سمنان

گروه اخبار/

از وزیری که خود متدین، روحانی زاده و دارای فرزند طلبه است انتظار می‌رود یکی از اصلی‌ترین سیاست‌‌های نظام آموزشی را درک و فهم مفاهیم قرآنی قرار دهد.

  جمعیت ایران و آلمان مشابه هم است ؛ ایران و آلمان هر کدام ۸۰ میلیون نفر جمعیت دارند . میزان کشته های سوانح رانندگی در ایران طبق اعلام سازمان پزشکی قانونی در سال ۱۳۹۶ تعداد ۱۶ هزار و ۲۰۱ نفر بود (۱۶۲۰۱) در همین مدت یعنی سال ۲۰۱۷ میلادی میزان کشته های تصادفات رانندگی در آلمان ۳ هزار و ۴۰۰ نفر بوده است(۳۴۰۰) .

عامل انسانی در تصادفات رانندگی سهم مهمی دارد اما کیفیت بالای  خودروها می تواند میزان کشته های تصادفات رانندگی را تا حد زیادی کاهش دهد اما در ایران با توجه پایین بودن سطح کیفیت خودروها که به ارابه های مرگ معروفند  آموزش می تواند کیفیت رانندگی را بهبود دهد و میزان کشته های رانندگی را کاهش دهد .

آموزش باید در مدرسه توسط معلم در لابه لای تدریس صورت بگیرد .
آموزش فقط تدریس درس نیست ؛ مهم تر از آموزش تربیت است ، چیزی که در مدارس ایران اتفاق نمی افتد و خروجی آموزش و پرورش دانش آموزانی هستند که حتی مهارت های زندگی را نمی دانند .
خروجی آموزش و پرورش انسان هایی هستند که دیوانه وار در جاده ها و خیابان ها ،سوار بر ارابه های مرگ در لابه لای خودروها می رانند و خود را به آغوش مرگ می سپارند.اما فقط خودشان نمی روند بلکه همراه با خود چند خانواده دیگر را نیز عمری داغدار می کنند ؛ حال فکر می کنید معلم می تواند انسانی را تحویل جامعه بدهد که شهروند سالم باشد و ناهنجاری اجتماعی نداشته باشد.

ما معلم ها وظیفه سنگینی داریم.
اما تا زمانی که معلم به حاشیه رانده شود رسیدن به چنین آرزوهایی غیر ممکن است پس هیچ وقت آمار کشته های تصادفات ما به سطح آمار کشته های کشور آلمان نمی رسد  .
چون احترام معلم در ایران همانند کشور آلمان نیست حتی حقوق دریافتی معلم نیز همانند فرق فاحش آمار کشته های رانندگی ، تفاوت زیادی در هر دو کشور با هم دارند!

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

در دفتر زمانه فتد نامش از قلم
هر ملتی که مردمِ صاحبِ قلم نداشت 

در پیشگاه اهل خرد نیست محترم
هر کس که فکر جامعه را محترم نداشت 

با آنکه جیب و جام من از مال و می تهی ست؛
ما را فراغتی ست که جمشید جم نداشت
(فرخی یزدی)

در جوامع دموکراتیک، "مطبوعات و رسانه های آزاد و آگاهی بخش"، رکن ِچهارمِ دموکراسی اند (پس از سه رکن معروف، یعنی:ارکان و قوای مجریه و مقننه و قضاییه).
کار این رکن رکین، تقویت ِ پاسخگویی و تحریکِ مسولیت پذیریِ مسولانِ امور است.در واقع، دقیق ترین کار و بارِ هررسانه ای عبارت است از "اخلاقی تر کردنِ نهادهایِ قدرت/دولت/حاکمیت". اس اساس عدالت بر این بنا مبتنی است که هرکسی اولا در جایگاه درخور خود باید بنشیند و ثانیا همه ی حاکمان از آنجا که انسانند و نه خدا؛ موظف اند تا پاسخگوی هر پرسش و استیضاح و اعتراضی از جانب مردم باشند

در تاریخ مغرب زمین، دولت، گویی از خدایانِ جدیدی شده بود که فوق ِ امرِ اخلاقی می زیست چنانکه حتا فیلسوف بزرگی همچون هگل به وجهی از "خدا-دولتی" معتقد بود.دولتی که همچون خدا تکیه بر اریکه یِ مطلقیت زده باشد و هرچه می خواهد؛ بکند و به احدی، هم پاسخ، پس نمی دهد.
اعتقادِ ماکیاولی ِمعروف نیز که اظهر من الشمس است و بی نیاز از بازگویی.

اما با موج موج دموکراسی و خیز خیز عدالت خواهی، رفته رفته، این منزلت ، که پیش از این، تنها از آنِ خداوند بود؛ از دولت ها بازستانده شد و هر مقامی، خود را مسئول دانست و موجودیت و قدرتِ خود را در قیدِ درخواست و دادخواستِ مخاطبانش درآورد.

با اعتنا به تعبیری قرآنی (لایُسئل عما یَفعل و هم یُسئلون/ازخداوند نمی توان پرسید که چه می کنی؟اما همه ی آدمیان، مورد سوال و مؤاخذه واقع می شوند)

این صفت، یعنی "بَری از پاسخگو بودن"، تنها مخصوص و منحصر به خداست.حال آنکه کارِ بندگان، بندگی کردن است و نه خدایی کردن.
به عبارتی تعمیم پذیرتر：

اس اساس عدالت بر این بنا مبتنی است که هرکسی اولا در جایگاه درخور خود باید بنشیند و ثانیا همه ی حاکمان از آنجا که انسانند و نه خدا؛ موظف اند تا پاسخگوی هر پرسش و استیضاح و اعتراضی از جانب مردم باشند.

از این روست که کار رسانه ها[ی آزاد و غنی] در حقیقت، محدود است به این مسولیت خطیر که ：
انسانیت و عبودیتِ آدمیان را به یادشان می آورند و آنهارا از "خودخداپنداشتن" برحذر می دارند.

باری ....
وضعیت و موقعیت صنف فرهنگیان در ایران حاضر اولا بسیار تلخ و تیره بار است چنین که هنوز چندی از آغاز سال تحصیلی نگذشته ، موج اعتراض و اعتصاب جمعی شان در سراسر استانهای کشور، ساعاتی از کلاسهای درس را به تعلیق و تعطیل می کشاند.

با این وجود، شگفتا و شرما که تنها رسانه ی بزرگ رسمی، یعنی صدا و سیما ، کمترین خبر و تحلیل و گزارشی از تنگناهای معیشت و منزلت  اینان به دست نمی دهد. اما به انصاف، آیا همه ی خلل و خلاها و کم کاری ها و بی همتی ها و کم خوانی های دیگر این صنف کثیرالعیال،  بر سر کرسی تدریس و  کار و مدرسه، مطلقا به گردن غم نان است؟

سهل است!

اساسا طی همه ی این دو دهه ی پرمشقت و محنتی که بر فرهنگیان کشور رفته است؛ حتا یکبار نیز شاهد گزارش یا مستندی دردشناسانه از وضع و حال و مطالبات جمعیت بزرگ این معلمان_آموزگاران_مدرسان و اساتید سازمان حجیم آموزش و پرورش نبوده ایم .

از دیگر سو تنها رسانه ی گسترده ی پابرجای ایشان یعنی "صدای معلم" هم باهمه افت و خیز و البته استواری و استمرارش بر دوش مدیر و مسئول دلیر و دردمند است وَ نه انگار که همکاران میلیونیِ دیگری، هم در سراسر کشور ، مشغول به همین شغلند و  گرفتارِ کم و کسری ها و دردسرها و دغدغه های نامحدود وزارتخانه ی مربوطه ی خویش...
سالهاست که مقالات محققانه ی دندان گیری در این حوزه نمی بینیم مگر به دست سه چهار چهره ی تکراری از روزنامه نگاران  قدیمی اگرچه چهره درشناس.

سالهاست چنان که می سزد بر رونق و رواج مطالعه ی چنین رسانه ی صنفیِ یکّه و تنهایی_که مسولانش همرتبه با متوسطین جامعه ی فرهنگی کشورند افزوده نمی شود و متاسفانه شمارِ خوانندگانش از تعدادِ پرشمار ِ کارمندانِ سازمانِ مرتبطش، فرسنگها فاصله دارد_حال آنکه به هرحال، این صنف ، بیش از همه اصناف دیگر می باید با کاغذ و قلم و نوشته و خوانده و تعلیم و تعلم و فرهنگ و تمدن  دست و پنجه نرم کند و طبعا توقع ازایشان، بسابیش ازاین است.گیرم_و باورم هم این است_که اس اساس مصایب اغلب فرهنگیان، همین"غم نان  و مشکل معاش"باشد؛  اما به انصاف، آیا همه ی خلل و خلاها و کم کاری ها و بی همتی ها و کم خوانی های دیگر این صنف کثیرالعیال،  بر سر کرسی تدریس و  کار و مدرسه، مطلقا به گردن غم نان است؟

  یا نه، در جانِ فرهنگ و فرهنگِ جانِ ما فرهنگیان، خلل و خلأهای دیگری هم هست؟
اعم از "سست ارادگی و تن آسانی و کم آگاهی و عادت زدگی و مطالعه گریزی و کهنه خوانی و تلقین_تکرار دوستی و مسولیت ناشناسی و پرسش ستیزی و سازمخالف زدن و عقیده پرستی و تقلیدپسندی  _پیشاروی محصلان و در مواجهه با خانواده هایشان _
و ازاین سو نیز  _برابر دستگاه حاکم_ فقدان استقلال رأی و جسارت عمل و فقرِ توقع و عافیت گزینی و عقوبت هراسی...؟ !

 به اشارتِ [هرباره]قابل تامل استاد ملكيان می اندیشم：

 تا در "سامانه ی فکری خود"[یعنی ساحتِ فرهنگ]، تغییری اساسی صورت ندهیم ؛ در "سازمان فرهنگی مان"[یعنی ساحتِ تمدّن] نیز تغییری نخواهیم دید "

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

دستگاه تبلیغاتی وزارت به فانتزی سازی سازی با محوریت وزیر مشغول است. به هر بهانه ای عکسی خندان از وزیر را منتشر می کنند . شاعری آلمانی سالها پیش سرود : "آنکه می خندد هنوز خبر هولناک را نشنیده است. " ،  اما آقای بطحایی اتفاقا خبرهای هولناک آموزش و پرورش را شنیده است، اما خود را به کوچه علی چپ زده  و همچنان مشغول خنده و کارهای فانتزی و صدور توئیت های روشنفکرانه و خوشمزه است و دستگاه تبلیغاتی هم دوربین به دست دنبال ثبت این لحظه های شیرین وزیر است.

وزیر خوشحال است .دور و بری های او هم حال خوشی دارند. اما معلمان آسیب دیده از جهش قیمت ها در 7-8 ماه اخیر دلخون هستند. خانواده 26 هزار دانش آموز بازمانده از تحصیل سیستان و بلوچستان دلخوش نیستند.

خانواده دانش آموز سنندجی که زیر آورار دفن شد عزادارند. خانواده میلیونها دانش آموز که زیر سقف و دیوار لرزان مدارس مخروبه درس می خوانند نگرانند. وعده های معیشتی وزیر برای شاغلین و بازنشسته ها  روی زمین مانده است.

خانواده دانش آموزانی که بچه هایشان معلم ندارند غمگین هستند.

مدارس همچنان به همان شیوه سنتی 50-60 سال اخیر اداره می شوند. پست های مدیریتی بر اساس رانت سیاسی بین دوستان توزیع می شوند. 

وزیر می خندد. خنده هایی از ته دل . دستگاه تبلیغاتی وزارتخانه در به در دنبال سوژه فانتزی می گردند تا نقش اول را به وزیر بدهند. بریکینگ نیوز پانا چند روز پیش این بود که دو دانش آموز کلاس اول دبستان شهید علی تات در جوادآباد ورامین با وساطت بطحایی، وزیر آموزش و پرورش با هم آشتی کردند.

خدا را شکر که این مشکل بزرگ حل شد. اگر وزیر ذره ای عواطف و احساس مسئولیت داشته باشد باید در این شرایط به جای خنده های سبک سرانه های و های گریه کند.

کانال تلگرامی

در سیستم آموزش و پرورش ما هماهنگی بین عناصر برنامه درسی فراموش شده است.

معمولا وزیرانی که در این وزارت خانه فعالیت نموده اند هرکدام یکی از این عناصر را مورد تاکید قرار می دادند مثلا یکی به اهداف،آن یکی به محتوا، یا به روش تدریس، مواد ورسانه ها، ارزشیابی و...می پرداختند بدون توجه به اینکه همه عناصر برنامه درسی باهم در ارتباط هستند.

درجریان حذف گروههای آموزشی هم این مورد قابل تامل هست:
اولا وجود نیروهایی در اجرای برنامه برای رصدکردن درمرحله تکوینی لازم هست.پس گروههای آموزشی می توانستند در روش تدریس و راهبری آموزشی کمک شایان توجهی به این امر داشته باشند.

متاسفانه به دلایل مختلف افرادی که حتی در سطح وزارت خانه، سازمان و اداره کل و مناطق در گروههای آموزشی فعالیت می کنند نیروهای خلاق، دبیران پویا وآگاه به مسائل آموزشی، راهبران واقعی و مسلط به روشهای تدریس نبوده اند.

معمولا در گروههای آموزشی دبیرانی که مایل به رفتن به کلاس درس نیستند یا افرادی که لابی گری می کنند و به خاطر اضافه تدریس سرگروه درسی می شوند زیاد هستند.
دوم اینکه حذف گروه های آموزشی با وضعیتی که هم اکنون داریم اتفاقا به نفع سیستم آموزشی هم هست چون از بار مالی آموزش و پرورش کاسته می شود و هم از روشهای خودساخته این نیروها که در بعضی اداره کل ها فقط به فکر نوشتن کتاب، مقاله یا طرح برای خودشان هستند و برای بازارگرمی و فروش این کتاب ها درمدارس فعالیت می کنند جلوگیری به عمل می آید.

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه بازنشستگان/

صبح امروز جمعی از بازنشستگان کشوری مقابل سازمان برنامه و بودجه تجمع کردند.

گروه گزارش/

اعتراضات معلمان در قالب " تحصن در دفتر مدارس انعکاس چندانی در رسانه های داخلی نداشت .

« صدای معلم » نخستین رسانه داخلی بود که این اعتراضات را پوشش داد .

بسیاری از نمایندگان مجلس حتی برخی از اعضای کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس در این مورد اظهار بی اطلاعی می کردند .

« فاطمه سعیدی » یادداشتی را در این مورد برای صدای معلم ارسال کرده است .

گروه اخبار/

سال‌ها وعده از طرف دولت‌های مختلف به نفع فرهنگیان به ندرت محقق شده است. اکنون نیز فرهنگیان شرایط کشور را به خوبی درک می‌کنند.

گروه رسانه/

روز گذشته نشست اصحاب رسانه و وزیر آموزش و پرورش برگزار شد .

مرکز اطلاع رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش در این گزارش نشست وزیر آموزش و پرورش را با مدیران عامل روزنامه‌ها و خبرگزاری ها عنوان کرده است و این در حالی است که " عصر ایران " یک سایت ( پایگاه خبری - تحلیلی ) است و در حوزه عمومی کار می کند .

در نشست های رسانه ای وزارت آموزش و پرورش عصر ایران هیچ گاه حضور نداشته است .

همچنین رسانه هایی مانند روزنامه اعتماد ، روزنامه آرمان ، روزنامه شرق ، روزنامه آفتاب یزد ، روزنامه شهروند حضور مستمر و یا پررنگی در نشست های رسانه ای ندارند .

در اطلاعیه اخیر وزارت آموزش و پرورش در مورد وضعیت پاسخ گویی این وزارتخانه چنین آمده است :( این جا )

" وزارت آموزش و پرورش در يك سال اخير با اتّخاذ رويكرد تعاملي با رسانه ها و افكار عمومي توانسته است سرعت انتشار اخبار مهم و ميزان دسترسي خبرنگاران و اصحاب رسانه به مسئولان ارشد اين وزارتخانه را به سطح خوب و قابل قبولي برساند و با رصد مؤثر و مداوم اخبار، انتقادات مطرح شده در فضاي رسانه اي را به دواير و زيرمجموعه ها ارسال كرده و پاسخ و توضيحات آنها را در اختيار نشريات و پايگاه هاي خبري قرار دهد.

اگر بر اساس این اطلاعیه ، جامعه هدف در ارتباط تعاملی " نشریات و پایگاه های خبری " باشد دعوت از مدیران عامل خبرگزاری ها بر چه اساس و یا منطقی صورت گرفته است ؟

« صدای معلم » وزرارت آموزش و پرورش را به شفاف سازی و صداقت در برخورد با رسانه ها و پرهیز از استفاده ابزاری از رسانه ها و نیز پاسخ گویی فعال و مسئولانه در این زمینه فرا می خواند .