آقای الهیار ترکمن معاون پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش خودش را از ماجرای اردوگاه باهنر کنار کشیده و تمایل زیادی به پاسخگویی در این زمینه ندارد. برعکس آقای منصور مجاوری مشاور اقتصادی آقای بطحایی که گفته می شود در جریان اجاره به شرط تملیک اردوگاه، نماینده آموزش و پرورش بوده و الان هم رقیب الهیار ترکمن است ، سعی می کند تصویر خوش بینانه ای از ماجرا ارائه دهد و بگوید همه چیز خوب است و آسمان آبی است و اردوگاه مشکلی ندارد.  پیشنهاد می کنم آقای مجاوری حکایت "خر برفت" مثنوی معنوی مولانا را یک بار دیگر بخواند.
 
* مجاوری در تازه ترین اظهار نظر خود 21 مرداد 97 در گفت و گو با باشگاه خبرنگاران جوان  گفته است : " عرصه  اردوگاه باهنر با نظر کارشناسان دادگستری قیمت گذاری شده و براساس مصوبه قانونی و ... چهار هزار میلیارد تومان تامین منابع شد."  وی ادامه داد: "آموزش و پرورش هیچ گونه بدهکاری به کسی ندارد ... دولت خودش بدهکار است. طی 2 سال گذشته اقساط را پرداخت کرده است و می توانیم امیدواریم باشیم که 2 سال آینده هم پرداخت اقساط به موقع باشد."

* کم کم قضایا از مِه بیرون می آید ؛ آموزش و پرورش برای پرداخت پاداش بازنشستگان در آستانه انتخابات 96 ، در قالب اجاره به شرط تملیک مبلغ 4 هزار میلیارد وام گرفته و سود این وام 1600 میلیارد تومان است. اصل و سود می شود . 5.8  هزار میلیارد تومان. سر رسید قسط ها هر شش ماه یک بار است در خرداد و آذر . سازمان برنامه و بودجه چهار قسط را پرداخت کرده است. 4 قسط 700 میلیارد تومانی پرداخت نشده. اگر سازمان برنامه طی دو سال آینده 2 هزار و 800 میلیارد  تومان  اقساط باقیمانده را بپردازد ، ملک دوباره به آموزش و پرورش بر می گردد.

وضع مالی دولت  را همه می دانیم.  اگر سازمان برنامه، بقیه اقساط را نپردازد یا دیر بپردازد ، زمین اردوگاه  (عرصه )  به طور اتوماتیک به شرکت طرف قرارداد منتقل می شود. این کاری که آقای مجاوری و مدیران وقت در اسفند 95 انجام دادند ایجاد یک بدعت خطرناک در آموزش و پرورش بود . مثل این می ماند که دولت برای جبران کسری بودجه مناطقی از خاک کشور را بفروشد یا به خارجی ها اجاره بدهد. آموزش و پرورش غیر از زمین و ساختمان دارایی دیگری ندارد.

آقای مجاوری می گوید : " دولت به هیچ عنوان قصد ندارد اردوگاه را در اختیار کسی قرار دهد  و این اردوگاه طبق قراردادی وثیقه قرار گرفته است و در تاریخ مقرر این اقساط به پایان می رسد و نگرانی وجود ندارد."  در یک قرارداد باید گپ حقوقی بزنیم.  آقای مجاوری که فعلا فاقد سمت اجرایی است از چه جایگاهی از طرف دولت حرف می زند ؟ این حرفها را باید نوبخت بگوید. مجاوری از کجا مطمئن شده که دولت اقساط دو سال آینده را سر موقع پرداخت می کند؟ علم غیب دارد؟

به نظرم اگر افکار عمومی حساس نشود ، دولتی که خزانه اش خالی است و هزار درد بی درمان دارد به اردوگاه باهنر فکر نمی کند.
 
آقای مجاوری گفته است : " اردوگاه هم اکنون در اختیار آموزش و پرورش است."  حرف آقای مجاوری درست است. فقط عرصه ملک (زمین 49 هکتاری ) به شرکت وام دهنده در قالب عقد اجاره به شرط تملیک منتقل شده است. اعیان آن (ساختمان ها ) متعلق به آموزش و پرورش و در اختیار این وزارتخانه  است . اما این دلیل مالکیت بر تمام  اردوگاه نیست. عرصه واگذارشده است. اگر اقساط سر موقع پرداخت نشود عرصه  49 هکتاری ملک به آموزش و پرورش بر نمی گردد و ساخت و ساز در زمین های اردوگاه آغاز می شود.

دو سال آینده و در شرایط تحریم اولویت های دولت تغییر می کند. دو هزار میلیارد و 800 میلیون تومان باقیمانده مبلغ کمی نیست. اگر دولت این مبلغ را به هر دلیلی نپردازد یا دیر پرداخت کند ، شرکت طرف قرار داد می تواند سند قطعی عرصه اردوگاه شهید باهنر را به نام خود بزند. آبها که از آسیاب افتاد و دولت عوض شد شرکت قد علم می کند که 50 هکتار زمین اردوگاه مال من است و چندین ساختمان ( اعیان ) مال شما و بیایید مصالحه کنیم.

در یک توافق بخش هایی از اردوگاه در دست آموزش و پرورش می ماند اما قسمت اعظم اردوگاه از کف می رود . آن موقع نه مجاوری هست و نه دانش و نه بطحایی و نه ترکمن .

کانال تلگرامی

حذف طرح های وزارتی در مدارس ، مانوری برای تمرین عمل به شعار مدرسه محوری است . اهتمام وزیر محترم برای اعتماد به مدرسه و به رسمیت شناختن استقلال مدارس از نظر مرجعیت تشخیص ، تصمیم و عمل در چارچوب قانون ، نوید خوبی است .

بهترین شروع برای تمرین مدرسه محوری ، حذف طرح های زائد کشوری است . شروع این اقدام از وزارتخانه ، علاوه بر گام عملی در جهت تحقق این شعار ، مجوز و مشوقی برای استمرار آن در ادارات کل و ادارات مناطق خواهد بود .تقریبا هیچ مدرسه ای نیست که وارد آن شوید و به خاطر طرح هایی که بدون در نظر گرفتن محدودیت زمان و امکانات اندک برخی مدارس و همچنین نادیده انگاشتن اقتضای شرایط هر مدرسه ابلاغ شده است ، شکایت همکاران محترم را در این خصوص نشنوید .

حقیقت این است که مدیران مدارس در میان انبوهی از بخشنامه ها و دستورالعمل ها غرق شده اند و بسیاری از بخشنامه ها را بدون اینکه فرصت کافی برای پی بردن  به ضرورت اولویت آنها را داشته باشند ، تنها برای انجام وظیفه سازمانی خود پاسخ می دهند .

  مدیر مدرسه ، مجری تمام بایدها و نبایدهایی است که از طرف بخشهای مختلف سیستم اداری و بعضا با نگاهی بخشی نگر و غیر ضروری به او ابلاغ می شود و طبیعی است که انتظار نگاه عمیق به هر یک از این ها از طرف مدیران مدارس ، انتظار منصفانه ای نیست . اگر این حجم کار را در کنار تدریس حداقل ۴ ساعته مدیران ، به دلیل کمبود شدید نیروی انسانی و بقیه فعالیتهای وقتگیر مدرسه از قبیل سامان بخشیدن به امور مالی با توجه به تنگناهای سرانه ای بگذاریم ، درخواهیم یافت که محدودیت منابع انسانی و مالی ، شرایطی را به وجود آورده است که اولویت های مدرسه امروز را متفاوت از مدرسه دیروز نموده و مدیر مدرسه امروز را مشغول تر از هر زمان دیگری ساخته است .

برخی بخشنامه ها گویی تقویم اجرایی تکراری برای هر سال تحصیلی است که فقط تاریخ آن در هر سال عوض می شود . بعضی بخشنامه ها نیز تکرار قوانین و آیین نامه های موجود و یا قسمتی از شرح وظایف بدیهی کارکنان مدرسه است . اما طرح های مختلف وزارتخانه ، ادارات کل و ادارات آموزش و پرورش حکایت دیگری است . گویی همگان ، طرح خود را ضروری ترین موضوع آموزش و پرورش می دانند و اجرای آن را اولویت مدارس می پندارند .

سوال اساسی در مورد این طرح ها این است که کجای کار آموزش و پرورش دچار اشکال است که ارائه این طرح ها برای جبران آن ارائه می شود ؟ اگر این طرح ها ، خلا یا اشکالی که احتمالا در ساختار یا محتوای آموزشی کشور مغفول مانده را جبران می کند ، چرا اصل موضوع اصلاح نمی شود که پرداختن بدان ، جزو شرح وظایف سازمانی کارکنان مدرسه قرار گیرد ؟ حذف طرح های وزارتی در مدارس ، مانوری برای تمرین عمل به شعار مدرسه محوری است

آیا صدور این حجم از بخشنامه های لازم الاجرا و تعدد طرح های مختلف ، نافی اصول اولیه مدیریت از نظر لزوم تناسب مسئولیت و اختیار نیست ؟

آموزش و پرورش ایران ، نظام متمرکزی دارد . اشکال تولید کتب درسی به طور متمرکز برای نقاط مختلف کشور ، در خصوص تهیه طرح های متمرکز برای تمام مدارس کشور نیز وارد است . آیا مدیران و معلمان ، اختیار اجتهاد در مورد ضرورت اجرای این طرح ها را در مدرسه خود دارند ؟

به گفته وزیر محترم ، آموزش و پرورش نیازمند فهم مشترک در خصوص مسائل آموزش و پرورش در سطوح مختلف کارکنان ، از مدرسه تا وزارتخانه است .

به نظر می رسد تلاش برای ایجاد چنین تفاهمی ، بیشتر باید در حوزه ستادی و ادارات کل و ادارات مناطق و برای درک شرایط متنوع مدارس صورت گیرد ، چرا که تمامی کارکنان آموزش و پرورش در بیرون مدرسه ، نقش پشتیبانی و حمایت از فعالیتی را به عهده دارند که در مدرسه اتفاق می افتد و در چنین شرایطی بهتر است ، فرمانده خط مقدم آموزش و پرورش را مدیر مدرسه بدانیم و به او و تشخیص اش اعتماد کنیم . اجازه دهیم او و همکارانش بنا به اقتضای شرایط مدرسه شان طرح های احتمالی لازم را در مدرسه تهیه و اجرا کنند . ضرورت پرداختن به ارتقاء کیفیت مدیران مدارس ، هم در برنامه های جناب فانی و هم در برنامه های جناب بطحایی بوده است . بهتر است این مسیر به شیوه ای نو پیموده شود و سیستم اداری برای ایجاد شرایط استقلال عمل برای مدیران در چارچوب قانون و اعتماد به ظرفیت علمی و شناخت بومی مدیر از مدرسه خویش ، طرح های خود را به او تحمیل نکند .

باید پذیرفت که هر مدرسه ، صحنه منحصر به فردی از شرایط متنوع جامعه است که کارکنان آن بیش از آنکه نیازمند طرح های سیستم اداری باشند ، نیازمند اعتماد همراه با نظارت آن هستند .

شاید ترک ارائه طرح ، برای دوره اندکی برای سیستم اداری سخت و دشوار باشد ، اما با کمی تمرین چنین عادت نامبارکی ترک می شود و همگی به آن عادت خواهیم کرد . مدرسه محوری را با اجرای « طرح حذف طرح ها » شروع کنیم .

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

وزير آموزش و پرورش در بهمن سال گذشته طرح حذف مدارس خاص و در راس همه، مدارس سمپاد را در صدر برنامه‌هاي اين وزارتخانه قرار داد. او نخستين‌بار در توييتر خود نوشته بود:

«با فشار آزمون‌هاي مداوم، فرصت كودكي و تمرين مهارت‌هاي لذت بخش زندگي را از كودكان گرفته‌ايم. گام نخست را برداشتيم. دانش‌آموزان ابتدايي از آماده شدن براي آزمون‌هاي تيزهوشان، نمونه دولتي و مدارس خاص رها شدند.»

ناتواني آشكار وزارت آموزش و پرورش در اجراي مصوبه اصول ١٦ گانه حاكم بر ارزشيابي پيشرفت تحصيلي و مقابله با مافياي ثروت و دلالان موسسات آموزشي، شوربختانه دانش‌آموزان پايه ششم متقاضي مدارس بي‌ريشه ايزوله‌ساز تيزهوشان، كه زيست طبيعي را از كودكان‌مان گرفته، از «چاله» درآورد و ناباورانه به «چاه» انداخت. اين يعني آموزش و پرورش، نمي‌تواند (به هر دليلي مي‌دانستيم كه مي‌خواستند) خواسته‌اي تا اين مايه درون خانوادگي را مديريت كند؛ هرچند ادعا كردند در اجراي هر برنامه‌اي، توجيه علمي داشتن و پژوهش‌محوري ملاك عمل قرار مي‌گيرد .

  چه كسي نمي‌داند كه آزمون ريوني (جدول پيش رونده ريون) كه از سال ١٩٣٨ ميلادي و با تجديد نظر مجدد آن در سال ١٩۴٨ براي سنجش هوش عمومي افراد بالاي پنج سال پي‌ريزي شده امروزه به دلايل مختلف از جمله اينكه نمي‌تواند برجستگي‌هاي هوش تحليلي، تجربي و تحصيلي را در كودكان بنماياند و همچنين اصل آن با جواب، در دسترس همه هست و... فاقد روايي و نيز به دليل عدم بررسي‌هاي هنجاريابي متناوب، براي گروه سني دوره ابتدايي و ... فاقد اعتبار است.

برگزاري اين آزمون با اين محتوا در حالي اتفاق افتاد كه ما كارشناسان تعليم و تربيت، در سايه‌سار مصوبه بايسته پيشين حذف آزمون مدارس تيزهوشان و نمونه دولتي، چشم به اقدامي تكميلي يعني حذف امتحان هماهنگ پايه ششم دوخته بوديم؛ امتحاني كه با مباني سنجش براي يادگيري، بيگانه است و با روح سنجش فرآيندي در تضاد و تنها هزينه‌هاي مادي و زماني و رواني بسياري بر مدارس و مناطق و استان‌ها تحميل مي‌كند و... ديدم قوز بالاقوز ديگري به نام آزمون ريون در ديواركشي و جداسازي دانش‌آموزان بي‌نواي پايه ششم كه قربانيان تاجران آموزشي شده‌اند، فرا نگاه‌مان قد افراشت.

البته چنين اتفاقاتي از پيش يعني وقتي يكي در راس هرم وزارت در پاسخ به اين پرسش كه چگونه قرار است سوابق تحصيلي دانش‌آموزان پايه ششم كه براساس ارزشيابي توصيفي است، لحاظ شود، گفت: دانش‌آموزان با رتبه «عالي» مي‌توانند در اين آزمون شركت كنند؛ در حالي كه ما رتبه‌اي به نام عالي در دوره ابتدايي نداريم، قابل پيش‌بيني بود.

در پايان انتظار مي‌رود حالا كه چنين مدارس و آزمون‌هايي همچنان خواهند بود، آموزش و پرورش حداقل ضمن آموزش حرفه‌اي به معلم و تغيير و تحول در پرسنل، در جهت پياده‌سازي انگاره‌هاي ارزشيابي كيفي توصيفي در دبستان و ايجاد فضاي تعليم و تربيتي سرشار از انگيزه‌هاي رشد، آستين همت بالا بزند.

روزنامه اعتماد

گروه اخبار/ سخنگوی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی معتقد است بها و ارزشی که به رتبه‌های برتر کنکور داده می‌شود با نظریه‌ای که کنکور را آسیب می‌داند، مغایر است.

تهران

این روزها، عده‌ای از دانش‌آموزان پس از اعلام نتایج درگیر انتخاب رشته هستند. من در زمینه‌ی تصمیم‌گیری تحصیلی مدلی را پیشنهاد کرده‌ام و در پی آن  گام های  11 گانه‌ای را معرفی کرده‌ام که مشتمل بر مصاحبه، مشاوره، سنجش و تصمیم‌گیری است.

در  اینجا قصد ارائه‌ی آن را ندارم، چرا که لازم است در قالب یک مقاله‌ی علمی-پژوهشی و مستند به داده‌های واقعی ارائه گردد و اکنون و اینجا زمان ارائه‌ی آن نیست. قصد من در اینجا صرفاً توجّه دادن دانش‌آموزان، والدین و بعضاً مربیان و مشاوران  نسبت به مفهوم دانشگاه است که شاید در راستای مشغله‌ای که این روزها دارند کمی راه گشایشان باشد.

چالش با مفهوم دانشگاه در ذهن و تجربه‌ی والدین، دانش‌آموزان و مربّیان و مشاوران:

بسیاری از موسسات موسوم به " آزاد" و از راه دور و نور و ..غیره فاقد شرایط لازم برای اختصاص عنوان "دانشگاه" هستند و بسیاری از اینها را می‌توان بنگاه‌های معاملات مدرک نامید که با توجه سیطره‌ی فرهنگ "بنگاه"داری در نظام سرمایه‌داری و رواج شکل خاصی از  آن در ایران، رایج شده است  در ذهن عامه‌ی  والدین ایرانی، بسیار از دانش‌آموزان و حتی بسیاری از مشاوران و معلمان و اصحاب تعلیم و تربیت، طرحواره و مفهوم دانشگاه، بر اساس یک سری  باورهای قالبی، قیل و قال‌های  رایج، تصورات معیوب مبتنی بر بعضی تجربیات شخصی شکل گرفته است. امّا واقعاً "دانشگاه" به عنوان سازمان متکفّل علم در دنیای مدرن و در خواستگاه خود متضمن چه ویژگی‌هایی دانسته شده است؟

قصد من در اینجا این است که عزیزان را نسبت به تصّور و طرحواره‌ای  از دانشگاه که می‌تواند معرّف "دانشگاه " باشد توجه داده تا از ان طریق بتوانند مفهوم دقیق‌تری از دانشگاه شکل  بدهند و بر آن اساس تصمیم بگیرند. بر این اساس توجّه به این خصوصیات که آن را خصوصیت "دانشگاه ساز" می توان نامید مطلوب است:

1-  دانشگاه جایی است که اساتید متخصص در رشته‌های مختلف از طریق برنامه‌های درسی تعریف شده، تجربه‌ی یادگیری دانشجویان را تسهیل می‌کنند. برنامه‌ی درسی در راستای آشنایی با مفاهیم، پرسش‌ها، روش‌ها، نظریه‌ها، مدل‌ها، فرضیه‌ها برای صورت بندی مسائل زمینه‌های مختلف طبیعی، انسانی و مهندسی طراحی می‌گردد.

1-1- اعتبار علمی این اساتید باید احراز گردد. به عبارت دیگر پس از  گذراندن دوره‌های درسی تخصصی و تجربه کردن تعاملات لازم و مواجهه با متون معتبر و مراودات علمی با جامعه‌ی علمی جهانی توانسته‌اند معیارهای حداقلی لازم را برای اقناع گروه‌های علمی نشان داده و مدرک خود را اخذ کنند.

1-1-1-  بنابراین فرق بین احراز شایستگی (نشان دادن کفایت لازم از دیدگاه اساتید معتبر) و مدرک گرفتن باید مورد توجه قرار گیرد. ممکن است عده ی زیادی مدارکی را گرفته ولی فاقد شایستگی لازم در آن زمینه باشند. بنابراین یک دانشگاه همواره ممکن است و باید کسانی را که معیارهای لازم را برای فارغ التحصیلی ندارند مردود کند و از اعطای مدرک به آنها خودداری کند.

1-2- منظور از متون معتبر، متونی است اعمّ از کتاب، مقاله، و هر نوع محتوای آموزشی که توسط فرد یا گروه‌های  صاحب صلاحیت علمی نوشته شده باشد و هدف آن آماده سازی دانشجو برای مواجهه با  مفاهیم و مسائل مبتلا به رشته باشد. به طور کلّی دانشگاه‌های ایران از جمله  به خاطر عدم استقلال و سایه‌ی سنگین سیاست، و مسائل تمدنی نسبت شان با جامعه یک نسبت پویا نیست و این حکم مخصوصاً در مورد علوم انسانی شرایط بحرانی دارد.

1-3- منظور از صاحب صلاحیت علمی کسی است  که بتواند با متون تخصصی علمی بین المللی ارتباط برقرار کرده و ان را تحلیل و ارزیابی کند

1-4- برنامه‌ی درسی سه رکن دارد: دانشجو، استاد و محتوا. در مورد استاد و محتوا نکاتی گفته شد. دانشجو نیز کسی است که فرض  می‌شود آمادگی ذهنی و تحصیلی لازم را برای یادگیری در زمینه‌ی مورد نظر را داراست.

2-  دانشگاه مواجهه‌ی دانشجویان را با منابع و مقالات معتبر بین المللی از طریق سامانه‌های علمی اشتراک دانش تسهیل می‌کند. بر ای این کار کتابخانه‌های مرکزی دانشگاه‌ها با مراکز نمایه سازی علمی بین المللی همکاری داشته  و صاحب اشتراک می‌باشند و دانشجویان بتوانند مقالات و منابع علمی معتبر را که هر روزه توسط مجلات علمی پژوهشی چاپ می شود مورد استفاده قرار دهند.

3-  دانشگاه از طریق معاونت‌های فرهنگی برای پرورش روحیه‌ی تفکر انتقادی، هنر، اخلاق، تربیت بدنی، تربیت سیاسی و اجتماعی و اهداف فوق برنامه‌ ی دیگر تلاش  می‌کند و از طریق معاونت‌های پژوهشی، طرح و توسعه، نظارت، دانشجویی و غیره، نسبت به مسائل مختلف یک زیست دانشجویی تسهیلات لازم را فر اهم می‌آورد.

4- در دانشگاه، دانشجویان با خیلی عظیم از دانشجویان رشته‌های دیگر، فرهنگ‌های دیگر، شهرهای دیگر و مقاطع مختلف آشنا می‌شوند و خود همین مسئله موجب رشد و یادیگری‌های ضمنی و آشکار در زمینه‌های مختلف خواهد شد.

5- هر دانشگاه دارای یک سنّت است، و بخش‌های علمی تلاش می‌کنند در گروه‌های  خود آن سنّت علمی که حامل مجموعه‌ای از قواعد هست را رعایت  کنند.

6-  ارائه‌ی مدارک در مقاطع لیسانس، فوق لیسانس، دکتری یا فوق دکتری، نیازمند احراز شرایطی است که یک دانشگاه باید شرایط و ویژگی‌های لازم را برای ارائه‌ی آن داشته باشد

7-  در جوامعی که نهاد علم، زیر سلطه و دخالت نهاد قدرت و سیاست قرار می‌گیرد، مدارک علمی بدون احراز شرایط و از طرف سازمان‌های فاقد صلاحیت در مقاطع مختلف داده می‌شود و نظارت‌پذیری علمی بین‌المللی ضمنی به شدت کاهش یافته و یا  به صفر می‌رسد.

8-   بسط تفکر انتقادی، ذهنیت تحلیلی، جرئت پرسیدن، مهارت حل مسئله‌ی  تخصصی، خلاقیت و ذهن تبیین‌گر از جمله‌ی اهداف  کلان دانشگاه‌های مدرن است.

9-بخش زیادی از مسئولیت یادگیری و رسیدن به اهداف فوق به عهده‌ی خود دانشجوست و دانشگاه باید از طریق اساتید و محتوا و فرصت‌های یادگیری که در برنامه‌ی درسی اش تدارک می بیند این اهداف را تسهیل کند.

نتیجه اینکه، هر سازمانی که تا حد نسبی و لازم واجد ملاک‌ها و مؤلفه‌های گفته شده باشد می‌تواند عنوان دانشگاه را بر آن نهاد و این عنوان بر بسیاری از سازمان‌/بنگاه‌هایی که این عنوان را بر خود می‌تهند مطابقت ماهیتی ندارد.  

بسیاری از موسسات موسوم به " آزاد" و از راه دور و نور و ..غیره فاقد شرایط لازم برای اختصاص عنوان "دانشگاه" هستند و بسیاری از اینها را می‌توان بنگاه‌های معاملات مدرک نامید که با توجه سیطره‌ی فرهنگ "بنگاه"داری در نظام سرمایه‌داری و رواج شکل خاصی از  آن در ایران، رایج شده است. در این سازمان‌ها مدارک مختلف از لیسانس تا دکتری، به افراد فاقد صلاحیت طی اقساطی فروخته می‌شود.

حاصل این کار ضربه به نهاد علم و جایگاه آن در جامعه و تضعیف سرمایه‌های علمی و از اثرانداختن روح علم در جامعه است. بر این اساس دانش‌آموزان سعی  کنند دانشگاه‌هایی که تا حدّی دارای سنّت و صلاحیت هستند را وجه هدف خود قرار دهند تا پا به جایی بگذارند که حداقل کمینه‌ای از ویژگی‌های معرّف دانشگاه را داشته باشد. همچنین به طور کلّی دانشگاه‌های ایران از جمله  به خاطر عدم استقلال و سایه‌ی سنگین سیاست، و مسائل تمدنی نسبت شان با جامعه یک نسبت پویا نیست و این حکم مخصوصاً در مورد علوم انسانی شرایط بحرانی دارد.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

صدای معلم - گروه استان و شهرستان ها/

دوشنبه 7 اردیبهشت ماه 1394 و پس از انتشار  " نامه آموزگاران منطقه شهریار به معاونت آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش " در صدای معلم ( این جا ) ؛ قرار بود مسئولان این اداره جوابیه و یا پاسخی برای این رسانه ارسال کنند .
اما این جوابیه هیچ گاه ارسال نگردید .
تنها واکنش این اداره تهدید مدیر صدای معلم و نیز احضار برخی معلمان به اداره آموزش و پرورش شهریار برای ادای برخی توضیحات بود .
این که اساسا چه کسی و یا کسانی نامه را نوشته اند !

« علیرضا کمرئی » مدیر کل وقت اداره کل آموزش و پرورش شهرستان های تهران علی رغم در جریان موضوع قرار گرفتن اقدام خاصی برای حل مساله انجام نداد .
فردی که قرار است در سمت مدیرکل ارزیابی وپاسخگویی به شکایات آموزش و پرورش حلال مشکلات و مسائل عدیده این دستگاه پر مساله باشد ...

« آموزشگاه علمی راضیه » علی رغم کسب افتخارات داخلی و بین المللی ( 1 )  توسط مسئولان اداره آموزش و پرورش شهریار مورد بی مهری قرار گرفته است .

« مرتضی آقایی » در این مورد به صدای معلم می گوید :
" آموزشگاه علمی راضیه در سال ۱۳۹۲ پس از اخذ مصوبه شورای نظارت و تحویل کلیه مدارک راه اندازی با اداره آموزش و پرورش شهریار با هدف استعداد یابی در مناطق محروم راه اندازی گردید .
هدف پیدا کردن استعدادهای منطقه در زمینه های ریاضیات و علوم پایه و رباتیک بوده است . بعد از دو سال فعالیت و قبولی ۱۰۰ درصد دانش آموزان آموزشگاه در آزمون ورودی مدارس تیزهوشان ما را مجبور به تمرکز و سرمایه گذاری بر روی استعدادهای ناب ریاضیات منطقه کرد و بدین ترتیب در اولین قدم در لیگ علمی پایا (بزرگترین لیگ علمی جهان اسلام با شرکت بیست تیم خارجی ) موفق به کسب مدال طلا در بین کل مدارس تیزهوشان و تیم های شرکت کننده خارجی شدیم و در سال بعد هم موفق به کسب مدال نقره لیگ شدیم .
بعد از این موفقیت به فکر کسب افتخارات جهانی افتادیم و در نهایت طی مکاتبه با سازمان مسابقات ریاضی جهانی مجوز شرکت در مسابقات ریاضی جهانی ویتنام را در سال ۱۳۹۶ به دست آوردیم و در نهایت پس از رفتن به ویتنام و شرکت در مسابقات ریاضی  موفق به اخذ دو مدال نقره جهانی و سه مدال برنز و هفت مدال مریت شدیم .

  " خرید اعتماد کار سختی است. پس ما باید تلاش کنیم که این سختی را بپذیریم. اگر من پذیرش توانمندی این سختی را دارم باید مسئولیت را بپذیرم و اگر پذیرش این توانمندی را نداشته باشم این ظلم است. ما باید آستانه تحمل مان را بالا ببریم " « آقایی » در ادامه ضمن گلایه از مسئولان ادامه می دهد :

" در تاریخ دهم اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۷ در حال یکه مشغول آماده سازی تیم مسابقات ریاضی اموزشگاه راضیه در مقطع ششم ابتدایی بودیم ، آقای کوچکی مدیر حراست آموزش و پرورش شهریار وارد آموزشگاه شده و با الفاظی تند و تهدید که شما مجوز ندارید و چرا کلاس مختلط برگزار می کنید اقدام به تهدید پرسنل آموزشگاه کردند و گفتن دفعه بعد همه را بازداشت می کنند  و اقدام به عکسبرداری از کلاس ششم ما کردند .این اقدام ساعت هفت شب انجام شد و فردا عکس ها چاپ و راس ساعت هشت صبح در جلسه شورای نظارت آموزش و پرورش شهریار مطرح و ده صبح نامه پلمب ما زده شد .بدون اینکه دفاعیات ما را بشنوند .بعد از این امر یک ماه است که هر روز مراجعه می کنیم و نه تنها نگذاشتند که ما به مسابقات کره جنوبی برویم بلکه آقای کوچکی چندین بار به صاحب ملک اموزشگاه راضیه مراجعه کرده و درخواست تخلیه ملک ما را به صاحب ملک دادند .
آقای کوچکی رییس حراست شهریار حتی بنده را نیز تهدید کردند که اجازه نخواهد داد که دیگر در شهریار کلاس برگزار کند .
سوال ما این است که مگر می شود یک نفر اختیار و قدرت بیکران داشته باشد و ما را سه ماه پلمب نماید ؟ "

« رئیس مرکز حراست وزارت آموزش و پرورش » در گفت و گوی حضوری با صدای معلم در 17 اردیبهشت ماه 1396 چنین گفت : ( این جا )"  : تنها واکنش این اداره تهدید مدیر صدای معلم و نیز احضار برخی معلمان به اداره آموزش و پرورش شهریار برای ادای برخی توضیحات بود .
این که اساسا چه کسی و یا کسانی نامه را نوشته اند !

خرید اعتماد کار سختی است. پس ما باید تلاش کنیم که این سختی را بپذیریم. اگر من پذیرش توانمندی این سختی را دارم باید مسئولیت را بپذیرم و اگر پذیرش این توانمندی را نداشته باشم این ظلم است. ما باید آستانه تحمل مان را بالا ببریم ، در نهایت می توانیم به ماموریت مان برسیم و رضایت معلمان را جلب کنیم که رضایت خدا در رضایت معلمان است و شکی در این زمینه نیست و نظام هم همین را می خواهد.
مسئولین و دوستان قبلی تلاش زیادی داشتند و با شعار خوبی آمدند ؛ "حراست دانش بنیان"و زمینه خوبی هم فراهم آوردند و فضای خوبی ایجاد کردند. ما دنبال امنیتی کردن فرهنگ نیستیم این صدمه می زند ... "

حال پرسش صدای معلم از بالاترین مقام حراستی در وزارت آموزش و پرورش آن است که چه کسی بر رفتارهای سلیقه ای و حتی غیرقانونی این مسئولان  نظارت  می کند ؟
آیا این مسئولان خود را موظف به پاسخ گویی در برابر رفتار و عملکردشان می دانند ؟
« صدای معلم » آمادگی خود را برای  پاسخ و اقناع افکار عمومی اعلام می نماید .
لازم به ذکر است مستندات در صدای معلم محفوظ است .

( 1 )

پایان گزارش/

خوزستان

تهران