آموزش و پرورش با تفسیری یک سویه از عبارت "تمام وقت شدن معلمان" در تدارک افزایش ساعات تدریس معلمان، ازسقف 24 ساعت فعلی به 36 ساعت، می خواهد معلمین نیز مانند دیگر کارکنان دولت از صبح شنبه تا عصر پنج شنبه را به کار پیشِ پا افتاده تدریس! در فضای کلاس محصور کند.
اما چند سوال:
اگر ساعات کاری معلم افزایش یابد چه نفعی برای دانش آموز و نظام آموزشی دارد؟
جناب معاون!
مگر کار کردن های ۲۴ ساعته و ۲۵ ساعته نیمه وقت است که تصمیم بر تمام وقت کردن آن گرفته شده است؟
جناب وزیر!
چه اصراری بر جا انداختن این طرح اجباری دارید؟
با این کارمی خواهید بگویید معلم تا حالا نیمه وقت کار می کرده اند و حالا شما در حال اصلاح این طرح هستید؟ ....
شکی نیست که تبدیل معلم به فردی که مانند ماشین با وجود خستگی از صبح تا عصر تدریس کند با بحث کیفیت آموزشی تناقض دارد و به ضرر دانش آموز است. از این گذشته مانند روز روشن است که این طرح، طرحی برای صرفه جویی در هزینه ها و جبران کمبود دبیر در حال و آینده است. اما درد آن جاست که مدیران غیرصادقانه آن را طرحی رفاهی برای معلمان معرفی می کنند. حتی اگر این طرح منجر به افزایش حقوق معلمین هم بشود تدریس این ساعتهای طولانی برای آموزش بسیار زیان آور و مخرب است.
این طرح با چه نظر سنجی در حال پیاده شدن است. داده های نظرسنجی از کجا استخراج شده است و تا چه حد صحیح و درست بوده است؟
تمام وقت شدن معلمان را با رفع دغدغه های معیشتی، باید مانند استادان دانشگاه، در تلاش موثر آنان در خود-انگیزشی، بالندگی شغلی، ارتقای صلاحیتهای حرفه ای، پژوهش، مطالعه، تولید علم و ایجاد فرصت مطالعاتی- پژوهشی جست و جو کرد؛ نه در تحمیل کارِ دو معلم، به یک معلم.
علی رغم وجود فضای مخالفت با این طرح به نظر می رسد مسئولان آموزش و پرورش با لجاجت زیاد و یکسو نگری سعی در اجرای آن دارند و حرفهایشان را هر بار از یک تریبون به گوش معلمین می رسانند.
اجرای این طرح در ادامه سلاخی کردن لایحه رتبه بندی، با چاقوی صرفه جویی، علاوه بر کاشتن بذر ناامیدی در دل معلمان، حاصلی جز به ضعف کشاندن مدارس دولتی ندارد.
چه کسی جوابگوی فشار کاری زیاد بر روی معلم ها می باشد؟
رفتن در کلاس های ۳۵ تا ۴۰ نفره، که معلم مجال یک لحظه استراحت را ندارد و یا دست و پنجه نرم کردن با مشکلات جسمانی در سالهای پایانی کارش، را چگونه توجیه می کنید؟
زیر نظام هایی مانند ارزشیابی، نظام جامع هدایت تحصیلی، برنامه درسی و تولید محتوا... تنها در کنار معلم باانگیزه و توانمند قادرند به نظام آموزشی، جانی دوباره بخشیده، پویایی را در دل آموزش زنده نگهدارند.
چنین نگاه ایستا، مکانیکی و شاید قرون وسطایی به حرفه معلمی، از جمله موانع محکمی است که برنامه درسی را در رسیدن به اهداف خود، ناکام گذاشته است. اصرار پی در پی در اجرایی شدن غلط و زود هنگام چنین طرح هایی، این شائبه را تقویت می کند که سناریویی از پیش تهیه شده که قصد دارد با فرو کاستن ازجایگاه شغلی معلم به کارمندی، اعتبار و جایگاه تخصصی آن را هدف گرفته است.
این طرح جز افزایش معلمان خسته و بی انگیزه، مدارس شلوغ، دونوبته و پر تراکم و نهایتا کوچ اجباری جمع کثیری از دانش آموزان مدارس دولتی به مدارس غیر دولتی هیچ پیامد دیگری در پی نخواهد داشت.
روزنامه قانون
نظرات بینندگان