گروه اخبار/

سایت " افغانستان ما " نوشت :

یک معلم در غور به نمایندگی از بیش چهل معلم دیگر به دلیل عدم پرداخت امتیازات‌شان تحصن اعتراضی را آغاز کرده است.
محمد نبی شهاب غوری معلم مرکز ساینس ریاست معارف غور به دلیل عدم پرداخت امتیازات معلمانی که به طور غیر حضوری شاگردان را از طریق رسانه‌های محلی تدریس کرده اند، صبح سه‌شنبه ( 17 سرطان ) تحصن اعتراضی را در برابر دروازۀ ورودی ریاست معارف آن ولایت آغاز کرد.
آقای غوری می‌گوید، ریاست معارف این ولایت قبل از آغاز آموزش از طریق رسانه‌های محلی به آن‌ها وعدۀ پرداخت حق الزحمه را داده بود، اما بعد از بارها مراجعه به این ریاست، تا اکنون حق الزحمۀ‌شان را دریافت نکرده‌اند.
احمد صابر نوری رئیس معارف ولایت غور به رادیو آزادی گفته، آنها حقوق اضافی این معلمان را از وزارت معارف درخواست کرده اند و منتظر پاسخ آن‌ها هستند.

پایان پیام/

گروه اخبار/

به نقل از ایبنا به نوشته گاردین، کتاب خاطرات «تأثیرگذار و قدرتمند» کیت کلانچی تحت عنوان «بعضی کودکان که به آن ها آموختم و چیزهایی که آن ها به من آموختند» به عنوان برنده جایزه اورول، که مختص نوشته های سیاسی است، انتخاب شد.

کلانچی، نویسنده و شاعری که ۳۰ سال در مدارس لندن، اسکاتلند، اسِکس، و آکسفورد معلمی کرد موفق شد نویسندگانی چون رابرت مک فارلن و آملیا جنتلمن را کنار بزند و جایزه سه هزار پوندی را از آن خود کند.

هیئت داوران به ریاست استفانی فلاندرز از مجله «اقتصاد بلومبرگ» گفت که کتاب «بعضی کودکان که به آن ها آموختم و چیزهایی که آن ها به من آموختند» نویسنده ای «صادق » را نشان می دهد که انسان ها را با یک موضوع مشترک به هم وصل می کند؛ موضوعِ مهم آموزش در مدارس و سلطه گری طبقه ای خاص بر چگونگی تدریس در مدارس. این کتاب بیش از یک سخنرانی مهم ارزش دارد. تعمق نویسنده بر موضوع آموزش و قصه دانش آموزانش تأثیرگذار، خنده دار، و پر از عشق است و دیدگاه درخشانی از جامعه مدرن بریتانیا را به خواننده ارائه می کند.»
 
کلانچی در متن سخنرانی دریافت جایزه گفت که «معلم های مدارس از طرف گروه های مختلف جدی گرفته نمی شوند. سیاستمداران به آن ها اهمیت نمی دهد و به عنوان هنرمند یا روشنفکر هم پذیرفته نمی شوند. به همین دلیل برنده شدن در این جایزه که نوشته سیاسی را هنر می داند برای من بسیار ارزشمند است و امیدوارم معنایی برای دیگر معلم ها داشته باشند زیرا اگر پاندمی کرونا یک چیز به ما آموزش داده باشد بی شک اهمیت و لزوم حضور معلم ها در جامعه است و اینکه وجود مدارس به عنوان جوامع کوچک حیاتی است و اگر نباشند حفره ای بزرگ در جامعه انسانی ایجاد می شود. این جایزه مهم ترین جایزه ای است که من در زندگی ام دوست داشتم به دست بیاورم.»
 
جایزه ادبیات داستانی جورج اورول هم به کولسن وایتهد برای کتاب «پسران نیکلی» رسید و نویسنده آمریکایی جایزه سه هزار پوندی را از آن خود کرد. وایتهد که هنگام اعلام جایزه در نیویورک حضور داشت می گوید مطمئن نبود که این کتاب مورد توجه قرار بگیرد اما با وجود سلطه قدرتمندان بر مظلومین در سراسر ذنیا داستان کتاب برای مردم اهمیت بیشتری یافت. علاوه بر این نویسنده آمریکایی از مردم درخواست کرد که ماسک بپوشند و مواظب خود باشند.»
 
 وایتهد، نویسنده آمریکایی-جامائیکایی برنده جایزه پولیتزر در جدیدترین داستانش به سراغ آمریکای دوره قانون «کرو» می رود که از حضور سیاه پوستان در مناطق و مکان های مختلف جلوگیری می کرد. «پسر نیکلی» بر اساس داستانی واقعی در فلوریدا روایت می شود و چهره زشت آمریکا در دوره نژادپرستی را بار دیگر نمایان می کند.
 
داستان پسران فقیری که در مدرسه ای در دوره قوانین نژادپرستانه «جیم کرو» درس می خوانند. اتفاقاتی برایشان رخ می دهد که تا دهه ها بعد بر روی زندگی شان تأثیر می گذارد. داستانی از درد و رنج سیاه پوستان به جرم سیاهی رنگ پوستشان توسط نویسنده سیاه پوست برنده پولیتزر که می گوید قصد نداشت این داستان را الان بنویسد اما حضور در دوره ترامپ و رعب و وحشتی که برای گروه های اقلیت ایجاد کرده است سبب شد تصمیمش را تغییر دهد و این داستان را به روی کاغذ بیاورد. (قانون جیم کرو به قانون جداسازی سفیدپوستان و سیاه پوستان در ایالت های جنوبی آمریکا در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم گفته می شود.)
 
جایزه جورج اورول که به عنوان مهم ترین جایزه ادبیات سیاسی جهان شناخته می شود در سال ۱۹۹۳ راه اندازی شد و هر سال به نویسندگانی تعلق می گیرد که با آثارشان سعی در نزدیکی بین ادبیات و سیاست و تبدیل آن به اثری هنری داشته و روح سیاسی و  هنری اورول را در آثارشان به کار گرفته باشند.
 
سال گذشته «مرد شیرفروش» نوشته آنا برنز، نویسنده اهل ایرلند شمالی و برنده من بوکر سال ۲۰۱۸ توانست این جایزه را در بخش ادبیات داستانی سیاسی از آن خود کند. منبع : همشهری آنلاین

« صدای معلم » این موفقیت را به خانم  «"کیت کلانچی " تبریک می گوید .

گروه گزارش/

هم زمان با آغاز بحران کرونا ؛ « صدای معلم » گفت و گویی را  با دکتر احد نویدی عضو هیات علمی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش در 4 اسفند 1398 انجام داد . ( این جا )

نویدی در پاسخ  به پرسش صدای معلم كه سوال کرده بود آيا تعطيلي مدارس براي پيشگيري از شيوع ويروس كرونا يك راهبرد مناسب است ؛ چنین پاسخ داد :

شايد تعطيلي چند روزه براي كسب آمادگي و مهيا كردن محيط مدارس براي رعايت بهداشت قابل پذيرش باشد ولي تعطيلي مدارس براي چند هفته، تدبير مناسبي ارزيابي نمي‌شود.

بيماري كرونا كه در چين شيوع پيدا كرده تنها به قرنطينه يك استان منجر شده است و مدارس و دانشگاه‌هاي ساير استانهاي چين به فعاليت آموزشي خود ادامه مي‌دهند.

در كشور ما در اثر ضعف سرمايه اجتماعي و  اعتماد عمومي، همه چيز رنگ و بوي سياسي پيدا مي‌كند و ارزيابي تدابير مؤثر را دشوار مي‌سازد. بنابراين، بايد ديد چه گروه‌هايي به تعطيلي مدارس اصرار  مي‌كنند ؟

برخي از خانواده‌ها واقعا نگران هستند و بيم آن دارند كه فرزندان آنها در مدرسه مبتلا بشوند و  در اثر ترس در مورد امكان ابتلا و نيز اثرات بيماري فاجعه سازي مي‌كنند و معمولا  از اثرات رواني اين فاجعه سازي غفلت مي‌ورزند.

معلمان و دانش‌آموزان عزيز ما به دلايلي از تعطيلي استقبال مي‌كنند. مديران ارشد كشور هم معمولا در اتخاذ تصميم قاطع  و قابل اعتماد ناتوان هستند.

در اين شرايط براي اتخاذ تصميم معقول بايد همه جوانب امر را در نظرگرفت .

به نظر مي‌رسد بهترين تصميم آماده سازي محيط مدارس و آموزش بهداشت براي رعايت بهداشت و انجام فعاليت آموزشي است. به نظر می رسد وزارت آموزش و پرورش همچنان  با برجسته کردن شبکه شاد و پنهان شدن در پشت فعالیت های برخی معلمان در آموزش های مجازی همچنان قصد پاک کردن صورت مساله را دارد

بايد توجه داشت كه تعطيلي مدارس در كل كشور براي چند هفته مي تواند پيامدهاي زيان باري داشته باشد و در مورد فايده آن ترديد جدي وجود دارد.

يكي از پيامدهاي قابل انتظار نوعي لوث مسئوليت و تضعيف هر چه بيشتر اتوريته نظام  مركزي سلامت است.

تعطيلي مدارس تنها به معناي متوقف شدن فعاليت‌هاي آموزشي نيست بلكه نوعي اعلام فاجعه و توقف بسياري از فعاليت‌هاي اقتصادي و اجتماعي است. لذا بايد ديد مردم و ساير كشورها چه معنايي به اين امر خواهند داد و چگونه رفتار خواهند كرد."

« دکتر مقصود فراستخواه » در پاسخ به همین پرسش صدای معلم عنوان کرد : ( این جا )

« من پیشنهاد نمی کنم که مدارس را باز کنیم و بچه ها را و معلمان را که جزو آسیب پذیرترین ومحروم ترین طبقات فرهنگی ایران هستند به خطر بیندازیم . در عین حال پیشنهاد هم نمی کنم با این تعطیلی مدیریت آموزش و پرورش خودش را راحت کند و همان تنبلی که عرض کردم در جامعه ایران هست به مراتب در وزارت آموزش و پرورش و مدیران کل آموزش و پرورش نیز خدای ناکرده همین تنبلی وجود دارد و آنها هم راحت می شوند و می گویند تعطیل می کنیم و دیگر  مسئولیتی هم نداریم.

این طور نیست که مدیر کل آموزش و پرورش ، وزیر ، معاون و  سیاست گذاران تربیت در ایران ، مدارس کشور را تعطیل کنند و دل خودشان را خوش بکنند ....

در سیستم های فعلی یک جور محافظه کاری به وجود آمده و این که هر کس می خواهد رفع تکلیف کند و  گلیم خودش را بیرون بکشد .  الآن وزیر علوم ما هم آمده دانشگاه ها و همایش ها را تعطیل کرده و گفته من گلیم خودم را بیرون می کشم و اسقاط تکلیف است و تمام. من این هفته دعوت به چهار همایش برای ارائه مقاله علمی شده بودم  همه آنها تعطیل شده و وزیر محترم هم می گوید تعطیل می کنم تا  فردا نیایند گریبان مرا نگیرند که شما همایش ها را برگزار کردید و آن جا سرایت پیدا کرد و این گونه شد ؛ در نتیجه همه به فکر خودشان هستند. باز اینجا نیز چرا نمی شد این همایش ها را مقداری به صورت مجازی برگزار کرد چرا  نمی شد فعالیتهای مجازی و غیر حضوری در حوزه علم وفناوری وآموزش عالی در این فرصت در حد ممکن تقویت بشود .

به خاطر همین تنها چیزی که مغفول می شود منافع و مصالح عمومی است ... »

مسئولان وزارت آموزش و پرورش در توجیه تعطیلی مدارس همواره به عملکرد سایر کشورها اشاره می کردند و این در حالی است که از حدود دو ماه پیش و یا بیشتر بسیاری از کشورهای جهان اقدام به بازگشایی مدارس همراه با تدوین و اجرای سخت گیرانه پروتکل های بهداشتی در مدارس کرده اند .

در آخرین مورد ، " یونسکو " ضمن حمایت صریح و شفاف از بازگشایی مدارس در بحران کرونا چارچوب پیشنهادی برای آن نیز ارائه کرده است . ( این جا )

در ابتدای این گزارش آمده است که انگیزه تدوین آن موضوع بازماندگی دانش آموزان از تحصیل در سراسر جهان است و از آن جا که باز شدن مدارس ضامن حق آموزش دانش آموزان در شرایط فعلی است ، سیاست گذاران باید شرایطی فراهم سازند که ضمن فراهم کردن حق سلامت و امنیت دانش آموزان ، حق آموزش کودکان و نوجوانان نیز تامین گردد .

علاوه بر این مختل شدن خدمات آموزشی پیامدهایی جدی و بلند مدت برای اقتصادها و جوامع دارد . از جمله افزایش نابرابری نزول بازده سلامت و همچنین کاهش همبستگی اجتماعی .

در بخشی دیگر از این گزارش آمده است :

" خلال در زمان آموزش درس می تواند تاثیر شدیدی بر توانایی یادگیری یک کودک داشته باشد . هر چند کودکان به حاشیه رانده شده زمان طولانی تری به مدرسه نروند ، احتمال بازگشت آن ها نیز کم تر است . کودکان ، فقیرترین خانواده ها تقریبا پنج برابر بیشتر از کودکان خانواده های ثروت مند محتمل است که از آموزش ابتدایی محروم باشند .دور بودن از مدرسه خطر خشونت و سایر تهدیدات برای کودکان را نیز افزایش می دهد . علاوه بر این ، تعطیلی طولانی مدت ، خدمات ضروری مدارس مانند امنیت بخشی ، تغذیه در مدرسه ، بهداشت روانی و حمایت های مشاوره ای و روان شناسی را مختل می کند . همچنین به خاطر از بین رفتن تعامل با همسالان و اختلال در روال های روزمره ممکن است باعث ایجاد استرس و اضطراب شود . این تاثیرات منفی برای کودکان در حاشیه ، مانند آنانی که در کشورهایی تحت تاثیر درگیری و سایر بحران های طولانی مدت اند ، مهاجران ، آواره های اجباری ، اقلیت ها ، کودکان معلول و کودکانی که در موسسات حمایتی زندگی می کنند ، به طور قابل توجهی بیشتر خواهد بود . بازگشایی مدارس باید ایمن و مطابق با واکنش کلی هر کشور به 19 – COVID

باشد ؛ همراه با تمام اقدامات معقولی که در جهت محافظت از دانش آموزان ، کارمندان ، معلمان و خانواده های آنان انجام می شود ."

ایران عضوی از یونسکو است و تاکنون وزیر آموزش و پرورش به این پیشنهاد واکنشی نشان نداده است .

در گزارشی با عنوان "  بررسی آموزش مجازی توسط معلمان ایران در دوران قرنطینه ناشی از شیوع کرونا " که در خرداد 1399 توسط " پژوهشکده برنامه ریزی درسی و نوآوری های آموزشی " وابسته به پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش و توسط پژوهشگران " دکتر محمد حسنی ، دکتر احد نویدی ، دکتر سهیلا غلام آزاد ، دکتر فرشته زینی وند نژاد " منتشر شده است در بخش " نتیجه گیری و پیبشنهاد " چنین آمده است :

" به نظر می رسد که از نظر بخش قابل توجهی از معلمان فرصت هاي آموزشی در فضاي مجازي در شکل هاي مختلف آن نمی تواند بدیل مناسبی براي فرصتهاي آموزشی واقعی و حضوري را تلقی شود. می توان این فرصت ها را فرصت هاي مکمل آموزش حضوري مدرسه اي تلقی کرد. " " مختل شدن خدمات آموزشی پیامدهایی جدی و بلند مدت برای اقتصادها و جوامع دارد . از جمله افزایش نابرابری نزول بازده سلامت و همچنین کاهش همبستگی اجتماعی "

وزیر آموزش و پرورش دوشنبه 16 تیر در آخرین اظهار نظر گفته است :

"  زمان بازگشایی مدارس 15 شهریورماه خواهد بود و کیفیت برگزاری کلاس‌ها به صورت حضوری و غیرحضوری متناسب با رعایت شرایط پروتکل‌های بهداشتی تعیین می‌گردد.

تصمیم ستاد ملی کرونا مبنی بر بازگشایی مدارس از تاریخ 15 شهریور ماه است و ما تابع تصمیمات ستاد ملی هستیم.

چنانچه موج دوم شیوع کرونا که در آن قرار داریم، تشدید شود و تصمیم ستاد ملی مقابله با کرونا تغییر کند؛ امکان تغییر زمان بازگشایی مدارس نیز وجود دارد.  "

آیا مسئولان به این اندیشیده اند که ادامه تعطیلی مدارس تا چه حد در میزان افزایش " خشونت خانگی " تاثیرگذار بوده است ؟

این گونه اظهارات مسئولان نشان از نوعی بی تدبیری ، بلاتکلیفی و بی برنامگی دارد .

تداوم این سیاست های آنی و بی برنامه آثار زیان باری برای نظام آموزشی دارد .

به نظر می رسد وزارت آموزش و پرورش همچنان  با برجسته کردن شبکه شاد و پنهان شدن در پشت فعالیت های برخی معلمان در آموزش های مجازی همچنان قصد پاک کردن صورت مساله را دارد .

پایان گزارش/

آموزش و پرورش یا آنچه که می دانیم انتقال دانش و فرهنگ به نسل جدید یکی از مهمترین دغدغه ها و قسمت های مهم یک کشور در دنیای کنونی می باشد. به عبارتی جوامع و کشورهای کنونی به این نتیجه رسیده اند که نیروی انسانی کارآمد و با کیفیت برای یک جامعه منتهی به یک جامعه با کیفیت و کارآمد خواهد شد و چنین نیروی انسانی شکل نخواهد گرفت مگر بر اساس یک نظام آموزشی با کیفیت.

و به همین ترتیب که جلوتر بیاییم؛ کشورهای توسعه یافته به این نتیجه رسیده اند که چنین نظام آموزشی با کیفیت نتیجه داشتن معلم های با کیفیت و سطح بالا خواهد بود. به عبارتی می توان نتیجه گرفت که جامعه ای در سطح بالا خواهد بود که معلم هایی با سطح بالا و با کیفیت بالا داشته باشد.

این کیفیت بالای معلمان در کشورها به شکل های مختلف ایجاد شده است که با بررسی سیستم آموزشی این کشورها می توان متوجه شد که برای تحقق چنین خواسته ای سه مقوله مورد توجه قرار گرفته است :

اول، گزینش معلمان، دوم، نگهداری و رسیدگی به معلمان و دیگری نظام ارزیابی معلمان جهت افزایش کیفیت. مدارس سنگاپور با این اعتقاد عمل می کنند که رهبری ضعیف دلیل اصلی عدم موفقیت مدارس است و با انتخاب افراد با استعداد در اوایل شغل و سرمایه گذاری سنگین بر روی آنها ، مدارس می توانند از این مشکل جلوگیری کنند. این آموزش اغلب شامل ارتقاء رئیس بخش در سنین جوانی ، استخدام چندین کمیته دانشگاهی و اداری ، فعالیت در وزارت آموزش و پرورش و یک دوره رهبری اجرایی شش ماهه در NIE است.

گزینش معلمان تقریبا در تمامی کشورهای توسعه یافته بسیار سخت گیرانه و با شرایط و قوانین مشخص و گذراندن مراحل دشوار می باشد. به عبارتی گزینش و استخدام معلم ها یکی از سخت ترین گزینش های کاری این کشورها را شامل می شود. به طور مثال در این کشورها معلم نه تنها باید دارای تحصیلات عالی باشد بلکه باید ملاک هایی مانند داشتن خلاقیت، اخلاق و یا هوش بالا را برآورده کند. در این کشورها، گزینش و استخدام، اولین و مهمترین قسمت ایجاد یک نظام آموزشی با کیفیت است.

نگهداری و رسیدگی به معلمان در طول خدمت آنها، قسمت دیگری از فرایند ایجاد یک نظام آموزشی با کیفیت است. به شکلی که معلم در طول خدمت خود هیچ گونه کمبود یا احساس حقارت یا مشکلی نداشته باشد. به همین دلیل در کشورهایی که نظام آموزشی برتری دارند شغل معلمی از نظر سطح و ارزش اجتماعی و رفاه اقتصادی در بالاترین سطح قرار می گیرند و متقاضی بسیاری دارند.

اما در مورد نظام رتبه بندی یا نردبان شغلی می توان گفت تقریبا در همه کشورهای توسعه یافته اعتقادی بر این شیوه ندارند و تعداد کمی از کشورهای با نظام برتر آموزشی به این مقوله پرداخته اند و البته همه به یک شکل عمل یا نگاه نمی کنند و در بسیاری از آنها نظام رتبه بندی ممکن است ربطی به میزان درآمد نداشته باشد؛ بلکه تنها سمت ها شغلی را تعیین کند و موارد دیگر.

در برخی نظام های رتبه بندی دیگر کشورها، این مقوله اهمیت زیادی ندارد، چون عقیده دارند که رقابت بین معلم های خوب معنا ندارد زیرا در هنگام استخدام سخت گیری زیادی می کنند که بهترین ها را استخدام نمایند و به این ترتیب، نیازی به اعمال رتبه بندی یا ارزیابی احساس نمی کنند و به این ترتیب جو رقابتی غیر لازم شکل نمی گیرد و در بعضی کشورها که کم نیستند، چنین نظامی حتی شکل نگرفته است. و در بسیاری از آنها، این ارزیابی به هیچ وجه با نتیجه مادی تعیین نمی شود و مورد توجه قرار نمی گیرد.

در ادامه مقاله خلاصه ای از موضوع نردبان شغلی (رتبه بندی) در کشورهای مختلف مورد بحث و بررسی قرار خواهد گرفت.

کانادا

در حالی که هیچ نردبان رسمی شغلی وجود ندارد، مشاغل معلمان کانادایی مسیرهای کاملاً مشابه آنچه را در اکثر کشورهای برتر اجرا می کنند، دنبال می کنند. معلمان موفق ممکن است به عنوان رئیس گروه ارتقا یابند و می توانند در توسعه و آموزش های حرفه ای شرکت کنند تا بعداً در مشاغل خود نقش رهبری را در مدرسه و سیستم مدرسه ایفا کنند.

در انتاریو ، معلمان می توانند صلاحیت های اضافی را دنبال کنند که می تواند حقوق آنها را افزایش دهد. صلاحیت های اضافی پس از گذراندن دوره های کوتاه مدت متمرکز در زمینه های محتوای خاص و همچنین تخصص هایی مانند استفاده از فناوری ها اعطا می شود. برنامه درسی این دوره ها توسط کالج معلمان انتاریو ، سازمان اعتبار سنجی معلمان به تصویب می رسد.

ارزیابی معلمان در انتاریو - برنامه ارزیابی عملکرد معلم (TPA) - توسط وزارتخانه ساخته می شود اما توسط روسای آن اداره می شود. معلمان در 16 شایستگی مطابق با سه استاندارد عملی رتبه بندی می شوند: 

1) دانش حرفه ای ، 2) تمرین حرفه ای و رهبری در جوامع یادگیری. و 3) یادگیری حرفه ای در حال انجام. تاکید ارزیابی بر ارائه توصیه هایی برای بهبود مستمر است ، نه بر پاسخگویی تنبیهی یا پیشرفت نردبان شغلی. ارزیابی ها و مشاهدات هر 5 سال یکبار انجام می شود ، اگرچه این تعداد در معلمان کم عملکرد افزایش می یابد. با این حال ، معلمان برنامه های یادگیری سالانه را که اهداف رشد را تعیین می کنند ، تکمیل می کنند ، و مدیران فارغ از اینکه در یک سال ارزشیابی قرار دارند ، سالانه آنها را برای رسیدن به اهدافشان راهنمایی می کنند. این وزارت همچنین سالانه جوایزی را به معلمان اعطا می کند که در دستیابی به نتایج برای دانش آموزان و در انجام تحقیقات در این زمینه سرآمد هستند.

معلمان در بریتیش کلمبیا می توانند با انجام برنامه های اضافی (که ممکن است مدرک ، دیپلم یا برنامه های یکپارچه باشند) ، و واجد شرایط شدن، ترقی کنند ، و آنها را واجد شرایط برای انتقال به مرتبه های بعدی معرفی کنند. حقوق مربوط به ارزیابی معلمان نیست. ارزیابی معلمان در بریتیش کلمبیا ضروری نیست ، و با توافق های منطقه ای با اتحادیه های معلمان تنظیم می شود. به طور کلی ، فقط در مواردی که مشکل جدی وجود دارد ، لازم است. بسیاری از مسئولان برای تهیه برنامه های توسعه و ارتقاء حرفه ای برای هر سال با معلمان ملاقات و مشورت می کنند.

سنگاپور

که الان در رتبه اول برترین سیستم های آموزشی جهان هست .

سه مسیر برای تدریس در سنگاپور وجود دارد: مسیر تدریس ، مسیر رهبری و مسیر تخصصی. در مسیر تدریس ، معلمان تلاش خود را برای تبدیل شدن به معلمان اصلی انجام می دهند. در مسیر رهبری ، معلمان را می توان از یک سمت رهبری در درون مدرسه ارتقاء داد تا رسیدن به سمت مدیر کل آموزش و پرورش. در ردیف تخصصی ، معلمان روی تحقیق و روش تدریس متمرکز هستند که بالاترین مقام در آن ، رئیس تخصصی است. 13 سطح در هر مسیر وجود دارد. سه سطح اول "عمومی" در نظر گرفته می شوند. دو مرحله بعدی "ارشد" و سپس هشت مرحله برتر "فوق العاده ارشد" است. در هر سطح ، افزایش حقوق و دستمزد و آموزش های اضافی و فرصت های مربیگری وجود دارد. برای سه سال اول تدریس ، همه معلمان افزایش سالانه می گیرند. پس از آن ، افزایش فقط به عنوان بخشی از پیشرفت در طول مسیر شغلی در دسترس است. (پاداش عملکرد سالانه بین 10 تا 30 درصد حقوق معلمان در دسترس است.)

معلمان به طور خودکار به سطح بعدی ارتقا نمی یابند. عملکرد معلمان در سیستم مدیریت عملکرد آموزشی (EPMS) مشخص می کند که آیا آنها واجد شرایط پیشرفت در نردبان شغلی هستند. EPMS شامل ارزیابی سالانه در سه زمینه است: تمرین حرفه ای ، مدیریت رهبری و اثربخشی شخصی. از معلمان انتظار می رود اهداف شخصی خود را برای کار خود تعیین و برآورده کنند و پیشرفت هایی را در زمینه مهارت ها در طول مشاهدات تدریس خود نشان دهند.

EPMS همچنین برای تعیین مناسب بودن معلمان برای مسیرهای شغلی استفاده می شود. تمام معلمان به مدت سه سال مشاهده می شوند تا مشخص شود کدام مسیر شغلی به بهترین وجهی برای آنها مناسب است. اما ، پس از آنكه معلمان مسیر شغلی خود را تعیین كردند ، اگر احساس كنند این مسیر مناسب برای آنها نیست ، ممكن است حرکت جانبی را انجام دهند. استعداد و پتانسیل های لازم برای رهبری در اوایل شناسایی می شود و این معلمان برای نقش های رهبری آینده مرتب می شوند. مدارس سنگاپور با این اعتقاد عمل می کنند که رهبری ضعیف دلیل اصلی عدم موفقیت مدارس است و با انتخاب افراد با استعداد در اوایل شغل و سرمایه گذاری سنگین بر روی آنها ، مدارس می توانند از این مشکل جلوگیری کنند. این آموزش اغلب شامل ارتقاء رئیس بخش در سنین جوانی ، استخدام چندین کمیته دانشگاهی و اداری ، فعالیت در وزارت آموزش و پرورش و یک دوره رهبری اجرایی شش ماهه در NIE است.

استونی

نردبان شغلی معلمان در سالهای اخیر در این کشور توسعه یافته است. استانداردهای جدید حرفه ای تدریس در سال 2005 منتشر شد و در سال 2013 مورد بازنگری قرار گرفت. این سیستم از یک استاندارد برای کلیه معلمان به 4 استاندارد در یک مرحله منتقل شده است. معلمان از شروع معلمی ، به معلمان ارشد ، و در آخر استادان ، یا "معلم روش شناس" ، همان طور که در استونی گفته می شود ، حرکت می کنند. معلمان بر اساس سالها تجربه ، پیشرفت حرفه ای و نمایش موفقیت آمیز صلاحیت در ارزیابی ها ، پیشرفت می کنند. معلمان مهد کودک دسته جداگانه خود را تشکیل می دهند.

افزایش در این رده های حرفه ای تأثیر مستقیمی بر حقوق معلم نمی گذارد ، با این حال، اصول وظیفه را در تصمیم گیری مبلغ پرداختی معلم حفظ می کند. معلمان روش شناس، ممکن است مسئولیت دیگری در جهت یادگیری حرفه ای و کمک به مربیان همسال خود داشته باشد ، اما تمایز نقش ها در معلمان در استونی مانند سایر حوزه های قضایی توسعه نیافته است.

ژاپن

معلمان ژاپنی در طی دوره شغلی خود قادر به ارتقاء در خود مدارس هستند و مستقیم ترین مسیر معلم ، رئیس معلم و سپس مدیر اصلی است. در هر یک از این مراحل ، بر اساس عملکرد و تجربه ، چندین درجه حقوق و دستمزد وجود دارد. 36 مرحله در سطح معلم ، 20 مرحله در سطح معلم سرپرست و 15 سطح در سطح اصلی وجود دارد. ممکن است بعضی از معلمان هرگز به عنوان سرپرست معلم ارتقاء ندهند ، اما آنها می توانند شاهد افزایش حقوق و دستمزد خود از 29،000 دلار آمریکا به بیش از 60،000 دلار آمریکا در طول زندگی باشند.

فنلاند

از آنجا که سیستم آموزش فنلاندی تأکید زیادی بر استقلال مدرسه و معلمان می کند ، نردبان شغلی به طور دقیق مشخص نشده است. معلمان کنترل کلاسهای درس ، برنامه درسی و ساعات خارج از تدریس را کنترل می کنند. معلمان موفق ممکن است مدیرانی شوند که توسط مقامات محلی تعیین می شوند. مدیران برای تصمیم گیری در بودجه مدرسه مسئولیت های تصمیم گیری دارند ، اما اقتدار زیادی نسبت به معلمان ندارند؛ هیچ روشی نیست که مدیران از معلمان برای ارزیابی آنها استفاده کنند. در مدارس کوچکتر ، اغلب مدیران علاوه بر سایر وظایف خود ، دارای تدریس خود هستند.

بخش اول

منبع :

https://ncee.org/what-we-do/center-on-international-education-benchmarking/top-performing-countries/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه اخبار/

دانش آموزان تایلندی از یکی جولای ( 11 تیر ) پس از بازگشایی مدارس با ماسک به مدرسه رفتند.

دانش آموزان ملزم به رعایت فاصله گذاری اجتماعی هستند و در کلاس ها هر دانش آموز داخل یک پارتیشن قرار می گیرد. تاکنون حدود 4 هزار تایلندی به ویروس کرونا مبتلا شده و 58 نفر جان باخته اند. ( فرارو )

پیش از این ، یونسکو چارچوبی را برای بازگشایی مدارس در دوران جهان گیر شدن کرونا پیشنهاد داده بود . ( این جا )

در ابتدای این گزارش آمده است که انگیزه تدوین آن موضوع بازماندگی دانش آموزان از تحصیل در سراسر جهان است و از آن جا که باز شدن مدارس ضامن حق آموزش دانش آموزان در شرایط فعلی است ، سیاست گذاران باید شرایطی فراهم سازند که ضمن فراهم کردن حق سلامت و امنیت دانش آموزان ، حق آموزش کودکان و نوجوانان نیز تامین گردد .

علاوه بر این مختل شدن خدمات آموزشی پیامدهایی جدی و بلند مدت برای اقتصادها و جوامع دارد . از جمله افزایش نابرابری نزول بازده سلامت و همچنین کاهش همبستگی اجتماعی . "

پایان پیام/

در روزهای گذشته موضوع چگونگی بازگشایی مدارس در سال آینده تحصیلی دغدغه بخش بزرگی از جامعه است . خانواده ها ، اهالی مدرسه و تصمیم گیران توامان نگران وضعیت تحصیلی و سلامتی دانش آموزان در شرایط فعلی اند و به زودی قرار است جزئیات بازگشایی مدارس در سال تحصیلی 99 – 1400 اعلام شود . این دغدغه باعث می شود توجهات به اقدامات جهانی در این باره معطوف گردد .

در پی تصمیم کشورهای مختلف  جهان برای بازگشایی مدارس ، یونسکو با همکاری بانک جهانی و برنامه جهانی غذا اقدام به انتشار گزارش « چارچوب بازگشایی مدارس » ( 1 ) نموده است . در این سیاهه اهم موضوعات طرح شده در این گزارش به فارسی بازگردانده شده است تا سیاست گذاران و عموم مردم از بینش های موجود در آن بهره مند شوند .

در ابتدای این گزارش آمده است که انگیزه تدوین آن موضوع بازماندگی دانش آموزان از تحصیل در سراسر جهان است و از آن جا که باز شدن مدارس ضامن حق آموزش دانش آموزان در شرایط فعلی است ، سیاست گذاران باید شرایطی فراهم سازند که ضمن فراهم کردن حق سلامت و امنیت دانش آموزان ، حق آموزش کودکان و نوجوانان نیز تامین گردد .

علاوه بر این مختل شدن خدمات آموزشی پیامدهایی جدی و بلند مدت برای اقتصادها و جوامع دارد . از جمله افزایش نابرابری نزول بازده سلامت و همچنین کاهش همبستگی اجتماعی .

چرا بهتر است مدارس گشوده شوند ؟

اخلال در زمان آموزش درس می تواند تاثیر شدیدی بر توانایی یادگیری یک کودک داشته باشد . هر چند کودکان به حاشیه رانده شده زمان طولانی تری به مدرسه نروند ، احتمال بازگشت آن ها نیز کم تر است . کودکان ، فقیرترین خانواده ها تقریبا پنج برابر بیشتر از کودکان خانواده های ثروت مند محتمل است که از آموزش ابتدایی محروم باشند .دور بودن از مدرسه خطر خشونت و سایر تهدیدات برای کودکان را نیز افزایش می دهد . علاوه بر این ، تعطیلی طولانی مدت ، خدمات ضروری مدارس مانند امنیت بخشی ، تغذیه در مدرسه ، بهداشت روانی و حمایت های مشاوره ای و روان شناسی را مختل می کند . همچنین به خاطر از بین رفتن تعامل با همسالان و اختلال در روال های روزمره ممکن است باعث ایجاد استرس و اضطراب شود . این تاثیرات منفی برای کودکان در حاشیه ، مانند آنانی که در کشورهایی تحت تاثیر درگیری و سایر بحران های طولانی مدت اند ، مهاجران ، آواره های اجباری ، اقلیت ها ، کودکان معلول و کودکانی که در موسسات حمایتی زندگی می کنند ، به طور قابل توجهی بیشتر خواهد بود . بازگشایی مدارس باید ایمن و مطابق با واکنش کلی هر کشور به 19 – COVID

باشد ؛ همراه با تمام اقدامات معقولی که در جهت محافظت از دانش آموزان ، کارمندان ، معلمان و خانواده های آنان انجام می شود .

کدام مدارس در کجا و چه زمانی باید بازگشایی شوند ؟

تصمیم برای بازگشایی مستلزم آن است که کشورها سریعا اطلاعات حیاتی راجع به نحوه مقابله مدارس ، معلمان ، دانش آموزان و اجتماعات با تعطیلی مدارس و کووید 19 حمع آوری کنند .

نظرسنجی های دارای پاسخ سریع از مقامات مدرسه ای و محلی ، معلمان ، مدارس و والدین می توانند به ارائه این اطلاعات کمک کنند . تصمیم گیرندگان سپاس باید ببینند یادگیری و رفاه را چگونه می توان در هر بافت ، تامین کرد . همچنین باید منافع آموزش کلاس محور را در برابر یادگیری از راه دور در نسبت با عوامل خطر مربوط به بازگشایی مدارس در نظر گرفت و توجه داشت که شواهد غیرمتقنی درباره خطر ابتلا هنگام شرکت در کلاس وجود دارد .

ملاحظاتی در جهت گشودن مدارس

*آموزش کلاسی تا چه حد در دسترسی به نتایج یادگیری مورد نظر ( بنیادی ، انتقال پذیر ، دیجیتال ، مربوط به شغل خاص ) مهم است ، با توجه به مسائلی مثل اهمیت تعامل مستقیم با معلمان برای یادگیری بازی محور با کودکان کوچک تر و شکل گیری مهارت های بنیادی .

*یادگیری با کیفیت از راه دور تا چه حد در دسترس است ؟ ( با توجه به نتایج یادگیری مورد نظر ، گروه های سنی و گروه های حاشیه ای )

*با توجه به دستاوردهای یادگیری ، رفاه اجتماعی – عاطفی ، فشار خانوادگی و خانگی به سرپرستان و سایر عوامل بافت محور ، رویکرد جاری بادگیری از راه دور را تا می توان ادامه دارد ؟

*هنگامی که کودکان در حال یادگیری از طریق پلتفرم های آنلاین هستند ، آیا سرپرستان دارای ابزارهای لازم برای حفاظت از کودکان در برابر آزار آنلاین و خشونت جنسیتی آنلاین هستند ؟

*نقاط گذار کلیدی ( آمادگی برای مدرسه ، تکمیل مدرسه ابتدایی و رفتن به دبیرستان ، تکمیل دبیرستان و رفتن به دانشگاه ) چگونه تحت تاثیر همه گیری و واکنش ها نسبت به آن قرار می گیرد ؟

*معلمان و مقامات آموزشی چقدر آمادگی دارند تا خود را با رویکردهای مختلف اجرایی و آموزشی تطبیق دهند ؟ آیا آن ها می توانند و آماده اند اقدامات لازم پیش گیری و کنترل عفونت را اجرا کنند ؟

*ایا خطرات مربوط به حفاظت درباره کودکانی که مدرسه نمی روند ، مثلا خطر خشونت خانگی و بهره کسی جسی علیه دختران و پسران وجود دارد ؟

*آیا تعطیلی مدارس باعث آسیب به سایر خدمات پشتیبانی مدارس مثل فعالیت های سلامت و بهداشت و تغذیه مدارس می شود ؟

*پیامدهای اجتماعی ، اقتصادی و رفاهی عدم شرکت کودکان در مدارس چیست ؟

محدودیت های بازگشایی

*توانمندی مدرسه در حفظ فعالیت های ایمن مدرسه برای کاهش خطرات مثلا فاصله گذاری اجتماعی ( یعنی اندازه کلاس در مقایسه با تعداد دانش آموزان ) و نیز امکانات و روش های مربوط به اب ، فاضلاب و بهداشت چقدر است ؟

*سطح تماس بین جمعیت مدرسه و گروه های دارای ریسک مثل سالمندان و دارندگان بیماری زمینه ای چقدر است ؟ اگر تماس زیاد است آیا اقدامات حفاظتی کافی می توان انجام داد ؟

*افراد چگونه به مدرسه رفت و آمد می کنند ؟

*عوامل خطر اجتماع محور در ارتباط با عوامل سرایت پذیری ، سلامت عمومی و توانمندی های بهداستی ، تراکم جمعیت و الزام فاصله گذاری اجتماعی و روش های مناسب بهداشتی کدام است ؟

تجزیه و تحلیل هزینه – فرصت های مختص هر منطقه ، اولویت گذاری بازگشایی مدارس ( یا بخش هایی از مدارس ) را امکان پذیر می کند . اولویت گذاری اقدامات کاهش خظر در مدارس و جوامع ، و اولویت گذاری مناطقی که برای یادگیری از راه دور باید بر آن ها تمرکز کرد .

مدارس چگونه باید بازگشایی شوند ؟

وقتی مدارس منتخب برای بازگشایی مشخص شدند ، شش بعد کلیدی برای ارزیابی سطح آمادگی و شکل دادن به برنامه ریزی باید مورد توجه قرار گیرند : سیاست گذاری ، تامین اعتبار ، اقدامات ایمنی بخش ، یادگیری ، دسترسی به در حاشیه ماندگان و مراقبت های سلامت .

ملاحظات سیاستی و الزامات مالی در کنار هم محیطی را فراهم می کند که برای پشتیبانی از ابعاد دیگر لازم است .

تطابق داشتن تصمیمات با شرایط زمینه ای ، برای پاسخ به نیازها و موقعیت های محلی ، به ویژه در زمینه هایی که محرومیت های گوناگونی وجود دارد ( مانند مناطق پرجمعیت ، شرایط کم آبی ، درگیری و غیره ) بسیار ضروری خواهد بود .

تجزیه و تحلیل باید در مقابله با شرایط قبل از همه گیری انجام شود ، لا در نظر داشتن هر دو محدودیت موجود برای مناطق کم برخوردار و اهداف تعیین شده جهت بهبود وضعیت آموزش و یادگیری ، پاسخ نهایی باید عاملی موثر برای بهبود نتایج یادگیری ، افزایش دسترسی عادلانه به آموزش و تقویت سلامت ، ایمنی و محافظت از کودکان باشد .

( 1 )

منبع : مرکز پژوهش های استراتژیک ریاست جمهوری

گروه گزارش/

همان گونه که پیش تر نیز آمد ( این جا ) ؛ نشست علمی - تخصصی با عنوان « اقدامات برجسته نظام آموزشی فنلاند در آموزش از راه دور در دوران کرونا و کاربردهای آن در نظام آموزشی جمهوری اسلامی ایران» با ارائه دکتر اسماعیل عظیمی عضو هیئت‌علمی دانشگاه تربیت‌ مدرس در پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش برگزار گردید .

« صدای معلم » در جهت توسعه دانش و شناخت در مورد آموزش و پرورش تطبیقی این مباحث را مطرح  پی گیری می کند .

مسئولان آموزش اسکاتلند امکان بهبود فاصله‌گذاری فیزیکی، در صورت بازگشایی مدرسه‌ها در فضای باز و بیرون از ساختمان‌ها را بررسی می‌کنند.

کارشناسان فعّال در زمینه‌ی‌ی آموزش در فضای باز، بر این باورند که وضعیّت کنونی، مادران، پدران و آموزگاران را به‌سوی پذیرش سودمندی‌های آموزش در طبیعت می‌تواند ببَرد. این متخصصان می‌گویند: آموزش در فضای باز، الگویِ خوبی برای بازگشایی مدرسه‌ها برای رعایت بهتر فاصله‌ی فیزیکی می‌تواند باشد.

«نیکولا اِستوریون»[۱]، نخست‌وزیر اسکاتلند گفته است بازگشایی مدرسه‌ها تا ماه آگوست (۱۰ مرداد تا ۱۰ شهریور) شدنی نیست. با این همه، خبرنگار «گاردین» آگاه شده است که مسئولان محلی در حال بررسی امکان بهینه‌شدن فاصله‌گذاری فیزیکی در صورت بازگشایی مدرسه‌ها در فضای باز هستند.

«ماری تاد»[۲]، وزیر کودکان اسکاتلند، به گاردین گفت: «شمار مؤسسه‌های آموزشیِ اسکاتلند که همه یا بخشی از برنامه‌ی آموزش را در فضای باز برگزار می‌کنند، رو به افزایش است. هنگام بازگشایی کودکستان‌ها، مرکزهای نگه‌داری کودکان و مدرسه‌ها، با به‌کارگیری چنین الگویی سبب افزایش امکان اجرایی‌شدن فاصله‌گذاری فیزیکی و کاهش احتمال سرایت بیماری می‌شود. آن دسته از کودکستان‌ها که پیش از این، چنین برنامه‌ای داشته‌اند، با روش فراهم کردن نیازهای کودکان در فضای باز در طول روز، آشنایی دارند. دیگر مرکزها نیز در پی یافتن روشی برای هماهنگ کردن فعالیّت‌های‌شان با وضعیّت جدید و گذراندن مدّت بیش‌تری در باغ‌ها و زمین‌های بازی هستند.»

یادگیری در فضای باز بخشی از برنامه‌ی آموزش و پرورش اسکاتلند با نام «آموزش برای تعالی»[۳] است. بسیاری از مسئولان محلی قصد دارند شمار چنین مرکزهایی را در حوزه‌ی خود افزایش دهند تا تعهد دولت بر پایه افزایش نزدیک به دو برابری مرکزهای نگه‌داری با کمک هزینه دولتی، رخ دهد.

آموزشگران و خط‌مشی‌گذاران اسکاتلندی بر پایه‌ی شواهد بی‌شمارِ تأثیر مثبت و فزاینده‌ی یادگیری در فضای باز بر بسیاری از توانمندی‌های کودک مانند بینایی، ارزیابی خطرپذیری و تاب‌آوری، چنین رویکردی را برگزیده‌اند. اکنون این کارشناسان بر این باورند که تجربه‌ی آن‌ها الگویی برای بازگشایی مدرسه‌ها می‌تواند فراهم کند.

از آغاز قرنطینه‌ی همگانی، شماری از کودکستان‌های فضای باز در سراسر اسکاتلند، از فرزندان کارکنان خدمات بنیادی در رویارویی با همه‌گیری بیماری کووید ۱۹، نگه‌داری می‌کنند.

«زو اِسلیس»[۴]، مدیر یکی از این کودکستان‌ها[۵] به خبرنگار گاردین گفت: «با دسترسی به طبیعت، به اسباب‌بازی نیاز چندانی ندارید. این یعنی سطح‌های کم‌تری امکان انتقال ویروس دارند. قلم‌موی رنگ‌آمیزی، مدادشمعی و چسبِ ماتیکی شخصی هر کودک درون یک کیف گذاشته شده است و به او داده می‌شود. سپس از کودکان خواسته می‌شود، پراکنده شوند و جداگانه فعالیّت‌های‌شان را انجام دهند.»

«کامِرون اِسپِراگ»، سرپرست آموزش یکی دیگر از این مراکز نگه‌داری کودکان[۶] می‌گوید: «کنترل سرایت بیماری در بیرون ساختمان و در فضای آزاد همیشه آسان‌تر است. هرگز در کودکستان ما سابقه نداشته است که پس از دچار شدن یک کودک به آبله‌مرغان، یک‌سوم کودکان بیمار شوند و آموزشگاه نیایند.»

اِسپِراگ افزود: «فاصله‌گذاری فیزیکی در فضای باز به شکل طبیعی‌تری ممکن می‌شود تا در فضای بسته. تا کنون، وضعیّت آب‌وهوا به سود ما بوده است و کودکان آزادانه در فضای بیرون توانستند بازی کنند. میان‌وعده و ناهار به شکل لقمه، بسته‌بندی شدند تا به گردهم آمدن و تکرار شستن دست‌ها نیاز نباشد.

این شکلی است که تا کنون آموزش در فضای باز دنبال شده است. با این همه، موضوع فراتر از کنترل سرایت بیماری است. با خلاقانه اندیشیدن، بسیاری موضوع‌ها را در فضای باز می‌توان آموزش داد. آموزگاران برای پیدا کردن روش مناسب آموزش در فضای باز به پشتیبانی نیاز دارند.»

«کِنی فورسایت»[۷] مدیر ارشد اجرایی این مرکزهای نگه‌داری کودکان در منطقه‌ی «هایلند»[۸] می‌گوید، این روش، پاسخ مناسبی برای رویارویی با چالش‌های پیش روی آموزش به‌سبب همه‌گیری بیماری کووید ۱۹ می‌تواند باشد.

«اگر مرکز نگه‌داری کودک در یک ساختمان با فضای بسته باشد، سازمان‌های مسئول، ظرفیت آن را بر پایه‌ی معیار «شمار کودکان در مساحت مشخص» تعریف می‌کنند. ضرورت اجرای فاصله‌گذاری فیزیکی سبب می‌شود شمار کودکان کم‌تری پس از بازگشایی در چنین مرکزهایی پذیرش شوند. مدیریت و کنترل ریسک سرایت بیماری در فضای باز آسان‌تر است. پس مرکزهای فضای باز، به‌ویژه در این فصل سال، انتخاب بهتری هستند. مشکل اصلی این است که شمار این مرکزها در سراسر کشور کافی نیست.»

فورسایت برآورد می‌کند کم‌تر از یک درصد از کودکانِ گروه سنی کودکستانی در مرکزهای فضای باز، تمام‌وقت نگه‌داری می‌شوند.

با این همه، کارشناسان تأکید می‌کنند آموزش در فضای باز کاری تخصصی است و به آموزش و تجربه‌ی حرفه‌ای نیاز دارد. مدرسه‌های عادی (با مساحت فضای باز گوناگون از کم تا زیاد) را بی‌درنگ و با شتاب‌زدگی با چنین روش آموزشی نمی‌توان هماهنگ کرد.

فورسایت می‌گوید: «بسیار دور از انتظار و چالش‌برانگیز است که از مدرسه‌های دولتی بخواهیم با شتاب به روشی برای آموزش تمام‌وقت در فضای باز برسند. با این همه، اگر همه‌ی مدرسه‌ها به سودمندی آموزش در فضای باز پی ببرند، پیامد ارزشمندی برای کشور خواهد بود.»

پی‌نوشت:

گروه اخبار/

بی بی سی فارسی گزارش داد :

با کاهش محدودیت های مرتبط با شیوع کرونا در فرانسه، حضور در سر کلاس در مدارس از دوشنبه برای دانش آموزان زیر پانزده سال اجباری اعلام شده است.

فقط دبیرستان هایی که سه سال آخر آموزش متوسطه را در بر می‌گیرند از این دستورالعمل دولتی مستثنی شده‌اند.

در هفته‌های اخیر مدارس برای خانواده‌هایی که مایل به فرستادن فرزندان خود بودند به صورت داوطلبانه باز شده بود.

پایان پیام/