد و گفت  متعهد هستیم آموزش را به تمام دانش آموزان صرف از نظر محدودیت‌ها و مناطقی که حضور دارند ارائه دهیم .

اما حاجی میرزایی اشاره ای به تضاد سیاست هایش در مورد شبکه شاد با اصول قانون اساسی در مورد رایگان بودن آموزش و پرورش نکرد .

حاجی میرزایی ادامه داد :

« اصل دوم، تأکید بر آموزش حضوری است در همین رابطه تجربیات کشورهای مختلف را بررسی کردیم، در تمام دنیا اصل بر آموزش حضوری است چون هیچ آموزشی جایگزین آموزش حضوری نیست و کارکرد مدرسه در شکل‌گیری شخصیت دانش‌آموزان، ارتباط دانش‌آموزان و معلمان و تقویت مهارت اجتماعی آنها با هیچ روش دیگری قابل جایگزینی نیست؛ تنها چیزی که می‌تواند حضور را محدود کند، مقررات بهداشتی است که اگر از سوی ستاد ملی کرونا مطرح شود آن را اجرا خواهیم کرد. ارتباط چهره به چهره دانش‌آموزان و معلمان به ویژه در دوره ابتدایی بسیار مهم است. »

این سخنان وزیر آموزش و پرورش در حالی با اما و اگر و تردید بیان می شوند که بر اساس همان تجربیات تطبیقی در سایر کشورها استثنایی برای تعطیل کردن آموزش حضوری قائل نشده اند و جامعه در ارکان مختلف آن از مدت ها پیش تکلیف خود را دانسته و خود را برای شرایط جدید آماده کرده است .

وزیر آموزش و پرورش گفت :

نکته ی دیگر که در آغاز صحبتم عرض کردم امسال سال تحصیلی ما بدون مشارکت فعال و موثر خانواده ها انجام نخواهد شد و بنابراین نظارت بر همکاری خانواده ها هم سهم به سزایی در این کار دارد . ما برای آموزش خانواده ها نیز برنامه ریزی هایی کرده ایم . در انجمن اولیا و مربیان طراحی هایی شده است . برنامه هایی پیش بینی شده است که در این شبکه شاد برنامه هایی به انجمن اولیا و مربیان اختصاص پیدا کرده است و آموزش های لازم را به خانواده ها ارائه می کند . خبرنگاران پرسش های خود را مطرح می کردند و نوع پاسخ های وزیر آموزش و پرورش بیشتر از جنس " اداری " و واکنش خبرنگاران هم از نوع " کارمندی " بود .

این سخنان حاجی میرزایی در حالی بیان می شوند که در شیوه نامه بازگشایی مدارس که از سوی وزارت آموزش و پرورش به سراسر مدارس و مناطق ارسال گردیده ، هیچ گونه تکلیف و تعهد جدی و قابل سنجش بر عهده خانواده ها گذاشته نشده است . ( این جا )

خانم رضایی از خبرگزاری ایلنا پرسید :

« ما امتحاناتی را شاهد بودیم که بعضی دانش آموزان خودشان پای امتحانات نبودند و تقلب کردند و حتی والدین آنان و بزرگ ترهایشان به جای آن دانش آموزان امتحان دادند .

در رابطه با افت تحصیلی و افت آموزشی دانش آموزان می خواستم صحبت کنم .

آیا شما بررسی و تحقیقی در این مورد داشته اید که میزان یادگیری و کیفیت آموزشی در مقایسه با سال تحصیلی گذشته چگونه بوده است و این که شما اشاره کردید به آموزش از طریق تلویزیون .

اسفند و اردیبهشت و اواخر فروردین آموزش های تلویزیونی چندان مطلوب نبوده اند و با خیلی ها در این مورد صحبت کرده ام اما بسیاری از خانواده ها از آن رضایتی نداشته اند .

شما اشاره کردید به این که حاشیه نشین ها می توانند از آموزش های تلویزیونی استفاده کنند اما برخی از این آموزش ها یا عقب تر از درس بودند و یا جلوتر بودند و این آموزش ها عایدی خاصی نداشته اند . » حاجی میرزایی اشاره ای به تضاد سیاست هایش در مورد شبکه شاد با اصول قانون اساسی در مورد رایگان بودن آموزش و پرورش نکرد .

حاجی میرزایی پاسخ داد :

در مورد آزمون . ببینید من خواهش می کنم که به طور خاص رسانه ها به این توجه داشته باشند .

ما در سال گذشته به یک باره با وضعیتی مواجه شدیم که همه دنیا غافگیر شد و پیش بینی نمی کردیم که با چنین  وضعیتی مواجه شویم .

پاسخ هایی هم دادیم که عرض می کنم از نظر کیفیت هم چگونه بود .

ممکن است با کاستی هایی هم همراه بوده است . ما از همان روز اولی که فعالیت های آموزش از راه دور و آموزش های تلویزیونی را آغاز کردیم مدام برای بهبود آن تلاش کردیم ، اطلاعات بازخورد دانش آموزان به خانواده ها را گرفتیم . اصلاحات لازم را اعمال کردیم .

در امتحانات پایه دوازدهم که امسال ما به صورت حضوری و متمرکز برگزار کردیم هم شرکت کنندگان ما نسبت به سال قبل افزایش دارد و هم کیفیت نمرات شان در مقایسه با سال قبل – فکر می کنم – حدود 5 / 0 تا یک نمره بهبود دارد در آموزشی که می تواند معیار باشد و امتحان به صورت یک پارچه و متمرکز اخذ شده است .

تلاش ما این بوده این کار کیفیت داشته باشد اما در سال تحصیلی جدید به روش های آزمون دقیق تر مجهز شدیم و بر  روی " شبکه شاد " امکان برگزاری آزمون های با کیفیت میسر شده است . امکان ارائه تکلیف از سوی معلم به دانش آموزان و دانش آموزان به سمت معلم ؛ گزارش تکالیف شان میسر شده است . این سخنان حاجی میرزایی در حالی مطرح می شوند که آیین نامه اجرایی مدارس که سال ها از تصویب آن می گذرد اختیارات مناسب و کافی را به ارکان مختلف " مدرسه"  قائل شده است اما مواضع و عملکرد مسئولان این وزارتخانه در رده ها و سطوح مختلف در بحران کرونا نشان داد که بین حرف تا عمل تفاوت معناداری همچنان پا برجاست .

تلاش ما این است که از همه تجربیات گذشته برای بهبود آموزش استفاده کنیم .

در مورد تلویزیون هم در آن زمان کوتاه افرادی که شناسایی شوند و بتوانند آمادگی داشته باشند و معلم که در این کلاس 20 – 30 نفره تدریس کرده در یک مدرسه میلیونی زنده تدریس کند با محدودیت هایی رو به رو بودیم .

به تدریج هم ظرفیت های خودمان را شناسایی کردیم و هم نیروهای مناسب برای این کار شناسایی شده اند و امیدوارم که ان شاء الله کیفیت آموزش ها در سال تحصیلی جاری بهتر باشد .

این ظرفیت با هماهنگی و همکاری بسیار جدی صدا و سیما به سمت استفاده از ابزارهای دیگر هم میل خواهد کرد و امیدوارم که ان شاء لله آموزش های ما آموزش های ترکیبی از طریق تلویزیون و آموزش های بهتری را از این طریق ارائه کنیم .

اما همچنان تاکید می کنم هیچ دانش آموزی به هر دلیلی ، نداشتن تلویزیون یا مناسب ندانستن تلویزیون از آموزش محروم نخواهد بود .

ما موظف هستیم که به همه دانش آموزان آموزش بدهیم و مدارس ما برای این کار آماده شدند .

لیست همه دانش آموزان را گرفتند . شرایط همه دانش آموزان را مشخص کرده اند و حتما ان شاء الله کار را با کیفیت و دقت انجام خواهیم داد .

این پاسخ های مبهم ، بدون آدرس و بی پشتوانه در مورد وضعیت برگزاری آزمون های غیرحضوری در حالی مطرح می شوند که به تازگی " كارگروه بررسي هاي فوري در پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش " در گزارشی مستند خواهان اتخاذ تدابیری از سوی وزارت آموزش و پرورش برای برگزاری آزمون ها و امتحانات مدارس به صورت " حضوری " گردیده است . ( این جا )

نخستین کسی که از وزیر آموزش و پرورش پرسش خود را در غیاب خانم احمدی از خبرگزاری پانا مطرح کرد خانم دولت یاری بود .

دولت یاری پرسید : چند وقت پیش وزیر آموزش و پرورش در مورد بحث تعارض منافع بخشنامه ای داشتند و قرار شد فرصت دو ماهه ای داده شود که در آموزش و پرورش اطلاعات کامل جمع آوری شود و در نهایت به یک جمع بندی برسند که چطور این بحث تعارض منافع سازمان دهی شود .

آیا این اطلاعات جمع آوری شده است و یا خیر و آیا مسئولینی که مدرسه داشتند سرنوشت مدارس آن ها چطور می شود و در بحث های دیگر مصداقی از تعارض منافع هست ؛ ساز و کار آموزش و پرورش برای مواجهه با آن چه هست ؟

حاجی میرزایی در پاسخ گفت :

« درباره تعارض منافع اطلاعات دقیق و تفصیلی از سراسر کشور و جمیع همکاران جمع آوری شده است . تعدادی از همکاران ما بودند که مدرسه داشتند و بعد از بخشنامه تعارض منافع اعلام توقف فعالیت های مدرسه شان را کردند و رسما فعالیت مدرسه متوقف شد .

طبق بخشنامه ای که دادیم این ها برای ادامه همکاری منعی ندارند و دوستانی که ترجیح دادند همچنان امر مدرسه داری را انجام دهند ان شاء الله در همین هفته جا به جایی انجام خواهند شد و ادامه همکاری دوستانی که مشمول بخشنامه تعارض منافع می شوند در همین هفته جاری ان شاء الله مشخص خواهد شد .

خبرنگار باشگاه خبرنگاران جوان در پرسش خود هیچ گونه اشاره ای به گزارش اخیر خود در مورد قضایای دانشگاه فرهنگیان و نیز تهدیدهای صورت گرفته از آن دانشگاه در مورد خودش نکرد و این گونه سوال کردن مبهم و تمرکز خاص روی مدارس غیرانتفاعی خودش جای سوال و فکر دارد .

وزیر آموزش و پرورش در بخش دیگری عنوان کرد :

« ما اختیاراتی را به شورای آموزش مدارس دادیم. نقش معلمان یک نقش متمایز و پیچیده‌ای است. سال‌ها معلمان از این روش استفاده کردند در کلاس درس بدهند و امسال با شرایط متفاوتی رو به رو شدیم و نیاز به خلاقیت و فعالیت متمایز معلمان دارد. »

این سخنان حاجی میرزایی در حالی مطرح می شوند که آیین نامه اجرایی مدارس که سال ها از تصویب آن می گذرد اختیارات مناسب و کافی را به ارکان مختلف " مدرسه"  قائل شده است اما مواضع و عملکرد مسئولان این وزارتخانه در رده ها و سطوح مختلف در بحران کرونا نشان داد که بین حرف تا عمل تفاوت معناداری همچنان پا برجاست .

در این نشست هیچ خبرنگاری  اشاره به  " کمپین سراسری دانش آموزان ایرانی برای تعطیل کردن کامل مدارس " نکرد . ( این جا )

هیچ خبرنگاری در مورد عملکرد سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی و نشست اخیرش با برخی موسسات تجاری – آموزش پرسش نکرد .

هیچ رسانه ای در مورد میزان بودجه اختصاص یافته به بهداشت مدارس و رعایت پروتکل های بهداشتی و مقایسه آن با سایر کشورها  سوال نکرد .

در تصاویری که پرتال وزارت آموزش و پرورش در مورد نشست امروز منتشر کرده است خبرنگاران صدا و سیما در جلسه حضور کامل و فعال داشته اند . ( این جا )

انبوهی از افراد و نیز تجمع خبرنگارانی مشاهده می شود که به نظر می رسد جای برخی رسانه ها در آن اضافی بوده است هر چند مطابق اعلام پیشین و رسمی مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش و به استناد ستاد ملی مبارزه با کرونا تجمع افراد بیش از 10 نفر در یک جا ممنوع اعلام شده بود .

به نظر می رسد آن چه نظام آموزشی را تهدید می کند نه کرونا که بحران "  عدم صداقت " در این مجموعه باشد .

پیش تر « صدای معلم » انتقاد صریح خود را نسبت به " غیرحضوری " شدن نشست های رسانه ای و نیز مواضع چندگانه و مبهم وزارت آموزش و پرورش اعلام کرده بود . ( این جا )

پایان گزارش/

آذربایجان شرقی

گیلان

لرستان

گروه گزارش/

هنوز شورای عالی آموزش و پرورش و دبیر کل آن به گزارش های صدای معلم پاسخی ارائه نکرده است .

در آخرین گزارش آمده بود :

« رخوت ، بی عملی و مهم تر از آن از دست دادن " مرجعیت کارشناسی " برای شورای عالی آموزش و پرورش که کارشناسان و صاحب نظران بر آن اجماع دارند ؛ قرار است تحت کدامین رویکرد مدیریتی و مانیفست سازمانی تعدیل و درمان شود ؟

آیا دبیر کل جدید شورای عالی آموزش و پرورش طرح و برنامه ی مشخصی برای احیای شورای عالی آموزش و پرورش دارد و یا آن که همچنان " روزمرگی " و " بی عملی " بر آن حکمفرما خواهد بود ؟

یا آقای امانی طهرانی موضع مشخص و صریحی در این مدت داشته است ؟ »

این رسانه در ادامه به محورهای مختلفی اشاره و پرسش هایی را مطرح کرده بود :

« پرسش آن است که آیا واقعا تفکر و نگرش مدیران و مقامات در ستاد با واقعیت های کف مدرسه پیوند دارد ؟

آیا اسناد بالادستی مانند " سند تحول بنیادین " با مشارکت واقعی و مستقیم معلمان و ارکان مدرسه نوشته و نهایی شده است ؟

پرسش این رسانه آن است که اگر معلمان جامعه فرهنگی کشور را روسفید کردند ، نقش ایشان و سایر مقامات و مدیران در این مدت چه بوده است ؟

آیا بود و نبود آن ها تاثیری در بهبود اوضاع داشته و یا وضعیت در سایه مدیریت ناکارآمد و غیرعلمی آن ها حتی " روند معکوس " هم پیدا کرده است ؟

آیا مدیران ما در معنای واقعی و علمی و جهانی آن از نگرش و بینش درست و حرفه ای برخوردارند که بخواهند در این سیستم ، " معلم حرفه ای " را تعریف و پایه گذاری کنند ؟

آیا این مدیران واقعا بر اساس شایستگی ها ، توان مندی های حرفه ای و مدیریتی در جایگاه خود قرار گرفته اند که این توصیه ها را به معلمان می کنند ؟

آیا نگرش مدیران واقعا به روز و کارآمد و مدرن است ؟

نظر این شورا  به عنوان مرجع تخصصی و سیاست گذار و برنامه ریز در مورد پیشنهاد یونسکو برای بازگشایی مدارس چیست ؟ ( این جا )

واکنش این شورا در مورد شیوه نامه هایی که معاونت های این وزارتخانه به عنوان " قانون " تدوین " و با نادیده گرفتن هویت حرفه ای مدرسه و حتی آیین نامه اجرایی مدارس و اختیارات ارکان آن مانند شورای مدرسه ، شورای معلمان و... به آن دیکته و تحمیل می کنند چیست ؟

آن مدرسه محوری که آقای امانی طهرانی به عنوان دبیر کل شورای عالی آموزش و پرورش دائما به آن استناد می کند قرار است کجا ، چگونه و کی عینیت پیدا کند ؟

پیشنهاد این رسانه به آقای امانی طهرانی آن است که شورای عالی آموزش و پرورش را یک " مدرسه " فرض کرده و تئوری ها و توصیه های خود را در آن به منصه اجرا بگذارد .

این منطقی ترین و صادقانه ترین کنشی است که برای " اعتمادسازی " می توان انجام داد .»

پرسش " صدای معلم " آن است که آیا دبیر کل این شورا در جریان و فرآیند " شیوه نامه بازگشایی مدارس " بوده است ؟

آیا معیارهای مدرسه محوری در این شیوه نامه رعایت شده است ؟

آیا به هویت و شعور مدرسه احترام گذاشته شده است ؟

آیا به " مرجعیت  معلم " در حد همان " سند تحول بنیادین " توجه کافی شده است ؟

آیا ایشان و هم قطاران او در ستاد به مطالعات تطبیقی و تجارب سایر کشورها در زمینه " بازگشایی مدارس " توجه می کنند ؟

دبیر کل شورای عالی آموزش و پرورش در نهصد و هفتاد و هشتمین جلسه شورای عالی آموزش و پرورش با حضور وزیر آموزش و پرورش، دبیرکل شورای عالی و سایر اعضای آن در سالن جلسات وزارت آموزش و پرورش سه شنبه 4 شهریور 99 برگزار گردید  به مطالبی اشاره کرده است.

پانا می نویسد :( این جا )

« با توجه به اهمیت سند تحول و این حجم تاکید مقام معظم رهبری و بزرگان نظام، باید نسبت به اجرای سند تحول بنیادین دغدغه و اهتمام داشته باشیم.

خوشبختانه بخش عمده‌ای از توجهات آموزش و پرورش و شورای عالی معطوف به اجرای سند تحول بنیادین است و به نوعی می‌توان گفت از لحظه ای که سند تحول بنیادین تصویب شده در سطوحی از کار مانند کتاب‌های درسی، برنامه ویژه مدرسه و... در حال اجرا است.

وی با اشاره به فصل هشتم سند تحول بنیادین، گفت: ما برای اینکه سند تحول بنیادین به طور کامل اجرایی شود باید چند کار اساسی از جمله تعیین مولفه‌های نظارت، ارزیابی و تعیین نقاط پیشرفت و نقاطی که نیاز به کار و پیگیری بیشتری دارد و در نهایت تهیه گزارش از میزان پیشرفت اجرای سند تحول بنیادین را پیگیری کنیم.

دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش افزود: یک سازوکار قوی و الگوی منسجم برای نظارت و ارزیابی چگونگی اجرای سند تحول بنیادین باید طراحی و پیش بینی شود و این کار از سوی یک گروه علمی و پژوهشی و متخصص با مسئولیت شورای عالی انجام می‌گیرد. آیا بهتر نیست دبیر کل شورای عالی آموزش و پرورش تعارف را کنار گذاشته و با " حوزه عمومی " و " رسانه " صادقانه رفتار کند ؟

امانی تاکید کرد: باید تمام کارها و فعالیت‌های ما در راستای مدرسه و ارتقای جایگاه آن در آموزش و پرورش باشد چون همه ما هدفمان کمک به بهبود روندهای آموزشی و پرورشی مدرسه است. نقش محوری اجرای سند تحول بنیادین بر عهده مدیران و عوامل اجرای مدارس است و در پرتو یافته‌های سند تحول بنیادین باید نقش و جایگاه مدیران مدارس مورد بازنگری قرار گرفته و به روز شود.

دبیرکل شورای عالی آموزش و پرورش در پایان گفت: جانشین پروری یکی از نگاه‌های جدید به مدیریت مدارس است که باید در آئین نامه جدید انتخاب و انتصاب مدیران مدارس مورد توجه قرار گیرد. »

نخستین پرسش صدای معلم از دبیر کل شورای عالی آموزش و پرورش آن است که آیا پیش از طرح چنین مفهوم مدیریتی که یکی از راهبردهای کلان  در مدیریت منابع انسانی است می تواند توضیح دهد که کار سند جامع نیروی انسانی در این وزارتخانه به کجا انجامیده است و آیا در کارگروهی که معاونت برنامه ریزی و توسعه منابع وزارت آموزش و پرورش با سازمان اداری و استخدامی تشکیل داده‌ است ؛ شورای عالی آموزش و پرورش هم حضور دارد ؟

دیگر آن که آقای امانی گزارش دهد کار ویرایش و نسخه نهایی آیین نامه اجرایی مدارس به کجا رسیده است ؟

عملکرد مسئولان وزارت آموزش و پرورش در دوران شیوع کرونا نشان داد علی رغم شعارهای زیبایی که توسط مسئولان در رده های مختلف در مورد " مدرسه محوری " داده شده است ؛ مدارس هیچ گونه اختیار و جایگاهی حتی در حد همین آیین نامه اجرایی مدارس ندارند . آیا در نسخه جدید ضمانت کافی برای احترام به هویت مدرسه و اختیارات قانونی و اجرایی آن گذاشته شده است ؟

تجارب و مشاهدات در فعالیت های این دستگاه نشان می دهند که مدرسه فقط در حد واحد سازمانی اجرای بخشنامه ها و دستورات تعریف شده و تکرار این وضعیت و مدیریت آمرانه وزارتخانه و مناطق موجب شده است تا مدیران مدارس جسارت و توان کافی برای تصمیم گیری نداشته و ترسو و محافظه کار شوند .

آیا دبیر کل شورای عالی آموزش و پرورش می داند ؛

* نبود صداقت، بی اعتمادی، حسادت، محدود کردن دسترسی به اطلاعات و عدم همکاری کارکنان با یکدیگر از نتایج فقدان امنیت در سازمان است. در چنین شرایطی نظام جانشین پروری ایجاد نمی شود و در صورت استقرار نیز هرگز توسعه نمی یابد.

* بوروکراسی، سلسله مراتب، ساختار هرمی و متمرکز در سازمان مکانیزم هایی را ایجاد می کند که با رویکرد توانمندسازی و توسعه استعدادها مغایرت دارد. فرآیند جانشین پروری نیازمند ساختارهای تخت، عدم تمرکز، تفویض اختیار و اعتماد است.

* جانشین پروری در سازمانها و شرکتها یک فرآیند مستمر و بلندمدت است که با صرف هزینه همراه خواهد شد. تاکید بر منافع زودهنگام و بازده سریع با ماهیت فرآیندی جانشین پروری تناقض دارد. هر نوع فرآیندی نیازمند اراده، استمرار و ارزیابی است. نگرش زودبازده و منفعت طلب حاضر نخواهد شد برای رفع چالش ها و حل مشکلات فرآیند جانشین پروری زمان و هزینه صرف کند. ( این جا )

 آیا دبیر کل شورای عالی آموزش و پرورش اساسا برنامه ای برای احیای اعتماد از دست رفته میان اداره و مدرسه دارد در حالی که هنوز حتی تعامل مناسب و منطقی با رسانه ها به ویژه رسانه های مستقل و  منتقد برقرار نکرده است ؟ رخوت ، بی عملی و مهم تر از آن از دست دادن " مرجعیت کارشناسی " برای شورای عالی آموزش و پرورش که کارشناسان و صاحب نظران بر آن اجماع دارند ؛ قرار است تحت کدامین رویکرد مدیریتی و مانیفست سازمانی تعدیل و درمان شود ؟

آیا با حرف و دادن شعارهای قشنگ پشت درهای بسته قرار است چنین مفاهیمی در آموزش و پرورش تعریف و اجرا شوند ؟

آیا در سیستمی که هنوز معیارهای " مدیریت علمی " حاکم نیست و نگاه کمی به جای نگاه کیفی در  مدیریت آموزشی حاکم است و عزل و نصب ها در سطوح میانی و فوقانی و حتی فنی ( تحتانی ) بر اساس توصیه ها ، رانت ها و دخالت ها صورت می گیرند ؛ می شود به این مفاهیم سیستمی دل بست ؟

اخیرا ؛ دکتر شهین ایروانی، دانشیار دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران و پژوهشگر تاریخ آموزش‌ و پرورش ایران، در نامه‌ای به دکتر محمود امانی طهرانی، دبیرکل تازه منصوب‌شده شورای عالی آموزش‌ و پرورش، خواستار بازیابی اقتدار و جایگاه این شورا در نظام تصمیم‌گیری و سیاست‌گذاری آموزش‌ و پرورش شد. ( این جا )

این استاد دانشگاه در نامه ی خود آورده است :

« اما شورای عالی که بعدها به شورای عالی فرهنگ و بالاخره شورای عالی آموزش‌ و‌ پرورش تغییر نام داد، با وجود پیشینه و ظرفیت‌های بسیار زیاد آن، در طول چهار دهه گذشته دچار افت جایگاه شده است که شاید یکی از مهم‌ترین دلایل آن، افزایش نهادهای تصمیم‌گیرنده مشابه، نظیر شورای عالی انقلاب فرهنگی از سال ۱۳۵۹، ۴۰ سال پیش، و نیز عدم تعیین مرزهای تصمیم‌گیری بر اساس تخصص با نهادهایی نظیر مجلس شورای اسلامی باشد. به‌گونه‌ای که گاه آنچه در حوزۀ تخصص شورای عالی آموزش‌ و‌ پرورش است، توسط این نهادها تعیین می‌شود و متأسفانه وزارت آموزش‌ و‌ پرورش و شورای عالی [آموزش‌وپرورش] نیز کمتر واکنشی نسبت به این رویکرد دارد. »

آیا بهتر نیست دبیر کل شورای عالی آموزش و پرورش تعارف را کنار گذاشته و با " حوزه عمومی " و " رسانه " صادقانه رفتار کند ؟

پایان گزارش/

مطبوعات و رسانه‌های جمعی در کشورهای دموکراتیک به جای اینکه دو چیز را القا کنند، یکی خوشایندهای مردم را القا کنند و یکی هم اطلاعات به مردم بدهند باید علم مردم را و قدرت تفکر را به مردم اضافه کنند. اگر تمام رسانه‌های یک جامعهٔ  دموکراتیک در فکر این باشند که خوشایندها یا اطلاعات مردم را بیفزایند و نه قدرت تفکر و علمشان را ، در این صورت رسانه‌ها خدمتی نکردند.
ما متأسفانه یک همچین رسانه‌هایی را کم یا بیش نداریم.

جوامع دموکراتیک ما وقتی که خیلی هم حالت آموزشی به رسانه-های جمعی خود بدهند، اطلاعاتی همانند در فلان جاده اتوبوسی به اتوبوسی دیگر برخورد کرده، را می دهند. خب، «گویند که در سقسین شخصی دو کمان دارد/ زان هر دو یکی گم شد ما را چه زیان دارد» من چه سودی می‌برم  که به من خبر دهند فلان قطار چه شد؟

به جای افزودن information (به تعبیر هایدگر )، ما افزودن علم و  قدرت تفکر به شهروندان را نیاز داریم. نه افزودن خوشایند و اطلاعات و امور جزئی به مردم.

هر شهروند در یک جامعهٔ دموکراتیک باید با خود بگوید چون من در جامعه، زندگی می‌کنم و زندگی در یک جامعهٔ دموکراتیک یعنی باید رأی بدهم و رأی من در سرنوشت کشورم دخالت دارد با این حال باید این رأی با قدرت تفکر و علم بیشتری انتخاب شود.

سخنرانی مبانی فرهنگی دموکراسی

( کانال مصطفی ملکیان )

آذربایجان شرقی

  خلاصه ای از آسیب شناسی عملکرد مدارس سمپاد که حاصل  سالها کار در مدارس تیز هوشان اصفهان و تهران و همچنین مسئولیت مقطع متوسطه منطقه دو تهران است را  مطرح می کنم شاید با توجه به تغییر مدیریت اخیر استعدادهای درخشان وزارت خانه  اراده ای برای رفع مشکلات به وجود آید.

* نخست  بر خلاف گزینش دانش آموز که از فیلتری چون آزمون متمرکز می گذرد برای به کار گرفتن نیروهای رسمی و غیر رسمی در مدارس تیز هوشان هیچگونه فیلتری وجود ندارد؛ جز رابطه و رانت قدرت ؛ چنانچه کافی است مسئول مقطع متوسطه نظری یکی از مناطق تهران  باشید؛ متوجه می شوید که با تغییر مدیر کل و ریس سمپاد اداره کل؛ مثلا از هر استانی باشند همین طور انتقالی از آن استان وارد شهر تهران می شود و یک راست بر اثر نفوذی که دارند وارد مدارس تیز هوشان حلی یا فرزانگان می شوند یا رئیس اداره منطقه و حتی معاون منطقه هر نیرویی را بتواند وارد تیز هوشان می کند ؛ و حتی مسئول آموزش یک منطقه کوچکترین تاثیری نمی تواند در این ابلاغ زدن ها داشته باشد.
اما در سازمان دهی نیروهای غیر رسمی مدیریت مدارس دستشان باز است و اداره آموزش و پرورش منطقه کوچکترین تاثیری ندارد  . فشار اکثر نهادهای امنیتی و مدیران ارشد برای به کار گرفتن فرزندان و آشنایان آنها بزرگترین مشکل دبیرستان های سمپاد است به طوری که گویی این مدارس را با هدف به کار گیری و رفع مشکل فرزندان مدیران ارشد نظام تاسیس کرده اند.
جالب اینکه کوچکترین آموزشی برای تمرین دبیری ندیده اند و با شرح  وظایف معلمی کوچکترین آشنایی ندارند ؛ کافیست یک بررسی عمیق از مدارس سمپاد توسط بازرسین خبره انجام شود دقیقا مشخص می شود که چقدر به لحاظ آموزش مشکل داریم.

کاش ساز و کاری ایجاد می شد تا به کار گیری نیروهای آزاد و غیر رسمی ضابطه مند شود.

*دوم اینکه در برنامه درسی اکثر این مدارس دو نسخه برنامه نوشته می شود یکی برای بازرسین و ارسال برای مسئول آموزش مناطق و دیگری آنچه عملا واقعیت دارد. 

در مدرسه و دروسی که جنبه کنکوری ندارند اصولا در برنامه درسی تعریف نمی شوند و به همین دلایل دروسی چون تاریخ؛ جغرافیا؛ آمادگی دفاعی و انسان و محیط زیست؛ کارآفرینی و .....حتی دروسی که امتحان نهایی دارند چون بهداشت و سلامت و علوم اجتماعی در برنامه درسی حذف شده و متاسفانه ساعات این دروس به دروس کنکوری افزوده می شود و حتی در پایه های دهم و یازدهم هم مدارس بیشتر کنکوری شدند و آزمون های تستی و کنکوری.  
در این حالت دانش آموزان تیز هوشان از دروس فوق و از آشنایی با فلسفه اصلی این دروس محروم می شوند و تقریبا دروس مختص علوم انسانی که دروس عمومی هستند کلا در این مدارس تعطیل است و نمرات همه دانش آموزان را چون نمره انضباط  بیست وارد لیست ها می کنند آن هم توسط معاونین یا مشاورین نه دبیران.

*  سومین ضعف ؛ انتصاب مدیران مدارس تیز هوشان هست . بدون اغراق عرض کنم انتصاب اکثریت قاطع مدیران مدارس تیز هوشان بر اساس تخصص و تجربه و کارآمدی نیست و بیشتر بر اساس رانت است و با وجودی که هم منطقه هم  اداره کل هم وزارت خانه و هم نهاد های امنیتی برای انتصاب مدیران سمپاد اعمال نظر می کنند ولی آخر سر می بینیم اکثریت این مدیران با رانت مختلفی چون رشوه دادن یا رانت وزارت اطلاعات یا حراست ها به مدیریت نصب شده اند
و متاسفانه بی دلیل نیست که خروجی مدارس سمپاد؛ خدمت به کشورهای توسعه یافته چون کانادا و امریکا و کشورهای اروپایی است.

* چهارمین آسیب مدارس سمپاد را می توان شکل گیری باندی زنجیره ای از مافیای کنکور که کلا با آموزش به سبک صحیح و اصولی آشنایی ندارند دانست و نیز نیروهای آزادی که مدارس را زنجیره وار  ساپورت می کنند و اکثرا پولهای کلانی به جیب می زنند .... خروجی مدارس سمپاد؛ خدمت به کشورهای توسعه یافته چون کانادا و امریکا و کشورهای اروپایی است.

در ضمن این مافیا بیشتر از نیروهای آزاد و غیر رسمی شکل گرفته و کوچکترین آموزشی به لحاظ تمرین های دبیری یا ضمن خدمت های آموزش و پرورش نگذرانده اند و کلا با ساختارهای آموزش و پرورش آشنایی ندارند بلکه منفذها را به خوبی شناخته اند و در حال ارتزاق هستند.

یک بررسی می تواند به ما اثبات کند ثروتمند ترین افراد که از آموزش کسب درآمد دارند و بهترین و لوکس ترین ماشین ها را دارند و در برخوردار ترین مناطق تهران زندگی می کنند همین نیروها می باشند.  
در نهایت فکر می کنم مدارس تیز هوشان را مردم صرفا به عنوان یک برند انتخاب می کنند چرا که برای وارد شدن به کشورهای توسعه یافته یا حتی دانشگاه های داخلی و نیز استخدام  امتیاز خاصی دارند وگرنه درون این مدارس صرفا کنکور و مافیای کنکور ارتزاق می کنند.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید