کردستان

بگیر افتاده دستی را که فریاد

همان لحظه به خشم آیی مرا یاد
تو را یادی کنم رحمت تو را باد
به همنوعان کنی رحمی بشر خاک
بگیر افتاده دستی را که فریاد

با درآمد انتقالی مالیات

شکر ایزد ملک و مالی لا مرا
فارغ از ملکی که نقلی ماجرا
با درآمد انتقالی مالیات
واقعیت ما ز قانون اقتدا

شهرداری یک طرف با مالیات

با جرائم گاز و برقی آب هان
تلفنی یا رب چه کاری می توان
شهرداری یک طرف با مالیات
چون که با هم جمع یک جا بس گران

دستمزدی کم گران کالا نما

دخل کم خرجی زیاد آمد مرا
مشکل از من لا چه کاری ای خدا
با درآمد اجتماعی که حقوق
دستمزدی کم گران کالا نما

دست دولت ریش و قیچی ای نگار

با جرائم اقتصادی ما چه کار
دست دولت ریش و قیچی ای نگار
واقعیت با کدامین طرح نو
اقتصادی با عدالت ماندگار

ای مدبّر گو مرا اندیشه زار

با کمی دخلی چه بس خرجی چه کار
ای مدبّر گو مرا اندیشه زار
هر که را تدبیر یا برنامه ای
با غلط راهی غلط ها سازگار

ارسال مطلب برای صدای معلم

این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

گروه گزارش/

همان گونه که پیش تر نیز آمد ( این جا ) ؛ در نشست رسانه ای که « حسین خنیفر » رئیس دانشگاه فرهنگیان با خبرنگاران برگزار کرد صدای معلم نامه ای را برای گفت و گوی اختصاصی تسلیم ایشان نمود .

در این گزارش آمده بود :

"در پایان این نشست ؛ صدای معلم نامه ی رسمی در مورد برگزاری نشست اختصاصی را تسلیم رئیس دانشگاه فرهنگیان کرد که همان جا برای پی گیری تحویل آقای رحیمی رئیس روابط عمومی گردید .

صدای معلم به خنیفر گفت که امیدوار است این نامه دعوت به سرنوشت نامه به آقای بطحایی در مورد برگزاری نشست اختصاصی دچار نشود که بیش از یک سال است بدون پاسخ مانده است . "

با پی گیری روابط عمومی و در کم تر از 24 ساعت زمان برگزاری این گفت و گو قطعی گردید .

« صدای معلم » لازم می داند از سرعت عمل روابط عمومی و پاسخ گویی رئیس دانشگاه فرهنگیان به یک رسانه معلمی تشکر و قدردانی نماید .

این گفت و گو در دفتر رئیس دانشگاه و  به مدت حدود  2 ساعت برگزار گردید که به تدریج مشروح گزارش تقدیم مخاطبان محترم خواهد گردید .

پایان گزارش/

گلستان

خراسان رضوی

آذربایجان شرقی

قزوین

گروه اخبار/

گیر کرده ام که چه کاری درست است! وقتی روزنامه نگارها و اصحاب رسانه برای مصاحبه به سراغم می آیند نمی دانم وظیفه ی من چیست. می دانم که حرف هایم را سانسور می کنند. از یک طرف به خودم می گویم حتی اگر نصف حرف هایم را به گوش مخاطب برسانند باید راضی باشم چرا که سایت شخصی و کانال تلگرام من که بیش از چهار پنج هزار خواننده ندارد.

خوانندگان سایت و کانال من هم که خودشان افراد تحصیل کرده و فرهنگی هستند. اما این هفته نامه ها و روزنامه ها صدها هزار خواننده دارند، آن هم از اقشار مختلف. این گونه خودم را راضی می کنم که با آن ها مصاحبه کنم.

معمولأ بر سر این که "لطفا سانسور نکنید!" با آن ها حرف می زنم. پاسخ شان این است که اگر سانسور نکنیم تعطیل مان می کنند، تعطیلی یک رسانه مستقل به نفع فرهنگ ملی ماست؟! شما راضی به بیکار شدن ده ها مطبوعاتی و روزنامه نگار هستید؟!

این گونه است که کوتاه می آیم. من آن چه بر حق می دانم و "داروی فرهنگ بیمار" است نسخه می کنم و می پذیرم که یک پاراگراف از مقاله یا مصاحبه من هم حذف شود. چاره چیست؟!

من که نباید صفر- صد باشم!

اما گاهی وقتی مقاله یا مصاحبه در می آید می بینم فقط حذف نکرده اند، تحریفش هم کرده اند! آن طور تحریف شده که نه تنها مخاطب پیام من را نمی گیرد که گاهی پیام معکوس از آن می گیرد!

قبلأ در مقاله ای با نام "دین و اخلاق" که اکنون در سایت هم موجود است راجع به مصاحبه ام با مجله ای که متعلق به یک نهاد مذهبی است و تحریف عجیب و غریب آن نوشته بودم. هفته پیش همین داستان در مصاحبه ام با یک هفته نامه پزشکی تکرار شد. مصاحبه من چنان تحریف شده چاپ شد که مخاطب نه تنها پیام من را دریافت نمی کند که پیامی معکوس از آن دریافت می کند!

با خواندن مطلبی که نام من را بر خود داشت جا خوردم!

ترس از عواقب چاپ حقایق آن قدر زیاد شده است که رسانه از "خودسانسوری" به "تحریف" رسیده است!

بیچاره مردمی که قرار است توسط این رسانه ها آگاه شوند !

نمی دانم کسانی که هم و غم شان این است که "سری که درد نمی کند را دستمال نمی بندند" و نگران این اند که "زبان سرخ سر سبز می دهد بر باد" اصلأ چرا کار رسانه ای و مطبوعاتی را انتخاب کرده اند؟! مگر شغل کم است؟! از پیمان کاری و بساز بفروشی گرفته تا واردات لباس و لوازم آرایش؛ چرا باید کسی پرچم آگاه سازی را بر دوش گیرد که حاضر نیست هزینه آن را بپردازد؟!

به دوست مطبوعاتچی ام می گویم شجاعت که از حد بگذرد به حماقت می رسد و احتیاط که از حد بگذرد سر از بزدلی در می آورد!

اگر مهم ترین اولویت مطبوعات این باشد که "آسه برو آسه بیا که گربه شاخت نزنه!" و نهایت چشم انداز آنها "حفظ خودشان" باشد همچون پنکه ای می مانند که فقط می چرخد تا خودش را خنک کند.

کانال دکتر محمدرضاسرگلزایی