اگر از من بپرسید مهم‌ترین رکن کلاس انشا کدام است، می‌گویم انتخاب «موضوع انشای مناسب». نه این‌که معلم رکن نیست یا کتاب خوب درسی رکن نیست ؛ در شرایطی که کلاس انشا برنامه‌ محور نیست و حتی همان کتابِ نه‌چندان جامع درسی هم آموزش داده نمی‌شود و زمان این درس، صرف درس‌های دیگر می‌شود و فقط گاهی در طول ماه یک‌بار موضوعی داده می‌شود، لااقل اگر موضوع مناسب و درخوری انتخاب شود، در همین وضعیت آموزشی شاهد اتفاقات خوبی در علاقه‌مندشدن دانش‌آموزان به نوشتن خواهیم بود. البته این نکته هم روشن است که بدون حضور معلمی دلسوز، همین اقدام هم ناممکن می‌نماید.

با این نگاه، موضوع انشا را وسیله‌ای می‌دانم برای ورود به دنیای دانش‌آموزان. وسیله‌ای است تا دانش‌آموز احساسات خود را بیان کند، از تجربه‌هایش، افکارش، مشاهداتش بنویسد، پیرامون خود را کشف کند، حرف نویی بزند، هیجاناتش را منعکس کند و نتیجۀ بررسی‌هایش در موضوعی را ارائه دهد.

از این رو، موضوع انشا باید بکر و تازه و محرک باشد؛ نباید تکراری، فرسوده و نخ‌نما باشد. در غیر این صورت، ذهن و قلم فرسوده می‌شود. نباید از مسائل پیش‌پاافتاده باشد تا فکر دانش‌آموز را به جریان بیندازد.

نباید مناسبتی و ایدئولوژیک باشد، زیرا چیزهایی را خواهد نوشت که از آنِ خودش نیست؛ شنیده‌های سطحی او از اطراف است.

با چنین موضوع‌هایی، او نمی‌تواند غواصی کند و به عمق ذهن و قلب خود برود. نمی‌تواند کشف کند؛ کشف واژه، ترکیب، عبارت، جمله و سرانجام متن.

متاسفانه وجه غالب موضوع‌ها تکراری، مناسبتی، سیاسی، جهت‌دار و ایدئولوژیک هستند. در این قبیل نوشته‌ها، نه چیزی بر دانش فرد اضافه می‌شود، نه احساسش درگیر می‌شود و نه می‌تواند خلاقیتی بروز دهد؛ در سطح حرکت می‌کند و در سطح می‌ماند.

( کانال انشا و نویسندگی )

سواد رسانه ای به توانایی دسترسی، تحلیل، ارزیابی و ایجاد پیام های رسانه ای در اشکال مختلف اشاره دارد.

سواد رسانه ای می تواند سنگر مبارزه با اخبار و اطلاعات نادرست باشد . سواد رسانه جلوه ای از مهارت‌های تفکر انتقادی است که افراد را قادر می‌سازد تا در چشم‌انداز رسانه‌ای پیچیده حرکت کنند، سوگیری‌ها را تشخیص دهند و با محتوای دیجیتالی با خیال راحت تعامل کنند.

 آموزش سواد رسانه ای برای توانمندسازی افراد برای اینکه مصرف کنندگان رسانه ای مطمئن و شایسته ای باشند، بسیار مهم است، به ویژه در عصر دیجیتال امروزی که قرار گرفتن در معرض رسانه ها فراگیر است.

سواد رسانه ای مردم را به ابزارهایی مجهز می کند تا پیام های رسانه ای را رمزگشایی کنند، تأثیر آنها را بر افکار و رفتارها ارزیابی کنند، و رسانه ها را متفکرانه و آگاهانه دنبال یا ایجاد کنند.

سواد رسانه ای در جامعه امروزی بسیار مهم است، زیرا به افراد این امکان را می دهد که به طور انتقادی با مجموعه وسیعی از محتوای رسانه ای که افکار عمومی را شکل می دهد، درگیر شوند.

در عصر دیجیتال، که در آن اینترنت و اشکال مختلف رسانه‌ای فراگیر هستند این سواد رسانه‌ای است که تضمین می‌کند افراد فقط مصرف‌کننده و منفعل نیستند، بلکه برای حرکت در چشم‌انداز پیچیده رسانه‌ای مجهز هستند.

سواد رسانه ای با پرورش مهارت های تفکر انتقادی ما را قادر می سازد تا حقیقت را از اطلاعات نادرست تشخیص دهیم ، سوگیری ها را تشخیص داده و فعالانه در فرآیندهای دموکراتیک شرکت کنیم.

سواد رسانه ای این امکان و اختیار را فراهم می سازد تا محتوای رسانه‌ ها وشبکه های اجتماعی را مسئولانه تجزیه و تحلیل، ارزیابی و ایجاد کنیم.

برخی از چالش‌های پیش روی سواد رسانه‌ای در جامعه امروزی عبارتند از:

- عدم آگاهی در مورد آنچه سواد رسانه‌ای به دنبال دارد و اهمیت آن

- شکاف دیجیتالی که دسترسی به فن آوری را محدود می‌کند و نابرابری‌ها را تشدید می‌کند

- دشواری در تمایز بین واقعیت و خیال به دلیل افزایش اخبار جعلی و اطلاعات نادرست

- و نیاز به تاکید بیشتر بر تفکر انتقادی و مهارت های راستی آزمایی.

سواد رسانه ای می تواند سنگر مبارزه با اخبار و اطلاعات نادرست باشد به همین جهت بسیاری از کشورها برای آموزش آن برنامه هایی تدارک دیده اند که چند نمونه به اجمال مورد اشاره قرار می گیرد:

فرانسه: وزارت آموزش فرانسه یک برنامه آگاهی رسانه ای را اجرا کرده است که بر آموزش شهروندان برای تجزیه و تحلیل و تفسیر تصاویر برای جلوگیری از تحریف و مشاهده منفعل تمرکز دارد. هدف این برنامه آموزش افراد در مورد نحوه تولید، سازماندهی و غنی سازی تصاویر در ارتباط با سایر اشکال یادگیری است.

فنلاند: فنلاند برنامه های درسی مدارس ابتدایی و متوسطه را ایجاد کرده است که دانش آموزان را در بررسی و تفسیر انتقادی پیام های رسانه های جمعی آموزش می دهد.

دانش‌آموزان در فنلاند نه تنها تجزیه و تحلیل پیام‌های رسانه‌ای را یاد می‌گیرند، بلکه در روش‌های تولید رسانه‌ها، مانند ویرایش روزنامه، تولید اخبار برای تلویزیون و رادیو، و راه‌اندازی ایستگاه‌های تلویزیون کابلی، آموزش‌های عملی دریافت می‌کنند.

علاوه بر این، دانشجویان فنلاندی سیاست رسانه های جمعی و مسائل رسانه های جهانی را مطالعه می کنند .

بریتانیا: در انگلستان یک برنامه آموزش رسانه در سراسر کشور چهار حوزه کلی را پوشش می‌دهد که شامل منابع و عوامل تعیین‌کننده ساختار رسانه، تکنیک‌های مورد استفاده رسانه‌ها برای ارائه اطلاعات قانع‌کننده، ماهیت واقعیت ساخته‌شده توسط رسانه‌ها، و چگونگی رسانه‌ها. ساخت و سازها توسط مردم دریافت می شود.

این نمونه‌ها رویکردهای متنوعی را برای آموزش سواد رسانه‌ای در کشورهای مختلف نشان می‌دهند، و بر اهمیت مهارت‌های مورد نیاز برای هدایت مؤثر در ازدحام وانفجار اطلاعات در دنیای امروز تاکید می کند.

 بی سوادی رسانه ای آسیب زاست همان گونه که آگاهی و سواد رسانه موجب تاب آوری است.

میگنا

  اولین باری که این شکل از فعالیت معلمان در فضای مجازی برای من پر رنگ و معنادار شد زمانی بود که در حال نگارش مقاله‌ای در مورد معلم ایرانی‌ تبار ربکا پترسون برنده جایزه تاج معلمی در آمریکا بودم . در حین ترجمه متوجه شدم که یکی از علل این موفقیت و انتخاب او فعالیتش در وبلاگی به نام «one good thing» است؛ جایی که خانم پترسون تجربیات کلاسی و آموزشی خود را با معلمان سراسر آمریکا به اشتراک می‌گذاشته و این کار او را عملاً تبدیل به یک اینفلوئنسر (فرد تأثیرگذار) آموزشی کرده بود. ( 1 )

اخیراً این پدیده در ایران موضوع محافل گوناگون از جمله اظهار نظر مقامات بوده است .

در این جستار کوتاه نگاهی به برخی از ابعاد این پدیده خواهیم داشت که در 7 مورد زیر به آنها اشاره شده است:

1. منبع حمایت تخصصی یا ایده برای معلمان: تدریس یک فعالیت چالش‌برانگیز و خلاق است، لذا طبیعی است که معلمان به‌عنوان حمایت و یا برای کسب ایده نیاز به ارتباط با یکدیگر داشته باشند؛ فضاهایی مثل اینستاگرام، یوتیوب و... این امکان را به‌خوبی فراهم کرده‌اند.

2. کمک خود راهبری (Self-Direction) برای معلمان: فعالیت معلمان در فضای وبلاگ‌نویسی یک برنامه یادگیری شخصی برای آنها ایجاد می‌کند که در آن به مطالعه، ثبت تجربیات، جست و جوکردن و ... منجر می‌شود که رشد و توسعه فردی بیشتر را به دنبال دارد.

3. فرصت برای بازتاب و فراشناخت: انتشار ایده، تفکر یا عمل؛ آن را برای نقد و نظر دیگران در دسترس قرار می‌دهد و راه را برای تامل مدام و متفکرانه هموار می‌کند، لذا پس از مدتی لنزی (دیدگاهی) فراهم می‌آورد که توسط آن فرد می‌تواند خود را بهتر مشاهده کند و در تصمیمات خود تغییرات عمدی و اختیاری به نفع فضای آموزش بهتر ایجاد نماید.

4. ایجاد تعامل و دیدگاه‌گیری: «بارورسازی متقابل اجتماعی» از جمله متغیرهایی است که می‌توان در وبلاگ‌نویسی معلمان دید ؛ وقتی دیدگاه شما توسط افراد متخصص و باتجربه‌تر به گفت و گو گذاشته می‌شود، دیدگاه سازی یا دیدگاه‌گیری اتفاق می‌افتد که منجر به بارورسازی متقابل اجتماعی می‌گردد.

5. توسعه اتحادهای اجتماعی: ایجاد ارتباطات جدید که بر مبنای خلق دانش و دنبال‌کردن آرمان و اهداف مشخص در حوزه‌های آموزشی شکل می‌گیرد، می‌تواند منجر به شکل‌گیری جوامع و برخی موارد اتحادهای اجتماعی در جهت یادگیری، ترویج، تغییر و ... باشد.

6. شکل‌گیری زندگی نامه آموزشی و شخصی: تاریخچه صفحات مجازی می‌تواند منجر به تقابل دانش و تجربیات قبلی معلم با نحوه جدید درک و عمل او در حوزه آموزش گردد، این دست‌وپنجه نرم کردن با تغییرات به معلمان کمک خواهد کرد تا بین هویت شخصی و حرفه‌ای خود و آنچه در حال شکل‌دهی آن هستند تمایز قائل شوند و از تداخل غیرحرفه‌ای آنها اجتناب کنند.

7. جلب حمایت‌های اجتماعی: اشتراک گذاشتن دغدغه‌ها و فعالیت‌ها می‌تواند به جوامع محلی آگاهی‌هایی در جهت حمایت از کلاس درس و معلمان ایجاد کند. همچنین جامعه همتایان یعنی دیگر معلمان نیز می‌توانند حمایت‌هایی را به یکدیگر ارائه نمایند.

دلایل بسیار دیگری وجود دارند که از فعالیت معلمان به‌عنوان بلاگر حمایت می‌کند، اما متأسفانه در اظهارنظرها و ظاهراً سیاست‌گذاری‌ها اغلب تمرکز به‌گونه‌ای است که به نظر می‌آید ما با یک پدیده غیرحرفه‌ای و آسیب‌زننده مواجه هستیم؛ البته چهارچوب‌هایی برای این‌گونه فعالیت‌ها می‌توان متصور بود، به‌عنوان‌مثال در بررسی که از حدود 20 صفحه اینستاگرامی معلمان تاثیر گذار کشور های غربی در فضای مجازی داشتم متوجه شدم که تقریبا به جز چند مورد محدود در صفحات این معلمان هیچ تصویری از دانش آموزان منتشر نشده است .

قوانین مختلفی نیز در این باره در کشور های مختلف وجود دارد، از جمله: قانون حقوق خانواده و حریم خصوصی آموزشی (FERPA)، قانون حفاظت از حریم خصوصی آنلاین کودکان (COPPA)، قانون حفاظت از کودکان در مقابل اینترنت (CIPA)؛ که اگر به جنبه مشترک این قوانین در موضوع معلم بلاگر ها بخواهیم اشاره کنیم موارد زیر می تواند حائر اهمیت و توجه باشد:

1.  حفاظت از حریم خصوصی: انتشار تصاویر دانش‌آموزان می‌تواند به نقض حریم خصوصی آن‌ها منجر شود و امکان دسترسی افراد نامناسب به اطلاعات شخصی آن‌ها را فراهم کند.

2. جلوگیری از آزار و اذیت آنلاین: تصاویر دانش‌آموزان ممکن است برای آزار و اذیت آنلاین یا آزارگری استفاده شوند.

3.  احترام به انتخاب شخصی: دانش‌آموزان و خانواده‌های آن‌ها باید حق انتخاب داشته باشند که آیا مایل به اشتراک‌گذاری تصاویر خود در فضای مجازی هستند یا خیر.

4. اضطراب و ناراحتی: استفاده از دوربین‌ها و فیلم برداری در کلاس‌ها می‌تواند باعث اضطراب و ناراحتی دانش‌آموزان شود، به ویژه اگر احساس کنند که مجبور به نمایش خود در محیطی هستند که با آن راحت نیستند.

به‌ هر حال به نظر می‌آید این پدیده نوظهور با حفظ اقتضائات اخلاقی و حریم خصوصی دانش‌آموزان می‌تواند از محیط‌های تعاملی بسیار مؤثر در ارتقا معلم و معلمی باشد.

( 1 )

ربکا پترسون برنده جایزه تاج معلمی در آمریکا

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

مقدمه

وبلاگ نویسی نوعی از انتشار آنلاین توسط افراد ، مشاغل و سازمان هاست که محتوا را در یک سایت ( بلاگ ) به اشتراک می گذارند .

مطالب یک وبلاگ می تواند دامنه ی وسیعی از موضوعات نظیر تجارب حرفه ای ، اخبار ، سیاست ، تکنولوژی و بیش تر از آن را شامل شود .

این پست ها ( مطالب ) نوعا مشتمل بر متن ، تصاویر و گاهی اوقات ویدئوهاست و در یک لحن محاوره ای نوشته می شوند .

خوانندگان می توانند پای مطالب نظر بگذارند که یک ارتباط دو سویه را میان بلاگر ( وبلاگ نویس ) و مخاطب تسهیل می کنند .

وبلاگ نویسی به روشی محبوب تبدیل شده است که در آن افراد خودشان را ابراز می کنند ، اطلاعات را به اشتراک می گذارند و انجمن هایی ( جامعه هایی ) حول علایق مشترک می سازند .

وبلاگ نویسی جایگاه خود را در میان افراد پیدا کرده است به ویژه برای معلمانی که از آن به منظور انتقال تخصص خود استفاده می کنند ، با سایر همکاران هم رشته ارتباط پیدا می کنند و قصد دارند تا تجارب یادگیری دانش آموزان شان را بهبود بخشند .

در این مقاله ، ما در مورد چهار مزیت وبلاگ نویسی برای معلمان بحث خواهیم کرد .

توسعه حرفه ای

وبلاگ نویسی به معلمان اجازه می دهد تا روی تجارب تدریس خود متمرکز شوند ، با آخرین یافته های آموزشی آشنا شده و خود را به روز رسانی کنند  و در توسعه حرفه ای مداوم خود مشارکت داشته باشند.

از طریق نگارش تجارب تدریس خود در کلاس درس ، معلمان می توانند این تجارب را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهند و زمینه های پیشرفت را شناسایی کنند .

در ضمن ، مطالعه و نظر دادن در مورد مطالب توسط سایر همکاران می تواند به فرایند به روز رسانی دانش با آخرین روندهای آموزشی کمک شایسته ای نماید .

علاوه بر این ، وبلاگ نویسی به خلق فرصت هایی برای توسعه حرفه ای مستمر از طریق مباحثات هم زمان و تبادل نظرات با سایر معلمان می انجامد .

به اشتراک گذاری تخصص

وبلاگ نویسی یک روش اثربخش برای معلمانی است که  می خواهند تخصص خود را به اشتراک بگذارند و تاثیر مثبتی روی کار راه شغلی و اعتبار شغلی خود داشته باشند .

به عنوان نمونه ، معلم تاریخ دبیرستانی که مطالبی را در مورد راهبردهای آموزشی خلاق می نویسد تا " تاریخ " را در زندگی دانش آموزان وارد کند ؛ می تواند خود را به عنوان یک متخصص در این زمینه معرفی کند .

این می تواند دریچه ای برای گشودن فرصت هایی برای چالش های گفت و گو ، مشاوره شغلی یا حتی تالیف یک کتاب باشد .

با نشان دادن تخصص و به اشتراک گذاری دانش خود، معلمان می توانند خود را به عنوان « یک راهبر آموزشی » مطرح کرده و شبکه حرفه ای شان را توسعه بخشند .

علاوه بر این ، وبلاگ معلم می تواند نمایی زنده باشد که مهارت ها ، تجارب و تحولات را در معرض دید عموم قرار می دهد .

این وبلاگ همچنین می تواند فلسفه تدریس و نگاه پداگوژیکی (رویکرد آموزشی ) را برجسته کند ، و البته این می تواند برای کارفرمایان و همکارانی که پتانسیل این حرفه را دارند بسیار ارزشمند باشد .

مهم تر از همه ، از طریق ارتباط با همکارانی که به وبلاگ سر می زنند ، معلمان می توانند در بحث های حرفه ای وارد شوند و از همکاران خود بیاموزند و نیز مهارت ها و دانش خود را ارتقا دهند .

ایجاد یک انجمن ( جامعه ) از طریق وبلاگ معلم می تواند تاثیرات قابل توجهی در مورد تجارب آموزشی هم برای معلمان و هم برای دانش آموزان داشته باشد .

از طریق ایجاد کلاس مجازی در ورای وبلاگ نویسی ، معلمان می توانند به صورت پویا و تعاملی با دانش آموزان ، والدین ، و سایر اعضای جامعه آموزش ارتباط برقرار کنند .

به عنوان مثال ؛ معلم علوم یک مدرسه راهنمایی می تواند از طریق وبلاگ خود مطالب هفتگی جدید را برای دانش آموزانی که در کلاس در حال یادگیری هستند ارسال نماید ؛ عکس ها و ویدئوهایی از اتفاقات را به اشتراک بگذارد و به پرسش های دانش آموزان در  زمان لازم پاسخ دهد .

این می تواند به  تجربه یادگیری بیشتری مبتنی بر همکاری منجر شده و در آنان حس تعلق به جامعه را ایجاد کند .

معلمان می توانند وابستگی قوی تری را با دانش آموزان و خانواده هایشان از طریق برقراری گفت و گوهای مستمر و اشتراک گذاری اطلاعات ، خلق محیط های یادگیری حمایتی و فراگیر را ایجاد کنند .

علاوه بر آن ، وبلاگ می تواند به عنوان یک پلتفرم برای دانش آموزان مورد استفاده قرار بگیرد تا ویترینی برای کارها ، پرسش گری و مشارکت آنان در بحث با هم کلاسی هایشان باشد .

تقویت یادگیری دانش آموزان

معلمان می توانند محیط یادگیری پویا و جذاب را با بهره گرفتن از وبلاگ نویسی خلق نمایند تا با دانش آموزان ارتباط برقرار کرده و اطلاعات شان را به اشتراک بگذارند . از طریق ارسال مطالب منظم و به روز ، تعیین تکالیف ، و منابع ، معلمان می توانند از وضعیت دانش آموزان باخبر بوده و رابطه شان را با یادگیری حفظ کنند .

این ، به نوبه خود ، دانش آموزان را تشویق می کند تا نقش فعالی در آموزش بر عهده بگیرند و با مواد درسی خارج از کلاس درگیر شوند .

ضمنا ، وبلاگ ها می توانند تفکر انتقادی و خلاقیت را در دانش آموزان با اجازه دادن به آن ها از طریق بیان افکار و ایده هایشان و نیز ارائه نظر و بحث های آنلاین تقویت کنند . به عنوان مثال ، یک معلم درس زبان انگلیسی در دبیرستان می تواند از طریق وبلاگ ، درخواست های خود را به صورت هفتگی برای دانش آموزان ارسال کند و  آنان را تشویق کند تا در نظردهی فعال باشند .

این وضعیت موجب ایجاد ساختاری می شود تا دانش آموزان گزارش هایشان را به اشتراک بگذارند ، از هم کلاسی ها و معلمان بازخورد دریافت کنند و مهارت های تفکر انتقادی  و نوشتن را توسعه دهند .

در مجموع ، وبلاگ نویسی معلمان برای همکاران ، دانش آموزان و جامعه های آموزشی بزرگ تر فوایدی دارد .

وبلاگ نویسی معلمان فرصت های مهمی را برای توسعه ی حرفه ای ، به اشتراگ گذاشتن تخصص ، ساختن جامعه ( انجمن ) و بهبود یادگیری دانش آموزان فراهم می کند .

چه معلم باتجربه باشید و چه به تازگی این حرفه را شروع کرده باشید ؛ ایجاد و توسعه وبلاگ نویسی معلمان ، روشی قدرت مند برای ارتباط گیری با دیگران ، رشد حرفه ای ، و در نهایت ایجاد یک سهم معنادار در حوزه آموزش می باشد .

4 Benefits of Making a Teacher Blog (varthana.com)

Posted on March 26, 2023

جستارگشایی:

یکشنبه ۸ بهمن ۱۴۰۲ در سالن امام‌ علی (ع) اداره کل آموزش و پرورش استان البرز در « کارگاه آشنایی با هوش مصنوعی و کاربردهای آن در آموزش » شرکت جستم. مردی جا افتاده،خوش تیپ و بسیار انرژیک در حال سخنرانی و پمپاژ اطلاعات روی سِن بودند. اکثر مخاطبان، همکاران فرهنگی خانم مدارس بهارستان، فرزانگان، شهید سلطانی و دبیرستان دهخدا بوده و چکیده مطالب را مثل من یادداشت می‌کردند.

واقعا تا این لحظه دکتر حمیدرضا کفاش (معاون اسبق فرهنگی، پرورشی آموزش و پرورش) را حضوری ملاقات نکرده بودم. بیانی فصیح و شیوا، جملاتی انگیزشی و جدید، مسلسل‌وار از سوی کفاش به سمت مخاطبین شلیک می‌شد. برخی از جملات پنجره‌های نو و افق‌های جدیدی به سمت تکنولوژی و مشخصا اژدهای هفت‌سر هوش مصنوعی باز و بسته می‌نمود و گاها مو بر اندام مخاطب سیخ می‌کرد.

معرفی تاریخچه و ارکان هوش مصنوعی (ابتدایی، تقویتی، قوی و...) باعث پاره شدن چرت مخاطبان در حوزه‌ها و رشته‌های مختلف می‌شد.بیان خاطرات ملاقات رجب طیب اردوغان و ایلان ماسک در جهت انتقال تکنولوژی تسلا به ترکیه، تکنولوژی نیم دانه برنج و دیپ، رابطه هوش مصنوعی با رشته‌های مهندسی و رشته ریاضی فیزیک، شغل‌های در حال انقراض و در حال ایجاد، پدیده چت‌جی‌‌بی‌تی ، سیمای کلی جهان هستی پسا هوش مصنوعی، معلمان آینده در چنبره هوش مصنوعی و....موضوعاتی بودند که در سه ساعت سخنرانی دکتر کفاش ، مخاطبان را بین زمین و آسمان معلق نگه داشته بود.

کتاب « هوش مصنوعی برای معلمان و مدرسه » به همت دکتر کفاش منتشر شده است تا عوامل نظام آموزشی را با هوش مصنوعی آشناتر کرده و اطمینان کاربران را برای بهره‌مندی بیشتر از هوش مصنوعی ترغیب و تشویق نماید.

 شبیه‌سازی ذهن انسان در کامپیوتر

« هوش مصنوعی (Artificial Intelligence) یا به اختصار AI به مجموعه‌ای از فن آوری‌ها و تکنولوژی‌هایی گفته می‌شود که به کامپیوتر و سیستم‌های دیگر اجازه می‌دهد تا با استفاده از الگوریتم‌های خاص، داده‌های بزرگ را تحلیل کرده و به صورت خودکار و بدون نیاز به دخالت انسان، تصمیمات درست و منطقی بگیرند؛ هدف اصلی هوش مصنوعی، شبیه سازی قابل قبول عملکرد ذهن انسان در کامپیوتر است.

تمام کلمات، تعاریف و جملات فوق را هوش مصنوعی در تعریف خود نوشته و بازگو کرده است و می‌شود همانند خودش عمیق‌تر نگریست، دید و آموخت که تا چه میزان می‌تواند برای بشریت مفید و موثر و حتی مخرب و ویرانگر باشد."

چالش‌های هوش مصنوعی

و اما هوش مصنوعی نیز همانند بسیاری از مصنوعات ساخت بشر، چالش‌ها و فرصت‌های فراوانی را به میدان آورده و خارج از بحث مهارت، در چالشی عمیق‌ تر و بزرگتر، حتی خردورزی و هوشمندی انسان را نیز به چالش کشیده و می‌خواهد که در موارد بسیاری، جایگزین این موجود پیچیده‌ و حساس شود.

جالب‌ اینکه هوش مصنوعی هدف نیست و ابزار و وسیله است و همان ابزاری هست که طی گذشت قرن‌ها انسان به آن رسیده، ساخته و توسعه داده، تا به ماهیت خردمندی و فن‌ ورزی خود دست یابد و بتواند تا جایی که می‌تواند از این هویت حفاظت نماید.

در نگره ماتریالیسم؛ انسان حیوان ابزار ساز است و انسانی که ابزار می‌سازد، ثروت و سرمایه و توسعه هم می‌سازد و این یعنی فصل ممیز انسان با حیوان . ابزارسازی آن است و به‌عبارتی حیوان عاقل و ناطق بودن در پس پرده ابزار سازیست و عقل و نطق در صورت عدم وجود ابزار به کار آینده بشر و تولید نخواهد آمد.

هوش مصنوعی هووی هوش انسانی

و جالب‌تر اینکه امروز و در چالش اصلی می‌بینیم که ابزاری که ساخته همین انسان ابزارساز است، می‌تواند در بسیاری از موارد، جایگزین همین ابزار سازی و ابزار خواهی نسل بشر گردد و حتی جایگزین خود انسانی که به تعابیری شاهکار و اشرف همه مخلوقات عالم است باشد و می‌بینیم که در حال‌ حاضر هوش مصنوعی می‌تواند هم ابزار باشد و هم ابزارساز و هم حیوان باشد و هم خود انسان !

پردازشگر و شاید نابودگری که هم ماشین است و هم ضد ماشین و هم انسان هست و هم ضد انسان و هم ابر ابزاریست که تمام ابزارها و ابزارسازهای قبلی را به چالش می‌کشد و باز هم خواهد کشید .

هوش مصنوعی و آینده بشر

هوش مصنوعی و مصنوع هوشمندی که از تمام انواع هوش انسانی و فرا‌‌‌ انسانی بهره دارد و نمی‌شود به راحتی تغییری در تصمیمات آن ایجاد کرد و برنامه‌های منظم و دقیق آن را اجرا نکرد .

ابزاری که هم مدیر است و هم کارگر و هم خادم است و هم مخدوم ، خردمندی که مفهوم انسان خردمند را بازتعریف خواهد کرد و با هوشی که ضریب و سطح هوشی انسانی را معامله خواهد نمود .

باری !

انسانی که ابزار ساخت و تولید کرد و طبیعت را شکل و صورت جدید بخشید، حالا به ابزاری رسیده که در حال تغییر دادن شکل و ماهیت خود اوست و می‌رود که هوشمندتر از خودش، از ابزاری به نام انسان بهره ‌برداری کند !

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

   صحبت از اهمیت و تاثیر گسترده رسانه در سال‌ها یک کلیشه پرتکرار است. حالا دیگر سال‌هاست که رسانه یکی از مهم‌ترین و موثرترین ارکان یک جامعه است و این اثر بر هیچ کس پوشیده نیست. تاثیر رسانه حالا آن قدر عمیق است که به راحتی قدرت اثرگذاری و تغییر نگرش در قشر کودک و نوجوان را نیز پیدا کرده. قشری که با نگاه الزامی آینده نگر، مهم‌ترین طیف سنی یک جامعه هستند. باید دید که وزارت آموزش و پرورش به عنوان مهم‌ترین و بزرگترین متولی آموزش به کودکان و نوجوانان تا چه حد در این زمینه برنامه ریزی و اقدام کرده است.

سرکار خانم فاطمه نوری راد، دانشجوی دکتری علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی در مقاله‌ای با عنوان « تببین الگوی آموزش سواد رسانه‌ای در نظام آموزش و پرورش » به بررسی سیاست‌ها، آثار و روش‌های سیستم آموزشی کشور در مواجهه با مقوله رسانه پرداخته است است.

مقاله فوق به تبیین الگویی عملیاتی، جهت آموزش سواد رسانه‌ای برای کودکان بر مبنای رویکردهای نوین آموزشی است. نویسنده پس از تعریف مفهوم سواد رسانه‌ای به عنوان برآیندی از تعاریف موجود و تلفیقی از مهارت‌های تفکر انتقادی با دانش پیرامون محتوای رسانه‌ای، به ارائه طرحی مرکب و سه مرحله‌ای شامل بلندخوانی در سنین پیش دبستان، آموزش فلسفیدن در سال‌های آغازین دبستان و در نهایت آموزش محتوای رسانه‌ای در سال‌های پایانی دبستان می‌پردازد.  

پژوهشگر در این مقاله با اشاره به نقش رسانه در شکل گیری و بازتولید روابط اجتماعی، کودکان و نوجوانان را به جهت ویژگی‌های حساس شناختی، عاطفی، روانشناختی و ... جزو مهم‌ترین دسته از مخاطبان رسانه‌های مختلف می‌داند که تا حد زیادی از مطالب ارائه شده توسط رسانه‌ها تاثیر می‌گیرند پس باید برای آموزش سواد رسانه‌ای به این طیف سنی یعنی کودک و نوجوان، برنامه اساسی و بلند مدت داشت.

البته که اهمیت این موضوع و لزوم پرداختن به آن در مدارس برای طیف کودک و نوجوان برکسی پوشیده نیست اما باید یک نکته مهم دیگر را در نظر داشت. اینکه کودک امروز، پیش از آنکه به مدرسه برسد و تحت آموزش قرار بگیرد، تحت تاثیر مستقیم و شدید رسانه بوده است و دانش آموز کلاس اول ابتدایی در سال 1402، پیش انگاره‌ای عمیق از رسانه دارد. کودک هفت ساله حالا نه فقط مخاطب رسانه‌ها، بلکه یک کنشگر و عضو فعال است.

در ایالات متحده، لایحه محافظت از کودکان در رسانه‌های اجتماعی حداقل سن کاربران این رسانه‌ها را ۱۳ سال تعریف می‌کند اما آنچه از جامعه برمی‌آید این است که استفاده از رسانه‌ها در کودکان زیر 13 سال نیز بسیار فراگیر است. بر اساس مطالعه اخیر موسسه تحقیقاتی پیو ریسرچ ، اغلب نوجوانان آمریکایی می‌گویند از پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی مثل یوتیوب، دست کم یک بار در روز استفاده می‌کنند و بقیه معترفند که تقریباً به طور مداوم و مستمر در شبکه‌های اجتماعی حضور دارند. بیش از نیمی از نوجوانانی که در این نظرسنجی شرکت کردند، باور داشتند که برای آن‌ها سخت است که از رسانه‌های اجتماعی دور باشند. « کار رسانه‌ اقناع است » و با بهره‌گیری از عناصر جذابیت محتوا، در ارزش‌های درونی و باورهای مخاطب خود اثر می‌گذارد.

اضافه شدن درسی با عنوان تفکر و سواد رسانه‌ای در پایه دهم تحصیلی اقدام شایسته و به حق قابل تقدیری بود و نشان از دور اندیشی پژوهشگران وزارت آموزش و پررش داشت اما نکته چیز دیگری است. ماجرا این است که کودک امروز، پیش از رسیدن به سنین نوجوانی و تحصیل در پایه دهم، بنیان‌های فکری و تلقی خود از رسانه‌ها را شکل داده. به بیان ساده‌تر، کودک بسیار زودتر از آنکه مشغول به یادگیری سواد رسانه‌ای شود، تحت تاثیر مستقیم رسانه‌ها بوده و خوراک فکری خود را از آن‌ها تامین می‌کند.

اما راهکار چیست و چه کار باید کرد؟

آموزش از روز اول تولد شروع می‌شود. از همان لحظه که چشم‌ها مشاهده می‌کنند و تصویر را به نورون‌های مغز می‌رسانند، آموزش و پرورش آغاز شده است. انسان معاصر در محاصره رسانه‌ها قرار دارد. باورها، افکار، دانسته‌ها، دانش، اخبار و اطلاعات خود را از رسانه می‌گیرد. هر انسانی بنا بر شرایط خود با نوع خاصی از رسانه در ارتباط است. ‌برای کودک این ارتباط احتمالا از سه سالگی شروع می‌شود. دقیقا همان کارتون کوتاهی که در تلویزیون تماشا می‌کند، رسانه دنیای اوست و از آن لذت می‌برد، تقلید می‌کند و یاد می‌گیرد. تا رسیدن به هفت سالگی، سریال نگاه می‌کند، بسیاری از افراد مشهور را می‌شناسد، کارتون می‌بیند و به اندازه خودش در شنیدن اخبار هم سهم دارد پس حالت آرمانی این است که وزرات آموزش و پرورش که بنا بر نام انتخاب شده، متولی پرورش فرزندان مملکت است، برای این دوران کودکان نیز برنامه‌ریزی داشته باشد. البته قوانین در کشور ما، وظیفه آموزش توسط این وزراتخانه را از سن هفت سال تعریف کرده است فلذا وظیفه آموزش‌های رسانه‌ای و تامین خوراک فکری کودک در دوره پیش از مدرسه بر عهده رسانه ملی یعنی سازمان صداوسیما و دیگر سازمان‌هایی است که ممکن است با کودک در ارتباط باشند.

اما در حالت فعلی شاید بتوان گفت بخشی از یافته‌های مقاله‌ای که در ابتدا ذکر کردیم، روش مناسبی برای آموزش سواد رسانه‌ای به کودک باشد اما با در نظر گرفتن یک نکته بسیار بسیار مهم و حائز اهمیت. باید بدانیم که سواد رسانه‌ای یک علم گسترده است و تقلیل آن در ابعاد و اندازه درک کودک، کار چندان راحتی نیست. در واقع سواد رسانه‌ای تلاش می‌کند به مخاطب بیاموزد که باید در مواجهه با تولیدات رسانه‌ای، قدرت تعقل و قضاوت و تحلیل خود را حفظ کند.

غایت نهایی سواد رسانه‌ای توسعه تفکر و دیدگاه انتقادی است تا مخاطب، تمام توجه و ذهنیت خود را به رسانه‌ نسپارد و پیش از درونی کردن مفاهیم، با نگاهی انتقادی آن‌ها را بررسی کند. اگرچه گفتن این مطالب به کودکان امکان پذیر است اما اینکه موثر و اثربخش باشد، بحث دیگری است که باید پژوهشگران علم آمار و اثرسنجی به آن پاسخ دهند.

بحث اینجاست که سال دهم آموزش، برای آموختن سواد رسانه‌ای شاید کمی دیر باشد و سال اول و دوم بسیار زود. ماجرای عجیبی است. رسانه‌ می‌آید و روی کودکانمان تاثیر می‌گذارد و به افکارشان جهت می‌دهد و ما نمی‌توانیم کاری کنیم مگر اینکه دست به کار شده و اجازه ندهیم در دریای مواج رسانه غرق شویم. برای هر طیف سنی باید محتوای رسانه‌ای مناسب تهیه کرد. برای دانش آموز کلاس اولی چه برنامه اختصاصی داریم؟ برای دومی‌ها چطور؟ چه قدر می‌توانیم علایق و نقاط مورد توجه آن‌ها را تفکیک کنیم و طبق سلیقه‌ آن‌ها خوراک رسانه‌ای درست تولید کنیم؟ چنین امری نیازمند پشتیبانی خوب و توانمندی است که از دستگاه‌‌های بزرگی مثل صداوسیما، وازرت آموزش پروش، وزارت فرهنگ و ارشاد، سازمان تبلیغات و ... بعید نیست و جامعه آموزشی کشور باید مطالبه‌گر چنین مواردی باشد.

در حقیقت پیش از آموزش به دانش آموزان باید این نکته را به جامعه معلمین آموخت که :

« کار رسانه‌ اقناع است » و با بهره‌گیری از عناصر جذابیت محتوا، در ارزش‌های درونی و باورهای مخاطب خود اثر می‌گذارد. دانش آموز ما در معرض محتوای رسانه‌ها قرار دارد و هر روز رسانه‌های مختلف با ماهیت‌های متفاوتی تلاش می‌کنند که او را به شیوه‌های جذابی قانع کنند و الگوهای فکری خود را بر او دیکته کنند. معلم امروز در وهله نخست موظف است که محتوای درست رسانه‌ای را بشناسد و دانش آموز را به سمت آن سوق دهد چرا که خواه و ناخواه، هر دانش آموزی نقطه اتصالی با رسانه خواهد داشت و چه بهتر که این حلقه به دست معلم تکمیل گردد.

لب کلام و هدف نوشتار این است که بدانیم آموزش سواد رسانه‌ای ضرروی است اما کافی نیست. اینکه کودک و نوجوان را از حملات رسانه‌ای جبهه مقابل آگاه کنیم اما برای او محتوای مناسب تامین نکنیم، قطعا کارویژه ما را با شکست مواجه خواهد کرد فلذا برنامه ریزی رسانه‌ای در این حوزه باید کمی گسترده‌تر و با نگاهی جامع‌‌تر صورت بگیرد.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

  با توجه به اینکه میزان دانش‌آموزان در ایران بسیار بالاست و پراکندگی مدارس در شهر‌ها و روستاها زیاد است، کمبود منابع مالی، کیفیت آموزش، فاصله‌ شهر و روستاها، عدم برابری آموزشی و عدم تطابق با نیازهای بازار کار را می‌توان مشکلات اصلی آموزش و پرورش در ایران برشمرد.

کیفیت آموزش به عنوان یک مفهوم چند بعدی، به بارزترین و مهمترین صفات و ویژگی‌هایی اشاره دارد که در فرآیند آموزش و یادگیری حاصل می‌شود. این صفات و ویژگی‌ها می‌توانند در سطح دوره‌های آموزشی، مدرسان، مواد آموزشی و روش‌های آموزشی متفاوت باشند. بررسی و اصلاح اهداف، محتواها، روش‌های آموزشی و نحوه ارزیابی می‌توانند از عناصر اصلی برنامه‌های درسی در مدارس باشند که کیفیت آموزشی را تحت تأثیر قرار می دهند.

برای بهبود کیفیت آموزش در مدارس می‌توان روی اقدامات زیر تمرکز کرد:

- به‌ روز رسانی برنامه‌های درسی: برنامه‌های درسی باید با توجه به نیازهای جامعه و بازار کار به‌ روز رسانی شوند. باید مهارت‌های عملی و کاربردی، تفکر انتقادی، خلاقیت و مهارت‌های ارتباطی در برنامه درسی تأکید داشته باشند. همچنین، فرصت‌های آموزشی برای توسعه مهارت‌های فردی نیز باید فراهم شود.

- آموزش معلمان: آموزش و پرورش معلمان باعث بهبود کیفیت آموزش در مدارس و دانشگاه‌ها می‌شود. برنامه‌های آموزشی برای معلمان باید به مهارت‌های تدریس، استفاده از فن آوری در آموزش، ارزیابی دانش‌آموزان و مدیریت کلاس تمرکز داشته باشند. همچنین، ارتقاء شغلی معلمان و تشویق آن‌ها به به‌روزرسانی و ارتقاء دانش و مهارت‌های خود نیز مهم است.

- استفاده از فن آوری در آموزش: بهره‌برداری از فن آوری های نوین می‌تواند کیفیت آموزش را ارتقا دهد. استفاده از تکنولوژی‌های آموزشی مانند نرم‌افزارها، ویدیوها، سیستم‌های یادگیری الکترونیکی و مجازی، وبینارها و آموزش آنلاین می‌تواند روش‌های آموزش را تنوع بخشد و به دانش‌آموزان امکان یادگیری تعاملی و خودآموز را بدهد.

- ارزیابی و بازخورد: سیستم‌های منظم ارزیابی و بازخورد به دانش‌آموزان و دانشجویان کمک می‌کند تا عملکرد خود را بسنجند و بهبود بخشند. این ارزیابی‌ها می‌توانند شامل آزمون‌ها، پروژه‌ها، ارزیابی‌های خلاقانه و بازخورد مشاوره‌ای باشند. اطلاعات ارزیابی باید به معلمان و مدیران تحویل داده شود تا بتوانند روش‌های آموزشی خود را بهبود دهند.

- رشد حرفه‌ای معلمان و اعتبارسنجی: تشویق معلمان به شرکت در دوره‌های آموزشی حرفه‌ای و توسعه مهارت‌های خود، بهبود کیفیت آموزش را تسهیل می‌کند. همچنین، اعتبارسنجی معلمان و تشویق آن‌ها به تحقق استانداردهای حرفه‌ای و کیفیتی نقش مهمی در بهبود کیفیت آموزش ایفا می‌کند.

- همکاری با اولیا و جامعه: برقراری ارتباط فعال با والدین و اولیا دانش‌آموزان و جامعه بهبود کیفیت آموزش را تسهیل می‌کند. همکاری با والدین و جامعه به منظور شناخت نیازها و انتظارات آن‌ها، ارائه اطلاعات به‌روز در مورد برنامه‌های آموزشی و ایجاد فضای باز برای بحث و تبادل نظر می‌تواند بهبودی در کیفیت آموزش به همراه داشته باشد.

-  فراهم کردن محیط‌های یادگیری مناسب: محیط‌های آموزشی مناسب، امکان یادگیری بهتر را فراهم می‌کنند. باید از تجهیزات و تکنولوژی‌های آموزشی مناسب استفاده شود و محیط‌هایی که ایمنی، راحتی و تشویق به همکاری و یادگیری فعال را فراهم می‌کنند، ایجاد گردد.

- توجه به نیازهای خاص دانش‌آموزان: بهبود کیفیت آموزش شامل توجه به نیازهای خاص دانش‌آموزان نیز می‌شود. باید به دانش‌آموزان با استعداد توجه شود و برنامه‌های آموزشی و پشتیبانی مناسب برای دانش‌آموزان با نیازهای ویژه ارائه شود.

-  تشویق به تفکر خلاق و مسئولیت‌ پذیری: برنامه‌های آموزشی باید تفکر خلاق، حل مسئله و مسئولیت‌پذیری را تشویق کنند. فرصت‌ها برای کار گروهی، پروژه‌های عملی و ارائه‌ها می‌توانند به دانش‌آموزان این فرصت را بدهند تا مهارت‌های خود را تقویت و از طریق تجربه عملی یاد بگیرند.

-  ارزیابی و بهبود مداوم: سیستم‌های مداوم ارزیابی و بهبود کیفیت آموزش باید در مدارس به کار گرفته شوند.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه گزارش/

مراسم پایانی بیست و یکمین کنفرانس آموزش فیزیک ایران ( یازدهمین کنفرانس فیزیک و آزمایشگاه ؛ چهارشنبه 20 دی ماه در مرکز تربیت مربی حسن آباد کرج برگزار گردید .

این کنفرانس به مدت 3 روز از 18 تا 20 دی در این مرکز با حضور مسئولانی از وزارت آموزش و پرورش ، اداره کل آموزش و پرورش استان البرز و نیز استانداری البرز برگزار شد و در آن دبیران فیزیک از سراسر ایران به ارائه مقالات و یافته های پژوهشی خود پرداختند .

« اسفندیار معتمدی » در سخنرانی خود چنین می گوید :

« در کنفرانس هایی که در گذشته مطرح می کردیم بیشتر « فرآورده های علم » را می خواستیم به دانش آموزان یاد بدهیم . یکی از آقایانی که صبح امروز مقاله خود ارائه می کرد چنین مطرح می کرد که

چه تفاوت عمده ای بین کنفرانس های کنونی و کنفرانس های دیرین به وجود آمده است ؟

گفته می شود وقتی می خواهیم علم را بررسی کنیم دو قسمت می شود : یکی فرآورده های علم و یا دست آوردهای  علم و دیگری راه رفتن و رسیدن به علم .

یعنی کاوش گری و تولید .

کتاب های درسی ما بیشتر در این سال ها ، فرآروده های علم را تشریح کرده است .

جناب نیوتن چنین گفته .

دکارت نظرش چنین است .

نسبیت چنین است .

و ما بیش تر اندیشه ها را از فرآورده های علم پر می کردیم . از تولیدات علم .

و امروز در کرج در سخنرانی هایی که گوش کردم مساله ی تولید علم بود .

و البته بالاتر از تولید علم به آن مرحله ای برسیم که « سطح انسانی » خودمان و جامعه مان را به شکلی بالاتر ببریم .

دانش آموزان مان را « مسئولیت پذیر » کنیم .

دانش آموزان مان را طوری تربیت کنیم که به خودشان متکی باشند .

خلاق باشند .

بتواند با آن فعالیت هایی که با « کنجکاوی » مرتبط است خودش بتواند « مساله » حل کند .

نه تنها مساله زندگی خودش را بلکه بتواند مسائل جامعه را هم حل کند .

بتواند « رازهای طبیعت » را به دست آورد .

معتمدی در بخش دیگری ضمن انتقاد تلویحی از عدم همکاری وزارت آموزش و پرورش در برگزاری این کنفرانس علمی چنین می گوید :

چند شب پیش خانم دکتر حیدری گفت که تا این لحظه ما علاقه مند هستیم جلو برویم ولی وزارت آموزش و پرورش عکس العملی نداشته است .

به فلان شخص و فلان شخص هم مراجعه کردیم . امیدهایی داد اما آخرش « یاس » بود .

اما خوشبختانه ما در این جا احساس کردیم دست هایی می توانند جامعه را به جلو ببرند .

شرط آن این است که ما همت کنیم .

به محصلان مان ، مسئولیت پذیری را یاد بدهیم . آن چیزی که در وجود خودتان هست .

که اگر ما نباشیم آن ها بتوانند این راه نیمه کاره را که به جلو آمدیم ادامه دهند .

« مریم حیدری » دبیر علمی این کنفرانس ، بیانیه ی پایانی یازدهمین کنفرانس فیزیک و ازمایشگاه را چنین قرائت کرد :

دست آوردهای این کنفرانس ؛

- تحقق توسعه ی مشارکت معلمان ، استادان دانشگاه های داخلی و خارجی ، مسئولین نهادهای دولتی و غیردولتی در راستای تحقق اهداف کلان و راهبردی سند تحول بنیادین و زیر نظام های مربوط به آن .

- تحقق نقد و بررسی کتب درسی

- تحقق ارتقای سطح دانش و آموزش فیزیک و آزمایشگاه

- تحقق تقویت روحیه تحقیق و پژوهش در آموزش فیزیک و آزمایشگاه

- فرآهم نمودن زمینه ی انتقال آخرین ایده و تجربیات ارزنده دبیران فیزیک کشور

- کسب تجربه ی اولین برگزاری کنفرانس به صورت ترکیبی یعنی حضوری و مجازی

- ارسال دست آوردهای این کنفرانس به سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی و انتظارات و پیشنهادات

- فراهم ساختن زیرساخت های آموزش مجازی و ترکیبی

- طراحی ، تدوین و اجرای دوره های آموزشی ضمن خدمت معلمان جهت آموزش ترکیبی

- کاربست راهکارها و نقدهای حاصل از بیانات سخنرانان محترم و ارائه دهندگان مقالات این کنفرانس توسط دفتر تالیف ، سازمان پژوهش و شورای عالی آموزش و پرورش

- اقدام عملی و توجه ویژه به جایگاه و نقش تاثیر گذار و تحول آفرین انجمن ها و اتحادیه های علمی و آموزشی معلمان فیزیک استان ها و کشور در ارتقای کیفیت فعالیت های آموزش و پرورش

- اقدام عملی در بهره گیری از توان مندی های ارزشمند معلمان شاغل و علی الخصوص بازنشستگان عزیز شاخص و موثر در تولید و انتشار علم و فن آوری و مشارکت اثربخش آنان در ارتقای کیفیت فعالیت های آموزش و پرورش

انتظار ما در پایان بیست و یکمین کنفرانس آموزش فیزیک ایران :

- خرید خدمات از انجمن های استان ها و اتحادیه توسط وزارت آموزش و پرورش ، ادارات کل و مناطق در بخش امورات برون سپاری مانند دوره های ضمن خدمت و بدو خدمت معلمان جدید الاستخدام

- نظارت بر کیفیت تحصیل دانشجو معلمان شاغل به تحصیل و تولید مواد و منابع آموزشی ، برگزاری کارگاه ها ، همایش ها و نیازسنجی ها » .

دبیر علمی این کنفرانس و رئیس اتحادیه معلمان فیزیک ایران در حالی به این موارد اشاره می کند و مواد انتظاراتی خود و مجموعه ی تحت مدیریت خویش را اعلام می کند که هنوز جایگاه واقعی و عملیاتی « گروه های آموزشی » در آموزش و پرورش مشخص و شفاف نیست و پس از گذشت سال ها خبری از اجرای آیین نامه ی گروه های آموزشی و تربیتی نیست و کم تر معلم ، انجمن و یا اتحادیه ای در این مورد مطالبه گری و پرسش گری داشته است .

سخنران بعدی « حیدر ایرانپور » است که بیش از 60 سال در فیزیک و در مدارس تدریس کرده و اکنون نیز مشغول به کار است .

وی چنین می گوید :

« به امید آن روزی که در جیب هر معلمی یک آزمایشگاه باشد .

از سال 1348 من در نمایشگاه های آسیایی و در غرفه ی فیزیک شرکت داشتم و یک عکس یادگاری هم دارم .

از همه ی مسئولان و مقامات انتظار دارم که در کارهای آزمایشگاهی و عملی کاملا همراه معلم باشند .

در تمام این 60 سال یک عکس دارم .

من از طرف کرج به غرفه ی کرج رفته بودم . سال 1348 بود .

وزیر آموزش و پرورش از من یک سوال کرد و من می خواستم وسیله را پیدا کنم .

وقتی این وسیله این جا بود ، وزیر آن طرف را نگاه می کرد و مدیر کل مان هم این طرف را نگاه می کرد !

من عکس این « بی تفاوتی » را هنوز نگه داشته ام .

خواهش من از همه ی معلمان این است که وقتی کلاس می رویم به آموزش تعهد داشته باشیم و این آموزش را به هر طریقی که می دانیم راحت تر و بهتر به بچه ها انتقال دهیم در نظر بگیریم .

و من این کار را کردم  » .

اسپانسر و پشتیبیان این کنفرانس ، بنیاد فرهنگی آموزشی نصر بود .

در پایان این مراسم از برگزیدگان این کنفرانس علمی و پژوهشی تجلیل و قدردانی شد .

« علی پورسلیمان ؛ مدیر صدای معلم » نخستین فردی بود که نامش از تریبون قرائت شد .

این رسانه مستقل و منتقد در حوزه ی عمومی آموزش ایران از زحمات و تلاش های « سید جلال نصری » بنیاد فرهنگی آموزشی نصر و قائم مقام آن مراد مالمیر به جهت مدرسه سازی و اقدامات ارزشمند در حوزه آموزش و تربیت تشکر و قدردانی می کند .

در پایان ؛ پیام « سید جلال نصری » رئیس بنیاد فرهنگی آموزشی نصر خطاب به شرکت کنندگان در این کنفرانس را می خوانید :

« دبیران محترم، اساتید گرانقدر و شرکت‌ کنندگان 21 امین کنفرانس ملی دبیران فیزیک

سلام علیکم

هر چند دوست داشتم از نزدیک به مدرسان شرکت کننده در این کنفرانس، ادای احترام و عرض ارادت نمایم، اما برنامه‌های غیرمترقبه پیش آمده، این توفیق را از من سلب کرده ولی به رسم ادب از برگزارکنندگان این نشست علمی، آموزشی تشکر و قدردانی می‌نمایم. آرزومندم دستاوردهای کنفرانس آموزش فیزیک که با همت اتحادیه انجمن‌های علمی آموزشی معلمان فیزیک ایران، مجموعه استانداری و آموزش و پرورش استان البرز و همچنین پشتیبانی  « بنیاد فرهنگی آموزشی نصر » برگزار می‌شود، علاوه بر ارائه و آموزش راهکارهای نوین آموزش فیزیک به دبیران این رشته، بتواند بستر مناسب کاربستِ یافته‌های پژوهشی در کلاس درس و حتی در برنامه‌ریزی درسی را فراهم آورد و به نهادینه شدن کاربرد بهینه فیزیک در بهتر زیستن و با هم زندگی کردن بیانجامد و تربیت علمی دانش‌آموزان علاوه بر شکوفایی فطرت خدای‌گرای آنان، با راهبرد تبدیل علم به ثروت و سرمایه آشنا سازد.

در خاتمه ضمن تشکر و قدردانی مجدد از برگزارکنندگان کنفرانس، بخشی از شعر تاریخی  « پیام به اینشتین" استاد شهریار را باهم زمزمه می‌کنیم.

اینشتین آفرين بر تو

اینشتین آفرین بر تو !

خلاء با سرعت نوری که داری ، درنوردیدی

زمان در جاودان پی‌شد، مکان در لامکان طی‌شد

حیات جاودان کز درک بیرون بود پیدا شد

بهشت روح علوی هم که دین می‌گفت جز این نیست

تو با هم آشتی دادی جهان دین و دانش را

انیشتن ناز شست تو ؟!

نشان دادی که جرم و جسم چیزی جز انرژی نیست

اتم تا می شکافد جزو جمع عالم بالاست

به چشمِ موشکاف اهلِ عرفان و تصوّف نیز

جهانِ ما حبابِ رویِ چینِ آب را ماند

منِ ناخوانده دفتر هم که طفل مکتب عشقم،

جهانِ جسم ، موجی از جهانِ روح می دانم

اصالت نیست در مادّه.......

اینشتین باز هم بالا

خدا را نیز پیدا کن

سید جلال نصری

1402/10/18

"رئیس بنیاد فرهنگی آموزشی نصر"

عکس : رضا قاسم پور

گزارشگر : علی پورسلیمان

پیاده سازی و ویرایش : زهرا قاسم پور دیزجی

پایان گزارش/

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه اخبار/

دوشنبه ۱۸ دی‌ماه ۱۴۰۲ « بیست و یکمین کنفرانس آموزش فیزیک ایران »  و  « یازدهمین کنفرانس فیزیک و آزمایشگاه » با حضور مسئولین ملی استانی و همچنین دبیران فیزیک از سراسر کشور در مرکز تربیت مربی حسن آباد کرج کلیک خورد‌.

این مراسم به همت استانداری، آموزش و پرورش، انجمن فیزیک ایران و البرز و با پشتیبانی همه‌جانبه  « بنیاد فرهنگی آموزشی نصر » با حضور و سخنرانی کاظمی معاونت متوسطه وزارت آموزش و پرورش، ولی‌‌پور معاونت سیاسی امنیتی استانداری البرز، حجرگشت مدیر کل آموزش و پرورش، رحیم‌پور مشاور دانشگاهیان استاندار، اسفندیار معتمدی پیشکسوت فیزیک و...افتتاح گردید.

در ابتدا علی حجرگشت مدیرکل آموزش و پرورش استان البرز ضمن خیرمقدم به دبیران و میهمانان شرکت کننده در کنفرانس ملی فیزیک، به فرآیند آماده‌سازی مقدمات کنفرانس پرداخته افزود: البرز به عنوان مهاجرپذیرترین استان کشور  از اهمیت ویژه‌‌ای برخوردار است. شهرستان فردیس متراکم‌ترین آموزش و پرورش کشور را داراست.

حجرگشت در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به حدیث « العلم سلطان » افزود: نیروی انسانی توانمند و کارآمد به عنوان مهمترین سرمایه کشور در آموزش و پرورش و زیر نظر معلمان حاذق تربیت می‌شوند. دبیران در طراز جمهوری اسلامی باید در مدارس در شش ساحت تعریف شده مطابق سند تحول بنیادین گام‌های محسوس و اساسی بردارند.

در ادامه کاظمی معاون متوسطه وزیر آموزش و پرورش ضمن تشکر از بانیان و مجریان برنامه به ضرورت برگزاری کنفرانس‌های ملیِ علوم مختلف به ویژه علوم پایه پرداخته افزود: متاسفانه در ده سال اخیر رشته ریاضی فیزیک با تنزل از ۲۸ به ۱۴ عملا پنجاه درصد افت داشته است.

کنفرانس فیزیک می‌تواند در تولید علم و همچنین ایجاد مرجعیت علمی موثر افتد و این از مسیر معلمان توانمند و دلسوز آموزش و پرورش امکان‌پذیر می‌باشد. ما باید با برگزاری کنفرانس‌ها، سمینارهای علمی و هدفدار، زمینه‌ کسب شایستگی‌های حرفه‌ای و اخذ مهارت‌های شغلی را برای دبیران خود فراهم سازیم چرا که معلمان خلاق و کارامد موتور محرکه تحول و توسعه در آموزش و پرورش هستند.

کاظمی با اشاره به منسوخ شدن شیوه سخنرانیِ مونولوگ برای دانش‌اموزان کم‌حوصله و همچنین با توجه به فرایند یاددهی و یادگیری افزود: مشارکت جدی معلمان در تولید و انتشار فن آوری‌ها با شرکت موثر و ارائه مقالات و تجربیات مفید در چنین کنفرانس‌هایی محقق می‌گردد.

اتخاذ شیوه‌های جدید آموزشی لازمه ایجاد رغبت برای نسل جدیدِ کنجکاو، مطالبه‌گر و تشنه تکنولوژی است.

معاون متوسطه در پایان با گریز به اجرای مرحله اول رتبه بندی معلمان افزود: اجرای صحیح و به هنگام رتبه‌بندی باعث می‌شود که پژوهش‌های همکاران دیده شده و در کیفیت بخشی آموزشی موثر افتد.

اولین سخنران علمی کنفرانس فیزیک دکتر اسفندیار معتمدی (پیشکسوت و پدر معنوی دبیران فیزیک) بود . وی قبل از رفتن روی سن، چرخی در سالن زده و با استقبال و هم‌آغوشی شدید دانشجویان سابق و همکاران فعلی مواجه گردید.

در ادامه معتمدی با اشاره به ناکامی‌های تاریخی ایرانیان در سده‌های اخیر افزود: در جنگهای بین ایران روس سربازان و سرداران لایقی چون عباس میرزا عملا مغلوب علم و تکنولوژی پیشرفته غرب شدند و بزرگان ما متوجه عمق عقب‌ماندگی تاریخی خود گشتند لذا با اعزام دانشجو به خارج و تاسیس مدارسی چون دارالفنون سعی در جبران این عقب‌ماندگی تاریخی کردند . در این مسیر نباید از زحمات و خدمات بی‌بدیل پدر نهضت مدرسه سازی نوین ایران ؛  « میرزاحسن رشدیه » غفلت نمود.

در ادامه تعدادی از کسانی که مقالات‌شان پذیرفته شده بود به ارائه مقالات خود پرداخته و مورد تشویق حضار قرار گرفتند.

علی اصغر پرویزی پژوهشگر پسادکترای پژوهشگاه دانش‌های بنیادی IPM با ارائه مقاله با عنوان یافته‌های جدید در نجوم و اختر فیزیک مورد استقبال مخاطبان قرار گرفت.

برنامه رصد ستارگان در گنبد نجوم مرکز تربیت مربی پایان بخش برنامه‌های روز اول کنفرانس ملی فیزیک کشور در کرج بود.

مریم حیدری دبیر کنفرانس ملی فیزیک در مصاحبه با خبرنگار کرج رسا افزود: کنفرانس دارای ۴ محور اصلی و زیرمجموعه‌های متعدد می‌باشد. تمهید مقدمات کار از ابتدای سال جاری استارت خورده و کنفرانس از ۱۸ دی‌ماه به مدت سه روز با شکوه هرچه تمام‌تر در مرکز تربیت مربی کرج برگزار می‌گردد.

رئیس اتحادیه انجمن‌های معلمان فیزیک کشور افزود:از ۵۲ مقاله رسیده به دبیرخانه کنفرانس ۴۷ مورد قابل داوری بوده و ۲۶ مورد پذیرفته شده‌ و ارائه خواهند شد. لیلا الماسی معاون متوسطه سازمان آموزش و پرورش نیز می‌گوید:کار برگزاری کنفرانس ملی فیزیک، کاری گروهی و تشکیلاتی است.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گیلان