حذف طرح های وزارتی در مدارس ، مانوری برای تمرین عمل به شعار مدرسه محوری است . اهتمام وزیر محترم برای اعتماد به مدرسه و به رسمیت شناختن استقلال مدارس از نظر مرجعیت تشخیص ، تصمیم و عمل در چارچوب قانون ، نوید خوبی است .
بهترین شروع برای تمرین مدرسه محوری ، حذف طرح های زائد کشوری است . شروع این اقدام از وزارتخانه ، علاوه بر گام عملی در جهت تحقق این شعار ، مجوز و مشوقی برای استمرار آن در ادارات کل و ادارات مناطق خواهد بود .تقریبا هیچ مدرسه ای نیست که وارد آن شوید و به خاطر طرح هایی که بدون در نظر گرفتن محدودیت زمان و امکانات اندک برخی مدارس و همچنین نادیده انگاشتن اقتضای شرایط هر مدرسه ابلاغ شده است ، شکایت همکاران محترم را در این خصوص نشنوید .
حقیقت این است که مدیران مدارس در میان انبوهی از بخشنامه ها و دستورالعمل ها غرق شده اند و بسیاری از بخشنامه ها را بدون اینکه فرصت کافی برای پی بردن به ضرورت اولویت آنها را داشته باشند ، تنها برای انجام وظیفه سازمانی خود پاسخ می دهند .
مدیر مدرسه ، مجری تمام بایدها و نبایدهایی است که از طرف بخشهای مختلف سیستم اداری و بعضا با نگاهی بخشی نگر و غیر ضروری به او ابلاغ می شود و طبیعی است که انتظار نگاه عمیق به هر یک از این ها از طرف مدیران مدارس ، انتظار منصفانه ای نیست . اگر این حجم کار را در کنار تدریس حداقل ۴ ساعته مدیران ، به دلیل کمبود شدید نیروی انسانی و بقیه فعالیتهای وقتگیر مدرسه از قبیل سامان بخشیدن به امور مالی با توجه به تنگناهای سرانه ای بگذاریم ، درخواهیم یافت که محدودیت منابع انسانی و مالی ، شرایطی را به وجود آورده است که اولویت های مدرسه امروز را متفاوت از مدرسه دیروز نموده و مدیر مدرسه امروز را مشغول تر از هر زمان دیگری ساخته است .
برخی بخشنامه ها گویی تقویم اجرایی تکراری برای هر سال تحصیلی است که فقط تاریخ آن در هر سال عوض می شود . بعضی بخشنامه ها نیز تکرار قوانین و آیین نامه های موجود و یا قسمتی از شرح وظایف بدیهی کارکنان مدرسه است . اما طرح های مختلف وزارتخانه ، ادارات کل و ادارات آموزش و پرورش حکایت دیگری است . گویی همگان ، طرح خود را ضروری ترین موضوع آموزش و پرورش می دانند و اجرای آن را اولویت مدارس می پندارند .
سوال اساسی در مورد این طرح ها این است که کجای کار آموزش و پرورش دچار اشکال است که ارائه این طرح ها برای جبران آن ارائه می شود ؟ اگر این طرح ها ، خلا یا اشکالی که احتمالا در ساختار یا محتوای آموزشی کشور مغفول مانده را جبران می کند ، چرا اصل موضوع اصلاح نمی شود که پرداختن بدان ، جزو شرح وظایف سازمانی کارکنان مدرسه قرار گیرد ؟ حذف طرح های وزارتی در مدارس ، مانوری برای تمرین عمل به شعار مدرسه محوری است
آیا صدور این حجم از بخشنامه های لازم الاجرا و تعدد طرح های مختلف ، نافی اصول اولیه مدیریت از نظر لزوم تناسب مسئولیت و اختیار نیست ؟
آموزش و پرورش ایران ، نظام متمرکزی دارد . اشکال تولید کتب درسی به طور متمرکز برای نقاط مختلف کشور ، در خصوص تهیه طرح های متمرکز برای تمام مدارس کشور نیز وارد است . آیا مدیران و معلمان ، اختیار اجتهاد در مورد ضرورت اجرای این طرح ها را در مدرسه خود دارند ؟
به گفته وزیر محترم ، آموزش و پرورش نیازمند فهم مشترک در خصوص مسائل آموزش و پرورش در سطوح مختلف کارکنان ، از مدرسه تا وزارتخانه است .
به نظر می رسد تلاش برای ایجاد چنین تفاهمی ، بیشتر باید در حوزه ستادی و ادارات کل و ادارات مناطق و برای درک شرایط متنوع مدارس صورت گیرد ، چرا که تمامی کارکنان آموزش و پرورش در بیرون مدرسه ، نقش پشتیبانی و حمایت از فعالیتی را به عهده دارند که در مدرسه اتفاق می افتد و در چنین شرایطی بهتر است ، فرمانده خط مقدم آموزش و پرورش را مدیر مدرسه بدانیم و به او و تشخیص اش اعتماد کنیم . اجازه دهیم او و همکارانش بنا به اقتضای شرایط مدرسه شان طرح های احتمالی لازم را در مدرسه تهیه و اجرا کنند . ضرورت پرداختن به ارتقاء کیفیت مدیران مدارس ، هم در برنامه های جناب فانی و هم در برنامه های جناب بطحایی بوده است . بهتر است این مسیر به شیوه ای نو پیموده شود و سیستم اداری برای ایجاد شرایط استقلال عمل برای مدیران در چارچوب قانون و اعتماد به ظرفیت علمی و شناخت بومی مدیر از مدرسه خویش ، طرح های خود را به او تحمیل نکند .
باید پذیرفت که هر مدرسه ، صحنه منحصر به فردی از شرایط متنوع جامعه است که کارکنان آن بیش از آنکه نیازمند طرح های سیستم اداری باشند ، نیازمند اعتماد همراه با نظارت آن هستند .
شاید ترک ارائه طرح ، برای دوره اندکی برای سیستم اداری سخت و دشوار باشد ، اما با کمی تمرین چنین عادت نامبارکی ترک می شود و همگی به آن عادت خواهیم کرد . مدرسه محوری را با اجرای « طرح حذف طرح ها » شروع کنیم .
این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید
نظرات بینندگان
"گه ملحد گه دهری و کافر باشد//گه دشمن خلق وفتنه پرور باشد//باید بچشد عذاب تنهایی را//مردی که از عصر خود فراتر باشد//"...تحقق آنچه شما می فرمایید بخصوص در حوزه آموزش و پرورش شهرستانهای تهران محال است!!یه نگاهی به مدیران تازه به دوران رسیده پیرامون خود در ستاد بیاندازید!!
این آقا اگر وظیفه خود را درست انجام دهد خیلی چیزها متفاوت می شود ولی قصد ایشان جمع آوری نیرو است.
بعد این آقا اصلاح طلب نیست و سخنرانی ایشان در کنگره حزبشان علیه اصلاح طلبان موجود است.
1-چرا از رئیس قبلی شهریار علی رغم همه تخلفات و استبدادش حمایت کردید و وقتی اختلاف پیدا کردید علیه او پرونده درست کردید.
2-دفاع از رئیس فعلی شهریار با همه ناتوانی وناکارآمدی عجیب است
ظرف چند ماه آینده اسنادی منتشر خواهدشد که تکلیف برخی افراد مدعی در اداره کل و شهریار مشخص می گردد.تا سیه روی شود هرکه در او غش باشد.
من در اینجا مطلبی گفتم در باره مشکل آموزش و پرورش شهریار که به راحتی قابل رسیدگی است اگر مسئولان رفیق بازی را کنار بگذارند و وظیلفه خودشان را انجام دهتد.
که قریب ۳۰۰۰ نفر هستند در مورد عملکرد تیم کاری روسای محترم مناطق دریافت و تلاش نموده ام گزارشات تحلیلی آن را با حسن نیت ، برای رفع اشکالات و تقویت نقاط مثیت در اختیار رییس محترم هر منطقه و افراد ذیصلاحی که حوزه اختیارشان می تواند منشا چنین کمکی باشد ، قرار دهم . یک بار هم موفق شدم چنین کاری را در مورد اعضای شورای معاونین استان ، از منظر کارکنان اداره کل و روسای مناطق انجام دهم . غرضم از بیان مطلب فوق این است که معتقدم ، کار کردن موثر در جایگاههای مدیریت بدون ارزیابی از اثربخشی آن که یکی از راههای آن دریافت نظر مخاطبین است ، میسر نیست . بهترین نظارت بر عملکرد مدیران ، نظارت مردم است . ممکن است نیروهای نظارتی رسمی سازمانها ، به هر دلیلی برای انجام وظایف خود در محدودیت ملاحظاتی باشند که مردم نیستند . اگر فضای نظارت موثر مردم را در خصوص عملکرد مدیران طراحی می کردیم و با اعتقاد آن را اجرایی می نمودیم ، زمینه بسیاری از فسادهایی را که انتشار اخبارشان امروز موجب آزردگی مردم شده است را می توانستیم از بین ببریم . بنده ضمن تشکر از منتقدین عزیز و مدافعین عزیزم در پستهای بالا ، درخواست می کنم با حسن نیت و خیرخواهی و به دور از تهمت و ناجوانمردی ، کمک کنند تا به اندازه حوزه تاثیرمان ، سهممان را برای پاک شدن و پاک ماندن آموزش و پرورش از هر گونه فساد ادا کنیم .