- اگر روزی مردم بشنوند که یک نفر در شیراز RPG به دست گرفته و تخت‌جمشید را با خاک یکسان کرده، ابتدا خشمگین می‌شوند، اما وقتی می‌فهمند که آن فرد مهاجم «مهران مدیری» بوده، ناگهان خشم‌شان فرو می‌نشیند و لبخندی می‌زنند و می‌گویند: «مهران مدیری عشقه... دمش گرم! اگه محدودیت‌ها بهش اجازه می‌داد، چهل‌ستون اصفهان را هم می‌زد نابود می‌کرد... ایول! کارش خیلی درسته! می‌دونه داره چیکار می‌کنه.»

۲- بسیاری از منتقدان فنی و علمی «مهران مدیری»، در دو دهه اخیر ساکت بوده‌اند و هیچ نمی‌گویند، زیرا از ایستادن مقابل فردی که میلیون‌ها طرفدار دارند، هراس دارند. آنها نگران هستند که از تعداد لایک‌های فیس‌بوک و اینستاگرام خودشان کم شود و مورد حمله هزاران کامنت فحش قرار گیرند.

سکوت صاحب نظران باعث شد تا بعضی‌ها در ذهن خود و دیگران از مهران مدیری یک مجسمه بزرگ بسازند که به لایک و حمایت بی‌پرسش نیاز دارد و باید شمشیر به دست گرفت و سر منتقدان او را از تن جدا کرد.

۳- این که در بیست سال اخیر چه کسانی از پشت پرده حامی مدیری بودند و چه نفعی از او بردند، پرسشی است که پاسخ آن برای بسیاری از مردم اهمیتی ندارد و رسانه‌ها هم که نیازمند کلیک مخاطبان هستند تا آگهی بگیرند و در الکسا خود را بالا بکشند، تمایلی ندارند تا مهران مدیری واقعی را معرفی کنند و با جامعه طرفدارانش همراه شده‌اند.

۴- مهران مدیری کسی است که با حمایت مدیران تلویزیون، طی دو دهه ذائقه مردم را تغییر داد تا دیگر «طنز واقعی» را درک نکنند و نفهمند و به جای آن هر کمدی بزن و بکوب آشغال و مزخرف و تقلیدی را «طنز» بدانند و به آن بخندند و برایش پول بپردازند و خیال کنند «طنز» به این معناست که نام مدیری یا یکی از دوستانش در تیتراژ آن باشد.

۵- این که گفته می‌شود «مهران مدیری» همواره با محدودیت‌های بسیاری مواجه بوده و به دلیل شکستن خط قرمزها تحت فشار است، واقعیت ندارد و فقط برای فریب دادن قشر ساده‌دل جامعه مطرح می‌شود.

واقعیت این است که تاکنون در بسیاری مواقع خط قرمزها به نفع مدیری عقب‌نشینی کرده‌اند.

تمام متلک‌های سیاسی که مردم در سریال‌های او شنیده‌اند، از فیلتر صداوسیما و وزارت ارشاد رد شده و کسانی که مسئول صدور مجوز پخش و اکران ویدئو هستند، همیشه می‌دانستند که چه می‌کنند.

پس مدیری هیچ‌وقت قیچی سانسور را دور نزده، بلکه با آن ارتباط خاص و مخفیانه دارد.

۶- مهران مدیری معتقد است آن‌قدر بین جامعه شهرت و محبوبیت دارد که هر کاری را با هر انگیزه و کیفیتی انجام دهد، مردم مقابل او تعظیم می‌کنند و مسئولان فرهنگی هم به ناچار تسلیم سلیقه مردم می‌شوند. برای همین خود را قدرتمندترین چهره هنری در ایران می‌داند و البته دارایی‌های مالی‌اش را نیز با «بیل گیتس» مقایسه می‌کند.

۷- هرچند خیلی از طرفداران مدیری تلاش کردند تا گذاشتن نام «کوروش» روی یک سگ از نژاد دوبرمن را در مجموعه «عطسه» توجیه کنند، اما حقیقتی پشت این ماجرا پنهان است که در آینده فاش خواهد شد. مانند ویدئوی «بمب خنده» و تمسخر شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی زبان که در آینده مشخص می‌شود چرا ساخته شد و چطور نسخه بدون تیتراژ آن به دست مردم رسید.

۸- اگر امروز می‌پرسیم چطور شده که خیلی‌ها دست به کارهای خلاف می‌زنند اما از آن پشیمان نمی‌شوند، ریشه در چیزهایی دارد که تلویزیون به مغز آنها تزریق کرده است. «اردل» و «بامشاد» در سریال «نقطه‌چین» دو شخصیت منفی و خطاکار و گناهکار و مجرم ضد جامعه بودند که علیه هر کسی از دوست صمیمی گرفته تا همسر و پدر همسر و رئیس و مامور دولت و همسایه و صاحبخانه توطئه می‌چیدند و کلاهبرداری می‌کردند و دروغ می‌گفتند و پول می‌دزدیدند، اما یک‌بار هم از بابت انجام کارهای خلاف اجتماع و قانون پشیمان نشدند و همیشه از زندگی به این شیوه خوشحال و راضی بودند و در هر قسمت سریال به میلیون‌ها مخاطب می‌گفتند: «در این مملکت باید دزد و کلاهبردار باشی تا زندگی‌ات بگذرد. کسی هم با تو کاری ندارد. خیالت راحت باشد.»

۹ - کسی که در سریال «شب‌های برره» پودری به نام «گرد نخود» را از راه بینی بالا می‌کشید، در حقیقت مصرف کوکائین و اثرات آن را به کودکان آموزش می‌داد و تبلیغ می‌کرد.

۱۰- برخی معتقدند شخصیت «ددی جابری» در سریال «نقطه‌چین»، استعاره یکی از چهره‌های سیاسی مشهور ایران است. برای نمونه، زمانی که خبر می‌دهند در شهری پدری‌اش «جابرآباد» زمینی پر از سیب‌زمینی کشف شده و در نتیجه او پولدارتر می‌ِشود، استعاره از کشف یک میدان نفتی جدید است.

حال آیا کسی باور می‌کند که مهران مدیری این متلک‌های سیاسی و جناحی سنگین را بدون اطلاع صداوسیما علیه یکی از مسئولان پرنفوذ کشور مطرح کرده باشد؟

کانال تلگرامی فرورتیش رضوانیه

تجمع و تحصن بدون مجوز ماجراجویی سیاسی بود/ کانون های صنفی باید تابع قوانین عادی کشور باشند/ سازش ناپذیری ، زندان کشیدن ، بی اعتنایی به زندگی خود و رفاه خانواده، رفتار صنفی نیست/ استفاده از برچسب های  امنیتی در منازعات داخلی کانون ها خطرناک است/ قرار بود کانون اتاق شیشه ای باشد / کانون تهران را چه کسانی اداره می کنند/ فعالیت صنفی، آرمان گرا نیست و نیازی به قهرمان ندارد/ تا سال 85 برخورد با اعتراضات معلم ها سهل انگارانه بود/ سنجاق کردن فرزاد کمانگر به کانون های صنفی، کانون ها را رایکال کرد/  از سال 87 ، کانون ها در طبقه بندی قرمز امنیتی قرار گرفتند/ دولت روحانی فرصت مناسبی برای بازسازی جایگاه کانون های صنفی ایجاد کرد

  کارل مارکس در ایدئولوژی آلمانی مفهومی به نام لمپن پرولتاریا را معرفی می کند . لمپن ها دسته ای از مردم هستند که از طبقه خود فاصله گرفته و دیگر خود را متعلق به آن نمی داند و نیز در امر تولید دخالتی ندارند و به زعم مارکس دلالان و گدایان و کلاهبرداران از این قماشند . 

تا سالیان سال مفهوم لمپنیسم با افرادی چون شعبان بی مخ ها ، اراذل و اوباش ، تبهکاران و قماربازان و فواحش و ... گره خورده بود اما امروز این مفهوم دست خوش تغییری بس بزرگ شده است .

طبق تعریف مارکس ، لمپن کسی است که خود را متعلق به طبقه خویش نمی داند و در تولید دخالتی ندارد . با این حساب ما با طیف گسترده ای از لمپن ها در هر کسوتی سروکار داریم یعنی لمپن کسی است که در حقیقت فقیر است اما به این فقر ، فقر فرهنگی هم اضافه می شود مثلا حسرت پولدار شدن ، با کلاس شدن و تظاهر به ثروتمند بودن خود از مظاهر لمپنیسم است .

به برکت تفکر مثبت این روزها همه به جای تولید ( در مفهوم عام به معنای تولید کالا ، خدمات و اندیشه ) در پی راه های میانبر هستند یعنی شما برای این که ثروتمند شوی باید مثل ثروتمندان رفتار کنی . خوب این دقیقا یکی از حقه های جامعه سرمایه داری برای تشویق به مصرف بیشتر است . دغدغه های طبقه کارگر ( که امروز کاملا این مفهوم تغییر پیدا کرده و کارگر هر کسی است که در امر تولید دخالت دارد ) باید دفاع از منافع طبقه اش باشد . با توجه به این تعریف حتی نویسنده و روشنفکری که از طبقه خویش سخن نمی گوید یک لمپن است ؛ نمود بارز این لمپنیسم در تضاد رفتاری روشنفکران نیز گاها به چشم می خورد ، این که روشنفکری باورهای سنتی را ابزاری در خدمت تحمیق توده ها می داند ولی در زندگی شخصی خود دقیقا از همین ها بهره می جوید ( تضاد حرف با عمل ) خود نمونه ای از رفتار یک لمپن است.

لمپن های امروز دیگر قمه و قداره به کمر نمی بندند ، فحش های آبدار هم نمی دهند اما خائن به طبقه خویشند . یک لمپن ممکن است رفتاری اعتراضی داشته باشد اما این اعتراض در قالب شورش و هتاکیست نه یک عمل آگاهانه و برای تغییر .

نمونه رفتاری که در قالب مثلا حمایت از مردم فرانسه و بلژیک کاربران شبکه های مجازی عکس پروفایل خود را به پرچم این کشورها تغییر می دهند یا با شنیدن خبر بیماری استاد شجریان کمپین های حمایتی درست می کنند مصداق بارز لمپنیسم است یعنی مطرح کردن خود به هر نحو! زیرا هیچ انسانی از کشته شدن یا بیمار شدن یک انسان دیگر خوشحال نمی شود اما این که شما مسائل اصلی طبقه خودت را به فراموشی بسپاری و با نمایشی درپی نشان دادن فرهیختگی خود باشی قطعا رفتاری لمپنانه است مثلا حق برگزاری یک کنسرت یکی از حقوق بدوی انسانیست و شجریان از کنسرت همنوا با بم به این طرف کنسرتی در ایران نداشته است و هیچ کس به این موضوع اعتراضی نکرده اما هم زمان با بیماری ایشان همه عکس پروفایل خود را به شجریان تغییر داده اند!

با این تعریف در حقیقت ، هر هنرمندی که دغدغه اجتماعی ندارد لمپن است .

لمپن ها ابزار خوبی برای سرمایه داران و دولت های توتالیتر هستند ، آنها چون فواحش نرخ دارند و در انتظارند که کسی این نرخ را پرداخت کند تا در همان جبهه شمشیر بزنند .

لمپن ها شیفته تایید هستند ، باید برایشان دست بزنید !

مرام گذاری و آئین زندگی انگلی بی شک از ابداعات ایشان است. برای یک لمپن فرقی ندارد که چه چیز و چه کسی را تایید می کند آنچه به او نفع می رساند خوب است آنچه بتواند بفروشد ، معامله می کند یعنی فرقی ندارد که کتاب می فروشد یا ملکی در شمال شهر ، حزب باد است و ...

و کلام آخر این که  لمپنیسم درد امروز جامعه ماست .

لمپن ها بی درد هستند  .دلشان جز به حال خود به هیچ چیزی نمی سوزد و در پس نمایش های دلالانه شان خود شیفتگی و دلواپسی موج می زند . و سوال این جاست که ما چه سهمی از تولید داریم ؟ ما چقدر به تعریف لمپن نزدیک هستیم ؟

  وا کاوی مسائل و تحولات سال های اخیر آموزش و پرورش :

1- ظاهراً همگان در اصل وجود نابه سامانی و مشکلات عدیده در دستگاه رسمی تعلیم و تربیت کشور متّفق القول اند. هم دانش آموزان  و اولیاء از وضع موجود ناراضی هستند و هم معلمان و کارشناسان تعلیم و تربیت. اهم مسائل و مشکلاتی را که آموزش و پرورش امروز ایران با آن مواجه است می توان چنین بر شمرد:

- وجود انواع ناهنجاری های روحی، روانی، عاطفی و رفتاری در میان دانش آموزان مدارس

- بی انگیزه بودن دانش آموزان و بی علاقگی آنان به دروس و مباحث کتاب های آموزشی

- نپرداختن به نیاز ها و خواسته های واقعی دانش آموزان و مهارت های لازم برای زندگی در تدوین سیاست ها و برنامه های آموزشی و تألیف کتب درسی

- طبقاتی بودن مدارس

- ضعف شدید اقتصاد آموزش و پرورش، عدم تحقق بودجه های پیش بینی شده برای آن و کسری بودجه دولت ها

- به حاشیه رانده شدن نگاه حرفه ای و علمی به آموزش و پرورش و حاکمیت نگاه سیاسی و غیر کارشناسی

- فرسوده بودن مدارس، کمبود فضاهای آموزشی مناسب و تراکم بالای کلاسها در شهرها و مراکز استان ها

- کمبود تجهیزات و امکانات آموزشی

- نارضایتی شغلی بالا در میان معلمان به خاطر پایین بودن حقوق و مزایای دریافتی به نسبت سایر کارکنان دولت و نامطلوب بودن شرایط محیط کار (مدارس و کلاس ها)

2-آنچه در آن اختلاف نظر وجود دارد علل و عوامل این مشکلات و نابه سامانی ها و چگونگی رفع آن ها است. معلمان و آموزگاران عموماً بی توجهی دولت های بعد از جنگ را عامل اصلی عقب ماندگی و مشکلات گریبانگیر آموزش و پرورش می دانند.

در مقابل، در میان اولیا و دانش آموزان هستند کسانی که معلمان و آموزگاران را در افت تحصیلی دانش آموزان و ناکارآمدی آموزش و پرورش ایران دخیل می دانند.

موضع گیری ها و مصاحبه های برخی از مسؤولین و نوع برخورد صدا و سیما با اتفاقات و مشکلات آموزش و پرورش در سوق دادن افکار عمومی به این سمت و ایجاد این باور حداقل در بخشی از جامعه ایران بی تأثیر نبوده است؛ تا جایی که معلمان زیاده خواه معرفی می شوند. حداقل یکی از دلایل عدم حمایت جامعه از حرکت های اعتراضی معلمان می تواند معلول وجود چنین نگاهی در بخش هایی از آن باشد.

3- بخش هایی از جامعه معلمان که به ضرورت حرکت های یکپارچه و سراسری برای بیان مشکلات و جلب توجه افکار عمومی جامعه به خصوص کارشناسان، صاحب نظران و تصمیم گیران نسبت به معضلات آموزش و پرورش و چاره اندیشی و رفع کاستی های موجود در آن پی برده بودند، به یمن رویکرد اصلاح طلبانه دولت های هفتم و هشتم، با اخذ مجوز های قانونی لازم نسبت به تأسیس تشکل های صنفی ( به معنی غیر سیاسی ) اقدام نمودند و از آن طریق به فعالیت های صنفی، بیان مشکلات و چاره جویی برای رفع آن ها پرداختند.

این تشکل ها به دلیل نداشتن تجربه لازم و مواجه شدن با انباشت مطالبات معلمان، خیلی سریع وارد فاز اعتراضات سراسری با رویکرد سلبی شدند و این امر موجب نگرانی و ایجاد حساسیت در نهادهای امنیتی شد اما مدارا و بردباری دولت هشتم مانع از برخورد قهری با فعالان این تشکل ها می شد.

با روی کار آمدن دولت نهم برخورد های امنیتی و قضایی با فعالان صنفی آغاز شد و تشکل های صنفی برای ادامه فعالیت خود و اخذ مجوز برای برگزاری تجمّعات و برنامه های اعتراضی با موانع جدی روبه رو شدند و این انسداد تا پایان عمر دولت اصول گرای دهم به شدت اعمال می شد.

هر چند با مشی اعتدالی و گفتمان اصلاح طلبانه دولت یازدهم به تدریج گشایش های نسبی به وجود آمد اما فضای فعالیت قانونی برای تشکل ها و فعالان فرهنگی هنوز با وضعیت مطلوب بسیاری دارد.

4- معلمان با استناد به اصل بیست و هفتم قانون اساسی که برگزاری اجتماعات و راه پیمایی ها را به شرطی که مسلحانه و مخل مبانی اسلام نباشد مجاز و برپایی اجتماعات و اعتراضات سراسری را حق قانونی خود می دانستند.

تشکل های صنفی که به شدت از طرف اعضای خود و عموم بدنه آموزش و پرورش جهت تحقق مطالبات انباشته شده به شدت تحت فشار بودند بدون توجه کافی به محدودیت های دولت، تصور می کردند با انتشار بیانیه سراسری و تهدید به تعطیلی کلاس ها، دولت و مجلس خیلی سریع و شفاف به مطالبات شان رسیدگی و اقدامات عاجل و مؤثر به عمل خواهند آورد اما چون اقدامات انجام شده را کمتر از حد انتظار خود دیدند برای تحت فشار قرار دادن دولت و مجلس به تحصن و تعطیلی کلاس ها و برگزاری تجمّعات سراسری روی آوردند.

5- ما معلمان همواره به سهم کمی که از امکانات و خدمات رفاهی و اجتماعی دریافت می کنیم به نسبت نقشی که در جامعه و بدنه دولت داریم، معترض هستیم.

تصور ما این بوده و هست که در جامعه از تأثیر گذاری بالایی برخورداریم.

یکی از دلایل روی آوردن معلمان به حرکت های اعتراضی سراسری در دهه گذشته همین تصور بود.

برخی گمان می کردند بی اعتنایی جامعه به مشکلات آموزش و پرورش ریشه در بی خبری مردم از اوضاع نابه سامان آن دارد و این بی خبری جامعه را ناشی از عدم پوشش مناسب اعتراضات معلمان در صدا و سیما و محدودیت های ایجاد شده برای مطبوعات در پرداختن به آن می دانستند.

بنابر این تلاش کردند اعتراضات خود را به گونه ای سازمان دهی کنند که صدای شان به گوش همگان برسد.

اما همه شاهد بودیم که جامعه نسبت به اعتراضات معلمان واکنش مثبتی نشان نداد و یا با بی تفاوتی از کنار آن گذشت...

این امر نشان می دهد که برآورد ما از جایگاه و میزان تأثیر گذاری مان در فضای امروز جامعه ایران دور از واقعیت بوده است.

اتفاقات و تجارب یک دهه گذشته دال بر این مدعا است که ذهنیت ما معلمان چندان با واقعیت ها و شرایط امروز جامعه ایران همخوانی ندارد و گرنه با وجود اعتراضات گسترده و اطلاع همه اقشار جامعه از بحران حاکم بر آموزش و پرورش، وضعیت آن امروز باید به مراتب بهتر از آن چه هست می بود.

اشتباه دیگر ما این بود که تصور می کردیم با حرکت های مدنی صرف می توانیم در کوتاه مدت به نتیجه مطلوب برسیم؛ غافل از اینکه بدون مشارکت مؤثر در قدرت امکان افزایش سهم مان از برخورداری های رفاهی و اجتماعی هم تراز با سایر کارکنان دولت را پیدا نخواهیم کرد.

در واقع ، علت برخورداری نسبتاً بالای سایر کارکنان دولت و برخورداری کمتر کارکنان آموزش و پرورش، به خصوص معلمان، به میزان و کیفیت حضور و تأثیر گذاری شان در ارکان قدرت و مراکز تصمیم ساز و تصمیم گیر بر می گردد.

6- نتیجه آن که ضروری است معلمان و تشکل های فرهنگیان جایگاه شان را در جامعه امروز ایران « واقع بینانه تر » ارزیابی نموده، قبل از هر اقدامی به بررسی راه های تأثیر گذاری در مراکز تصمیم ساز و تصمیم گیر (دولت و مجلس و دیگر نهاد های انتخابی) بپردازند.

در این صورت می توانند با اثبات نقش انکار ناپذیر خود در کم و کیف شکل گیری این نهادها و در راه یابی افراد به آن مراکز، قدرت چانه زنی خود را بالا ببرند ؛ آن گاه بسیاری از مشکلاتی که امروزه غیر قابل حل می نماید، قابل حل و مطالباتی که دور از دسترس به نظر می رسند، سهل الوصول خواهند شد.

به یاری خدا در بخش دوم این نوشتار، راه های تأثیر گذاری در مراکز تصمیم ساز و تصمیم گیر و چگونگی بالابردن قدرت چانه زنی معلمان مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

پایان بخش اول

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه رسانه و تشکل /

همان گونه که قبلا نیز آمد ( این جا ) نشست  فعالان صفی – سیاسی و نیز فعالان تشکل های معلمان روز  شنبه بیست و دوم اسفندماه در کانون تربیتی فرهنگی حر واقع در منطقه 11 تهران برگزار گردید .

در این نشست که نزدیک به 3 ساعت به طول انجامید ؛ دکتر محمدرضا عارف ، جمعی از منتخبان مجلس دهم و نیز تعدادی از شخصیت های فرهنگی و سیاسی حضور داشتند و به بیان دیدگاه ها و نقطه نظرات خود در مورد آموزش و پرورش و مسائل معلمان پرداختند که شما را به مطالعه آن دعوت می کنیم :

گروه اخبار/ آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی در پیام نوروزی خود خطاب به مردم ایران، گفت: اینک در نوروز باستانی، یک بار دیگر، با هم میثاق می‌بندیم که به یمن قدوم این عید تحول‌آفرین که «احسن الحال» دعای قلبی همه‌ ما در کنار سفره‌ها‌ی هفت‌سین است، حقیقت، صداقت، صلح‌جویی و احترام به خرد جمعی را جایگزین ناراستی، دروغ، جنگ‌طلبی و خودمحوری می‌سازیم. متن کامل پیام آیت‌الله اکبر هاشمی رفسنجانی به شرح ذیل است:

گروه اخبار/ رهبر معظم انقلاب به مناسبت آغاز سال نو پیامی صادر کردند . متن کامل این پیام به شرح زیر است

گروه اخبار/ متن پیام نوروزی حجت الاسلام و المسلمین دکتر حسن روحانی به این شرح است:

گروه رسانه و تشکل / امروز شنبه بیست و نهم اسفندماه دو فعال صنفی معلمان به مرخصی آمدند .

خبرگزاری فارس امروز جمعه بیست و هشتم اسفند ماه ، متن مصاحبه صدای معلم با حمید رضا حاجی بابایی وزیر سابق آموزش و پرورش  را با عنوان " جراحی ناشیانه و سیاسی در ..." منتشر کرد ( این جا) .

خبرگزاری فارس  مدعی شد که : "این سایت به نفع خود تنها بخشی از این گفت‌وگو را منتشر کرده است."

در لید مصاحبه، خبرگزاری فارس بدون رعایت اصل بی طرفی حرفه ای و ارائه فکت نوشته است:

"نکته قابل توجه این بود که بخش‌های زیادی از مصاحبه به نفع مصاحبه‌گیرندگان حذف شد تا حدی که وزیر سابق آموزش و پرورش را بر آن داشت تا از سایت مربوطه بخواهد متن کامل گفت‌وگو را منتشر کنند چرا که با انتشار ناقص گفت‌‌وگو، حق مطلب ادا نشده و نقض حقوق مصاحبه شونده نیز مطرح می‌شود اما سایت مذکور از انجام چنین کاری ممانعت کرد. "

با این حال ، خبرگزاری هیچ اشاره ای به اینکه کدام بخش های مصاحبه حذف شده است نکرده است ، به این دلیل ساده که صدای معلم حتی یک جمله از مصاحبه را حذف نکرده است. 

مصاحبه صدای معلم با جناب حاجی بابایی در چند بخش، با رعایت امانت و بدون کم و زیاد در سایت درج شد.

اگر آقای حاجی بابایی یا خبرگزاری فارس مدعی هستند که بخش هایی از مصاحبه حذف شده است ، باید دقیقا قسمت های حذف شده را مشخص و منتشر کنند.

 روز چهارشنبه 26 اسفند شخصی به نمایندگی از طرف آقای حاجی بابایی با مدیرصدای معلم تماس گرفت و عنوان نمود که گفت و گوی انجام شده را از روی فایل صوتی پیاده کرده اند و خواستار انتشار دوباره متن مصاحبه در سایت صدای معلم شد.

مدیر سایت در پاسخ گفت : "تمام گفت و گو به طور دقیق و با امانت پیاده و منتشر شده است و ضرورتی برای انتشار مجدد متن مصاحبه وجود ندارد. ضمن آن که به لحاظ حرفه ای هیچ رسانه ای گفت و گوی اختصاصی خودش را با دو منبع منتشر نمی کند" .

در این مکالمه تاکید شد که صدای معلم حاضر است هر گونه نقد ، مقاله ،یادداشت و یا توضیح را در این زمینه از طرف آقای حاجی بابایی منتشر نماید.

آقای حاجی بابایی و خبرگزاری فارس که مدعی اند مصاحبه به صورت ناقص منتشر شده و بخش های زیادی از مصاحبه در صدای معلم حذف شده است باید ادعای خود را اثبات کنند. 

راه درست و حرفه ای آن است که بخش هایی از مصاحبه که مدعی حذف آن هستند را مشخص و منتشر کنند، تا خواننده دریابد این "جراحی ناشیانه " کجا انجام شده است؟!

به نظر ما این یک ادعای بدون دلیل است.

« سایت صدای معلم » متن کامل گفت و گو با جناب حاجی بابایی را بدون کم و زیاد و دقیق منتشر کرده است ( این جا ) و لزومی ندارد که دوباره متن مصاحبه را منتشر کند.

البته صدای معلم آمادگی دارد که اگر آقای حاجی بابایی بخش های از مصاحبه را که مدعی حذف آن است را ارسال کند در راستای رسالت حرفه ای خود منتشر کند ، هر چند اطمینان داریم که دست آقای حاجی بابایی در این زمینه خالی است.

در پایان نکته ای هم با همکاران بخش آموزش و پرورش خبرگزاری فارس مطرح و منتظر پاسخ آنها می مانیم.

آیا خبرگزاری فارس که اقدام صدای معلم را " جراحی ناشیانه و سیاسی " نامیده است خود اقدام به تطبیق متن منتشر شده با متن صدای معلم و فایل صوتی مصاحبه کرده است؟

اگر این کار انجام شده دقیقا در کدام بخش ها متن منتشره توسط صدای معلم با فایل صوتی مغایرت دارد؟

اگر هم به استناد ادعای بدون دلیل وزیر سابق آموزش و پرورش ، مدعی جراحی ناشیانه و حذف بخش های زیادی از مصاحبه و انتشار ناقص گفت وگو شده است، این عمل با اصول حرفه ای سازگار نیست .

پایان پیام/