عدم توجه به شایستگی ها و نیز توانمندی های نیروهای خوش فکر و با فکر در نظام اداری موجب متضرر شدن بدنه ساختار اداری آموزش و پرورش و حتی افسردگی شغلی و در نهایت فرار فکری نیروها می گردد .
نگارنده که بیش از دو نیم دهه خدمت در عرصه آموزش و پرورش شهرستان هریس آذربایجان شرقی مشغول می باشم ، با وجود مصایب و معضلات فراروی خدمتی خویش ناشی از اغراض شخصی و یا عدم تحمل ها ...بر این نکته در آخر واقف شدم که اگر در این اداره فردی گرچه که علامه دهر و اندیشمند و متعهد باشد ولی به طریقی به حزب ها و یا طایفه سالاری ها وابسته نباشد در نهایت محجوریت باید سی سال خدمت خویش را به پایان رساند و هر آنی خون دل بخورد .
متاسفانه این آسیب ها علاوه بر اینکه بر خود شخص از نظر ارتقا و توسعه پودمانی خدمتی بر می خورد لیکن شرایط مدیریت ها هم سنتی می گردد .
در شهرستان هریس بنده به این موضوع رسیدم که هر کس اعمال نفوذ و یا وابستگی به احزاب و سوار شدن به آن را ره پویه خدمت کاری خود کند گرچه که حتی توانمندی و شایسته سالاری هم نداشته باشد برنده میدان خواهد بود ، در مصونیت و توجه به تکریم و محور شایسته سالاری که جز و مصوبه های هیت وزیران و نیز توجهات نظام اداری در تحول اداری هم می باشد متاسفانه شهرستان هریس از قافله عقب مانده است؛ کسی که اول خدمتش در روستا هست به دلیل هم ردیف نشدن با قطار نامیمون اینها باید در آخر خدمت هم به روستا برگردد . در کنار آن کسی که نوا و ساز و طبل مدح و توصیف اینها را نغمه سرای کاری اش کند از ارتقا و محبوبیت خاصب برخوردار خواهد بود ...
در کنار وصف ینم مقال آنچه مشهود هست فرار فکری افراد توانمند و نیروهای شایسته به جاها و نیز منبع های پذیرش افکار می باشد ؛ آیا تظلم بر فکرها مقبول اصل نظام اداری و نظام وجدانی می باشد ...
نگارنده ایضا در فراروی این مسایل به عنوان نقدکننده و روزنامه نگار نویسنده بارها صدای این جهش های فکری را به گوش آنهایی که مدعی خدمت بی منت هستند رسانده ام لیکن بر مثال آب در هاون کوفتن در نهایت رسیده ام چرا مسئولان ما از نقد و فرد نقد کننده می ترسند ؟
آیا همان پیامبر معظم ( ص ) نبود که در جنگ های خود بارها اصحاب خود را به نقد های کاری و برنامه های نحوه مدیریت های عملیاتی در جنگ ها دعوت می کردند ؟ مگر فرماندهان و سرداران جنگ در جنگ هشت ساله نبودند که قدرت فرماندهی فکری را به زیر دستان و حتی سربازان محول می کردند ..
ترس و واهمه از نقد نه تنها موجب متضرر شدن سیستم های اداری از اصلاح امور می گردد بلکه موجب نزدیک شدن طرف های نقد کننده هم به پای میز های مذاکره و نیز تعاطی افکار می گردد و زمینه جهت همسویی برنامه ها و نیز بر نامه ریزی ها منجر می گردد و بر عکس فرار از نقد و نیز بایکوت کردن افراد منتقد با نصب مارک مغرض و یا توهم در افکار منفی منجر به نهایت کاهش بهره وری سازمانی و یا محجوریت نیروهای شایسته و بایسته می گردد .
ختم کلام بنده چند پیشنهاد در اصلاح امور باشد :
1.از افراد نقد کننده و نقاد در جلسه هایی دعوت کرده و ضمن گوش دادن به ته دل های آنها در آخر برنامه با اهداء لوح سپاس از آنها تکریم کنیم .
2.به مثل آنچه را به خود می پسندیم به دیگران هم بپسندیم به روحیه نوع دوستی و تقسیم قدرت ها چه در بعد آموزشی و چه در بعد اداری توجه کنیم . خدا را ناظر اعمال خود ببینیم ، امضایی که در صدور یک حکم انتصاب و یا لغو یک انتصاب می زنیم با استخاره از قرآن بر آن عمل کنیم ؛ یادمان باشد عالم محضر خداست .
3 . به نیروهای پیشکسوت که بیش از دو دهه خدمت می کنند نگاه ویژه و محترمانه ای به آنها داشته باشیم و سعی کنیم که طرح تکریم از نیروهای پیشکسوت خدمتی را در محل کاری و مدیریتی خویش انجام دهیم .
4. به مسایل منطقه ای و قبیله ای و تاثیر سوء افراد بر علیه افراد هیچ گونه توجهی نکنیم ، توجه به این مسئله را داشته باشیم که نیروهای شاغل در مناطق محروم به دلیل هضم شدن در مصایب مختلف و تحمل سختی ها چه از نظر زندگی و یا کاری هر کدامشان وزنه ای بالا در مدیریت های کلانشهر ها بوده اند ؛ بنابراین لازمه این برنامه نکشیدن نردبان ترقی این عزیزان از پای شغلی آنها می باشد ، آنهایی که پله های رشد نردبان ارتقا افراد را به بهانه هایی شکسته اند و یا تخت کوب کرده اند پاسخگوی وجدان آگاه خود و یا در جهان اخروی خواهند بود.
5. به هدف های ورودی و خروجی کاری بیشتر بها دهیم و سعی کنیم که افراد خارج از مجموعه کاری اعم از نماینده مجلس و یا شوراها در حد برنامه های کلی شهرستان نظارت داشته باشند و خدای ناکرده اهداف اصلی تعلیم وتربیت فدای مطامع حزبی نگردد .
6. به سیستم های نظارتی و نیز ارتباطات مردمی ، توجه به فکر شورایی به همیاری و مشارکت های فکری اندیشمندان و نیز صاحبان فکر ...بیشتر بها داده شود و ماحصل مصوبه های شورایی از این گردونه ها خارج گردد و طوری اعمال نگردد که تفکرات سنتی در مدیریت ها بوده باشد .
7. به تفاوت های فردی در نیروها و سپردن امور به جای روابط بازی ها بر اساس سه اصل شایسته سالاری تعهد کاری و جسارت بها داده گردد و خدای ناکرده طوری درگیر دارپود مدیریت سنتی نشویم که انقلاب های فکری بر علیه مان به وجود آید .
8.به روابط عمومی قوی و پاسخگو و در عین حال پر از چالش اکتفا کنیم و از طریق کانال روابط عمومی پاسخگوی نقدها و یا سوالات در عالم فضای مجازی و اینترنتی و یا در عالم حقیقی باشیم و برای این منظور از انتخاب یک نفر نیروی مستعد فکری و قلمی قوی استفاده و انتخاب کنیم و برنامه مدیریتی را به صورت مدیریت های پاسخگو و پر چالش رسانه ای مبدل کنیم .
9. در دل مان این هراس وجو.د نداشته باشد چون به طور مثال آقای افتخاری امروز این مطلب را نوشت به چرایی و ناچرایی آن فکر نکنیم بلکه به اصل آزادی اندیشه وتعاطی افکار توجه کنیم .
10. قدرت مطالعات خود را در چارچوب پذیرش فضای نقد و نقادی بالا ببریم و تریبون های آزاد را به صورت محسوس و یا نامحسوس در اختیار منتقدین مهیا و حتی واگذار کنیم ....
در هر حال همان که معطوف گردید انقلاب اسلامی کشور ما مرهون خون مجاهدین اندیشه پرور و یا آزادی محور بوده است که شعار استقلال آزادی جمهوری اسلامی سه محور اصل پیروزی انقلاب بوده است ؛ اگر تابع عمل بر این اصول هستیم ، اگر تابع زندگی بر اساس نقد محوری آن هم در حد توقف در نقطه مرز قرمز می باشیم به ناچار به نیروهای خود بیشتر اهمیت دهیم و آنچه حادث می گردد باید باور کنیم موجب خروجی های بهتر و شایسته تر و متعالی تر به نفع ارتقا اهداف نظام مقدس تعلیم و تربیت می گردد ؛ البته یک سری مشکلات کلی ساختاری هم در آموزش وپرورش وجود دارد که موضوع در این جا نمی گنجد و انشالله در مقال دیگری در همین رسانه وزین مجازی مندرج خواهد شد .
والسلام علیکم ورحمه اله .
اصغر افتخاری هریس - روز نامهنگار و نویسنده
آخرین اخبار و تحلیل ها در حوزه آموزش و پرورش ایران و جهان در صدای معلم
نظرات بینندگان