امروز در مسیر بازگشت از همایش «حقوق شهروندی و حقوق کودک» که در آن ساعاتی از رابطه و نسبت بین این دو و اینکه یکی بسترساز دیگری است و اهمیت سرمایه ها و منابع روی زمین، سخنها گفته ای و شنیده ای!، در میان خیل اخبار مرتبط با حوزه کاریم که روزانه دخترم رصد کرده و برایم ارسال می کند، این خبر مثل پتکی بر سرم فرود می آید:
«ریزش دیوار حیاط مدرسه در روستای گرماش سنندج جان دنیا ویسی دختر بچه ۷ساله و دانش آموز کلاس اول دبستان را گرفت»
اولش خدا خدا می کنم خبر تکذیب شود، اما بعد از دریافت بالغ بر ۱۰پیام راجع به آن و پرس و جویی که انجام می دهم، بالاخره خبر مصاحبه مدیرکل آموزش و پرورش کردستان دستم می رسد که بر صحت آن مهر تایید زده است.
با اینکه می دانم در این مصیبت بزرگ هیچ کلامی قادر نیست تسلای خاطر خانواده و به ویژه مادر داغدارش باد، با این وجود ضمن عرض تسلیت مراتب همدردی خودم را ابراز می کنم.
چه می دانستم امروز که در پایان سخنرانی ام برای کودکان جهان دنیایی سالم، امن و زیبا را آرزو می کنم، مادری در گوشه ای از کشورم در فراق «دنیایش» زانوی غم بغل کرده است!
به سهم خودم شرمسارم
رویمان سیاه...
كانال خبري شهيندخت مولاوردي
نظرات بینندگان
سلام و عرض ادب و احترام
خدا قوت به همه مسئولین جان بر کف میهن اسلامی
با همدردی شما همه چیز حل شد.
از شما سپاسگزاریم
اولین چیزی که در کارورزی دانشگاه فرهنگیان یادگرفتم برسی شرایط فیزیکی مدرسه بود!
سرکار با بی شرمی و بی اعتنا نمایان شده و دوباره به ادامه حیات خود می پردازد. زندگی دنیاها قربانی جاه طلبی و کوتاهی شما نمایندگان بی وجدان گردیده است. تا نسوزی چه دانی طمع سوختن را .
باشدیعنی تمامی نمایندگان و وزیر
و. .........
زنده یاد احمد شاملو:
« ... آه اگر آزادی سرودی می‌خواند
کوچک
همچون گلوگاهِ پرنده‌ای،
هیچ‌کجا دیواری فروریخته بر جای نمی‌ماند.... »
روحش شاد.