گروه اخبار/

کودکان آق گنبد (حاشیه‌ی دریاچه اورمیه) بخش ایلخچی با آغاز سال تحصیلی جدید، احتضار دریاچه اورمیه را به تصویر کشیدند.

کانال حامیان دریاچه ارومیه

پایان پیام/

گروه استان ها و شهرستان ها/

نامه زیر توسط یکی از معلمان آزاد شاغل در مدارس غیرانتفاعی برای صدای معلم ارسال شده است .

این رسانه آمادگی خود را برای انتشار پاسخ مسئولان اعلام می کند .

برای دیدن یک اثر تاریخی به تبریز رفته بودم.
پایین تر از میدان ساعت در سه راهی تربیت یک کتابفروشی نظرم را جلب کرد :
"۵۰ درصد تخفیف"
کلیه کتابهای موجود اعم از تاریخی و ادبی و علمی و رُمان و.....با ۵۰ درصد تخفیف فروخته می شد .

وارد کتابفروشی شدم و چند کتاب خریدم .
دو ماهی بود که کتابفروشی را باز کرده بود و قصد فروشنده از دادن تخفیف ۵۰ درصدی بنا به گفته خودش خالی کردن انبار بود .
اسم کتابفروشی را نمی دانم  اما هدفم از ارسال مطلب  اطلاع رسانی است تا هم خودمان سَری به این کتابفروشی بزنیم و هم دیگران را به خرید کتاب تشویق کنیم .
در کشوری که هر روز یک کتابفروشی به خاطر عدم فروش کتاب مغازه اش را تعطیل می کند و تبدیل به موبایل فروشی یا پیتزا فروشی می کند باید عَزا گرفت.
اوایل استخدام کتاب تاریخ تمدن ویل دورانت را در زنگ تفریح ، مطالعه می کردم یکی از همکاران وقتی من را دید که مطالعه می کنم جمله سنگینی گفت :
به فردی که مطالعه می کند نمی توان حکومت کرد!

الان بعد از گذشت ۲۷ سال باز هم به آن جمله فکر می کنم و هر روز که می گذرد به این جمله ایمان می آورم!
این هفته در کلاس هایی تدریس می کنم (یازدهم ریاضی و تجربی) از  ۱۰۸ نفر دانش آموز سئوال کردم که در عرض این یکماه چه کسانی کتاب مطالعه کردند فقط ۲ نفر دست بلند کردند!
بسیار ناراحت کننده بود.
شاید بگوییم در صفحات مجازی مطالعه می کنیم اما هیچ چیز لذت ورق زدن کاغذهای کتاب را ندارد.

استاد بزرگوار دکتر علی شریعتی می فرماید:
فقر، همان گرد و خاکی است که بر کتاب های فروش نرفته ی یک کتابفروشی می نشیند!

خودتان قضاوت کنید آیا اکنون مردم جامعه ما در فقر زندگی نمی کنند؟

ما معلم ها وظیفه ی سنگینی داریم باید دانش آموزان را به کتاب خواندن تشویق کنیم و اول از خودمان شروع کنیم .
سئوال :
در عرض یک ماه گذشته کتاب مطالعه کرده ایم؟

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

یزد

گروه رسانه/

یکشنبه 15 مهر ماه مدیر صدای معلم گفت و گویی را با " رادیو فرهنگ " انجام داد .

قرار بود در این گفت و گو  « علی پورسلیمان  » مدیر صدای معلم به عنوان مخالف طرح " معلم تمام وقت " و « علی الهیار ترکمن » معاون توسعه مدیریت و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش به عنوان موافق شرکت کنند .

متاسفانه الهیار ترکمن در این گفت و گو حاضر نشد .

متن کامل این گفت و گو به همراه فایل صوتی تقدیم شما می گردد .

امروز در مسیر  بازگشت از همایش «حقوق شهروندی و‌ حقوق کودک» که در آن ساعاتی از رابطه و نسبت بین این دو و اینکه یکی بسترساز دیگری است و اهمیت سرمایه ها و منابع روی زمین، سخنها گفته ای و شنیده ای!، در میان خیل اخبار مرتبط با حوزه کاریم که روزانه دخترم رصد کرده و برایم ارسال می کند، این خبر مثل پتکی بر سرم فرود می آید:

«ریزش دیوار حیاط مدرسه در روستای گرماش سنندج جان دنیا ویسی دختر بچه ۷ساله و دانش آموز کلاس اول دبستان را گرفت»

اولش خدا خدا می کنم خبر تکذیب شود، اما بعد از دریافت بالغ بر ۱۰پیام راجع به آن و پرس و جویی که انجام می دهم، بالاخره خبر مصاحبه مدیرکل آموزش و پرورش کردستان دستم می رسد که بر صحت آن مهر تایید زده است.

با اینکه می دانم در این مصیبت بزرگ هیچ کلامی قادر نیست تسلای خاطر خانواده و به ویژه مادر داغدارش باد، با این‌ وجود ضمن عرض تسلیت مراتب همدردی خودم را ابراز می کنم.

 
چه می دانستم امروز که در پایان سخنرانی ام برای کودکان جهان دنیایی سالم، امن و زیبا را آرزو می کنم، مادری در گوشه ای از کشورم در فراق «دنیایش» زانوی غم بغل کرده است!
به سهم خودم شرمسارم
رویمان سیاه...

كانال خبري شهيندخت مولاوردي

گروه استان ها و شهرستان ها/

نامه زیر توسط یکی از مشاوران مدارس برای صدای معلم ارسال گردیده است .

این رسانه آمادگی خود را برای انتشار پاسخ مسئولان اعلام می کند .

لرستان

دنیا ویسی، دانش‌آموز کلاس اول دبستان روستای گرماش سنندج دیروز (روز جهانی کودک) براثر ریزش دیوار حیاط مدرسه فرسوده، جان‌خود را از دست داد. خودتان با یک حساب کتاب ساده آمار بالا که تنها بخشی از اخبار مربوط به فرسودگی مدارس کشور است، پیش بینی کنید که چند،« دنیا ویسی » دیگر داریم که الان سرکلاس نشسته اند یا درحیاط مدرسه مشغول بازی هستند اما بی خبر از سقف های مشغول ذکر که هر آن ممکن است به سجده بیفتند یا دیوارهای اقامه بسته ای که هر آن ،ممکن است خیال رکوع به سرشان بزند و به همین شمار، مسئول مومن و سیاسی خدمتگزار و یک دوجین دیگر ازاین اسم های بزک دوزک شده که همین حالا هم که این متن را می خوانند احتمالا سرو محاسنی و شاید پشت تنبانی بخارانند و بعد از یادآوری« این برهه حساس»، بگویند :« اون که  بعلللللله ، بالاخره مرگ حقه و ماتدری نفس بای ارض تموت!»(هیچ کس نمی داند در کجا خواهد مرد!).

همین حالا که دنیا ویسی های بیشمار این کشور دارند درس می خوانند یا بازی می کنند، هستند به اصطلاح رسانه های مردمی و آزادیخواه و خلقی که دلشان لک می زند چند تا دیگر از این دنیا ویسی ها مدفون شوند که خوراک و خورشتی سرهم کنند برای اثبات:« آنها بد و ما خوب» و هستند چشمان کنجکاوی که حتا در این متن فلک زده من می گردند ببینند کجایش به نفعشان است و کجایش به زیان شان. اما یک چیز روشن است :

«دنیا ویسی مرده است و دنیا ویسی های دیگری در راهند» ،چون بیش از جان یک کودک معصوم در سنندج، مخلفات دنیاویسی است که باعث ترشح بزاق سیاسی های این ور و آن ور و  موافق و مخالف  و سلبریتی و ترول و ...می شود نه جان«دنیا ویسی». چون آنکه باید می نشسته و حساب می کرده که بودجه ای که در دست دارد باید خرج دنیا ویسی شود یا «خرج اتینا» به استخاره تسبیح شاه مقصودش به همان چیزی رسیده که دلش می خواسته است.
چون صدای مرگ دنیا ویسی، نوحه بعدش و جملات قصار و لایک خورهای بعدش، جذاب تر از بستن راه تکرار چنین ماجراهایی است.

مرگ دنیا، مرگ مقدر و محتوم نیست، نشان انحطاط جمعی ما در یافتن طریق درست زندگی است.

گواه دیگری بر اینکه ما دیگر «جماعت» نیستیم، «جمعیت» ایم.  جماعت با هدف و اندیشه گره می خورد و جمعیت با انبوهی و کثرت درهم تنیده ی صرف.

ما راهیان مصمم و متفکر یک مسیر سنگلاخ به سمت هدفی روشن نیستیم . ما گله های عابریم از رودخانه تمساح که تقدیر،مشخص می کند که به وصال علف می رسیم یا به دندان دیو گرسنه رودخانه!

 ما  مدیر یا مدبر و سامان دهندگان یک جامعه نیستیم، خرافه پرستان گرفتار در جنگل بی مسئولیتی و بی خبری هستیم که «دنیا»ها را باید به مسلخ قربانگاه تقدیر ببریم بی آنکه بدانیم پیش از تقدیس خدایان و تبرک کاهنان، ملاط و خشتی باید که کودکان مان با دستان اتفاق و سستی به دامان مرگ هبه نشوند.

 آنانی که مقراض و میزان جامعه را در دست دارید. فکری کنید. تصمیمی بگیرید، بیدار شوید و به اندازه رای و حمایت و همراهی که تاکنون از جان و عمر و زندگی مان ستانده اید، «نمایندگی» کنید.

نظر و رقص و کاکل را اگر حرام می خوانید، امنیت و اطمینان و جان را حلال نخوانید. آنهار ا که «معمولی»،«نه چندان مهم» و «اتفاقی» یا نتیجه «طینت بد دیگران» می دانید با «غیرمعمول»،«حیاتی»،«معلول» و نتیجه «بی مسئولیتی » خود جایگزین کنید.

دنیای ما که رفت، دنیاهای دیگر را نگه دارید.

در این مدارس حرف من نویسنده و درد آن رعیت آموزش داده نمی شود، حرف خودتان را هم اگر می خواهید مشق شب کودکان مان کنید، دیوارها و سقفش را قرص و محکم کنید!

ما از التجاء و مامن؛ شده ایم، رحمی به خودتان کنید.

کانال سهند ایرانمهر

گروه اخبار/

« صدای معلم » این حادثه تلخ را به خانواده دانش آموز « دنیا  ویسی » تسلیت گفته و امیدوار است تا مسئولیت پذیری ، برنامه ریزی و دلسوزی وارد ادبیات مدیریتی مسئولان شود .