تقریباً همه‌ی معلمان قبل از ظهور شبکه‌ی شاد، و بلافاصله بعد از تعطیلی مدارس در اسفندماه ۹۸ با آغاز شیوع بیماری کرونا، بنا به اقتضای رسالت خطیر خود با بهره‌گیری از ظرفیت شبکه‌های اجتماعی و با هزینه‌ی شخصی خود و با روش‌های ابتکاری و خلاقانه، دانش‌آموزان‌شان را به گروه های کلاسی فراخواندند و علیرغم تعطیلی مدارس از تعطیلی آموزش جلوگیری کردند. هر کس به روش مبتکرانه‌ای سعی کرد ارتباط علمی و صمیمی خود را با دانش‌آموزان خود حفظ و از ایجاد گسست و وقفه در سلسله مباحث آموزشی پیشگیری کند. با اینکه بستر لازم چه از نظر سخت‌افزاری و چه به لحاظ نرم افزاری فراهم نبود، اما اقدامات تحسین بر انگیز متعدد و متنوعی از سوی تعداد پرشماری از معلمان در این برهه از زمان در تاریخ آموزش و پرورش ثبت شد و به یادگار ماند. همه‌ی آن گام‌های متعالی که معلمان بدون پشتیبانی آموزش و پرورش و به طور کاملاً اختیاری و نه اجباری، در بازه‌ی زمانی نیمه‌ی اول اسفند ۹۸ تا نیمه‌ی اول اردیبهشت ۹۹ برداشتند، نشان از درجه‌ی بالای حس مسئولیت‌پذیری در جامعه‌ی آموزگاری بود. و معلمان تا اینجای کار از هسته‌ی تصمیم‌گیری وزارت متبوع جلوتر بودند و حتی بعد از ایجاد شبکه‌ی شاد و تا رفع نواقص و کاستی‌های آن، آموزش به نحو شایسته با مدیریت معلمان از طریق اپلیکیشن‌های مناسب ادامه یافت.
اما سال تحصیلی ۴۰۰-۱۳۹۹ با شبکه‌ی شادِ تقریباً بی‌عیب و شاداب شروع شد و این شبکه‌ی گسترده و پرقدرت، علیرغم پایین بودن سرعت اینترنت، ساماندهی جمعیت عظیم دانش‌آموزان و معلمان و تشکیل کلاسهای مجازی منسجم را با تلاش شبانه‌روزی عوامل اجرایی مدارس، حتی دو هفته پیشتر از زمان معمول میسر ساخت.
با این‌حال باز هم معلمان بودند که از مال و جان و وقت و زمان خود مایه گذاشتند و تولید محتوا کردند و بدون دریافت هیچ گونه ابزار کاری یا هیچ پشیبانی مالی و یا هیچ دوره‌ی آموزشی خاصی، وظیفه‌ی خود را به نحو مطلوب، انجام و یک ترم تمام را با موفقیت به سرانجام رساندند. بدیهی‌ست که اعطای نمره‌ی مفت و بی‌دلیل به چنین دانش‌آموزانی، نه تنها حمایت آموزشی از آنان نیست بلکه نوعی بدآموزی و تشویق آنان به اهمال‌کاری و سوق دادن‌شان به موضع کارشکنی و مسئولیت‌گریزی در ادوار مختلف زندگی‌ست.
در تمام این مدت مسئولیت تولید محتوا در طول شبانه روز و تدریس و ارزشیابی و ثبت حضور و غیاب دانش‌آموزان در جلسات آموزشی و بررسی و پیگیری علت غیبت یا عدم فعالیت برخی از دانش‌آموزان و دریافت و بررسی تکالیف دانش‌آموزان در هر ساعتی از شبانه‌روز و رفع اشکالات احتمالی آنان و پاسخگویی به سئوالات دانش‌آموزان و اولیای آنان در هر روز از هفته و در هر ساعتی از شبانه‌روز و ارائه گزارش انجام کار و تهیه لیست دانش‌آموزان کم‌حضور و کم‌کار و منفعل و بی‌اعتنا و ارسال همه‌ی این اطلاعات به مدرسه و... بر عهده‌ی معلمان بود.
اکنون امتحانات ترم اول بعد از گذشت حدود چهار و نیم از سال‌تحصیلی کاملاً متفاوت، به اتمام رسیده و یا در شرف اتمام است. و خوشبختانه روند فعالیت‌ها و شواهد موجود نشان می‌دهد که معلمان و دانش‌آموزان با بهره‌گیری از تجارب این ایام کرونایی، روی هم رفته عملکرد موفقیت‌آمیزی در زمینه‌ی برگزاری این نوبت امتحانی نیز داشته‌اند.
اما زمزمه‌هایی شنیده می‌شود که توصیه شده به آن دسته از دانش‌آموزانی که در کلاسهای مجازی و در جلسات آموزشی شرکت نکرده و یا فاقد فعالیت بوده‌اند، نمره‌ی مستمر حداقل ۱۰ باید داده شود تا به تبع آن به هر دلیل توجیه‌پذیری نمره‌ی پایان‌ترم نیز به آنان داده شود تا هیچ‌کس از قافله‌ی قبولین امسال جا نمانَد!
این توصیه‌ی مشفقانه به ظاهر حاکی از نگاه واقع‌بینانه و توجه کریمانه به دانش‌آموزان بی‌بضاعت با توجه به واقعیت است که با عنایت به مشکلات حاد اقتصادی برخی خانواده‌ها بسیار پسندیده هم هست.
لیکن بخشی از واقعیت هم این است که برخی از دانش‌آموزان بر اساس شواهد عینی متعددی، با وجود برخورداری از وسیله‌ی ارتباطی و داشتن امکان حضور در کلاسهای مجازی، کاملاً بی‌اعتنا به جریان آموزش بوده‌اند و ارزشی به زحمات معلمان و هزینه‌های برقراری شبکه‌ی شاد قائل نبوده‌اند و با اینکه روزانه از گروه کلاسی بازدید داشته‌اند اما در طول این مدت ۱۳۰ روزه (۴/۵ ماه) نه ابراز حضور و وجود کرده‌اند و نه تکلیفی ارائه نموده‌اند و نه در آزمونی شرکت کرده‌اند. یعنی نه احساس مسئولیتی نسبت به سرنوشت خود داشته‌اند، نه اعتنایی به دغدغه‌ها و هزینه‌های خانواده و آموزش و پرورش کرده‌اند و نه بهایی به زحمات و خدمات معلمان قائل شده‌اند.
چنین دانش‌آموزانی لابد به اغماز و انعطاف آموزش و پرورش عادت کرده و به رحمت و حمایت بی‌دلیل معلمان چشم دوخته‌اند و مطابق تجربه‌ی زیسته‌ی خود در مدارس و دریافت نمره‌ی قبولی بدون تلاش برای نشان‌دادن شایستگی‌های قابل قبول در سالهای قبل، گمان می‌کنند که به احتمال زیاد، امسال نیز مشکلی از نظر نمره دامن‌گیرشان نخواهد شد.
به ویژه اینکه امسال می‌توانند محدودیت‌های نسبی فضای مجازی اعم از عدم دسترسی به اینترنت و یا عدم برخورداری از وسیله‌ی ارتباطی مثل گوشی و تبلت و لپ‌تاپ و کامپیوتر و... را دست مایه‌ی مظلوم‌نمایی خود قرار دهند و از عواقب این همه بی‌اعتنایی و بی‌احترامی و تسامح و مسئولیت گریزی فرار کنند.
بدیهی‌ست که اعطای نمره‌ی مفت و بی‌دلیل به چنین دانش‌آموزانی، نه تنها حمایت آموزشی از آنان نیست بلکه نوعی بدآموزی و تشویق آنان به اهمال‌کاری و سوق دادن‌شان به موضع کارشکنی و مسئولیت‌گریزی در ادوار مختلف زندگی‌ست.
دادن نمره‌ی بدون زحمت به دانش‌آموز بدون مشکل و محدودیت با کارنامه‌ی سراسر غیبت، انحراف از منشور تعلیم و تربیت و منحرف کردن دانش‌آموز از مسیر تربیت راستین است. همانند اعطای پاداش به آدم مسئولیت‌گریز و بی‌اعتنا به همه چیز و ترغیب وی به تکرار رفتار ناصواب خویش است.
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان