لرستان

گروه بازنشستگان /

امروز سه شنبه 20 شهریور ماه تعدادی از معلمان بازنشسسته در برابر سازمان برنامه و بودجه تجمع کردند .

معلمانی که در این تجمع شرکت کرده بودند نسبت به وضعیت معیشتی و نیز نرخ بالای تورم و گرانی اعتراض داشته و خواهان توجه و رسیدگی مسئولان نسبت به مطالبات قانونی مانند اجرای هم ترازی ، اجرای  کامل قانون مدیریت خدمات کشوری و... شدند .

این تجمعات در برخی مراکز استان ها مانند مشهد ، یزد ، کرمانشاه در برابر سازمان برنامه و بودجه نیز برگزار گردید .

پایان پیام/

مردی :

من دستاوردی نمی بینم .

صدای معلم :

چرا دستاوردی نمی بینید ؟

مردی :

دستاورد ما باید باشیم اما معلوم نیست ما باید به کجا برسیم آن هم با این آموزشی که می بینیم . ( این جا )

از روز یکشنبه 4 شهریور نمایشگاه دستاوردها و عملکرد یکساله وزارت آموزش و پرورش در دولت دوازدهم با حضور خبرنگاران ، وزیر آموزش و پرورش و مسئولان ستادی و اداری در دبیرستان ماندگار البرز برگزار گردید .

 نمی شود دائما از معلمان تعریف کرد اما در عمل برای آنان هویتی قائل نشد در ابتدای این مراسم « سید محمد بطحایی » به دفاع از عملکرد یک ساله خود به عنوان " وزیر آموزش و پرورش " پرداخت .

در این نمایشگاه معاونت ها و دوایر ستادی هر یک جداگانه به ارائه کارنامه و عملکرد خود پرداختند .

در این یادداشت نگاهی انتقادی به محتوای سخنان وزیر آموزش و پرورش و نیز جریان کلی این نمایشگاه خواهم داشت .

در مراسم آغازین این نمایشگاه بطحایی نیز مانند همه  روسا و مقامات بر سبیل مرسوم و  عادت مالوف حدود 34 دقیقه سخنرانی کرد .

با وجود آن که از اصحاب رسانه در ساعت 45 / 7 صبح برای حضور در این مراسم دعوت به عمل آمده بود اما وزیر آموزش و پرورش با تاخیر بیش از یک ساعت در این مراسم حضور یافت .

به نظر می رسد " حضور با تاخیر " یکی از آیتم ها و نمادهای مشخص در " مدیریت ایرانی " است و البته تقریبا همه شورای معاونین وزارتخانه که در نشست های رسانه ای حضور پیدا می کردند " تاخیر " داشتند و از همه این ها بدتر این که بابت تاخیر به هیچ عنوان " عذرخواهی " نمی کردند .

شاید حضور تاخیری که در کشورهای توسعه یافته یک امتیاز منفی و نوعی بی احترامی به مخاطبان به شمار می آید برای مدیران و مقامات ما یک نوع " پرستیژ " به ارمغان می آورد و شاید تداعی این مفهوم که این رئیس خیلی سرش شلوغ است و  متقاضی های فراوان برای " هم صحبت شدن " و بدبختانه این که جامعه  ایرانی هم  با این " نرم های بی سر و ته و من درآوردی" سازگار شده است .

زمانی که « علی باقرزاده » رئیس سازمان نهضت سوادآموزی در نشست رسانه ای شرکت کرد حدود 15 دقیقه تاخیر داشت .

کل زمان پرسش و پاسخ یک ساعت بود . اگر از نظر وزیر آموزش و پرورش گفت و گو و تعامل خوب است پس به این پرسش پاسخ دهد چرا با وجود گذشت بیش از 10 ماه در مورد درخواست این رسانه برای نشست و گفت و گو هنوز به درخواست صدای معلم پاسخی داده نشده است ؟

رئیس سازمان نهضت سوادآموزی 19 دقیقه سخنرانی کرد .

ساعت شروع نشست 30 / 10 بود و نشست در ساعت 23 / 11 پایان یافت .

با این که بر خلاف سایر خبرنگاران که پرسشی در این زمینه نداشتند اما من چند پرسش را قبلا آماده کرده بودم .

مجری این مراسم که آقای نجات بهرامی است فقط اجازه طرح دو پرسش را داد .

رئیس سازمان نهضت سوادآموزی نه بابت تاخیر خود از حاضران عذرخواهی کرد و نه معاون رسانه ای چنین کاری را انجام داد انگار که از دیگران طلبکار هم بودند .

این نشست 7 دقیقه هم زودتر به پایان رسید .

علی رغم اصرار من برای طرح پرسش متاسفانه به این درخواست توجهی نشد و با این که به مسئول هماهنگی سوالات اعلام کرده بودم که سوالات آماده دارم اما در این مراسم میکروفون را بین خبرنگاران می چرخاند تا شاید فردی بتواند حتی به "زور " پرسشی را مطرح کند .

حرف هایی که بطحایی  در این مراسم زد در کل تکراری و کلیشه ای بود .

« صدای معلم » بر خلاف رسانه های دیگر متن کامل این سخنرانی را منتشر کرد . ( این جا )

موضوعاتی مانند : سند تحول بنیادین ، حذف آزمون ها ، اصلاح تکالیف در دوره ابتدایی ،  نظام انتخاب و انتصاب مدیران ، سنجش صلاحیت های حرفه ای مدیران مدارس ، کنکور و دست آخر وضعیت معلمان مهم ترین رئوس سخنرانی 34 دقیقه ای وزیر آموزش و پرورش بودند .

تصور من این بود که وزیر آموزش و پرورش پس از پایان سخنرانی اش پاسخ گوی پرسش های خبرنگاران باشد اما پس از یک مکث چند دقیقه ای و پس از حضور رئیس مجمع خیرین مدرسه ساز سالن را ترک کرد .

آیا خبرنگاران و اصحاب رسانه آمده بودند تا حرف های تکراری آقای بطحایی را گزارش کنند ؟

با این که در اکثر کشورها به ویژه توسعه یافته مسئولان و مقامات به راحتی بین مردم حضور پیدا می کنند و حتی با مردم عکس می گیرند اما این جا حتی یک مقام هر چند دون پایه با دیوار  امنیتی و حفاظی از جمعیتی احاطه می شود که برای آن مقام کار می کنند .

این گونه نمایش ها می تواند حامل این پیام باشد که این فرد یک آدم معمولی نیست و با شما فرق می کند و درصدد القای نوعی " حس مهم بودن " به مخاطب است .

اکثریت مسئولان در این سیستم چنین نقشی را ایفا می کنند .

موضوع مبارزه با مافیای آزمون بارها توسط بطحایی بیان شده است . عمل و کنش یک مسئول بارها و بارها تاثیرگذارتر و ماندگارتر از حرف های همیشگی در حافظه جمعی و تاریخی خواهد بود و البته محرکی برای گفتمان سازی و در جا نزدن ...

بطحایی می گوید :

" حذف آزمون ها یکی از مهمترین مواردی بود که ما برای این موضوع شروع کردیم . ما برای این که تغییری را در محتوا آغاز بکنیم و با تعهدات بیشتری ادامه بدهیم باید موانعی را برطرف می کردیم. یکی از مهمترین موانعی که بر حوزه کیفیت آموزش و پرورش سیطره انداخته است و آن چیزی است که تحت عنوان سیطره آموزش و پرورش از آن نام می بریم که پرورش و فعالیت حوزه های تربیتی را کاملا به حاشیه برده و بخش عمده ای از برنامه های آموزشی و پرورشی ما را به خودش اختصاص داده است. این موانع را باید کنارمی زدیم و کنار بزنیم و با این هدف و با این فلسفه حذف آزمون ها در دستور کار قرار گرفت.

چالش های خیلی جدی را دوستان من تحمل کردند فشارهای خیلی زیادی را تحمل کردند و همچنان این فشارها دارد نظام آموزش و پرورش ما  و دست اندکاران آموزش و پرورش را آزار می دهد....

باید مقاومت کنیم چون معتقدیم آن چیزی که فعالیت های تربیتی و پرورشی ما را تحت شعاع خودش قرار داده در نتیجه بچه های ما و خروجی های آموزش و پرورش را با آن چه که مورد انتظار جامعه است بین آنها فاصله ایجاد کرده این مسائل را باید برطرف کنیم...

تنها کتابی که معتبر است و باید مورد تاکید قرار بگیرد کتابی است که به عنوان کتب درسی در مدارس دارد توزیع می شود . ما در مدارسمان به کتاب های دیگری نیاز نداریم...."

این گونه سخنان برای کسی که در محیط و جریان آموزش نیست ممکن است هیجان برانگیز و حتی تحسین برانگیز باشد اما حداقل برای کسی که سال ها در این سیستم معلمی کرده است می داند که پایه و مبنای درست و منطقی ندارد و یا حداقل عملی پشت سر حرف ها نیست .

آیا بطحایی نمی داند که کتاب های کمک آموزشی همه از سازمان زیر دست ایشان یعنی سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی مجوز می گیرند ؟

پیش تر در یادداشتی با عنوان " وزارت آموزش و پرورش ، مافیای کنکور و تبلیغات ؟! " (این جا ) به برخی مواد قانونی اشاره کردم .

نوشتم :

" در اطلاعیه وزارت آموزش و پرورش اشاره شده است که بسیاری از تبلیغات موسسات کنکور در رسانه ملی، فاقد مجوز وزارت آموزش‌ و پرورش است اما به صورت مصداقی به نام این موسسات اشاره نشده است . اگر گفت و گو خوب و کارساز است چرا وزیر آموزش و پرورش  سایر مسئولان به ویژه نهادهای امنیتی را قانع نمی کند که تاسیس « سازمان نظام معلمی » خطری ندارد و یک " ریسک " برای حاکمیتی بودن این دستگاه محسوب نمی شود و می تواند با پایه گذاری هویت معلمی به توسعه واقعی و همه جانبه کشور کمک کند ؟

نخستین پرسش آن است که این رو دربایستی با این موسسات آموزشی – تجاری به کدامین دلیل صورت می گیرد ؟

وزیر آموزش و پرورش قبلا در نامه ای به رئیس سازمان صدا و سیما در این مورد هشدار داده است اما به نظر می رسد که سمبه این موسسات پر زورتر و عطش صدا و سیما که از بودجه عمومی ارتزاق می کند و مطابق بودجه 97 در رده " موسسات زیادن ده " طبقه بندی شده است سیری ناپذیر است .

دومین پرسش آن است که تبلیغات بدون مجوز مراجع ذی صلاح آیا مطابق قانون مصداق " کلاهبردای " نیست ؟ ضمن آن که در نظری گفته است این موسسات به برخی رتبه های تک رقمی کنکور پیشنهاد پرداخت پول داده اند.

سومین پرسش آن است که آیا وزارت آموزش و پرورش به غیر از نامه نگاری تاکنون اقدام حقوقی خاصی در این مورد انجام داده است ؟"

اگر زور وزارت آموزش و پرورش به این مافیای کنکور که دست در دست صدا  و سیما دارد نمی رسد و گویا نامه ی وزیر آموزش و پرورش هم برایشان اهمیتی ندارد چرا حداقل به بخشنامه خودش عمل نمی کند ؟"

واقعا متوجه منظور وزیر آموزش و پرورش از به کار بردن واژه " مقاومت " نمی شوم .

آیا بطحایی تصور می کند اگر یک موضوع بدون مبنای تئوریک را بارها و بارها در رسانه ها و افکار عمومی تکرار کند دست به عمل " فرهنگ سازی " زده است و رفتار فردی و جمعی را تغییر را داده است ؟ " حضور با تاخیر " یکی از آیتم ها و نمادهای مشخص در " مدیریت ایرانی " است و البته تقریبا همه شورای معاونین وزارتخانه که در نشست های رسانه ای حضور پیدا می کردند " تاخیر " داشتند و از همه این ها بدتر این که بابت تاخیر به هیچ عنوان " عذرخواهی " نمی کردند

آیا او نمی داند این همه شعار دادن بدون آن که به افکار عمومی پاسخ گو باشد نتیجه ای جز دلزدگی و حتی نفرت در افکار عمومی به ویژه " معلمان " نخواهد داشت ؟

مهم ترین دلیل و مدعا برای اثبات این فرضیه همان اعترافی است که بطحایی می کند :

" ... این را می دانیم اما گاهی اوقات گفتن و به زبان آوردن و دائما تکرار کردن یک موضوع باعث می شود که همه مسائل دیگر تحت الشعاع آن موضوع قرار بگیرد کما اینکه این تا به حال اتفاق افتاده است."

یکی از موضوعات قابل توجه که همیشه به عنوان یک " سیاست " از سوی وزرای آموزش و پرورش دنبال می شده است همان " رسانه ای کردن مطالبات معلمان " بوده است که البته همیشه هم با انتقاد این قشر رو به رو بوده است .

بطحایی می گوید :

" وقتی درباره معیشت معلم صحبت های بسیار زیاد کردیم در برابرش قدم های کمی توانستیم برداریم و گفتنی ها و گفته ها و حرف ها و شعارهای زبانی خیلی بیشتر از آن چیزی بوده که عمل کرده است. این مقوله از آن مقوله هایی است که دوستان عزیز من باید مصرانه به دنبالش باشیم اما نباید مدام به زبان بیاوریم و مدام نباید بگوییم، حال آن که معلمین عزیز هم به من تذکر می دهند و به دوستانم توجه می دهند که چرا شما مقوله هایی مثل پرداخت دیون را مرتبا تکرار می کنید. من در یک جلسه  ای عرض کردم یکی از دلایل آن این است که  معلمین عزیز ما از ما مطالبه می کنند می گویند شما بگویید که چه اتفاقی دارد می افتد؟ "

به نظرم این نهایت پوپولیسمی است که می تواند از زبان یک مسئول ساطع شود .

بطحایی گناه رسانه ای کردن مطالبات معلمان را متوجه خود معلمان می کند اما توضیح نمی دهد که اگر مطالبات معلمان بر اساس تعهداتی که خود این وزارتخانه داده است و مانند آن در سایر دستگاه ها اعمال می شود و کسی هم خبر دار نمی شود " سر موقع " ایفاد گردد دیگر چه نیازی به این همه اطاله کلام خواهد بود ؟

اگر بودجه آموزش و پرورش و کسری آن یک جا دیده شود و بر اساس عملکرد تصویب شود و  نیازها در آن به صورت " واقعی " دیده شود دیگر چه نیازی است که معلمان در جایگاه " متهم " قرار گیرند و بابت پرداخت هم منتی بر آنان تحمیل گردد ؟

البته شاید پرداخت قطره ای مطالبات ، معوقات و... نوعی مشغولیت برای مسئولان این وزارتخانه و نیز خوراک برای رسانه ها فراهم کند و در منظر افکار عمومی  حتی به کارنامه و عملکرد نیز منسوب گردد .

بطحایی در پایان سخنانش چنین نتیجه گیری می کند :

" جامعه ذینفعان ما در آموزش و پرورش بسیار گسترده است. یکی از مهمترین دستاوردهایی که خوشبختانه به لطف خداوند و تلاش شما همکارانم زیر ساختش آماده شده ایجاد یک بستر مناسب برای تعامل و گفت و گو کردن با جامعه ذینفعان است. این بستر آماده شده و بخشی از آن رونمایی شده و بخشی از آن هم همین روزها آماده می شود فکر می کنم در همین هفته دولت رونمای اش انجام بشود و ما بتوانیم از طریق این بستر مناسب ارتباطی و تعاملی گفت و گو های دو طرفه با جامعه ذینفعانمان به راحتی انجام بدهیم . حرف های خودمان را بزنیم و حرف های جامعه ذینفعانمان را بشنویم. این بستر بسیار مناسب می تواند بسیاری از سوءتفاهمات را برطرف کند ... "

اگر از نظر وزیر آموزش و پرورش گفت و گو و تعامل خوب است پس به این پرسش پاسخ دهد چرا با وجود گذشت بیش از 10 ماه در مورد درخواست این رسانه برای نشست و گفت و گو هنوز به درخواست صدای معلم پاسخی داده نشده است ؟

آیا بطحایی نیز مانند وزرای قبل از خود از گفت و گو با صدای معلم واهمه ای دارد ؟

چرا بطحایی زمانی که در وزارت فانی معاون پشتیبانی و توسعه مدیریت بود گفت و گو می کرد اما الان نه ؟

اگر گفت و گو خوب و کارساز است چرا وزیر آموزش و پرورش پیش از حذف و یا کاهش فوق العاده سختی معلمان ( این جا )  با دیوان محاسبات وارد گفت و گو و تعامل نشد و اختیار خود  را به دست معاون پشتیبانی اش داد که درک درست و واقع بینانه ای از بودجه آموزش و پرورش ندارد و دنبال قانون خاص برای معلمان می گردد .

قانونی که حتی پس از حدود یک دهه از تصویب آن بسیاری از موارد قانونی فقط به خاطر فقدان و یا کمبود اعتبارات و بودجه برای معلمان اجرا نشده است .

واقعا در سایه دیده نشدن واقعی معلمان و دستگاه آموزش و پرورش در ساختار بودجه و نداشتن اهمیت نقش آن برای مسئولان چه فرقی می کند " قانون عام " برای معلمان ساری و جاری باشد و یا " قانون خاص " .

قانون مدیریت خدمات کشوری که اگر معلمان هم از آن خارج شوند دیگر شمولیت و حتی موضوعیت خود را از دست خواهد داد .

اگر گفت و گو کار ساز است پس چرا وزیر آموزش و پرورش نمی تواند هیات دولت را قانع کند که معلمان هم مانند سایر کارکنان حق دارند از کمک های رفاهی مستقیم و غیرمستقیم برخوردار شوند ؟

اگر گفت و گو خوب است چرا  بند 5 از ماده 68 قانون مدیریت خدمات کشوری ( 1 )  را برای معلمان اجرا  نمی کند تا  شورای توسعه مدیریت را قانع کند که  " معلمی " را به عنوان یک تخصص و یا مهارت با پیچیدگی های خاص خویش نگاه کند .

و اگر گفت و گو خوب و کارساز است چرا وزیر آموزش و پرورش  سایر مسئولان به ویژه نهادهای امنیتی را قانع نمی کند که تاسیس « سازمان نظام معلمی » خطری ندارد و یک " ریسک " برای حاکمیتی بودن این دستگاه محسوب نمی شود و می تواند با پایه گذاری هویت معلمی به توسعه واقعی و همه جانبه کشور کمک کند ؟ آیا بطحایی تصور می کند اگر یک موضوع بدون مبنای تئوریک را بارها و بارها در رسانه ها و افکار عمومی تکرار کند دست به عمل " فرهنگ سازی " زده است و رفتار فردی و جمعی را تغییر را داده است ؟

نمی شود دائما از معلمان تعریف کرد اما در عمل برای آنان هویتی قائل نشد .

آقای بطحایی باید بداند که تربیون های یک طرفه به پایان رسیده است .

تعامل و گفت و گو این نیست که وزیر آموزش و پرورش هر روز و هر ساعت در یک نشست حضور پیدا کند و حرف های تکراری و شعاری تحویل مخاطبان بدهد و اسمش را بگذارد :

" مقاومت برای فرهنگ سازی و نهادینه شدن یک گفتمان " .

در عصر ارتباطات  خیلی نیازی به حرف و شعار و سخنرانی نیست .

عمل و کنش یک مسئول بارها و بارها تاثیرگذارتر و ماندگارتر از حرف های همیشگی در حافظه جمعی و تاریخی خواهد بود و البته محرکی برای گفتمان سازی و در جا نزدن ...

( 1 )

فوق‌العاده شغل برای مشاغل تخصصی، متناسب با سطح تخصص و مهارتها ، پیچیدگی وظایف و مسؤولیتها و شرایط بازار کار با پیشنهاد سازمان و تصویب هیأت وزیران برای مشاغل تا سطح کاردانی حداکثر (700) امتیاز و برای مشاغل همسطح کارشناسی حداکثر (1500) امتیاز وبرای مشاغل بالاتر حداکثر (2000) امتیاز تعیین می گردد.. این فوق العاده با رعایت تبصره این ماده قابل پرداخت می باشد.

چند سالی است که سازمان سنجش،  گزینش بومی را که مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی است را اجرا می کند ، که خلاف عدالت است به این صورت که هر چند تا استان را بومی هم کرده اند (مثلا استان های تهران ،البرز، زنجان ، سمنان ، قم ، قزوین و اراک ) ؛  این هفت تا استان ، بومی ناحیه ای هم هستند ، از طرفی پذیرش در رشته محل های پر متقاضی رشته تجربی مثل پزشکی ، داروسازی ، دندانپزشکی و دامپزشکی  به صورت پذیرش بومی ناحیه ای می باشد .

بر طبق نتایج داوطلبان چند سال گذشته و به خصوص داوطلبان کنکور 96 ، داوطلبی به غیر از هفت استان مذکور با رتبه 90 منطقه دو در رشته پزشکی دانشگاه تهران قبول نمی شود ولی داوطلبی از تهران و هفت استان فوق ذکر (که بومی تهران محسوب می شوند ) با رتبه 200 منطقه دو پزشکی دانشگاه تهران پذیرفته می شود ! که خلاف عدالت است. هدف از برگزاری کنکور چه بوده ؟ غیر از برقراری عدالت بوده ، چون ما بر اساس مقتضای امکانات آموزشی کشور نمی توانستیم همه را پذیرش کنیم و به همین خاطر آزمونی برگزار شد تا براساس نتایج آن دررشته محل ها پذیرش کنیم تا عدالت برقرار شود اما قانون فعلی نقض عدالت است .

آقایان تصمیم گیرنده ، به خیال خودشان برای کم کردن هزینه های دانشگاه ، که هدف از این مصوبه در دفترچه راهنمای انتخاب رشته کنکور سراسری 97 این سه مورد ذکر شده است :

1) کاهش مشکلات اقامتی و معیشتی دانشجویان و دانشگاه ( نظیر مشکل کمبود خوابگاه ، افت تحصیلی ناشی از دوری خانواده و مشکلات اقتصادی ).

2) کاهش مهاجرت های درون کشوری
3) گزینش بومی باعث خواهد شد تا داوطلبان هر ناحیه با امتیازات در نظر گرفته شده بتوانند از امکانات قبولی بیشتر در رشته محل های بومی بهرمند گردند .

آخر چرا ؟

توجه بفرمایید :

من داوطلب از استان همدان ، پزشکی دانشگاه تهران قبول می شوم با داوطلبی که از استان های اراک ، سمنان ، زنجان ، قزوین و قم که بومی تهران محسوب می شوند پزشکی دانشگاه تهران قبول می شود هر دوی ما چه فرقی برای دانشگاه داریم ، غیر از اینکه باید برای هر دو ما غذا ، خوابگاه و... فراهم شود (هر دوی ما هزینه های یکسان برای دانشگاه داریم ) پس چرا داوطلب از استان های اراک ، زنجان ، سمنان ،  قم و قزوین ، باید از امتیازات بومی در پذیرش دانشگاه های برتر تهران برخوردار باشد ولی من که از استان همدان هستم ، خیر !

این یعنی  تبعیض  و عین بی عدالتی که داوطلب با رتبه بهتر در دانشگاه برتر ( دانشگاه تهران ، صنعت شریف ، شهید بهشتی ، امیر کبیر و...) از استان های غیر بومی قبول نمی شود و باید برود دانشگاه سطح پایین تری در شهری دیگر ، و داوطلب با رتبه بدتر از آن در دانشگاه برتر پذیرفته می شود.

کجا به این عدالت گفته می شود ؟

 شورای عالی انقلاب فرهنگی با تصویب این مصوبه به خیال خودشان خواسته اند هزینه های دانشگاه را کم کنند ولی نه تنها هزینه ها کم نشد بلکه حق هزاران داوطلب غیر بومی به خصوص داوطلبان مناطق محروم که ازحداقل امکانات آموزشی نیزمحروم هستند و موفق به کسب رتبه شده اند ولی با مصوبه ظالمانه ، غیر علمی وغیر کارشناسی ،او را از دست یابی به دانشگاه برتر که آرزوی او ، شایسته و حق اوست محروم می کنند مسئولین زمانی می توانند این مصوبه را اجرا کنند که همان امکاناتی که در دانشگاه علوم پزشکی تهران داریم در دانشگاه علوم پزشکی ایلام هم داشته باشیم ؛ همان امکاناتی که در دانشگاه صنعت شریف داریم در دانشگاه صنعتی کرمانشاه هم داشته باشیم .

آیا واقعا همین طور است ؟

آیا واقعا امکانات و کیفیت آموزشی این دو دانشگاه با هم برابر است ؟

از شما مسئولین تاثیر گذار،  در این زمینه ، خواهان لغو مصوبه غیر کارشناسی مذکور حداقل برای  25 دانشگاه برتر کشور هستیم تا داوطلبان مستعد غیر بومی که شایستگی تحصیل در دانشگاه های برتر را دارند از امکانات آموزشی دانشگاه های برتر محروم نگردند.    

آنچه گفته شد به عدالت نزدیک تر است اگر بدانید .

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

  مدرسه مكاني است كه مي تواند احساس شادي ، لذت یادگیری و شور و شوق را در بين دانش آموزان به وجود آورد.
اساسا آموزش بدون شور وشوق، اثربخشی لازم را ندارد. همواره در متون تخصصی در حوزه تعلیم و تربیت تاکید شده است که ایجاد شور و شوق از شروط لازم برای یادگیری محسوب می شود و دانش آموزانی که از لحاظ روحی سر حال تر و شاداب تر هستند در امر یادگیری موفق تر می باشد .

از سوی دیگر شور و شوق و شادی مناسب و متعادل با کاهش استرس، اضطراب و افسردگی زمینه ساز شکوفایی استعدادها را به وجود می آورد. بر این اساس لازم است تمام مدارس توجه ویژه به این مقوله را داشته باشند و مدیران آموزش و پرورش  برنامه های مناسب را برای ایجاد شور و شوق و شادی متعارف در مدارس در برنامه ریزیهای خود اعمال نمایند.

با توجه به  مباحث مطرح شده  جهت شاداب سازی محیط تعلیم و تربیت می بایست به نکات زیر توجه کرد:
1) وضعیت فیزیکی مدارس:
ساختمان اكثر مدارس از نظر فيزيكي  و به خصوص رنگ آمیزی خسته كننده هستند. استفاده از رنگهای شاد در طراحی دیوارهای مدرسه و کلاس های درس، توجه به نورپردازی و حتا وسایلی چون پرده، در و شکل ظاهری نیمکت ها، صندلی-ها و حتا تابلوی کلاس.

2) فضای سبز مدارس
پژوهش ها نشان داده میزان فضای سبز و طبیعت محیط زندگی رابطه ی معکوسی با میزان افسردگی و اضطراب افراد دارد ؛ با این وجود كمبود یا فقدان فضاي سبز در بسیاری از مدارس ما به طور غیر قابل انکاری مشهود است .

علیرغم پتانسیلهای طبیعی و آب و هوای مناسب در لرستان و به خصوص خرم آباد متاسفانه بهره برداری مناسبی در این خصوص در مدارس ما صورت نگرفته و در بسیاری از مدارس محوطه مدرسه تفاوت چندانی به لحاظ سرسبزی با مدارس مناطق خشک و گرمسیری ندارد . 

براین اساس پیشنهاد می شود کارگروه ویژه ای در خصوص  احیای فضای سبز مدارس با همکاری عوامل مدرسه، اولیا و مربیان و بخصوص دانش آموزان تشکیل و به طور جد این مساله پیگیری شود تا از این نعمت خدادادی در مدارسمان بهره مند شویم  .

3) اجرای برنامه های شاد و ورزشی در مدارس
همانطور که پر واضح است در دین مبین اسلام به طور جد به بحث امیدواری و شادی به خصوص در کودکان تاکید شده  به طوری که در روایات می خوانیم که پیامبر اکرم (ص) بوی بچه ها را بویی بهشتی می دانست و بیشترین شوخی را با بچه ها می کرد.  بر این اساس  با اجرای هدفمند و منظم برنامه های شاد و ورزشی در مدارس مان می توانیم این مساله را به عنوان مقوله مهمی در برنامه های تعلیم و تربیت در مدارس گنجانده و با هدف شادی دانش آموزان در جهت تربیت نسلی شاد و امیدوار و تلاش گر سهم قابل توجهی داشته باشیم.

تاکید می شود برنامه های شاد می بایست جزیی از برنامه های تعلیم و تربیت قرار داشته باشند و به طور جد و منظم اجرا شوند. 

4) استفاده از روش های فعال و نوین در تدریس
با آموزش های منظم و به روز این فرصت برای دبیران و معلمان به وجود آید که با روش های نوین تدریس آشنا شده و تمام تلاش خود در جهت اجرای این روش ها در کلا س درس داشته باشند. روش های نوین تدریس که عمدتا بر پایه مشارکت و کار گروهی و همچین تقویت  جنبه های جذاب درس اجرا می شود می تواند با ایجاد محیطی شاد  آکنده با شور و شوق ما را به هدفمان که همان تربیت نسلی شاد ، سالم و امیدوار است نزدیک کند.

5) توجه ویژه به معلمان و دبیران به عنوان عوامل شدیدا تاثیرگذار بر روحیه دانش آموزان
نمی توان از شادی و سلامت روان دانش آموزان صحبت  کرد و نقش معلم را نادیده گرفت. قطعا معلمان شاد و سرحال دانش آموزان شاد و سرحالی را تربیت خواهند کرد. پیشنهاد می شود با برگزاری جلساتی پیرامون این موضوع و روشن کردن ابعاد مختلف مساله از نیروی فوق العاده دبیران و معلمان بهره جست. معلمانی که ظاهری آراسته و رفتاری شایسته و در عین شاد و امیدوار داشته باشند نسل شاد و امیدواری را تربيت می کنند.

6) توجه ویژه به مدارس دخترانه
دختران امروز مادران آینده هستند. قطعا سرمایه گذاری و برنامه ریزی برای سلامت روان دخترانمان در آینده تربیت نسلی امیدوار و سالم را به دنبال خواهد داشت. بنابراین با اولویت قرار دادن مدارس دخترانه توجه کافی به مبحث شادی را به صورت متعارف داشته باشیم و از نتایج شگفت انگیز این مساله در آینده میهن عزیزمان ایران غافل نباشیم.
و همیشه به خاطر داشته باشیم که ما باید :

«شوق زندگی را به دانش آموزان بیاموزیم»

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه استان ها و شهرستان ها/

نامه زیر توسط یک " دانش آموز " در انتقاد از عملکرد اداره آموزش و پرورش رودهن به صدای معلم ارسال شده است .

این رسانه آمادگی خود را برای انتشار پاسخ مسئولان اعلام می کند .

   از روزی که جناب آقای بطحایی  به عنوان وزیر پیشنهادی جناب دکتر روحانی  به مجلس محترم معرفی شدند و در نتیجه با رای اکثریت  نمایندگان محترم رای اعتماد ارزشمندی کسب نمودند ، به عنوان  باز نشسته حوزه ستادی آموزش و پرورش و با بیش از پنجاه سال  فعالیتهای فرهنگی  شکر خدا را به جای آوردم  زیرا از نزدیک شاهد فعالیتهای ایشان در زمینه های کارشناسی و مدیریت به خصوص در حوزه ستادی و بالاخص در فرایند اجرای طرح تغییر نظام آموزش متوسطه بودم . طرحی که تا به ثمر نشست میلیاردها ریال و هزاران نفر -ساعت کار  کارشناسی صرف آن شد .

لذا متاسفانه بر حسب عادت و معمول ما ، پس از تغییر دولت در هر دوره این طرح نیز چون بسیاری از برنامه ها و طرح ها دچار گردباد سلیقه ها شد و قطعا ایشان نیز از چنین رویدادی بدون پژوهش علمی  متاثر شدند در حالی که می توانست بسیاری ازدستاوردهای آن به راحتی مورد استفاده قرار گیرد و اصلاح و تکمیل شود زیرا آموزش و پرورش دنباله رو تغییر نیست و نباید باشد بلکه موجب و موجد تغییر است .

به هر حال شکر گذاری و خوشحالی من از این بابت بود که ایشان نسبت به  مواردی که فهرست وار به عنوان یاد آوری عرض می کنم  ، آگاهی کامل دارند ، ضمن اینکه بدون تحقیق دست به تغییر اساسی  نمی زنند که به حمدالله نزده اند ، نکات  مورد نظری که به عرض می رسانم  را عملا مورد توجه و عمل قرار می دهند و در برابر نمایندگان محترم مجلس پاسخ گو هستند  و آنچه باید طلب می کنید  : البته سعی می کنم موارد را به گونه مختصر به عرض برسانم گرچه بخشی از آنها را برحسب تکلیف خدمت وزرای محترم قبلی نیز عرضه داشته ام:

درجلسه رای اعتماد آن روز با استماع بیانات جناب آقای دکتر روحانی، نظرات موافق و مخالف و همچنین نظرات ایشان  در فرصت کمی که داشتند همچون هر دوره به دنبال گمشده های ذهنی ام که در این موارد خلاصه می شود بودم  که مطرح نشد و اگر مطرح شد اشاره ای بیش نبود .

اینجانب بارها در جلسات کارشناسی و برنامه ریزی و طی مقالات و پیشنهاداتی درصدد بودم به مطالب به ظاهر ریزی که در بطن امر اهمیت داشته و به نظرم اساسی می آمد ، به گونه ای به استحضار وزرای محترم متبوع د رهر دوره برسانم که در واقع در نظرات و گزارش اجمالی از برنامه های پیشنهادی جناب آقای بطحایی  اشاره کلی و گذرا به عمل آمد. .

- مورد نگرانی این است که  چرا وزیران محترم پیشنهادی دولت از جمله وزیر محترم آموزش و پرورش در هر دوره  برای معرفی خود و برنامه هایشان به مجلس، خود و وزارت آموزش و پرورش را به تنهایی متکفل نظام تعلیم و تربیت کشور معرفی می نمایند و این گونه تعهد می سپارند ؟و عجیب اینکه گویی امر به برخی از  نمایندگان محترم نیز چنین مشتبه شده است و هر بار افتاده تربیتی وغیر اخلاقی  را از چشم نهاد آموزش و پرورش می دانند..
- مگر اختیارات و امکانات وزیر آموزش وپرورش در ایجاد زمینه جذب نیروهای متعهد و نخبه به عنوان معلم تا چه میزان است؟
- چه امکانات و اختیاراتی در جهت تامین نیازهای معیشتی و اساسی معلمان در مقایسه با کارکنان سایر دستگاهها و بنگاههای اقتصادی و همسان سازی حقوق ها دارد؟
- چه اختیاراتی در خصوص تامین معیشت و درمان معلمان در دوران بازنشستگی که دورنمای خدمات حداقل خدمات سی ساله را نشان می دهد دارد تا حتی روزنه امیدی برای جذب افراد نسبت به این حرفه باشد در اختیار و امکان وزارت آموزش وپرورش است ؟
- معلمان در مدارس با فرزندان طلاق، فرزندان خانواده های معتاد و در نتیجه اختلافات فاحش فرهنگی و اقتصادی دانش آموزان چگونه می توانند حتی برخورد نسبتا بهینه به عمل آورند ؟
- وزارت آموزش و پرورش با عدم تخصیص بودجۀ مناسب برای تجهیزات و فضاهای آموزشی که همواره از استانداردهای مبتنی بر برنامه های آموزشی به دور می باشد چه باید بکند؟
-  اینکه به کارگاه آموزشی مدرسه که قرار است نیروی آماده و کارآمد زندگی، خروجی آن باشد ، کدام ماده اولیه آماده وارد می شود ، جای سئوال نیست ؟ بسیاری از خانواده ها به جای مواد اولیه به مدرسه مواد خام تحویل می دهند. مگر ممکن است به کارخانه ای برای تولیدات صنعتی از جمله خودرو  چندتن سنگ آهن تحویل شود و انتظار تولید اتومبیل  داشته باشیم؟ کارخانه، مواد اولیه ای می خواهد که مواد خام در پروسه های قبلی، تبدیل به این مواد اولیه  شده باشند و ای کاش خانواده ها حتی مواد خام تحویل می دادند، مواد خامی که حداقل دست نخورده باشند و از دوره جنینی، نوزادی و قبل از دبستان به ده ها بلای روحی و رفتاری دچار نشده باشند.مدرسه درمانگاه نیست ، آموزشگاه و پرورشگاه است .

جناب آقای وزیر گرچه نسبت به ضرورت  اهتمام همگانی در امر نظام تعلیم و تربیت اشاراتی فرمودند باید توجه داشته باشند که چنین اشاراتی  برای نمایندگان محترم به خصوص نمایندگانی  که نیازمند توضیح بیشتری بودند کافی به نظر نرسید.

مشکل فرهنگی، اقتصادی، عقیدتی بسیاری از خانواده ها آن هم خانواده که می تواند و باید مهمترین محمل دانشگاهی برای تربیت فرزندان قبل از مدرسه و در حین تحصیل  باشند را ایشان  و معلمان شان نمی توانید مرتفع کنند، این مشکلات برای وزارت آموزش وپرورش مشکلات فرایندی هستند و مانع پرورش دانش آموزان برای رسالت زندگی آینده شان می باشند گر چه ورزیده ترین معلمان را به کارگیریم  ...

این دور تسلسل ده ها سال است جریان دارد.

آرزو داشتم جناب آقای رئیس جمهور محترم این مطلب را اضافه می نمودند و دیر نشده است اضافه بفرمایند ، که همۀ اعضای هیات دولت موظف اند با احساس مسئولیت مشترک در جهت پیشرفت و اعتلای تعلیم و تربیت تلاش کنند و زمینه های لازم را فراهم نمایند تا وزارت آموزش و پرورش بتواند در راستای اهداف نظام و سند تحول بنیادین آموزش و پرورش تلاش مناسب داشته باشد و به وظیفه خود عمل کند. دنباله رو تغییر نباشد بلکه موجب و موجد تغییر در حهت اعتلا باشد .

نقش آموزشی و پرورشیِ رسانه ها به ویژه صدا و سیما که به فرموده امام خمینی (ره ) دانشگاه است و به نوبه خود وظیفه تعلیم و تربیت عمومی غیر رسمی را برعهده دارد و تمامی صاحبنظران تعلیم و تربیت جهان نیز اذعان دارند، تا چه حدی ملموس است  که با فیلمهای سرگرم کننده و بعضا جنجالی به جای سریالهای آموزنده و در عین حال فرحبخش، فرصتها را نگیرند تا خانواده ها بتوانند به پرورش کودکان قبل از دبستان که دوره اساس تعلیم و تربیت تلقی می شود حتی بیاندیشند و آنان را با آمادگی لازم به مدرسه بفرستند و همراستا و هماهنگ با مدرسه باشند؟

- سهم وزارت آموزش و پرورش که حتی قبل از انقلاب قرار بود کانالی از تلویزیون در اختیار این وزارت باشد در تولید برنامه ها و ارتباط با مخاطبان یعنی خانواده ها که سفارش دهنده کودکان به مدارس هستند ، تا چه میزان است ؟

به نظر می رسد، جناب آقای دکتر روحانی باید اشاره می فرمودند و بفرمایند که ما دستگاهها و سازمانهای ارشادی، فرهنگی و اقتصادی و رسانه ها  را موظف می کنیم با احساس مسئولیت مشترک همراستا و همدوش وزارت آموزش و پرورش باشند و از مجلس محترم و سایر دستگاههای دولتی می خواهیم بنا به اهمیت و تمام شمولی تعلیم وتربیت جامعه در تسهیم بودجه اولویت را برای وزارت آموزش و پرورش قائل شوند و در برنامه های خود نیازهای اقتصادی و فرهنگی خانواده ها را بیش از پیش مورد توجه قرار دهند که فلسفه وجودی جلسات هیات دولت مبتنی بر احساس مسئولیت مشترک در تمامی زمینه ها میباشد .

زیرا اگر آموزش و پرورش نتواند وظایف خود را انجام دهد پزشک و مهندس و مدیراثربخش و متعهدی نیز عاید جامعه نمی شود. همچنان که اگر بهداشت و درمان نباشد معلمی زنده نخواهد بود که نیروی انسانی تربیت کند و به همین نحو سایر دستگاهها و سازمانها که قطعا هریک به تنهایی و بدون مشارکت  و احساس مسئولیت مشترک نمی توانند معجزه کنند و خدای ناکرده ناگزیر خواهیم بود همچنان برای مبارزه با فساد، بیکاری و بیکارگی و بیماری هزینه کنیم و با روزمرگی برای تسکین آلام اجتماعی تلاش داشته باشیم .

روشن است که هرگونه فساد ، ناهنجاری و جنایت ، معلول ضعف نظام تعلیم وتربیت عمومی است نه تنها بی سوادی ..  لذا به نظر می رسد، لازم است هیات محترم وزیران ضمن تدوین مصوبه ای کلیه دستگاهها و سازمانهای ذیربط را با احساس مسئولیت مشترک بیش از پیش در امر ایجاد زمینه های لازم برای توجیه و تحکیم مبانی اخلاق حرفه ای در مسئولیتهای مربوط نسبت به وظایف خود موظف نماید و به  یاری دادن به  خانواده ها جهت آماده نمودن کودکانشان برای ورود به مدرسه و همچنین همراستایی و آنان با مدارس موظف نمایند و با پیشنهاد و پیگیری ریاست محترم جمهوری، مجلس محترم نیز به منظور نهادینه نمودن این موضوع هیات دولت را طی ماده ای قانونی پشتیبانی نماید.

آن گاه است که با چنین سیاستِ ارشادی، بسیجی عمومی که از ابتدا لازم می آمد ، در جهت تعلیم و تربیت در راستای ارزشها در کشور صورت خواهد گرفت و وزارت آموزش و پرورش نسبت به وظایفش به گونه ای کاملا معنی دار عمل خواهد نمود و اگر ننماید یا کوتاهی کند مستوجب استیضاح خواهد بود و در نتیجه به نظام تعلیم و تربیت کشور نگرش سیستمی حاکم خواهد شد ؛ لذا  درحال حاضر  اگر پیشنهادی برای استیضاح مطرح شده و یا برخی از نمایندگان محترم وعده آن را پس از شروع مدارس می دهند ،به نظر می رسد جناب آقای بطحایی باید در مورد آنچه مربوط به شرح وظایف آموزش و پرورش است خود را پاسخگو بدانید و در خصوص مشکلات فرایندی که عوامل مداخله گر و بازدارنده شرح وظایف وزارت آموزش و پرورش به ویژه معلمان بوده و می باشد پرسشگر باشند و خدای ناکرده به دنبال پاسخ و دفاع از جانب وزارت آموزش و پرورش بر نیایید .

رجاء واثق می رود که اگر اینچنین توقعاتی از جانب یکی از وزرای محترم به خصوص آموزش و پرورش مطرح شود  راه مناسب تری برای رواج نگرش سیستمی جهت کل دستگاهها و مسئولین فراهم خواهد شد .
 با توکل به خداوند ارائه چنین پیشنهادی به هیات محترم وزیران در این برهه از زمان سیار ضروری به نظر می رسد .باشد تا با پیگیری ریاست محترم جمهوری در مجلس محترم زمینه بازشناساندن ارزشها و ضرورت احساس مسئولیت همگانی و بسیج در جهت توسعه نظام تعلیم و تربیت به جامعه به گونه مناسب تری  صورت گیرد .
امیداست، همکاران گرامی من به دلیل اینکه به خود حق می دهم همواره وزارت آموزش و پرورش را  خانواده خود و دانش آموزان را همچون فرزندانم بدانم،  پوزش اطاله کلامم  و جسارتی که در ابراز نظر و پیشنهادم داشتم را بپذیرند.
قطعا ضمن پوزش از جناب آقای بطحایی ،برای ایشان  و کلیه نیروهای ستادی و اجرایی آرزوی توفیق بیش از پیش دارم .

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه اخبار/

رئیس مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش‌ و پرورش در نشست روابط عمومی‌های قطب یک کشور با اشاره به افت شاخص های آموزشی در طی سال های گذشته اظهار کرد: برای بهبود شاخص های آموزش و پرورش کشور راهی جز تغییرات نداریم.

 مرتضی نظری در جمع مدیران روابط عمومی استان‌های قطب یک کشوری و مدیران روابط عمومی مناطق استان زنجان با اشاره به مباحث مطرح‌ شده توسط وزیر آموزش‌ و پرورش در دولت دوازدهم گفت: مهم‌ترین تأکید یکسال اخیر این بوده است که با راهی که در چهل سال گذشته طی کرده است نمی‌توانیم ادامه دهیم و اگر بخواهیم به همین ترتیب حرکت کنیم شاخص‌های آموزش‌ و پرورش ما در سطح ملی و جهانی تغییر نخواهد کرد و به‌عنوان‌مثال از نظر کیفیت آموزش در دنیا رتبه 73 و از نظر سطح آموزش ابتدایی در دنیا رتبه 103 را دارا هستیم و این رتبه‌ها با ادامه رویه گذشته تغییری نخواهد کرد و بر این اساس ما نیاز به انجام تغییرات و جراحی درونی آموزش‌ و پرورش و بیرونی جامعه را داریم و باید با جراحی درونی و خود انتقادی بتوانیم آسیب‌ها را شناسایی کنیم.

مرتضی نظری مصادیقی مانند حذف رقابت‌های انفرادی و یا حذف آزمون‌ها را بخشی از این خود انتقادی دانست و اظهار کرد: با اولین جراحی‌ها فشارهای درونی و برونی زیادی به وزارت آموزش‌ و پرورش واردشده است.

رئیس مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی دومین مصداق جراحی درونی را عمل‌گرایی دانست و گفت: باید به سمت عمل‌گرایی پیش رویم و مفاهیمی که تاکنون تولیدشده است را به عرصه عمل درآوریم و با مشکلات اجرایی این مفاهیم برخورد کنیم تا بتوانیم بر اساس آنچه در واقعیت اتفاق می‌افتد به راهکارها و محتوای جدیدی برسیم و اگر به این سمت نرویم محتوای تولیدشده در چهل سال گذشته فایده‌ای نخواهد داشت و مفاهیم تکراری از این به بعد تولید خواهد شد و هیچ تغییری در آموزش‌ و پرورش ایجاد نخواهد کرد و بخشی از فشارهایی که در این‌ یک سال به آموزش‌ و پرورش وارد آمده است از این بابت و مقاومت در برابر عمل‌گرایی و به عرصه درآمدن محتواهای تولیدشده و پیدا شدن مشکلات اجرایی آن بوده است. پورتال‌های وزارت آموزش‌ و پرورش محل رزومه سازی و آلبوم تصویری افراد نیست، پورتال‌های وزارت آموزش‌ و پرورش باید پژواک معلم، دانش‌آموز و اولیا باشند.

وی در ادامه افزود: با برخی تصمیم‌ها چرخه مالی چندین هزار میلیارد تومانی عده‌ای مورد تهدید قرار گرفت و این اتفاق باعث مقاومت‌هایی شد و در این مسئله ما به دنبال جنگ یا درگیری نبودیم اما تهدید چنین چرخه مالی عظیمی ما را درگیر این موضوعات کرد در صورتی‌ که هدف اصلی ما برگرداندن آموزش‌ و پرورش و مدارس به مسیر اصلی خودش و تربیت دانش آموزان بود و انحرافی که باعث شده تا دانش آموزان آداب و مهارت‌های اجتماعی را ندانند و نتوانند امور روزانه خود را در خانواده و اجتماع تنظیم کنند و ما به دنبال حل این مشکلات ریشه‌ای هستیم.

مرتضی نظری با اشاره به اینکه رسانه ملی بدون هیچ رقیبی در تمامی ساعت‌های شبانه‌روز در حال تصویرسازی سفارشی از این چرخه چند هزار میلیاردی در تعریف نوعی از موفقیت هستند که عمده دانشکده های علوم تربیتی به این نوع نگاه از موفقیت تردید دارند و اینکه مفهوم موفقیت فقط به‌صورت کسب رتبه‌های تک‌رقمی در دانشگاه یا مدارس خاص تعریف شود که باعث حذف بسیاری از افراد جامعه از شمول موفقیت خواهد شد. قطعا چنین کاری غیرانسانی و جامعه‌ستیز خواهد بود و چنین تعریفی نمی‌تواند نیازهای دانش آموزان و جامعه ما را شامل شود و بخشی از آسیب‌هایی که جامعه ما دارد به دلیل همین تعریف از موفقیت است.

وی با اشاره به جراحی و ارزیابی نقادانه بیرونی گفت: ما نیاز داریم تا کسانی را که این نوع نگاه از موفقیت را به جامعه تزریق می‌کنند به چالش بکشیم و تفکری که به‌صورت انحصاری در کل کشور و با حجم بالا در حال تزریق نگاه و تعیین اهداف آموزشی غلط برای آموزش‌ و پرورش هستند که مسیر اصلی آموزش‌وپرورش را تغییر می‌دهند.

مرتضی نظری با اشاره به مشکلات روزانه زیادی که آموزش‌ و پرورش با آن مواجه است و باید مدیران ما برای حل آن‌ها برنامه‌ریزی کنند، اظهار کرد: در کنار این مشکلات مدیران ما باید دنبال این جراحی‌ها و تغییرات باشند و جمع این دو کار حجم بزرگ کارهایی که باید مدیران و نیروهای آموزش‌ و پرورش باید انجام دهند را نشان می‌دهد.

وی گفت جریان قوی روابط عمومی باید در کنار مدیران و سایر نیروهای آموزش‌ و پرورش در این جراحی همراهی کند و برنامه‌های تحولی را پیش ببرند، برنامه‌هایی مانند تمرکززدایی، مدرسه محوری و مقاومت هایی که در برابر تغییرات در ستاد و صف ایجاد می‌شود باید با همگرایی و همراهی و اتخاذ رویکرد رسانه‌ای مناسب بتواند تغییرات لازم را ایجاد کند.

رئیس مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی بر اهمیت نقش تشریفات در روابط عمومی‌ها تأکید و اظهار کرد: تشریفات نباید از حد متعارف خود خارج شود و در مراسم و آیین‌های مختلفی که طی سال برگزار می‌شود، حتماً مراقبت کنید که مجریان و مسئولان برنامه‌ها از به کاربر بردن عناوین متملقانه استفاده نکنند و این رویه را از ابتدای شروع کار در روابط عمومی و با هماهنگی وزیر محترم در شورای معاونین مطرح کرده‌ایم و حذف این عناوین و القاب را آغاز کرده‌ایم اما علی‌رغم پوشش اخبار و اجرای برنامه‌ها این رویه به استان‌ها به‌طور کامل منتقل نشده است و در مراسم‌ها و برنامه‌ها بعضاً این مدیر ستایی‌ها مشاهده می‌شود.

رئیس مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی در ادامه افزود: برخی از مدیران از اینکه این القاب و عناوین برای آن‌ها استفاده نشود ناراحت می‌شوند و یا انتظار دارند در بازدیدهای مختلف افراد متعدد حضور داشته باشند و یا کاروانی از خودروها آن‌ها را مشایعت کنند، که این نگاه غلطی است و در صورت مشاهده حتماً متذکر می‌شویم چراکه ما خدمتگزار و پاسخگو به مردم هستیم و هر موردی که باعث شود بین خدمتگزاری و یا پاسخ‌گویی به مردم فاصله بیفتد باید حذف گردد.

وی با اشاره به وجود بیش از دو هزار سایت و پورتال سازمانی در وزارت آموزش‌ و پرورش اظهار کرد: پورتال‌های وزارت آموزش‌ و پرورش محل رزومه سازی و آلبوم تصویری افراد نیست، پورتال‌های وزارت آموزش‌ و پرورش باید پژواک معلم، دانش‌آموز و اولیا باشند.

نظری با اشاره وجود یک فرهنگ مسموم رسانه‌ای در کشور گفت: اطلاعات غلطی به‌صورت مستمر درباره احکام کارگزینی، قطع حقوق تابستان، تعطیلی مدارس، رتبه‌بندی فرهنگیان و سایر موارد داده می‌شود تا بتوانند به افزایش مخاطبان آن رسانه‌ها منجر شود و برای جلوگیری از این مسئله باید روابط عمومی‌ها تولید و انتشار درست اطلاعات را بر عهده بگیرند و سایت‌ها و خبرگزاری‌ها بتوانند نیازهای مخاطبان خود را از این اخبار پیداکرده و نیازی به استفاده از رسانه‌هایی که اخبار نادرست و شایعات منتشر می‌کنند، نداشته باشند و روابط عمومی‌ها با انتشار اخبار مناسب و به‌موقع اجازه ترویج شایعات را ندهند.

رئیس مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی با اشاره به نزدیک شدن به سال تحصیلی جدید گفت: در سال گذشته چند تعرض به معلمان اتفاق افتاد که به‌صورت مستقیم از ستاد پیگیری کردیم و نسبت به تعرض به حقوق معلم شدیداً حساس هستیم و اعتقادداریم به‌هیچ‌وجه امنیت روحی و روانی معلمان نباید در معرض تهدید قرار گیرد و حرمت‌داری معلمان بسیار مهم است و هم‌زمان حمایت از حقوق دانش‌آموزان هم از این درجه اهمیت برخوردار است و لازم است تا روابط عمومی‌ها در این موارد به‌هیچ‌وجه کوتاه نیایند و مسئله را تا آخر پیگیری کنند.

نظری در ادامه افزود: فضای رسانه‌ای که روابط عمومی‌ها با کمک رسانه‌های رسمی کشور ایجاد می‌کنند باید این حس روانی را در معلمان ایجاد کند که هزینه بی‌حرمتی به معلمان بسیار بالا است و معلم، مجموعه اداری و ستاد را پشتیبان خود بداند و روابط عمومی‌ها باید با روشنگری مراقب ورود نهادها و افراد غیر صلاحیت‌دار در کار تخصصی معلم و مدیر مدرسه باشند.

وی با اشاره به حضور مسئولان در مدرسه گفت: مدارس به‌سختی در حال اداره امورات خود هستند اما هر وقت فردی از ادارات به مدارس می‌روند طوری حضور پیدا می‌کنند که فراموش می‌کنند ادارات و ستاد در خدمت مدرسه هستند و نظارت‌های سخت‌گیرانه‌ای در مدارس انجام می‌دهند به‌طوری‌که فراموش می‌کنند معلمان و مدیران با چه سختی‌هایی در حال اداره مدارس هستند.

مرتضی نظری گفت: باید جو رسانه هراسی در بین مدیران آموزش‌ و پرورش را از بین ببریم، مدیران ما درحالی‌که با مشکلات متعدد و متنوع مواجه هستند و حاضر نیستند تا مشکلات خود را بیان کنند تا جامعه و سایر دستگاه‌ها به کمک آموزش‌ و پرورش بیایند و به‌عنوان‌مثال درحالی‌که در منطقه‌ای با کمبود فضاهای آموزشی مواجه و یا قدمت عمر فضاهای آموزشی زیاد است و برخی مدیران از اطلاع‌رسانی امتناع می‌کنند.

نظری در پایان گفت: بسیاری از دستگاه‌ها و نهادها مانند شهرداری‌ها، مجتمع‌های صنعتی و سازمان‌ها نسبت به آموزش‌ و پرورش تعهد قانونی دارند و موظف کمک به آموزش‌ و پرورش هستند که به دلیل فقدان اطلاع‌رسانی بسیاری از مدیران آموزش‌ و پرورش و جامعه نسبت به این مسئله ناآگاه هستند و کار اصلی ما در این زمینه اطلاع‌رسانی است.

گفتنی است در این نشست، روسای ادارات روابط عمومی آموزش و پرورش استانهای آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، اردبیل، قزوین و گیلان به همراه کارشناسان  روابط عمومی حضور داشتند.

مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش

تهران